Relaties
alle pijlers
Verstand en hart niet op 1 lijn
donderdag 4 augustus 2022 om 09:46
Ik krijg mijn verstand en mijn hart maar niet op 1 lijn en hoopte op wat tips....
Sinds 4 jaar heb ik een LATrelatie (we zijn beiden vijfigers). Er is veel liefde, we doen veel leuke dingen, we kunnen (doorgaans) goed met elkaar praten, de relatie met de wederzijdse kinderen (allemaal volwassen) is dik in orde - je zou denken: geen vuiltje aan de lucht.
Mijn vriend worstelt (denk ik, ik ben geen psycholoog natuurlijk) met een depressie waarvoor hij geen adequate behandeling zoekt. Dit zorgde ervoor dat wij vorig jaar tijdelijk uit elkaar zijn gegaan. Na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar en ik dacht dat onze relatie beter dan voorheen was, want nu praatten we beter met elkaar, eerlijker, opener.
Ik vroeg hem ten huwelijk, hij accepteerde dolblij. Maar nu, 6 weken later, komt de aap uit de mouw (na lang doorvragen van mij): hij wil niet trouwen, hij weet sowieso helemaal niet wat hij wil, niet met mij en niet met zijn leven en alles is 1 grote brei en ellendig. Hij vraagt om tijd om na te denken wat hij met de relatie wil. Eigenlijk alles waardoor we vorig jaar uit elkaar gingen.
Ik zit in een spagaat. Ik heb enorm veel begrip voor een burn-out of wat er dan ook maar met hem aan de hand is. Maar tegelijkertijd zie ik dat hij zijn problemen ook niet aanpakt. Hij is alleen maar met zichzelf bezig en lijkt zich nauwelijks te bekommeren wat dit allemaal met mij doet. Ik ben ook alleen maar met hem bezig
, dus dat hebben we dan wel gemeenschappelijk.
Maar ik voel van alles. Ik voel me belazerd, voorgelogen en op de reservebank gezet. Tegelijkertijd weet ik ook heus wel dat iemand met een diepe depressie helemaal geen ruimte heeft voor iets anders dan zichzelf. Maar waar blijf IK dan? En als ik hem die ruimte geef (voor de tweede keer dus): wanneer wordt het dan weer leuk voor MIJ? En wanneer komt dan de volgende dip?
Mijn hoofd (en mijn vriendinnen) zeggen: gooi de handdoek in de ring. Hij moet zelf zijn problemen aanpakken en daar kan ik hem niet bij helpen. En zo lang hij zijn problemen niet aanpakt, verandert er niks. Deze relatie is niet goed voor mij want van een normaliter zelfverzekerd en optimistisch persoon word ik nu iemand met een permanente steen in haar maag die zich niet goed genoeg voelt.
Maar mijn hart wil nog niet mee. Ik houd van hem en ik denk dat hij, onder al zijn issues, ook van mij houdt maar op dit moment simpelweg niet bij zijn gevoel kan.
Vanavond praten we. Verstandelijk denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. Maar zeker weten doe ik dat niet, dus. Wat moet ik nu?
Sinds 4 jaar heb ik een LATrelatie (we zijn beiden vijfigers). Er is veel liefde, we doen veel leuke dingen, we kunnen (doorgaans) goed met elkaar praten, de relatie met de wederzijdse kinderen (allemaal volwassen) is dik in orde - je zou denken: geen vuiltje aan de lucht.
Mijn vriend worstelt (denk ik, ik ben geen psycholoog natuurlijk) met een depressie waarvoor hij geen adequate behandeling zoekt. Dit zorgde ervoor dat wij vorig jaar tijdelijk uit elkaar zijn gegaan. Na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar en ik dacht dat onze relatie beter dan voorheen was, want nu praatten we beter met elkaar, eerlijker, opener.
Ik vroeg hem ten huwelijk, hij accepteerde dolblij. Maar nu, 6 weken later, komt de aap uit de mouw (na lang doorvragen van mij): hij wil niet trouwen, hij weet sowieso helemaal niet wat hij wil, niet met mij en niet met zijn leven en alles is 1 grote brei en ellendig. Hij vraagt om tijd om na te denken wat hij met de relatie wil. Eigenlijk alles waardoor we vorig jaar uit elkaar gingen.
Ik zit in een spagaat. Ik heb enorm veel begrip voor een burn-out of wat er dan ook maar met hem aan de hand is. Maar tegelijkertijd zie ik dat hij zijn problemen ook niet aanpakt. Hij is alleen maar met zichzelf bezig en lijkt zich nauwelijks te bekommeren wat dit allemaal met mij doet. Ik ben ook alleen maar met hem bezig
, dus dat hebben we dan wel gemeenschappelijk.Maar ik voel van alles. Ik voel me belazerd, voorgelogen en op de reservebank gezet. Tegelijkertijd weet ik ook heus wel dat iemand met een diepe depressie helemaal geen ruimte heeft voor iets anders dan zichzelf. Maar waar blijf IK dan? En als ik hem die ruimte geef (voor de tweede keer dus): wanneer wordt het dan weer leuk voor MIJ? En wanneer komt dan de volgende dip?
Mijn hoofd (en mijn vriendinnen) zeggen: gooi de handdoek in de ring. Hij moet zelf zijn problemen aanpakken en daar kan ik hem niet bij helpen. En zo lang hij zijn problemen niet aanpakt, verandert er niks. Deze relatie is niet goed voor mij want van een normaliter zelfverzekerd en optimistisch persoon word ik nu iemand met een permanente steen in haar maag die zich niet goed genoeg voelt.
Maar mijn hart wil nog niet mee. Ik houd van hem en ik denk dat hij, onder al zijn issues, ook van mij houdt maar op dit moment simpelweg niet bij zijn gevoel kan.
Vanavond praten we. Verstandelijk denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. Maar zeker weten doe ik dat niet, dus. Wat moet ik nu?
donderdag 4 augustus 2022 om 15:17
Ja, dat wens ik mezelf ook toe. En ik weet van mezelf gewoon dat dat lang duurt, dat proces. Dat is iets waarmee ik aan de slag ga: waarom vind ik in liefdesrelaties altijd de ander belangrijker, terwijl ik in alle andere situaties heel anders ben? Mijn vrienden zullen mij zonder uitzondering beschrijven als een assertieve vrouw, zelfstandig en onafhankelijk, met een gezonde dosis eigenwaarde. In liefdesrelaties verander ik blijkbaar ineens in iemand die over grenzen laat gaan, zich voortdurend met de ander bezighoudt en eigenlijk dan niet goed meer weet wat gezond is voor MIJ.
Met deze man was dat zeker in het begin niet zo, ik dacht echt eindelijk een relatie te hebben waarin ik me veilig en geliefd voelde. En nadat we weer bij elkaar kwamen na de eerdere breuk, heb ik iets te graag willen geloven dat ik die fijne relatie terug had.
Food for thoughts.
donderdag 4 augustus 2022 om 15:35
Ik denk eigenlijk dat je hem het heel lastig hebt gemaakt met dat huwelijksaanzoek. Hij wou (wil) jou niet kwijt en daarom zei hij ja. Uit angst dat de relatie over zou zijn als hij nee zou zeggen. In de weken daarna drukte die ja steeds harder op hem, want hij is nog lang niet stabiel genoeg voor zo'n verbintenis, maar hoopt wel stabiel genoeg te worden. En die druk bemoeilijkte juist het stabiliseren.
Waarom trouwen? Waarom niet eerst samenwonen ipv LATten? Of wil je getrouwd nog blijven LATten?
Waarom trouwen? Waarom niet eerst samenwonen ipv LATten? Of wil je getrouwd nog blijven LATten?
Coffee is never my cup of tea
donderdag 4 augustus 2022 om 15:43
Marianneke, daar zou je weleens gelijk in kunnen hebben, dat ik het hem heel lastig heb gemaakt met dat aanzoek en dat die druk het stabiliseren bemoeilijkte. Goed punt, wederom een eye opener. Daarnaast kwam 2 weken na dat aanzoek een zoveelste afwijzing na een veelbelovende sollicitatie en de meltdown was compleet.
(we zouden inderdaad getrouwd blijven LATten, ik wil niet samenwonen).
(we zouden inderdaad getrouwd blijven LATten, ik wil niet samenwonen).
donderdag 4 augustus 2022 om 16:05
Ga door die reactie nou weer nit denken dat het toch aan jou ligt, hè? Misschien was het niet de handigste timing, maar dat wil niet zeggen dat jij dit nu recht moet trekken en maar weer overal in mee moet gaan. Zoals ik het lees heb je echt een heleboel geduld gehad, je een heleboel laten welgevallen, altijd meegeveerd, altijd begrip. Dan zou je een keer een verkeerde inschatting hebben gemaakt, als dat het überhaupt al was, tja. dat kan. Verder dan 'dat aanzoek had ik beter niet kunnen doen' gaat dat niet. Het is niet dat jij daarvoor weer tot van alles verplicht bent, dat jij dat op wat voor wijze dan ook goed moet maken.LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 15:43Marianneke, daar zou je weleens gelijk in kunnen hebben, dat ik het hem heel lastig heb gemaakt met dat aanzoek en dat die druk het stabiliseren bemoeilijkte. Goed punt, wederom een eye opener. Daarnaast kwam 2 weken na dat aanzoek een zoveelste afwijzing na een veelbelovende sollicitatie en de meltdown was compleet.
(we zouden inderdaad getrouwd blijven LATten, ik wil niet samenwonen).
Ik blijf erbij dat ik zou voorstellen tijdelijk uit elkaar te gaan en dan over een tijd te kijken wat er te redden valt, maar dat dat voor jou dus ook een pauze en een nadenkperiode is. Geef jezelf ook de gelegenheid om los van hem te komen, je leven te leven zonder hem erbij en kritisch te bekijken of je dit eigenlijk nog wel wil in de toekomst.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 4 augustus 2022 om 16:20
Eens met de eerste alinea. Wat de tweede betreft: ze zijn al een keer uit elkaar geweest. Ik zou voor die eer bedanken.Susan schreef: ↑04-08-2022 16:05Ga door die reactie nou weer nit denken dat het toch aan jou ligt, hè? Misschien was het niet de handigste timing, maar dat wil niet zeggen dat jij dit nu recht moet trekken en maar weer overal in mee moet gaan. Zoals ik het lees heb je echt een heleboel geduld gehad, je een heleboel laten welgevallen, altijd meegeveerd, altijd begrip. Dan zou je een keer een verkeerde inschatting hebben gemaakt, als dat het überhaupt al was, tja. dat kan. Verder dan 'dat aanzoek had ik beter niet kunnen doen' gaat dat niet. Het is niet dat jij daarvoor weer tot van alles verplicht bent, dat jij dat op wat voor wijze dan ook goed moet maken.
Ik blijf erbij dat ik zou voorstellen tijdelijk uit elkaar te gaan en dan over een tijd te kijken wat er te redden valt, maar dat dat voor jou dus ook een pauze en een nadenkperiode is. Geef jezelf ook de gelegenheid om los van hem te komen, je leven te leven zonder hem erbij en kritisch te bekijken of je dit eigenlijk nog wel wil in de toekomst.
donderdag 4 augustus 2022 om 16:24
donderdag 4 augustus 2022 om 16:27
Nee, ik snap wel dat je dat er niet mee wilde zeggen, maar TO twijfelt al enorm aan zichzelf en wil haar vriend in alles het voordeel van de twijfel gunnen, krijg ik het idee, en ik heb ook het idee dat er echt wel plichtsgevoel meespeelt richting hem, dus als er maar een klein beetje het idee krijgt dat zij iets niet goed heeft gedaan dan maakt dat misschien de drempel wel weer hoger om voor zichzelf te kiezen.Marianneke schreef: ↑04-08-2022 16:24Eens Susan met je eerste alinea. Ik bedoelde ook geenzins dat TO daarom iets verplicht is aan hem. Ze heeft het gewoon niet goed aangevoeld, en dat kan, misschien kan ze het meenemen in een volgende relatie.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 4 augustus 2022 om 16:29
Eens met jou trouwens, ik zou denk ik ook voor de eer bedanken en als je dat op voorhand al weet zou ik dat ook gewoon zeggen, maar het nu zonder meer uitmaken is duidelijk nog een stap te ver voor TO en het lijkt me in elk geval wel beter dan wat hij wil: dat zij op hem wacht en dat hij alle tijd krijgt om uit te zoeken wat hij wil. Als je een break wil, dan voor allebei. Wat hij nu wil vind ik echt een schoolvoorbeeld van iemand aan het lijntje houden.Orchid2022 schreef: ↑04-08-2022 16:20Eens met de eerste alinea. Wat de tweede betreft: ze zijn al een keer uit elkaar geweest. Ik zou voor die eer bedanken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 4 augustus 2022 om 16:35
Nee, ik ga ook niet denken dat alles DUS aan mij ligt. Ik heb wellicht iets niet goed aangevoeld en mijn timing was onhandig, maar hij is er ook een meester in geweest om mij te laten denken dat hij aan de beterende hand was. Ik heb inderdaad echt een hoop geduld en begrip gehad, ik denk zelfs TE veel want daarmee ben ik mijn eigen behoeftes wel uit het oog verloren. Dat is dan weer geheel en al mijn eigen schuld, en daarmee ga ik ook aan de slag.
Ik ga doen wat Susan voorstelt: ik ga hem zeggen dat we voorlopig uit elkaar gaan en dat we dan over een poos nog eens kijken of en wat er te redden valt. Dat doe ik voor mezelf, niet voor hem: ik voel dat ik er nog niet 100% aan toe ben om de deur dicht te gooien, maar op de reservebank zitten terwijl hij nadenkt wil ik ook niet, want ik heb inmiddels zelf een hoop om over na te denken. Ik denk eigenlijk dat ik mezelf met dat voorstel rust geef en dat ik in de komende periode ook ga voelen (en niet alleen verstandelijk beredeneren) dat ik dit echt niet meer wil of moet willen.
Ik ga doen wat Susan voorstelt: ik ga hem zeggen dat we voorlopig uit elkaar gaan en dat we dan over een poos nog eens kijken of en wat er te redden valt. Dat doe ik voor mezelf, niet voor hem: ik voel dat ik er nog niet 100% aan toe ben om de deur dicht te gooien, maar op de reservebank zitten terwijl hij nadenkt wil ik ook niet, want ik heb inmiddels zelf een hoop om over na te denken. Ik denk eigenlijk dat ik mezelf met dat voorstel rust geef en dat ik in de komende periode ook ga voelen (en niet alleen verstandelijk beredeneren) dat ik dit echt niet meer wil of moet willen.
donderdag 4 augustus 2022 om 16:41
donderdag 4 augustus 2022 om 20:55
Gesprek is achter de rug.
Hij ontkende dat hij gezegd zou hebben dat hij tijd en ruimte nodig had om na te denken over de relatie. Hij zei om ruimte te hebben gevraagd om aan zichzelf te werken zodat hij uberhaupt weer in staat is een relatie te hebben. Ik denk niet dat hij dat zo gezegd heeft, maar goed.
Ik heb Susan's advies opgevolgd en hem gezegd dat ikzelf nu tijd en ruimte nodig heb om na te denken of ik deze relatie nog wel wil. Dat ik dus uit elkaar wil, en dat we dan over een poosje eventueel kunnen kijken of er nog iets te redden valt en hoe dan.
Hij was enorm emotioneel en zat op slot. Hij heeft ongeveer 35 keer gezegd dat hij het vreselijk vindt dat hij mij zo gekwetst heeft, en dat hij er alles voor over heeft om de relatie te redden. Hierop heb ik gezegd dat hij dan hard aan zichzelf moet werken met professionele hulp, en dat hij dat voor zichzelf moet doen.
Hierna is hij gegaan. En ik voel me nu een boeman en een klootzak, omdat ik wel weet dat ik het enige goede voor MIJ heb gedaan, maar ik voel me ook slecht omdat ik dus overduidelijk een mens in nood, waar ik ook nog eens van houd, in de steek heb gelaten.
Maar ik ga mijn beslissing niet terugdraaien, ik ga de tijd nemen om te voelen hoe het is zonder hem en om te onderzoeken waarom ik in romantische relaties altijd meer geef dan terugkrijg, en waarom iemand hebben die van mij houdt eigenlijk zo belangrijk voor me is dat ik daarbij mijn eigen grenzen overga.
Ondertussen voel ik me intens verdrietig en niet opgelucht. Wel rustig, dat dan weer wel.
Hij ontkende dat hij gezegd zou hebben dat hij tijd en ruimte nodig had om na te denken over de relatie. Hij zei om ruimte te hebben gevraagd om aan zichzelf te werken zodat hij uberhaupt weer in staat is een relatie te hebben. Ik denk niet dat hij dat zo gezegd heeft, maar goed.
Ik heb Susan's advies opgevolgd en hem gezegd dat ikzelf nu tijd en ruimte nodig heb om na te denken of ik deze relatie nog wel wil. Dat ik dus uit elkaar wil, en dat we dan over een poosje eventueel kunnen kijken of er nog iets te redden valt en hoe dan.
Hij was enorm emotioneel en zat op slot. Hij heeft ongeveer 35 keer gezegd dat hij het vreselijk vindt dat hij mij zo gekwetst heeft, en dat hij er alles voor over heeft om de relatie te redden. Hierop heb ik gezegd dat hij dan hard aan zichzelf moet werken met professionele hulp, en dat hij dat voor zichzelf moet doen.
Hierna is hij gegaan. En ik voel me nu een boeman en een klootzak, omdat ik wel weet dat ik het enige goede voor MIJ heb gedaan, maar ik voel me ook slecht omdat ik dus overduidelijk een mens in nood, waar ik ook nog eens van houd, in de steek heb gelaten.
Maar ik ga mijn beslissing niet terugdraaien, ik ga de tijd nemen om te voelen hoe het is zonder hem en om te onderzoeken waarom ik in romantische relaties altijd meer geef dan terugkrijg, en waarom iemand hebben die van mij houdt eigenlijk zo belangrijk voor me is dat ik daarbij mijn eigen grenzen overga.
Ondertussen voel ik me intens verdrietig en niet opgelucht. Wel rustig, dat dan weer wel.
donderdag 4 augustus 2022 om 21:12
Ik snap wel dat je je zo voelt, maar in een relatie blijven die jou (op dit moment) heel veel onzekerheid geeft en daarom niet gelukkig maakt, gaat wel heel veel verder dan een mens in nood helpen, daar leg je ook zoveel van jezelf in en dat vergt zoveel van je als het níét goed gaat, dat mag niemand eigenlijk van je verwachten. Daarin je grens aangeven vind ik ook echt niet hetzelfde als een mens in nood laten vallen. Ik vind een mens in nood steunen vs een relatie aanhouden met een mens in nood uit plichtsgevoel het een beetje de vergelijking tussen een kennis in nood een slaapplek geven op je logeerbed vs die kennis in nood volledig bij je laten intrekken en bij je in bed laten slapen en je huis half laten herinrichten. Dat eerste weiger je niet, dat tweede kan je eigenlijk van niemand vragen. Een relatie is zo'n belangrijk deel, dat grijpt zo diep in in je leven, als het voor jou dan niet stabiel is en je het gevoel hebt dat je alles in je eentje moet dragen dan ga je dat toch eigenlijk niet volhouden.
Ik hoop voor hem eigenlijk dat het een wake up call is om wel hulp te zoeken en aan zijn herstel te gaan werken. Of de uitkomst nou is dat jullie bij elkaar terugkomen of niet.
Ik hoop voor hem eigenlijk dat het een wake up call is om wel hulp te zoeken en aan zijn herstel te gaan werken. Of de uitkomst nou is dat jullie bij elkaar terugkomen of niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 4 augustus 2022 om 21:21
Deze vind ik ingewikkeld. Waar moet hij dan precies aan werken om bij je te kunnen zijn? De kern van een relatie is dat je samen door het leven wil, met alle imperfecties van de ander die daarbij horen. Als je aanneemt dat de kern werkelijk is hij bij je wil je zijn, waarom moet hij dan afstand van je nemen en waar moet hij dan aan werken?LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 20:55Gesprek is achter de rug.
Hij ontkende dat hij gezegd zou hebben dat hij tijd en ruimte nodig had om na te denken over de relatie. Hij zei om ruimte te hebben gevraagd om aan zichzelf te werken zodat hij uberhaupt weer in staat is een relatie te hebben. Ik denk niet dat hij dat zo gezegd heeft, maar goed.
Eigenlijk doe jij dus hetzelfde. Je trekt je terug omdat je de aanname doet dat je binnen de dynamiek van jullie relatie niet “aan jezelf kunt werken”. Ben je werkelijk zo’n work in progress of zit je gewoon in een relatie die niet bij je past.LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 20:55
Hierna is hij gegaan. En ik voel me nu een boeman en een klootzak, omdat ik wel weet dat ik het enige goede voor MIJ heb gedaan, maar ik voel me ook slecht omdat ik dus overduidelijk een mens in nood, waar ik ook nog eens van houd, in de steek heb gelaten.
Maar ik ga mijn beslissing niet terugdraaien, ik ga de tijd nemen om te voelen hoe het is zonder hem en om te onderzoeken waarom ik in romantische relaties altijd meer geef dan terugkrijg, en waarom iemand hebben die van mij houdt eigenlijk zo belangrijk voor me is dat ik daarbij mijn eigen grenzen overga.
Ondertussen voel ik me intens verdrietig en niet opgelucht. Wel rustig, dat dan weer wel.
Waarom ben je er van overtuigd dat je dit niet binnen je relatie kunt leren? En als je er dan blijkbaar van overtuigd bent dat de relatie niet goed voor je is, waarom wil je dan per se een lijntje houden?
donderdag 4 augustus 2022 om 22:29
Orchid2022 schreef: ↑04-08-2022 21:21Deze vind ik ingewikkeld. Waar moet hij dan precies aan werken om bij je te kunnen zijn? De kern van een relatie is dat je samen door het leven wil, met alle imperfecties van de ander die daarbij horen. Als je aanneemt dat de kern werkelijk is hij bij je wil je zijn, waarom moet hij dan afstand van je nemen en waar moet hij dan aan werken?
Eigenlijk doe jij dus hetzelfde. Je trekt je terug omdat je de aanname doet dat je binnen de dynamiek van jullie relatie niet “aan jezelf kunt werken”. Ben je werkelijk zo’n work in progress of zit je gewoon in een relatie die niet bij je past.
Waarom ben je er van overtuigd dat je dit niet binnen je relatie kunt leren? En als je er dan blijkbaar van overtuigd bent dat de relatie niet goed voor je is, waarom wil je dan per se een lijntje houden?
Op je eerste vraag: dat is exact wat ik hem ook zei: kennelijk denkt hij dat je alleen een relatie kunt hebben als je een perfect en "af" pakketje bent. Ik ga ervan uit dat een relatie in goede en slechte tijden is. Hij zei dat hij zichzelf niet goed genoeg vond om een relatie met mij te hebben. Ik heb daarop gezegd dat de enige die daarover gaat, ikzelf ben en dat zijn twijfel of hij wel goed genoeg is, ook een enorm brevet van onvermogen aan mij is. Ik maak dat zelf wel uit namelijk.
Over je tweede vraag: ik vind helemaal niet dat je alleen maar aan jezelf kunt werken binnen een relatie. Sterker nog: ik denk dat een goede relatie ook "helend" kan zijn (kotswoord, maar goed) en dat werken aan jezelf OOK binnen een relatie kan. Tegelijkertijd denk ik dat ik in een ECHT goede relatie mezelf de vraag niet hoef te stellen of ik niet meer geef dan krijg. En ik denk dus dat ik in een relatie zat die niet bij mij past.
Over je vraag waarom ik perse dat lijntje wil houden: ik denk dat ik het (pijnlijke) antwoord daarop wel weet. Ik wil dat hij van mij houdt en zijn best voor mij doet. Ik moet leren dat ik niet afhankelijk ben van zijn liefde of zijn best-doen en dat ik het waard ben om van te houden etc. En dat hij gewoon niet degene is van wie ik dat moet willen, omdat de relatie gewoon niet goed voor mij is.
ladytramp wijzigde dit bericht op 04-08-2022 22:36
4.24% gewijzigd
vrijdag 5 augustus 2022 om 00:05
Van mij krijg je ook een dikke knuffel, je zit echt in een rotsituatie 
Ik gun je iemand die gewoon bij je wil zijn zonder al dit moeilijke gedoe. Van een volwassen vent mag je toch verwachten dat ie een beetje heeft geleerd hoe je over dit soort dingen moet communiceren.
Hij zegt hier vrijwel letterlijk dat hij geen relatie met je wil. En tegelijkertijd blijft hij erom heen draaien.LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 22:29Op je eerste vraag: dat is exact wat ik hem ook zei: kennelijk denkt hij dat je alleen een relatie kunt hebben als je een perfect en "af" pakketje bent. Ik ga ervan uit dat een relatie in goede en slechte tijden is. Hij zei dat hij zichzelf niet goed genoeg vond om een relatie met mij te hebben.
Ik gun je iemand die gewoon bij je wil zijn zonder al dit moeilijke gedoe. Van een volwassen vent mag je toch verwachten dat ie een beetje heeft geleerd hoe je over dit soort dingen moet communiceren.
vrijdag 5 augustus 2022 om 07:54
Orchid2022 schreef: ↑05-08-2022 00:05Van mij krijg je ook een dikke knuffel, je zit echt in een rotsituatie
Hij zegt hier vrijwel letterlijk dat hij geen relatie met je wil. En tegelijkertijd blijft hij erom heen draaien.
Klopt, dat zie ik ook, dat hij dat vrijwel letterlijk zegt. En ik snap dat ergens ook wel: in een goede relatie voel je je goed over jezelf. Hij heeft meermaals gezegd dat hij zich niet gelijkwaardig aan mij voelt en zich niet goed genoeg voelt om een relatie te hebben. Al die dingen gaan over hem en niet over mij, maar bottom line is natuurlijk wel DAT hij dat zo voelt, en dan wil je inderdaad niet in een relatie zijn met degene met/bij wie je je zo voelt. Dus dit is ook niet de juiste relatie voor hem.
Ik heb vannacht wonderwel goed geslapen. Ik voel me alsof er een vrachtwagen over me heen gereden is, en ik voel me ook nog niet opgelucht, maar ik voel wel dat dit goed is zo. Vanaf nu hoop ik me dus elke dag wat beter te gaan voelen - het is zoals in dat liedje van Robert Long: "flink zijn, en hoewel het lang kan duren, zal ik wachten tot ik niet meer van je hou".
vrijdag 5 augustus 2022 om 08:16
LadyTramp schreef: ↑04-08-2022 20:55Gesprek is achter de rug.
Hij ontkende dat hij gezegd zou hebben dat hij tijd en ruimte nodig had om na te denken over de relatie. Hij zei om ruimte te hebben gevraagd om aan zichzelf te werken zodat hij uberhaupt weer in staat is een relatie te hebben. Ik denk niet dat hij dat zo gezegd heeft, maar goed.
Ik heb Susan's advies opgevolgd en hem gezegd dat ikzelf nu tijd en ruimte nodig heb om na te denken of ik deze relatie nog wel wil. Dat ik dus uit elkaar wil, en dat we dan over een poosje eventueel kunnen kijken of er nog iets te redden valt en hoe dan.
Hij was enorm emotioneel en zat op slot. Hij heeft ongeveer 35 keer gezegd dat hij het vreselijk vindt dat hij mij zo gekwetst heeft, en dat hij er alles voor over heeft om de relatie te redden. Hierop heb ik gezegd dat hij dan hard aan zichzelf moet werken met professionele hulp, en dat hij dat voor zichzelf moet doen.
Hierna is hij gegaan. En ik voel me nu een boeman en een klootzak, omdat ik wel weet dat ik het enige goede voor MIJ heb gedaan, maar ik voel me ook slecht omdat ik dus overduidelijk een mens in nood, waar ik ook nog eens van houd, in de steek heb gelaten.
Maar ik ga mijn beslissing niet terugdraaien, ik ga de tijd nemen om te voelen hoe het is zonder hem en om te onderzoeken waarom ik in romantische relaties altijd meer geef dan terugkrijg, en waarom iemand hebben die van mij houdt eigenlijk zo belangrijk voor me is dat ik daarbij mijn eigen grenzen overga.
Ondertussen voel ik me intens verdrietig en niet opgelucht. Wel rustig, dat dan weer wel.
Ik ben het echt niet eens met je stelling dat jij hem in de steek gelaten hebt. Hij heeft zélf aangegeven ruimte te willen hè, vergeet dat niet! Het enige wat jij veranderd hebt is dat je zegt dat je niet op het reservebankje gaat zitten en zelf die ruimte ook zal benutten. Dat is niet een mens in nood in de steek laten hoor. Natuurlijk is het moeilijk om te zien als iemand dan ineens heel emotioneel doet, maar dat is ook wel een vorm van manipulatie. Echt, zie het voor wat het is: jij hebt hem vorig jaar al aangeraden om hulp te zoeken, hij doet/wil dat niet en dat is zijn goed recht maar de consequenties zijn ook van hem, ondertussen heb jij hem proberen te steunen, nu loopt hij weer vast en wil hij ruimte, jij geeft die en nu zou jij teveel ruimte geven? Ja dag. Je hebt hem NIET in de steek gelaten en jij kunt hem niet redden.
vrijdag 5 augustus 2022 om 08:40
Goed zo! Als je het weer zo voelt dan moet je gewoon weer even jezelf vertellen hoe het gegaan is en hoe het echt zit.
Compassie voelen voor hem omdat hij zo met zichzelf in de knoop zit: mooie eigenschap. Jezelf op je kop geven dat je hem niet redt of zelfs in de steek laat: dan wordt het weer tijd om even helder te gaan kijken hoe het nu echt zit.
Compassie voelen voor hem omdat hij zo met zichzelf in de knoop zit: mooie eigenschap. Jezelf op je kop geven dat je hem niet redt of zelfs in de steek laat: dan wordt het weer tijd om even helder te gaan kijken hoe het nu echt zit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
