Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:09
Hier wil ik wel wat op afdingen; mijn moeder had vroeger géén problemen met hoe scheef het verdeeld was, maar zoals ik straks schreef, heb dus als kind en tiener wel degelijk last gehad van het feit dat mijn vader een workaholic was. Laten we het toekomstige kind niet vergeten mee te nemen in de overwegingen
donderdag 24 oktober 2024 om 13:11
En dit is precies wat ik ook denk.Doreia* schreef: ↑24-10-2024 09:23Ik heb na het lezen van je update er een hard hoofd in dat hij zijn prioriteiten gaat verschuiven.
Zijn werk staat op 1.
En op plek 2 staat zijn werk.
En op plek 3 ook.
Pas daarna komt thuis.
Hij roept over minder werken. Misschien een dag vrij.
Dat is zoals mijn kinderen aan tafel komen zitten : met hun hoofd nog naar de PS5 gedraaid, die op pauze moest na 3 waarschuwingen van mij dat het eten anders weer opgeruimd word. En dat ze het eten snel naar binnen werken en zo gauw het enigszins mogelijk is, vliegen ze weer terug naar de Playstation.
Dit gedrag lees ik ook uit zijn reactie.
Wat jij wil, een betrokken man, erbij met hoofd en hart in huis, dat kan of wil hij niet. Zijn hoofd ligt in de zaak.
Hij is met zijn hoofd èn zijn hart bij zijn werk, bij zijn zaak. Roept rustig nog zeker wel 7 jaar in de drukke fase te zitten en daardoor niet aan kinderen te kunnen beginnen; dat is niet omdat hij dat vreest, maar hij vindt het leuk! Zijn zaak is eigenlijk zijn grote hobby geworden, met alles erop en eraan en wat erbij hoort. Hij schrikt nu enigszins van dat jij dreigt niet op deze manier aan kinderen te willen/kunnen beginnen enzo en wat voor reactie krijg je: paar uur minder in de week. Dat is natuurlijk loos geroep.
Er is veel, heel veel meer mogelijk, maar dan zal hij flink aan de bak moeten met alles uitzoeken, doornemen, nieuwe planning maken, noem maar op, met als doel: structureel genoeg tijd en ruimte om (toekomstig) gezin en relatie mede draaiende te houden.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:17
Klopt, ze runnen de boel samen. Wat ik merk, is dat ze hun uren in grote lijnen een beetje gelijk willen/ proberen te trekken. Ik denk dat zijn partner het geen probleem zou vinden als hij wat minder uur zou werken, zolang de resultaten er niet minder op worden als direct gevolg daarvan. Een hele dag minder aan uren werken daarentegen; daarbij vraag ik me af hoe lekker dat valt. Beiden hebben ze dezelfde blinde “we moeten zo groot mogelijk worden” visie namelijk. Toen vriend het had over een paar uur minder, had hij het volgens mij over per week. Schiet inderdaad niet echt op.Blauwbloemetje schreef: ↑24-10-2024 10:44Ik lees nu dat hij een partner heeft en de onderneming niet alleen runt. Dat lijkt me voor hem nog lastiger om te minderen want wat als partner zegt dat hij nodig is. Als het je eigen onderneming is dan kun je alles zelf beslissen nu is er nog iemand bij betrokken. Zou deze het goed vinden als je man een paar uurtjes minder gaat werken of is het iemand die zegt ja maar dat kan niet , je bent hier nodig en blijft diegene hem bestoken met werk tijden zijn uurtjes minder. Wat betreft die uurtjes minder werken is dat per dag een paar uur minder of is het per week, bij het laatste schiet het natuurlijk niet echt op.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:19
Heel terecht. En dankje voor deze en je vorige post. Zeker belangrijk, zo niet het belangrijkste, om de effecten voor het kind mee te nemen in het geheel.Poeszie schreef: ↑24-10-2024 13:09Hier wil ik wel wat op afdingen; mijn moeder had vroeger géén problemen met hoe scheef het verdeeld was, maar zoals ik straks schreef, heb dus als kind en tiener wel degelijk last gehad van het feit dat mijn vader een workaholic was. Laten we het toekomstige kind niet vergeten mee te nemen in de overwegingen
donderdag 24 oktober 2024 om 13:22
You are fighting a losing battle.
Hij heeft een partner die hetzelfde als hem denkt. En als je vriend zich gedwongen voelt te kiezen, dan denk ik maar zo dat jij het niet zal zijn die hij kiest.
Zojuist schoot mij een vriend van mijn man te binnen. Ondernemer in autoverhuur. Meerdere vestigingen in meerdere provincies. Vrouw en 3 kinderen thuis.
Nu zijn ze gescheiden. Zij woont in het huis. Hij is boven de zaak gaan wonen.
Hij heeft een partner die hetzelfde als hem denkt. En als je vriend zich gedwongen voelt te kiezen, dan denk ik maar zo dat jij het niet zal zijn die hij kiest.
Zojuist schoot mij een vriend van mijn man te binnen. Ondernemer in autoverhuur. Meerdere vestigingen in meerdere provincies. Vrouw en 3 kinderen thuis.
Nu zijn ze gescheiden. Zij woont in het huis. Hij is boven de zaak gaan wonen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 24 oktober 2024 om 13:23
Ik denk eigenlijk dat die mannen constant onder een mate van stress en druk staan. Of dat nou is gericht op het behouden van de resultaten, het willen groeien en verbeteren of op het opvangen van klappen, groot of klein. Het is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn, ook niet wanneer ze flink geld verdienen.Baudolino schreef: ↑24-10-2024 10:50Wat ik nog een beetje mis in dit verhaal is wanneer het even niet zo goed gaat zakelijk gezien. Als je bedrijf groeiende is, heerst er een positieve energie en kun je veel aan. Ook op privé vlak. Maar het kan zo maar zijn door welke omstandigheden dan ook dat het in 1 keer wat minder gaat. En dan kan je allerlei afspraken gemaakt hebben, maar dan is er niet zoveel keus. Los nog van de stress die het met zich meebrengt, is er een hele andere mindset dan veel moeten werken voor een florerend bedrijf. Dan kan er ineens veel niet omdat het niet goed gaat met het bedrijf. En ondanks alle stress moet je gewoon door als ondernemer want er is niet zoveel keus. Je hebt namelijk de verantwoordelijkheid voor het bedrijf en iedereen die daar op de loonlijst staat.
Dus houd er rekening mee dat wat voor afspraken je ook maakt, er ook een tijd kan komen dat je er even alleen voor staat omdat er niet zoveel keus is.
Sowieso vind ik het helemaal niet gek dat je als stel bewust de keuze maakt dat 1 ouder er wat meer is dan de andere ouder. Als je alles maar goed regelt, ook financieel gezien.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:25
Dat vind ik ook lastig aan iemand die veel werkt omdat het zijn grote droom is: het hoeft niet zoveel meer dan gewoon fulltime te zijn, diegene wil dat zelf, en doet het dus eigenlijk gewoon grotendeels voor zichzelf. Ik vind het dan altijd heel scheef als die persoon vervolgens ontzien moet worden omdat hij zo keihard werkt, en de andere partner dingen moet gaan opgeven en dus veel minder ruimte heeft. Leuk als je een droom hebt, maar ik vind wel dat er een grens zit aan wat je van een ander mag verwachten daarin.
Ik las hier laatst een keer een stel dat de regel had: alles wat de ander meer werkt dan 40 uur zien we als hobby. Hoewel ik snap dat het soms niet opgaat, vond ik dat eigenlijk best een heel goede stelregel. Er is nogal een verschil of het moet om rond te komen of dat je het gewoon zelf heel graag wil en er dus ook zelf het meeste van profiteert.
Ik las hier laatst een keer een stel dat de regel had: alles wat de ander meer werkt dan 40 uur zien we als hobby. Hoewel ik snap dat het soms niet opgaat, vond ik dat eigenlijk best een heel goede stelregel. Er is nogal een verschil of het moet om rond te komen of dat je het gewoon zelf heel graag wil en er dus ook zelf het meeste van profiteert.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:27
En die hele "meer-meer-meer-we-moeten-zo-groot-mogelijk-worden" houding zou me ook niet lekker zitten, want dat betekent dus gewoon dat het nooit af is, dat er nooit een punt komt waarop het bedrijf gewoon staat, goed kan lopen zonder dat hij er constant is, waarop hij gewoon even kan vertrouwen op de mensen die hij heeft aangenomen. Zodra hij op dat punt komt, of waarschijnlijk al ver daarvoor, dan moet er weer een nieuw filiaal worden geopend, want het kan altijd nog meer en het is dus nooit genoeg.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:34
Je hebt helemaal gelijk.NomenNesci0 schreef: ↑24-10-2024 11:05Maar weet je wat ik lees van jou en ook uit een andere post waarbij je beschreef hoe je het 't liefste ziet met je vriend, je beschrijft een ándere vriend, een ándere man. Je beschrijft niet je vriend of man, maar je beschrijft een niet bestaande relatie. En dat is waar best veel vrouwen de mist ingaan. Die zien niet wat er recht voor hun neus staat, maar die zien iemand (denken ze, hopen ze) dat als die nu maar het licht zou zien, hij dan die gewenste man wordt. Maar heel veel mensen zijn niet zo veranderbaar. En als ze dat wél zijn, zijn ze dat alleen als ze zelf 150% motivatie hebben om dingen anders te willen én kost dat best wat jaren om oude patronen uit te slijten en nieuwe eigen te maken. Waarbij de kans dat onder druk of stress oude patronen toch weer oppoppen. Dus als je vriend dit écht wil, dan zijn zijn oude manieren van denken er niet zomaar uitgesleten en nieuw gedrag zomaar aangeleerd.
Jij wil van je vriend eigenlijk een project maken, zodat hij in je ideaalplaatje zou passen. Want alleen dat ideaalplaatje biedt ruimte om aan een kind te beginnen. Je hebt voor jezelf al duidelijk dat de man die hij nu is, niet geschikt is voor een kind. Maar dit IS de man met wie je een kind zou krijgen, niet die fantasiefiguur die je in je hoofd voor je hebt. Hij hééft ADHD, hij kán amper afschakelen, hij wíl zijn bedrijf niet opgeven en hij gáát niet minder werken. Hij spreekt zelf uit dat zijn motivatie ligt bij zijn op te richten bedrijf.
Tenzij hij nu in een gesprek met jou ineens het aha inzicht krijgt en zegt, nee, zo wil ik het echt niet meer, een bedrijf starten en uitbreiden is niet mijn grootste doel, ik wil een gezin met jou en dat is voor mij het belangrijkste en daar pas ik mijn werk vanaf nu op aan. Ik ga een plan ontwerpen, waarbij ik voldoende kan verdienen met mijn eigen bedrijf met maximaal 45 uur werk per week en ook vakanties, vergeet het dan. Als hij dit niet zegt en aan jou laat zien het komende jaar, dan is dat niet wat er gaat gebeuren.
Ik denk dat het vooral voor jou erg belangrijk wordt dat je gaat realiseren met wie je een relatie hebt.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:36
Dit klinkt herkenbaar inderdaad en zeker niet duurzaam. Meer als pappen en nat houden en wachten tot het moment dat het mis gaat. Goede vragen en concrete tip, neem ik zeker mee voor het gesprek!Tavistock schreef: ↑24-10-2024 11:19Ik vermoed dat de partner van TO de relatie echt niet op het spel wil zetten, dus dat hij in de aankomende gesprekken van alles gaat bedenken en beloven om dát maar niet te laten gebeuren. Onder de dreiging (let op, niet dreigement) van het verliezen van de verder fijne relatie, raken mensen in paniek en zijn ze bereid tot veel. Maar ja, is dat dan duurzaam?
Misschien interessante vragen voor hem: hoe ziet hij het vaderschap voor zich? Wat wil hij op dagelijkse basis met en voor de kinderen doen? Wat verwacht hij van een leven met kinderen? Hoe ging dat bij zijn ouders vroeger? Hoe zou hij het voor zich zien als jij (tijdelijk) wegvalt, om wat voor reden dan ook? Hoe gaat hij dan voor de kinderen zorgen? Hoe zie hij het voor zich als het kindje een beperking heeft en daardoor meer zorg nodig heeft?
En dan niet zelf vast voorbeelden gaan geven hè, want dan kan hij met je meepraten, je beamen in wat je hoopt. Laat hem zelf vrij antwoorden en vraag door naar hoe dat er concreet uitziet. Zodat je het oprechte echte beeld krijgt van hoe hij het wil, niet het beeld dat jij wil horen.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:37
Terechte post. Ook deze neem ik mee en ga ik verder over nadenken, dankjewel.NomenNesci0 schreef: ↑24-10-2024 11:25Ik was vooral niet goed voorbereid op het feit dat kinderen helemaal niet zo kneedbaar zijn als ik aannam. Ik dacht, je gooit er A in en er komt B uit. Dat bleek een hele grote misvatting te zijn. Ik dacht, als je zo en zo opvoedt, krijg je zo en zo kinderen. Als je maar voldoende aandacht geeft, gaan ze daarna lekker zelf spelen. Of als je ze niet overprikkelt, dan slapen ze 's nachts door, als je dit doet, krijg je dat eruit. Hoe naief dat kinderen zo simpel zijn. Het zijn geen trekpoppen die precies dat resultaat opleveren als je maar aan dat touwtje trekt.
In het geval van to, er zit blijkbaar ADHD in de ouderlijn. Dat kan betekenen dat je zelf ook een kind krijgt met ADHD. Wat overigens niet erg is, maar dan gaat de aloude gedachte 'doe dit, krijg dat' al helemaal niet op. Ik weet niet wat makkelijke kinderen zijn, heb ze zelf niet. Althans, ik had 1 makkelijk jong kind en dat werd later meer een zorgenkind. En ik had 1 kind wat juist jonger bewerkelijker was en die is nu juist het meest zelfstandig. Maar goed, makkelijke kinderen, ze bestaan. Maar ik denk dat ze vooral bestaan in gezinnen waar beide ouders ook heel ontspannen en makkelijk zijn. Als je zelf al -zoals je zegt- rust nodig hebt, weinig steun krijgt, dan weet ik niet hoe makkelijk kinderen zullen worden. Ik was zelf ook zo'n ouder dat snel overprikkelt was en mijn man ook, dus dan kun je voorstellen dat je in de basis al neurotischer staat afgesteld dan wanneer je beide hele ontspannen relaxte mensen bent. En kinderen lijken niet per definitie op jou, maar jouw basis afgestelde neurotische of niet neurotische brein is wel de basis wat je meegeeft aan een kind. Reageer je easy going of raak je snel gestressed? Wil je alles goed doen of kun je prima leven met een 6? Maak je je snel zorgen of heb je een innerlijk vertrouwen dat jouw liefde + wat aandacht voldoende is. Je neemt jezelf als ouder knetterhard mee. Al jouw eigenschappen komen x 10 uitvergroot terug in de relatie met je kinderen. Wil je zo'n stressvol leven (wat het feitelijk is als je als ouders zoveel ballen hoog wilt houden), dan lijkt me dan alleen te bereiken met hele duidelijke taakverdeling én absoluut zelf heel relaxed in het leven kunnen staan. Humor kunnen inbrengen om dat wat misloopt op die manier te tackelen, tevreden kunnen zijn met een 6 en niet zo malen om wat de buitenwereld van je denkt.
Ben je zo relaxed to? Is je vriend zo relaxed to?
donderdag 24 oktober 2024 om 13:40
Eens! Het zou zo fijn zijn als hij dat inzicht uit zichzelf gaat krijgen, maar op dit vlak heeft hij constant een: “we zorgen dat het werkt” houding. Zonder daarbij bepaalde dingen echt te erkennen. En ik doe daar net zo vrolijk aan mee, uit angst om de relatie stop te “moeten” zetten.maree schreef: ↑24-10-2024 11:28Volgens mij zit de kern en de sleutel bij je partner in het leren tevreden kunnen zijn.
Ik hoop voor jou en jullie dat hij dat wil gaan leren. Die bereidheid zou al heel wat zijn, want met zijn achtergrond wat je allemaal vertelt lijkt me dat nog een hele klus. Dat lijkt me de goede inzet bij de psycholoog. Anders blijven de burn outs komen en komt er nooit echt ruimte voor kinderen. Ik vind het een enorm rode vlag wat je in je OP schrijft over dat nog meer/zo veel mogelijk vestigingen een vereiste voor hem zijn. Het zou denk ik goed zijn als hij echt in gaat zien dat zo'n houding (dit is vast maar een voorbeeld) funest is voor zijn gezondheid en voor een fijn en stabiel gezin met een blije vrouw en kinderen
Succes vrijdag TO!
donderdag 24 oktober 2024 om 13:42
Je moet niet vergeten dat veel ondernemers, zeker de jonge honden zo zijn. Ze zijn gedreven, perfectionistisch, worden er vaak ook erg blij van, maar zijn grenzenloos. De kick, het groter worden, financiële beloning als die er is, effect op het ego, hoe de omgeving tegen ze aankijkt en adrenaline jaagt dat aan. Sommigen houden dat vol, sommigen klappen eruit uiteindelijk. Je kan van te voren roepen wat je wil, maar dat komt niet aan. Wat het oplevert in algemene zin is groter dan wat het kost. Men verandert alleen als men dat zelf wil, tenzij iemand iets anders belangrijker vindt of dat ze een keer de bodem raken en over moeten gaan op een andere strategie. Zaak is wel dat ze zelf echt de beslissing vanuit interne motieven moeten nemen. Het is een volwassen vent en geen project.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 13:23Ik denk eigenlijk dat die mannen constant onder een mate van stress en druk staan. Of dat nou is gericht op het behouden van de resultaten, het willen groeien en verbeteren of op het opvangen van klappen, groot of klein. Het is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn, ook niet wanneer ze flink geld verdienen.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:43
Nou precies dit. Ik kan er zo gefrustreerd van worden als hij dit soort uitspraken doet. Dan komt gelijk die urge om hem te gaan overtuigen of andere dingen in te laten zien, maar die bij hem natuurlijk niet binnenkomen, want 1 emotie en 2 het is zijn droom, passie, kindje. Het inzicht moet vanuit zichzelf komen en dat gaat helaas niet gebeuren verwacht ik. In ieder geval niet op korte termijn.Susan schreef: ↑24-10-2024 13:27En die hele "meer-meer-meer-we-moeten-zo-groot-mogelijk-worden" houding zou me ook niet lekker zitten, want dat betekent dus gewoon dat het nooit af is, dat er nooit een punt komt waarop het bedrijf gewoon staat, goed kan lopen zonder dat hij er constant is, waarop hij gewoon even kan vertrouwen op de mensen die hij heeft aangenomen. Zodra hij op dat punt komt, of waarschijnlijk al ver daarvoor, dan moet er weer een nieuw filiaal worden geopend, want het kan altijd nog meer en het is dus nooit genoeg.
denise456 wijzigde dit bericht op 24-10-2024 13:47
6.73% gewijzigd
donderdag 24 oktober 2024 om 13:43
Denise456 schreef: ↑24-10-2024 13:40Eens! Het zou zo fijn zijn als hij dat inzicht uit zichzelf gaat krijgen, maar op dit vlak heeft hij constant een: “we zorgen dat het werkt” houding. Zonder daarbij bepaalde dingen echt te erkennen. En ik doe daar net zo vrolijk aan mee, uit angst om de relatie stop te “moeten” zetten.
Klote, het is allemaal logisch hoe jullie het nu aanvliegen, allebei enigszins in de ontkenning van de echte problemen, omdat je wel gek op elkaar bent. Heel moeilijk pakket zit je in.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:48
Vaak is dit gewoon zo . Ze hebben dan vaak als ze ouder worden wel spijt, maar hebben gewoon al die jaren in hun hamsterwiel gerend. Accepteer wat hij je laat zien.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 13:43Nou precies dit. Ik kan er zo gefrustreerd van worden als hij dit soort uitspraken doet. Dan komt gelijk die urge om hem te gaan overtuigen of andere dingen in te laten zien, maar die bij hem natuurlijk niet binnenkomen, want 1 emotie en 2 het is zijn droom, passie, kindje.
donderdag 24 oktober 2024 om 13:50
Denise456 schreef: ↑24-10-2024 13:17Klopt, ze runnen de boel samen. Wat ik merk, is dat ze hun uren in grote lijnen een beetje gelijk willen/ proberen te trekken. Ik denk dat zijn partner het geen probleem zou vinden als hij wat minder uur zou werken, zolang de resultaten er niet minder op worden als direct gevolg daarvan. Een hele dag minder aan uren werken daarentegen; daarbij vraag ik me af hoe lekker dat valt. Beiden hebben ze dezelfde blinde “we moeten zo groot mogelijk worden” visie namelijk. Toen vriend het had over een paar uur minder, had hij het volgens mij over per week. Schiet inderdaad niet echt op.
Daar kunnen ze afspraken over maken he. Afhankelijk van de vorm van hun onderneming kun je dat in de beloning terug laten komen. Ik zit met anderen in een BV. Toen zij kinderen kregen en daarom een dag minder gingen werken werd hun managementfee tov het mijne met dat percentage verminderd. De winstuitkering verdelen we wel gelijk. Andere samenwerkingen (zonder BV) kiezen er weer voor om de winst te verdelen volgens een bepaalde sleutel.
Het risico van hoe ze het nu doen is dat ze elkaar opjagen tot nog meer uren maken. Terwijl dat voor je vriend, met zijn burnout-geschiedenis, helemaal niet slim is.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 24 oktober 2024 om 13:57
Ik vind het lijken op verslavingsgedrag (heb werkervaring in deze wereld). En dan veranderd vaak pas het gedrag als het onderliggende wordt aangepakt. 9/10 keer zit het hem in de hechting als kind. Als er kinderen komen kan het zijn dat partner in de rol van zijn vader stapt. Dit gebeurt onbewust. Vluchten in obsessief gedrag kan ervoor zorgen dat je het gevoel hebt alles onder controle te hebben.Denise456 schreef: ↑23-10-2024 23:53Ja, ik denk het wel, zolang er geen kinderen zijn. Het voelt voor mij niet per se als kruimels omdat hij me op emotioneel vlak zoveel geeft. Vakantie neemt hij 1x per jaar, maar dit is wel lastig voor hem vaak: enerzijds lang weg zijn, en anderzijds de boel loslaten.
Zijn huidige bedrijf bestaat nog niet enorm lang maar loopt goed en hij verdient meer dan genoeg om lekker te kunnen leven. Ik het zelf altijd een beetje spannend in hoe verre alles ook goed blijft gaan, gezien ze zoveel grootse plannen hebben, maar so far so good.
Een au-pair inkopen is overigens wel een ander uiterste en eerlijk gezegd zie ik dat persoonlijk ook niet zitten.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:13
Precies. Je kan dit echt wel regelen. En als het echt nodig is voor het draaiende houden van het bedrijf dat je vriend en zijn partner 80 uur werken in de week dan lijkt me het geen rendabele onderneming namelijk….Marianneke schreef: ↑24-10-2024 13:50Daar kunnen ze afspraken over maken he. Afhankelijk van de vorm van hun onderneming kun je dat in de beloning terug laten komen. Ik zit met anderen in een BV. Toen zij kinderen kregen en daarom een dag minder gingen werken werd hun managementfee tov het mijne met dat percentage verminderd. De winstuitkering verdelen we wel gelijk. Andere samenwerkingen (zonder BV) kiezen er weer voor om de winst te verdelen volgens een bepaalde sleutel.
Het risico van hoe ze het nu doen is dat ze elkaar opjagen tot nog meer uren maken. Terwijl dat voor je vriend, met zijn burnout-geschiedenis, helemaal niet slim is.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:18
Dat kan in de praktijk dus niet. Minder gaan werken maar hetzelfde doen. Dan moet hij dus nog harder werken in te weinig tijd. Met als gevolg meer druk en stress. En een boze of teleurgestelde zakenpartner (die teveel moet doen).Denise456 schreef: ↑24-10-2024 13:17Klopt, ze runnen de boel samen. Wat ik merk, is dat ze hun uren in grote lijnen een beetje gelijk willen/ proberen te trekken. Ik denk dat zijn partner het geen probleem zou vinden als hij wat minder uur zou werken, zolang de resultaten er niet minder op worden als direct gevolg daarvan. Een hele dag minder aan uren werken daarentegen; daarbij vraag ik me af hoe lekker dat valt. Beiden hebben ze dezelfde blinde “we moeten zo groot mogelijk worden” visie namelijk. Toen vriend het had over een paar uur minder, had hij het volgens mij over per week. Schiet inderdaad niet echt op.
Tot slot onderschat nooit wat slaaptekort doet! Baby's slapen niet door. Of niet op de tijdstippen dat jullie slapen. En kleine kinderen zijn nog wel eens ziek of hebben iets anders waardoor je regelmatig onderbroken wordt in je slaap.
Misschien een tip: hoe zie jij het moederschap en ouderschap voor je? En hoe zie jij zijn rol? 50/50 of ben jij tevreden met 80/20?
donderdag 24 oktober 2024 om 14:21
Nahja in de opbouwfase loopt het zomaar op tot heel veel uren werken/ 6 a 7 dgn per week.
Daarbij willen ze in de toekomst meerdere filialen openen, dan zie ik die 80 uur per week werken nog niet zo snel minderen.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:25
Partner moet een keuze maken met gevolgen. Geen gezin of werk leren loslaten, minder werken en focus op wat erbij komt kijken in het leven. Wie is partner zonder zijn werk? Is zijn identiteit hieraan gekoppeld?noglangnietjarig schreef: ↑24-10-2024 14:21Nahja in de opbouwfase loopt het zomaar op tot heel veel uren werken/ 6 a 7 dgn per week.
Daarbij willen ze in de toekomst meerdere filialen openen, dan zie ik die 80 uur per week werken nog niet zo snel minderen.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:25
Hoe zie jij het voor je to? Wil jij blijven werken of ben je bereid alles op te geven voor de zorg van je kind?
Heb je ook eens besproken met je vriend mocht het een huilbaby zijn, beperking, of wat als het een tweeling is? Hoe is de opvang bij jullie?
Want ook al zou je stoppen met werken, dan zou het fijn zijn dat bijv ook al is het maar 1 dag per week je je kind zou kunnen wegbrengen naar kdv of opa en oma bijv.
Heb je ook eens besproken met je vriend mocht het een huilbaby zijn, beperking, of wat als het een tweeling is? Hoe is de opvang bij jullie?
Want ook al zou je stoppen met werken, dan zou het fijn zijn dat bijv ook al is het maar 1 dag per week je je kind zou kunnen wegbrengen naar kdv of opa en oma bijv.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:29
TO schrijft dat vriend al jaren een eigen bedrijf heeft. Dan vind ik 80 uur echt niet gezond hoor.noglangnietjarig schreef: ↑24-10-2024 14:21Nahja in de opbouwfase loopt het zomaar op tot heel veel uren werken/ 6 a 7 dgn per week.
Daarbij willen ze in de toekomst meerdere filialen openen, dan zie ik die 80 uur per week werken nog niet zo snel minderen.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:29
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
