Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:41
Misschien omdat ze het niet hoeven. Als ze het moeten, kunnen ze dat echt wel. Het is namelijk geen hogere wiskunde of aangeboren talent dat alleen een vrouw bezit.KatjaSasja schreef: ↑25-10-2024 13:33Even heel erg gechargeerd maar: waarom kunnen mannen dat niet?
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:46
Die vagina maakt echt wel dat de wc's met remsporen schoon moet of dat je kledingmaat van je kinderen wel ongeveer weet.
Bijzondere krachten zitten in de foef.
vrijdag 25 oktober 2024 om 13:52
Lucifee2024 schreef: ↑25-10-2024 13:46Die vagina maakt echt wel dat de wc's met remsporen schoon moet of dat je kledingmaat van je kinderen wel ongeveer weet.
Bijzondere krachten zitten in de foef.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:05
Ik vraag me af wat je met de ouders van vriend zou willen bespreken.
Vergeet niet dat de opvoeding 25 jaar geleden echt wel anders was dan nu. Mannen waren heel vaak nog niet zoveel betrokken bij de opvoeding dan nu. Papadag begon toen pas in opkomst te raken en de vrouw ging meestal een stuk minder werken dan nu. Ik vraag me af of de ouders je man niet gelijk gaan geven en vinden dat jij je voor niets druk maakt.
Of wil je ze soms vragen wat zij zouden kunnen betekenen voor jullie mbt hulp bij een kind?
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:08
Als het ouders zijn die het belang van hun geliefde zoon prevaleren boven het geluk van diens vrouw en hoe dan ook oma en opa willen worden, heb je er niet veel aan. Het moeten wel objectieve mensen zijn,.Blauwbloemetje schreef: ↑25-10-2024 14:05Ik vraag me af wat je met de ouders van vriend zou willen bespreken.
Vergeet niet dat de opvoeding 25 jaar geleden echt wel anders was dan nu. Mannen waren heel vaak nog niet zoveel betrokken bij de opvoeding dan nu. Papadag begon toen pas in opkomst te raken en de vrouw ging meestal een stuk minder werken dan nu. Ik vraag me af of de ouders je man niet gelijk gaan geven en vinden dat jij je voor niets druk maakt.
Of wil je ze soms vragen wat zij zouden kunnen betekenen voor jullie mbt hulp bij een kind?
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:11
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:14
De vrouwen manier? Ik ben een vrouw, en ruim echt zo de tafel niet af. Het woord ‘kunnen’ leest alsof je de manier waarop de vrouw in die cartoon de tafel opruimt, positief vindt. Ik zie in die cartoon juist een vrouw die het volledig boven het hoofd gegroeid is, en die daarom tijdens het tafelafruimen heel chaotisch steeds andere dingen gaat doen.
Ik ken wel mannen die gewoon mede-eigenaar zijn van het huishouden. Er woont er hier een. Als een man op zijn werk zelf het overzicht kan houden, en niet alleen ‘helpt’ bij taakjes, kan hij dat thuis ook best.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:21
Ik vind dat ook bijzonder ja, waarom zou je dit met hen bespreken? Hoe objectief is hun mening als zij bijv staan te popelen opa en oma te worden? En daarnaast gaat het om hun zoon…… Hopelijk verwacht je van dit gesprek niet teveel.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:23
Ik kom uit een gezin waar vader 80 uur per week werkte. Moeder was TBM (was ook een beetje "normaal" nog in die tijd) en vader was alleen op zondag vrij. Toch hebben mijn sibling en ik een hele fijne jeugd gehad. En we gingen als gezin ook zeker 4 keer per jaar op vakantie waar vader ook echt tijd voor ons maakte.
Moeder vond haar rol als TBM ook helemaal prima. (Dat is natuurlijk wel een vereiste) Dus ik kan niet zeggen dat wij als kinderen de opvoedrol van vader gemist hebben.
Nu zijn partner en ik beiden ondernemer en bewust niet gekozen voor kinderen. Zou mij ook helemaal niet passen, ik vind mijn werk erg leuk en man ook, en met kinderen hadden we daar beiden een stuk op in moeten leveren. Als je dat niet wil, dan vind ik dat je niet aan kinderen moet beginnen.
Vantevoren moet heel duidelijk zijn wie welke taken op zich gaat nemen en wie welke uren gaat werken. Als TO zelf wil kiezen voor de grootste opvoedtaken (wat natuurlijk helemaal prima is) dan dient er wel een plan te liggen voor het geval van een eventuele scheiding. Vaak zijn ondernemers getrouwd op huwelijkse voorwaarden om voor de hand liggende redenen, maar dat zou in zo'n geval ook ten nadele zijn van TO.
Als TO wel ook 4 dagen wil blijven werken dan zal haar partner fors moeten minderen. Staat hij daar negatief in dan zou ik zeggen geen kinderen met hem. Dan is het aan TO om te beslissen of ze geheel kinderloos wil blijven (wat wij hebben gedaan en ook prima bevalt, ondanks dat er bij mij wel een kinderwens is geweest) of deze relatie beëindigen en zoeken naar een partner die hetzelfde wil.
Als kind er eenmaal is ben je te laat voor deze afspraken.
Moeder vond haar rol als TBM ook helemaal prima. (Dat is natuurlijk wel een vereiste) Dus ik kan niet zeggen dat wij als kinderen de opvoedrol van vader gemist hebben.
Nu zijn partner en ik beiden ondernemer en bewust niet gekozen voor kinderen. Zou mij ook helemaal niet passen, ik vind mijn werk erg leuk en man ook, en met kinderen hadden we daar beiden een stuk op in moeten leveren. Als je dat niet wil, dan vind ik dat je niet aan kinderen moet beginnen.
Vantevoren moet heel duidelijk zijn wie welke taken op zich gaat nemen en wie welke uren gaat werken. Als TO zelf wil kiezen voor de grootste opvoedtaken (wat natuurlijk helemaal prima is) dan dient er wel een plan te liggen voor het geval van een eventuele scheiding. Vaak zijn ondernemers getrouwd op huwelijkse voorwaarden om voor de hand liggende redenen, maar dat zou in zo'n geval ook ten nadele zijn van TO.
Als TO wel ook 4 dagen wil blijven werken dan zal haar partner fors moeten minderen. Staat hij daar negatief in dan zou ik zeggen geen kinderen met hem. Dan is het aan TO om te beslissen of ze geheel kinderloos wil blijven (wat wij hebben gedaan en ook prima bevalt, ondanks dat er bij mij wel een kinderwens is geweest) of deze relatie beëindigen en zoeken naar een partner die hetzelfde wil.
Als kind er eenmaal is ben je te laat voor deze afspraken.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:36
Kom op zeg. Je partner zou wel een bedrijf kunnen opzetten en runnen, maar geen huishouden draaiende kunnen houden?
Als jij al zo denkt komt het nooit goed natuurlijk.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:38
To ik zou dit soort zeer persoonlijke zaken niet met je schoonouders bespreken. Het is tussen jullie. En hun ideeën zijn waarschijnlijk van een andere generatie. De kans is groot dat ze het probleem niet goed zien, het opvatten als kritiek op de opvoeding of meegaan in de goede bedoelingen van vriend.
Hoe sta jij zelf in het moederschap? Wil je dat echt dolgraag? Ook zonder partner bijvoorbeeld. Of zou je ook gelukkig zijn met alleen je partner en de hond? Genoeg mensen die bewust kiezen voor een kindervrij leven omdat het beter bij hen past.
Hoe sta jij zelf in het moederschap? Wil je dat echt dolgraag? Ook zonder partner bijvoorbeeld. Of zou je ook gelukkig zijn met alleen je partner en de hond? Genoeg mensen die bewust kiezen voor een kindervrij leven omdat het beter bij hen past.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:41
Ik heb geen kinderen, maar ben wel kind geweest. Ik heb de mental load alleen al daardoor hartstikke scherp in het vizier. Oh en ik heb ook gewoon oog voor mijn omgeving, dat helpt ook.Susan schreef: ↑25-10-2024 11:47Ik denk dat de meeste mensen die nog geen kinderen hebben niet denken aan de derde shift/mental load. Gewoon omdat ze nog geen idee hebben wat dat inhoudt en dat dat überhaupt een ding is. Ik denk wel dat je gelijk hebt. Hij gaat misschien wel wat doen, maar dan wel de praktische kant, alleen wat hem wordt opgedragen.
vrijdag 25 oktober 2024 om 14:51
Wat wil je halen bij je schoonouders?
Dit is namelijk vooral iets tussen jullie tweeën.
Jullie zullen zelf moeten bedenken of kinderen binnen de huidige situatie passen. En welke aanpassingen en rolverdeling jullie willen.
Zijn ouders, potentiële grootouders dus!, erbij betrekken gaat alleen maar voor meer ruis zorgen. Ik zou reuze terughoudend zijn om dit naar buiten te brengen.
Dit is namelijk vooral iets tussen jullie tweeën.
Jullie zullen zelf moeten bedenken of kinderen binnen de huidige situatie passen. En welke aanpassingen en rolverdeling jullie willen.
Zijn ouders, potentiële grootouders dus!, erbij betrekken gaat alleen maar voor meer ruis zorgen. Ik zou reuze terughoudend zijn om dit naar buiten te brengen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:04
Ik snap ook niet waarom de schoonouders erbij betrokken worden. Ik snap het nog wel als hij het misschien zelf met een van zijn ouders bespreekt als daar iemand zit die behulpzaam is. Ik meen me te herinneren dat vader minder empathisch/ afstandelijk is. Ik vind dit ook best een persoonlijk onderwerp en eigenlijk komt het me wat onvolwassen over om dit gezamenlijk met zijn ouders te bespreken.
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:07
ik denk dat je hier je antwoord wel hebt.Denise456 schreef: ↑25-10-2024 12:29Dankjewel dat je dit aanstipt, en de andere mensen die het hadden over mentale overload. Constante alertheid merk ik nu ook al in onze relatie, omdat ik hem vaak herinner aan dingen die moeten gebeuren, of ik zoek dingen uit die ik vervolgens voor hem samenvat of overdraag, bijvoorbeeld als het gaat om vakanties plannen, een hond, opvoeding, afsluiten van contracten of wat dan ook. En nu is dat allemaal nog prima te doen (het geeft me ook rust doordat ik weet dat dingen goed gebeuren), maar met een hond of kinderen? Hij lijkt niet of onvoldoende in te zien hoe dat echt werkt voor mij/ hoe dat al jaren lang eigenlijk gaat.
Als ik het hierover heb met hem vraagt hij om voorbeeldjes, waarop hij vervolgens aangeeft dat hij dan graag x en y zal oppakken om mij te ontlasten en helpen. Of hij komt met tegengeluid waaruit blijkt dat hij bepaalde dingen ook zelf doet. Hij lijkt niet goed te snappen dat het oppakken van wat concrete dingen wat hij in z’n agenda zet, voor mij weinig tot niks betekent in het moeten nadenken over/ voor hem. En ook hierin doe ik dit voor een groot deel zelf en hou ik dingen in stand, maar wanneer ik het niet doe, heb ik er soms zelf direct of indirect ook last van.
Iemand gaf aan dat wat ik schetste als 65/35 eerder 90/10 is (of een andere verhouding).
Zouden mensen mij wat meer inzicht kunnen geven in wat wel realistisch is bij een verdeling van bijvoorbeeld 65/35? Inclusief de mental load en alle andere zaken waar ik onvoldoende bij stil sta? Veel mensen hebben al dingen aangegeven op dit vlak en ik merk dat dat me helpt om realistischer te denken.
We gaan vanavond eten bij de ouders van vriend. Met hun willen we ook het gesprek wat verder aangaan en dingen vanuit hun visie verder in kaart krijgen.
Overigens wil ik over het algemeen iedereen ontzettend bedanken voor alle tijd, berichten, inzichten en vragen die gedeeld en gesteld worden. Ik waardeer het echt enorm en neem alles wat er gezegd wordt mee. Er gebeurt hier van alles op dit vlak op gebied van gesprekken, gedachten, gevoelens en nieuwe invalshoeken. Ook vriend beseft steeds meer dat hij echt andere werkkeuzes zal moeten maken willen we ervoor gaan, en wanneer hij dit niet wilt of kan in de mate dat nodig is, dit zal betekenen dat er geen kinderen gaan komen. En dan zullen we beiden ook weer moeten bedenken wat dat voor ons als individu betekent. Ik vind het geheel best pittig en verdrietig maar ik ben er ook enorm blij mee. Dankjewel allemaal!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:17
Correctie op mijn eigen bericht: ik bedoelde niet per se kunnen, maar of er mannen zijn die het daadwerkelijk doen. Daarmee bedoel ik dus mannen in een relatie met de vrouw, omdat ik het idee heb dat in het overgrote deel van relaties de vrouw toch meer gewend is om de verantwoordelijke te zijn, en nadenkt over of aanstuurt bij. Hoe kwalijk dat ook is want voor alle dingen waar vrouw zich meer mee bezig houdt is man net zo verantwoordelijk.
In de relatie met mijn vriend is het er zo ingesleten in ieder geval en heb ik echt wel even goed ingezien sinds dit forum dat dat zeker niet normaal of gezond is.
Wat betreft schoonouders, zij kennen hun zoon natuurlijk ook als geen ander en weten hoe hij in het leven staat. Daarmee bedoel ik: veel bezig zijn met werk, weinig rust, veel in het hoofd en nooit echt veel aandacht besteed aan dingen als het huishouden. Zij hebben 4 kinderen en weten hoe het is om kinderen te hebben die veel extra zorg nodig hebben. Ik dacht, het lijkt me wel interessant om daar open het gesprek over te gaan: hoe hebben zij dat toen ervaren, hoe was hun rolverdeling, waar hebben ze zich enorm op verkeken, hoe is het écht om kinderen te hebben, wat lever je allemaal in, enzovoorts. Mijn schoonouders zijn schatten van mensen die zeker geen verhaal op zouden hangen, of een “kant” zouden kiezen bijvoorbeeld (dat is ook helemaal niet de insteek van het gesprek).
In de relatie met mijn vriend is het er zo ingesleten in ieder geval en heb ik echt wel even goed ingezien sinds dit forum dat dat zeker niet normaal of gezond is.
Wat betreft schoonouders, zij kennen hun zoon natuurlijk ook als geen ander en weten hoe hij in het leven staat. Daarmee bedoel ik: veel bezig zijn met werk, weinig rust, veel in het hoofd en nooit echt veel aandacht besteed aan dingen als het huishouden. Zij hebben 4 kinderen en weten hoe het is om kinderen te hebben die veel extra zorg nodig hebben. Ik dacht, het lijkt me wel interessant om daar open het gesprek over te gaan: hoe hebben zij dat toen ervaren, hoe was hun rolverdeling, waar hebben ze zich enorm op verkeken, hoe is het écht om kinderen te hebben, wat lever je allemaal in, enzovoorts. Mijn schoonouders zijn schatten van mensen die zeker geen verhaal op zouden hangen, of een “kant” zouden kiezen bijvoorbeeld (dat is ook helemaal niet de insteek van het gesprek).
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:29
MrsMorrison schreef: ↑25-10-2024 14:23
Als TO wel ook 4 dagen wil blijven werken dan zal haar partner fors moeten minderen. Staat hij daar negatief in dan zou ik zeggen geen kinderen met hem. Dan is het aan TO om te beslissen of ze geheel kinderloos wil blijven (wat wij hebben gedaan en ook prima bevalt, ondanks dat er bij mij wel een kinderwens is geweest) of deze relatie beëindigen en zoeken naar een partner die hetzelfde wil.
Welnee. Er zijn genoeg alleenstaande ouders die 4 dagen of meer werken, daar lukt het ook. Ook heb ik een vriendin wiens partner investmentbankier is, en dat is dus echt 60 uur in de week knallen. Zij werkt ook gewoon en doet daarnaast de kinderen ongeveer alleen. Ik zeg niet dat het leuk of makkelijk is, maar het kan wel.
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:31
Snuffelkleed schreef: ↑25-10-2024 15:04Ik snap ook niet waarom de schoonouders erbij betrokken worden. Ik snap het nog wel als hij het misschien zelf met een van zijn ouders bespreekt als daar iemand zit die behulpzaam is. Ik meen me te herinneren dat vader minder empathisch/ afstandelijk is. Ik vind dit ook best een persoonlijk onderwerp en eigenlijk komt het me wat onvolwassen over om dit gezamenlijk met zijn ouders te bespreken.
Dit woord kwam eerder in het topic ook al bij me op toen ik over vriend visie op zijn bedrijf las. Het klinkt allemaal wat kinderlijk. De ondernemers die ik ken zijn niet zozeer bezig met ‘veel vestigingen’ of ‘veel personeel’. Dat is een gevolg van hun resultaten met de verkoop van het product of dienst. Volgens mij begint een goede ondernemer met een keigoed idee, iets waar zijn klanten écht behoefte aan hebben. Vanuit daar gaat het bedrijf groeien, want je biedt iets aan wat gewild is.
Ook ken ik nauwelijks ondernemers die boeken lezen over ondernemen. Ze hebben een goed gevoel van klantbehoefte en een slim idee van marketing en sales. En vanuit daar tuimelen ze steeds verder. Soms als een speer, soms traag, soms met een faillissement.
Het klinkt een beetje alsof vriend vooral de status van een bedrijf met veel vestigingen najaagt (“kijk mij eens succesvol ondernemer zijn”), niet zozeer vanuit passie met zijn product bezig is.
Nu komt daar ook het bespreken met de schoonouders bij. Voor wie de tropenjaren al decennia geleden zijn, in een andere tijd. Hoe behulpzaam gaat dat zijn? Een mens onthoudt de nare momenten van hun kinderen minder goed. (Dat is evolutionair handig, anders zou niemand na een bevalling nog een tweede kind willen.)
Ik zou eerder met vrouwen praten die nú in de omstandigheden zitten die lijken op wat jij tegemoet gaat. En dan kijken of dat het leven is dat je wil.
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:31
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:33
natuurlijk kan het, maar dit is niet zoals TO het zou willen.Charlotta schreef: ↑25-10-2024 15:29Welnee. Er zijn genoeg alleenstaande ouders die 4 dagen of meer werken, daar lukt het ook. Ook heb ik een vriendin wiens partner investmentbankier is, en dat is dus echt 60 uur in de week knallen. Zij werkt ook gewoon en doet daarnaast de kinderen ongeveer alleen. Ik zeg niet dat het leuk of makkelijk is, maar het kan wel.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:35
Je kunt ook op zoek naar een andere partner omwille van het feit dat jij niet met je leven in dienst wil staan van hem en zijn zakenpartner voor hun bedrijf.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 25 oktober 2024 om 15:35
Ik snap wat je zegt, ik zal er nog eens over nadenken. Misschien toch maar niet bespreken.Tavistock schreef: ↑25-10-2024 15:31Dit woord kwam eerder in het topic ook al bij me op toen ik over vriend visie op zijn bedrijf las. Het klinkt allemaal wat kinderlijk. De ondernemers die ik ken zijn niet zozeer bezig met ‘veel vestigingen’ of ‘veel personeel’. Dat is een gevolg van hun resultaten met de verkoop van het product of dienst. Volgens mij begint een goede ondernemer met een keigoed idee, iets waar zijn klanten écht behoefte aan hebben. Vanuit daar gaat het bedrijf groeien, want je biedt iets aan wat gewild is.
Ook ken ik nauwelijks ondernemers die boeken lezen over ondernemen. Ze hebben een goed gevoel van klantbehoefte en een slim idee van marketing en sales. En vanuit daar tuimelen ze steeds verder. Soms als een speer, soms traag, soms met een faillissement.
Het klinkt een beetje alsof vriend vooral de status van een bedrijf met veel vestigingen najaagt (“kijk mij eens succesvol ondernemer zijn”), niet zozeer vanuit passie met zijn product bezig is.
Nu komt daar ook het bespreken met de schoonouders bij. Voor wie de tropenjaren al decennia geleden zijn, in een andere tijd. Hoe behulpzaam gaat dat zijn? Een mens onthoudt de nare momenten van hun kinderen minder goed. (Dat is evolutionair handig, anders zou niemand na een bevalling nog een tweede kind willen.)
Ik zou eerder met vrouwen praten die nú in de omstandigheden zitten die lijken op wat jij tegemoet gaat. En dan kijken of dat het leven is dat je wil.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
