Twee liefdes - we gaan gewoon door...

Inderdaad het zet je aan het denken over mijn huwelijk. Deze is echt niet slecht, maar er zijn wel degelijk dingen veranderd de laatste tijd. Mijn man is altijd de sterkste van ons geweest, maar ik merk dat ik minder kan terugvallen op hem dan vroeger. Nu ben ik vaker de sterkste, wat op zich niet geeft maar het is gewoon anders. Ik kan het niet goed uitleggen, maar het voelt alsof ik nu altijd de sterkste moet zijn.



Bij de ander voel ik me helemaal goed, 100% vrouw. De plagerijtjes, het oogcontact het geeft me zo'n lekker gevoel. Maar zoals ik al zei is het iemand waar ik normaal gesproken niet op zou vallen. Maar inderdaad, nu zou ik er absoluut voor gaan als ik de kans zou krijgen!



Ook in wat jij schrijft Marlene herken ik heel veel. Met name het gevoel van een keer zoenen, een keer verder gaan dat moet toch kunnen. Maar natuurlijk word je er alleen meer verder in getrokken. In mijn achterhoofd weet ik dat ook wel heel goed, maar op de een of andere manier wil het niet tot mijn hoofd doordringen als ik hem zie. En daag ik hem vervolgens weer uit. Ik voel me niet alleen lichamelijk tot hem aangetrokken. We hebben dezelfde humor, kunnen leuk praten en zitten met heel veel dingen op een lijn. Dat maakt het nog het moeilijkst. Ik zou me voor kunnen stellen dat als ik hem eerder had ontmoet, ik met hem een goed leven gehad zou hebben.

Waar ik echt van geniet is dat ik me zeker 10 jaar jonger voel dan 1 jaar geleden. Door deze vriend is mijn zelfvertrouwen enorm gestegen. Hij moedigt me ontzettend aan in alles wat ik wil en daagt me uit om niet te snel tevreden te zijn. Mede daardoor ben ik vorig jaar aan een cursus begonnen. Mijn man vindt dat eigenlijk een beetje onzin, ik heb het al druk genoeg. Manlief helpt wel mee in het huishouden maar doet bv niets extra nu ik het drukker heb. Dat is mijn keuze vindt hij, daar hoeft hij niet voor op te draaien. Ik was net even sigaretten gaan kopen voor hem, hij had mijn pas om het gebouw in te komen, bij het overhandigen van de pas hield ik even zijn hand vast en keek hem diep in de ogen. Help ik lijk wel een verliefde puber!!

snuf 64

Lees ook al een tijdje mee en heb ook wel eens eerde gereageerd....

Heel herkenbaar jouw verhaal.

Soortgelijks is mij ook overkomen, verliefd worden op een directe collega.

Wat begon als onschuldig over en weer flirten resulteerde in een 14 maanden durende affaire. Een affaire terwijl ik getrouwd was en hij samenwoonde.

De eerste kus in een auto na een gezamenlijke lunchpauze heb ik nog getracht af te breken, maar het smaakte naar meer...

Je verstand zegt nee, maar je gevoel schreeuwt ja!

Hoe naief kon ik zijn, om te denken dat deze gevoelens voor hem controleerbaar waren. En ik op ieder moment met deze vreemdgangerij zou kunnen stoppen.

Na het werk afspreken, in de pauzes, sms'sen sturen, mailtjes sturen enz. enz. Ik voelde me deze periode werkelijjk fantastisch.

Terwijl je in je achterhoofd maar al te goed weet, dat je de boel besodemieterd.In deze periode hebben we nooit echt besproken gehad wat we voor elkaar voelden. D.w.z. niet persoonlijk, wel in de mails etc.

Uiteindelijk, heeft hij mij na 14 maanden een mail gestuurd om aan te geven dat hij een periode afstand wilde nemen.

Het ging niet goed met hem, hij had zich eveneens ziek gemeld.

Hij schreef last te krijgeven van onze escapades en hij wilde een aantal beslissingen nemen die juist waren en onze affaire was tenslotte niet juist.

Na een aantal weken radiostilte (op zijn verzoek), kwam hij weer op kantoor.

Inmiddels had hij zijn vrouw en kinderen verlaten en vertelde hij mij doodleuk dat hij gevoelens voor iemand "anders" had en nog niet wist wat hij er mee ging doen?!

Hij wilde wel stoppen met onze affaire, dat had ik toch wel uit de mail begrepen? Of mijn wereld instortte...

Misschien had ik diep in mijn hart wel gehoopt dat hij iets met mij wilde, of ja wat weet ik niet eens echt.

Maar gevoelens voor een ander, DAT had ik in ieder geval nooit verwacht.

Ik stamelde volgens mij nog iets van maar ik heb ook gevoelens voor jou...

Waarop hij mij vroeg, zie je het dan samen met ons zitten..

Hij had mijn reaktie dus duidelijk niet verwacht en sprak uit dat hij dacht dat ik vrolijk verder zou gaan met mijn leven. Lang leve de lol dus, zoiets denk ik.

Als hij van te voren had geweten, dat ik gevoelens voor heb had, was hij direct met deze affaire gestopt (hoe hard kan je zijn)!

In het begin had hij wel gevoelens voor mij, verteld hij en alles wat hij tegen mij heeft gezegd dat was echt gemeend.

Echter ik kon niets met deze woorden en boodschap!

Na een maand kreeg hij een andere baan en later bleek dat hij nu iets heeft met en excollega van mij (die kort eerder uit dienst was gegaan).

Tjoh, wat was ik gefrustreerd en wat voelde ik me gebruikt en wat had ik me in hem vergist.

In een laatste gesprek heb ik getracht antwoorden van hem te krijgen, maar die kreeg ik niet.

Iets van laat maar, je begrijpt het toch niet enz.enz.

Het gevoel van: "Pas de beer schieten, als de huid is verkocht", zal bij mij altijd blijven hangen.

En dan te bedenken wat ik hiervoor allemaal op het spel heb gezet???

Mijn man weet van niets, alleen een goede vriendin kent mijn geschiedenis en vertelde mij dat ik blij moet zijn om er zo van af te komen.

En weet je wat het erge is, soms mis ik het of hem nog steeds...

Het heeft me zoveel moeite gekost om hem niet te mailen of contact met hem te zoeken, maar gelukkig heb ik dat tot op de dag van vandaag volgehouden. Soms bekruipt me het gevoel om wraak te nemen, maar de beste wraak is volgens mij door te gaan met mijn leven.....

Misschien is dit niet het meest leuke verhaal om te lezen, maar het geeft de realiteit duidelijk weer..

Hallo vissen,

Wat een heftig verhaal heb jij geschreven! Wat vreselijk voor je om zoiets mee te moeten maken. Je denkt nog wel eens aan hem, schreef je. Kan ik me voorstellen, maar ik vind hem een zeer egoistisch figuur die speelt met de emoties van een ander, niet iets om trots op te zijn! Ik hoop voor je dat je het allemaal kunt verwerken, lijkt me heel erg moeilijk voor je en ik wens je dan ook veel sterkte toe.

Hoi Vissen.

Het is voor mij juist goed om deze verhalen te lezen. Het laat me mijn hoofd koel houden hoop ik.



Ik vind het vreselijk voor je dat het zo is gelopen. Leef met je mee! Dat je je zo in iemand kan vergissen, en inderdaad moet je kijken wat er op het spel stond!



Mijn gevoel roept heel hard JA, maar mijn hoofd zegt niet doen, niet doen er komt alleen ellende van....

Op verstandige momenten weet ik ook dat ik alles moet laten zoals het is, maar als ik hem weer zie kan ik het niet laten om even uit te dagen. Kleine steekjes onder water dat soort dingen.



Plus alleen al het feit dat hij misschien wel alleen vind dat ik een leuke meid ben waar je veel lol kan hebben. Want wie zegt dat hij mij ook zo leuk vindt als ik hem. Dat weet ik natuurlijk niet zeker. En dat vind ik het ergste. Wist ik maar hoe hij zich voelde, zou het dan niet gemakkelijker zijn?



Maar als ik zeker wist dat hij ook wat voor mij zou voelen zou ik waarschijnlijk meer mijn best doen om een keer alleen te zijn met alle gevolgen van dien. Moeilijk, moeilijk, misschien maar beter om het te laten zoals het is!

he Caafje bedankt voor je reaktie.....

Inderdaad een grote egoist, die speelt met de gevoelens van een ander.

Achteraf heb ik een grote roze bri met -2 opgehad en ik vrees dat mijn excollega iets soortgelijks gaat meemaken. D.w.z. dat hij t.z.t. haar inruilt voor een nieuw vers groen blaadje.

he snuf.

Ik heb wel het gevoel dat ik uit deze hele affaire sterker ben gekomen.

Maar wel geschrokken dat ik me zo heb laten meeslepen met mijn gevoelens. Blijf realistisch en probeer te blijven nadenken.

Vreemd gaan is zowiezo niet oke, maar dat van mij leek bijna op een soort van relatie (die wij beiden achteraf totaal anders beleefden)!

Dus bezint voor je begint!.

Mijn huwelijk was goed, niets mis mee, maar de verleiding was voor mij te groot. Gevoelsmatig wist ik al die tijd dat dit mij pijn ging doen en ik moest stoppen, maar wilde het niet.

Het heeft overigens wel een half jaar geduurd, voordat ik alles een plek kon geven (voor zover je zoiets een plek kunt geven).

Gek genoeg heb ik minder gezeten met het feit dat ik mijn man heb besodemieterd en veel meer met het feit dat mijn ex(collega) met mij heeft gespeeld.

Sterkte met je gevoelens!!

vraag me iedere keer weer af waarom hij vaak zo raar tegen me doet.

bijvb/hij gaat over een paar weken weg en toen zei hij vandaag ben ik

eindelijk van je af.met andere woorden heb ik geen last meer van je

toen ik zei: nou ik weet zo net niet of je wel van me af komt antwoorde hij

niet.of als ik zeg je zult ons nog missen dan zegt hij nou ik dacht het niet.

maar toen ik gisteren niet reageerde op zijn sms je wel meteen weer bellen.

nou dan moet hem dat toch ook niet uitmaken.het doet me vaak zo een pijn.

denk iedere keer dat ik er ben maar ben er steeds niet.ik denk toch echt

dat hier voor maar 1 medicijn is hem niet meer zien.maar ook daar wil ik dan

nu nog niet aan denken.heeft iemand hier ook ervaring mee dat ze soms zo

naar doen tot dat je er verdrietig van wordt.afschuwlijk gevoel is dat.

Hoi Vissen,

ik heb het gevoel dat het allemaal nog heel onschuldig is, dus nog geen reden om op te passen zeg maar. In mijn achterhoofd weet ik wel degelijk dat er al een gevaarlijk spelletje speelt. Tenminste in mijn hoofd. Mijn gedachten gaan gewoon al veel te ver.

Ik wist altijd zeker dat ik me niet zou mee laten slepen, maar vraag me nu af of dat echt wel zo is. De verhalen die ik hier zoal lees, bevestigen eigenlijk allemaal dat als je de kans krijgt, je die ook pakt. Inmiddels weet ik niet meer of ik wel zo sterk in mijn schoenen sta als ik altijd heb gedacht.



Je hebt er niets aan om eigenlijk willens en wetens twee huwelijken naar de knoppen te helpen, als het zover zou komen. Want als zoiets uitkomt dan heb je de poppen aan het dansen natuurlijk. En wil je dat de kinderen aandoen, mijn man, zijn vrouw. Gek genoeg heb ik zoveel sympathie voor hem, dat ik me ook niet kan voorstellen dat hij zijn vrouw zou bedriegen. Ergens zou dat voor mij ook een des-illusie zijn hoe gek dat ook klinkt!

Hij komt zo betrouwbaar over. Dat ik deze gedachten heb is al erg genoeg eigenlijk. En hij mag de gedachten van mij wel hebben (graag zelfs) als ie er verder maar niets mee doet. Verwarrend allemaal, maar zo voelt het toch een beetje. Om vervolgens vaak een half uur later te denken, had ik je maar een keer voor mezelf. Tegenstrijdig als het maar kan zijn dus!

hoi Snuf,

ik herken veel in je verhaal. ook ik heb een veel te leuke collega die ik de laatste maanden weinig heb gezien, maar de komende maanden wel dus! het broeit al een tijdje tussen ons. Hebben beide partner en kinderen.

Hij heeft in een dronken bui een aantal dingen tegen me gezegd een tijd geleden. Het kwam er op neer dat hij mij wel zag zitten. Sindsdien spanning als we elkaar zien. Hij is erg leuk, zijn relatie niet echt geweldig. maar hij is gek op zijn kinderen. Ik ben redelijk gelukkig met man en heb geweldige kinderen. Heb een keuze, wel of niet doen.

Bij mij is het antwoord wel doen! Hij is te leuk, lief en lekker om te laten gaan. En ik heb het idee dat ik mij niet zo schuldig zal gaan voelen tov wie dan ook. Wat niet weet wat niet deert. Misschien egoistisch, fout of slecht, maar zo voelt het gewoon. Toch besef ik ook wel dat ik met iets gevaarlijks bezig ben, wat nu nog "niks" is, kan zomaar uitlopen op iets heftigs.

Hoi allemaal,



Ik heb maar even wat meegelezen hier. Ik heb zelf ervaring met het vreemdgaan, met de verwachtingen, de spanning, de sms-jes (heb een hoop prepaidkaarten gekocht gniffel), MSN, de ontmoetingen etc. 3 Jaar lang ging dit zo door. Mooie tijden maar meiden ook ontzettend moeilijk en zwaar. Ben een enorm gevoelsmens dus zwaar. Ik was lange tijd getrouwd en heb schatten van kinderen. Je komt in een uitzichtloze cirkel terecht en je kan er heel moeilijk uitstappen. Je weet dat dit niet kan en de buitenwereld heeft hun mening erover ook klaar. En als eerste wat doe je je partner aan en je kids. Uiteindelijk ben ik gaan scheiden een heel moeizaam proces en gaan samenwonen met wie ik "vreemd ging". Het gaat prima met ons en met de kids ook maar dit is een weg die je ingaat vol met enorme hobbels waartegen je geestelijk wel opgewassen moet zijn. Je hebt te maken met je ex, je nieuwe partner, je kids, je familie, je werkkring en je vrienden. Ik gun iedereen zijn geluk maar ik wil alleen tegen degene hier zeggen denk heel goed na waar je mee bezig bent. Wat wil je verder met je leven en hoe ga je dat aanpakken en invullen. Tuurlijk weet ik ook dat er mensen zijn die het voor de spanning doen maar daar kan ik zelf niks mee.



Sil

Ik lees nog steeds mee en het is fijn om te weten niet de enige te zijn.



Hier is het nog steeds stil. Ik heb er inmiddels wel wat meer rust bijgekregen. Ik weet dat het goed zit en koester al onze geweldige momenten. Hij zit in m'n hart en dat is voor eeuwig.



Fijn om te lezen dat het soms ook anders gaat, Sillyroosje. Veel geluk samen.



Dikke *; aan iedereen.

Hoi Groningse,



Kan me wel een beetje voorstellen wat je bedoelt met "wat niet weet, wat niet deert" maar wat als het toch uitkomt?

Dat zou mijn grootste angst zijn. Want hoewel ik enorm verliefd ben, weet ik niet of ik mijn huidige relatie op zou geven voor hem. Nog niet, daar kennen we elkaar domweg niet goed genoeg voor. Die gestolen momenten zeggen natuurlijk niet alles over elkaar.

We zijn nu altijd vrolijk als we elkaar zien.



Jij weet ook dat jouw nr 2 je leuk vindt, ik ben er gewoon niet zeker van. Gisteren ook wel weer gemerkt dat we wel wat anders hebben dan dat ie met anderen heeft. Maar wil dat ook zeggen dat ie verliefd is? Ik weet het niet. Hij is een tijdje niet geweest wegens ziekte, en toen ie weer terug was is er voor mijn gevoel wel wat veranderd. Er wordt meer verteld, er is meer oogcontact en volgens mij hangt er wel wat spanning in de lucht. Ik heb hem heel erg gemist toen hij er niet was, en vond het niet fijn dat ik niet kon vragen hoe het ging met hem. Ik heb wel wat aan directe collega's gevraagd, maar die grijnzen sindsdien als ze ons samen zien dus dat zal ik niet snel weer doen.



Maar zou jij je relatie opgeven voor hem?



Sillyroosje, ik begrijp wel wat je bedoelt. Ben ook niet zover dat ik mijn huidige relatie op zou geven, voorop gesteld dat de gevoelens wederzijds zijn. Voor de spanning vreemd gaan zit er bij mij zeker niet in. Probleem is dat ik wel meer voel dan alleen lichamelijke aantrekkingskracht. Daar begon het niet eens mee. Het begon ermee dat ie enorm geduldig is, altijd luistert, en veel humor heeft. Toen ik me onzeker voelde over mijn uiterlijk, ben ik gaan flirten met hem. Dat durfde ik wel veilig, omdat hij vrij open is, en ik dus vrij snel zou merken of het werkte. Maar toen ik merkte dat het werkte, kwamen er andere gevoelens bij. Dat had ik dus niet verwacht van mezelf.



Daantje, het lijkt me moeilijk om zolang geen contact te hebben zeg! Binnen kort gaan we beiden achter elkaar met vakantie en zien elkaar dus een hele tijd niet, maar daar zie ik nu al tegenop!

Dag lieve meiden!!



Jeetje ik ben twee weken op vakantie geweest en heb meteen een heleboel gemist!! Zo lief dat jullie me allemaal succes wensen en zo knap vinden hihihi! Nou de stand van zaken dan maar: nadat ik met nr. 2 gebroken heb veel gepraat met nr. 1 al kwam het naar mijn gevoel vaak niet echt aan. Nu dus 2 weken op vakantie geweest, samen. Lekker genoten van de zon maar ook wat moeilijke gesprekken gevoerd. Zelfs uitgesproken dat het zo niet meer gaat en dat we er dan een punt achter moeten zetten. We hebben nu afgesproken het hier een aantal weken aan te kijken en dan te beslissen wat we doen. Hij deelt mijn gevoel hierin niet helemaal, denkt dat het allemaal wel losloopt maar voor mij is er meer aan de hand. Als ik zoveel gevoelens voor een ander kan hebben vraag ik me af wat er dan nog over is van onze relatie.



Op vakantie veel gedacht aan mijn nr.2. Gelukkig niets mee gedaan maar hoorde net wel dat ik morgen een borrel heb van mijn werk waar hij ook is. Moeilijk hem weer te zien na zo'n koele periode! Vind het heel moeilijk maar moet er wel heen.. Meiden ik hoop dat jullie me nog even een hart onder de riem kunnen steken want dat heb ik nodig! Ben heel benieuwd wat mijn gevoel doet als ik hem morgen zie. Zal ik het kunnen negeren???



Ik hou jullie op de hoogte!!

Nr. 2 belde vanmiddag. Met een overduidelijke smoes. Daar trapte ik niet in. Waarop hij zei: "Now I don't have an excuse to call you anymore".

En ik: "You don't need an excuse to call me."



2 zakelijke zinnen gewisseld met als conclusie dat hij me morgen weer zou bellen.



Mijn reactie: "So now you've found an excuse to call me tomorrow."

Zijn reactie: "Isn't that great?"



2 minuten aan de telefoon en ik was zo blij als een kind. Ik laat me weer veel te veel meeslepen door zijn stem en zijn lach. Dat is niet goed.



Ik mis hem - maar ik mis vooral de gedachte en de hoop dat het ooit nog iets zou kunnen worden tussen ons.



(Tjee - heb ik het toch bijna anderhalve dag vol kunnen houden om niet te schrijven hier....:))

@Daantje98,

Heel veel sterkte morgen! Dat wordt geen gezellige ontspannen borrel.



Je zorgt natuurlijk wel dat je er spetterend uit ziet, toch? En probeer het ook gewoon leuk te hebben. Niet alles laten beïnvloeden door hem.



Alsof ik de juiste persoon ben om zoiets te zeggen. Ik zit hier helemaal met een big smile achter mijn laptop, omdat nr. 2 flirty e-mails aan het sturen is. Waarbij ik me al weer helemaal voorstellingen in mijn hoofd aan het halen ben bij volgende week als ik hem weer zie. Terwijl deze week bedoeld was als afkick-week.



Het bewijs is weer geleverd: ik heb geen ruggegraat.

Nr2 is vroeger vertrokken van werk vandaag vanwege het examen vanavond. Hij was vandaag vrij stil en gespannen. Ik weet dat het dat het doordat examen komt maar vindt het toch wel vervelend. Ik heb de neiging om hem nu nog even te bellen maar dat kan niet. Hij is waarschijnlijk nu even thuis en het laatste wat hij nodig heeft is om nog even heibel met zijn vrouw over mij te hebben.

Ik hoop dat hij slaagt en dat hij morgen weer helemaal relaxed en ontspannen is.



Daantje98. Sterkte morgen, denk goed na wat je wilt. Geef je huwelijk niet te snel op. De meester hier zijn het er wel over eens dat je gevoelens voor een ander kunt hebben zonder dat betekent dat je huwelijk niets meer waard is. 



SIl, ik snap zo goed hoe zo'n telefoontje je stemming weer kan doen omslaan. Ik zag net dat hij nog een emailtje gestuurd had voor hij wegging. Is het een blanco email.......Wat moet ik daar nu mee!!!

silmarillon, is het een spelletje ofzo van mannen, eerst "afstoten" en dan weer aantrekken. afgelopen week borrel met collega"s, roept 2 dagen dat ie niet mee gaat. (wsl om gevaarlijke situatie te vermijden) maar staat 's avonds toch in de kroeg.



snuf, ik denk niet dat ik mijn kerel in de steek zal gaan laten voor collega. Hoewel ik erg verliefd ben, durf het hier wel toe te geven, hou ik nog altijd van mijn man.

ik denk dat ik er heel goed in ben, om het verborgen te houden. Ik heb de slechte eigenschap goed te kunnen liegen.... komt nu goed uit!

Ik ben meer bang dat collega die eigenschap niet zo bezit. Daarbij denk ik dat vrouwen zoiets ook eerder door zullen hebben dan mannen. Extra zintuig???  Hij probeert daarom nog terug te krabbelen, maar zoekt me aan de andere kant ook weer op.

Het is voor mij niet alleen voor de spanning, vind hem echt erg leuk!!

hallo groningse 80 pas op ik heb dit al maanden aantrekken afstoten aantrekken afstoten hij doet niet anders.je wordt er gek van.

nu kun je het nog aan maar hoe gekker je op hem wordt hoe rottiger je gaat

voelen en iedere keer ben je weer blij en val je door de mand let maar op.

en een volgende keer denk je weer hij kan de boom in maar dan trekt hij je weer aan en hup daar ga je weer.dit is mijn ervaring van maanden lang.

Groningse, dat ik mijn relatie niet wil verbreken is voor mij een teken om te proberen het hoofd koel te houden. Ik moet er niet aan denken dat zoiets uit zal komen.



Daarbij komt dat ik heel slecht kan liegen, mijn man heeft altijd alles door van mij! Hij weet ook wel dat ik gecharmeerd ben van mijn collega. Het ergste is dat hij er eigenlijk wel om kan lachen! Ik denk dat hij wel weet dat ik niet vreemd zou gaan, en als ik het zou doen dat hij er heel snel achter zou komen.



Het is alleen jammer dat mijn gevoelens zo verwarrend blijven. Eerst kon ik ervan genieten dat er werd geflirt en dat ik me daarom een stuk mooier en leuker voel. Maar nu maakt het me onzeker, en op de momenten dat ik denk niet flirten hebben we gelijk een goed gesprek. Dat maakt me alleen maar meer in de war. Want we kunnen ook al heel goed praten.



Hoe leuk alles ook was in het begin, ik zou nu wel weer terug willen naar de tijd dat ik het gewoon een leuke vent vond.

Nr2 is geslaagd voor zijn examen. Maar hij is toch nog wat terughoudend heb ik het gevoel. Na zijn vorige examen was ik er van overtuigd dat hij besloten had om het contact dat wij hebben te verminderen. Toen ik het hem na een paar dagen vroeg bleek dat niet het geval maar lag het aan andere redenen waarom hij wat afwezig leek. Hij zei toen ook verontwaardigd dat als hij vindt dat wij het contact moeten verminderen hij mans genoeg is om mij dat te vertellen. Straks gaan we weer lunchen het is vrijdag, to be continued, as always....

Hoi meiden,@ Snuf en Groningse: herkenbaar jullie verhalen... Ik zou ook nooit m'n man verlaten, hou ook echt nog veel van hem. Het is moeilijk om dan zo'n aantrekking voor een ander te ervaren... Ik kon het ook niet wegsteken, Snuf. Kan ook niet goed liegen. Ik was overigens zoooo ondersteboven van nr2 (beetje furliefd ) dat ik liep te stralen, ik gaf zowat licht. Man kon er volgens mij niet naast kijken. Ik kon ook niet zwijgen over nr2. Al van in het begin had m'n man het eigenlijk door, hoor... Ook hier is het voortdurend aantrekken en afstoten. Er zijn perioden waarin we minder contact hebben en dan denk ik steeds 'ja, laat het nu maar helemaal stoppen, lekker rustig' om dan weer in een periode met veel contact te verzeilen waarin ik me niet eens kan voorstellen dat het ooit zou stoppen, want het is dan zo fijn en spannend... Ondertussen is dit al zo'n jaar aan de gang en ergens, op één of andere manier, raak ik het wel een beetje gewend zo, het hoort bij m'n leven. Misschien niet voor altijd, maar ik zie het de eerstkomende maanden niet meteen te veranderen....Verder niet zoveel nieuws te melden. Is weer een stille periode, maar ik vermoed dat ik hem vandaag wel weer es hoor.. We zien wel....Knuffel voor jullie allemaal!Marlies

@Thea. Moeilijk als hij zich soms zo terugtrekt! Lijkt me ook heel verwarrend.

In het begin trok mijn nr2 zich ook regelmatig terug, maar dat is nu al een tijdje niet meer. Maar nu ben ik alleen maar meer in de war, want wat wil dat zeggen. Maar ook bij jou is niets uitgesproken toch?



@Marlies. Inderdaad vreemd vind ik dat dat er toch zon aantrekking naar iemand anders kan zijn. Hier idem hoor, ik straal ook en kan zijn naam gewoon niet voor me houden. Denk ook de hele tijd aan hem, en betrek hem overal in. Probeer het wel zo veel mogelijk voor me te houden, maar dat is zo moeilijk. Mijn man heeft het ook wel door, ergens baal ik dat hij er zo rustig onder blijft, aan de andere kant zou ik zelf veel ruzie maken als hij aan me zou twijfelen, er gebeurt toch niets? Vrouwen zijn ook wel moeilijk volgens mij...



En als hij op deze manier over een vrouw zou praten zou ik hem wel wat kunnen doen. Wat maakt mij dan beter om het wel te doen?

 

Vandaag zie ik em weer, kijk er al helemaal naar uit! Moet niet mogen, maar het is toch echt zo!;)



Groet Snuf

@Snuf, er is inderdaad niets uitgesproken tussen ons. Hij is gewoon wat stilletjes vandaag. Waarschijnlijk hoor ik straks tijdens de lunch wel wat er in z'n koppie omgaat.

Ik dacht altijd dat ik niet goed kon liegen, maar ik ben er ondertussen wel achter dat ik aardig de waarheid kan verdraaien. "we zijn met collega's wat wezen drinken" ipv "ik ben met 1 collega wat wezen drinken" is toch wel een heel verschil.

Mijn man kreeg rond de kerst wat sms'jes van een vrouwelijke kennis. Ik vond dat eigenlijk wel heel grappig en liep hem te plagen dat hij een aanbidster had. Ik kan me absoluut niet voorstellen dat hij vreemd zou gaan, ik vertrouw manlief meer dan mezelf.



@Marlies, aantrekkingskracht is toch een raar iets he? Ik het begin was ik absoluut niet lichamelijk tot hem aangetrokken en ik heb geen idee waardoor dat nu verandert is.

De lunchpauze is weer voorbij. We hebben veel gepraat maar niet over gevoelens voor elkaar. We hebben 1,5 uur geluncht. Het viel mij op dat hij veel positiever sprak over zijn vrouw dan ik gewend ben en zei dat ook tegen hem. Hij gaf als verklaring dat hij dat nu weer kan omdat hij emotioneel klaar is met dit huwelijk. Als hij haar nu afstandelijk bekijkt als een vriend kan hij veel meer begrip voor haar opbrengen dan als hij haar beschouwd als haar man. Hij is blij dat ze over 2 weken een afspraak hebben met een relatietherapeut. Hij hoopt dat die haar kan vertellen dat hun huwelijk over is. To be continued, as always.