Relaties
alle pijlers
Verstand en hart niet op 1 lijn
donderdag 4 augustus 2022 om 09:46
Ik krijg mijn verstand en mijn hart maar niet op 1 lijn en hoopte op wat tips....
Sinds 4 jaar heb ik een LATrelatie (we zijn beiden vijfigers). Er is veel liefde, we doen veel leuke dingen, we kunnen (doorgaans) goed met elkaar praten, de relatie met de wederzijdse kinderen (allemaal volwassen) is dik in orde - je zou denken: geen vuiltje aan de lucht.
Mijn vriend worstelt (denk ik, ik ben geen psycholoog natuurlijk) met een depressie waarvoor hij geen adequate behandeling zoekt. Dit zorgde ervoor dat wij vorig jaar tijdelijk uit elkaar zijn gegaan. Na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar en ik dacht dat onze relatie beter dan voorheen was, want nu praatten we beter met elkaar, eerlijker, opener.
Ik vroeg hem ten huwelijk, hij accepteerde dolblij. Maar nu, 6 weken later, komt de aap uit de mouw (na lang doorvragen van mij): hij wil niet trouwen, hij weet sowieso helemaal niet wat hij wil, niet met mij en niet met zijn leven en alles is 1 grote brei en ellendig. Hij vraagt om tijd om na te denken wat hij met de relatie wil. Eigenlijk alles waardoor we vorig jaar uit elkaar gingen.
Ik zit in een spagaat. Ik heb enorm veel begrip voor een burn-out of wat er dan ook maar met hem aan de hand is. Maar tegelijkertijd zie ik dat hij zijn problemen ook niet aanpakt. Hij is alleen maar met zichzelf bezig en lijkt zich nauwelijks te bekommeren wat dit allemaal met mij doet. Ik ben ook alleen maar met hem bezig
, dus dat hebben we dan wel gemeenschappelijk.
Maar ik voel van alles. Ik voel me belazerd, voorgelogen en op de reservebank gezet. Tegelijkertijd weet ik ook heus wel dat iemand met een diepe depressie helemaal geen ruimte heeft voor iets anders dan zichzelf. Maar waar blijf IK dan? En als ik hem die ruimte geef (voor de tweede keer dus): wanneer wordt het dan weer leuk voor MIJ? En wanneer komt dan de volgende dip?
Mijn hoofd (en mijn vriendinnen) zeggen: gooi de handdoek in de ring. Hij moet zelf zijn problemen aanpakken en daar kan ik hem niet bij helpen. En zo lang hij zijn problemen niet aanpakt, verandert er niks. Deze relatie is niet goed voor mij want van een normaliter zelfverzekerd en optimistisch persoon word ik nu iemand met een permanente steen in haar maag die zich niet goed genoeg voelt.
Maar mijn hart wil nog niet mee. Ik houd van hem en ik denk dat hij, onder al zijn issues, ook van mij houdt maar op dit moment simpelweg niet bij zijn gevoel kan.
Vanavond praten we. Verstandelijk denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. Maar zeker weten doe ik dat niet, dus. Wat moet ik nu?
Sinds 4 jaar heb ik een LATrelatie (we zijn beiden vijfigers). Er is veel liefde, we doen veel leuke dingen, we kunnen (doorgaans) goed met elkaar praten, de relatie met de wederzijdse kinderen (allemaal volwassen) is dik in orde - je zou denken: geen vuiltje aan de lucht.
Mijn vriend worstelt (denk ik, ik ben geen psycholoog natuurlijk) met een depressie waarvoor hij geen adequate behandeling zoekt. Dit zorgde ervoor dat wij vorig jaar tijdelijk uit elkaar zijn gegaan. Na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar en ik dacht dat onze relatie beter dan voorheen was, want nu praatten we beter met elkaar, eerlijker, opener.
Ik vroeg hem ten huwelijk, hij accepteerde dolblij. Maar nu, 6 weken later, komt de aap uit de mouw (na lang doorvragen van mij): hij wil niet trouwen, hij weet sowieso helemaal niet wat hij wil, niet met mij en niet met zijn leven en alles is 1 grote brei en ellendig. Hij vraagt om tijd om na te denken wat hij met de relatie wil. Eigenlijk alles waardoor we vorig jaar uit elkaar gingen.
Ik zit in een spagaat. Ik heb enorm veel begrip voor een burn-out of wat er dan ook maar met hem aan de hand is. Maar tegelijkertijd zie ik dat hij zijn problemen ook niet aanpakt. Hij is alleen maar met zichzelf bezig en lijkt zich nauwelijks te bekommeren wat dit allemaal met mij doet. Ik ben ook alleen maar met hem bezig
, dus dat hebben we dan wel gemeenschappelijk.Maar ik voel van alles. Ik voel me belazerd, voorgelogen en op de reservebank gezet. Tegelijkertijd weet ik ook heus wel dat iemand met een diepe depressie helemaal geen ruimte heeft voor iets anders dan zichzelf. Maar waar blijf IK dan? En als ik hem die ruimte geef (voor de tweede keer dus): wanneer wordt het dan weer leuk voor MIJ? En wanneer komt dan de volgende dip?
Mijn hoofd (en mijn vriendinnen) zeggen: gooi de handdoek in de ring. Hij moet zelf zijn problemen aanpakken en daar kan ik hem niet bij helpen. En zo lang hij zijn problemen niet aanpakt, verandert er niks. Deze relatie is niet goed voor mij want van een normaliter zelfverzekerd en optimistisch persoon word ik nu iemand met een permanente steen in haar maag die zich niet goed genoeg voelt.
Maar mijn hart wil nog niet mee. Ik houd van hem en ik denk dat hij, onder al zijn issues, ook van mij houdt maar op dit moment simpelweg niet bij zijn gevoel kan.
Vanavond praten we. Verstandelijk denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. Maar zeker weten doe ik dat niet, dus. Wat moet ik nu?
donderdag 4 augustus 2022 om 10:52
Als je een Burn-out hebt en depressief bent dan kan enthousiasme over een onderwerp behoorlijk wisselen en een aanstaand huwelijk kan iemand veel stress opleveren. Het hoeft echt niet perse over jou te gaan maar dat hij het helemaal niet aankan.
Misschien is het tijd dat je iets meer voor jezelf gaat leven want je wacht maar tot hij beter is en zet daardoor je eigen leven een beetje stil. Ik zou tijdens een depressie de zenuwen krijgen als iemand me de hele tijd zou vragen of ik me beter voel want het is niet iets wat onder tijdsdruk verbetert maar eerder verslechtert.
Ik snap je gevoel en je teleurstelling maar misschien zijn je verwachtingen te hoog (voor nu), geef hem de tijd om zijn leven op de rit te zetten en leidt ondertussen zoveel mogelijk je eigen leven.
Misschien is het tijd dat je iets meer voor jezelf gaat leven want je wacht maar tot hij beter is en zet daardoor je eigen leven een beetje stil. Ik zou tijdens een depressie de zenuwen krijgen als iemand me de hele tijd zou vragen of ik me beter voel want het is niet iets wat onder tijdsdruk verbetert maar eerder verslechtert.
Ik snap je gevoel en je teleurstelling maar misschien zijn je verwachtingen te hoog (voor nu), geef hem de tijd om zijn leven op de rit te zetten en leidt ondertussen zoveel mogelijk je eigen leven.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:06
Wat een lastige situatie. Ik heb aan beide kanten gestaan. Zo wel de depressieve persoon als de persoon op de wachtbank. En heel eerlijk, de gevoelens waren bij mij ook echt weg voor die persoon en ik voelde me al een stuk lichter toen de relatie over was. Terwijl het geen dramatische relatie was.
Op het wacht bankje zitten heeft mij vooral veel energie gekost en verdriet opgeleverd. Na een periode echt geen contact heb ik de knoop doorgehakt. Toen heeft die persoon mij nog twee jaar lastig gevallen met brieven en berichten omdat hij toen spijt had. Geloof dat hij nog steeds met depressie worstelt. In die situatie had ik er veel eerder mee moeten stoppen nog. En ik hoop dat ik er nooit meer in trap. Want het kost je jezelf. Het zuigt je helemaal leeg, je past je aan, en vergeet je eigen behoeftes.
Ik zou vanuit mijn ervaring dus zeggen, laat los, ga je eigen leven leven. Maar ik begrijp ook dat het langer tijd nodig kan hebben om die stap te zetten. Hoe dan ook veel sterkte, het is moeilijk.
Op het wacht bankje zitten heeft mij vooral veel energie gekost en verdriet opgeleverd. Na een periode echt geen contact heb ik de knoop doorgehakt. Toen heeft die persoon mij nog twee jaar lastig gevallen met brieven en berichten omdat hij toen spijt had. Geloof dat hij nog steeds met depressie worstelt. In die situatie had ik er veel eerder mee moeten stoppen nog. En ik hoop dat ik er nooit meer in trap. Want het kost je jezelf. Het zuigt je helemaal leeg, je past je aan, en vergeet je eigen behoeftes.
Ik zou vanuit mijn ervaring dus zeggen, laat los, ga je eigen leven leven. Maar ik begrijp ook dat het langer tijd nodig kan hebben om die stap te zetten. Hoe dan ook veel sterkte, het is moeilijk.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:20
Ik snap je tweestrijd. Bang te snel de handdoek in de ring te gooien, want stel nou dat….die gedachte. Maar eigenlijk is het sinds de afgelopen 1 1/2 jaar niet meer leuk want anders zouden jullie vorig jaar niet uit elkaar gegaan zijn.
Ik begrijp je, maar lieve vrouw liefde hoort geen pijn te doen. Kies voor jezelf. Niet trekken aan een dood paard.
Ik begrijp je, maar lieve vrouw liefde hoort geen pijn te doen. Kies voor jezelf. Niet trekken aan een dood paard.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:27
Wat levert deze relatie jou nu nog op?
Is je vertrouwen beschaamd nu hij niet eerlijk is geweest over het aanzoek? Denk je dat hij over meer dingen niet eerlijk is?
Mijn ex-man had last van winterdepressies. In de eerste jaren deed hij netjes zijn lichttherapie en op een gegeven moment wilde hij niet meer. Na 6 jaar was ik er zo klaar mee. Het egoïsme, 8 maand een depri kan en 4 maand mijn man. Ik kon niet meer. Meermalen gevraagd of ie ajb zijn WD wilde gaan aanpakken maar nee. Ik ging er zelf aan onderdoor. Kreeg er PPD bij (gezellig), daarvan vond ie dat ik dat meteen moest aanpakken (anderen zien dat vaak eerder dan jijzelf). En dat is uiteraard ook gebeurd. Maar toen dit bij hem voortsleepte gebeurde er niets.
Ik zou eerst bedenken wat hij zou kunnen doen om dit uit het slop te trekken en ook praktisch het gesprek ingaan. Overigens ligt dit bij jou maar hoe zijn zijn kinderen eronder? Ik zou ook aangeven dat je van hem houdt en graag wil dat hij zich beter voelt maar dat je er zelf ook nog bent. Stel een ultimatum waarmee hij laat zien dat hij aan zichzelf gaat werken. Bijvoorbeeld dat hij uiterlijk dinsdag een afspraak met de huisarts heeft gemaakt. Dat ie een werkcoach zoekt, desnoods vrijwilligerswerk doet enz.
Is je vertrouwen beschaamd nu hij niet eerlijk is geweest over het aanzoek? Denk je dat hij over meer dingen niet eerlijk is?
Mijn ex-man had last van winterdepressies. In de eerste jaren deed hij netjes zijn lichttherapie en op een gegeven moment wilde hij niet meer. Na 6 jaar was ik er zo klaar mee. Het egoïsme, 8 maand een depri kan en 4 maand mijn man. Ik kon niet meer. Meermalen gevraagd of ie ajb zijn WD wilde gaan aanpakken maar nee. Ik ging er zelf aan onderdoor. Kreeg er PPD bij (gezellig), daarvan vond ie dat ik dat meteen moest aanpakken (anderen zien dat vaak eerder dan jijzelf). En dat is uiteraard ook gebeurd. Maar toen dit bij hem voortsleepte gebeurde er niets.
Ik zou eerst bedenken wat hij zou kunnen doen om dit uit het slop te trekken en ook praktisch het gesprek ingaan. Overigens ligt dit bij jou maar hoe zijn zijn kinderen eronder? Ik zou ook aangeven dat je van hem houdt en graag wil dat hij zich beter voelt maar dat je er zelf ook nog bent. Stel een ultimatum waarmee hij laat zien dat hij aan zichzelf gaat werken. Bijvoorbeeld dat hij uiterlijk dinsdag een afspraak met de huisarts heeft gemaakt. Dat ie een werkcoach zoekt, desnoods vrijwilligerswerk doet enz.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:40
Het is heel naar voor hem dat hij zich zo voelt maar dat is iets waar hij zelf wat aan moet doen. Hij moet degene zijn die de stap neemt om hulp te gaan zoeken. Het hoort niet vanuit jou te komen.
Ik snap je situatie heel goed en hoe lastig het is hier mee om te gaan als je er middenin zit. Maar probeer het echt met je verstand te bekijken. De bodem wil je echt niet bereiken, ik weet er alles van.
Veel sterkte!
Ik snap je situatie heel goed en hoe lastig het is hier mee om te gaan als je er middenin zit. Maar probeer het echt met je verstand te bekijken. De bodem wil je echt niet bereiken, ik weet er alles van.
Veel sterkte!
donderdag 4 augustus 2022 om 11:44
Voor mij zou het vertrouwen nu wel weg zijn. Niet alleen vanwege dat aanzoek, maar ook omdat het blijkbaar zo ontzettend plotseling kan omslaan en je bij hem kennelijk nooit weet waar je aan toe bent.
Ik krijg ook een beetje het gevoel dat bij jou meespeelt dat je vindt dat je door zijn depressie heen moet kijken en hem niet "mag" laten vallen nu hij het moeilijk heeft, maar op een gegeven moment lever jij wel erg veel in en mag je natuurlijk ook wel voor jezelf kiezen.
Ik krijg ook een beetje het gevoel dat bij jou meespeelt dat je vindt dat je door zijn depressie heen moet kijken en hem niet "mag" laten vallen nu hij het moeilijk heeft, maar op een gegeven moment lever jij wel erg veel in en mag je natuurlijk ook wel voor jezelf kiezen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:49
Ik zou het ook slecht trekken dat hij door zijn depressie de hele relatie op losse schroeven zet. Dat je het nu even niet ziet zitten om een huwelijksdag te regelen is iets anders dan dat je blijkbaar helemaal niet wilt trouwen.
Maar dat is zo makkelijk praten vanaf de zijlijn.
Je kunt overigens wel stoppen met de hele tijd alleen maar met hem bezig te zijn. Er zit ook iets in jou waardoor je zoveel geeft. Ongeacht hoe deze relatie verder verloopt kan het geen kwaad te leren daarin wat steviger in je schoenen te staan.
Maar dat is zo makkelijk praten vanaf de zijlijn.
Je kunt overigens wel stoppen met de hele tijd alleen maar met hem bezig te zijn. Er zit ook iets in jou waardoor je zoveel geeft. Ongeacht hoe deze relatie verder verloopt kan het geen kwaad te leren daarin wat steviger in je schoenen te staan.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:54
Susan schreef: ↑04-08-2022 11:44
Ik krijg ook een beetje het gevoel dat bij jou meespeelt dat je vindt dat je door zijn depressie heen moet kijken en hem niet "mag" laten vallen nu hij het moeilijk heeft, maar op een gegeven moment lever jij wel erg veel in en mag je natuurlijk ook wel voor jezelf kiezen.
Klopt, dat speelt bij mij mee. En het gevoel van: als ik NU geduld heb, dan hebben we straks weer die fijne relatie die we lange tijd hadden. Mja.
Iemand schreef dat ik mijn eigen leven weer moest oppakken. Dat is niet aan de orde: ik heb een fijn leven, heb een goede baan en werk full-time, studeer ernaast, heb een fijne relatie met mijn volwassen kinderen, heb een mooie vriendenkring en doe dingen zonder mijn vriend die ik leuk vind. Het is echt niet zo dat ik op hem zit te wachten om mijn leven in te richten of leuk te maken; dat kan ik zelf prima.
Wat wel zo is: ik wil gewoon heel graag een fijne relatie. En ik vraag me af of ik nu vooral last heb van die wens.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:57
Orchid2022 schreef: ↑04-08-2022 11:49
Je kunt overigens wel stoppen met de hele tijd alleen maar met hem bezig te zijn. Er zit ook iets in jou waardoor je zoveel geeft. Ongeacht hoe deze relatie verder verloopt kan het geen kwaad te leren daarin wat steviger in je schoenen te staan.
Klopt. Daarom schreef ik net al dat ik me afvraag of ik vooral last heb van mijn wens een fijne relatie te hebben. Voor deze relatie ben ik bijna 10 jaar vrijgezel geweest, heel bewust. Nu wil ik gewoon een fijne, liefdevolle en bevredigende relatie. De vraag is of ik dat met deze man ga krijgen, hoe leuk ik hem ook vind.
Dat ik moet onderzoeken waarom ik in relaties zoveel geef (daarmee sla je namelijk wel de spijker op zijn kop) is iets dat ik mij ook al bedacht had. Ik denk dat ik wel weet waarom dat zo is, maar nu moet ik er nog iets aan doen. Daarom heb ik mij vanochtend aangemeld bij een psycholoog (waar ik helaas pas in november terecht kan, maar goed).
donderdag 4 augustus 2022 om 11:59
Je kunt ook voor nu uit elkaar gaan en dat jij doorgaat met je leven, er vanuit gaande dat het uit is, en dat je over een tijdje samen kijkt of er nog een mogelijkheid is om door te gaan. Dat houdt dan in dat hij het risico loopt dat jij intussen die relatie achter je hebt gelaten en zelf niet meer wil, of misschien zelfs wel iemand anders tegen het lijf bent gelopen.
Wat hij nu wil is voor zichzelf de garantie dat je terugkomt als hij dat wil maar jou wel in onzekerheid laten zitten. Dat vind ik eigenlijk niet zo heel eerlijk. Als hij ruimte nodig heeft moet hij die nemen, maar hij kan niet van jou eisen dat je er nog bent als hij klaar is met nadenken. Sowieso is dat ook niet een belofte die je kunt afdwingen; je kunt wel zeggen dat je hem die ruimte geeft, maar bij jezelf ontdekken dat je er toch eigenlijk wel klaar mee bent. Dat recht heb je dan gewoon. Hij kan niet eisen dat je bij hem terugkomt als hij er klaar voor is.
Dus als hij de ruimte neemt om na te denken zou ik daar een wederzijdse ruimte van maken. Geen terugkeergarantie voor hem en jij maar bungelen. Want zo komt de deal die hij graag wil op mij over.
Goed dat je naar een psycholoog gaat om dit bij jezelf te onderzoeken trouwens.
Wat hij nu wil is voor zichzelf de garantie dat je terugkomt als hij dat wil maar jou wel in onzekerheid laten zitten. Dat vind ik eigenlijk niet zo heel eerlijk. Als hij ruimte nodig heeft moet hij die nemen, maar hij kan niet van jou eisen dat je er nog bent als hij klaar is met nadenken. Sowieso is dat ook niet een belofte die je kunt afdwingen; je kunt wel zeggen dat je hem die ruimte geeft, maar bij jezelf ontdekken dat je er toch eigenlijk wel klaar mee bent. Dat recht heb je dan gewoon. Hij kan niet eisen dat je bij hem terugkomt als hij er klaar voor is.
Dus als hij de ruimte neemt om na te denken zou ik daar een wederzijdse ruimte van maken. Geen terugkeergarantie voor hem en jij maar bungelen. Want zo komt de deal die hij graag wil op mij over.
Goed dat je naar een psycholoog gaat om dit bij jezelf te onderzoeken trouwens.
susan wijzigde dit bericht op 04-08-2022 12:00
3.44% gewijzigd
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 4 augustus 2022 om 12:00
Dat is een hele legitieme wens. Daar zit wel een risico in, namelijk dat jij dit als een “investering” gaat zien.
Er zit een soort ondergrens aan waar een relatie aan moet voldoen. Waar die voor jou ligt kunnen wij niet bepalen. Maar ziekte is geen excuus om door die ondergrens te zakken.
Een voorbeeld van zo’n grens zou kunnen zijn dat je professionele hulp inschakelt bij ziekte. Dat je de ander niet in onzekerheid laat zitten over de relatie is er ook een.
Ik zou het dus ook op die manier naar hem communiceren. Het is geen ultimatum, het zijn jouw waarden.
donderdag 4 augustus 2022 om 12:01
Ik sla even aan op die laatste alinea. Je zegt het zelf al. Wil je een fijne relatie of wil je een fijne relatie met hém?LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 11:54Klopt, dat speelt bij mij mee. En het gevoel van: als ik NU geduld heb, dan hebben we straks weer die fijne relatie die we lange tijd hadden. Mja.
Iemand schreef dat ik mijn eigen leven weer moest oppakken. Dat is niet aan de orde: ik heb een fijn leven, heb een goede baan en werk full-time, studeer ernaast, heb een fijne relatie met mijn volwassen kinderen, heb een mooie vriendenkring en doe dingen zonder mijn vriend die ik leuk vind. Het is echt niet zo dat ik op hem zit te wachten om mijn leven in te richten of leuk te maken; dat kan ik zelf prima.
Wat wel zo is: ik wil gewoon heel graag een fijne relatie. En ik vraag me af of ik nu vooral last heb van die wens.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
donderdag 4 augustus 2022 om 12:06
Dat is de vraag die ik mezelf ook stel. Ik denk "met hem" maar weet het niet zeker.
Susan, Orchidee: wat een fijne posts. Ik heb hier echt iets aan, merk ik. Het is niet zo dat ik dat allemaal zelf niet kan bedenken, maar merk dat ik in een cirkeltje aam het ronddraaien ben in mijn hoofd en het zo op een scherm zien van mensen die ik niet ken, helpt me enorm.
donderdag 4 augustus 2022 om 12:08
Zeker. Ik ben bang voor het verdriet na een afscheid, daar heb ik gewoon helemaal geen zin in. Heb ik al eens meegemaakt (met hem, maar ook na het stuklopen van mijn huwelijk) en ik heb er gewoon geen zin in. Lekker kinderachtig. Maar die steen in mijn maag zit er ook vanwege trots (huwelijksaanzoek en ik vind mezelf eigenlijk te leuk om op een reservebankje te gaan zitten), en daarnaast voel ik ook enorm met hem mee.
Bah. Stom gedoe
.
donderdag 4 augustus 2022 om 13:12
LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 10:02Rooss: ik voel me belazerd omdat we na de "doorstart" lang gesprekken met elkaar voerden, waarin ik voortdurend checkte hoe hij zich voelde en hij me verzekerde dat hij zich langzaam beter aan het voelen was. Daardoor deed ik dat aanzoek ook. Maar na dat aanzoek voelde ik dat er iets mis was, dus heb ik daar meermaals naar gevraagd ("wil je eigenlijk wel ECHT trouwen?"). Dan verzekerde hij mij ervan dat hij dolgelukkig was met het vooruitzicht etc., maar nu komt de aap uit de mouw: hij wil niet maar wist niet hoe hij dat moest zeggen.
Bianca: ja, ik kan dat als voorwaarde stellen. Maar waar stel ik dan een voorwaarde aan eigenlijk? Ik moet immers even op de reservebank afwachten tot hij weet wat hij met de relatie wil (gelijk een antwoord op JufJoke).
Heb je niet jezelf flink belazerd? Je doet een aanzoek omdat hij zich 'langzaam beter aan het voelen is'. Niet echt een lekkere basis bij iemand die niet de problemen bij de kern aanpakt, toch?
Mijn vriend worstelt (denk ik, ik ben geen psycholoog natuurlijk) met een depressie waarvoor hij geen adequate behandeling zoekt. Dit zorgde ervoor dat wij vorig jaar tijdelijk uit elkaar zijn gegaan. Na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar en ik dacht dat onze relatie beter dan voorheen was, want nu praatten we beter met elkaar, eerlijker, opener.
Ik vroeg hem ten huwelijk, hij accepteerde dolblij. Maar nu, 6 weken later, komt de aap uit de mouw (na lang doorvragen van mij): hij wil niet trouwen, hij weet sowieso helemaal niet wat hij wil, niet met mij en niet met zijn leven en alles is 1 grote brei en ellendig. [...] Eigenlijk alles waardoor we vorig jaar uit elkaar gingen.
[...] zie ik dat hij zijn problemen ook niet aanpakt. Hij is alleen maar met zichzelf bezig en lijkt zich nauwelijks te bekommeren wat dit allemaal met mij doet. Ik ben ook alleen maar met hem bezig
[...] Tegelijkertijd weet ik ook heus wel dat iemand met een diepe depressie helemaal geen ruimte heeft voor iets anders dan zichzelf.
Kun jij (voor jezelf) uitleggen wat hier gebeurd is? Je noemt hem iemand met een zware depressie, die alleen maar aan zichzelf denkt, dat is niet wat in de afgelopen zes weken ontstaan is. Waarom dan toch vinden dat het zo goed gaat dat je met hem wilde gaan trouwen? Ben je niet jezelf voor de gek aan het houden, dat je probeerde door een volgende stap te zetten net te doen alsof het echt goed ging?
donderdag 4 augustus 2022 om 13:55
S-Groot schreef: ↑04-08-2022 13:12Heb je niet jezelf flink belazerd? Je doet een aanzoek omdat hij zich 'langzaam beter aan het voelen is'. Niet echt een lekkere basis bij iemand die niet de problemen bij de kern aanpakt, toch?
Kun jij (voor jezelf) uitleggen wat hier gebeurd is? Je noemt hem iemand met een zware depressie, die alleen maar aan zichzelf denkt, dat is niet wat in de afgelopen zes weken ontstaan is. Waarom dan toch vinden dat het zo goed gaat dat je met hem wilde gaan trouwen? Ben je niet jezelf voor de gek aan het houden, dat je probeerde door een volgende stap te zetten net te doen alsof het echt goed ging?
Ja. Toen we de vorige keer uit elkaar gingen en na een aantal maanden weer contact kregen, zei hij dat hij aan zichzelf had gewerkt. Dan wel niet met professionele hulp, maar wel door andere dingen (regelmatiger leven, sporten, minder drinken, gezonder eten, zichzelf opener opstellen naar vrienden etc.). Hij gaf aan dat hij er nog niet helemaal was, maar wel op de goede weg. Dat zag ik ook aan hem (of ik dacht het te zien, want jouw vraag of ik mezelf niet enorm belazerd heb, vind ik wel iets om over na te denken). We praatten dus heel veel, want hij zou mij voortaan deelgenoot maken van wat er in hem omging. Hij vertelde mij dus bijvoorbeeld dat hij zich weliswaar beroerd voelde vanwege die werkloosheid, maar dat hij dat niet meer op zichzelf betrok en zich er niet door naar beneden liet trekken. Ik dacht dus oprecht met een man te maken te hebben die nog werk aan de winkel had, maar nu eerlijk naar zichzelf en naar mij was.
Op dat laatste heb ik gewoon vertrouwd, maar nu blijkt dat hij de (voor mij) belangrijkste zaken weggelaten heeft.
Nu denk ik: die depressie (of wat het dan ook is) is nooit weggeweest, hij heeft mij alleen heel vakkundig om de tuin weten te leiden.
Mja. Als ik dit zo opschrijf, weet ik natuurlijk zelf ook wel wat de juiste beslissing is....
donderdag 4 augustus 2022 om 14:01
Attraverso schreef: ↑04-08-2022 13:38Ik heb zo de indruk dat hij gewoon niet meer wil en daar allerhande smoezen voor verzint.
Dat zou je bijna denken, ja. Maar dat klopt dan weer niet met wat hij zegt: toen ik na het gesprek waarin ie eindelijk toegaf niet te willen trouwen, niet direct de deur dichtgooide, zei hij de dag daarna (huilend!) dat hij dacht dat hij me al kwijt was, maar enorm blij en dankbaar is dat ik hem niet de deur gewezen had na wat hij mij aangedaan heeft. Letterlijke quote.
Een dag later kwam-ie met de mededeling dat hij het allemaal helemaal niet meer weet en tijd nodig heeft om na te denken wat hij met deze relatie wil. En tussendoor wil hij steeds omhelzingen en me dicht tegen zich aandrukken etc.
Los van wat ik daar allemaal van vind, komt het op mij niet over als een man die erop hoopt dat IK de stekker eruit trek. Dan zou-ie wel een Oscar voor beste acteur verdienen.
donderdag 4 augustus 2022 om 14:11
LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 13:55Ja. Toen we de vorige keer uit elkaar gingen en na een aantal maanden weer contact kregen, zei hij dat hij aan zichzelf had gewerkt. Dan wel niet met professionele hulp, maar wel door andere dingen (regelmatiger leven, sporten, minder drinken, gezonder eten, zichzelf opener opstellen naar vrienden etc.). Hij gaf aan dat hij er nog niet helemaal was, maar wel op de goede weg. Dat zag ik ook aan hem (of ik dacht het te zien, want jouw vraag of ik mezelf niet enorm belazerd heb, vind ik wel iets om over na te denken). We praatten dus heel veel, want hij zou mij voortaan deelgenoot maken van wat er in hem omging. Hij vertelde mij dus bijvoorbeeld dat hij zich weliswaar beroerd voelde vanwege die werkloosheid, maar dat hij dat niet meer op zichzelf betrok en zich er niet door naar beneden liet trekken. Ik dacht dus oprecht met een man te maken te hebben die nog werk aan de winkel had, maar nu eerlijk naar zichzelf en naar mij was.
Op dat laatste heb ik gewoon vertrouwd, maar nu blijkt dat hij de (voor mij) belangrijkste zaken weggelaten heeft.
Nu denk ik: die depressie (of wat het dan ook is) is nooit weggeweest, hij heeft mij alleen heel vakkundig om de tuin weten te leiden.
Mja. Als ik dit zo opschrijf, weet ik natuurlijk zelf ook wel wat de juiste beslissing is....
Blijf proberen om helder naar je eigen motieven en aandeel te kijken. Dat heeft niets te maken met schuld, maar over hoe gezond het voor jou is hoe jij in deze relatie staat/stond en dat kan je helpen bij je beslissing (nu en in de toekomst).
donderdag 4 augustus 2022 om 14:12
Dat zou natuurlijk ook kunnen dat hij eigenlijk de stekker uit de relatie wil trekken maar dit niet zo goed durft.Attraverso schreef: ↑04-08-2022 13:38Ik heb zo de indruk dat hij gewoon niet meer wil en daar allerhande smoezen voor verzint.
donderdag 4 augustus 2022 om 14:17
Dit soort types zijn onvoorspelbaar en onlogisch in de manier van reageren, daarom blijf jij ook maar malen naar verklaringen.LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 14:01Dat zou je bijna denken, ja. Maar dat klopt dan weer niet met wat hij zegt: toen ik na het gesprek waarin ie eindelijk toegaf niet te willen trouwen, niet direct de deur dichtgooide, zei hij de dag daarna (huilend!) dat hij dacht dat hij me al kwijt was, maar enorm blij en dankbaar is dat ik hem niet de deur gewezen had na wat hij mij aangedaan heeft. Letterlijke quote.
Een dag later kwam-ie met de mededeling dat hij het allemaal helemaal niet meer weet en tijd nodig heeft om na te denken wat hij met deze relatie wil. En tussendoor wil hij steeds omhelzingen en me dicht tegen zich aandrukken etc.
Los van wat ik daar allemaal van vind, komt het op mij niet over als een man die erop hoopt dat IK de stekker eruit trek. Dan zou-ie wel een Oscar voor beste acteur verdienen.
Hoop dat je snel tot het punt komt dat je niet meer geïnteresseerd ben in zijn gedrag en redenen waarom, maar dat hoe jij je voelt belangrijker is.
donderdag 4 augustus 2022 om 14:29
Dit + op een gegeven moment loop jij op eieren , denk je na over alles wat je zegt want "stel dat"? Het is heel vermoeiend.Prolo schreef: ↑04-08-2022 14:17Dit soort types zijn onvoorspelbaar en onlogisch in de manier van reageren, daarom blijf jij ook maar malen naar verklaringen.
Hoop dat je snel tot het punt komt dat je niet meer geïnteresseerd ben in zijn gedrag en redenen waarom, maar dat hoe jij je voelt belangrijker is.
donderdag 4 augustus 2022 om 15:09
Heel waar. Dat ga ik zeker doen. Dankjewel!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
