Relaties
alle pijlers
Verwachtingen in een relatie
vrijdag 20 april 2007 om 09:49
Hallo Allemaal,
Na eerst het hele forum doorgespit te hebben op zoek naar herkenning, besluit ik nu toch maar mijn vraag hier te posten.
Ik zal eerst iets over mezelf vertellen. Ik ben sinds bijna 3 jaar een gescheiden vrouw van 40 en heb een relatie met een man van 30. Een hele mooie maar zware relatie, we zijn erg complementair. Tegenpolen en dus worden we beiden steeds geconfronteerd met elkaars tekort. Op zich ook heel mooi, je leert en groeit hier allebei door.
We houden heel veel van elkaar en na eerder botsingen gehad te hebben en pogingen zonder elkaar verder te gaan, hebben we twee maanden geleden besloten er samen echt voor te gaan.
Mijn punt is dat ik vind dat hij te weinig quality-time besteed aan mij en ook mijn kinderen. Doordeweeks is hij met regelmaat hier en als het weekend aanbreekt dan zit hij in zijn eigen huis. Hij woont 100km bij mij vandaan en combineert zijn werk (reist door het hele land) en afstand met waar hij is. Ik vind dat ergens oké en aan de andere kant krijg ik meer het gevoel dat hij hier is omdat het qua reistijd interessanter is. Werkt hij dichter bij zijn eigen huis dan blijft hij daar.
Vooral als het mijn weekend met de kinderen is, neemt hij zijn eigen ruimte in zijn eigen huisje. Ik begrijp niet dat hij zich terugtrekt op de momenten dat je de meeste tijd, liefde en aandacht aan elkaar kan schenken.
Dit is een issue wat steeds terugkomt en ik heb nu tegen hem gezegd dat hij de keus heeft gemaakt voor een vrouw met twee kinderen. De consequentie is dat hij daar ook tijd en aandacht in dient te investeren. Ik verwacht dat hij mits hij andere afspraken heeft met bijvoorbeeld vrienden, dat hij tenminste zaterdagavond bij mij en de kinderen is en de hele zondag. Niet pas om 21.00u op zondagavond. Het weekend is dan voorbij en de wekker gaat maandagmorgen alweer om 7 uur. Als hij dat niet kan, dan moet hij zich omdraaien en gaan. Ik wil niet meer voor minder gaan.
Hij is notabene degene die graag op den duur wil samenwonen. Als ik hem confronteer, telefonisch (als hij opneemt, ik zeur dus hij speelt verstoppertje) wil hij het er niet over hebben. Als ik dan boos sms en vermeld dat hij wat mij betreft zijn spullen op mag halen, reageert hij niet en bagatelliseert alles. Ik moet relaxter zijn en genoegen nemen met wat is.
Deze relatie duurt nu 2 en half jaar en is met tussenpozen nu al 4 keer verbroken. Mede door dit issue. Ik moet ondanks een relatie nog alles alleen doen. Sta mijn huis alleen te witten en breng mijn weekenden met kinderen ook steeds alleen door. Ik heb super kinderen, die ondertussen met hem knuffelen en dol op hem zijn geworden. Dit weekend ga ik een besluit nemen, zo verder is voor mij niet de relatie die ik ambieer. Ik ga niet meer voor minder. Ik wil een “man”en niet af en toe een mee eter en bedgenoot.
Alvast bedankt voor reageren.
Groet,
Vilaine
zaterdag 21 april 2007 om 13:52
Hi Mien,
Ik zeg niet dat de man in kwestie verkeerd bbezig is, maar dat de verwachtingen niet op elkaar aansluiten.
En als de ander erg verdrietig is, emotioneel en vraagt om een gesprek, vind ik dat je dat moet doen. Je wil toch in de relatie investeren.
Je geeft toch om iemand en hoe kan je dan zo hard zijn.
Als ik in haar schoenen zou staan, zou ik mij ook heel rot hieronder voelen. Je voelt je gewoon niet serieus genomen....
Als hij dat allemaal niet wil, kan hij beter een relatie aangaan met iemand die dit ook niet wil en net als jij, graag op zichzelf is.
Dan is er niets aan de hand, dan kloppen de verwachtignen naar elkaar toe! En dan is het voor beiden partijen goed en okay en ontstaat er een gelijkwaardige relatie...
In geval van de TO is dit niet meer het geval. Hij bepaald constant. Hij geeft aan wat wel en niet...dat is de TO op gaan breken...en dat begrijp ik heel goed.
In deze relatie blijven hangen is dan ook onverstandig voor haar. Daar wordt ze op den duur doodongelukkig van. Zij heeft andere verwachtingen dan hij van deze relatie.
Veel verschillende personen op deze wereld met verschillende verwachtingen van een relatie....allemaal goed, maar het moet wel aanslutien op elkaar...
Ik zeg niet dat de man in kwestie verkeerd bbezig is, maar dat de verwachtingen niet op elkaar aansluiten.
En als de ander erg verdrietig is, emotioneel en vraagt om een gesprek, vind ik dat je dat moet doen. Je wil toch in de relatie investeren.
Je geeft toch om iemand en hoe kan je dan zo hard zijn.
Als ik in haar schoenen zou staan, zou ik mij ook heel rot hieronder voelen. Je voelt je gewoon niet serieus genomen....
Als hij dat allemaal niet wil, kan hij beter een relatie aangaan met iemand die dit ook niet wil en net als jij, graag op zichzelf is.
Dan is er niets aan de hand, dan kloppen de verwachtignen naar elkaar toe! En dan is het voor beiden partijen goed en okay en ontstaat er een gelijkwaardige relatie...
In geval van de TO is dit niet meer het geval. Hij bepaald constant. Hij geeft aan wat wel en niet...dat is de TO op gaan breken...en dat begrijp ik heel goed.
In deze relatie blijven hangen is dan ook onverstandig voor haar. Daar wordt ze op den duur doodongelukkig van. Zij heeft andere verwachtingen dan hij van deze relatie.
Veel verschillende personen op deze wereld met verschillende verwachtingen van een relatie....allemaal goed, maar het moet wel aanslutien op elkaar...
zaterdag 21 april 2007 om 14:03
Hoi Sylphide,
Ik heb ook alle begrip voor TO. Mijn vriend heeft er ook heel veel moeite mee gehad dus ik weet hoe zij zich voelt. Ook onze verwachtingen waren heel verschillend maar uiteindelijk zitten we toch in een voor beiden bevredigende situatie.
Mijn reactie was ook alleen maar bedoeld om de andere kant van de medaille te laten zien.
Ik heb ook alle begrip voor TO. Mijn vriend heeft er ook heel veel moeite mee gehad dus ik weet hoe zij zich voelt. Ook onze verwachtingen waren heel verschillend maar uiteindelijk zitten we toch in een voor beiden bevredigende situatie.
Mijn reactie was ook alleen maar bedoeld om de andere kant van de medaille te laten zien.
zaterdag 21 april 2007 om 14:08
Mien123, jij hebt het geluk dat je iemand gevonden hebt die jouw behoefte aan veel ruimte respecteert en accepteert en het niet ziet als een persoonlijke afwijzing. Dat is niet voor iedereen weggelegd.
Bindingsangst hoeft geen probleem te zijn als de partner er mee om kan gaan en het hem/haar niet uitmaakt hoe vaak je elkaar ziet en als hij/zij goed alleen kan zijn.
Zelf zweef ik daar nog ergens tussenin, want ik vind het vaak ook heerlijk om alleen te zijn en mijn eigen dingen te doen. Soms als ik bij mijn vriend ben heb ik ook het gevoel dat ik niet helemaal zelf kan bepalen wat ik wil doen en dan krijg ik het benauwd, dus ergens begrijp ik hem ook wel. Maar mijn ego voelt zich blijkbaar toch nog ergens afgewezen, terwijl ik weet dat het daar helemaal niets mee te maken heeft.
Vilaine heeft duidelijk hele andere verwachtingen van een relatie en daar is niets mis mee. Ik vind alleen niet dat je kunt zeggen dat hij verkeerd bezig is en om aan te nemen dat hij in dat weekend alleen wild achter andere vrouwen aan zit gaat me ook wat ver.
Ik heb zelf een soort crisis doorgemaakt, doordat ik geconfronteerd werd met gelukkige, complete gezinnetjes en het gevoel kreeg dat ik dat ook graag wilde. Mede ook aangewakkerd door kritische vragen van mensen (vrouwen) om me heen.
Ik vind het best ingewikkeld, maar ik merk dat als ik alles wat meer loslaat en minder verwachtingen heb, het allemaal veel beter gaat en mijn vriend ook meer zijn best doet om mij tegemoet te komen.
Maar goed, nooit een hele dag of weekend samen doorbrengen, daar zou ik eerlijk gezegd ook wel meer moeite mee hebben.
Bindingsangst hoeft geen probleem te zijn als de partner er mee om kan gaan en het hem/haar niet uitmaakt hoe vaak je elkaar ziet en als hij/zij goed alleen kan zijn.
Zelf zweef ik daar nog ergens tussenin, want ik vind het vaak ook heerlijk om alleen te zijn en mijn eigen dingen te doen. Soms als ik bij mijn vriend ben heb ik ook het gevoel dat ik niet helemaal zelf kan bepalen wat ik wil doen en dan krijg ik het benauwd, dus ergens begrijp ik hem ook wel. Maar mijn ego voelt zich blijkbaar toch nog ergens afgewezen, terwijl ik weet dat het daar helemaal niets mee te maken heeft.
Vilaine heeft duidelijk hele andere verwachtingen van een relatie en daar is niets mis mee. Ik vind alleen niet dat je kunt zeggen dat hij verkeerd bezig is en om aan te nemen dat hij in dat weekend alleen wild achter andere vrouwen aan zit gaat me ook wat ver.
Ik heb zelf een soort crisis doorgemaakt, doordat ik geconfronteerd werd met gelukkige, complete gezinnetjes en het gevoel kreeg dat ik dat ook graag wilde. Mede ook aangewakkerd door kritische vragen van mensen (vrouwen) om me heen.
Ik vind het best ingewikkeld, maar ik merk dat als ik alles wat meer loslaat en minder verwachtingen heb, het allemaal veel beter gaat en mijn vriend ook meer zijn best doet om mij tegemoet te komen.
Maar goed, nooit een hele dag of weekend samen doorbrengen, daar zou ik eerlijk gezegd ook wel meer moeite mee hebben.
zaterdag 21 april 2007 om 15:03
Ik vond het ook een goede posting, doordat je andere kan laat zien. Zelf heb ik ook veel ruimte nodig, dus begrijp ik dat goed.
Maar als ik een partner zou hebben en deze is toch erg emotioneel en vraagt om een gessprek, dan zal ik daar toch snel op ingaan. Ruimte nodig hebben betekent niet dat ik niet investeer. Dat doe ik wel!
En dat is waar het hier ook om draait...wil deze m'neer investeren. Het is zijn goed recht om dat niet te willen, om veel ruimte te willenen/of nodig te hebben....ieder voor zich, toch?
Maar hij heeft wel een verantwoordelijkheid naar zijn partner...want hij heeft wel voor een relatie met haar gekozen...en dan moet je er wel voor elkaar zijn als de ander zich niet lekker in het velletje voelt. Zeker als dit komt mede door je relatie..
Er zijn mensen (zoals jij en ik) die oprecht een relatie instappen, daarin investeren, maar ook veel ruimte nodig hebben.
Het geen waar het hier om draait is dat TO een andere verwachting heeft. Ze vindt het moeilijk om hier mee om te gaan, als je rustgevende middelen nodig hebt, dan kan je spreken dat ze heir toch onderdoor aan het gaan is...en dan vind ik wel dat haar partenr hier toch zeker oog voor moet hebben....of mss zelfs moet beslissen de relatie te verbreken om haar te beschermen, omdat hij ziet dat dit zij dit emotioneel niet aankan.
Ik veroordeel niet zijn manier van leven of wat hij van een relatie verwacht (ik zou hier prima mee kunnen leven), maar ik vind wel dat hij anders met deze situatie om moet gaan, maar dat vind ik van TO vorigens ook....daar heb ik ook het eea over neergezet hier!
Maar ik veroordeel haar persoontje niet, integendeel!
zaterdag 21 april 2007 om 15:37
Het is en blijft heel erg moeilijk om vanaf afstand dingen te vergelijken en uitspraken te doen, maar het niet ingaan op een gesprek naar aanleiding van een emotionele partner heb ook ik gedaan.
Zoals ik al vermeld heb had mijn vriend (is trouwens een van mijn ex mannen) het heel erg moeilijk mee in het begin en ik kreeg ook voortdurend dwingende, verwijtende en emtionele mails. In het begin ging ik daar gelijk op in maar toen dat keer op keer gebeurde had ik ook zoiets van pffffff, niet weer. Reden was niet het niet willen investeren maar het feit dat het steeds weer hetzelfde karakter had, verwijtend, emotioneel, dwingend, dus wellicht dat dat hier ook het geval is.
Uiteindelijk hebben we beiden de hand in eigen boezem gestoken, want waar 2 kijven hebben 2 schuld, en hebben we gesprekken kunnen voeren op een "normale"manier en hebben beiden water bij de wijn gedaan.
En ook ik veroordeel TO ook niet, maar wil toch even zoals eerder vermeld een ander lichtje op de zaak laten schijnen.
Zoals ik al vermeld heb had mijn vriend (is trouwens een van mijn ex mannen) het heel erg moeilijk mee in het begin en ik kreeg ook voortdurend dwingende, verwijtende en emtionele mails. In het begin ging ik daar gelijk op in maar toen dat keer op keer gebeurde had ik ook zoiets van pffffff, niet weer. Reden was niet het niet willen investeren maar het feit dat het steeds weer hetzelfde karakter had, verwijtend, emotioneel, dwingend, dus wellicht dat dat hier ook het geval is.
Uiteindelijk hebben we beiden de hand in eigen boezem gestoken, want waar 2 kijven hebben 2 schuld, en hebben we gesprekken kunnen voeren op een "normale"manier en hebben beiden water bij de wijn gedaan.
En ook ik veroordeel TO ook niet, maar wil toch even zoals eerder vermeld een ander lichtje op de zaak laten schijnen.
zaterdag 21 april 2007 om 16:07
Mien123, jouw reactie doet me wel denken aan hoe mijn vriend reageert. Hij heeft ook het gevoel het al zo vaak uitgelegd te hebben en hoewel ik hem geen emotionele mails of sms-jes stuur, heeft hij toch het gevoel dat hij duidelijk genoeg is geweest en dat ik het maar moet begrijpen.
Je hebt wel gelijk dat je op een normale manier met elkaar moet communiceren als je iets wilt bespreken wat je dwarszit. Ik probeer ook altijd wel vanuit mezelf iets te zeggen, bijv. dat ik er moeite mee heb dat hij me bepaalde periodes niet wil zien. Toch voelt hij zich dan aangevallen, hij raakt in paniek, omdat hij mij niet kan geven wat ik wil.
Nu zou ik bijv. vanmiddag graag naar hem toegaan, maar ik weet dat het van hem niet zo hoeft. Ook weet ik dat hij op dit moment niet lekker in zijn vel zit en alle energie nodig heeft voor zijn kids en eventuele klussen die moeten gebeuren.
Ik vind het dan ergens egoistisch van mezelf om toch te eisen dat we elkaar zien. Maar toch is er die onrust en drang om hem te willen zien.
Ik weet niet of je in bovenstaande iets herkent van jouw situatie, heb je ook begrip voor je vriend op kunnen brengen? Je zegt dat jullie beiden water bij de wijn hebben gedaan. Dat komt wel positief over.
Bij mijn vriend is het zo dat hij soms complete afstand wil om zich te focussen op zijn kids en werk, maar als we dan bij elkaar zijn is hij er ook helemaal voor me en hebben we het heel fijn.
Je hebt wel gelijk dat je op een normale manier met elkaar moet communiceren als je iets wilt bespreken wat je dwarszit. Ik probeer ook altijd wel vanuit mezelf iets te zeggen, bijv. dat ik er moeite mee heb dat hij me bepaalde periodes niet wil zien. Toch voelt hij zich dan aangevallen, hij raakt in paniek, omdat hij mij niet kan geven wat ik wil.
Nu zou ik bijv. vanmiddag graag naar hem toegaan, maar ik weet dat het van hem niet zo hoeft. Ook weet ik dat hij op dit moment niet lekker in zijn vel zit en alle energie nodig heeft voor zijn kids en eventuele klussen die moeten gebeuren.
Ik vind het dan ergens egoistisch van mezelf om toch te eisen dat we elkaar zien. Maar toch is er die onrust en drang om hem te willen zien.
Ik weet niet of je in bovenstaande iets herkent van jouw situatie, heb je ook begrip voor je vriend op kunnen brengen? Je zegt dat jullie beiden water bij de wijn hebben gedaan. Dat komt wel positief over.
Bij mijn vriend is het zo dat hij soms complete afstand wil om zich te focussen op zijn kids en werk, maar als we dan bij elkaar zijn is hij er ook helemaal voor me en hebben we het heel fijn.
zaterdag 21 april 2007 om 17:52
Hallo Lady's,
Tjonge wat veel postings in de tussentijd.
Ik heb voor deze relatie echt heel erg mijn best gedaan, misschien wel te lang. Zoiets van dit mag ook niet weer mislukken. Ik hou van hem, kan het niet helpen en met regelmaat haat ik hem ook. Het gevoel van niet serieus genomen worden vind ik heel erg en het kwetst me tot op het bod.
Het is niet zo dat we nooit een weekend samen hadden als ik zonder kinderen was. We waren met regelmaat samen, maar hij bepaalde. Als hij zijn "ruimte"nodig had en ik had behoefte aan samen, dan werd geopperd dat ik het toch maar voor mezelf leuk moets gaan maken. Met regelmaat stelde hij halve wege de week voor samen iets te gaan doen, om op vrijdagavond of zaterdag zich ineens anders te voelen en mij liet zitten. Vaak kon ik dan niets meer plannen omdat vriendinnen al afspraken hadden. Hij bepaalde een poos mijn weekenden, daar is ook al veel conflict over geweest. Op een gegeven moment plande ik mijn eigen weekenden en had ik niets te doen en hij ook niet dan spraken we af samen. Daar heb ik me een poos goed bij gevoeld, maar ik miste het spontane. "Schat, ik mis je en kom vanavond naar je toe.""Zullen we vanavond eens iets leuks doen?" Ik heb een poos tot laat op zaterdag gewerkt en ik had niet blijer kunnen worden, als ik thuis zou komen en hem in mijn keuken zou zien staan. Niets van dat alles. Hij noemt zichzelf ook lui en gemakzuchtig en ik moet degene zijn die hem vooruit brand. Ik heb wel eens gezegd: "Ik heb al twee kinderen, een derde is niet zo nodig." Ik heb behoefte aan een man, een maatje en die warme arm van tijd tot tijd.
Ik heb nog nooit zoveel pijn ervaren als in deze relatie en begrijp ergens niet dat ik mezelf dat aan doe. Of aan laat doen. Ik weet niet wat het is wat me zo aantrekt in deze man, en andersom waarschijnlijk heeft hij dat ook. Als we samen waren, dan was het echt helemaal top. Samen een whiskey drinken, kletsen over van alles en nog wat. Op één of andere manier loopt het steeds mis als we uit elkaars gezichtveld zijn. Begrijpen doe ik het niet.
Afijn, ik ben net thuis, prima autorit, mooi weer en een hele sterke ik!
Toen ik voor zijn deur stond, ging net de buurman,(ondertussen ook een kennis van mij geworden weg) Hé, zei hij nog, gezellig ben je er dit weekend. Ik vertelde dat ik alleen maar even zijn spullen kwam langs brengen en mijn sleutels op kwam halen. Ik ben er klaar mee, ik wil niet verder met zo een egoïst. De man knikte en gaf me ergens gelijk.
Ik belde mijn nu ex-vriend en zei dat ik voor de deur stond. hij liep in de stad en kwam er aan. Ik parkeerde mijn auto en liet even mijn hondje lopen.
Ik stond voor de deur toen hij aankwam. Hij wilde me een kus geven, ik deed een pas naar achteren, keek hem alleen maar aan. Ik kon zien dat hij ermee zat en het deed me nu eens even helemaal niets. "Kom je binnen ?" vroeg hij. Ik zei dat ik buiten bleef wachten en hij mijn sleutel maar even moest halen. Hij kwam terug met mijn sleutels. Ik wenste hem een goed leven toe en vertelde dat ik niet meer mee deed.
Toen ik met opgeheven hoofd wegliep, vroeg hij nog of ik maandag nog wilde praten. Ik keek hem aan en zei dat we klaar waren, als je had willen praten dan hadden we dat dit weekend kunnen doen. Hij keek alsof hij er niets van begreep.
Ik begrijp het ook niet, ik sta voor zijn deur met zijn weekendtas vol kleren en hij vraagt of ik maandag wil praten??? Ik sta er NU, dacht ik nog.
Ik ben terug gelopen naar mijn auto, ben bij het eerste de beste tankstation gaan plassen. Wilde echt zijn huis niet in en ben terug gereden.
Stom, maar waar, dat ik ergens nog hoopte dat hij me niet wilde laten gaan, me misschien achterna zou komen.
Nu komt het moeilijke gedeelte VOLHOUDEN en vooral denken aan alle pijn wat deze relatie bij me veroorzaakt heeft en nog.
Ik ben nu ijzig kalm, had wel op de terugrit af en toe moeite om niet te gaan huilen. Ik wil het nu even niet toelaten, de zon schijnt en met een half uurtje rij in naar Amsterdam naar mijn vriendin en ben zeker van plan er een leuke avond van te maken. Het dringt nog niet helemaal tot me door geloof ik. Het lijkt wel een slechte B film waarin ik mee speel.
Jullie reacties zijn echt hartverwarmend, het is echt lekker om dit allemaal van me af te schrijven en de reacties te lezen. Ik hou jullie op de hoogte.
Lieve gr,
Vilaine
Tjonge wat veel postings in de tussentijd.
Ik heb voor deze relatie echt heel erg mijn best gedaan, misschien wel te lang. Zoiets van dit mag ook niet weer mislukken. Ik hou van hem, kan het niet helpen en met regelmaat haat ik hem ook. Het gevoel van niet serieus genomen worden vind ik heel erg en het kwetst me tot op het bod.
Het is niet zo dat we nooit een weekend samen hadden als ik zonder kinderen was. We waren met regelmaat samen, maar hij bepaalde. Als hij zijn "ruimte"nodig had en ik had behoefte aan samen, dan werd geopperd dat ik het toch maar voor mezelf leuk moets gaan maken. Met regelmaat stelde hij halve wege de week voor samen iets te gaan doen, om op vrijdagavond of zaterdag zich ineens anders te voelen en mij liet zitten. Vaak kon ik dan niets meer plannen omdat vriendinnen al afspraken hadden. Hij bepaalde een poos mijn weekenden, daar is ook al veel conflict over geweest. Op een gegeven moment plande ik mijn eigen weekenden en had ik niets te doen en hij ook niet dan spraken we af samen. Daar heb ik me een poos goed bij gevoeld, maar ik miste het spontane. "Schat, ik mis je en kom vanavond naar je toe.""Zullen we vanavond eens iets leuks doen?" Ik heb een poos tot laat op zaterdag gewerkt en ik had niet blijer kunnen worden, als ik thuis zou komen en hem in mijn keuken zou zien staan. Niets van dat alles. Hij noemt zichzelf ook lui en gemakzuchtig en ik moet degene zijn die hem vooruit brand. Ik heb wel eens gezegd: "Ik heb al twee kinderen, een derde is niet zo nodig." Ik heb behoefte aan een man, een maatje en die warme arm van tijd tot tijd.
Ik heb nog nooit zoveel pijn ervaren als in deze relatie en begrijp ergens niet dat ik mezelf dat aan doe. Of aan laat doen. Ik weet niet wat het is wat me zo aantrekt in deze man, en andersom waarschijnlijk heeft hij dat ook. Als we samen waren, dan was het echt helemaal top. Samen een whiskey drinken, kletsen over van alles en nog wat. Op één of andere manier loopt het steeds mis als we uit elkaars gezichtveld zijn. Begrijpen doe ik het niet.
Afijn, ik ben net thuis, prima autorit, mooi weer en een hele sterke ik!
Toen ik voor zijn deur stond, ging net de buurman,(ondertussen ook een kennis van mij geworden weg) Hé, zei hij nog, gezellig ben je er dit weekend. Ik vertelde dat ik alleen maar even zijn spullen kwam langs brengen en mijn sleutels op kwam halen. Ik ben er klaar mee, ik wil niet verder met zo een egoïst. De man knikte en gaf me ergens gelijk.
Ik belde mijn nu ex-vriend en zei dat ik voor de deur stond. hij liep in de stad en kwam er aan. Ik parkeerde mijn auto en liet even mijn hondje lopen.
Ik stond voor de deur toen hij aankwam. Hij wilde me een kus geven, ik deed een pas naar achteren, keek hem alleen maar aan. Ik kon zien dat hij ermee zat en het deed me nu eens even helemaal niets. "Kom je binnen ?" vroeg hij. Ik zei dat ik buiten bleef wachten en hij mijn sleutel maar even moest halen. Hij kwam terug met mijn sleutels. Ik wenste hem een goed leven toe en vertelde dat ik niet meer mee deed.
Toen ik met opgeheven hoofd wegliep, vroeg hij nog of ik maandag nog wilde praten. Ik keek hem aan en zei dat we klaar waren, als je had willen praten dan hadden we dat dit weekend kunnen doen. Hij keek alsof hij er niets van begreep.
Ik begrijp het ook niet, ik sta voor zijn deur met zijn weekendtas vol kleren en hij vraagt of ik maandag wil praten??? Ik sta er NU, dacht ik nog.
Ik ben terug gelopen naar mijn auto, ben bij het eerste de beste tankstation gaan plassen. Wilde echt zijn huis niet in en ben terug gereden.
Stom, maar waar, dat ik ergens nog hoopte dat hij me niet wilde laten gaan, me misschien achterna zou komen.
Nu komt het moeilijke gedeelte VOLHOUDEN en vooral denken aan alle pijn wat deze relatie bij me veroorzaakt heeft en nog.
Ik ben nu ijzig kalm, had wel op de terugrit af en toe moeite om niet te gaan huilen. Ik wil het nu even niet toelaten, de zon schijnt en met een half uurtje rij in naar Amsterdam naar mijn vriendin en ben zeker van plan er een leuke avond van te maken. Het dringt nog niet helemaal tot me door geloof ik. Het lijkt wel een slechte B film waarin ik mee speel.
Jullie reacties zijn echt hartverwarmend, het is echt lekker om dit allemaal van me af te schrijven en de reacties te lezen. Ik hou jullie op de hoogte.
Lieve gr,
Vilaine
zaterdag 21 april 2007 om 18:05
P.S. Ik vergat te melden dat ik hem net nog even heb moeten bellen. Ik heb hier nog een oude pc van hem staan en wilde weten of die de container in kon. Die pc is van zijn vriend geweest en hij wist het niet. Ik zet dat ding wel in de berging en hoor het wel.
Ik vertelde dat mijn besluit voor ons beiden het beste was. We hebben allebei andere verwachtingen in deze relatie en dit is goed, kost ons beiden teveel energie. Hij zei letterlijk;"Dat zijn jouw woorden en niet de mijne, ik vind het niet goed. Ik vertelde weer dat hij er straks wel achter zou komen dat het echt het beste was. Ik sluit me daar niet bij aan, zei hij weer.
??????????????????????
Ik vertelde dat mijn besluit voor ons beiden het beste was. We hebben allebei andere verwachtingen in deze relatie en dit is goed, kost ons beiden teveel energie. Hij zei letterlijk;"Dat zijn jouw woorden en niet de mijne, ik vind het niet goed. Ik vertelde weer dat hij er straks wel achter zou komen dat het echt het beste was. Ik sluit me daar niet bij aan, zei hij weer.
??????????????????????
zaterdag 21 april 2007 om 18:08
Vilaine, hou vol, blijf sterk en denk bij je zelf dat als hij voor je bestemd is, hij echt achter jou aan komt vroeg of laat. Geloof me maar dat hij straks achter je aan komt.
Blijf je zelf goed voor ogen houden wat jij wilt/verwacht in een relatie, want als je weer terug gaat naar hem weet je eigenlijk al wat je kan verwachten. Mensen veranderen niet of er moet een vet wonder gebeuren. x, mussk
Blijf je zelf goed voor ogen houden wat jij wilt/verwacht in een relatie, want als je weer terug gaat naar hem weet je eigenlijk al wat je kan verwachten. Mensen veranderen niet of er moet een vet wonder gebeuren. x, mussk
zaterdag 21 april 2007 om 18:12
Hij zei letterlijk;"Dat zijn jouw woorden en niet de mijne, ik vind het niet goed. Ik vertelde weer dat hij er straks wel achter zou komen dat het echt het beste was. Ik sluit me daar niet bij aan, zei hij weer.
=======
Natuurlijk zegt ie dat! Hij wil het zo houden zoals het nu is. Of jij daar slecht door voelt boeit hem niet, jij moet slikken en alles pikken, snap je. Hij is zo simpel, hij denkt dat jij je wel kan schikken aan zijn wensen. En andersom hoef je niets te verwachten, dat is wat ie zegt. Breng het concreet naar hem, zeg hem wat JIJ wilt/verwacht en of hij dat voor je over heeft. Wedden dat hij niet toe geeft?? Meid, die jongen is een schop onder zijn kont waard, hoezo meelevend, hij geeft geen fuck om je, hij vindt het gewoon makkelijk zo'n moedertje voor als hij er zin in heeft, geloof me!
=======
Natuurlijk zegt ie dat! Hij wil het zo houden zoals het nu is. Of jij daar slecht door voelt boeit hem niet, jij moet slikken en alles pikken, snap je. Hij is zo simpel, hij denkt dat jij je wel kan schikken aan zijn wensen. En andersom hoef je niets te verwachten, dat is wat ie zegt. Breng het concreet naar hem, zeg hem wat JIJ wilt/verwacht en of hij dat voor je over heeft. Wedden dat hij niet toe geeft?? Meid, die jongen is een schop onder zijn kont waard, hoezo meelevend, hij geeft geen fuck om je, hij vindt het gewoon makkelijk zo'n moedertje voor als hij er zin in heeft, geloof me!
zaterdag 21 april 2007 om 18:22
Dank je Mussk, Ik voel me nu ineens intens verdrietig en ga maar even stiekem een potje janken nu.
Hij is eerder in paniek naar me toe gereden toen het bij mij echt menis was, ik echt dacht klaar te zijn. Hij vroeg toen of ik hem wilde helpen, dat hij niet weet waarom hij verstard en wegloopt als ik hem eens nodig heb. Dat was denk ik de derde of tweede keer dat we braken met elkaar. Toen hebben we elkaar ook al beloofd dat we het anders zouden doen en niet mochten vergeten hoeveel we van elkaar hielden.
Hij weet dat ik dan echt heel koud en onverschillig kan zijn. Ik denk niet dat hij dat nog een keer zal doen. Zeker weten doe ik het niet.
Hij is eerder in paniek naar me toe gereden toen het bij mij echt menis was, ik echt dacht klaar te zijn. Hij vroeg toen of ik hem wilde helpen, dat hij niet weet waarom hij verstard en wegloopt als ik hem eens nodig heb. Dat was denk ik de derde of tweede keer dat we braken met elkaar. Toen hebben we elkaar ook al beloofd dat we het anders zouden doen en niet mochten vergeten hoeveel we van elkaar hielden.
Hij weet dat ik dan echt heel koud en onverschillig kan zijn. Ik denk niet dat hij dat nog een keer zal doen. Zeker weten doe ik het niet.
zaterdag 21 april 2007 om 18:24
Correctie: hij geeft misschien wel om je, maar het gaat om de verwachtingen. Die van jou kan/wil hij niet naar kijken, hij ziet alleen wat hij wil zien. Dus een gesprek gaat niet lukken. Straks denk jij nog dat het aan jou ligt. Gewoon stoppen, hij is je niet waard. Hij gaat je energie op vreten, dit is echt een zuiger, hoor. Een relatie moet van twee kanten komen. Jouw emoties doen er ook toe. Als jij het uit maakt moet hij minimaal zo geraakt zijn dat hij eens gaat na denken over zijn rol/zijn fouten, misschien kan hij dat niet, maar geef hem een week/maand/jaar. Je merkt wel of hij in staat is te begrijpen waar jij het over hebt, maar ik geef hem echt weinig kans, sorry. Wens je veel succes, zonder hem, je energie is te kostbaar voor luie donders. xxx
zaterdag 21 april 2007 om 18:29
Vilaine, het is zo jammer dat leuke, lieve vrouwen als jij tegen zo'n man aanlopen. Nu ga je zelfs huilen voor een man die nu misschien wel lekker uit eten is of onder uit gezakt met een zak chips naar de televisie kijkt.... Ik bedoel, maak je zelf niet verdrietig om hem, lieverd. Als iemand verdrietig en boos moet zijn is hij dat, maar geloof niet in fata morgana's, want wat er niet in zit, kun je er niet in krijgen, hoeveel liefde je hem ook geeft... Hij is gewoon de boer die hij is en die gaat echt niet veranderen.
zaterdag 21 april 2007 om 18:48
Vilaine, heel daadkrachtig van je! Ik kan me voorstellen dat het nu moeilijk is, ik denk dat je ergens hoopt dat hij achter je aankomt en dan af wil spreken om voortaan rekening met jou te houden en die weekends wel af te spreken. Zou je hem dan terugnemen?
Ik geloof niet dat ik het zo op de spits wil drijven als jij hebt gedaan. Er is wel een knagend gevoel en een soort droom om regelmatiger dingen met z'n allen te doen, maar het punt is dat mijn vriend weer een dip heeft en gezellig samen dingen doen lukt dan ook niet echt. Zo gezellig zal dat niet zijn. Dat maakt wel dat ik het beter volhoud, maar ik moet mezelf daar wel steeds van overtuigen. Een ander stemmetje in mij vraagt zich namelijk steeds af waarom hij mij niet 'wil' zien en dat heeft met angst voor afwijzing te maken.
Ik vind het ook wel lomp van jouw vriend (ex) dat hij in eerste instantie afspreekt met je en het vervolgens afzegt omdat hij het niet ziet zitten. Dat maakt hem erg onberekenbaar.
Moeilijk hoor, want als ik het verhaal van Mien123 lees kan ik het ook wel weer snappen, er kan een verschil in behoefte aan contact zijn en dat hoeft helemaal niets te zeggen over hoeveel iemand voor je voelt.
Ik geloof niet dat ik het zo op de spits wil drijven als jij hebt gedaan. Er is wel een knagend gevoel en een soort droom om regelmatiger dingen met z'n allen te doen, maar het punt is dat mijn vriend weer een dip heeft en gezellig samen dingen doen lukt dan ook niet echt. Zo gezellig zal dat niet zijn. Dat maakt wel dat ik het beter volhoud, maar ik moet mezelf daar wel steeds van overtuigen. Een ander stemmetje in mij vraagt zich namelijk steeds af waarom hij mij niet 'wil' zien en dat heeft met angst voor afwijzing te maken.
Ik vind het ook wel lomp van jouw vriend (ex) dat hij in eerste instantie afspreekt met je en het vervolgens afzegt omdat hij het niet ziet zitten. Dat maakt hem erg onberekenbaar.
Moeilijk hoor, want als ik het verhaal van Mien123 lees kan ik het ook wel weer snappen, er kan een verschil in behoefte aan contact zijn en dat hoeft helemaal niets te zeggen over hoeveel iemand voor je voelt.
zaterdag 21 april 2007 om 18:50
zaterdag 21 april 2007 om 18:59
Hij weet dat ik dan echt heel koud en onverschillig kan zijn. Ik denk niet dat hij dat nog een keer zal doen. Zeker weten doe ik het niet.
Het feit dat hij nu niet achter je aan komt zegt toch al genoeg, maar geef het de tijd, wacht maar af of het kwartje gaat vallen en of hij zijn ego gaat overwinnen... Zou echt heel knap zijn als hij naar jouw probleem met hem gaat kijken. Hij ontkent het en ziet het niet, dat is behoorlijk koud/kil, lomp en fucked up... Er zijn zat leukere mannen, maar die zul je pas leren kennen als je het je zelf gunt en dan moet je wel ruimte hebben in je leven, om te beginnen met het loslaten van deze ego-man. Hij denkt dat hij God is, zijn ego is gegroeid onder jouw aandacht en liefde, wat denkt ie wel niet?! Schop onder zijn kont kan ie krijgen!!! Blijf hem in godsnaam grenzen aangeven, wees duidelijk en consequent, ga niet op hangende pootjes straks terug ofzo. Ik hoop dat je wint! xxx, mussk
Het feit dat hij nu niet achter je aan komt zegt toch al genoeg, maar geef het de tijd, wacht maar af of het kwartje gaat vallen en of hij zijn ego gaat overwinnen... Zou echt heel knap zijn als hij naar jouw probleem met hem gaat kijken. Hij ontkent het en ziet het niet, dat is behoorlijk koud/kil, lomp en fucked up... Er zijn zat leukere mannen, maar die zul je pas leren kennen als je het je zelf gunt en dan moet je wel ruimte hebben in je leven, om te beginnen met het loslaten van deze ego-man. Hij denkt dat hij God is, zijn ego is gegroeid onder jouw aandacht en liefde, wat denkt ie wel niet?! Schop onder zijn kont kan ie krijgen!!! Blijf hem in godsnaam grenzen aangeven, wees duidelijk en consequent, ga niet op hangende pootjes straks terug ofzo. Ik hoop dat je wint! xxx, mussk
zaterdag 21 april 2007 om 19:07
Mussk en Sunshine,
Lieverds, heel erg bedankt voor jullie hartverwarmende reacties. Ik moest een daad stellen Sun, zo door gaan daar doe ik mezelf erg tekort mee. Mussk, ik weet dat hij niet nu een zak chips eet maar onderuit gezakt zitten doet hij wel. Ik heb hem regelmatig verdrietig gezien, hij is gevoelig en ik weet dat het hem ook pijn doet. Deze man heeft een probleem, sluit zich af en zonderd zich af op de momenten dat degene van wie hij houdt met hem wil delen. Hij heeft zelf eens toe gegeven dat hij niet weet waardoor hij zo reageerd en waarom hij niet "nodig"kan zijn op momenten dat het erop aan komt. Heel erg bedankt voor je lieve woorden.
Ik kan er niet meer mee leven, ik wil iemand die voor 200% voor me gaat en niet alleen wanneer het hem uitkomt. Onvoorwaardelijk!
Ik ga nu afsluiten en weekend vieren.
Sunshine, cijfer jezelf niet teveel weg, ook jij hebt recht dat er aan jou behoeften voldaan word. Ik vind het knap dat jij je neer kan leggen bij het gegeven dat ook jou vriend te weinig inversteerd in jullie. Ook hij heeft de keus gemaakt voor jou en dan ook voor jouw kindjes. Blijf vooral bij jezelf.
Ik heb altijd tegen mij vriend gezegd, ik wil zo graag een "ons"en niet een jij en ik.
Ik zit er nu even doorheen en zal morgen weer posten.
Ik heb trouwens net mijn bed verschoond, dat was 10 dagen geleden erg genoeg. Ik wilde zijn geur nog even hebben snachts. Nu is ook dat opgeruimd. Nog even zijn account van mijn pc halen en klaar is me!
Fijn weekend en dikke knuffel,
Vilaine
Lieverds, heel erg bedankt voor jullie hartverwarmende reacties. Ik moest een daad stellen Sun, zo door gaan daar doe ik mezelf erg tekort mee. Mussk, ik weet dat hij niet nu een zak chips eet maar onderuit gezakt zitten doet hij wel. Ik heb hem regelmatig verdrietig gezien, hij is gevoelig en ik weet dat het hem ook pijn doet. Deze man heeft een probleem, sluit zich af en zonderd zich af op de momenten dat degene van wie hij houdt met hem wil delen. Hij heeft zelf eens toe gegeven dat hij niet weet waardoor hij zo reageerd en waarom hij niet "nodig"kan zijn op momenten dat het erop aan komt. Heel erg bedankt voor je lieve woorden.
Ik kan er niet meer mee leven, ik wil iemand die voor 200% voor me gaat en niet alleen wanneer het hem uitkomt. Onvoorwaardelijk!
Ik ga nu afsluiten en weekend vieren.
Sunshine, cijfer jezelf niet teveel weg, ook jij hebt recht dat er aan jou behoeften voldaan word. Ik vind het knap dat jij je neer kan leggen bij het gegeven dat ook jou vriend te weinig inversteerd in jullie. Ook hij heeft de keus gemaakt voor jou en dan ook voor jouw kindjes. Blijf vooral bij jezelf.
Ik heb altijd tegen mij vriend gezegd, ik wil zo graag een "ons"en niet een jij en ik.
Ik zit er nu even doorheen en zal morgen weer posten.
Ik heb trouwens net mijn bed verschoond, dat was 10 dagen geleden erg genoeg. Ik wilde zijn geur nog even hebben snachts. Nu is ook dat opgeruimd. Nog even zijn account van mijn pc halen en klaar is me!
Fijn weekend en dikke knuffel,
Vilaine
zaterdag 21 april 2007 om 19:11
En als de ander erg verdrietig is, emotioneel en vraagt om een gesprek, vind ik dat je dat moet doen. Je wil toch in de relatie investeren.
Je geeft toch om iemand en hoe kan je dan zo hard zijn.
Als ik in haar schoenen zou staan, zou ik mij ook heel rot hieronder voelen. Je voelt je gewoon niet serieus genomen....
==============
Dit is inderdaad de reden om te stoppen met een relatie. Had dit ook als advies gehad toen ik in therapie zat en t is echt 200% true! Iemand die om je geeft, zal je goed behandelen als je verdrietig bent en zijn best doen ipv "stommetje spelen" cq poot stijf houden.
Jij bent nu dit hele weekend zonder kids en hij denkt niet eens met jou mee, wees heeeeel trots op je zelf, want hij denkt blijkbaar niet na als hij met een achterlijke optie komt om je maandag te bellen (wanneer de kinderen erbij zijn notabene)! Je hebt precies gedaan wat je moest doen, Vilaine, je hebt je spullen opgehaald en laat hem nu maar een ander speeltje zoeken. xxx
Je geeft toch om iemand en hoe kan je dan zo hard zijn.
Als ik in haar schoenen zou staan, zou ik mij ook heel rot hieronder voelen. Je voelt je gewoon niet serieus genomen....
==============
Dit is inderdaad de reden om te stoppen met een relatie. Had dit ook als advies gehad toen ik in therapie zat en t is echt 200% true! Iemand die om je geeft, zal je goed behandelen als je verdrietig bent en zijn best doen ipv "stommetje spelen" cq poot stijf houden.
Jij bent nu dit hele weekend zonder kids en hij denkt niet eens met jou mee, wees heeeeel trots op je zelf, want hij denkt blijkbaar niet na als hij met een achterlijke optie komt om je maandag te bellen (wanneer de kinderen erbij zijn notabene)! Je hebt precies gedaan wat je moest doen, Vilaine, je hebt je spullen opgehaald en laat hem nu maar een ander speeltje zoeken. xxx
zaterdag 21 april 2007 om 19:14
zaterdag 21 april 2007 om 19:20
Even Sunshine antwoorden: Ik kan je wel uitleggen hoe ik persoonlijk in elkaar zit, maar vergeet niet dat dat niet voor jouw vriend ook zo hoeft te zijn. Ik heb zelf geen moeite als mijn vriend tegen mij zegt dat hij het soms best moeilijk vindt. Het gaat meer om de manier waarop het gezegd wordt. Zodra het gepaard ging met verwijten en vooral ook met dreigen dat het dan over is dan voelde ik me best aangevallen en ook best schuldig en dacht soms ook in het begin dat hij op zoek zou gaan naar iemand die wel een “normale” relatie wilde. Maar dat gevoel is nu gelukkig niet meer zo. Ik weet niet hoe het met je vriend zit maar ik ben altijd al zo geweest, als kind al. Maar tja, je probeert toch de traditionele vorm van relatie (samenwonen, trouwen) en dan blijkt dat toch niet te werken. Wij wippen regelmatig ook gewoon bij elkaar naar binnen hoor. Gewoon tussendoor effe wat bijkletsen, wat drinken en zo. Soms is het maar 10 minuutjes soms wat langer. Gewoon bij elkaar op visite. Of soms samen boodschappen doen. Daar heb ik absoluut geen moeite mee; vind ik eigenlijk best gezellig. Weet niet of je dat ooit geprobeerd hebt maar je kunt toch gewoon effe langs gaan, bij binnenkomst gewoon zeggen dat je alleen maar even komt “buurten”? Je merkt dan gauw genoeg of hij dat wel leuk vindt of niet. Ik heb heel veel begrip voor mijn vriend en voor het feit dat hij het er heel moeilijk mee heeft gehad (en nog heeeeel soms nog heeft). Hij voelde zich ook afgewezen. We hebben beiden water bij de wijn gedaan omdat we heel veel om elkaar geven en een hele hechte band hebben. Ik neem geen afstand om me op dingen te focussen. Eigenlijk doe ik niets bijzonders of wilds als ik thuis ben. Het is meer het gevoel van niet voortdurend rekening hoeven te houden met een ander en gewoon mijn ding te doen. Ik heb namelijk de neiging om dat voortdurend te doen en mezelf soms weg te cijferen. En denk nooit dat het aan jou ligt. Het is moeilijk maar het heeft ook te maken met vertouwen in het gevoel dat de ander voor je heeft
zaterdag 21 april 2007 om 20:08
Mien123, je hebt gelijk, wat voor jou geldt hoeft voor mijn vriend niet hetzelfde te zijn, maar ik herken wel iets in wat je schrijft en mijn vriend heeft het ook zo aangegeven.
Het dubbele is ook inderdaad dat als we samen zijn hij ook erg zijn best doet, attent is en het gezellig maakt. Dit doet hij ook voor zijn kids en als de hele club samen is, dan heeft hij het gevoel dat het teveel wordt en kan hij de aandacht niet goed verdelen. Hij wil het erg graag goed. Ik zeg ook vaak tegen hem dat hij echt niet bij mij op de bank hoeft te zitten, maar hij heeft dat gevoel wel, alsof hij niet helemaal vrij is ofzo.
We wonen niet heel dicht bij elkaar in de buurt, dus even aanwaaien is iets lastiger, hoewel het ook weer niet heel ver is. Ik zou dat wel willen, ik hoef echt niet het hele weekend met de kids bij elkaar te zitten, mijn kids willen dat ook niet, ze zeggen zelfs dat ze niet begrijpen dat ik mijn vriend wil zien als zij bij mij zijn, ik moet toch genoeg hebben aan hen? Kun je nagaan hoe ingewikkeld het is, ik ben eigenlijk de enige die met deze behoefte zit, van vriend hoeft het niet, van kids hoeft het niet, dus wie ben ik dan dat ik dit door wil zetten. ;)
Het dubbele is ook inderdaad dat als we samen zijn hij ook erg zijn best doet, attent is en het gezellig maakt. Dit doet hij ook voor zijn kids en als de hele club samen is, dan heeft hij het gevoel dat het teveel wordt en kan hij de aandacht niet goed verdelen. Hij wil het erg graag goed. Ik zeg ook vaak tegen hem dat hij echt niet bij mij op de bank hoeft te zitten, maar hij heeft dat gevoel wel, alsof hij niet helemaal vrij is ofzo.
We wonen niet heel dicht bij elkaar in de buurt, dus even aanwaaien is iets lastiger, hoewel het ook weer niet heel ver is. Ik zou dat wel willen, ik hoef echt niet het hele weekend met de kids bij elkaar te zitten, mijn kids willen dat ook niet, ze zeggen zelfs dat ze niet begrijpen dat ik mijn vriend wil zien als zij bij mij zijn, ik moet toch genoeg hebben aan hen? Kun je nagaan hoe ingewikkeld het is, ik ben eigenlijk de enige die met deze behoefte zit, van vriend hoeft het niet, van kids hoeft het niet, dus wie ben ik dan dat ik dit door wil zetten. ;)
zaterdag 21 april 2007 om 21:07
Vilaine, ik vind het heel knap dat je doorgezet hebt. Fijn dat je vanavond afleiding hebt en ik hoop voor jou dat je sterk blijft.
Jullie hebben hier al vaak over gesproken en je relatie is zelfs al een paar keer uitgeweest. Het werd niet beter en als het weer goed komt, is de kans groot dat je in no time weer in dezelfde situatie zit.
Ik geloof oprecht dat hij het er ook heel moeilijk mee heeft en dat hij echt van je houdt maar hij kan je niet geven wat je nodig hebt. Misschien heeft hij inderdaad een probleem, misschien bindingsangst, misschien iets anders. Maar het feit blijft dat het niet vanzelf zal oplossen en jouw wensen zijn niet te veel gevraagd, eigenlijk heel gewoon.
Blijf sterk, huil uit maar laat je niet leiden door je verdriet deze keer. Als je denkt "ik mis hem", vraag je dan af wat je mist. Hoeveel heb je al gejankt om deze man, hoeveel verdriet heb je al gehad om deze relatie? Geef jezelf de rust en de ruimte om tot jezelf te komen en geloof mij: over een paar maanden ben je blij dat je deze knoop doorgehakt hebt.
Sterkte de komende tijd meid!
Jullie hebben hier al vaak over gesproken en je relatie is zelfs al een paar keer uitgeweest. Het werd niet beter en als het weer goed komt, is de kans groot dat je in no time weer in dezelfde situatie zit.
Ik geloof oprecht dat hij het er ook heel moeilijk mee heeft en dat hij echt van je houdt maar hij kan je niet geven wat je nodig hebt. Misschien heeft hij inderdaad een probleem, misschien bindingsangst, misschien iets anders. Maar het feit blijft dat het niet vanzelf zal oplossen en jouw wensen zijn niet te veel gevraagd, eigenlijk heel gewoon.
Blijf sterk, huil uit maar laat je niet leiden door je verdriet deze keer. Als je denkt "ik mis hem", vraag je dan af wat je mist. Hoeveel heb je al gejankt om deze man, hoeveel verdriet heb je al gehad om deze relatie? Geef jezelf de rust en de ruimte om tot jezelf te komen en geloof mij: over een paar maanden ben je blij dat je deze knoop doorgehakt hebt.
Sterkte de komende tijd meid!
