Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:43
Waarom wil hij in zijn situatie eigenlijk kinderen? Omdat het nu eenmaal zo hoort? Zoals jij hem beschrijft lijkt mij het veel prettiger voor hem om bewust kinderloos te blijven. Hij kan zijn dromen waarmaken met al zijn bedrijven. Daarnaast heeft hij tijd om te ontprikkelen, goed te slapen en voor zijn vrienden en partner. Een kind zal een enorme verstoring van zijn leven zijn. Hij moet op alle belangrijke gebieden inleveren. En kinderen zijn heel onvoorspelbaar.
Ik lees dat hij voornamelijk wil schuiven met tijden. Dus eerder beginnen of on de avond doorwerken. Maar dan heb jij weinig aan hem. En het breekt hem op (vermoeidheid, stress, burn out).
Bewust kindervrij blijven is ook een keuze in deze tijd. Ik zie weinig meerwaarde voor een gezin hier (tenzij jij dat draaiende gaat houden,).
Ik lees dat hij voornamelijk wil schuiven met tijden. Dus eerder beginnen of on de avond doorwerken. Maar dan heb jij weinig aan hem. En het breekt hem op (vermoeidheid, stress, burn out).
Bewust kindervrij blijven is ook een keuze in deze tijd. Ik zie weinig meerwaarde voor een gezin hier (tenzij jij dat draaiende gaat houden,).
donderdag 24 oktober 2024 om 16:44
Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:34Haha, ik denk dat ik dit zeker wel door heb en een grote bron van frustratie is, al jaren. Veel gesprekken over gevoerd, wanhopig over geweest. Ik zou het heel graag anders zien, maar helaas. Ik sta alleen nu pas daadwerkelijk op het punt dat ik ook nee durf te zeggen voor dit in combinatie met kinderen. Uberhaupt nu pas besef dat ik nee kan zeggen.
Wanhopig....
Dat ga je worden. Want hij kan weg omdat jij toch wel blijft. Wat hij ook doet. Je bent een beetje kwaad, maar pakt toch wel de stofzuiger, verschoond de luier en regelt wel weer vrij van je werk.
Je staat tussen hem en zijn droom (vlucht) in.
Hij gaat niet bij school staan.
Hij gaat niet proberen dat zijn kind de worteltjes ook op gaat eten.
Daar valt namelijk niet veel dopamine weg te halen. Wel veel frustratie, omdat kind vooral niet doet wat je als ouder wil. En het vergt geduld, tact, diplomatie, creativiteit, humor en doorzettingsvermogen om een kind een beetje fatsoenlijk op te voeden. Er is geen snelle beloning van het werk.
Verdeling word 98 - 2 % als je geluk hebt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 24 oktober 2024 om 16:44
Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:1450/50 niet, ik vind het geen probleem om meer in het huishouden te blijven doen (of huishoudondersteuning in te zetten), meer betrokken en aanwezig te zijn bij/ voor de kinderen en in te leveren op werkdagen. Maar een vader die bijvoorbeeld 3 avonden in de week thuis is en helpt met de avondplanning, en dan als het even kan niet pas om 19.00, maar rond 17.00, mét aandacht en tijd/ rust voor de kinderen, is voor mij wel heel belangrijk. Een vader die de kinderen de overige 2 dagen gezellig naar school brengt, op de dagen dat hij tot laat werkt, en helpt bij de ochtenden. Iemand die inspringt en zijn werk even kan laten voor wat het is als kind ziek is en opgehaald moet worden, en iemand die in de weekenden echt aanwezig is. Een vader die actief investeert in de band met zijn kinderen en deelneemt aan het gezin. Een papa dag zou leuk zijn maar daar wil ik best een concessie in doen als de rest van bovenstaande wel geldt.
Nogmaals helemaal prima dat de verdeling geen 50/50 is, maar 65/35 zou wel fijn zijn.
Als je een helper wilt dan moet je er eentje inhuren.
Een man/vader van de kinderen moet gewoon zijn taak doen.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:45
Huh? Haha. Met “ik denk” bedoel ik dat dat mijn mening is, maar dat jij daar uiteraard anders over kan denken.GeweldigWeer schreef: ↑24-10-2024 16:37Als jij dat werkelijk zou vinden, zou je hetgeen ik gequote heb ook niet hebben geschreven.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:50
Haha, goed punt. Zegt veel over wat ik nu een beetje gewend ben. Ik regel de dingen, hij helpt en doet wat ik hem vraag. Met een kleine nuance natuurlijk, want tuurlijk doet hij dingen uit zichzelf. Alleen ik ben degene die vooral de dingen oppakt en uitzoekt. En daarmee hou ik de rolverdeling nu in stand.
denise456 wijzigde dit bericht op 24-10-2024 16:56
23.52% gewijzigd
donderdag 24 oktober 2024 om 16:53
Dat is een heel goede vraag. Waarom wil hij idd überhaupt kinderen? Hij is niet van plan om voor ze te gaan zorgen, of anderszins een aanwezige vader te zijn. Waarom dan?evelien2010 schreef: ↑24-10-2024 16:43Waarom wil hij in zijn situatie eigenlijk kinderen? Omdat het nu eenmaal zo hoort? Zoals jij hem beschrijft lijkt mij het veel prettiger voor hem om bewust kinderloos te blijven. Hij kan zijn dromen waarmaken met al zijn bedrijven. Daarnaast heeft hij tijd om te ontprikkelen, goed te slapen en voor zijn vrienden en partner. Een kind zal een enorme verstoring van zijn leven zijn. Hij moet op alle belangrijke gebieden inleveren. En kinderen zijn heel onvoorspelbaar.
Ik lees dat hij voornamelijk wil schuiven met tijden. Dus eerder beginnen of on de avond doorwerken. Maar dan heb jij weinig aan hem. En het breekt hem op (vermoeidheid, stress, burn out).
Bewust kindervrij blijven is ook een keuze in deze tijd. Ik zie weinig meerwaarde voor een gezin hier (tenzij jij dat draaiende gaat houden,).
Of zegt hij dat gewoon omdat hij weet dat to graag kinderen wil? Kan hij ook makkelijk zeggen, voor hem gaat er niet zo veel veranderen.
donderdag 24 oktober 2024 om 17:01
Ik vind het trouwens mooi hoe je alles zo beantwoordt. Er komen veel vragen op je af. Het vermoeden had ik al een beetje en bevestigd mijn gedachten over zijn opvoeding. Het kan zijn dat hij toch wat afstandelijker zal zijn naar het kind. Een kind heeft het liefst twee beschikbare ouders. Zelf ook een gezin van dichtbij gevolgd waar vader aantal dagen van huis werkte. Enorm verschil toen hij minder weg was. De structuur verbeterde, kinderen waren veel meer in contact, etc. Dus als moeder worden de taken niet alleen zwaar ook alle rompslomp eromheen. Kinderen gaan hun vader missen. Ik zie het ook in mijn werkveld terugkomen. Ze raken zichzelf kwijt, zoekende naar hun identiteit, etc. Hoeft natuurlijk zeker niet altijd zo te zijn, maar..ik zie het wel echt heel vaak gebeuren.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:29De band met zijn moeder is goed, wel aangepast doordat hij (zoals we ondertussen weten) met 100 werkgerelateerde dingen tegelijk bezig is. Dat betekent dus ook dat hij soms best een beetje afwezig kan zijn, en andere fases juist weer actief investeert in deze relatie. De band met zijn vader is iets oppervlakkiger. Enorm goede man, maar wel emotioneel minder aanwezig. Ook staat hij überhaupt niet enorm in contact met zijn gevoelens. Vriend daarentegen is op gevoelsvlak het tegenovergestelde en echt een gevoelsmens.
Ik las ook iets over hechting overigens, daar is ook nog wel het een en ander over te vermelden. Vind het een beetje lastig ergens qua herkenning en de openheid die er denk ik al ligt, maar laat ik het houden op het feit dat er vroeger toen vriend jong was enorm veel speelde in het gezin met broers en zussen. Vriend was degene die overal een beetje tussendoor fietste en zijn eigen ding is gaan doen, en toen heel erg de erkenning buitenaf is gaan zoeken vinden. Wat neer kwam dus op gaan, gaan, gaan en vele prikkels en werk.
donderdag 24 oktober 2024 om 17:22
Punt 1: als zijn bedrijf financieel loopt hoeft hij echt niet op een wachtlijst voor een psycholoog. Ik zou eisen dat hij daar prio aan geeft en gewoon zelf betaalt.
Punt 2: ik zou ook eisen dat hij 50% van het huishouden op zich neemt vanaf nu (als hij blijft vasthouden aan die kinderwens). Kan hij oplossen door mensen in te huren, maar dat moet hij dan wel zelf bedenken en regelen.
Punt 3: lees allebei 'Het verstrooide brein' van Gabor Maté en voer daarna het gesprek over kinderen opnieuw. Zal veel inzichten opleveren!
Punt 2: ik zou ook eisen dat hij 50% van het huishouden op zich neemt vanaf nu (als hij blijft vasthouden aan die kinderwens). Kan hij oplossen door mensen in te huren, maar dat moet hij dan wel zelf bedenken en regelen.
Punt 3: lees allebei 'Het verstrooide brein' van Gabor Maté en voer daarna het gesprek over kinderen opnieuw. Zal veel inzichten opleveren!
donderdag 24 oktober 2024 om 17:28
donderdag 24 oktober 2024 om 17:41
Ik vind dit een heel zinnige reactie.evelien2010 schreef: ↑24-10-2024 16:43Waarom wil hij in zijn situatie eigenlijk kinderen? Omdat het nu eenmaal zo hoort? Zoals jij hem beschrijft lijkt mij het veel prettiger voor hem om bewust kinderloos te blijven. Hij kan zijn dromen waarmaken met al zijn bedrijven. Daarnaast heeft hij tijd om te ontprikkelen, goed te slapen en voor zijn vrienden en partner. Een kind zal een enorme verstoring van zijn leven zijn. Hij moet op alle belangrijke gebieden inleveren. En kinderen zijn heel onvoorspelbaar.
Ik lees dat hij voornamelijk wil schuiven met tijden. Dus eerder beginnen of on de avond doorwerken. Maar dan heb jij weinig aan hem. En het breekt hem op (vermoeidheid, stress, burn out).
Bewust kindervrij blijven is ook een keuze in deze tijd. Ik zie weinig meerwaarde voor een gezin hier (tenzij jij dat draaiende gaat houden,).
Mensen moeten soms keuzes maken en niet alles kan. Je kunt niet alles hebben.
Tenzij jij bereid bent je werk voor een deel op te offeren en eventuele hobbies of sporten zodat jij in je eentje er voor opdraait.
Wat heb jij er voor over om deze man aan te houden? Of misschien moet ik de vraag anders stellen: wat gaat het jou kosten om deze man aan te houden?
ioneszoveelstekeer wijzigde dit bericht op 24-10-2024 17:44
3.93% gewijzigd
donderdag 24 oktober 2024 om 17:43
to, ik denk dat je eens heel goed moet gaan nadenken over je eigen kinderwens. Heb jij zelf écht een kinderwens? Ook als je geen partner zou hebben? Zou voor jou een kinderwens hebben, maken dat je (snel) op zoek zou gaan naar een partner die er hetzelfde instaat? Zou je bereid zijn om een kindje alleen op te voeden, omdat een kind jouw diepe wens is?
Kortom, waar staat jouw wens als je geen relatie hebt met deze man?
Of is deze wens er, ómdat je een relatie hebt met deze man? En het voor jou voelt als een logische stap in de liefde?
Probeer even eea uit elkaar te trekken. Alleen naar jezelf te kijken.
Kortom, waar staat jouw wens als je geen relatie hebt met deze man?
Of is deze wens er, ómdat je een relatie hebt met deze man? En het voor jou voelt als een logische stap in de liefde?
Probeer even eea uit elkaar te trekken. Alleen naar jezelf te kijken.
donderdag 24 oktober 2024 om 17:44
En dat blijft, want jij blijft het huishouden doen met een dikke buik.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:50Haha, goed punt. Zegt veel over wat ik nu een beetje gewend ben. Ik regel de dingen, hij helpt en doet wat ik hem vraag. Met een kleine nuance natuurlijk, want tuurlijk doet hij dingen uit zichzelf. Alleen ik ben degene die vooral de dingen oppakt en uitzoekt. En daarmee hou ik de rolverdeling nu in stand.
In de kraanweek doet de kraamverzorgster veel dingen. En daarna ben jij weer fit en toch nog thuis met verlof.
Hij krijgt ook gewoon geen mogelijkheid in het huidige verhaal om mee te kunnen helpen, omdat jij het al naar je toe hebt getrokken.
Dus als je een betrokken vader wil, moet de verdeling en de balans nu al op de schop.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 24 oktober 2024 om 17:46
Ook een hele zinnige vraag! Partner van TO lijkt wat te willen ‘inleveren’ (al is het zeer summier), omdat hij TO niet kwijt wil. Voor mij klinkt dit niet als een positieve onderbouwing, zeker niet als drive om zijn eigen werkzame leven eens flink onder de loep te nemen en om te gooien voor een leven als gezin.ioneszoveelstekeer schreef: ↑24-10-2024 17:41Ik vind dit een heel zinnige reactie.
Mensen moeten soms keuzes maken en niet alles kan. Je kunt niet alles hebben.
Tenzij jij bereid bent je werk voor een deel op te offeren en eventuele hobbies of sporten zodat jij in je eentje er voor opdraait.
Wat heb jij er voor over om deze man aan te houden?
donderdag 24 oktober 2024 om 17:47
En hoe ziet hij zijn kinderwens? Stel dat jij er niet zou zijn en hij zou geen relatie hebben, zou het het dan missen? Zou hij op zoek gaan naar een vrouw om een gezin te stichten? Of zou hij ook prima kunnen leven zonder daarmee bezig te zijn? Zou zijn kinderwens zo groot zijn, dat hij bij wijze van spreken een oproep plaatst voor een ouderschapsplan met een onbekende vrouw? Wil hij genetisch iets nalaten (en dan net zo prima in de vorm van zaaddonor) of wil hij emotioneel iets nalaten?
donderdag 24 oktober 2024 om 17:53
Óók een heel goede vraag. Hoe belangrijk is deze kinderwens voor jou? Probeer de kinderwens niet te rationaliseren, dat is zinloos. Het is iets wat gewoon heel diep zit. Je wilt wel kinderen of je wilt ze niet. De redenen om ze niet te willen gelden voor jou net zo goed als voor een ander. Evenzo om ze wel te willen. Maar mensen volgen hierin niet hun ratio omdat de impact van hun gevoel te groot is. Gevoel laat zich niet sturen door ratio.NomenNesci0 schreef: ↑24-10-2024 17:43to, ik denk dat je eens heel goed moet gaan nadenken over je eigen kinderwens. Heb jij zelf écht een kinderwens? Ook als je geen partner zou hebben? Zou voor jou een kinderwens hebben, maken dat je (snel) op zoek zou gaan naar een partner die er hetzelfde instaat? Zou je bereid zijn om een kindje alleen op te voeden, omdat een kind jouw diepe wens is?
Kortom, waar staat jouw wens als je geen relatie hebt met deze man?
Of is deze wens er, ómdat je een relatie hebt met deze man? En het voor jou voelt als een logische stap in de liefde?
Probeer even eea uit elkaar te trekken. Alleen naar jezelf te kijken.
donderdag 24 oktober 2024 om 18:13
Een deel van de songtekst uit: https://youtu.be/jvU4xWsN7-A?si=X97TeV3cRr0aprnFAll day, every day, therapist, mother, maid
Nymph then virgin, nurse and a servant
Just an appendage, live to attend him
So that he never lifts a finger
24∕7, baby machine
So he can live out his picket fence dreams
It's not an act of love if you make her
You make me do too much labour
Moest ik aan denken door dit topic, want hij wil wel kinderen, maar jij bent degene die zijn droom (onderneming&kinderen) waar moet gaan maken door jezelf op te offeren.
donderdag 24 oktober 2024 om 18:25
Ik ken een man die ook zo veel werkt en twee jonge kinderen heeft.
Hij wil heel graag een goede vader zijn, maar heeft amper tijd.
Tijd voor zichzelf heeft/neemt hij niet (behalve op de bank hangen met zijn telefoon) en tijd voor vrouw en kinderen is er ook weinig.
In het weekend als het lukt. Meestal lukt dat wel, als er geen spoedgeval op het werk is. En als hij niet te moe is. Want dan zegt hij: ik heb hard gewerkt en ben heel moe. Ik ga op bed liggen. En vrouw regelt het dan maar.
Hij wil heel graag een goede vader zijn, maar heeft amper tijd.
Tijd voor zichzelf heeft/neemt hij niet (behalve op de bank hangen met zijn telefoon) en tijd voor vrouw en kinderen is er ook weinig.
In het weekend als het lukt. Meestal lukt dat wel, als er geen spoedgeval op het werk is. En als hij niet te moe is. Want dan zegt hij: ik heb hard gewerkt en ben heel moe. Ik ga op bed liggen. En vrouw regelt het dan maar.
donderdag 24 oktober 2024 om 18:28
Ik kende dit liedje helemaal niet. Pfoeh.... dit zou wel eens het voorland kunnen zijn van de ts.....MargjeM schreef: ↑24-10-2024 18:13Een deel van de songtekst uit: https://youtu.be/jvU4xWsN7-A?si=X97TeV3cRr0aprnF
Moest ik aan denken door dit topic, want hij wil wel kinderen, maar jij bent degene die zijn droom (onderneming&kinderen) waar moet gaan maken door jezelf op te offeren.
donderdag 24 oktober 2024 om 18:45
Hier ook zo'n man (soon to be ex)
Hij werkt 70 tot 80 uur en als hij eens thuis is dan is hij moe en wil met rust gelaten worden (lees biertje, sigaret, telefoon)
Dus geen tijd (zin) om de enthousiaste verhalen van onze jonge kinderen aan te horen, geen zin/tijd/energie om naar het bos te gaan, naar de speeltuin/ dierentuin, of hij gaat wel maar begint na een uurtje of 2 al te zuchten dat hij moe is/ geen zin heeft/ weer moet werken.
De laatste keer dat we als gezin hebben gegeten kan ik me niet eens meer herinneren.
Ondertussen heeft onze relatie het dus ook niet gered, hij doet zijn ding, en ik ben druk met de kinderen en het huishouden.
Hij gaf zelf aan dat ik nu eigenlijk ook al een alleenstaande moeder ben, ja, dat klopt wel, alleen nu nog zonder de belastingvoordelen..
Hij heeft ook nog geen tijd om alles rondom de relatiebreuk te regelen, dus we schipperen nu een beetje, maar dit is emotioneel gezien wel enorm zwaar voor mij. (De kinderen zijn nog zo jong dat vertellen nog geen zin heeft, ze snappen het toch nog niet precies, maar de oudste begint nu wel uit zichzelf te vragen waarom papa altijd maar moet werken, tja..wat zeg je dan?)
Hij werkt 70 tot 80 uur en als hij eens thuis is dan is hij moe en wil met rust gelaten worden (lees biertje, sigaret, telefoon)
Dus geen tijd (zin) om de enthousiaste verhalen van onze jonge kinderen aan te horen, geen zin/tijd/energie om naar het bos te gaan, naar de speeltuin/ dierentuin, of hij gaat wel maar begint na een uurtje of 2 al te zuchten dat hij moe is/ geen zin heeft/ weer moet werken.
De laatste keer dat we als gezin hebben gegeten kan ik me niet eens meer herinneren.
Ondertussen heeft onze relatie het dus ook niet gered, hij doet zijn ding, en ik ben druk met de kinderen en het huishouden.
Hij gaf zelf aan dat ik nu eigenlijk ook al een alleenstaande moeder ben, ja, dat klopt wel, alleen nu nog zonder de belastingvoordelen..
Hij heeft ook nog geen tijd om alles rondom de relatiebreuk te regelen, dus we schipperen nu een beetje, maar dit is emotioneel gezien wel enorm zwaar voor mij. (De kinderen zijn nog zo jong dat vertellen nog geen zin heeft, ze snappen het toch nog niet precies, maar de oudste begint nu wel uit zichzelf te vragen waarom papa altijd maar moet werken, tja..wat zeg je dan?)
donderdag 24 oktober 2024 om 19:05
Hier ga jij financieel heel bekaaid uit komen. Want hij heeft gewerkt aan zijn carriere en jij hebt de jouwe waarschijnlijk opgeofferd waardoor jouw bestedingsinkomen heel veel minder is. En waarschijnlijk ga jij ook voor de kinderen zorgen. Ik hoop dat jullie er samen goed uit komen.Lemon_Pledge schreef: ↑24-10-2024 18:45Hier ook zo'n man (soon to be ex)
Hij werkt 70 tot 80 uur en als hij eens thuis is dan is hij moe en wil met rust gelaten worden (lees biertje, sigaret, telefoon)
Dus geen tijd (zin) om de enthousiaste verhalen van onze jonge kinderen aan te horen, geen zin/tijd/energie om naar het bos te gaan, naar de speeltuin/ dierentuin, of hij gaat wel maar begint na een uurtje of 2 al te zuchten dat hij moe is/ geen zin heeft/ weer moet werken.
De laatste keer dat we als gezin hebben gegeten kan ik me niet eens meer herinneren.
Ondertussen heeft onze relatie het dus ook niet gered, hij doet zijn ding, en ik ben druk met de kinderen en het huishouden.
Hij gaf zelf aan dat ik nu eigenlijk ook al een alleenstaande moeder ben, ja, dat klopt wel, alleen nu nog zonder de belastingvoordelen..
Hij heeft ook nog geen tijd om alles rondom de relatiebreuk te regelen, dus we schipperen nu een beetje, maar dit is emotioneel gezien wel enorm zwaar voor mij. (De kinderen zijn nog zo jong dat vertellen nog geen zin heeft, ze snappen het toch nog niet precies, maar de oudste begint nu wel uit zichzelf te vragen waarom papa altijd maar moet werken, tja..wat zeg je dan?)
Wat is dat toch met mannen dat ze hun werk belangrijker vinden en kennelijk daar meer uit halen dan uit hun vrouw en hun bloed eigen kinderen??????
donderdag 24 oktober 2024 om 19:11
Heb niet je hele topic gelezen TO, maar het klinkt alsof je vriend getrouwd is met zijn bedrijf. Ik ken wel voorbeelden van mannen die eerst alle schaapjes op het droge proberen te hebben alvorens ze aan een gezin beginnen, en vergeten dat hun vrouwen een biologische klok hebben en dat kinderen nooit uitkomen. En dat ze er veel te perfectionistisch aan tillen. Weet niet of dat hier speelt hoor, maar je moet in ieder geval een team zijn voor je samen kinderen krijgt. Zo klinkt het nu niet.
Heb verder niet teveel toe te voegen, er worden hier al goede adviezen gegeven. Ik zou er nu in ieder geval niet met deze man aan beginnen. Sterkte!
Heb verder niet teveel toe te voegen, er worden hier al goede adviezen gegeven. Ik zou er nu in ieder geval niet met deze man aan beginnen. Sterkte!
donderdag 24 oktober 2024 om 19:22
Hij wil financieel goed voor ons zorgen dus dat is zeker iets wat ik in de gaten ga houden / op in ga zetten. We wonen daarom ook nog samen, hij wil niet dat ik ergens onder een brug eindig met de kinderenioneszoveelstekeer schreef: ↑24-10-2024 19:05Hier ga jij financieel heel bekaaid uit komen. Want hij heeft gewerkt aan zijn carriere en jij hebt de jouwe waarschijnlijk opgeofferd waardoor jouw bestedingsinkomen heel veel minder is. En waarschijnlijk ga jij ook voor de kinderen zorgen. Ik hoop dat jullie er samen goed uit komen.
Wat is dat toch met mannen dat ze hun werk belangrijker vinden en kennelijk daar meer uit halen dan uit hun vrouw en hun bloed eigen kinderen??????
Zijn salaris is dusdanig hoog dat het voor mij niet rendabel was om te blijven werken, we waren bijna mijn dubbele inkomen kwijt aan de kinderopvang...
Maar ik heb inderdaad pensioen e.d. al ter sprake gebracht, en daar was hij het mee eens.
Ik verwacht ook dat hij flink alimentatie moet betalen want uiteraard wil hij geen co-ouderschap.
Hij zei altijd dat hij zijn gezin het belangrijkste vond maar er kwam een carrièrekans voorbij en ineens zijn wij niet belangrijk meer (hoewel hij zegt dat hij de kinderen belangrijk vind laten zijn daden iets anders zien).
Qua werk verwacht ik dat ik snel weer aan de slag kan, er zijn veel vacatures en ik ben er maar een paar jaar uit geweest dus geen enorm gat in mijn CV.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
