Relaties
alle pijlers
Twee liefdes - we gaan gewoon door...
maandag 25 juni 2007 om 14:44
Dames - een hele korte update: Het zakelijke evenement was een succes.
Nr 2 was geweldiger dan ooit.
Maar...
Er is niets gebeurd en er gaat nooit iets gebeuren. Ik dacht aan alles te merken dat we elkaar geweldig vinden, maar via een aantal terloopse opmerkingen hebben we aan elkaar duidelijk gemaakt dat het niet kan en daarom ook niet zal gebeuren.
Als top of the bill heb ik gisteren ook zijn vrouw ontmoet. Supermooi en superaardig. Ik heb me snel uit de voeten gemaakt. Na één blik op haar vraag ik me nu echt af hoe ik ooit heb gedacht dat hij daadwerkelijk in mij geïnteresseerd zou kunnen zijn.
Begin 30 en ik heb liefdesverdriet als een puber.
Nr 2 was geweldiger dan ooit.
Maar...
Er is niets gebeurd en er gaat nooit iets gebeuren. Ik dacht aan alles te merken dat we elkaar geweldig vinden, maar via een aantal terloopse opmerkingen hebben we aan elkaar duidelijk gemaakt dat het niet kan en daarom ook niet zal gebeuren.
Als top of the bill heb ik gisteren ook zijn vrouw ontmoet. Supermooi en superaardig. Ik heb me snel uit de voeten gemaakt. Na één blik op haar vraag ik me nu echt af hoe ik ooit heb gedacht dat hij daadwerkelijk in mij geïnteresseerd zou kunnen zijn.
Begin 30 en ik heb liefdesverdriet als een puber.
maandag 25 juni 2007 om 15:13
Bestaat, als het met nr2 alleen om de sex zou gaan, zou ik mijn nr1 misschien kunnen vertellen en zou hij begrip kunnen tonen ( ik weet niet of hij toestemming zou geven). Maar wat ik met nr2 heb is veel meer. Je vraagt waar we eigelijk naar zoeken, sinds ik hem ken, zoek ik niet meer. Ik voelde me schuldig over mijn relatie met nr2 lang voordat ik hem ooit op enige manier had aangeraakt. De sex is nu heel belangrijk maar dat is zeker niet de basis van de aantrekkingskracht tussen ons. Ik denk er vaak over om het nr1 te vertellen. En soms hoop ik dat hij mij er dan uit zal gooien.
maandag 25 juni 2007 om 15:43
Dames, ik volg jullie al een tijdje omdat ook ik 2 liefdes had en heb eerder nooit behoefte gehad om eens mee te schrijven, maar nu wil ik toch iets tegen Thea zeggen.
Thea: REN WEG, ZO HARD JE KUNT!!!!!!!!!!
Zo, dat is eruit. En ik zeg het omdat ik zo verdomde goed zie, Thea, waar dit bij jou toe gaat leiden. Onrust, meer nog dan je nu voelt. Verscheurdheid. Diep schuldgevoel. Afhankelijkheid. En uiteindelijk een gebroken hart.
Heus, als je van 2 mannen tegelijk houdt, zijn er geen winnaars, alleen verliezers. Eerst denk je nog dat je alles aankunt, later vind je jezelf terug in een enorm moeras van gevoelens en is je hart gebroken.
Mijn verhaal in een notendop: ik ben 14 jaar getrouwd, heb kinderen en was altijd heel gelukkig met mijn man. En toen ineens, BAM, stond die andere man voor mijn neus (en nee, ik ga hem geen nummer 2 noemen). Alle dingen die ik in mijn man niet vond, vond ik bij hem. Ik heb me enorm verzet tegen mijn gevoelens voor deze man, maar ben uiteindelijk in een geheime verhouding verzeild geraakt en ik ben verschrikkelijk veel van deze man gaan houden. En hij ook van mij, alles was wederzijds. En ondanks onze dromen over een toekomst samen, heb ik recent voor mijn man en mijn gezin gekozen. Om heel veel redenen, maar uiteindelijk vooral omdat ik mijn kinderen het verdriet van een scheiding niet aan wil doen, en ook omdat ik nog steeds heel veel van mijn man houd en hij dit niet verdiend heeft.
En nu? Ik ben intens verdrietig, heb letterlijk pijn in mijn hart. En deze pijn kan ik met niemand delen, want niemand weet immers van mijn geheime liefde. Het schuldgevoel naar mijn man toe is enorm en verplettert me soms. Maar ook het schuldgevoel naar mijn "vriend", want ook zijn hart heb ik gebroken. Ik heb er een puinzooi van gemaakt, ik heb alles wat ik heb (en dat is veel!) op het spel gezet voor een man die ik uiteindelijk geknakt heb. Ik veracht mezelf dat ik in staat bleek te zijn tot vreemdgaan. Ik mis mijn "vriend", want ik wil hem nog zo graag. Maar ik wil ook mijn gezin niet kwijt. Kortom: één doffe ellende, en ik heb alles aan mezelf te danken.
Thea: dit is wat er gebeurt als je van 2 mannen gaat houden en een dubbelleven gaat leiden. Want ook al kun je jezelf heel lang voor de gek houden en denken dat je de situatie wel aankunt, er komt een moment dat er gekozen moet worden (of dat de andere partij een keuze maakt!) en dan volgt er alleen maar een grote berg van verdriet, waar je geen kant mee op kunt, want de situatie was sowieso al geheim immers. Ik zou willen dat ik de tijd terug kon draaien en daarom raad ik jou aan weg te rennen nu je dat nog kunt. Want je raakt er steeds een stapje verder in verzeild, totdat je bij God niet meer weet hoe je eruit moet komen.
Groeten, Marlene
Thea: REN WEG, ZO HARD JE KUNT!!!!!!!!!!
Zo, dat is eruit. En ik zeg het omdat ik zo verdomde goed zie, Thea, waar dit bij jou toe gaat leiden. Onrust, meer nog dan je nu voelt. Verscheurdheid. Diep schuldgevoel. Afhankelijkheid. En uiteindelijk een gebroken hart.
Heus, als je van 2 mannen tegelijk houdt, zijn er geen winnaars, alleen verliezers. Eerst denk je nog dat je alles aankunt, later vind je jezelf terug in een enorm moeras van gevoelens en is je hart gebroken.
Mijn verhaal in een notendop: ik ben 14 jaar getrouwd, heb kinderen en was altijd heel gelukkig met mijn man. En toen ineens, BAM, stond die andere man voor mijn neus (en nee, ik ga hem geen nummer 2 noemen). Alle dingen die ik in mijn man niet vond, vond ik bij hem. Ik heb me enorm verzet tegen mijn gevoelens voor deze man, maar ben uiteindelijk in een geheime verhouding verzeild geraakt en ik ben verschrikkelijk veel van deze man gaan houden. En hij ook van mij, alles was wederzijds. En ondanks onze dromen over een toekomst samen, heb ik recent voor mijn man en mijn gezin gekozen. Om heel veel redenen, maar uiteindelijk vooral omdat ik mijn kinderen het verdriet van een scheiding niet aan wil doen, en ook omdat ik nog steeds heel veel van mijn man houd en hij dit niet verdiend heeft.
En nu? Ik ben intens verdrietig, heb letterlijk pijn in mijn hart. En deze pijn kan ik met niemand delen, want niemand weet immers van mijn geheime liefde. Het schuldgevoel naar mijn man toe is enorm en verplettert me soms. Maar ook het schuldgevoel naar mijn "vriend", want ook zijn hart heb ik gebroken. Ik heb er een puinzooi van gemaakt, ik heb alles wat ik heb (en dat is veel!) op het spel gezet voor een man die ik uiteindelijk geknakt heb. Ik veracht mezelf dat ik in staat bleek te zijn tot vreemdgaan. Ik mis mijn "vriend", want ik wil hem nog zo graag. Maar ik wil ook mijn gezin niet kwijt. Kortom: één doffe ellende, en ik heb alles aan mezelf te danken.
Thea: dit is wat er gebeurt als je van 2 mannen gaat houden en een dubbelleven gaat leiden. Want ook al kun je jezelf heel lang voor de gek houden en denken dat je de situatie wel aankunt, er komt een moment dat er gekozen moet worden (of dat de andere partij een keuze maakt!) en dan volgt er alleen maar een grote berg van verdriet, waar je geen kant mee op kunt, want de situatie was sowieso al geheim immers. Ik zou willen dat ik de tijd terug kon draaien en daarom raad ik jou aan weg te rennen nu je dat nog kunt. Want je raakt er steeds een stapje verder in verzeild, totdat je bij God niet meer weet hoe je eruit moet komen.
Groeten, Marlene
maandag 25 juni 2007 om 16:18
en nu zit ik weer bijna in tranen achter mijn computer... Wegrennen? Hoe dan? We werken 3 meter bij elkaar vandaan, 40 uur per week. Buiten onze werkuren help ik hem om zijn eigen bedrijfje een herstart te geven. Hoe kan ik me omdraaien en hier uitkomen? Ik kan deze baan niet opgeven omdat het vrij specifiek werk is waar niet veel vraag naar is. Mijn enige hoop is dat hij flink doorgaat met soliciteren en inderdaad een baan in een ander land krijgt. Dan zullen we nog wel contact houden omdat ik dan de verantwoordelijkheid voor zijn bedrijf hier krijg, maar we zullen elkaar niet meer zien.
maandag 25 juni 2007 om 16:20
maandag 25 juni 2007 om 16:35
Thea: dat vergat ik in mijn relaas erbij te vermelden: mijn "vriend" is ook nog eens een collega van me. Dus buiten alle ellende die ik eerder al beschreef, worstel ik ook nog met het feit dat ik hem iedere dag tegenkom en niet ontlopen kan.
Vanochtend nog. We hadden een vergadering met een grote groep, en hij en ik praatten (conform afspraak) op een afstandelijke, zakelijke toon tegen elkaar. En na de vergadering gingen we niet, zoals we eerder wel meestal deden, even samen koffie drinken. Dat doet allemaal verrekes veel zeer.
Dus buiten de puinhoop die er al is, zit ik nu ook naarstig te denken aan een andere baan in een ander bedrijf, alleen maar om hem niet meer te hoeven zien. In het grote geheel niet het belangrijkste, maar toch heel vervelend omdat ik erg veel van mijn werk houd. Zoals gezegd: allemaal mijn eigen schuld ...........
Ik zal je niet stalken met mijn waarschuwingen hoor ;), maar ik MOEST het even zeggen. Ik zou namelijk dolgraag terugwillen naar de fase waarin jij nu zit, en dan alles helemaal anders doen. Ook al ken ik je niet, ik wil je behoeden voor de pijn die ik nu voel, maar ik weet ook wel dat waarschuwingen meestal niet helpen. Sterkte ermee!
Vanochtend nog. We hadden een vergadering met een grote groep, en hij en ik praatten (conform afspraak) op een afstandelijke, zakelijke toon tegen elkaar. En na de vergadering gingen we niet, zoals we eerder wel meestal deden, even samen koffie drinken. Dat doet allemaal verrekes veel zeer.
Dus buiten de puinhoop die er al is, zit ik nu ook naarstig te denken aan een andere baan in een ander bedrijf, alleen maar om hem niet meer te hoeven zien. In het grote geheel niet het belangrijkste, maar toch heel vervelend omdat ik erg veel van mijn werk houd. Zoals gezegd: allemaal mijn eigen schuld ...........
Ik zal je niet stalken met mijn waarschuwingen hoor ;), maar ik MOEST het even zeggen. Ik zou namelijk dolgraag terugwillen naar de fase waarin jij nu zit, en dan alles helemaal anders doen. Ook al ken ik je niet, ik wil je behoeden voor de pijn die ik nu voel, maar ik weet ook wel dat waarschuwingen meestal niet helpen. Sterkte ermee!
maandag 25 juni 2007 om 16:47
Marlene, je kunt je dan inderdaad beter dan wie dan ook indenken hoe moeilijk het is om afstand te nemen. Als je hier al langer meeleest weet je misschien ook hoe het bij stap voor stap langzaam verder is gegaan. Als iemand mij een jaar geleden, toen hij net bij ons bedrijf kwam werken, hoe dit zich ontwikkelen zou, zou ik ze vierkant uitgelachen hebben. Ik snap nog niet hoe het al zo ver gekomen is, terwijl er physiek nog niets gebeurd is. Ik zit net website na website over emotionele ontrouw te lezen en ik kan het niet meer ontkennen dat ik er middenin zit. :(
maandag 25 juni 2007 om 17:01
Thea, het is niet voor niets dat ik eindelijk hier iets schrijf. Ik heb jouw verhaal inderdaad gevolgd en ik herken iedere letter die je schrijft. Mijn situatie is ongeveer honderd procent gelijk aan de jouwe. Wat begon met een diepe, diepe vriendschap, liep over in emotionele ontrouw (ik voelde me al schuldig lang voordat er iets fysieks gebeurd was - en had ook alle reden me daar schuldig om te voelen!) en daarna in een zeer serieuze liefdesrelatie waarin alle ingredienten zaten die naar mijn mening fundamenteel zijn voor een échte, langdurige en goede relatie.
En nu is het uit.
Dus ja: ik herken jouw verhaal van a tot z. Ik zou je alleen zo graag willen waarschuwen voor de rést van het verhaal, want dat ken jij nu nog niet en ik inmiddels wel. En mijn hart is gebroken en ik minacht mezelf vanwege mijn bedrog.
Meid, kijk toch uit. Kijk naar je huidige relatie: wil je die nog redden? Kun je je voorstellen dat je wegloopt van je man, ben je bereid alle ellende en verdriet die daardoor veroorzaakt zal worden te dragen? Ben je bereid, gesteld dat ook jouw collega zijn relatie verbreekt, te kijken of er een nieuwe, zinvolle relatie kan ontstaan op de puinhopen van 2 verbroken relaties? Als je al die vragen met een volmondig "ja" kunt beantwoorden, dan moet je er vol voor gaan. Maar als er ergens een heeeeeeel klein beetje twijfel zit, en je diep in je hart best weet dat je nu moet stoppen voordat het te laat is, dan geldt mijn eerdere advies: RENNEN. Want over een poosje kijk je terug op een periode die naast alle aandacht en naast de geweldige seks en naast de intense liefde, vooral ook heel erg veel verdriet met zich meegebracht heeft. En weet je? Ik had de ervaring graag willen missen, want naast een gebroken hart heeft het mij NIETS opgeleverd.
En nu is het uit.
Dus ja: ik herken jouw verhaal van a tot z. Ik zou je alleen zo graag willen waarschuwen voor de rést van het verhaal, want dat ken jij nu nog niet en ik inmiddels wel. En mijn hart is gebroken en ik minacht mezelf vanwege mijn bedrog.
Meid, kijk toch uit. Kijk naar je huidige relatie: wil je die nog redden? Kun je je voorstellen dat je wegloopt van je man, ben je bereid alle ellende en verdriet die daardoor veroorzaakt zal worden te dragen? Ben je bereid, gesteld dat ook jouw collega zijn relatie verbreekt, te kijken of er een nieuwe, zinvolle relatie kan ontstaan op de puinhopen van 2 verbroken relaties? Als je al die vragen met een volmondig "ja" kunt beantwoorden, dan moet je er vol voor gaan. Maar als er ergens een heeeeeeel klein beetje twijfel zit, en je diep in je hart best weet dat je nu moet stoppen voordat het te laat is, dan geldt mijn eerdere advies: RENNEN. Want over een poosje kijk je terug op een periode die naast alle aandacht en naast de geweldige seks en naast de intense liefde, vooral ook heel erg veel verdriet met zich meegebracht heeft. En weet je? Ik had de ervaring graag willen missen, want naast een gebroken hart heeft het mij NIETS opgeleverd.
maandag 25 juni 2007 om 17:32
Marlene,
Heel erg bedankt voor je bijdrage. Ik herken veel in jouw verhaal en in dat van Thea. Bij mij gaat het ook om een collega - alleen dan wat verder weg. Met het afgelopen weekend nog vers in mijn geheugen zou ik zo "Ja" willen roepen op al je vragen hier beneden.
En eigenlijk vind ik, juist omdat ik "Ja" zou willen zeggen op alles, dat ik sowieso de stap zou moeten zetten om bij nr. 1 weg te gaan. Zonder enige rekening te houden met nr. 2.
In het afgelopen weekend is gebleken dat nr. 2 de verstandigste (of niet verliefd???) is en ik was degene die te laf was om er vol voor te gaan. Ik schrijf nog geen details, want als ik dat doe ga ik zitten janken achter mijn bureau.
Meid, kijk toch uit. Kijk naar je huidige relatie: wil je die nog redden? Kun je je voorstellen dat je wegloopt van je man, ben je bereid alle ellende en verdriet die daardoor veroorzaakt zal worden te dragen? Ben je bereid, gesteld dat ook jouw collega zijn relatie verbreekt, te kijken of er een nieuwe, zinvolle relatie kan ontstaan op de puinhopen van 2 verbroken relaties? Als je al die vragen met een volmondig "ja" kunt beantwoorden, dan moet je er vol voor gaan. Maar als er ergens een heeeeeeel klein beetje twijfel zit, en je diep in je hart best weet dat je nu moet stoppen voordat het te laat is, dan geldt mijn eerdere advies: RENNEN. Want over een poosje kijk je terug op een periode die naast alle aandacht en naast de geweldige seks en naast de intense liefde, vooral ook heel erg veel verdriet met zich meegebracht heeft. En weet je? Ik had de ervaring graag willen missen, want naast een gebroken hart heeft het mij NIETS opgeleverd.
Heel erg bedankt voor je bijdrage. Ik herken veel in jouw verhaal en in dat van Thea. Bij mij gaat het ook om een collega - alleen dan wat verder weg. Met het afgelopen weekend nog vers in mijn geheugen zou ik zo "Ja" willen roepen op al je vragen hier beneden.
En eigenlijk vind ik, juist omdat ik "Ja" zou willen zeggen op alles, dat ik sowieso de stap zou moeten zetten om bij nr. 1 weg te gaan. Zonder enige rekening te houden met nr. 2.
In het afgelopen weekend is gebleken dat nr. 2 de verstandigste (of niet verliefd???) is en ik was degene die te laf was om er vol voor te gaan. Ik schrijf nog geen details, want als ik dat doe ga ik zitten janken achter mijn bureau.
Meid, kijk toch uit. Kijk naar je huidige relatie: wil je die nog redden? Kun je je voorstellen dat je wegloopt van je man, ben je bereid alle ellende en verdriet die daardoor veroorzaakt zal worden te dragen? Ben je bereid, gesteld dat ook jouw collega zijn relatie verbreekt, te kijken of er een nieuwe, zinvolle relatie kan ontstaan op de puinhopen van 2 verbroken relaties? Als je al die vragen met een volmondig "ja" kunt beantwoorden, dan moet je er vol voor gaan. Maar als er ergens een heeeeeeel klein beetje twijfel zit, en je diep in je hart best weet dat je nu moet stoppen voordat het te laat is, dan geldt mijn eerdere advies: RENNEN. Want over een poosje kijk je terug op een periode die naast alle aandacht en naast de geweldige seks en naast de intense liefde, vooral ook heel erg veel verdriet met zich meegebracht heeft. En weet je? Ik had de ervaring graag willen missen, want naast een gebroken hart heeft het mij NIETS opgeleverd.
maandag 25 juni 2007 om 17:37
Marlene39,
Het heeft je uiteindelijk niets opgeleverd zeg je en dáárom had je graga de ervaring willen missen.
Je bent ook niet enigszins blij dan dat je dan toch uiteindelijk gekozen hebt voor je gezin.man waar je ook nig steeds omgeeft?Of draag je nu dit boetekleed en maakt er het beste van nu?Ik lees veel verdriet hier in je berichten,enorm verdreite en spijt.Is je moed weg nu je voor je gezin hebt gekozen?Een beetje wat maakt het uit mijn lief heb k niet meer?
Het heeft je uiteindelijk niets opgeleverd zeg je en dáárom had je graga de ervaring willen missen.
Je bent ook niet enigszins blij dan dat je dan toch uiteindelijk gekozen hebt voor je gezin.man waar je ook nig steeds omgeeft?Of draag je nu dit boetekleed en maakt er het beste van nu?Ik lees veel verdriet hier in je berichten,enorm verdreite en spijt.Is je moed weg nu je voor je gezin hebt gekozen?Een beetje wat maakt het uit mijn lief heb k niet meer?
maandag 25 juni 2007 om 17:56
Hoi Face,
Nee, als ik die indruk gewekt heb, dan is dat verkeerd. Ik ben heel blij dat ik voor mijn gezin heb gekozen, om de redenen die ik eerder noemde. Opgelucht, dat ben ik ook, omdat er aan een periode van twijfel en verscheurdheid een einde is gekomen. Ik ben blij dat ik gekozen heb en zo weinig mogelijk mensen schade heb toegebracht (hoewel dat laatste relatief is natuurlijk). Ik kijk weer uit naar een toekomst met mijn man en vraag me alleen nog af of ik hem moet vertellen wat er allemaal gebeurd is met me. Niet om mijn schuldgevoel op zijn bordje te leggen, maar gewoon: om schoon schip te maken. Maar aan de andere kant vraag ik me af hoe zinvol dat is, omdat ik immers al gekozen heb en hem nu kwetsen waarschijnlijk zinloos is. En dan weer aan de andere kant vraag ik me af of hij er niet gewoon recht op heeft om te weten wat ik heb gedaan. (Ahum, schreef ik net dat aan een periode van onzekerheid een einde gekomen is...?)
Dus ja: ik ben verdrietig en heb spijt, maar nee: van de keuze die ik nu gemaakt heb, heb ik geen enkele spijt. Wél van alle dingen die ik heb gedaan om uiteindelijk deze keuze te moeten maken.
maandag 25 juni 2007 om 18:01
Dan heeft het je wel degelijk wat opgeleverd toch?Dat je besefte dat je gezin belangrijker voor je is.Okee jammer dat het zo had te gaan maar je hebt niets aan at schuldgevoel nu.Tenzij je het zegt maar heeft dat nut?Je al dit hebben te dragen en maak het draaglijk voor jou zelf.Je bent een mens en mensen maken fouten.*;
maandag 25 juni 2007 om 18:07
:oind dat dus,tenzij je bewust beloftes heb gemaaktmet de ander.Wat ik hiervoor bedoelde.Dan denk ik niet snel mensen maken fouten.Ik heb ermee van doen nl. vandara dat ik reageer.Geen 2 liefdes maar wel degene die mij liefheeft heeft een vrouw nog die hij niet opgeeft.Maar mij bewust dingen zegt!!!Waarop je uitmaken kan die gaat ervoor.Niet dus dus in die zin vind ik het erg dat deze man bewust fouten maakt.
maandag 25 juni 2007 om 21:09
hoi allemaal wij toch met ons nr 1 en ons nr 2 waarom niet allebei he?
maar iedreen die hier aan begint moet goed bedenken dat je er inderdaad
niet meer zo makkelijk uitkomt als dat je denkt.of je verliefdheid moet over zijn.
maar meestal wordt dat steeds erger want hoe meer voer je krijgt hoe meer
je wil ja en dan komt pas echt de ellende ik houd ook dol veel van mijn man
maar snap dan nog steeds niet waarom ik zoveel voor mijn lieve collega voel.
en nu komt het ergste hij gaat weg heeft een andere baan.
ja en nu?zie ik hem dan nooit meer wil er gewoon niet aan denken.
kan helemaal niet zonder hem.en zou hij zonder mij kunnen.
ik ben zo aan hem gehecht eigenlijk ook al als vriend.dus inderdaad als je
nog aan het begin staat hol hier voor weg.want je krijgt er zoveel verdriet van.
maar iedreen die hier aan begint moet goed bedenken dat je er inderdaad
niet meer zo makkelijk uitkomt als dat je denkt.of je verliefdheid moet over zijn.
maar meestal wordt dat steeds erger want hoe meer voer je krijgt hoe meer
je wil ja en dan komt pas echt de ellende ik houd ook dol veel van mijn man
maar snap dan nog steeds niet waarom ik zoveel voor mijn lieve collega voel.
en nu komt het ergste hij gaat weg heeft een andere baan.
ja en nu?zie ik hem dan nooit meer wil er gewoon niet aan denken.
kan helemaal niet zonder hem.en zou hij zonder mij kunnen.
ik ben zo aan hem gehecht eigenlijk ook al als vriend.dus inderdaad als je
nog aan het begin staat hol hier voor weg.want je krijgt er zoveel verdriet van.
maandag 25 juni 2007 om 21:51
Pfff wat een verhalen toch allemaal.... tuurlijk weten we allemaal dat het beter is om weg te rennen, maar alle goede voornemens zijn zo vergeten door een telefoontje, smsje of alleen maar een blik. Is mijn ervaring.
Hier is het nog steeds rustig. Snap het niet, hoe kan hij me eerst onderhand stalken.... dan radiostilte... als ik vraag wat er aan de hand is een heel lief smsje sturen, dat hij gewoon druk is geweest en nog is, dat hij zeker wel aan me denkt en dat er echt niets aan de hand is......... en vervolgens weer niets laten horen???!!! Ik begrijp het niet, hoe zijn jullie ervaringen?
Ben zelf bang dat hij me even 'in de koelkast' gezet heeft en me aan het lijntje wil houden voor het geval hij in de toekomst weer zin mocht krijgen om de draad op te pakken. Zou graag willen stoppen met aan hem te denken maar het lukt niet.
Hier is het nog steeds rustig. Snap het niet, hoe kan hij me eerst onderhand stalken.... dan radiostilte... als ik vraag wat er aan de hand is een heel lief smsje sturen, dat hij gewoon druk is geweest en nog is, dat hij zeker wel aan me denkt en dat er echt niets aan de hand is......... en vervolgens weer niets laten horen???!!! Ik begrijp het niet, hoe zijn jullie ervaringen?
Ben zelf bang dat hij me even 'in de koelkast' gezet heeft en me aan het lijntje wil houden voor het geval hij in de toekomst weer zin mocht krijgen om de draad op te pakken. Zou graag willen stoppen met aan hem te denken maar het lukt niet.
dinsdag 26 juni 2007 om 09:52
Ik durf het alleen hier neer te zetten omdat ik hier heel anomiem en onherkenbaar schrijf. Ik wil zo graag die geweldige sex met hem een keer mee maken. Mijn seksleven met mijn man is prima, nog een reden waarom ik niet begrijp hoe ik me ook lichamelijk zo tot een ander aangetrokken kan voelen. Emotioneel snap ik het beter dat mijn collega mijn iets geeft wat ik mis. Hij moedigt mij ontzettend aan in alles wat ik onderneem, dat is iets waarin mijn man te kort schiet, en dat al meer dan 25 jaar.
dinsdag 26 juni 2007 om 10:37
Hallo allemaal. Thea, voordat mijn nr2 en ik sex hadden gehad, was hij er ook van overtuigd dat als we een keer samen zouden zijn hij mij los zou kunnen laten. Ik wist toen al dat dat niet zo zou zijn, tenminste van mijn kant. Intuitie want ik had nog nooit een forum geopend om over relaties te praten. En het is naief om te denken dat je na een keer afstand kan nemen. Het tegenovergestelde is waar. De relatie wordt alleen maar sterker. De stukjes van Marlene hebben me heel erg geraakt. Ook in mijn relatie met nr2 zitten alle ingredienten voor een goede langdurige relatie. Maar wat moet ik hiermee? Ik kan niet tegen je zeggen loop hard weg want dat kon ik zelf ook niet. Ik kan je alleen heel veel sterkte en wijsheid toewensen.
Duiveltje, als ik het idee had dat nr2 niet serieus is of een spelletje met me speelt, had ik er al lang een punt achter gezet. Zoveel problemen en verdriet voor iemand die het niet waard is. Maar ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan.
Duiveltje, als ik het idee had dat nr2 niet serieus is of een spelletje met me speelt, had ik er al lang een punt achter gezet. Zoveel problemen en verdriet voor iemand die het niet waard is. Maar ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan.
dinsdag 26 juni 2007 om 10:45
ja duiveltje ik heb dit ook weken hoor ik weinig tot niks op het werk is hij dan
afstandelijk en dan opeens ja hoor begint het weer sms en of ik kom. maar
weet je wat het gewoon is als ze zelf ook een relatie hebben en dat is bij deze
man zo willen ze van dat gevoel voor ons af maar dat gaat bij hun een tijdje goed maar dan houden ze het toch niet meer vol en vergeten ze inderdaad wat jij al schrijft hun eigen beloften en gooien ze dat maar weer in de kast.tot dat
ze weer wakker worden en denken oh ja ik zou hier mee stoppen.en hup dan komt de afstand weer terug en hun hebben daar ook wel moeite mee hoor
alleen tja dat zullen ze je niet laten merken.mijn vriend sms te in het begin heel veel leuks en lekkers nu doet hij dat al helemaal niet meer zegt daar ook
helemaal niks meer over smst alleen nog kom je nog langs dat is toch ook vreemd.ja iedere keer vooral in het weekend denk ik ik wil niet aan hem denken
want ik heb een lieve man maar lukt me voor geen meter.
afstandelijk en dan opeens ja hoor begint het weer sms en of ik kom. maar
weet je wat het gewoon is als ze zelf ook een relatie hebben en dat is bij deze
man zo willen ze van dat gevoel voor ons af maar dat gaat bij hun een tijdje goed maar dan houden ze het toch niet meer vol en vergeten ze inderdaad wat jij al schrijft hun eigen beloften en gooien ze dat maar weer in de kast.tot dat
ze weer wakker worden en denken oh ja ik zou hier mee stoppen.en hup dan komt de afstand weer terug en hun hebben daar ook wel moeite mee hoor
alleen tja dat zullen ze je niet laten merken.mijn vriend sms te in het begin heel veel leuks en lekkers nu doet hij dat al helemaal niet meer zegt daar ook
helemaal niks meer over smst alleen nog kom je nog langs dat is toch ook vreemd.ja iedere keer vooral in het weekend denk ik ik wil niet aan hem denken
want ik heb een lieve man maar lukt me voor geen meter.
dinsdag 26 juni 2007 om 10:54
Dames,
Ik lees nog wel, maar schrijf even niet meer mee.
Het afgelopen weekend heeft duidelijk gemaakt dat nr. 2 zoveel liever, aardiger, intelligenter en ook leuker is dan ik ooit had gedacht. Helaas heeft het weekend ook duidelijk gemaakt dat hij zijn vrouw niet zal bedriegen met mij. Hij is dus ook meer integer dan ik had gedacht.
Het doet pijn.
Momenteel heb ik ook weinig hoop voor mijn relatie met mijn nr. 1. Eigenlijk heb ik de zaken al op een rijtje gezet. Het ontbreekt me alleen aan lef en daadkracht om een oplossing te forceren.
Vandaag ben ik thuis gebleven, zodat ik uit kan huilen. Ik hoop dat dat een beetje opluchting brengt. Jullie verhalen zijn nog steeds een grote steun, dus ik blijf zeker lezen. Maar alles opschrijven is me op het moment even te veel.
Volgende week zie ik hem weer. En eigenijk is een week te kort om afstand te kunnen nemen, maar ik ga het met alle macht proberen.
Ik lees nog wel, maar schrijf even niet meer mee.
Het afgelopen weekend heeft duidelijk gemaakt dat nr. 2 zoveel liever, aardiger, intelligenter en ook leuker is dan ik ooit had gedacht. Helaas heeft het weekend ook duidelijk gemaakt dat hij zijn vrouw niet zal bedriegen met mij. Hij is dus ook meer integer dan ik had gedacht.
Het doet pijn.
Momenteel heb ik ook weinig hoop voor mijn relatie met mijn nr. 1. Eigenlijk heb ik de zaken al op een rijtje gezet. Het ontbreekt me alleen aan lef en daadkracht om een oplossing te forceren.
Vandaag ben ik thuis gebleven, zodat ik uit kan huilen. Ik hoop dat dat een beetje opluchting brengt. Jullie verhalen zijn nog steeds een grote steun, dus ik blijf zeker lezen. Maar alles opschrijven is me op het moment even te veel.
Volgende week zie ik hem weer. En eigenijk is een week te kort om afstand te kunnen nemen, maar ik ga het met alle macht proberen.
