Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
donderdag 24 oktober 2024 om 19:24
Dan heb je toch je antwoord,zo ís hij niet en zo gaat hij ook niet worden. Wees realistisch. Je gaat er grotendeels alleen voor komen te staan met je kind(eren). Heb je geluk dan kan hij af en toe "helpen".Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:1450/50 niet, ik vind het geen probleem om meer in het huishouden te blijven doen (of huishoudondersteuning in te zetten), meer betrokken en aanwezig te zijn bij/ voor de kinderen en in te leveren op werkdagen. Maar een vader die bijvoorbeeld 3 avonden in de week thuis is en helpt met de avondplanning, en dan als het even kan niet pas om 19.00, maar rond 17.00, mét aandacht en tijd/ rust voor de kinderen, is voor mij wel heel belangrijk. Een vader die de kinderen de overige 2 dagen gezellig naar school brengt, op de dagen dat hij tot laat werkt, en helpt bij de ochtenden. Iemand die inspringt en zijn werk even kan laten voor wat het is als kind ziek is en opgehaald moet worden, en iemand die in de weekenden echt aanwezig is. Een vader die actief investeert in de band met zijn kinderen en deelneemt aan het gezin. Een papa dag zou leuk zijn maar daar wil ik best een concessie in doen als de rest van bovenstaande wel geldt.
Nogmaals helemaal prima dat de verdeling geen 50/50 is, maar 65/35 zou wel fijn zijn.
donderdag 24 oktober 2024 om 19:25
Dan moet je misschien wel fulltime aan de bak, ze zullen je graag terug zien op de arbeids markt. Alle moeders fulltime aan het werk, is wat de overheid toch al graag zou willen zien.Lemon_Pledge schreef: ↑24-10-2024 19:22Hij wil financieel goed voor ons zorgen dus dat is zeker iets wat ik in de gaten ga houden / op in ga zetten. We wonen daarom ook nog samen, hij wil niet dat ik ergens onder een brug eindig met de kinderen
Zijn salaris is dusdanig hoog dat het voor mij niet rendabel was om te blijven werken, we waren bijna mijn dubbele inkomen kwijt aan de kinderopvang...
Maar ik heb inderdaad pensioen e.d. al ter sprake gebracht, en daar was hij het mee eens.
Ik verwacht ook dat hij flink alimentatie moet betalen want uiteraard wil hij geen co-ouderschap.
Hij zei altijd dat hij zijn gezin het belangrijkste vond maar er kwam een carrièrekans voorbij en ineens zijn wij niet belangrijk meer (hoewel hij zegt dat hij de kinderen belangrijk vind laten zijn daden iets anders zien).
Qua werk verwacht ik dat ik snel weer aan de slag kan, er zijn veel vacatures en ik ben er maar een paar jaar uit geweest dus geen enorm gat in mijn CV.
Maar ik snap jouw man niet dat hij het niet terug probeert te draaien zodat je nog bij hem blijft. HIj doet zichzelf tekort. Dom van hem. In ieder geval sterkte. Gelukkig wil hij je blijven steunen ,en dat is ook niet meer dan terecht maar dat laatste ziet niet altijd idereen.
donderdag 24 oktober 2024 om 20:10
Bedankt!ioneszoveelstekeer schreef: ↑24-10-2024 19:25
Maar ik snap jouw man niet dat hij het niet terug probeert te draaien zodat je nog bij hem blijft. HIj doet zichzelf tekort. Dom van hem. In ieder geval sterkte. Gelukkig wil hij je blijven steunen ,en dat is ook niet meer dan terecht maar dat laatste ziet niet altijd idereen.
Hij mist zijn vrijheid en hij voelt geen liefde meer - maar de laatste keer dat hij echt tijd voor mij had kan ik me niet eens meer herinneren, alles draait om zijn werk.
Ik snap ook echt niet waarom hij de kinderen niet vaker wil zien, ze worden zo snel groot, en hun ontwikkeling gaat zo snel nu ze nog zo jong zijn, maar ja, werk...
En hij realiseert zich waarschijnlijk ook niet dat ik alles thuis doe, van onderbroeken wassen tot containers en oud papier buiten zetten. Het toiletpapier komt ook niet uit de lucht vallen maar is op wonderbaarlijke wijze altijd aanwezig, net als de schone handdoeken en de gevulde koelkast.
Dus to, ik zou er nog even heel goed over nadenken..
donderdag 24 oktober 2024 om 21:35
Ik zou incalculeren dat jouw ex zo'n pa wordt die elke 14 dagen met de kinderen naar de Efteling gaat tijdens zijn weekend.Lemon_Pledge schreef: ↑24-10-2024 20:10Bedankt!
Hij mist zijn vrijheid en hij voelt geen liefde meer - maar de laatste keer dat hij echt tijd voor mij had kan ik me niet eens meer herinneren, alles draait om zijn werk.
Ik snap ook echt niet waarom hij de kinderen niet vaker wil zien, ze worden zo snel groot, en hun ontwikkeling gaat zo snel nu ze nog zo jong zijn, maar ja, werk...
En hij realiseert zich waarschijnlijk ook niet dat ik alles thuis doe, van onderbroeken wassen tot containers en oud papier buiten zetten. Het toiletpapier komt ook niet uit de lucht vallen maar is op wonderbaarlijke wijze altijd aanwezig, net als de schone handdoeken en de gevulde koelkast.
Dus to, ik zou er nog even heel goed over nadenken..
Maar die wel geen melk in zijn koelkast heeft staan en de kleding zal je ook elke keer zelf mogen meegeven als de kinderen al blijven slapen.
Ik zie het bovendien ook gebeuren dat hij 2 zaterdagjes per maand de leuke vader uithangen wel genoeg vindt.
Want op zaterdagavond en zondag heeft ie het alweer "druk druk druk".
Zorg dus vooral dat die alimentatie stevig onderhandeld wordt.
Want alles valt de komende 15 jaar op jouw nek.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 25 oktober 2024 om 09:14
Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:1450/50 niet, ik vind het geen probleem om meer in het huishouden te blijven doen (of huishoudondersteuning in te zetten), meer betrokken en aanwezig te zijn bij/ voor de kinderen en in te leveren op werkdagen. Maar een vader die bijvoorbeeld 3 avonden in de week thuis is en helpt met de avondplanning, en dan als het even kan niet pas om 19.00, maar rond 17.00, mét aandacht en tijd/ rust voor de kinderen, is voor mij wel heel belangrijk. Een vader die de kinderen de overige 2 dagen gezellig naar school brengt, op de dagen dat hij tot laat werkt, en helpt bij de ochtenden. Iemand die inspringt en zijn werk even kan laten voor wat het is als kind ziek is en opgehaald moet worden, en iemand die in de weekenden echt aanwezig is. Een vader die actief investeert in de band met zijn kinderen en deelneemt aan het gezin. Een papa dag zou leuk zijn maar daar wil ik best een concessie in doen als de rest van bovenstaande wel geldt.
Nogmaals helemaal prima dat de verdeling geen 50/50 is, maar 65/35 zou wel fijn zijn.
Volgens mij vergeet jij hierbij compleet de derde shift en mental load. Een verdeling van de de dingen die jij hierboven noemt in 65/35 komt met die derde shift erbij (en het huishouden) eerder op 90/10. Wat doe je jezelf aan als je dat prima vindt. Ik vind het droevig.
vrijdag 25 oktober 2024 om 10:24
En ik lees te vaak dat er dan een scheiding volgt en vader wel in ene betrokken kan zijn bij het nieuwe gezin. Ik wil een partner die er is voor zijn gezin, zo niet dan geen kinderen met deze partner. Ik gun ook de kinderen een fijne hechting, maar mijzelf kennende met 3-4 dagen werken, volledig huishouden (op 1x stofzuigen na), koken, opvoeden, etc dan stort ik binnen een jaar in en zal mijn kind al helemaal geen betrokken moeder hebben, maar moeder in de overlevingsstatus. Want je staat altijd aan. Je kan niet weg naar vrienden zonder je kind, niet naar je sport, niet alleen op vakantie of dagje weg. Alles draait om je kind. Klinkt nu romantisch misschien, maar een mens heeft tijd voor zichzelf nodig. En met een au-pair denk ik; waarom wil je dan kinderen? Kinderen willen hun ouders.
vrijdag 25 oktober 2024 om 11:33
Ik denk dat je ook moeilijk een voorstelling kunt maken hoe weinig tijd je nog voor jezelf hebt. Je schrijft dat je dit soms nodig hebt maar met een kind is dat er bijna niet meer. Soms ben je blij als je even 2 minuten naar de wc kunt zonder dat hij begint te huilen of aan de deur staat en je roept. Als je dan een partner hebt die nog erger is en wiens slaap heiig is dan blijft er bijna niets voor jezelf over. Geen nacht kunnen doorslapen is killing op den duur. Dan heb ik het nog niet eens over het huishouden daar kun je hulp voor inschakelen maar de avonden en nachten moet je met zijn tweeën doen. In jouw geval is dit dus waarschijnlijk jij in je eentje.
vrijdag 25 oktober 2024 om 11:47
Ik denk dat de meeste mensen die nog geen kinderen hebben niet denken aan de derde shift/mental load. Gewoon omdat ze nog geen idee hebben wat dat inhoudt en dat dat überhaupt een ding is. Ik denk wel dat je gelijk hebt. Hij gaat misschien wel wat doen, maar dan wel de praktische kant, alleen wat hem wordt opgedragen.S-Groot schreef: ↑25-10-2024 09:14Volgens mij vergeet jij hierbij compleet de derde shift en mental load. Een verdeling van de de dingen die jij hierboven noemt in 65/35 komt met die derde shift erbij (en het huishouden) eerder op 90/10. Wat doe je jezelf aan als je dat prima vindt. Ik vind het droevig.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 25 oktober 2024 om 11:49
Eerlijk gezegd vind ik dat dus ook heel zwaar. Partner is wel aanwezig maar voert gewoon niets uit voor het gezin, want hij is moe na een lange dag werken, en hoort het überhaupt niet eens als de kinderen wakker zijn.Blauwbloemetje schreef: ↑25-10-2024 11:33Ik denk dat je ook moeilijk een voorstelling kunt maken hoe weinig tijd je nog voor jezelf hebt. Je schrijft dat je dit soms nodig hebt maar met een kind is dat er bijna niet meer. Soms ben je blij als je even 2 minuten naar de wc kunt zonder dat hij begint te huilen of aan de deur staat en je roept. Als je dan een partner hebt die nog erger is en wiens slaap heiig is dan blijft er bijna niets voor jezelf over. Geen nacht kunnen doorslapen is killing op den duur. Dan heb ik het nog niet eens over het huishouden daar kun je hulp voor inschakelen maar de avonden en nachten moet je met zijn tweeën doen. In jouw geval is dit dus waarschijnlijk jij in je eentje.
Als je alleen bent weet je dat je alleen bent, maar nu heb je er iemand bij waar je wél rekening mee houdt (en rotzooi/ was produceert) , maar die zelf totaal andere prioriteiten heeft (werk en zichzelf).
Ik heb op dit moment eigenlijk nooit tijd voor mezelf, terwijl hij regelmatig een sneer maakt dat ik lekker de hele dag thuis zit met de kinderen.
vrijdag 25 oktober 2024 om 11:52
Susan schreef: ↑25-10-2024 11:47Ik denk dat de meeste mensen die nog geen kinderen hebben niet denken aan de derde shift/mental load. Gewoon omdat ze nog geen idee hebben wat dat inhoudt en dat dat überhaupt een ding is. Ik denk wel dat je gelijk hebt. Hij gaat misschien wel wat doen, maar dan wel de praktische kant, alleen wat hem wordt opgedragen.
En alleen als het hem uitkomt. Als het even niet uitkomt, doet hij het gewoon niet. Dus moet TO steeds in de gaten blijven houden of hij wel daadwerkelijk gaat doen wat hij gezegd dat dat hij zou doen. Want zij kan niet voorzien of het wel uitkomt, werk kan altijd opeens tussendoor komen en werk is ècht belangrijk. Die constante alertheid die dat van haar gaat vergen is echt killing. Dat is zwaarder dan het gewoon alleen doen.
vrijdag 25 oktober 2024 om 11:57
Ja, of hij doet het half of gewoon niet goed omdat hij er niet over nadenkt, en dan komt ze op het punt dat ze zegt dat ze het dan liever gewoon zelf doet en dan wordt er weer naar haar gewezen, dat ze zelf dingen naar zich toetrekt. Ik zag dat hier ook alweer voorbij komen, eerder in de discussie, maar ik geloof eerlijk gezegd niet zo dat vrouwen die alles naar zich toe trekken dat doen omdat ze zo graag alles alleen willen doen en zo pietje precies en op de details zijn. En dat dat dan echt gaat om het blauwe badpak in plaats van het groene. Dat gaat dan om het blauwe badpak dat al een jaar te klein is en in de la ligt als reservebadpak voor de jongste, dat hij dan alweer in de zwemtas van de oudste heeft gedaan.Ladara schreef: ↑25-10-2024 11:52En alleen als het hem uitkomt. Als het even niet uitkomt, doet hij het gewoon niet. Dus moet TO steeds in de gaten blijven houden of hij wel daadwerkelijk gaat doen wat hij gezegd dat dat hij zou doen. Want zij kan niet voorzien of het wel uitkomt, werk kan altijd opeens tussendoor komen en werk is ècht belangrijk. Die constante alertheid die dat van haar gaat vergen is echt killing. Dat is zwaarder dan het gewoon alleen doen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 25 oktober 2024 om 12:05
Ja, ik las het ook en bedacht dat het inderdaad soms onmogelijk is om te zien wat er achter dit soort keuzes zit en dat het heel gemakkelijk is om te oordelen dat het gatekeeping is terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn.
Een vriendin van me was een keer hier, ze bleef spur of the moment eten. Dus ze belde haar man om dat te melden, die zei dat hun dochter nog steeds bij een vriendinnetje zat, omdat hij haar niet had opgehaald. Hij vond dat het wel wat later kon. Dus zij belde de ouders van het vriendinnetje om te regelen dat hun dochter alsnog meteen naar huis kwam. Dat zou je kunnen zien alsof zij hem niet vertrouwde in zijn beslissingen. Maar ze legde het later zo'n beetje uit, niet heel concreet, want ik betwijfel of ze zelf begreep wat haar motivatie was, maar deze mensen namen hun dochter mee naar paardrijden en haalden haar op, ze speelde dan soms daar als het gezellig was. Maar dat is een sociale constructie die je niet te vaak moet benutten en zeker niet voor onnozelheden zoals een man die geen zin heeft om op te halen. Want als deze mensen het idee krijgen dat het ongelijkwaardig wordt, heb je best kans dat ze de breng/haal-gunst staken. En dat zou voor mijn vriendin een probleem zijn, omdat zij hun andere kind op hetzelfde tijdstip ergens moest brengen.
Dat soort complexe sociale verhoudingen zie je niet als je een man bent die niet meedoet in het gezin. Je ziet het ook niet als je er van een afstandje naar kijkt, dus oordelen is makkelijk. Heel jammer wel.
Een vriendin van me was een keer hier, ze bleef spur of the moment eten. Dus ze belde haar man om dat te melden, die zei dat hun dochter nog steeds bij een vriendinnetje zat, omdat hij haar niet had opgehaald. Hij vond dat het wel wat later kon. Dus zij belde de ouders van het vriendinnetje om te regelen dat hun dochter alsnog meteen naar huis kwam. Dat zou je kunnen zien alsof zij hem niet vertrouwde in zijn beslissingen. Maar ze legde het later zo'n beetje uit, niet heel concreet, want ik betwijfel of ze zelf begreep wat haar motivatie was, maar deze mensen namen hun dochter mee naar paardrijden en haalden haar op, ze speelde dan soms daar als het gezellig was. Maar dat is een sociale constructie die je niet te vaak moet benutten en zeker niet voor onnozelheden zoals een man die geen zin heeft om op te halen. Want als deze mensen het idee krijgen dat het ongelijkwaardig wordt, heb je best kans dat ze de breng/haal-gunst staken. En dat zou voor mijn vriendin een probleem zijn, omdat zij hun andere kind op hetzelfde tijdstip ergens moest brengen.
Dat soort complexe sociale verhoudingen zie je niet als je een man bent die niet meedoet in het gezin. Je ziet het ook niet als je er van een afstandje naar kijkt, dus oordelen is makkelijk. Heel jammer wel.
ladara wijzigde dit bericht op 25-10-2024 13:06
0.03% gewijzigd
vrijdag 25 oktober 2024 om 12:29
Dankjewel dat je dit aanstipt, en de andere mensen die het hadden over mentale overload. Constante alertheid merk ik nu ook al in onze relatie, omdat ik hem vaak herinner aan dingen die moeten gebeuren, of ik zoek dingen uit die ik vervolgens voor hem samenvat of overdraag, bijvoorbeeld als het gaat om vakanties plannen, een hond, opvoeding, afsluiten van contracten of wat dan ook. En nu is dat allemaal nog prima te doen (het geeft me ook rust doordat ik weet dat dingen goed gebeuren), maar met een hond of kinderen? Hij lijkt niet of onvoldoende in te zien hoe dat echt werkt voor mij/ hoe dat al jaren lang eigenlijk gaat.Ladara schreef: ↑25-10-2024 11:52En alleen als het hem uitkomt. Als het even niet uitkomt, doet hij het gewoon niet. Dus moet TO steeds in de gaten blijven houden of hij wel daadwerkelijk gaat doen wat hij gezegd dat dat hij zou doen. Want zij kan niet voorzien of het wel uitkomt, werk kan altijd opeens tussendoor komen en werk is ècht belangrijk. Die constante alertheid die dat van haar gaat vergen is echt killing. Dat is zwaarder dan het gewoon alleen doen.
Als ik het hierover heb met hem vraagt hij om voorbeeldjes, waarop hij vervolgens aangeeft dat hij dan graag x en y zal oppakken om mij te ontlasten en helpen. Of hij komt met tegengeluid waaruit blijkt dat hij bepaalde dingen ook zelf doet. Hij lijkt niet goed te snappen dat het oppakken van wat concrete dingen wat hij in z’n agenda zet, voor mij weinig tot niks betekent in het moeten nadenken over/ voor hem. En ook hierin doe ik dit voor een groot deel zelf en hou ik dingen in stand, maar wanneer ik het niet doe, heb ik er soms zelf direct of indirect ook last van.
Iemand gaf aan dat wat ik schetste als 65/35 eerder 90/10 is (of een andere verhouding).
Zouden mensen mij wat meer inzicht kunnen geven in wat wel realistisch is bij een verdeling van bijvoorbeeld 65/35? Inclusief de mental load en alle andere zaken waar ik onvoldoende bij stil sta? Veel mensen hebben al dingen aangegeven op dit vlak en ik merk dat dat me helpt om realistischer te denken.
We gaan vanavond eten bij de ouders van vriend. Met hun willen we ook het gesprek wat verder aangaan en dingen vanuit hun visie verder in kaart krijgen.
Overigens wil ik over het algemeen iedereen ontzettend bedanken voor alle tijd, berichten, inzichten en vragen die gedeeld en gesteld worden. Ik waardeer het echt enorm en neem alles wat er gezegd wordt mee. Er gebeurt hier van alles op dit vlak op gebied van gesprekken, gedachten, gevoelens en nieuwe invalshoeken. Ook vriend beseft steeds meer dat hij echt andere werkkeuzes zal moeten maken willen we ervoor gaan, en wanneer hij dit niet wilt of kan in de mate dat nodig is, dit zal betekenen dat er geen kinderen gaan komen. En dan zullen we beiden ook weer moeten bedenken wat dat voor ons als individu betekent. Ik vind het geheel best pittig en verdrietig maar ik ben er ook enorm blij mee. Dankjewel allemaal!
vrijdag 25 oktober 2024 om 12:40
Denise456 schreef: ↑25-10-2024 12:29Constante alertheid merk ik nu ook al in onze relatie, omdat ik hem vrijwel altijd herinner aan dingen die moeten gebeuren, of ik zoek dingen uit die ik vervolgens voor hem samenvat of overdraag, bijvoorbeeld als het gaat om vakanties plannen, een hond, opvoeding, afsluiten van contracten of wat dan ook. Hij lijkt niet of onvoldoende in te zien hoe dat echt werkt voor mij.
Mijn man heeft ook de jeugd van de kinderen meegeleefd op samenvattingen van mij, waarin ik de informatie selecteerde op relevantie en in hapklare brokjes aanbood, zodat hij alleen maar zijn mening hoefde te geven en daarmee zowel geïnformeerd was als meebeslist had. Daardoor had hij steeds het idee dat hij wèl meedeed. Mijn man ontkende dus ook dat ìk dit allemaal voor hem deed, want hij wist dingen toch en besliste toch mee? Inmiddels ben ik daarmee gestopt, grotendeels om mijn punt te maken (want als ik het helemaal niet doe, zoals hij zei, kan het ook niet erg zijn als ik ermee stop). Hij weet nu dus niets van onze kinderen en ervaart steeds dat hij overal buiten valt. Hij zegt het nu ook, dat hij zich buitengesloten voelt; dat is alleen maar omdat ik niet meer samenvat en overdraag, want echt meedoen doet hij nu meer dan vroeger.
Probeer het zelf eens een tijdje: stoppen met informatie voor hem selecteren en samenvatten. Dan ervaart hij hoe het voelt om het leven niet meer mee te krijgen door wat jij hem vertelt. Misschien werkt dat voor jullie allebei verhelderend.
vrijdag 25 oktober 2024 om 12:50
In het kader nog van informatie selecteren en samenvatten en niet het leven van de kinderen mee leven: we waren onlangs voor een reunie op de oude basisschool van de kinderen. Mijn man kende daar werkelijk niemand. Ik vond het confronterend dat hij van de jeugd en het jonge leven van onze kinderen (die iedereen daar kenden, net als ik) helemaal niets heeft meegekregen. Alle mensen die belangrijk waren in het leven van onze kinderen, jarenlang, daar wist hij helemaal niets vanaf. Ik moest steeds alle mensen ondertitelen - 'dat is Pietje, daar speelde kind 1 mee tijdens X', 'dat is de kleuterjuf die kind 2 drie jaar heeft gehad'. Maar gezien mijn voornemen om dat niet meer te doen (want ik deed al het niet, aldus man) ben ik mijn eigen weg gegaan. Hij heeft de hele middag in zijn eentje gestaan.
ladara wijzigde dit bericht op 25-10-2024 13:03
0.06% gewijzigd
vrijdag 25 oktober 2024 om 12:53
Ik weet niet of het al genoemd is, maar dit is een heel treffende illustratie van hoe de mental load werkt:
https://www.theguardian.com/world/2017/ ... ores-comic
https://www.theguardian.com/world/2017/ ... ores-comic
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:02
Oh jee, jij wordt heel erg tekort gedaan. Maar feit is dat mannen bitter weinig inlevingsvermogen hebben in hun vrouw en vrouwen in het algemeen.Lemon_Pledge schreef: ↑25-10-2024 11:49Eerlijk gezegd vind ik dat dus ook heel zwaar. Partner is wel aanwezig maar voert gewoon niets uit voor het gezin, want hij is moe na een lange dag werken, en hoort het überhaupt niet eens als de kinderen wakker zijn.
Als je alleen bent weet je dat je alleen bent, maar nu heb je er iemand bij waar je wél rekening mee houdt (en rotzooi/ was produceert) , maar die zelf totaal andere prioriteiten heeft (werk en zichzelf).
Ik heb op dit moment eigenlijk nooit tijd voor mezelf, terwijl hij regelmatig een sneer maakt dat ik lekker de hele dag thuis zit met de kinderen.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:02
Oh jee, jij wordt heel erg tekort gedaan. Maar feit is dat mannen bitter weinig inlevingsvermogen hebben in hun vrouw en vrouwen in het algemeen.Lemon_Pledge schreef: ↑25-10-2024 11:49Eerlijk gezegd vind ik dat dus ook heel zwaar. Partner is wel aanwezig maar voert gewoon niets uit voor het gezin, want hij is moe na een lange dag werken, en hoort het überhaupt niet eens als de kinderen wakker zijn.
Als je alleen bent weet je dat je alleen bent, maar nu heb je er iemand bij waar je wél rekening mee houdt (en rotzooi/ was produceert) , maar die zelf totaal andere prioriteiten heeft (werk en zichzelf).
Ik heb op dit moment eigenlijk nooit tijd voor mezelf, terwijl hij regelmatig een sneer maakt dat ik lekker de hele dag thuis zit met de kinderen.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:06
Dat is inderdaad heel moeilijk om je vooraf goed op voor te bereiden. Het probleem van iemand die alleen maar taakjes uitvoert, is dat je zelf noodgedwongen de eindverantwoordelijke blijft. Dus ja, hij brengt Kees wel naar school, maar weet niet dat hij vandaag vijf dingen met de letter P mee moet nemen. Brengt Keesje wel naar dat kinderfeestje als je het vraagt, maar bedenkt niet dat daar ook een cadeautje bij hoort. Op tijd bij de sportlessen aanwezig zijn is één ding, maar er moet ook gezorgd worden voor sportkleding die op tijd gewassen is. Zo zijn er duizenden dingen die niet echt spelen bij iemand die alleen maar doet wat je hem vraagt.Susan schreef: ↑25-10-2024 11:47Ik denk dat de meeste mensen die nog geen kinderen hebben niet denken aan de derde shift/mental load. Gewoon omdat ze nog geen idee hebben wat dat inhoudt en dat dat überhaupt een ding is. Ik denk wel dat je gelijk hebt. Hij gaat misschien wel wat doen, maar dan wel de praktische kant, alleen wat hem wordt opgedragen.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:09
ioneszoveelstekeer schreef: ↑25-10-2024 13:02Oh jee, jij wordt heel erg tekort gedaan. Maar feit is dat mannen bitter weinig inlevingsvermogen hebben in hun vrouw en vrouwen in het algemeen.
Ja, is pas nog een leuk experiment met kinderen over gedaan: https://www.tiktok.com/@streamonu/video ... 3940470049.
Meisjes passen hun gedrag aan de ander aan, jongens een stuk minder.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:10
Oh wauw. Hele, hele, hele pakkende en ontzettend herkenbaar. Dankjewel. Maar oprechte vraag adhv de illustratie, het voorbeeldje van de tafel leegruimen: zijn er mannen die dit überhaupt kunnen op de vrouwen manier? Haha. Ik kan het me niet eens voorstellen.Susan schreef: ↑25-10-2024 12:53Ik weet niet of het al genoemd is, maar dit is een heel treffende illustratie van hoe de mental load werkt:
https://www.theguardian.com/world/2017/ ... ores-comic
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:36
Precies.Susan schreef: ↑25-10-2024 11:57Ja, of hij doet het half of gewoon niet goed omdat hij er niet over nadenkt, en dan komt ze op het punt dat ze zegt dat ze het dan liever gewoon zelf doet en dan wordt er weer naar haar gewezen, dat ze zelf dingen naar zich toetrekt. Ik zag dat hier ook alweer voorbij komen, eerder in de discussie, maar ik geloof eerlijk gezegd niet zo dat vrouwen die alles naar zich toe trekken dat doen omdat ze zo graag alles alleen willen doen en zo pietje precies en op de details zijn. En dat dat dan echt gaat om het blauwe badpak in plaats van het groene. Dat gaat dan om het blauwe badpak dat al een jaar te klein is en in de la ligt als reservebadpak voor de jongste, dat hij dan alweer in de zwemtas van de oudste heeft gedaan.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:41
Het deel wat doet alsof ze het niet kunnen, willen dat niet.KatjaSasja schreef: ↑25-10-2024 13:33Even heel erg gechargeerd maar: waarom kunnen mannen dat niet?
Het geeft ze meer werk, waarom zou je dat vrijwillig gaan doen als niet hoeft?
Strategische incompetentie, of 'weaponized incompetence' houdt in dat één van de partners binnen een huishouden doet alsof hij of zij taken niet (volledig) zelfstandig kan uitvoeren. Het doel? Onder die huishoudelijke taken uit komen of hier onnodig hulp bij krijgen.
En dit is gewoon een logische uitwas van een patriarchale wereld die alleen voor vrouwen is veranderd, zij wel meer werken, meer zelf betalen, meedraaien financieel maar amper daar de vruchten van plukken ( onbetaald werk heeft geen pensioen en parttime werken is minder promoties ect) maar dan naast meer werken zeker niet minder thuis kunnen doen en ook niet minder zorgen voor het gezin/kinderen zelf.
Daar is amper wat in veranderd.
Gechargeerd natuurlijk, er zijn uitzonderingen.
Die strakjes ook geheid weer genoemd gaan worden en dan vast ook weer gewezen gaat worden naar het zogenaamde naar zich toetrekken van dingen zoals al eerder.
Het is helaas niet de bedoeling dat dat soort mannen ( nee niet alle, wel flink deel) en de vrouwen die zelf soms niet eens doorhebben dat gewoon niet klopt, aangesproken worden op in stand houden van deze ongelijkheid.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 25-10-2024 13:44
17.43% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
