Relaties
alle pijlers
Verwachtingen in een relatie
vrijdag 20 april 2007 om 09:49
Hallo Allemaal,
Na eerst het hele forum doorgespit te hebben op zoek naar herkenning, besluit ik nu toch maar mijn vraag hier te posten.
Ik zal eerst iets over mezelf vertellen. Ik ben sinds bijna 3 jaar een gescheiden vrouw van 40 en heb een relatie met een man van 30. Een hele mooie maar zware relatie, we zijn erg complementair. Tegenpolen en dus worden we beiden steeds geconfronteerd met elkaars tekort. Op zich ook heel mooi, je leert en groeit hier allebei door.
We houden heel veel van elkaar en na eerder botsingen gehad te hebben en pogingen zonder elkaar verder te gaan, hebben we twee maanden geleden besloten er samen echt voor te gaan.
Mijn punt is dat ik vind dat hij te weinig quality-time besteed aan mij en ook mijn kinderen. Doordeweeks is hij met regelmaat hier en als het weekend aanbreekt dan zit hij in zijn eigen huis. Hij woont 100km bij mij vandaan en combineert zijn werk (reist door het hele land) en afstand met waar hij is. Ik vind dat ergens oké en aan de andere kant krijg ik meer het gevoel dat hij hier is omdat het qua reistijd interessanter is. Werkt hij dichter bij zijn eigen huis dan blijft hij daar.
Vooral als het mijn weekend met de kinderen is, neemt hij zijn eigen ruimte in zijn eigen huisje. Ik begrijp niet dat hij zich terugtrekt op de momenten dat je de meeste tijd, liefde en aandacht aan elkaar kan schenken.
Dit is een issue wat steeds terugkomt en ik heb nu tegen hem gezegd dat hij de keus heeft gemaakt voor een vrouw met twee kinderen. De consequentie is dat hij daar ook tijd en aandacht in dient te investeren. Ik verwacht dat hij mits hij andere afspraken heeft met bijvoorbeeld vrienden, dat hij tenminste zaterdagavond bij mij en de kinderen is en de hele zondag. Niet pas om 21.00u op zondagavond. Het weekend is dan voorbij en de wekker gaat maandagmorgen alweer om 7 uur. Als hij dat niet kan, dan moet hij zich omdraaien en gaan. Ik wil niet meer voor minder gaan.
Hij is notabene degene die graag op den duur wil samenwonen. Als ik hem confronteer, telefonisch (als hij opneemt, ik zeur dus hij speelt verstoppertje) wil hij het er niet over hebben. Als ik dan boos sms en vermeld dat hij wat mij betreft zijn spullen op mag halen, reageert hij niet en bagatelliseert alles. Ik moet relaxter zijn en genoegen nemen met wat is.
Deze relatie duurt nu 2 en half jaar en is met tussenpozen nu al 4 keer verbroken. Mede door dit issue. Ik moet ondanks een relatie nog alles alleen doen. Sta mijn huis alleen te witten en breng mijn weekenden met kinderen ook steeds alleen door. Ik heb super kinderen, die ondertussen met hem knuffelen en dol op hem zijn geworden. Dit weekend ga ik een besluit nemen, zo verder is voor mij niet de relatie die ik ambieer. Ik ga niet meer voor minder. Ik wil een “man”en niet af en toe een mee eter en bedgenoot.
Alvast bedankt voor reageren.
Groet,
Vilaine
zaterdag 21 april 2007 om 08:56
Hoi Vilaine, ik heb (ook als alleenstaand moeder) zo'n 2 jaar in een vergelijkbare situatie gezeten als jij nu zit.
De enorme aantrekkingskracht, maar ook de totaal verschillende verwachtingen, de spanningen die dit gaf, het continue weglopen van mijn toenmalige partner als het hem te moeilijk werd, het alsnog overal alleen voor staan, enz. Het brak me op, het deed me meer slecht dan goed. De fantastische sex die er bij ons eerst ook was, verloor na een tijdje z'n aantrekkingskracht. Het betekende niets meer voor mij na al het verdriet dat ik in de jaren met hem heb gehad.
Ik kon er uiteindelijk niet mee omgaan. En hier heeft mijn kind net zo goed onder geleden. De spanningen die het gaf, het wegblijven van vriendlief terwijl er eerst was afgesproken iets gezelligs te gaan doen met elkaar, wat denk je, leg dat maar weer uit..
Het was voor mijzelf een enorm inwendig conflict. Zie alle andere reacties op deze topic. Dit ging ook continue door mijn hoofd. Wat mag/kan ik verwachten van een ander in een relatie.
Maar het maakt uiteindelijk niet uit wat een ander vindt. Ik vind het toch té belangrijk dat iemand er wél voor mij (en mijn kind) is. Ik vind het wél normaal dat je partner je helpt witten in je huisje. En de weekenden iets gezelligs met jou en de kinderen onderneemt. Er gewoon voor je is. En ook niets liever wil dan er voor je te zijn. En jij voor die ander. Honderd procent en door dik en dun. Ik vind dat helemaal niet teveel gevraagd. Sterker nog, als ik dat gevoel niet bij iemand heb, ga ik er al helemaal geen relatie meer mee aan. Dan ben ik liever alleen.
En dat is wat voor mij geldt. Misschien vinden anderen dat teveel gevraagd. Maakt niet uit. Voor mij is het wel normaal dat je er voor elkaar bent in een relatie. En dat je elkaar helpt. Ook wanneer het misschien even niet zo uitkomt. Dat doe je gewoon voor elkaar. Dat is voor mij wat een relatie inhoudt. En voor minder doe ik het niet (meer).
De enorme aantrekkingskracht, maar ook de totaal verschillende verwachtingen, de spanningen die dit gaf, het continue weglopen van mijn toenmalige partner als het hem te moeilijk werd, het alsnog overal alleen voor staan, enz. Het brak me op, het deed me meer slecht dan goed. De fantastische sex die er bij ons eerst ook was, verloor na een tijdje z'n aantrekkingskracht. Het betekende niets meer voor mij na al het verdriet dat ik in de jaren met hem heb gehad.
Ik kon er uiteindelijk niet mee omgaan. En hier heeft mijn kind net zo goed onder geleden. De spanningen die het gaf, het wegblijven van vriendlief terwijl er eerst was afgesproken iets gezelligs te gaan doen met elkaar, wat denk je, leg dat maar weer uit..
Het was voor mijzelf een enorm inwendig conflict. Zie alle andere reacties op deze topic. Dit ging ook continue door mijn hoofd. Wat mag/kan ik verwachten van een ander in een relatie.
Maar het maakt uiteindelijk niet uit wat een ander vindt. Ik vind het toch té belangrijk dat iemand er wél voor mij (en mijn kind) is. Ik vind het wél normaal dat je partner je helpt witten in je huisje. En de weekenden iets gezelligs met jou en de kinderen onderneemt. Er gewoon voor je is. En ook niets liever wil dan er voor je te zijn. En jij voor die ander. Honderd procent en door dik en dun. Ik vind dat helemaal niet teveel gevraagd. Sterker nog, als ik dat gevoel niet bij iemand heb, ga ik er al helemaal geen relatie meer mee aan. Dan ben ik liever alleen.
En dat is wat voor mij geldt. Misschien vinden anderen dat teveel gevraagd. Maakt niet uit. Voor mij is het wel normaal dat je er voor elkaar bent in een relatie. En dat je elkaar helpt. Ook wanneer het misschien even niet zo uitkomt. Dat doe je gewoon voor elkaar. Dat is voor mij wat een relatie inhoudt. En voor minder doe ik het niet (meer).
zaterdag 21 april 2007 om 08:58
Vilaine als ik het zo lees dan reist jou vriend nogal wat heen en weer voor zijn werk...
Ik kan mij voorstellen dat wanneer hij vrij is hij dat even niet wil,maar is het mischien een idee dat jij ook eens met je kinderen een weekend naar hem toe gaat? (als de ruimte in zijn huis dat toelaat natuurlijk)
Ik weet niet of jou kinderen ook naar hun vader gaan maar ook dan kun jij mischien naar hem gaan zodat het reizen voor hem wat minder word...
Ik kan mij voorstellen dat wanneer hij vrij is hij dat even niet wil,maar is het mischien een idee dat jij ook eens met je kinderen een weekend naar hem toe gaat? (als de ruimte in zijn huis dat toelaat natuurlijk)
Ik weet niet of jou kinderen ook naar hun vader gaan maar ook dan kun jij mischien naar hem gaan zodat het reizen voor hem wat minder word...
zaterdag 21 april 2007 om 10:34
inky1967, zo denk ik er ook over!
Hoe ver moet je mee gaan met een man, want als je eenmaal samen woont is het echt niet anders hoor. Hij vindt het wel best met een veilig, warm huis en een spannend leven buitenshuis? Als een man niet luisteren wil, dan moet hij maar een moedertje zoeken die zich wel schikt naar zijn pijpen. Ik vind het echt een man van niks, sorry! Die jongen kan weleens flink de beest uithangen in de weekenden, dat gevoel heb ik hierbij! Hij zoekt gewoon elk weekend naar een beter partij, maar heeft haar dus niet gevonden, natuurlijk, tsja.. niet zo gek, want hij heeft weinig tijd om zo'n persoon goed te leren kennen. Dus als hij gaat samenwonen, dan is het nog gevaarlijker, want dan kan hij ineens vanuit de rust van thuis wel zichzelf rustig en warm opstellen naar een of ander vrouwspersoon. En dan kan er wel een liefde bloeien, terwijl jij denkt dat je samenwoont met een man die voor jou gaat. Misschien vind je dit nergens op slaan, maar dit is zoals ik het zie/voel. Hij is laf en zoekt de makkelijkste weg in alles.
Hoe ver moet je mee gaan met een man, want als je eenmaal samen woont is het echt niet anders hoor. Hij vindt het wel best met een veilig, warm huis en een spannend leven buitenshuis? Als een man niet luisteren wil, dan moet hij maar een moedertje zoeken die zich wel schikt naar zijn pijpen. Ik vind het echt een man van niks, sorry! Die jongen kan weleens flink de beest uithangen in de weekenden, dat gevoel heb ik hierbij! Hij zoekt gewoon elk weekend naar een beter partij, maar heeft haar dus niet gevonden, natuurlijk, tsja.. niet zo gek, want hij heeft weinig tijd om zo'n persoon goed te leren kennen. Dus als hij gaat samenwonen, dan is het nog gevaarlijker, want dan kan hij ineens vanuit de rust van thuis wel zichzelf rustig en warm opstellen naar een of ander vrouwspersoon. En dan kan er wel een liefde bloeien, terwijl jij denkt dat je samenwoont met een man die voor jou gaat. Misschien vind je dit nergens op slaan, maar dit is zoals ik het zie/voel. Hij is laf en zoekt de makkelijkste weg in alles.
zaterdag 21 april 2007 om 12:01
zaterdag 21 april 2007 om 12:33
Word je van deze situatie nu echt gelukkig, Vilaine?
Je vertelt van jezelf te houden, kies voor jezelf!
Je zet je verhaal niet voor niets op dit forum.
Vele verschillende mensen hebben vele verschillende verwachtignen van het leven en dus ook van een relaite. Aan jou en je partner om te kijken wat elkaars verwachtingen zijn en hoe die op elkaar aan te sluiten.
idd...geven en nemen...
Komt dit gesprek niet van de grond....of verandert er niet veel na zo'n gesprek...ga dan niet zitten wachten op verandering in hoe de relatie nu verloopt...dat gebeurt meestal niet...dan blijf je in dezelfde relatie zitten waar je nu in zit...wil je dat????
Succes en sterkte ermee, ik kan me voorstellen, als ik je verhaal zo lees, dat het moeilijk voor je is, omdat er zoveel gevoel meespeelt...
Je vertelt van jezelf te houden, kies voor jezelf!
Je zet je verhaal niet voor niets op dit forum.
Vele verschillende mensen hebben vele verschillende verwachtignen van het leven en dus ook van een relaite. Aan jou en je partner om te kijken wat elkaars verwachtingen zijn en hoe die op elkaar aan te sluiten.
idd...geven en nemen...
Komt dit gesprek niet van de grond....of verandert er niet veel na zo'n gesprek...ga dan niet zitten wachten op verandering in hoe de relatie nu verloopt...dat gebeurt meestal niet...dan blijf je in dezelfde relatie zitten waar je nu in zit...wil je dat????
Succes en sterkte ermee, ik kan me voorstellen, als ik je verhaal zo lees, dat het moeilijk voor je is, omdat er zoveel gevoel meespeelt...
zaterdag 21 april 2007 om 12:48
Ik had dat gevoel ook bij het lezen van de openingspost. Ik heb helemaal niet het idee dat ze teveel vanuit zichzelf redeneert en te veeleisend of te egoistisch is. Bij mij gaan de alarmbellen af hoor, als iemand kennelijk met regelmaat geen zin heeft om de telefoon op te nemen als jij belt. Als je gek op iemand bent ben je toch blij dat die persoon belt? Dan neem je dolgraag op!
Dus OF deze man is helemaal niet zo dol op haar en vindt het inderdaad wel mooi makkelijk om een vrouwtje te hebben zitten op korte afstand van zijn werkplek, OF hij is wel dol op haar, maar neemt de telefoon niet meer op omdat telefoongesprekken telkens uitdraaien op gezeur en geruzie omdat ze zulke verschillende dingen willen (hij vrijblijvendheid, zij commitment)
Hoe dan ook zit het nu niet goed. Jij kan zelf het beste inschatten welke van de twee scenario's aan de hand is topicstartster. In het eerste geval: dumpen die gast. In het tweede geval kun je misschien met een goed gesprek en water bij de wijn van beide kanten, tot een manier komen om het te laten werken.
Dus OF deze man is helemaal niet zo dol op haar en vindt het inderdaad wel mooi makkelijk om een vrouwtje te hebben zitten op korte afstand van zijn werkplek, OF hij is wel dol op haar, maar neemt de telefoon niet meer op omdat telefoongesprekken telkens uitdraaien op gezeur en geruzie omdat ze zulke verschillende dingen willen (hij vrijblijvendheid, zij commitment)
Hoe dan ook zit het nu niet goed. Jij kan zelf het beste inschatten welke van de twee scenario's aan de hand is topicstartster. In het eerste geval: dumpen die gast. In het tweede geval kun je misschien met een goed gesprek en water bij de wijn van beide kanten, tot een manier komen om het te laten werken.
zaterdag 21 april 2007 om 12:56
Hallo allemaal,
Vanmorgen heb ik gewerkt en ik heb nu net mijn "vriendje"aan de telefoon gehad. Hij wil dit weekend weer op zichzelf zijn en maandag pas praten. Ik opperde terwijl ik werkelijk trillend aan de telefoon zat dat geen goed idee te vinden. Ik zei naar hem te willen komen, ik heb de kids dit weekend niet maar hij wil dat niet. Hij wil rust hebben en op zich zelf zijn. Ik weet dat hij zich net zo rot moet voelen. Hij is geen stapper, dat is dus niet aan de orde. Hij pakt me weer op mijn zere plek, wachten en wachten en conflicten te laat uit kunnen praten. Ik noemde hem een sadist, zo voelt het ook echt. Hij blijft bij maandag.Maandag zijn mijn kinderen getuige en dat wil ik niet. Ik ga dus nu het volgende doen.
Ik ga zo zijn spullen pakken en ze afgeven. Ik wil niet binnen komen en rij weer terug. Ik moet er klaar mee zijn nu, ben geen speelgoed! Ik kies voor mezelf en mijn kinderen! Eerst even rustig worden, ik tril als een rietje.
Ik ga nu pakken en rijden. Rij daarna naar een vriendin toe. Pfffffff 3 uur autorijden voor de boeg. Pittig.
Jullie allemaal bedankt voor de reacties, doet me erg goed.
Lieve gr,
Een resolute meer verdrietige Vilaine
Vanmorgen heb ik gewerkt en ik heb nu net mijn "vriendje"aan de telefoon gehad. Hij wil dit weekend weer op zichzelf zijn en maandag pas praten. Ik opperde terwijl ik werkelijk trillend aan de telefoon zat dat geen goed idee te vinden. Ik zei naar hem te willen komen, ik heb de kids dit weekend niet maar hij wil dat niet. Hij wil rust hebben en op zich zelf zijn. Ik weet dat hij zich net zo rot moet voelen. Hij is geen stapper, dat is dus niet aan de orde. Hij pakt me weer op mijn zere plek, wachten en wachten en conflicten te laat uit kunnen praten. Ik noemde hem een sadist, zo voelt het ook echt. Hij blijft bij maandag.Maandag zijn mijn kinderen getuige en dat wil ik niet. Ik ga dus nu het volgende doen.
Ik ga zo zijn spullen pakken en ze afgeven. Ik wil niet binnen komen en rij weer terug. Ik moet er klaar mee zijn nu, ben geen speelgoed! Ik kies voor mezelf en mijn kinderen! Eerst even rustig worden, ik tril als een rietje.
Ik ga nu pakken en rijden. Rij daarna naar een vriendin toe. Pfffffff 3 uur autorijden voor de boeg. Pittig.
Jullie allemaal bedankt voor de reacties, doet me erg goed.
Lieve gr,
Een resolute meer verdrietige Vilaine
zaterdag 21 april 2007 om 13:01
Ik kan eerlijk gezegd je gedachtengang niet helemaal volgen Mussk, maar wat ik ervan begrijp, is denk ik toch niet helemaal wat ik bedoelde. Maar dat maakt verder ook niet uit.
Wat ik met mijn posting alleen maar tegen topic-openster wilde zeggen was: luister naar je eigen gevoel. Wat maakt jou gelukkig in een relatie? Waar liggen jouw behoeften, jouw wensen, jouw verlangens? Waarbij voel jij je prettig, veilig, geliefd, enz.? Een ander kan dit niet voor je bepalen. Dat kan alleen jij zelf. De een voelt zich hartstikke prettig in een vrijblijvende relatie, de ander doodongelukkig. Komen die twee samen dan heb je een probleem. Soms kom je er samen alsnog uit, vaker niet. Teveel consessies (moeten) doen, doet beiden tekort.
Wat me verder opvalt is dat topic-openster (sorry, ben even je naam kwijt) amper alleen is geweest tussen huwelijk en deze relatie in. Je geeft ook een aantal keren tussen de regels door aan dat je niet graag alleen bent. Je schreef iets van: "Als ik weet dat vriend niet komt, dan ga ik met vriendin uit. Alles liever dan alleen te zijn dit weekend".
Ook dat lijkt me niet echt een goede basis voor een relatie. Je moet niet blijven hangen aan iets wat je ongelukkig maakt, uit angst om anders alleen te zijn. Kom op zeg, je bent toch een grote meid
Ik ben ook (bijna) 40 en inmiddels al jaren alleen. Met kind, dat wel.. En ik vind het geen straf hoor, integendeel, ik vind het zelfs heerlijk. Daarom verkeer ik ook in de luxe positie dat ik oprecht kan zeggen: liever gelukkig alleen dan ongelukkig met z'n tweeën.
Ben verder ook totaal niet op zoek, ga ook nooit uit ofzo. Ik doe lekker mijn dingetje, met kind, m'n huisje, m'n baan, en een paar vriendinnen en leuke buurtjes, heerlijk! Ik geniet van de rust en de harmonie en gezelligheid in mijn huisje, de goede sfeer, mijn lieve zoon. En mocht ik nu iemand tegenkomen, dan kijk ik eerst of hij echt bij mij past. Anders mag hij lekker mijn huisje voorbij lopen!
Wat ik met mijn posting alleen maar tegen topic-openster wilde zeggen was: luister naar je eigen gevoel. Wat maakt jou gelukkig in een relatie? Waar liggen jouw behoeften, jouw wensen, jouw verlangens? Waarbij voel jij je prettig, veilig, geliefd, enz.? Een ander kan dit niet voor je bepalen. Dat kan alleen jij zelf. De een voelt zich hartstikke prettig in een vrijblijvende relatie, de ander doodongelukkig. Komen die twee samen dan heb je een probleem. Soms kom je er samen alsnog uit, vaker niet. Teveel consessies (moeten) doen, doet beiden tekort.
Wat me verder opvalt is dat topic-openster (sorry, ben even je naam kwijt) amper alleen is geweest tussen huwelijk en deze relatie in. Je geeft ook een aantal keren tussen de regels door aan dat je niet graag alleen bent. Je schreef iets van: "Als ik weet dat vriend niet komt, dan ga ik met vriendin uit. Alles liever dan alleen te zijn dit weekend".
Ook dat lijkt me niet echt een goede basis voor een relatie. Je moet niet blijven hangen aan iets wat je ongelukkig maakt, uit angst om anders alleen te zijn. Kom op zeg, je bent toch een grote meid
Ik ben ook (bijna) 40 en inmiddels al jaren alleen. Met kind, dat wel.. En ik vind het geen straf hoor, integendeel, ik vind het zelfs heerlijk. Daarom verkeer ik ook in de luxe positie dat ik oprecht kan zeggen: liever gelukkig alleen dan ongelukkig met z'n tweeën.
Ben verder ook totaal niet op zoek, ga ook nooit uit ofzo. Ik doe lekker mijn dingetje, met kind, m'n huisje, m'n baan, en een paar vriendinnen en leuke buurtjes, heerlijk! Ik geniet van de rust en de harmonie en gezelligheid in mijn huisje, de goede sfeer, mijn lieve zoon. En mocht ik nu iemand tegenkomen, dan kijk ik eerst of hij echt bij mij past. Anders mag hij lekker mijn huisje voorbij lopen!
zaterdag 21 april 2007 om 13:06
Vilaine, nu weet ik je naam weer! Onze postings heben elkaar gekruist. Ik schrik een beetje met wat ik nu lees. Zou je dat wel doen, trillend als een rietje achter het stuur stappen? Kun je niet beter even wachten totdat je je wat rustiger voelt. Vanavond, of morgen ofzo?
Nou ja, wat je ook doet, succes en pas goed op jezelf!
Nou ja, wat je ook doet, succes en pas goed op jezelf!
zaterdag 21 april 2007 om 13:07
Hallo (laatste postster, ben ook naam kwijt)
Ik ben heel graag alleen hoor en ben dit ook met regelmaat. Alleen nu ik me zo rot voel en met een knoop in mijn maag loop, in kringetjes denk, vind ik het fijn om bij een goede vriendin te zijn. Beetje afleiding en gezelschap heb ik nu gewoon even nodig.Ik wilde dit weekend er samen met hem uit komen of niet en om dan alleen te zitten met mijn gevoel vind ik ff minder.
Vanaf morgen zat tijd alleen! Prima, nu weet ik waar ik aan toe ben. Geen halve relatie meer, ik kan niet half, doe mezelf daar tekort in.
Gr,
Vil
Ik ben heel graag alleen hoor en ben dit ook met regelmaat. Alleen nu ik me zo rot voel en met een knoop in mijn maag loop, in kringetjes denk, vind ik het fijn om bij een goede vriendin te zijn. Beetje afleiding en gezelschap heb ik nu gewoon even nodig.Ik wilde dit weekend er samen met hem uit komen of niet en om dan alleen te zitten met mijn gevoel vind ik ff minder.
Vanaf morgen zat tijd alleen! Prima, nu weet ik waar ik aan toe ben. Geen halve relatie meer, ik kan niet half, doe mezelf daar tekort in.
Gr,
Vil
zaterdag 21 april 2007 om 13:18
Hi Vil,
Meisje, succes!
Weet je waarom ik zo bezorgd ben om deze situatie...ik heb in een soortgelijke situatie gezeten (ik heb overigens geen kinderen, dus dat was voor hem geen uitreden).
Ik ben achter dingen gekomen waardoor ik hem direct heb moeten dumpen, voor zelfbehoud...
Mss is er in jouw situatie niets aan de hand....maar blijf bij je gevoel. Als het voor jou van belang is om zo spoedig mogelijk met hem te praten, dan moet dat ook gebeuren. Dan moet hij jou en de relatie zo belangrijk vinden, dat hij dit ook wil!
Dit wil hij niet...of hij nu "per ongeluk"al met een ander samen woont (mijn ervaring), toch een beetje de beest uit hangt, grag de vrijgelle jongen uit wil hangen bij zijn vrienden of onschuldig op de bank zijn dvd-tjes zit te kijken, dat maakt niet uit. Hij gaat er voor mijn gevoel niet voor, voor jullie.
Overigens: ken je zijn vrienden en ben je al vaak bij hem thuis geweest. Wat denk je wat zijn reactie is als je onverwacht op de stoep staat, al is het voor de gezelligheid?
Moet alles altijd behoorlijk gepland worden, en wijkt hij daar neit grag van af? Hij neemt zijn telefoon niet vaak op, is dit mn in de weekenden?
Belt hij op bepaalde tijdstippen juist wel?
Mesi, ik wens je veel sterkte, en ik hoop oprecht voor je dat het allemaal erg meevalt en dat jullie er samen uitkomen.
Meisje, succes!
Weet je waarom ik zo bezorgd ben om deze situatie...ik heb in een soortgelijke situatie gezeten (ik heb overigens geen kinderen, dus dat was voor hem geen uitreden).
Ik ben achter dingen gekomen waardoor ik hem direct heb moeten dumpen, voor zelfbehoud...
Mss is er in jouw situatie niets aan de hand....maar blijf bij je gevoel. Als het voor jou van belang is om zo spoedig mogelijk met hem te praten, dan moet dat ook gebeuren. Dan moet hij jou en de relatie zo belangrijk vinden, dat hij dit ook wil!
Dit wil hij niet...of hij nu "per ongeluk"al met een ander samen woont (mijn ervaring), toch een beetje de beest uit hangt, grag de vrijgelle jongen uit wil hangen bij zijn vrienden of onschuldig op de bank zijn dvd-tjes zit te kijken, dat maakt niet uit. Hij gaat er voor mijn gevoel niet voor, voor jullie.
Overigens: ken je zijn vrienden en ben je al vaak bij hem thuis geweest. Wat denk je wat zijn reactie is als je onverwacht op de stoep staat, al is het voor de gezelligheid?
Moet alles altijd behoorlijk gepland worden, en wijkt hij daar neit grag van af? Hij neemt zijn telefoon niet vaak op, is dit mn in de weekenden?
Belt hij op bepaalde tijdstippen juist wel?
Mesi, ik wens je veel sterkte, en ik hoop oprecht voor je dat het allemaal erg meevalt en dat jullie er samen uitkomen.
zaterdag 21 april 2007 om 13:20
Verschillende stadia van bindingsangst
Fase 1: Het begin
Dit is de verleidingsfase waarin liefde, lust en opwinding zo intensief zijn dat ze elke vorm van angst overschaduwen. In deze periode speelt fantasie een grote rol, en één persoon - typisch de actieve partner - doet al het mogelijke om de ander ervan te overtuigen een relatie met hem/haar aan te gaan. Mensen met bindingsangst hebben vaak een enorme intense samengebalde liefde in zich. Dat zij daar vaak niet bij kunnen is vers twee, maar op de momenten dat ze er wel bij kunnen (en die zijn er echt wel) wordt die liefde ook vaak heel intens gegeven, zo allesoverweldigend dat de partners daar meestal juist voor vallen.
Fase 2: Het midden
Het eerste gerommel van bindingspaniek wordt ervaren. Deze fase begint wanneer er een machtswissel plaatsvindt. Degene met bindingsangst realiseert zich dat zij de ander voor zich gewonnen heeft en dat die ander verwachtingen heeft in de richting van een hechtere relatie, en reageert hierop door van koers te veranderen en muren op te trekken. Het is nu dat hij begint met twijfelen aan de ander. Daarbij geeft hij een groot aantal dubbelzinnige boodschappen, en begint met een soort van duw- en trekwerk, vooruit-achteruit-bewegingen zeg maar. Terwijl zij zich terugtrekt, wordt de partner meer en meer onzeker en vastbesloten om de relatie hechter te maken. Soms is deze fase kort, maar ze kan evengoed jaren aanslepen.
Fase 3: Het einde
Degene met bindingsangst is gevangen door angsten, verwachtingen en eisen, en voelt aan dat zijn fysieke en emotionele ruimte wordt ingenomen. Dit gevoel van gevangenheid is soms zo acuut dat het vaak een hele reeks van fobische reacties met zich meebrengt: angst, hartkloppingen, maagklachten. Wegwezen en afstand scheppen krijgt nu de hoogste prioriteit - meestal wordt dit uitgedrukt door vijandelijk en zelfzuchtig gedrag. Vaak is dit gedrag zo provocerend dat er een confrontatie wordt uitgelokt.
Fase 4: Het bittere einde
Degene met bindingsangst ervaart zo veel conflicterende gevoelens dat zijn gedrag niet alleen afstotend werkt, maar ook bizar en ongecontroleerd. De angst en het conflict wordt zo erg dat hij enkel nog in staat is met zijn eigen gevoelens rekening te houden. Ze kunnen boos of vijandelijk uit de hoek komen - bijvoorbeeld door de telefoon niet te beantwoorden of zich op geen enkele manier meer voor de ander open te stellen. Dit wrede en ondoordachte gedrag deprimeert de ander verschrikkelijk: in plaats van door te gaan met haar leven fantaseert de achtergebleven partner over hoe de relatie had kunnen zijn, en vindt het vreselijk moeilijk om over dat verdriet heen te raken.
Fase 5: Nadat het doek gevallen is
Als degene met bindingsangst de relatie heeft verbroken, verdwijnt zijn angst heel snel en het enige wat nog overblijft is een verlangen naar de partner die hij in de steek heeft gelaten. Wanneer dat gebeurt, wordt het contact vaak hersteld en wat dan volgt is een mini-herhaling van de hele cyclus.
=====================
Ik las dat jullie relatie al een aantal keren uit was geweest. Komt iets uit bovenstaande tekst bekend in voor?
Fase 1: Het begin
Dit is de verleidingsfase waarin liefde, lust en opwinding zo intensief zijn dat ze elke vorm van angst overschaduwen. In deze periode speelt fantasie een grote rol, en één persoon - typisch de actieve partner - doet al het mogelijke om de ander ervan te overtuigen een relatie met hem/haar aan te gaan. Mensen met bindingsangst hebben vaak een enorme intense samengebalde liefde in zich. Dat zij daar vaak niet bij kunnen is vers twee, maar op de momenten dat ze er wel bij kunnen (en die zijn er echt wel) wordt die liefde ook vaak heel intens gegeven, zo allesoverweldigend dat de partners daar meestal juist voor vallen.
Fase 2: Het midden
Het eerste gerommel van bindingspaniek wordt ervaren. Deze fase begint wanneer er een machtswissel plaatsvindt. Degene met bindingsangst realiseert zich dat zij de ander voor zich gewonnen heeft en dat die ander verwachtingen heeft in de richting van een hechtere relatie, en reageert hierop door van koers te veranderen en muren op te trekken. Het is nu dat hij begint met twijfelen aan de ander. Daarbij geeft hij een groot aantal dubbelzinnige boodschappen, en begint met een soort van duw- en trekwerk, vooruit-achteruit-bewegingen zeg maar. Terwijl zij zich terugtrekt, wordt de partner meer en meer onzeker en vastbesloten om de relatie hechter te maken. Soms is deze fase kort, maar ze kan evengoed jaren aanslepen.
Fase 3: Het einde
Degene met bindingsangst is gevangen door angsten, verwachtingen en eisen, en voelt aan dat zijn fysieke en emotionele ruimte wordt ingenomen. Dit gevoel van gevangenheid is soms zo acuut dat het vaak een hele reeks van fobische reacties met zich meebrengt: angst, hartkloppingen, maagklachten. Wegwezen en afstand scheppen krijgt nu de hoogste prioriteit - meestal wordt dit uitgedrukt door vijandelijk en zelfzuchtig gedrag. Vaak is dit gedrag zo provocerend dat er een confrontatie wordt uitgelokt.
Fase 4: Het bittere einde
Degene met bindingsangst ervaart zo veel conflicterende gevoelens dat zijn gedrag niet alleen afstotend werkt, maar ook bizar en ongecontroleerd. De angst en het conflict wordt zo erg dat hij enkel nog in staat is met zijn eigen gevoelens rekening te houden. Ze kunnen boos of vijandelijk uit de hoek komen - bijvoorbeeld door de telefoon niet te beantwoorden of zich op geen enkele manier meer voor de ander open te stellen. Dit wrede en ondoordachte gedrag deprimeert de ander verschrikkelijk: in plaats van door te gaan met haar leven fantaseert de achtergebleven partner over hoe de relatie had kunnen zijn, en vindt het vreselijk moeilijk om over dat verdriet heen te raken.
Fase 5: Nadat het doek gevallen is
Als degene met bindingsangst de relatie heeft verbroken, verdwijnt zijn angst heel snel en het enige wat nog overblijft is een verlangen naar de partner die hij in de steek heeft gelaten. Wanneer dat gebeurt, wordt het contact vaak hersteld en wat dan volgt is een mini-herhaling van de hele cyclus.
=====================
Ik las dat jullie relatie al een aantal keren uit was geweest. Komt iets uit bovenstaande tekst bekend in voor?
zaterdag 21 april 2007 om 13:21
deez had ik nog niet goed gelezen....
Ik zou lekker meteen door rijden naar die vriendin, lekker uithuilen. Die spullen: als hij ze echt graag terug wilt hebben komtie ze maar halen (en dan zet jij het klar in een vuilniszak voor de deur, hoef je de deur ook niet open te maken.
Voor zolang zet je zijn zooi gewoon lekker in de schuur, op zplder, in ieder geval waar je het niet tegen kankomen.
Heel lang in een auto zitten om het te brengen is te veel eer!
Pak je eigen spullen, en ga lekker naar die vriendin! lekker uithuilen en een flesje wijn opentrekken vanavond! (of nu al hi hi)
zaterdag 21 april 2007 om 13:25
Vilaine, dat hij ook als jij de kids niet hebt geen weekend met je door wil brengen vind ik wel vreemd. Dit is zijn eerste echte relatie als ik het goed begrepen heb, het lijkt erop alsof hij moeite heeft met commitment en veel ruimte voor zichzelf nodig heeft. Dat kan, maar als dit niet bij je past moet je inderdaad je conclusies trekken. Er is niets mis met een weekend alleen zijn als dat een keer zo uitkomt, maar dat hij liever alleen is dan met jou vind ik wel wat raar. Ook dat hij wegloopt voor een gesprek over jullie relatie vind ik niet erg gezond overkomen. ALs je nog van plan bent om naar hem toe te gaan en zijn spullen terug te brengen, dan wens ik je daarbij veel sterkte!!
zaterdag 21 april 2007 om 13:27
Zijn spullen terugbrengen wil je waarschijnlijk ook doen om een daad te stellen in de hoop dat hij schrikt en bijdraait? Ik denk niet dat dit gaat opleveren waar je misschien op hoopt. Ik ben het met de andere schrijfster eens dat je beter zijn spullen kunt laten voor wat het is en naar die vriendin toe kunt gaan, hoe moeilijk ook.
zaterdag 21 april 2007 om 13:28
Dat van dat bindingsangst hand ik al gevonden, bedankt ieg. Ik heb het hem zelfs gemaild en ook daar geen reactie op gehad. Ik voel me best sterk nu en ga echt doorzetten. Ik ben vaak bij hem thuis geweest en nee hij woont echt niet met een ander.
Ik besef dat niet ik, maar hij een probleem heeft nu. Ik wil niet meer dat zijn probleeem het mijne word en ga dus nu pc afsluiten gaan met die banaan!
Ik red me wel, dank jullie voor de lieve bezorde woorden. Ik rij voorzichtig! Oxazepam doet wonderen;-)
Gr,
Vilaine
Ik besef dat niet ik, maar hij een probleem heeft nu. Ik wil niet meer dat zijn probleeem het mijne word en ga dus nu pc afsluiten gaan met die banaan!
Ik red me wel, dank jullie voor de lieve bezorde woorden. Ik rij voorzichtig! Oxazepam doet wonderen;-)
Gr,
Vilaine
zaterdag 21 april 2007 om 13:31
Laat het "pammetje" (de oxa-) voor wat het is....
niet handig achter het stuur.
Ga lekker naar die vriendin...neem je pammetje daar!!!
Moest ik even als psych zuster kwijt!!!!
Mik z'n spullen in een vuilniszak, zet ze in de schuur oid, en kijk er neit meer naar om....dan stel je een daad! Dan laat je zien wie je bent!
Een rustgevend middel slikken om je doel te berieken..(naar hem) dat is hij niet waard!!!!!
zaterdag 21 april 2007 om 13:34
zaterdag 21 april 2007 om 13:39
Goeie reacties heb je gekregen, volgens mij heeft hij minimaal last van bindingsangst, want zijn gedrag klopt gewoon voor geen meter. Hij twijfelt enorm, is recalcitrant en dan kun je maar beter op passen. Uitgaanstype/bindingsangst of niet, het maakt allemaal niet uit hoe je het wil noemen, maar hij is misschien niet het type man die jou gelukkig kan maken. Hij zou mij niet gelukkig maken met zijn gedrag, daar wordt je toch minimaal super onzeker van?!?
Laat hem asjeblieft gaan, dan krijg je je rust terug, want een eerlijk antwoord kun je volgens mij van hem wel vergeten cq lang op wachten.
En wat ik net noteerde kwam echt uit mijn gevoel, bij mij gingen de alarmbellen af en ik heb slechts dat genoteerd wat ik voelde. Die jongen is echt aan het rondkijken hoor. Op welke manier weet ik niet, maar...
Ik denk dat jouw gevoel ook op volle toeren werkt, want je trilt als een rietje. Als hij nog zuiver met je bezig was dan had hij dat volgens mij al lang en breed op kunnen vangen, dus laat hem asjeblieft los.
Laat hem asjeblieft gaan, dan krijg je je rust terug, want een eerlijk antwoord kun je volgens mij van hem wel vergeten cq lang op wachten.
En wat ik net noteerde kwam echt uit mijn gevoel, bij mij gingen de alarmbellen af en ik heb slechts dat genoteerd wat ik voelde. Die jongen is echt aan het rondkijken hoor. Op welke manier weet ik niet, maar...
Ik denk dat jouw gevoel ook op volle toeren werkt, want je trilt als een rietje. Als hij nog zuiver met je bezig was dan had hij dat volgens mij al lang en breed op kunnen vangen, dus laat hem asjeblieft los.
zaterdag 21 april 2007 om 13:45
Tja, dan maar even een tegenovergestelde reactie. Ik heb net als jouw vriend (tenminste afgaande op wat jij schrijft) heel erg veel behoefte om op mezelf te zijn en kan ook niet 24/7 iemand om me heen hebben. Even afstand nemen, mijn eigen ding doen, geen rekening moeten houden met een ander. En dat heeft niets te maken met liefde voor mijn partner. Ik hou evenveel van hem als wanneer ik samen zou wonen. Vandaar dat ik nu ook gelukkig na vele gestrande relaties een aantal jaren een LAT relatie heb. Als ik hem door de week zie dan ben ik het weekend lekker alleen. Ben ik in het weekend bij hem dan ben ik doordeweeks alleen op mijn eigen stekkie. Maar ook dat staat allemaal niet in een agenda vast. Er is geen sprake van een vrijblijvende relatie maar het is allemaal ook geen zware verplichting waarbij er een straf op staat als het eens een keer afwijkt.
Dus het hoeft niet meteen zo te zijn dat er van alles stiekem gaande is of dat hij niet genoeg om je zou geven of bindingsangst of whatever. Kan ook gewoon de aard van het beestje zijn.
Ook het feit dat hij na het weekend wil praten herken ik ook wel. Heb dat soms ook wel eens als er iets aan de hand is. Dan denk ik pffffffffffffffffffff, niet nu. Dat geldt ook voor het opnemen van de telefoon.
Wellicht als jullie beiden even afgekoeld zijn (want misschien is hij er net zo emotioneel onder maar laat hij dat niet blijken) kunnen jullie het uitvoering hebben over wat jullie verwachten en heel misschien een tussenweg kiezen?
Sterkte ermee in ieder geval!
Dus het hoeft niet meteen zo te zijn dat er van alles stiekem gaande is of dat hij niet genoeg om je zou geven of bindingsangst of whatever. Kan ook gewoon de aard van het beestje zijn.
Ook het feit dat hij na het weekend wil praten herken ik ook wel. Heb dat soms ook wel eens als er iets aan de hand is. Dan denk ik pffffffffffffffffffff, niet nu. Dat geldt ook voor het opnemen van de telefoon.
Wellicht als jullie beiden even afgekoeld zijn (want misschien is hij er net zo emotioneel onder maar laat hij dat niet blijken) kunnen jullie het uitvoering hebben over wat jullie verwachten en heel misschien een tussenweg kiezen?
Sterkte ermee in ieder geval!
