Relaties
alle pijlers
Topic voor meiden met een vriend/man met eigen bedrijf
donderdag 3 mei 2007 om 14:54
Ik heb al een aantal topics geopend over het feit dat mijn vriend een eigen bedrijf heeft en ik het soms/vaak nogal lastig vind om hier mee om te gaan.
Graag zou ik dan ook een topic willen hebben voor meiden/vrouwen waarvan hun vriend of man ook een eigen bedrijf heeft. Misschien kunnen we hier onze ervaringen, frustraties en leuke dingen delen.
Het hebben van een eigen bedrijf heeft echt zijn voor en zijn nadelen. Voordeel vind ik dat hij zijn eigen tijd in kan delen en buiten het drukke seizoen kunnen we veel samen zijn, helaas wel in de winter en niet met dit lekkere weer. Maar toch
. Ook kan ik op elk moment van de dag bij hem langs gaan om toch even bij hem te zijn.
Tja nadeel is wel dat de zaak bij veel dingen toch voor gaat, hij is vaak moe door het harde werken en in de drukke periode kun je niet veel van hem verwachten.
Hoe doen jullie alles? Help je vaak mee? Etc etc..
Graag zou ik dan ook een topic willen hebben voor meiden/vrouwen waarvan hun vriend of man ook een eigen bedrijf heeft. Misschien kunnen we hier onze ervaringen, frustraties en leuke dingen delen.
Het hebben van een eigen bedrijf heeft echt zijn voor en zijn nadelen. Voordeel vind ik dat hij zijn eigen tijd in kan delen en buiten het drukke seizoen kunnen we veel samen zijn, helaas wel in de winter en niet met dit lekkere weer. Maar toch
. Ook kan ik op elk moment van de dag bij hem langs gaan om toch even bij hem te zijn.Tja nadeel is wel dat de zaak bij veel dingen toch voor gaat, hij is vaak moe door het harde werken en in de drukke periode kun je niet veel van hem verwachten.
Hoe doen jullie alles? Help je vaak mee? Etc etc..
zaterdag 9 juni 2007 om 23:08
Hoi! Ook hier een meid van een ondernemer!
Mijn vriend heeft een eenmanszaak, vooral de 'mooi-weer-maanden' drukdrukdruk en in de winter is het rustig.
Ik help hem met de aangiften,en alles wat nodig is uit te typen voor hem.
Hij maakt hele lange dagen, 's avonds nog op klantbezoek en ook op zaterdagen aan het werk.
Voor mij is het grootste nadeel, dat we zo 'afhankelijk' zijn van hoe zijn zaak loopt. Bijv. als we kids willen,willen verhuizen, op vakantie willen enz.
Ik werk nl ook 4 dagen p/w en als we kinderen krijgen, wil ik max 3 dagen werken. Dit heeft financieel ook weer gevolgen, omdat we ook kinderopvang nodig zullen hebben, daar komt nog bij: wie haalt/ brengt het kindje.. Zulke dingen.
We zijn ook op zoek naar een grotere woning,we huren en willen dat blijven doen. We hebben ook veel eisen aan de volgende woning (extra kamer voor kantoortje, liefst oprit en garage) dat hebben we nu allemaal niet en dat is best lastig op zn tijd. Onze eettafel bijv. is nu zijn bureau..
Voordelen heeft het natuurlijk ook! Hij kan bepaalde dingen zelf bepalen, kan spontaan eens een dag eerder stoppen met werken, financieel niet verkeerd, en ik vind het zelf lekker om eens een dagje voor mezelf te hebben; lekker uitslapen,in huis poetsen of lekker in de tuin zitten.
Manlief is trouwens niet stuk te krijgen, hij heeft vandaag de hele dag gewerkt, met die hitte! En is na even douchen en eten op stap gegaan, ik vind dat natuurlijk prima,voor hem is dat ontspanning, en dat heeft hij gewoon even nodig. En als hij niet moe is, waarom niet?
Er is trouwens nog een nadeel.. stress!! Door oa de belastingdienst, klanten die veelste laat betalen, krijgt hij zijn klus wel af... zulke dingen!
Die spanning voel ik natuurlijk ook, en voor ons allebei is dat niet altijd even leuk. Gelukkig kan hij overal makkelijk over praten en is het totaal geen binnenvetter.
Ik heb zelf wel eens het gevoel dat hij denkt dat mijn werk niets voorsteld.. ik werk maar 4 dagen, heb daarnaast een rustig bestaan en doe het huishouden wel.. Beetje ouderwets van hem, en ik laat hem altijd meteen merken dat hij er wel zelf voor heeft gekozen, hij hoefde niet voor zichzelf te beginnen!
Pff dit was alweer een heel verhaal!
Mijn vriend heeft een eenmanszaak, vooral de 'mooi-weer-maanden' drukdrukdruk en in de winter is het rustig.
Ik help hem met de aangiften,en alles wat nodig is uit te typen voor hem.
Hij maakt hele lange dagen, 's avonds nog op klantbezoek en ook op zaterdagen aan het werk.
Voor mij is het grootste nadeel, dat we zo 'afhankelijk' zijn van hoe zijn zaak loopt. Bijv. als we kids willen,willen verhuizen, op vakantie willen enz.
Ik werk nl ook 4 dagen p/w en als we kinderen krijgen, wil ik max 3 dagen werken. Dit heeft financieel ook weer gevolgen, omdat we ook kinderopvang nodig zullen hebben, daar komt nog bij: wie haalt/ brengt het kindje.. Zulke dingen.
We zijn ook op zoek naar een grotere woning,we huren en willen dat blijven doen. We hebben ook veel eisen aan de volgende woning (extra kamer voor kantoortje, liefst oprit en garage) dat hebben we nu allemaal niet en dat is best lastig op zn tijd. Onze eettafel bijv. is nu zijn bureau..
Voordelen heeft het natuurlijk ook! Hij kan bepaalde dingen zelf bepalen, kan spontaan eens een dag eerder stoppen met werken, financieel niet verkeerd, en ik vind het zelf lekker om eens een dagje voor mezelf te hebben; lekker uitslapen,in huis poetsen of lekker in de tuin zitten.
Manlief is trouwens niet stuk te krijgen, hij heeft vandaag de hele dag gewerkt, met die hitte! En is na even douchen en eten op stap gegaan, ik vind dat natuurlijk prima,voor hem is dat ontspanning, en dat heeft hij gewoon even nodig. En als hij niet moe is, waarom niet?
Er is trouwens nog een nadeel.. stress!! Door oa de belastingdienst, klanten die veelste laat betalen, krijgt hij zijn klus wel af... zulke dingen!
Die spanning voel ik natuurlijk ook, en voor ons allebei is dat niet altijd even leuk. Gelukkig kan hij overal makkelijk over praten en is het totaal geen binnenvetter.
Ik heb zelf wel eens het gevoel dat hij denkt dat mijn werk niets voorsteld.. ik werk maar 4 dagen, heb daarnaast een rustig bestaan en doe het huishouden wel.. Beetje ouderwets van hem, en ik laat hem altijd meteen merken dat hij er wel zelf voor heeft gekozen, hij hoefde niet voor zichzelf te beginnen!
Pff dit was alweer een heel verhaal!
vrijdag 22 juni 2007 om 12:05
Goh Remi, dat is nogal een stap. Ik heb je berichtjes nog eens terug gelezen en vraag me af: is je liefde dan ook gewoon weg? Daar las ik niet zo veel over namelijk. wel dat je vriend echt veel te druk was en ook dat jij jezelf een verloren was in het proces. Nu stopt hij met zijn bedrijf. Jij denkt dus niet dat jullie weer een betere relatie kunnen krijgen nu hij iets anders gaat doen? Zoals het de laatste jaren ging bevile hem schijnbaar ook niet, aangezien hij ook stopt met het werk. Of is het voor jullie al te lang geweest?
vrijdag 22 juni 2007 om 12:22
Nee, er spelen ook andere zaken mee. Hij wil graag kinderen, ik niet. Bovendien heb ik het gevoel dat ik mezelf compleet verloren ben, ik verloor al mijn interesses, terwijl ik voordienr echt druk bezig was met van alles en nog wat, ik had toen altijd een mooie baan, zag veel meer mensen en nu zat ik dus veel te vaak thuis, deed het huishouden, en regelde al het papierwerk en de telefoontjes, maar mijn energie en levenslust was weg. Ik had het gevoel dat ik mijn identiteit kwijt was. De liefde is niet weg, neen, we zien elkaar graag en ik ga hem enorm missen, hij is echt mijn maatje, ik kan hem echt alles vertellen; maar als je elk een andere levensvisie hebt, wordt het moeilijk. Maar toch doet het pijn, na al die jaren.
vrijdag 22 juni 2007 om 15:08
Jeetje Remi72, dat is nogal een stap...
Je klinkt vastbesloten en je zegt het zelf al: je wil weer leven.
Het heeft jullie dus geen goed gedaan, o.a. dus die eigen zaak.
Ik heb soms ook vragen bij de toekomst en dat maakt me soms wat bang.
We willen graag kinderen, maar ik ben er nu eigenlijk al best mee bezig (gedachten een kind te hebben nu) en mijn vriend juist niet.
Hij is nog zo druk bezig met van alles en nog wat dat een kind nog niet in zijn leven past :(
Hij ziet nu bij het krijgen van een kind alles negatief, heeft echt nog de tijd nodig, en dat is soms even slikken, vooral nu een vriendin van mij zwanger is....
Maar besef wel dat ik niet te gehaast moet doen, een kind krijgen is heel wat en moet ook nu genieten van mijn vrijheid en leven zoals ik nu leef.
Ook beloofd hij elke keer beterschap wat betreft drukte. Over een paar weken heb ik meer tijd en dan dit en dat blablabla.
Maar tot nu toe kan ik me geen tijd herinneren waarin we volop tijd hadden voor ontspannen leuke dingen of klusjes in huis.
Hij doet het niet expres, heeft gewoon teveel verplichtingen, en maakt het soms goed met kleine dingen! Toch....als ik aan later denk denk ik: pfff komt er ooit rust?
Ook wat betreft zijn bedrijf, hij leeft in het hier en nu en ik vraag me meer af van hoe of wat later (als zijn vader er bijv niet meer is/niet meer kan werken), komen we echt in de problemen dan hoor pffff maar hij is daar totaal niet mee bezig.
Tja, ik probeer het los te laten, het is zijn leven en werk, dus we zien idd wel. Voor alles is hopelijk een oplossing....
En dan heeft mijn vriend nog niet eens zo'n druk bedrijf!
Gr Minameut
Je klinkt vastbesloten en je zegt het zelf al: je wil weer leven.
Het heeft jullie dus geen goed gedaan, o.a. dus die eigen zaak.
Ik heb soms ook vragen bij de toekomst en dat maakt me soms wat bang.
We willen graag kinderen, maar ik ben er nu eigenlijk al best mee bezig (gedachten een kind te hebben nu) en mijn vriend juist niet.
Hij is nog zo druk bezig met van alles en nog wat dat een kind nog niet in zijn leven past :(
Hij ziet nu bij het krijgen van een kind alles negatief, heeft echt nog de tijd nodig, en dat is soms even slikken, vooral nu een vriendin van mij zwanger is....
Maar besef wel dat ik niet te gehaast moet doen, een kind krijgen is heel wat en moet ook nu genieten van mijn vrijheid en leven zoals ik nu leef.
Ook beloofd hij elke keer beterschap wat betreft drukte. Over een paar weken heb ik meer tijd en dan dit en dat blablabla.
Maar tot nu toe kan ik me geen tijd herinneren waarin we volop tijd hadden voor ontspannen leuke dingen of klusjes in huis.
Hij doet het niet expres, heeft gewoon teveel verplichtingen, en maakt het soms goed met kleine dingen! Toch....als ik aan later denk denk ik: pfff komt er ooit rust?
Ook wat betreft zijn bedrijf, hij leeft in het hier en nu en ik vraag me meer af van hoe of wat later (als zijn vader er bijv niet meer is/niet meer kan werken), komen we echt in de problemen dan hoor pffff maar hij is daar totaal niet mee bezig.
Tja, ik probeer het los te laten, het is zijn leven en werk, dus we zien idd wel. Voor alles is hopelijk een oplossing....
En dan heeft mijn vriend nog niet eens zo'n druk bedrijf!
Gr Minameut
vrijdag 22 juni 2007 om 18:02
Onze relatie is niet alleen afgelopen door het bedrijf hoor, er speelden ook andere zaken mee. Spijt heb ik niet, ik heb een mooi spaarcentje bij elkaar gekregen en een volle kleerkast - mijn vriend heeft een import/exportbedrijf in textiel en wil eind september de boeken dichtdoen.
We hebben deze week besloten dat we uit elkaar gaan, maar wel in goede verstandhouding. Ik kan op zijn hulp blijven rekenen, voor klusjes en zo, of als ik in de put zit, blijf ik hem bellen, hij kan ontzettend goed luisteren, dat is wel goed.
Op professioneel vlak heb ik trouwens ook enorm veel bijgeleerd, ik ben twee jaar gestopt met werken en ga nu terug aan de slag. We hadden trouwens wel een goede relatie, echt zeer close en we gaan elkaar wel missen. Maar ik ben een stadsmens, mijn partner niet, hij wil een gezin, ik niet, zulke zaken hebben de doorslag gegeven. Mijn partner werkte echt wel veel, hij had geen leven meer en ik had geen zin om alleen in te staan voor het huishouden, kinderen en administratie van het bedrijf. Ik voelde me zo doodbloeden. Nu de beslissing is genomen, voel ik me echt stukken beter, ik voel me volledig herleven. En opgelucht dat ik op zijn steun kan blijven rekenen, want als je er helemaal alleen voor staat is het niet eenvoudig.
We hebben deze week besloten dat we uit elkaar gaan, maar wel in goede verstandhouding. Ik kan op zijn hulp blijven rekenen, voor klusjes en zo, of als ik in de put zit, blijf ik hem bellen, hij kan ontzettend goed luisteren, dat is wel goed.
Op professioneel vlak heb ik trouwens ook enorm veel bijgeleerd, ik ben twee jaar gestopt met werken en ga nu terug aan de slag. We hadden trouwens wel een goede relatie, echt zeer close en we gaan elkaar wel missen. Maar ik ben een stadsmens, mijn partner niet, hij wil een gezin, ik niet, zulke zaken hebben de doorslag gegeven. Mijn partner werkte echt wel veel, hij had geen leven meer en ik had geen zin om alleen in te staan voor het huishouden, kinderen en administratie van het bedrijf. Ik voelde me zo doodbloeden. Nu de beslissing is genomen, voel ik me echt stukken beter, ik voel me volledig herleven. En opgelucht dat ik op zijn steun kan blijven rekenen, want als je er helemaal alleen voor staat is het niet eenvoudig.
