Relaties
alle pijlers
Verwachtingen in een relatie
vrijdag 20 april 2007 om 09:49
Hallo Allemaal,
Na eerst het hele forum doorgespit te hebben op zoek naar herkenning, besluit ik nu toch maar mijn vraag hier te posten.
Ik zal eerst iets over mezelf vertellen. Ik ben sinds bijna 3 jaar een gescheiden vrouw van 40 en heb een relatie met een man van 30. Een hele mooie maar zware relatie, we zijn erg complementair. Tegenpolen en dus worden we beiden steeds geconfronteerd met elkaars tekort. Op zich ook heel mooi, je leert en groeit hier allebei door.
We houden heel veel van elkaar en na eerder botsingen gehad te hebben en pogingen zonder elkaar verder te gaan, hebben we twee maanden geleden besloten er samen echt voor te gaan.
Mijn punt is dat ik vind dat hij te weinig quality-time besteed aan mij en ook mijn kinderen. Doordeweeks is hij met regelmaat hier en als het weekend aanbreekt dan zit hij in zijn eigen huis. Hij woont 100km bij mij vandaan en combineert zijn werk (reist door het hele land) en afstand met waar hij is. Ik vind dat ergens oké en aan de andere kant krijg ik meer het gevoel dat hij hier is omdat het qua reistijd interessanter is. Werkt hij dichter bij zijn eigen huis dan blijft hij daar.
Vooral als het mijn weekend met de kinderen is, neemt hij zijn eigen ruimte in zijn eigen huisje. Ik begrijp niet dat hij zich terugtrekt op de momenten dat je de meeste tijd, liefde en aandacht aan elkaar kan schenken.
Dit is een issue wat steeds terugkomt en ik heb nu tegen hem gezegd dat hij de keus heeft gemaakt voor een vrouw met twee kinderen. De consequentie is dat hij daar ook tijd en aandacht in dient te investeren. Ik verwacht dat hij mits hij andere afspraken heeft met bijvoorbeeld vrienden, dat hij tenminste zaterdagavond bij mij en de kinderen is en de hele zondag. Niet pas om 21.00u op zondagavond. Het weekend is dan voorbij en de wekker gaat maandagmorgen alweer om 7 uur. Als hij dat niet kan, dan moet hij zich omdraaien en gaan. Ik wil niet meer voor minder gaan.
Hij is notabene degene die graag op den duur wil samenwonen. Als ik hem confronteer, telefonisch (als hij opneemt, ik zeur dus hij speelt verstoppertje) wil hij het er niet over hebben. Als ik dan boos sms en vermeld dat hij wat mij betreft zijn spullen op mag halen, reageert hij niet en bagatelliseert alles. Ik moet relaxter zijn en genoegen nemen met wat is.
Deze relatie duurt nu 2 en half jaar en is met tussenpozen nu al 4 keer verbroken. Mede door dit issue. Ik moet ondanks een relatie nog alles alleen doen. Sta mijn huis alleen te witten en breng mijn weekenden met kinderen ook steeds alleen door. Ik heb super kinderen, die ondertussen met hem knuffelen en dol op hem zijn geworden. Dit weekend ga ik een besluit nemen, zo verder is voor mij niet de relatie die ik ambieer. Ik ga niet meer voor minder. Ik wil een “man”en niet af en toe een mee eter en bedgenoot.
Alvast bedankt voor reageren.
Groet,
Vilaine
zondag 22 april 2007 om 10:55
Vilaine...goed gedaan meisje!
en natuurlijk....*;...
Ga jezelf lekker verwennen :gwab: ....
En echt, je zult het niet geloven, het komt echt helemaal goed met jou!
Staks ga je, ondanks het vreselijke gemis, de rust ervaren die de neiwue situatie met zich mee brengt. Niet meer die stres van...wel of niet dit weekend, hoe zal hij reageren, wat nu. Duidelijk was dat degene was die veel meer investeerde...
Maak voor jezelf een lijst wat de voordelen zijn van deze nieuwe sitaute...doe dit voor mijn part met een vriendin en een lekker flesje wijn erbij ofzo...of strak met een kopje koffie of thee....
Schrijf het op en ook wat je nooit meer zou willen en wat je wel binnen deze relatie hebt meegemaakt....
Bewaar het goed en ieder moment als je eengevoel van zwakte krijgt...lees het...bel een vriendin enz....
Ik hoop dat je je daardoor een beetje beter gaat voelen!
en natuurlijk....*;...
Ga jezelf lekker verwennen :gwab: ....
En echt, je zult het niet geloven, het komt echt helemaal goed met jou!
Staks ga je, ondanks het vreselijke gemis, de rust ervaren die de neiwue situatie met zich mee brengt. Niet meer die stres van...wel of niet dit weekend, hoe zal hij reageren, wat nu. Duidelijk was dat degene was die veel meer investeerde...
Maak voor jezelf een lijst wat de voordelen zijn van deze nieuwe sitaute...doe dit voor mijn part met een vriendin en een lekker flesje wijn erbij ofzo...of strak met een kopje koffie of thee....
Schrijf het op en ook wat je nooit meer zou willen en wat je wel binnen deze relatie hebt meegemaakt....
Bewaar het goed en ieder moment als je eengevoel van zwakte krijgt...lees het...bel een vriendin enz....
Ik hoop dat je je daardoor een beetje beter gaat voelen!
zondag 22 april 2007 om 11:25
Goedemorgen allemaal,
Sto, ik hoop dat ik zo sterk kan blijven, dank je wel.
Mussk, ik heb ze allemaal op een rijtje hoop ik, hoewel ik nu ook best in de war ben van alle mixed feelings. Voel me op het moment verdrietig, heb echt ff de blues.
Mien, ik wilde dat ik gewoon even aan kon wippen, dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken. Wij wonen 100km bij elkaar vandaan.
Blijf sterk, huil uit maar laat je niet leiden door je verdriet deze keer. Als je denkt "ik mis hem", vraag je dan af wat je mist. Hoeveel heb je al gejankt om deze man, hoeveel verdriet heb je al gehad om deze relatie? Geef jezelf de rust en de ruimte om tot jezelf te komen en geloof mij: over een paar maanden ben je blij dat je deze knoop doorgehakt hebt.............
Gabriella,
Hier heb ik vannacht aan gedacht, deze woorden zou ik zelfs moeten printen:)
Ik zal even een update houden, voor mij meteen lekker om van me af te schrijven.
Ik kwam gister thuis rond 00,00u. Heb een rosé ingeschonken en was bekaf. Ik zat bij het licht van een kaars wat te denken en wilde mijn glas legen en gaan slapen.
De volgende sms kwam binnen: Ondanks het feit dat ik niets voor je kon betekenen vanmiddag, wil ik zeggen dat ik intens veel van je hou. Liefs, moi P.S. Geniet van je avond en doe de groeten aan M.
Ik voelde een huilbui opkomen en dacht echt laat me met rust. Stuurde het volgende terug: Ik zou het waarderen wanneer je na vandaag geen contact meer zoekt.Ik wil graag verder en samen zit er niet meer in. Ik had erg graag de kans gehad er samen uit te komen en je mijn beleving uit te leggen. Het deed er niet toe en nu is het defenitief voorbij. Ik zal M de groeten doen next time, nu ga ik slapen. Liefs, Moi P.S. Ik hou ook heel veel van jou maar genoeg= genoeg.
Ik kreeg een huilbui en heb mijn vriendin waar ik net vandaan kwam gebeld. Het voelde zo frustrerend om niet nog even gepraat te hebben samen. Om hem niet uitgelegd te hebben dat ik op was. Dat onze verwachtingen zo uit één liepen en dat het moest stoppen. Mijn vriendin vroeg wat voel je dan. Ik zei tegen haar dat ik echt heel veel van hem hou maar niet meer kan. Zij zei, zeg hem dat dan!
Ik heb hem gebeld. Ik heb hem gezegd dat onze verwachtingen niet aan sluiten, dat we elkaar afbreken en dat ik van hem hou, maar nu voor mezelf ga kiezen.
Hij vroeg of ik wilde samen wonen. Ergens moest ik lachen, dat is het laatste wat ik wil. Ik vertelde dat ik had gewild dat hij eens in het probleem ging staan ipv er steeds boven. Hij zei dat erboven beter was omdat als we beiden in blven staan de oplossing nooit kwam en we deze vicieuze cirkel nooit uit kwamen. Als je wilt samenwonen, dan gaan we samenwonen zei hij weer." Wat wil je? " Zeg het en ik doe het, ik ben er en laat je nooit vallen. Hij had gedronken dat hoorde ik. Hij vertelde dat hij me achterna had willen gaan gistermiddag, verlamde en een half uur voor zich uit had staan staren. Hij vond het erg dat ik niet eens binnen wilde komen, me omdraaide en gewoon wegliep, zo zijn leven uit. Terwijl.....................en nu komt het!
Terwijl ik met de vader van mijn kinderen 20 min sta te kletsen en met hem vriendschappelijk om kan blijven gaan. Hij zei als jij meer laat blijken dat ik jouw partner ben ten opzichte aan je ex, dan krijg je alles van me gedaan. Ik vertelde weer dat hij niet in de positie zit om eisen te gaan stellen. dat ik al heel lang geleden een keus heb gemaakt. Mijn ex niet als hond behandel omdat de man mij nog nooit wat heeft aangedaan. Dat ik geen hekel aan hem heb, hij de vader van mijn kinderen is en ik ook aan hun verplicht ben om daar met respect mee om te gaan.
(Allemaal uitgekauwde woorden, die al zo vaak gezegd zijn. Ik heb me aangepast aan hem. Mijn ex bleef na het terugbrengen van de weekendtas op maandag altijd een hapje mee eten. Ik vond dat prima, de kinderen waren blij en hij kon ze nog even knuffelen en soms op bed leggen. Het gaf mij een goed gevoel, ik maakte 3 partijen blij daarmee. Ik ben daarmee gestopt omwille van mijn vriend. Ik bied hem iets te drinken aan en we praten even en dat is dat. Als mijn vriend er ook is, ben ik idd niet aanhalig naar hem toe waar mijn ex bij is. Mijn ex heeft nog steeds gevoelens voor mij en ik probeer daar rekening mee te houden. Ik heb de man verlaten en vind het onnodig hem nog meer te kwetsen. Noem het schuld gevoel, weet ik het. Ik ben 18 jaar samen met deze man geweest en heb heel veel mooie en mindere dingen doorgemaakt met hem. Ik kan hem niet uitkotsen!)
Hij zei weer dat hij het wilde oplossen samen. Dat hij zeker met mij en de kinderen meer tijd wilde delen. Hij ging herrinneringen ophalen. Mijn zoontje (6jaar) die een plekje vrij hield in bed zodat zenog even konden kletsen. MIjn dochter (9 jaar)die haar tafels leerde etc.
Hij werd boos, we houden gvd van elkaar waarom lukt het niet? Ik zei dat hij moets gaan ervaren. hij weer zeggen dat hij niet wilde ervaren dat ik het beste ben wat hem is overkomen, dat onze band zo sterk is en dat ik op afstand kan voelen als hij ergens mee zit. (dat is idd zo) Ik vroeg waarom nu ineens wel, waarom hij blokkeerd als hij nodig is? Hij weet dat niet en ik heb hem gevraag om eens niet met zijn vingertje naar de ander te wijzen maar zichzelf eens grondig te gaan analyseren. Ik ben meestal tevreden zei hij weer.Hij ging maar door en ik kon niet meer luisteren en heb hem een goede nacht gewenst en ben gaan slapen. Hij klonk ook erg dronken,beter om op te hangen.
Koud in mijn bed ging opnieuw mijn mobiel. Wat ga je morgen doen? Ik vertelde dat ik het idee had om naar het strand te gaan. "Alleen?" vroeg hij.
Nee met de hond en nu ophangen ik ga echt slapen.
Vandaag gaat hij op kraamvisite bij vrienden die ook de mijne zijn geworden. Hij baalt dat ik niet mee ben en ik baal dat ik er niet bij ben. Ik stuur wel een cadeautje met de post ofzo.
Hij laat (nog) niet los. Doorgaan is geen optie meer, dit is al teveel gebeurd en ik heb de hoop op beter verloren.
Voor nu even typ kramp.
Fijne zondag en enjoy the sun!
Vil*;
Sto, ik hoop dat ik zo sterk kan blijven, dank je wel.
Mussk, ik heb ze allemaal op een rijtje hoop ik, hoewel ik nu ook best in de war ben van alle mixed feelings. Voel me op het moment verdrietig, heb echt ff de blues.
Mien, ik wilde dat ik gewoon even aan kon wippen, dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken. Wij wonen 100km bij elkaar vandaan.
Blijf sterk, huil uit maar laat je niet leiden door je verdriet deze keer. Als je denkt "ik mis hem", vraag je dan af wat je mist. Hoeveel heb je al gejankt om deze man, hoeveel verdriet heb je al gehad om deze relatie? Geef jezelf de rust en de ruimte om tot jezelf te komen en geloof mij: over een paar maanden ben je blij dat je deze knoop doorgehakt hebt.............
Gabriella,
Hier heb ik vannacht aan gedacht, deze woorden zou ik zelfs moeten printen:)
Ik zal even een update houden, voor mij meteen lekker om van me af te schrijven.
Ik kwam gister thuis rond 00,00u. Heb een rosé ingeschonken en was bekaf. Ik zat bij het licht van een kaars wat te denken en wilde mijn glas legen en gaan slapen.
De volgende sms kwam binnen: Ondanks het feit dat ik niets voor je kon betekenen vanmiddag, wil ik zeggen dat ik intens veel van je hou. Liefs, moi P.S. Geniet van je avond en doe de groeten aan M.
Ik voelde een huilbui opkomen en dacht echt laat me met rust. Stuurde het volgende terug: Ik zou het waarderen wanneer je na vandaag geen contact meer zoekt.Ik wil graag verder en samen zit er niet meer in. Ik had erg graag de kans gehad er samen uit te komen en je mijn beleving uit te leggen. Het deed er niet toe en nu is het defenitief voorbij. Ik zal M de groeten doen next time, nu ga ik slapen. Liefs, Moi P.S. Ik hou ook heel veel van jou maar genoeg= genoeg.
Ik kreeg een huilbui en heb mijn vriendin waar ik net vandaan kwam gebeld. Het voelde zo frustrerend om niet nog even gepraat te hebben samen. Om hem niet uitgelegd te hebben dat ik op was. Dat onze verwachtingen zo uit één liepen en dat het moest stoppen. Mijn vriendin vroeg wat voel je dan. Ik zei tegen haar dat ik echt heel veel van hem hou maar niet meer kan. Zij zei, zeg hem dat dan!
Ik heb hem gebeld. Ik heb hem gezegd dat onze verwachtingen niet aan sluiten, dat we elkaar afbreken en dat ik van hem hou, maar nu voor mezelf ga kiezen.
Hij vroeg of ik wilde samen wonen. Ergens moest ik lachen, dat is het laatste wat ik wil. Ik vertelde dat ik had gewild dat hij eens in het probleem ging staan ipv er steeds boven. Hij zei dat erboven beter was omdat als we beiden in blven staan de oplossing nooit kwam en we deze vicieuze cirkel nooit uit kwamen. Als je wilt samenwonen, dan gaan we samenwonen zei hij weer." Wat wil je? " Zeg het en ik doe het, ik ben er en laat je nooit vallen. Hij had gedronken dat hoorde ik. Hij vertelde dat hij me achterna had willen gaan gistermiddag, verlamde en een half uur voor zich uit had staan staren. Hij vond het erg dat ik niet eens binnen wilde komen, me omdraaide en gewoon wegliep, zo zijn leven uit. Terwijl.....................en nu komt het!
Terwijl ik met de vader van mijn kinderen 20 min sta te kletsen en met hem vriendschappelijk om kan blijven gaan. Hij zei als jij meer laat blijken dat ik jouw partner ben ten opzichte aan je ex, dan krijg je alles van me gedaan. Ik vertelde weer dat hij niet in de positie zit om eisen te gaan stellen. dat ik al heel lang geleden een keus heb gemaakt. Mijn ex niet als hond behandel omdat de man mij nog nooit wat heeft aangedaan. Dat ik geen hekel aan hem heb, hij de vader van mijn kinderen is en ik ook aan hun verplicht ben om daar met respect mee om te gaan.
(Allemaal uitgekauwde woorden, die al zo vaak gezegd zijn. Ik heb me aangepast aan hem. Mijn ex bleef na het terugbrengen van de weekendtas op maandag altijd een hapje mee eten. Ik vond dat prima, de kinderen waren blij en hij kon ze nog even knuffelen en soms op bed leggen. Het gaf mij een goed gevoel, ik maakte 3 partijen blij daarmee. Ik ben daarmee gestopt omwille van mijn vriend. Ik bied hem iets te drinken aan en we praten even en dat is dat. Als mijn vriend er ook is, ben ik idd niet aanhalig naar hem toe waar mijn ex bij is. Mijn ex heeft nog steeds gevoelens voor mij en ik probeer daar rekening mee te houden. Ik heb de man verlaten en vind het onnodig hem nog meer te kwetsen. Noem het schuld gevoel, weet ik het. Ik ben 18 jaar samen met deze man geweest en heb heel veel mooie en mindere dingen doorgemaakt met hem. Ik kan hem niet uitkotsen!)
Hij zei weer dat hij het wilde oplossen samen. Dat hij zeker met mij en de kinderen meer tijd wilde delen. Hij ging herrinneringen ophalen. Mijn zoontje (6jaar) die een plekje vrij hield in bed zodat zenog even konden kletsen. MIjn dochter (9 jaar)die haar tafels leerde etc.
Hij werd boos, we houden gvd van elkaar waarom lukt het niet? Ik zei dat hij moets gaan ervaren. hij weer zeggen dat hij niet wilde ervaren dat ik het beste ben wat hem is overkomen, dat onze band zo sterk is en dat ik op afstand kan voelen als hij ergens mee zit. (dat is idd zo) Ik vroeg waarom nu ineens wel, waarom hij blokkeerd als hij nodig is? Hij weet dat niet en ik heb hem gevraag om eens niet met zijn vingertje naar de ander te wijzen maar zichzelf eens grondig te gaan analyseren. Ik ben meestal tevreden zei hij weer.Hij ging maar door en ik kon niet meer luisteren en heb hem een goede nacht gewenst en ben gaan slapen. Hij klonk ook erg dronken,beter om op te hangen.
Koud in mijn bed ging opnieuw mijn mobiel. Wat ga je morgen doen? Ik vertelde dat ik het idee had om naar het strand te gaan. "Alleen?" vroeg hij.
Nee met de hond en nu ophangen ik ga echt slapen.
Vandaag gaat hij op kraamvisite bij vrienden die ook de mijne zijn geworden. Hij baalt dat ik niet mee ben en ik baal dat ik er niet bij ben. Ik stuur wel een cadeautje met de post ofzo.
Hij laat (nog) niet los. Doorgaan is geen optie meer, dit is al teveel gebeurd en ik heb de hoop op beter verloren.
Voor nu even typ kramp.
Fijne zondag en enjoy the sun!
Vil*;
zondag 22 april 2007 om 11:29
Sylphide,
Schrijf het op en ook wat je nooit meer zou willen en wat je wel binnen deze relatie hebt meegemaakt....
Bewaar het goed en ieder moment als je eengevoel van zwakte krijgt...lees het...bel een vriendin enz....
Ik hoop dat je je daardoor een beetje beter gaat voelen!
Dank je wel, dat is een goed idee, ga ik zeker doen!
:RVil*;
Schrijf het op en ook wat je nooit meer zou willen en wat je wel binnen deze relatie hebt meegemaakt....
Bewaar het goed en ieder moment als je eengevoel van zwakte krijgt...lees het...bel een vriendin enz....
Ik hoop dat je je daardoor een beetje beter gaat voelen!
Dank je wel, dat is een goed idee, ga ik zeker doen!
:RVil*;
zondag 22 april 2007 om 16:50
zondag 22 april 2007 om 18:46
Vilaine, ik vind het heel goed wat je gedaan hebt, voor jezelf kiezen. Hij ging "moeilijke" gesprekken duidelijk uit de weg terwijl het voor jou zo belangrijk was. Hij vond het allemaal wel goed en niet de moeite om met jou over te praten, dat kon immers maandag wel. Hij nam het niet zo serieus. En nu is het te laat. Omdat jij sterk bent en geen zin hebt in dit gedoe. En rent hij ineens als een hondje achter je aan met allerlei mooie praatjes. Is vaak zo, hoe meer je ze afwijst, hoe harder ze rennen. Maakt het ook weer moeilijk voor je. Hoop dat je weerstand kunt bieden voor je eigen rust, zet alles op een rijtje en laat het even bezinken en kijk over een tijdje hoe je je voelt. Doe fijne dingen met je kindjes en geniet!!! Sterkte!
maandag 23 april 2007 om 13:00
Hoi Vilaine, afgaand op wat je schrijft, denk ik dat je wel degelijk genoeg 'geeft' in jouw relatie.
Als ik naar mijn eigen relatie kijk, en hoe die begon (ik een vijfenveertig jarige gescheiden vrouw met drie pubers, hij een gescheiden vader van twee dochters die hij één keer in de veertien dagen een dagje had), dan stel ik vast dat het er anders aan toe ging.
We konden elkaar de eerste jaren vanwege de grote afstand alleen van vrijdagavond tot zondagavond zien. Maar dan deden we wel alles samen. Als mijn vriend bij me was, stelde hij uit zichzelf voor om allerlei dingen voor me te doen (apparaten herstellen, schilderen, gras maaien) maar ik gaf aan dat ik liever met hem iets leuks deed, en dat ik die dingen zelf wel in de week zou doen.
Tijdens vakanties, als we langer bij elkaar waren, deed hij dat soort klusjes wel, ik liet het dan meer toe, omdat er dan nog genoeg tijd overbleef voor leuke dingen.
Ik denk dat precies het feit dat hij ongevraagd allerlei dingen voor me wilde doen, me de zekerheid gaf dat hij echt van me hield. Daarom vond ik het ook geen probleem om ze zelf te doen. Ik was dat zo gewend in mijn vorige huwelijk, waarin ik alles alleen deed.
We wonen nu alweer een aantal jaren samen (en zijn gehuwd) en ik doe ongeveer 90% van de dagelijkse dingen in het huishouden, hoewel hij telkens weer aanbiedt om dingen te doen of te helpen. Hij doet voor 90% de eenmalige zaken, zoals schilderen en klussen. We eisen nooit iets van elkaar, en de zeldzame keren dat we iets aan elkaar vragen, zijn we allebei altijd bereid om elkaar te helpen.
Ik denk dat het bij ons goed gaat, omdat we zelf niet verwachten dat de ander dingen voor ons doet, en tegelijk merken dat de ander dat wel wil doen.
Als ik naar mijn eigen relatie kijk, en hoe die begon (ik een vijfenveertig jarige gescheiden vrouw met drie pubers, hij een gescheiden vader van twee dochters die hij één keer in de veertien dagen een dagje had), dan stel ik vast dat het er anders aan toe ging.
We konden elkaar de eerste jaren vanwege de grote afstand alleen van vrijdagavond tot zondagavond zien. Maar dan deden we wel alles samen. Als mijn vriend bij me was, stelde hij uit zichzelf voor om allerlei dingen voor me te doen (apparaten herstellen, schilderen, gras maaien) maar ik gaf aan dat ik liever met hem iets leuks deed, en dat ik die dingen zelf wel in de week zou doen.
Tijdens vakanties, als we langer bij elkaar waren, deed hij dat soort klusjes wel, ik liet het dan meer toe, omdat er dan nog genoeg tijd overbleef voor leuke dingen.
Ik denk dat precies het feit dat hij ongevraagd allerlei dingen voor me wilde doen, me de zekerheid gaf dat hij echt van me hield. Daarom vond ik het ook geen probleem om ze zelf te doen. Ik was dat zo gewend in mijn vorige huwelijk, waarin ik alles alleen deed.
We wonen nu alweer een aantal jaren samen (en zijn gehuwd) en ik doe ongeveer 90% van de dagelijkse dingen in het huishouden, hoewel hij telkens weer aanbiedt om dingen te doen of te helpen. Hij doet voor 90% de eenmalige zaken, zoals schilderen en klussen. We eisen nooit iets van elkaar, en de zeldzame keren dat we iets aan elkaar vragen, zijn we allebei altijd bereid om elkaar te helpen.
Ik denk dat het bij ons goed gaat, omdat we zelf niet verwachten dat de ander dingen voor ons doet, en tegelijk merken dat de ander dat wel wil doen.
maandag 23 april 2007 om 22:20
Hm, mail is niet erg duidelijk overgekomen, maar ik denk dat het meeste wel leesbaar is.
Ik was erg geraakt door deze mail en heb hem gisteravond nog even kort gesproken. Ik belde. Vanmorgen belde hij om te vragen hoe het met me ging en dat hij vannacht erg slecht had geslapen.
Wat hij zegt over dat ik in mijn emoties kan gaan zitten is erg waar, dat raakte me en idd is dat iets waar ik aan moet werken bij mezelf.
Ik heb hem telefonisch laten weten dat hij op dat punt gelijk heeft. Ik heb ook gezegd dat ik vind dat hij ook een probleem heeft wat betreft het anticiperen op mijn emoties. Ik ben nog steeds van mening dat je niet bijna twee weken laat wachten om een conflict uit te spreken.
Hij zei nog dat het mijn ad hoc reactie en keus was om de relatie te beeïndigen. Ik ben van mening dat het ook zijn keus is geweest. Ik heb hem zaterdag gezegd dat ik erdoor zat en het echt uiters belangrijk vond om het gesprek afgelopen weekend te voeren. Hij bleef bij maandag en ik stelde een daad. Als je relatie met mij zo belangrijk is dat je me nog langer in onzekerheid laat zitten dan is het nu voorbij.
Het gaat niet om gelijk of ongelijk. Liefde is geen machtspelletje. In een relatie hoef je het niet altijd met elkaar eens te zijn. Je moet er wel mee kunnen leven en er een volgende keer rekening mee willen houden. Ervan leren. Het gaat erom dat je tekorten kan en wil accepteren en respecteren.
Vanavond ben ik in de war en voel me erg eenzaam. Ik weet het allemaal niet meer. Dit is onze 5de breuk al, in bijna 3 jaar.
Liefs,
Vil
Ik was erg geraakt door deze mail en heb hem gisteravond nog even kort gesproken. Ik belde. Vanmorgen belde hij om te vragen hoe het met me ging en dat hij vannacht erg slecht had geslapen.
Wat hij zegt over dat ik in mijn emoties kan gaan zitten is erg waar, dat raakte me en idd is dat iets waar ik aan moet werken bij mezelf.
Ik heb hem telefonisch laten weten dat hij op dat punt gelijk heeft. Ik heb ook gezegd dat ik vind dat hij ook een probleem heeft wat betreft het anticiperen op mijn emoties. Ik ben nog steeds van mening dat je niet bijna twee weken laat wachten om een conflict uit te spreken.
Hij zei nog dat het mijn ad hoc reactie en keus was om de relatie te beeïndigen. Ik ben van mening dat het ook zijn keus is geweest. Ik heb hem zaterdag gezegd dat ik erdoor zat en het echt uiters belangrijk vond om het gesprek afgelopen weekend te voeren. Hij bleef bij maandag en ik stelde een daad. Als je relatie met mij zo belangrijk is dat je me nog langer in onzekerheid laat zitten dan is het nu voorbij.
Het gaat niet om gelijk of ongelijk. Liefde is geen machtspelletje. In een relatie hoef je het niet altijd met elkaar eens te zijn. Je moet er wel mee kunnen leven en er een volgende keer rekening mee willen houden. Ervan leren. Het gaat erom dat je tekorten kan en wil accepteren en respecteren.
Vanavond ben ik in de war en voel me erg eenzaam. Ik weet het allemaal niet meer. Dit is onze 5de breuk al, in bijna 3 jaar.
Liefs,
Vil
maandag 23 april 2007 om 22:26
De lettertjes werden aan het eind steeds kleiner dus die heb ik niet kunnen lezen!
Maar mijn eerste gedachten: In zijn ogen ben jij de hysterica en hij de rationele man. Jij bent het kind in de supermarkt wat krijsend over de grond rolt omdat ze die zak snoep niet krijgt en hij is papa die je pas weer toespreekt als je gekalmeerd bent.
Zoals ik al zei, mijn eerste indruk, kan het mis hebben. En ik kan ook niet beoordelen in hoeverre die 'negatieve emoties' waar hij over spreekt, werkelijk dramatische vormen aannemen bij jou, dat moet je zelf bepalen.
De vraag is, wat moet je ermee? Verandert deze mailwisseling de situatie? Gaan er weer beloften gedaan worden en komt dan alles goed?
PS laat een Angel die naam (F****) weghalen
Maar mijn eerste gedachten: In zijn ogen ben jij de hysterica en hij de rationele man. Jij bent het kind in de supermarkt wat krijsend over de grond rolt omdat ze die zak snoep niet krijgt en hij is papa die je pas weer toespreekt als je gekalmeerd bent.
Zoals ik al zei, mijn eerste indruk, kan het mis hebben. En ik kan ook niet beoordelen in hoeverre die 'negatieve emoties' waar hij over spreekt, werkelijk dramatische vormen aannemen bij jou, dat moet je zelf bepalen.
De vraag is, wat moet je ermee? Verandert deze mailwisseling de situatie? Gaan er weer beloften gedaan worden en komt dan alles goed?
PS laat een Angel die naam (F****) weghalen
maandag 23 april 2007 om 22:27
Sorry hoor, ik klonk wel een beetje kort door de bocht. Maar ik logde net weer in na een paar dagen, benieuwd hoe het me je is (
) en dan zie ik die laatste lap tekst. Ai. Zoals je zelf al zegt: dit is al de vijfde breuk in 3 jaar. Genoeg is genoeg, toch?
Je bent er (nog) teveel mee bezig meid, laat het los nu. En dat betekent ook niet meer bellen, geen contact meer zoeken. Loslaten is de kunst..
) en dan zie ik die laatste lap tekst. Ai. Zoals je zelf al zegt: dit is al de vijfde breuk in 3 jaar. Genoeg is genoeg, toch?Je bent er (nog) teveel mee bezig meid, laat het los nu. En dat betekent ook niet meer bellen, geen contact meer zoeken. Loslaten is de kunst..
maandag 23 april 2007 om 22:36
Gabriella,
Ik heb net een mail gestuurd aan het forum of ze de hele tekst willen weghalen, baal een beetje dat ik heb neergezet. Achteraf vind ik het toch iets te persoonlijk. En nee ik ben geen hysterica zeg. Ik ben ook nog steeds van mening dat het zo goed is. De tijd zal het werkelijk leren, het doet alleen verdomd veel pijn.
Gr,
Vil
Ik heb net een mail gestuurd aan het forum of ze de hele tekst willen weghalen, baal een beetje dat ik heb neergezet. Achteraf vind ik het toch iets te persoonlijk. En nee ik ben geen hysterica zeg. Ik ben ook nog steeds van mening dat het zo goed is. De tijd zal het werkelijk leren, het doet alleen verdomd veel pijn.
Gr,
Vil
maandag 23 april 2007 om 22:41
Nog een laatste reactie van mij, dan kruip ik lekker in mijn bedje.
Ik zie dat je ex(!)vriend dingen heel goed kan verwoorden. Vanuit zijn standpunt. Ik kan me voorstellen dat je hierdoor soms in de war kunt raken, dat hij je met zijn argumenten aan het twijfelen brengt enz. Het is ook erg moeilijk om hiertegen in te gaan, het klinkt allemaal heel redelijk wat hij zegt, moeilijk iets tegenin te brengen.
Maar houdt dan dit voor ogen: misschien heb je wel iemand nodig die dingen misschien iets minder goed verwoorden kan, maar die er gewoon wel voor je is. Begrijp je? Laat hem maar kletsen, liefde heeft heus niet zovéééél woorden nodig hoor
Als het goed is is het goed. Dan voelt het ook goed. Dan weet je het.
En dit is niet goed (voor jou).
Nou, dat was het wat mij betreft. Welterusten, Inky.
Ik zie dat je ex(!)vriend dingen heel goed kan verwoorden. Vanuit zijn standpunt. Ik kan me voorstellen dat je hierdoor soms in de war kunt raken, dat hij je met zijn argumenten aan het twijfelen brengt enz. Het is ook erg moeilijk om hiertegen in te gaan, het klinkt allemaal heel redelijk wat hij zegt, moeilijk iets tegenin te brengen.
Maar houdt dan dit voor ogen: misschien heb je wel iemand nodig die dingen misschien iets minder goed verwoorden kan, maar die er gewoon wel voor je is. Begrijp je? Laat hem maar kletsen, liefde heeft heus niet zovéééél woorden nodig hoor
Als het goed is is het goed. Dan voelt het ook goed. Dan weet je het. En dit is niet goed (voor jou).
Nou, dat was het wat mij betreft. Welterusten, Inky.
maandag 23 april 2007 om 22:44
Ik denk dat je daar goed aan doet, om het weg te laten halen.
Ik denk óók dat je er goed aan doet om elkaar -- in ieder geval even -- met rust te laten. Dit mailen en bellen vol emoties haalt niks uit. Kom even tot jezelf zodat je wat meer perspectief krijgt. Echt, doen.
En die pijn, tja, die hoort erbij... Niet leuk maar (lekker cliché) het wordt minder. Blijven communiceren is uitstel van de pijn. Iets van hem horen, wat het ook is, is uitstel van de pijn. Hem toch dichtbij willen houden... is allemaal slechts uitstel van de pijn. Maar geloof me, die pijn wacht wel en komt dan alsnog.
dinsdag 24 april 2007 om 08:13
