Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:36
Merel90 schreef: ↑24-10-2024 14:25Hoe zie jij het voor je to? Wil jij blijven werken of ben je bereid alles op te geven voor de zorg van je kind?
Heb je ook eens besproken met je vriend mocht het een huilbaby zijn, beperking, of wat als het een tweeling is? Hoe is de opvang bij jullie?
Want ook al zou je stoppen met werken, dan zou het fijn zijn dat bijv ook al is het maar 1 dag per week je je kind zou kunnen wegbrengen naar kdv of opa en oma bijv.
Dat heeft TO al benoemd in haar posts, dat ze 3 dagen wil blijven werken
Coffee is never my cup of tea
donderdag 24 oktober 2024 om 14:37
Nouja… iedereen moet natuurlijk zelf weten hoeveel uur hij/zij wil werken. En hoeveel je daar mee wil verdienen. Maar als je structureel 80 uur moet werken om een degelijk salaris binnen te slepen dan zet ik mijn vraagtekens bij het succes van het bedrijf. En bij hoe gezond dat voor iemand is (zeker als je al een keer een burnout hebt gehad). Maargoed, los daarvan, TO wil een gezin met deze man en als hij niet bereid is om consessies te doen qua werkuren dan wordt dat lastig denk ik. Vriend lijkt al een baby te hebben; zijn werk. En dat mag!! Maar TO mag ook kiezen om dat niet te willen.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:43
*poefNomenNesci0 schreef: ↑24-10-2024 12:52Er trekt altijd iemand aan het kortste eind, als er niemand bereid is naar de realiteit te kijken. Ik zeg niet dat to geen gezin kan beginnen, maar dat gaat haar frustreren als ze dat denkt te doen met iemand die niet haar vriend is. Maar iemand die zij hoopt dat hij gaat worden. Idem voor hem, als hij denkt dat hij een gezin kan beginnen met een partner die eigenlijk helemaal niet gelukkig wordt van alleenstaand ouderschap en de impact op haar, kinderen en zichzelf compleet onderschat.
Als je deze realiteit niet wil, dan moeten ze daar hun keuzes op baseren. En anders denk ik toch echt beseffen dat ze beiden niet realistisch zijn. Maar doorgaan met allebei de koppen in het zand gaat niemand gelukkig maken. Echt niemand.
GRAAG NIET QUOTEN, haal mijn post later waarschijnlijk weg
geweldigweer wijzigde dit bericht op 25-10-2024 14:15
Reden: Verwijderd ivm privacy
Reden: Verwijderd ivm privacy
58.53% gewijzigd
donderdag 24 oktober 2024 om 15:05
Nee, dat gaat niet uit hemzelf komen. Misschien na burnout 3 dat hij bedenkt dat het roer om moet, maar dan ben je jaren en jaren verder. Dit is zijn passie en dit is zijn kindje. Dit is waarschijnlijk wat hem op en top laat voelen dat hij leeft. Het is bijna drugs. Het kan erg verslavend zijn om tot prestaties te komen. En als je dan in aanleg ook nog eens iemand bent die heel hard gaat op prikkels en die constant nodig hebt, dan is dat niet iets wat je uit het beestje krijgt. Daarnaast heeft iemand met ADHD vaak ook helemaal geen echt goed doordrongen realiteitsbesef, want heel vaak wordt er vanalles onderschat. Waarmee ik hem niet minder verantwoordelijk wil maken voor de uitkomsten. Maar ja, een bedrijf dat ten gronde gaat is lullig, maar veel minder lullig dan een gezin dat ten onder gaat. En dat is wel iets dat jullie allebei moeten beseffen en wat dat betreft is het handig om van de roze wolk te stappen en denken dat je met deze omstandigheden, deze karakters en deze uitgangspunten het wel kunt doen slagen. Niet, zoals ik al eerder schreef, er mensen aan ten onder gaan.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 13:43Nou precies dit. Ik kan er zo gefrustreerd van worden als hij dit soort uitspraken doet. Dan komt gelijk die urge om hem te gaan overtuigen of andere dingen in te laten zien, maar die bij hem natuurlijk niet binnenkomen, want 1 emotie en 2 het is zijn droom, passie, kindje. Het inzicht moet vanuit zichzelf komen en dat gaat helaas niet gebeuren verwacht ik. In ieder geval niet op korte termijn.
Als jij écht een kinderwens hebt to, kun je beter beslissen dat je ofwel met een andere man verder gaat, óf je als alleenstaande moeder (BAM) verder gaat. Al dan niet met hem als donor. Ik denk dat het leven wat dat betreft nog simpeler is, omdat je dan ook weet dat je wérkelijk niet hoeft te verwachten dat je een gezin gaat zijn. Dat alles op jouw bordje komt en dat elk snippertje wat je van hem krijgt, meegenomen is. Maar absoluut niet iets waarop je kunt bouwen.
donderdag 24 oktober 2024 om 15:06
Je hebt gelijk.
Sorry voor het invullen:
En mogelijk met nog meer vestigingen erbij in de toekomst.
Na zoveel jaar pas?
En, die komen met minder uren werken van de grond?
donderdag 24 oktober 2024 om 15:11
Helemaal mee eens. Dit is wat het is, accepteer het en verbindt hieraan je conclusies TO.NomenNesci0 schreef: ↑24-10-2024 15:05Nee, dat gaat niet uit hemzelf komen. Misschien na burnout 3 dat hij bedenkt dat het roer om moet, maar dan ben je jaren en jaren verder. Dit is zijn passie en dit is zijn kindje. Dit is waarschijnlijk wat hem op en top laat voelen dat hij leeft. Het is bijna drugs. Het kan erg verslavend zijn om tot prestaties te komen. En als je dan in aanleg ook nog eens iemand bent die heel hard gaat op prikkels en die constant nodig hebt, dan is dat niet iets wat je uit het beestje krijgt. Daarnaast heeft iemand met ADHD vaak ook helemaal geen echt goed doordrongen realiteitsbesef, want heel vaak wordt er vanalles onderschat. Waarmee ik hem niet minder verantwoordelijk wil maken voor de uitkomsten. Maar ja, een bedrijf dat ten gronde gaat is lullig, maar veel minder lullig dan een gezin dat ten onder gaat. En dat is wel iets dat jullie allebei moeten beseffen en wat dat betreft is het handig om van de roze wolk te stappen en denken dat je met deze omstandigheden, deze karakters en deze uitgangspunten het wel kunt doen slagen. Niet, zoals ik al eerder schreef, er mensen aan ten onder gaan.
Als jij écht een kinderwens hebt to, kun je beter beslissen dat je ofwel met een andere man verder gaat, óf je als alleenstaande moeder (BAM) verder gaat. Al dan niet met hem als donor. Ik denk dat het leven wat dat betreft nog simpeler is, omdat je dan ook weet dat je wérkelijk niet hoeft te verwachten dat je een gezin gaat zijn. Dat alles op jouw bordje komt en dat elk snippertje wat je van hem krijgt, meegenomen is. Maar absoluut niet iets waarop je kunt bouwen.
donderdag 24 oktober 2024 om 15:20
We kunnen vanalles theoretisch vinden van hoe deze man zijn leven inricht en of dat wel of niet gezond is. Maar iemand hier schreef over werkverslaving. In combinatie met ADHD vind ik dat een behoorlijk plausibele insteek. En dan maakt het feitelijk niet veel uit wat het veroorzaakt en wat de betere oplossing is. Iemand die een verslaving heeft of iets wat daarbij in de buurt komt, is niet zomaar genezen met het inzicht dat het verstandiger is om minder te werken of te leren loslaten. Zeker niet bij een verslaving of diepgewortelde gewoonte die ook heel veel geeft. Neem een Mark Rutten, die gaat echt niet zijn baan opgeven om naast 40 uur per week werk, thuis te zijn bij een vrouw en kindjes. Deze man leeft primair voor werk en wat hem dat allemaal geeft.
En er zijn genoeg mensen die van alle leuke dingen in de wereld, het meest genieten van de thrills, de kicks, de uitdaging, de passie, de drive, en evt. macht, aanzien, status of geld dat werk allemaal biedt. Veel en veel interessanter dan luiers verschonen of 500 rondjes lopen met een huilende baby die tandjes krijgt. En dat zijn ook echt niet alleen maar mannen. Wel vaker, omdat dit ook normaal gevonden wordt. Maar een Angela Merkel moet je ook niet achter broodtrommels en stinkende gymkleren laten aangaan. Het verschil met deze mensen en to haar vriend -> deze mensen weten dat van zichzelf en hebben hun leven daarop ontworpen. Waardoor het voor niemand een probleem oplevert.
donderdag 24 oktober 2024 om 15:23
Ja precies.NomenNesci0 schreef: ↑24-10-2024 15:20Het verschil met deze mensen en to haar vriend -> deze mensen weten dat van zichzelf en hebben hun leven daarop ontworpen. Waardoor het voor niemand een probleem oplevert.
Ik vind het ook niet heel reëel om een gezin te willen, maar dan te verwachten dat je partner dat compleet runt en ook jouw deel doet, zodat jij er geen omkijken naar hebt. Je wil een gezin of niet. Wil je het niet, ook prima, maar het wel willen en er niks voor doen vind ik een beetje alsof je het wil voor de heb en omdat je bang bent iets te missen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 oktober 2024 om 15:36
Na alle reacties van TO gelezen te hebben denk ik nog steeds dat een gezin misschien best mogelijk is als hij dat wil, maar niet in de vorm hoe TO het voor zich ziet. Met een papa-dag, elke dag aan school staan voor ophalen en alle flesjes, clubjes en regeldingen 50:50 doen. Hij zal vast meer thuis zijn en wat minder werken, maar niet ´s avond gezellig met haar op de bank zitten als het kind op bed ligt. Omdat de “verloren tijd” ergens ingehaald zal moeten worden (´s avonds/in weekend thuis wat uurtjes achter de laptop?) maar ook omdat hij blijkbaar dol is op zijn werk. Want hij zal best wat aanpassingen doorvoeren maar ik geloof er weinig van dat hij zijn leven daadwerkelijk 180 graden om zal gooien.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:14
50/50 niet, ik vind het geen probleem om meer in het huishouden te blijven doen (of huishoudondersteuning in te zetten), meer betrokken en aanwezig te zijn bij/ voor de kinderen en in te leveren op werkdagen. Maar een vader die bijvoorbeeld 3 avonden in de week thuis is en helpt met de avondplanning, en dan als het even kan niet pas om 19.00, maar rond 17.00, mét aandacht en tijd/ rust voor de kinderen, is voor mij wel heel belangrijk. Een vader die de kinderen de overige 2 dagen gezellig naar school brengt, op de dagen dat hij tot laat werkt, en helpt bij de ochtenden. Iemand die inspringt en zijn werk even kan laten voor wat het is als kind ziek is en opgehaald moet worden, en iemand die in de weekenden echt aanwezig is. Een vader die actief investeert in de band met zijn kinderen en deelneemt aan het gezin. Een papa dag zou leuk zijn maar daar wil ik best een concessie in doen als de rest van bovenstaande wel geldt.evelien2010 schreef: ↑24-10-2024 14:18
Misschien een tip: hoe zie jij het moederschap en ouderschap voor je? En hoe zie jij zijn rol? 50/50 of ben jij tevreden met 80/20?
Nogmaals helemaal prima dat de verdeling geen 50/50 is, maar 65/35 zou wel fijn zijn.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:19
Een beetje wel denk ik, hij vindt het heerlijk om die hardwerkende ambitieuze vent te zijn met zijn eigen onderneming. Dat is al ik weet niet hoe lang zijn droom en hoe hij zichzelf ziet, een andere optie is er niet. Ik heb bijvoorbeeld weleens de optie loondienst besproken in tijden dat het allemaal niet zo lekker liep, maar dat kan er niet in bij hem. Ik denk ook oprecht wel dat dit heel lastig voor hem zou zijn, op heel veel vlakken ook beter, maar hij kan in zijn onderneming zo zijn creativiteit, energie en drijf om mensen te helpen leren en ontwikkelen kwijt. En de vrijheid natuurlijk is een enorme pre. Alles zelf kunnen bepalen, niet voor een baas hoeven werken.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:23
Nee precies. En nu verwacht ik ook geen 50/50 of een 180 graden switch hoor; hij is ook wie die is voor een groot deel en dat mag er zijn. Maar het ongezonde in zijn gedrag en denken, de extra lading van alles, dat zou ik graag anders zien. Prima dat je veel uren maakt, prima dat dit je droom is, prima dat je ambities daar liggen. Maar niet ten koste van jezelf, je kind en uiteindelijk je relatie.Nova schreef: ↑24-10-2024 15:36Na alle reacties van TO gelezen te hebben denk ik nog steeds dat een gezin misschien best mogelijk is als hij dat wil, maar niet in de vorm hoe TO het voor zich ziet. Met een papa-dag, elke dag aan school staan voor ophalen en alle flesjes, clubjes en regeldingen 50:50 doen. Hij zal vast meer thuis zijn en wat minder werken, maar niet ´s avond gezellig met haar op de bank zitten als het kind op bed ligt. Omdat de “verloren tijd” ergens ingehaald zal moeten worden (´s avonds/in weekend thuis wat uurtjes achter de laptop?) maar ook omdat hij blijkbaar dol is op zijn werk. Want hij zal best wat aanpassingen doorvoeren maar ik geloof er weinig van dat hij zijn leven daadwerkelijk 180 graden om zal gooien.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:24
Vrijheid? Ja, in zelf alles kunnen bepalen misschien. Maar is het nog steeds vrijheid als je 60 uur per week moet werken om de boel draaiende te houden? Voor hem misschien. Maar ook voor jou/zijn gezin?Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:19Een beetje wel denk ik, hij vindt het heerlijk om die hardwerkende ambitieuze vent te zijn met zijn eigen onderneming. Dat is al ik weet niet hoe lang zijn droom en hoe hij zichzelf ziet, een andere optie is er niet. Ik heb bijvoorbeeld weleens de optie loondienst besproken in tijden dat het allemaal niet zo lekker liep, maar dat kan er niet in bij hem. Ik denk ook oprecht wel dat dit heel lastig voor hem zou zijn, op heel veel vlakken ook beter, maar hij kan in zijn onderneming zo zijn creativiteit, energie en drijf om mensen te helpen leren en ontwikkelen kwijt. En de vrijheid natuurlijk is een enorme pre. Alles zelf kunnen bepalen, niet voor een baas hoeven werken.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:29
De band met zijn moeder is goed, wel aangepast doordat hij (zoals we ondertussen weten) met 100 werkgerelateerde dingen tegelijk bezig is. Dat betekent dus ook dat hij soms best een beetje afwezig kan zijn, en andere fases juist weer actief investeert in deze relatie. De band met zijn vader is iets oppervlakkiger. Enorm goede man, maar wel emotioneel minder aanwezig. Ook staat hij überhaupt niet enorm in contact met zijn gevoelens. Vriend daarentegen is op gevoelsvlak het tegenovergestelde en echt een gevoelsmens.
Ik las ook iets over hechting overigens, daar is ook nog wel het een en ander over te vermelden. Vind het een beetje lastig ergens qua herkenning en de openheid die er denk ik al ligt, maar laat ik het houden op het feit dat er vroeger toen vriend jong was enorm veel speelde in het gezin met broers en zussen. Vriend was degene die overal een beetje tussendoor fietste en zijn eigen ding is gaan doen, en toen heel erg de erkenning buitenaf is gaan zoeken vinden. Wat neer kwam dus op gaan, gaan, gaan en vele prikkels en werk.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:30
donderdag 24 oktober 2024 om 16:31
En ik denk nou net dat dat heel erg lastig gaat zijn.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:23Nee precies. En nu verwacht ik ook geen 50/50 of een 180 graden switch hoor; hij is ook wie die is voor een groot deel en dat mag er zijn. Maar het ongezonde in zijn gedrag en denken, de extra lading van alles, dat zou ik graag anders zien. Prima dat je veel uren maakt, prima dat dit je droom is, prima dat je ambities daar liggen. Maar niet ten koste van jezelf, je kind en uiteindelijk je relatie.
Alleen hard werken is niet altijd genoeg. Hij heeft een drive, die hem maakt tot wat hij is.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:34
Haha, ik denk dat ik dit zeker wel door heb en een grote bron van frustratie is, al jaren. Veel gesprekken over gevoerd, wanhopig over geweest. Ik zou het heel graag anders zien, maar helaas. Ik sta alleen nu pas daadwerkelijk op het punt dat ik ook nee durf te zeggen voor dit in combinatie met kinderen. Uberhaupt nu pas besef dat ik nee kan zeggen.GeweldigWeer schreef: ↑24-10-2024 16:30Welke vrijheid? En niet voor een baas hoeven werken? Hij is de slaaf van zijn eigen baas notabene! Helaas hebben zowel jij als hijzelf dit niet door…..
donderdag 24 oktober 2024 om 16:35
donderdag 24 oktober 2024 om 16:36
Hoe komen we aan die 80 uren? Ik had uit de openingspost zo rond de 55, 60 uur geschat. Heb ik een post van to gemist?Bbubbels schreef: ↑24-10-2024 14:37Nouja… iedereen moet natuurlijk zelf weten hoeveel uur hij/zij wil werken. En hoeveel je daar mee wil verdienen. Maar als je structureel 80 uur moet werken om een degelijk salaris binnen te slepen dan zet ik mijn vraagtekens bij het succes van het bedrijf. En bij hoe gezond dat voor iemand is (zeker als je al een keer een burnout hebt gehad). Maargoed, los daarvan, TO wil een gezin met deze man en als hij niet bereid is om consessies te doen qua werkuren dan wordt dat lastig denk ik. Vriend lijkt al een baby te hebben; zijn werk. En dat mag!! Maar TO mag ook kiezen om dat niet te willen.
Als het daadwerkelijk gaat om een 80-urige werkweek, dan zou ik het zelf allang voor gezien gehouden hebben. En als hij dan zegt dat hij hooguit een paar uur minder wil werken, maar geen volle dag, ja, daar schiet je dan natuurlijk geen reet mee op. Dan heb je een gezin met iemand die 74 uur per week werkt in plaats van 80, wat koop je daar nou voor.
Helemaal eens met bovenstaande post, iedereen mag het zelf weten, maar ik vind het gekkenwerk.
Edit: ik lees nu pas dat het hier niet om 80 uur per week gaat. Gelukkig maar, dan zou het sowieso een verloren zaak zijn.
jufjoke wijzigde dit bericht op 24-10-2024 16:42
4.77% gewijzigd
donderdag 24 oktober 2024 om 16:37
Als jij dat werkelijk zou vinden, zou je hetgeen ik gequote heb ook niet hebben geschreven.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:34Haha, ik denk dat ik dit zeker wel door heb en een grote bron van frustratie is, al jaren. Veel gesprekken over gevoerd, wanhopig over geweest. Ik zou het heel graag anders zien, maar helaas. Ik sta alleen nu pas daadwerkelijk op het punt dat ik ook nee durf te zeggen voor dit in combinatie met kinderen. Uberhaupt nu pas besef dat ik nee kan zeggen.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:41
Iets zegt mij dat hij in loondienst ook niet na 36 uur naar huis zou gaan…. Je noemt de vrijheid, maar is dat echt zo? Je vriend is 24/7 met zijn onderneming bezig. Het klinkt meer als een gevangenis. Ik geloof best dat hij het oprecht leuk vindt maar voor jou, zijn omgeving en straks zijn kind is er maar weinig ruimte nu. Het kán wel hoor. Mijn man is de flexibele bij ons (en hij heeft een eigen zaak). Maar zijn werk is er ook naar dat hij het a la minute uit zijn handen kan laten vallen en het later weer kan oppakken. Het werk van jouw vriend klinkt minder flexibel.Denise456 schreef: ↑24-10-2024 16:19Een beetje wel denk ik, hij vindt het heerlijk om die hardwerkende ambitieuze vent te zijn met zijn eigen onderneming. Dat is al ik weet niet hoe lang zijn droom en hoe hij zichzelf ziet, een andere optie is er niet. Ik heb bijvoorbeeld weleens de optie loondienst besproken in tijden dat het allemaal niet zo lekker liep, maar dat kan er niet in bij hem. Ik denk ook oprecht wel dat dit heel lastig voor hem zou zijn, op heel veel vlakken ook beter, maar hij kan in zijn onderneming zo zijn creativiteit, energie en drijf om mensen te helpen leren en ontwikkelen kwijt. En de vrijheid natuurlijk is een enorme pre. Alles zelf kunnen bepalen, niet voor een baas hoeven werken.
donderdag 24 oktober 2024 om 16:42
Nee die 80 is wat uit de lucht gevallen. Maar 60 is ook al wel behoorlijk veelJufjoke schreef: ↑24-10-2024 16:36Hoe komen we aan die 80 uren? Ik had uit de openingspost zo rond de 55, 60 uur geschat. Heb ik een post van to gemist?
Als het daadwerkelijk gaat om een 80-urige werkweek, dan zou ik het zelf allang voor gezien gehouden hebben. En als hij dan zegt dat hij hooguit een paar uur minder wil werken, maar geen volle dag, ja, daar schiet je dan natuurlijk geen reet mee op. Dan heb je een gezin met iemand die 74 uur per week werkt in plaats van 80, wat koop je daar nou voor.
Helemaal eens met bovenstaande post, iedereen mag het zelf weten, maar ik vind het gekkenwerk.
Edit: ik lees nu pas dat het hier niet om 80 uur per week gaat. Gelukkig maar, dan zou het sowieso een verloren zaak zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
