Relaties
alle pijlers
Vriend twijfelt alweer, moet ik dan zelf wel met hem verder?
zaterdag 1 september 2007 om 10:39
(Het vervolg op "samenwoonplannen, maar vriend zoekt eigen app.)
Het verhaal;
Vriend en ik zijn bijna twee jaar samen, nadat we jaren geleden ook al 2 x heel kortstondig samen waren. In januari maakte mijn vriend het uit, na maanden van twijfels. Over zijn gevoel voor mij, maar hij liep toentertijd ook tegen erg veel privéproblemen op. Ik was helemaal kapot en geloofde ook niet dat het onze relatie was die totaal niet goed zat. Na 6 weken hele moeilijke weken voor beide (wel contact, geen contact, enz.) kwam mijn vriend erachter dat hij de verkeerde keuze had gemaakt. We zijn opnieuw begonnen en maakten allebei de bewuste keuze om voor elkaar te gaan.
Vanaf dat moment liep onze relatie prima. Soms wel eens ruzie natuurlijk, maar daar komen we altijd uit. Omdat mijn vriend richting afstuderen gaat, begonnen we vaker op de toekomst in te gaan. We maakten vage plannen om voor langere tijd in het buitenland te gaan wonen en besloten, mede omdat hij zijn huis uit moet, dat hij bij mij in zou trekken. Ook waren we bezig met een vakantie boeken.
Afgelopen donderdag hadden we een gesprek, omdat hij twijfelde of het bij mij komen wonen wel een goede stap zou zijn. Hij wilde liever eerst iets voor zichzelf hebben (woont nu met huisgenoten). Maar al snel bleek het gesprek niet meer te gaan over samenwonen, maar over onze relatie, of we wel samen verder gingen... Hij heeft opnieuw twijfels...
Hij zegt dat hij 'iets' mist (maar weet niet wat), dat hij soms twijfelt (dat dit weer overgaat, maar soms ook terugkomt, waarom en wanneer weet hij niet) en dat hij bij mij meer overtuiging ziet dan bij zichzelf.
We hebben afgesproken dat hij komende week op zoek gaat naar antwoorden, want hoe kan hij dat 'iets' wat hij mist gaan zoeken, zonder dat hij weet wat het is? Hoe kan hij met zijn twijfels omgaan, zonder dat hij weet waar deze vandaan komen en in hoeverre ze echt meespelen in onze relatie.
Ik heb hem duidelijk gezegd dat als hij met mij verder zou willen, hij een duidelijk antwoord moet kunnen geven op deze vragen, omdat ik anders zelf met de relatie stop. Omdat het slopend is om elk jaar/ half jaar weer te horen te krijgen dat vriendlief het niet weet. Om steeds met die onzekerheid rond te lopen.
Ook als hij niet met mij verder wil, wil ik antwoord op de vragen. Voor ons allebei, anders kunnen we het niet afsluiten en komen we waarschijnlijk weer bij elkaar terug, waarna we na een half jaar weer zo zitten.
Maar soms denk ik dat het sowieso beter is om het uit te maken. Dat hij over mijn grenzen gaat hierin. Wel aan, wel uit, wel aan, wel samenwonen, niet samenwonen, ik word er echt stapelgek van!
Ik geloof echt dat mijn vriend vooral opzoek is naar zichzelf, omdat hij voor belangrijke keuzes staat in zijn leven (samenwonen, gaan werken, evt. kiezen voor het buitenland) en dat het niet in onze relatie ligt.
Maar ik heb er niks aan dat ik dat geloof, mijn vriend moet dat zelf ontdekken...
Ik ben heel bang dat hij ook aan het eind van de week geen antwoorden kan geven op deze vragen... En dan?
Kappen? Of het toch een kans geven? En hoe zet je in vredesnaam een jongen aan de kant met wie jij je leven wil delen? In wie je gelooft?
Het verhaal;
Vriend en ik zijn bijna twee jaar samen, nadat we jaren geleden ook al 2 x heel kortstondig samen waren. In januari maakte mijn vriend het uit, na maanden van twijfels. Over zijn gevoel voor mij, maar hij liep toentertijd ook tegen erg veel privéproblemen op. Ik was helemaal kapot en geloofde ook niet dat het onze relatie was die totaal niet goed zat. Na 6 weken hele moeilijke weken voor beide (wel contact, geen contact, enz.) kwam mijn vriend erachter dat hij de verkeerde keuze had gemaakt. We zijn opnieuw begonnen en maakten allebei de bewuste keuze om voor elkaar te gaan.
Vanaf dat moment liep onze relatie prima. Soms wel eens ruzie natuurlijk, maar daar komen we altijd uit. Omdat mijn vriend richting afstuderen gaat, begonnen we vaker op de toekomst in te gaan. We maakten vage plannen om voor langere tijd in het buitenland te gaan wonen en besloten, mede omdat hij zijn huis uit moet, dat hij bij mij in zou trekken. Ook waren we bezig met een vakantie boeken.
Afgelopen donderdag hadden we een gesprek, omdat hij twijfelde of het bij mij komen wonen wel een goede stap zou zijn. Hij wilde liever eerst iets voor zichzelf hebben (woont nu met huisgenoten). Maar al snel bleek het gesprek niet meer te gaan over samenwonen, maar over onze relatie, of we wel samen verder gingen... Hij heeft opnieuw twijfels...
Hij zegt dat hij 'iets' mist (maar weet niet wat), dat hij soms twijfelt (dat dit weer overgaat, maar soms ook terugkomt, waarom en wanneer weet hij niet) en dat hij bij mij meer overtuiging ziet dan bij zichzelf.
We hebben afgesproken dat hij komende week op zoek gaat naar antwoorden, want hoe kan hij dat 'iets' wat hij mist gaan zoeken, zonder dat hij weet wat het is? Hoe kan hij met zijn twijfels omgaan, zonder dat hij weet waar deze vandaan komen en in hoeverre ze echt meespelen in onze relatie.
Ik heb hem duidelijk gezegd dat als hij met mij verder zou willen, hij een duidelijk antwoord moet kunnen geven op deze vragen, omdat ik anders zelf met de relatie stop. Omdat het slopend is om elk jaar/ half jaar weer te horen te krijgen dat vriendlief het niet weet. Om steeds met die onzekerheid rond te lopen.
Ook als hij niet met mij verder wil, wil ik antwoord op de vragen. Voor ons allebei, anders kunnen we het niet afsluiten en komen we waarschijnlijk weer bij elkaar terug, waarna we na een half jaar weer zo zitten.
Maar soms denk ik dat het sowieso beter is om het uit te maken. Dat hij over mijn grenzen gaat hierin. Wel aan, wel uit, wel aan, wel samenwonen, niet samenwonen, ik word er echt stapelgek van!
Ik geloof echt dat mijn vriend vooral opzoek is naar zichzelf, omdat hij voor belangrijke keuzes staat in zijn leven (samenwonen, gaan werken, evt. kiezen voor het buitenland) en dat het niet in onze relatie ligt.
Maar ik heb er niks aan dat ik dat geloof, mijn vriend moet dat zelf ontdekken...
Ik ben heel bang dat hij ook aan het eind van de week geen antwoorden kan geven op deze vragen... En dan?
Kappen? Of het toch een kans geven? En hoe zet je in vredesnaam een jongen aan de kant met wie jij je leven wil delen? In wie je gelooft?
woensdag 5 september 2007 om 20:58
Het is niet meer dan normaal om je eigen verwachtingen te hebben en natuurlijk hoef je die ook niet aan de kant te zetten om de relatie maar goed te houden. Zo te zien hebben jullie wel gewoon ieder je eigen leven en is het niet zo dat jij hem per sé elke dag moet zien.
Misschien is het inderdaad meer zijn gevoel, hij heeft misschien geen ruimte om te investeren in jullie relatie. Terwijl hij merkt dat jij een stapje verder zou willen.
Het beste zou zijn om je sterk op te stellen en te laten zien dat je wereld zonder hem niet vergaat. Uiteindelijk is het inderdaad niet goed voor je zelfvertrouwen om bij iemand te blijven die eigenlijk niet genoeg gevoel voor je heeft.
Ik begreep dat hij deze week een beslissing zou nemen? Lijkt me echt slopend voor je om af te zitten wachten. Lukt het je een beetje om die tijd goed door te komen?
Misschien is het inderdaad meer zijn gevoel, hij heeft misschien geen ruimte om te investeren in jullie relatie. Terwijl hij merkt dat jij een stapje verder zou willen.
Het beste zou zijn om je sterk op te stellen en te laten zien dat je wereld zonder hem niet vergaat. Uiteindelijk is het inderdaad niet goed voor je zelfvertrouwen om bij iemand te blijven die eigenlijk niet genoeg gevoel voor je heeft.
Ik begreep dat hij deze week een beslissing zou nemen? Lijkt me echt slopend voor je om af te zitten wachten. Lukt het je een beetje om die tijd goed door te komen?
woensdag 5 september 2007 om 21:02
Maar kan iemand mij dan ook vertellen hoe je je liefde van je leven aan de kant zet?
Dat doe je als je beseft dat de ander jou niet als zodanig ziet en je dus voor jezelf kiest. En door te relativeren.......... want er zijn méér mensen waar je een superrelatie mee op kan bouwen. Ik heb hier al heel veel liefdesverdriet langs zien komen, en na een poosje waren de meesten toch weer heel gelukkig met een nieuwe vriend. Uitzonderingen daargelaten die niet los kunnen of willen laten, die staan dan ook niet open voor een nieuwe relatie.
Als je écht de liefde van je leven tegenkomt zijn er geen twijfels en voelt het op alle fronten goed, zowel qua gevoel als verstand. En dat voor beiden.
Ik ben 17 jaar getrouwd geweest, maar mijn huidige man leerde ik pas kennen op mijn 47e, en hij is niet alleen mijn grote liefde maar ik ook de zijne. En dan voelt een relatie als een warm bad, zo comfortabel en makkelijk. Gewoon zonder enig voorbehoud voor elkaar durven en willen kiezen. Zo hoort het toch ook?
Als jouw vriend dat niet kan binnen jullie relatie dan schort er iets.
Dat doe je als je beseft dat de ander jou niet als zodanig ziet en je dus voor jezelf kiest. En door te relativeren.......... want er zijn méér mensen waar je een superrelatie mee op kan bouwen. Ik heb hier al heel veel liefdesverdriet langs zien komen, en na een poosje waren de meesten toch weer heel gelukkig met een nieuwe vriend. Uitzonderingen daargelaten die niet los kunnen of willen laten, die staan dan ook niet open voor een nieuwe relatie.
Als je écht de liefde van je leven tegenkomt zijn er geen twijfels en voelt het op alle fronten goed, zowel qua gevoel als verstand. En dat voor beiden.
Ik ben 17 jaar getrouwd geweest, maar mijn huidige man leerde ik pas kennen op mijn 47e, en hij is niet alleen mijn grote liefde maar ik ook de zijne. En dan voelt een relatie als een warm bad, zo comfortabel en makkelijk. Gewoon zonder enig voorbehoud voor elkaar durven en willen kiezen. Zo hoort het toch ook?
Als jouw vriend dat niet kan binnen jullie relatie dan schort er iets.
woensdag 5 september 2007 om 21:02
quote:boebele schreef op 05 september 2007 @ 20:28:
Hee halve maan,
ja, dit soort situaties zijn zo verschrikkelijk klote. Ik leef echt met je mee!
Vanavond is ook zo'n ontzettende ***avond!!! Vriend is bij zijn ouders om te praten over zichzelf en over ons. En ik zit hier in mijn eentje thuis in onzekerheid... wat in het beste geval zaterdag pas over is... Ik heb wel aan hem gevraagd om te laten weten als hij weer thuis is, niet dat hij er iets over hoeft te vertellen... Wat ik daar aan heb weet ik trouwens ook niet.
En ik weet dat ik op dit soort momenten voor mijzelf op een rijtje moet zetten wat ik wil, maar ik kom er niet toe... Ik kan wel verstandelijk dingen bedenken, maar mijn gevoel zegt iets heel anders... Hoe verbreek je in godsnaam op verstand je relatie? Terwijl heel je gevoel schreeuwt dat je met hem verder wil? Gdv, tot vorige week hebben we nog hele plannen lopen maken, verre reizen, werken in andere landen, samenwonen, we dromen af en toe zelfs al over twee kleine koters die ergens in een vreemd land rondlopen... En nu? Nu is er niks behalve onduidelijkheid... En ik weet niet eens waarom...
En ik ken mezelf, ik kom hier sterker uit, maar dan moet ik wel duidelijkheid hebben. Onduidelijkheid en halvemaan is de slechtste combi die er is... Levert alleen maar heel veel tranen en sigaretten op...
Hee halve maan,
ja, dit soort situaties zijn zo verschrikkelijk klote. Ik leef echt met je mee!
Vanavond is ook zo'n ontzettende ***avond!!! Vriend is bij zijn ouders om te praten over zichzelf en over ons. En ik zit hier in mijn eentje thuis in onzekerheid... wat in het beste geval zaterdag pas over is... Ik heb wel aan hem gevraagd om te laten weten als hij weer thuis is, niet dat hij er iets over hoeft te vertellen... Wat ik daar aan heb weet ik trouwens ook niet.
En ik weet dat ik op dit soort momenten voor mijzelf op een rijtje moet zetten wat ik wil, maar ik kom er niet toe... Ik kan wel verstandelijk dingen bedenken, maar mijn gevoel zegt iets heel anders... Hoe verbreek je in godsnaam op verstand je relatie? Terwijl heel je gevoel schreeuwt dat je met hem verder wil? Gdv, tot vorige week hebben we nog hele plannen lopen maken, verre reizen, werken in andere landen, samenwonen, we dromen af en toe zelfs al over twee kleine koters die ergens in een vreemd land rondlopen... En nu? Nu is er niks behalve onduidelijkheid... En ik weet niet eens waarom...
En ik ken mezelf, ik kom hier sterker uit, maar dan moet ik wel duidelijkheid hebben. Onduidelijkheid en halvemaan is de slechtste combi die er is... Levert alleen maar heel veel tranen en sigaretten op...
woensdag 5 september 2007 om 21:05
Het is ook moeilijk om zelf die knoop door te hakken, maar het is echt niet goed om je nog langer aan het lijntje te laten houden. Het klinkt misschien nu nog onmogelijk, maar je zult er uiteindelijk overheen komen en misschien kom je erachter dat hij toch niet de liefde van je leven was. Als hij dat was, dan zou hij niet twijfelen.
woensdag 5 september 2007 om 21:07
quote:2ndYouth schreef op 05 september 2007 @ 21:02:
Maar kan iemand mij dan ook vertellen hoe je je liefde van je leven aan de kant zet?
Dat doe je als je beseft dat de ander jou niet als zodanig ziet en je dus voor jezelf kiest. En door te relativeren.......... want er zijn méér mensen waar je een superrelatie mee op kan bouwen. Ik heb hier al heel veel liefdesverdriet langs zien komen, en na een poosje waren de meesten toch weer heel gelukkig met een nieuwe vriend. Uitzonderingen daargelaten die niet los kunnen of willen laten, die staan dan ook niet open voor een nieuwe relatie.
Als je écht de liefde van je leven tegenkomt zijn er geen twijfels en voelt het op alle fronten goed, zowel qua gevoel als verstand. En dat voor beiden.
Ik ben 17 jaar getrouwd geweest, maar mijn huidige man leerde ik pas kennen op mijn 47e, en hij is niet alleen mijn grote liefde maar ik ook de zijne. En dan voelt een relatie als een warm bad, zo comfortabel en makkelijk. Gewoon zonder enig voorbehoud voor elkaar durven en willen kiezen. Zo hoort het toch ook?
Als jouw vriend dat niet kan binnen jullie relatie dan schort er iets.
Echt, ik kan relativeren, zoals ik hierboven ook schreef, ik weet dat ik hier sterker uit komt, wat er ook gebeurt. En als ik zeker zou weten dat hij niet genoeg voor mij zou voelen ben ik trots en sterk genoeg om te zeggen dat ik iets beters verdien...
En als ik dan lees over dat een relatie voelt als een warm bad, zo voelt het voor mij...
En hoe het voor hem is? Ik heb ondertussen echt geen idee meer... Jullie forummers geven misschien terecht aan dat hij niet genoeg voor me voelt, dat ik het niet ben voor hem. De mensen die dicht bij me staan geven, ook misschien terecht, aan dat hij zijn eigen leven niet op de rails heeft en daarom gaat wegvluchten van moeilijke situaties en keuzes (zoals bvb samenwonen)...
En ik heb dus echt geen idee meer...
Maar kan iemand mij dan ook vertellen hoe je je liefde van je leven aan de kant zet?
Dat doe je als je beseft dat de ander jou niet als zodanig ziet en je dus voor jezelf kiest. En door te relativeren.......... want er zijn méér mensen waar je een superrelatie mee op kan bouwen. Ik heb hier al heel veel liefdesverdriet langs zien komen, en na een poosje waren de meesten toch weer heel gelukkig met een nieuwe vriend. Uitzonderingen daargelaten die niet los kunnen of willen laten, die staan dan ook niet open voor een nieuwe relatie.
Als je écht de liefde van je leven tegenkomt zijn er geen twijfels en voelt het op alle fronten goed, zowel qua gevoel als verstand. En dat voor beiden.
Ik ben 17 jaar getrouwd geweest, maar mijn huidige man leerde ik pas kennen op mijn 47e, en hij is niet alleen mijn grote liefde maar ik ook de zijne. En dan voelt een relatie als een warm bad, zo comfortabel en makkelijk. Gewoon zonder enig voorbehoud voor elkaar durven en willen kiezen. Zo hoort het toch ook?
Als jouw vriend dat niet kan binnen jullie relatie dan schort er iets.
Echt, ik kan relativeren, zoals ik hierboven ook schreef, ik weet dat ik hier sterker uit komt, wat er ook gebeurt. En als ik zeker zou weten dat hij niet genoeg voor mij zou voelen ben ik trots en sterk genoeg om te zeggen dat ik iets beters verdien...
En als ik dan lees over dat een relatie voelt als een warm bad, zo voelt het voor mij...
En hoe het voor hem is? Ik heb ondertussen echt geen idee meer... Jullie forummers geven misschien terecht aan dat hij niet genoeg voor me voelt, dat ik het niet ben voor hem. De mensen die dicht bij me staan geven, ook misschien terecht, aan dat hij zijn eigen leven niet op de rails heeft en daarom gaat wegvluchten van moeilijke situaties en keuzes (zoals bvb samenwonen)...
En ik heb dus echt geen idee meer...
woensdag 5 september 2007 om 21:32
quote:mabel007 schreef op 01 september 2007 @ 16:15:
Hey Nadja700,
hoe is het met jou? Ik ben je topic kwijtgeraakt in de vernieuwingen en, eerlijk is eerlijk, daarna vergeten.
Sorry Halvemaan, erg offtopic., maar mag het even?Hee... gaat goed... topic is er nog, maar die ga ik laten verwijderen.. Tis goed zo! Klaar is klaar.. ... En hoest met jou?
Hey Nadja700,
hoe is het met jou? Ik ben je topic kwijtgeraakt in de vernieuwingen en, eerlijk is eerlijk, daarna vergeten.
Sorry Halvemaan, erg offtopic., maar mag het even?Hee... gaat goed... topic is er nog, maar die ga ik laten verwijderen.. Tis goed zo! Klaar is klaar.. ... En hoest met jou?
woensdag 5 september 2007 om 21:49
quote:Halvemaan schreef op 05 september 2007 @ 21:07:
[...]
Echt, ik kan relativeren, zoals ik hierboven ook schreef, ik weet dat ik hier sterker ute harte nemen... Ik vind dat zij de dingen altijd helder en duidelijk ziet en overbrengt...[/b]dat is denk ik geen liefde maar je aan iets vasthouden van iets wat je hoopt dat het is. Je kan je ook afvragen waarom je het zo vast wil ho, alsit komt, wat er ook gebeurt. En als ik zeker zou weten dat hij niet genoeg voor mij zou voelen ben ik trots en sterk genoeg om te zeggen dat ik iets beters verdien...
En als ik dan lees over dat een relatie voelt als een warm bad, zo voelt het voor mij...
En hoe het voor hem is? Ik heb ondertussen echt geen idee meer... Jullie forummers geven misschien terecht aan dat hij niet genoeg voor me voelt, dat ik het niet ben voor hem. De mensen die dicht bij me staan geven, ook misschien terecht, aan dat hij zijn eigen leven niet op de rails heeft en daarom gaat wegvluchten van moeilijke situaties en keuzes (zoals bvb samenwonen)...
En ik heb dus echt geen idee meer...Blijft lastig heh..
Het is ook moeilijk om raad op te volgen als je nog anders denkt of voelt.... en dit nog niet kan loslaten.
Ik denk dat je dat pas kan, als het voor jezelf echt duidelijk wordt wat het is of niet is (en dit heb ik al eens gezegd, geloof ik).
Ik denk dat liefde goed moet voelen zonder twijfels, zijn er twijfels dan is het je denk ik vasthouden aan iets wat je graag zou willen wat er is. Je kan je afvragen waar je je aan vasthoud, wat ga je verliezen als je dit loslaat???
Enne wat second youth zegt kan je echt ten harte nemen. Ik vind wat ze vertelt altijd heel duidelijk en helder en zeker passend bij de situatie en dit goed kan overbrengen.
Hee, en verder is het eigenlijk een leerproces waar je in zit en tja wat het je op gaat leveren kan je nog niet weten...
Probeer echt voor jezelf te zien dat van zijn beslissing of getwijfel niks voor jou hoeft af te hangen... Kijk wat goed voor jou is.. Ga daar voor staan,... zie waar je kracht ligt (hij ontkracht je en maakt je vast ook onzeker)...
En leer ervan....
Heeeel veeeeel succes en sterkte
/fgcolor]
[...]
Echt, ik kan relativeren, zoals ik hierboven ook schreef, ik weet dat ik hier sterker ute harte nemen... Ik vind dat zij de dingen altijd helder en duidelijk ziet en overbrengt...[/b]dat is denk ik geen liefde maar je aan iets vasthouden van iets wat je hoopt dat het is. Je kan je ook afvragen waarom je het zo vast wil ho, alsit komt, wat er ook gebeurt. En als ik zeker zou weten dat hij niet genoeg voor mij zou voelen ben ik trots en sterk genoeg om te zeggen dat ik iets beters verdien...
En als ik dan lees over dat een relatie voelt als een warm bad, zo voelt het voor mij...
En hoe het voor hem is? Ik heb ondertussen echt geen idee meer... Jullie forummers geven misschien terecht aan dat hij niet genoeg voor me voelt, dat ik het niet ben voor hem. De mensen die dicht bij me staan geven, ook misschien terecht, aan dat hij zijn eigen leven niet op de rails heeft en daarom gaat wegvluchten van moeilijke situaties en keuzes (zoals bvb samenwonen)...
En ik heb dus echt geen idee meer...Blijft lastig heh..
Het is ook moeilijk om raad op te volgen als je nog anders denkt of voelt.... en dit nog niet kan loslaten.
Ik denk dat je dat pas kan, als het voor jezelf echt duidelijk wordt wat het is of niet is (en dit heb ik al eens gezegd, geloof ik).
Ik denk dat liefde goed moet voelen zonder twijfels, zijn er twijfels dan is het je denk ik vasthouden aan iets wat je graag zou willen wat er is. Je kan je afvragen waar je je aan vasthoud, wat ga je verliezen als je dit loslaat???
Enne wat second youth zegt kan je echt ten harte nemen. Ik vind wat ze vertelt altijd heel duidelijk en helder en zeker passend bij de situatie en dit goed kan overbrengen.
Hee, en verder is het eigenlijk een leerproces waar je in zit en tja wat het je op gaat leveren kan je nog niet weten...
Probeer echt voor jezelf te zien dat van zijn beslissing of getwijfel niks voor jou hoeft af te hangen... Kijk wat goed voor jou is.. Ga daar voor staan,... zie waar je kracht ligt (hij ontkracht je en maakt je vast ook onzeker)...
En leer ervan....
Heeeel veeeeel succes en sterkte
/fgcolor]
donderdag 6 september 2007 om 10:39
Pff ik ben maar rijtjes gaan maken; + en -, wat ik denk, voel en wil, enz. Maarja, jullie raden het al, ik kom niet veel verder...
Gisteren heb ik mijn vriend aan de telefoon gehad, allebei huilend. Voor mij alleen maar een teken dat het steeds meer richting 'uit' gaat dan richting 'aan'...
Vandaag voel ik me in navolging tot gisteren zo ontzettend klote dat ik me ziek heb gemeld. Ik weet het, afleiding is goed, maar ik voel me zo belabberd, voel me ook ziek en wil vandaag even de aandacht op mezelf richten. Nadenken, zorgen dat ik een schoon huis heb, badderen, zonnenbanken...
En we zouden zaterdag praten, maar gaan dit nu vrijdag doen, omdat we het allebei zat zijn. Mijn vriend zegt wel dat ook mijn mening zeker aan bod komt, dat we echt gaan praten. En dan vraag ik me weer af of ik met bovenstaande gelijk heb (dat het meer richting 'uit' gaat), want tja, dan valt er voor mij ook weinig meer te zeggen...
Pff ik weet het ook allemaal niet meer, maar moet voor mezelf vandaag knopen doorhakken!
Gisteren heb ik mijn vriend aan de telefoon gehad, allebei huilend. Voor mij alleen maar een teken dat het steeds meer richting 'uit' gaat dan richting 'aan'...
Vandaag voel ik me in navolging tot gisteren zo ontzettend klote dat ik me ziek heb gemeld. Ik weet het, afleiding is goed, maar ik voel me zo belabberd, voel me ook ziek en wil vandaag even de aandacht op mezelf richten. Nadenken, zorgen dat ik een schoon huis heb, badderen, zonnenbanken...
En we zouden zaterdag praten, maar gaan dit nu vrijdag doen, omdat we het allebei zat zijn. Mijn vriend zegt wel dat ook mijn mening zeker aan bod komt, dat we echt gaan praten. En dan vraag ik me weer af of ik met bovenstaande gelijk heb (dat het meer richting 'uit' gaat), want tja, dan valt er voor mij ook weinig meer te zeggen...
Pff ik weet het ook allemaal niet meer, maar moet voor mezelf vandaag knopen doorhakken!
donderdag 6 september 2007 om 11:38
Halvemaan, ik hoop echt dat ik er helemaal naast zit met mijn gevoel over je vriend, ik zal de eerste zijn om je te feliciteren als jullie alsnog een gelukkige toekomst tegemoet gaan. Maar mocht het toch helemaal fout lopen neem dan ter harte wat Nadja ook al zei : zie het als een leerproces en beoordeel een volgende relatie op een andere manier. Als gevoel en verstand niet op één lijn zitten in een relatie dan ontstaat er altijd een innerlijk konflikt en dat gaat ten koste van de emotionele veiligheid binnen die relatie (en ja, ik wilde dat ik dat 30 jaar geleden al had geweten, had me een hoop narigheid bespaard).
Marion
Marion
donderdag 6 september 2007 om 11:54
quote:2ndYouth schreef op 06 september 2007 @ 11:38:
Halvemaan, ik hoop echt dat ik er helemaal naast zit met mijn gevoel over je vriend, ik zal de eerste zijn om je te feliciteren als jullie alsnog een gelukkige toekomst tegemoet gaan. Maar mocht het toch helemaal fout lopen neem dan ter harte wat Nadja ook al zei : zie het als een leerproces en beoordeel een volgende relatie op een andere manier. Als gevoel en verstand niet op één lijn zitten in een relatie dan ontstaat er altijd een innerlijk konflikt en dat gaat ten koste van de emotionele veiligheid binnen die relatie (en ja, ik wilde dat ik dat 30 jaar geleden al had geweten, had me een hoop narigheid bespaard).
Marion
Ik zie het ook zeker als leerproces, wat er ook gebeurt. En ik heb ook iets geleerd van toen het de eerste keer uit ging. Toen had ik mezelf (met ups en downs) na 6 weken weer op de rit en toen wilde hij me terug. Dat zal er deze keer echt niet meer inzitten. Ik heb met hem afgesproken dat hij morgen al komt praten, rond een uur of elf is hij bij me. Ik heb het voor mezelf wel redelijk op een rijtje... Ik heb zeg maar 'voorwaarden' opgesteld waar zowel hij als ik aan moeten voldoen/ moet leren als we verder met elkaar willen. Als het goed is ga ik vanavond nog even naar een vriendin om het ook met haar daarover te hebben.
Ik heb weinig hoop meer op een goede afloop, maar weet verstandelijk ook wel dat dit niks zegt over of het voor mezelf goed afloopt, dat moet ik zelf doen!
Halvemaan, ik hoop echt dat ik er helemaal naast zit met mijn gevoel over je vriend, ik zal de eerste zijn om je te feliciteren als jullie alsnog een gelukkige toekomst tegemoet gaan. Maar mocht het toch helemaal fout lopen neem dan ter harte wat Nadja ook al zei : zie het als een leerproces en beoordeel een volgende relatie op een andere manier. Als gevoel en verstand niet op één lijn zitten in een relatie dan ontstaat er altijd een innerlijk konflikt en dat gaat ten koste van de emotionele veiligheid binnen die relatie (en ja, ik wilde dat ik dat 30 jaar geleden al had geweten, had me een hoop narigheid bespaard).
Marion
Ik zie het ook zeker als leerproces, wat er ook gebeurt. En ik heb ook iets geleerd van toen het de eerste keer uit ging. Toen had ik mezelf (met ups en downs) na 6 weken weer op de rit en toen wilde hij me terug. Dat zal er deze keer echt niet meer inzitten. Ik heb met hem afgesproken dat hij morgen al komt praten, rond een uur of elf is hij bij me. Ik heb het voor mezelf wel redelijk op een rijtje... Ik heb zeg maar 'voorwaarden' opgesteld waar zowel hij als ik aan moeten voldoen/ moet leren als we verder met elkaar willen. Als het goed is ga ik vanavond nog even naar een vriendin om het ook met haar daarover te hebben.
Ik heb weinig hoop meer op een goede afloop, maar weet verstandelijk ook wel dat dit niks zegt over of het voor mezelf goed afloopt, dat moet ik zelf doen!
donderdag 6 september 2007 om 11:55
TO; sorry heel erg off maar 2nd Youth jouw woorden hebben mij zo enorm veel geholpen. Maken zo enorm veel bij me los. Ik ben nog niet zo thuis in dit gebeuren maar zou graag in contact met je willen komen via mail.
En TO: je topic komt mij zo bekend voor en ik heb wel besloten de relatie te beeindigen. Afgelopen dinsdag voor mezelf gekozen!!
En TO: je topic komt mij zo bekend voor en ik heb wel besloten de relatie te beeindigen. Afgelopen dinsdag voor mezelf gekozen!!
donderdag 6 september 2007 om 13:02
Halvemaan, ik vind echt dat je goed bezig bent. Het is logisch dat je dit niet zomaar even loslaat, maar dat je nu een lijstje hebt gemaakt met wat jij wilt en dat je dit met je vriendin gaat bespreken vind ik echt verstandig. En helemaal niet erg dat je je nu ziek hebt gemeld, in een situatie als deze is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Heel veel sterkte met alles!
donderdag 6 september 2007 om 13:35
quote:Scarlet123 schreef op 06 september 2007 @ 11:55:
TO; sorry heel erg off maar 2nd Youth jouw woorden hebben mij zo enorm veel geholpen. Maken zo enorm veel bij me los. Ik ben nog niet zo thuis in dit gebeuren maar zou graag in contact met je willen komen via mail.
Hi Scarlet,
Fijn dat je iets aan mijn inzichten hebt gehad. En als je wil mailen : birgit1967@hotmail.com
Groetjes,
Marion
TO; sorry heel erg off maar 2nd Youth jouw woorden hebben mij zo enorm veel geholpen. Maken zo enorm veel bij me los. Ik ben nog niet zo thuis in dit gebeuren maar zou graag in contact met je willen komen via mail.
Hi Scarlet,
Fijn dat je iets aan mijn inzichten hebt gehad. En als je wil mailen : birgit1967@hotmail.com
Groetjes,
Marion
donderdag 6 september 2007 om 14:54
Maar kan iemand mij dan ook vertellen hoe je je liefde van je leven aan de kant zet?
Ik heb ooit die keuze ook moeten maken. Ik heb jarenlang iets met een twijfelaar gehad, dat was dan ook een aan/uit relatie. Het gaat denk ik niet alleen om twijfel, maar ook over waar de twijfel door komt. Soms komt het door concrete dingen (gedrag), maar vaak zijn het dingen waar je niks aan kunt veranderen. Je kunt een ander persoon niet veranderen en ook niet besturen wat je voor iemand voelt.
Ik heb een tijdje meegelezen met je verhaal, en vind het heel rot voor je. Ik denk dat de keuze om te gaan samenwonen een belangrijk 'evaluatiemoment' in een relatie is. Ik ben zelf net gaan samenwonen en wij wilden dat echt allebei al heel erg lang (er zat door banen 200 km tussen ons). Ondanks dat ik geen moment heb getwijfeld, heb ik alsnog even aan het idee moeten wennen. Ik denk dat als één van jullie nu al twijfels over samenwonen heeft, en ook over de relatie, dat er weinig aan te doen is. Je hebt het over aan de kant zetten, maar als iemand twijfelt betekent dat eigenlijk dat het aan de kant zetten voor diegene wel een optie is. Ik denk dat het tijd is om jezelf wat belangrijker te maken in je eigen leven- en je grens aan te geven.
Sterkte!!
Ik heb ooit die keuze ook moeten maken. Ik heb jarenlang iets met een twijfelaar gehad, dat was dan ook een aan/uit relatie. Het gaat denk ik niet alleen om twijfel, maar ook over waar de twijfel door komt. Soms komt het door concrete dingen (gedrag), maar vaak zijn het dingen waar je niks aan kunt veranderen. Je kunt een ander persoon niet veranderen en ook niet besturen wat je voor iemand voelt.
Ik heb een tijdje meegelezen met je verhaal, en vind het heel rot voor je. Ik denk dat de keuze om te gaan samenwonen een belangrijk 'evaluatiemoment' in een relatie is. Ik ben zelf net gaan samenwonen en wij wilden dat echt allebei al heel erg lang (er zat door banen 200 km tussen ons). Ondanks dat ik geen moment heb getwijfeld, heb ik alsnog even aan het idee moeten wennen. Ik denk dat als één van jullie nu al twijfels over samenwonen heeft, en ook over de relatie, dat er weinig aan te doen is. Je hebt het over aan de kant zetten, maar als iemand twijfelt betekent dat eigenlijk dat het aan de kant zetten voor diegene wel een optie is. Ik denk dat het tijd is om jezelf wat belangrijker te maken in je eigen leven- en je grens aan te geven.
Sterkte!!
donderdag 6 september 2007 om 20:51
quote:2ndYouth schreef op 06 september 2007 @ 11:26:
@ Nadja : als ik je postings vergelijk met die van een poosje terug dan ben JIJ in ieder geval een heel stuk sterker geworden! Wilde ik toch ff kwijt aan je.
MarionIdd. Ik ben helemaal happy.... ben alles zoooo anders gaan zien. Alles hoe het gelopen is, heb ik denk ik nodig gehad. het is nu zoveel duidelijker wat er allemaal was en hoe alles liep. JA, ik ben er echt sterker door geworden en zie veel beter wat ik wil / nodig heb en dat ik niet weer in van die valkuilen ga trappen. Het is klaar en op relatie vlak kan het nu alleen nog maar beter worden... Joeghee.
Nu halve maan nog
@ Nadja : als ik je postings vergelijk met die van een poosje terug dan ben JIJ in ieder geval een heel stuk sterker geworden! Wilde ik toch ff kwijt aan je.
MarionIdd. Ik ben helemaal happy.... ben alles zoooo anders gaan zien. Alles hoe het gelopen is, heb ik denk ik nodig gehad. het is nu zoveel duidelijker wat er allemaal was en hoe alles liep. JA, ik ben er echt sterker door geworden en zie veel beter wat ik wil / nodig heb en dat ik niet weer in van die valkuilen ga trappen. Het is klaar en op relatie vlak kan het nu alleen nog maar beter worden... Joeghee.
Nu halve maan nog
donderdag 6 september 2007 om 20:58
quote:2ndYouth schreef op 06 september 2007 @ 16:42:
[...]
Ik heb je net geantwoord op je hotmail-adres.
Sorry voor het offtopic Halvemaan [fgcolor=#4A8E1C]Hee Scarlet... ook weer es in het forum-land???? Had laatst nog naar je geinformeerd op 'mijn topic'
@ halve maan: succes / sterkte morgen en blijf bij je 'voorwaarden'.... Jou go girl .....[/arletfgcolor]
[...]
Ik heb je net geantwoord op je hotmail-adres.
Sorry voor het offtopic Halvemaan [fgcolor=#4A8E1C]Hee Scarlet... ook weer es in het forum-land???? Had laatst nog naar je geinformeerd op 'mijn topic'
@ halve maan: succes / sterkte morgen en blijf bij je 'voorwaarden'.... Jou go girl .....[/arletfgcolor]
vrijdag 7 september 2007 om 13:51
Hey Nadja,
Nooit weggeweest maar effe alleen meegelezen. Lastige tijd, verstand, gevoel= conflict. Missen/niet missen, vertrouwen/ geen vertrouwen, verdriet, berusting. Al deze emoties wisselen zich bij mij op 1 dag af. Heb het boek: Heel een gebroken hart maar aangeschaft.
Maar dus uiteindelijk de keuze gemaakt niet meer verder te gaan na het toch weer voor 2 weken te hebben geprobeerd.
En de laatste keer was het dat hij niet meer de man was die ik in het begin heb leren kennen door alles wat hij heeft meegemaakt in zijn verleden en me niet kan geven wat ik verdien. Zijn leven staat nu vol negatieve dingen en wilt zich richten op zijn dochtertje die nu van hot naar her geslingerd wordt.
Nooit weggeweest maar effe alleen meegelezen. Lastige tijd, verstand, gevoel= conflict. Missen/niet missen, vertrouwen/ geen vertrouwen, verdriet, berusting. Al deze emoties wisselen zich bij mij op 1 dag af. Heb het boek: Heel een gebroken hart maar aangeschaft.
Maar dus uiteindelijk de keuze gemaakt niet meer verder te gaan na het toch weer voor 2 weken te hebben geprobeerd.
En de laatste keer was het dat hij niet meer de man was die ik in het begin heb leren kennen door alles wat hij heeft meegemaakt in zijn verleden en me niet kan geven wat ik verdien. Zijn leven staat nu vol negatieve dingen en wilt zich richten op zijn dochtertje die nu van hot naar her geslingerd wordt.
vrijdag 7 september 2007 om 17:41
Hey dames, bedankt voor het reageren...
Ik heb de knoop doorgehakt, vriend stond gisteravond laat voor de deur dat hij niet kon en niet wilde kiezen. Hij kon/wilde niet blijven en hij kon/ wilde niet weggaan. Toen ik gezegd dat hij dus moest gaan...
Een verwarrende nacht volgde, waarin we nog een keer samen alles hebben gedaan; gelachen, gehuild, gestoeid, mooie dingen gezegd, gevreeën. Alleen slapen zat er niet in tot vanmorgen... We werden pas om 16.00 uur wakker en toen was de situatie nog onwerkelijker... Hij is net vertrokken, spullen mee en allebei diep in tranen...
Ik heb hem gezegd dat ik nooit nooit zeg, maar dat hij als hij de deur uit zou lopen niet meer bij me terug kon komen. Dat ik hem ook niet ga smsen/ bellen/ mailen, enz. Alleen nog om mijn spullen die nog bij hem staan.
Als ik het red ga ik vanavond naar een feestje in de plaatselijke 'club.' Hopelijk dansen, zingen, kletsen en voor even vergeten. Ook heb ik besloten dat ik vakantie ga boeken, in mijn eentje. Eigenlijk zouden we samen gaan...
Ook mijn huis ga ik veranderen, ook dat zouden we doen als hij hier zou komen wonen.
Ik hoop dat ik een beetje geleerd heb van de vorige keer dat het uit was, dat de periode van alleen maar huilen en paniek minder heftig is en minder lang duurt.
Ik heb gezegd dat hij voor zichzelf moest gaan, dat hij zichzelf gelukkig moet maken en dat ik in hem geloof... En ik geloof ook in mezelf!!!
Eén van de moeilijkste dingen is dat ik mijn vriend de afgelopen twee jaar ondersteund heb bij zijn afstuderen, waar hij erg veel moeite mee had en wat hem erg veel stress oplevert. Waarschijnlijk is hij nu binnen 6 weken afgestudeerd... Ik vind dat heel moeilijk, want ik had daar moeten zitten, op de eerste rij! Maar ik weet dat ik aan dat soort dingen niet moet denken....
Bedankt voor jullie steun en ik ga me denk ik maar aansluiten bij het topic 'ik verdrink bijna in liefdesverdriet..' Daar hoor ik nu tenslotte ook bij .
Ik heb de knoop doorgehakt, vriend stond gisteravond laat voor de deur dat hij niet kon en niet wilde kiezen. Hij kon/wilde niet blijven en hij kon/ wilde niet weggaan. Toen ik gezegd dat hij dus moest gaan...
Een verwarrende nacht volgde, waarin we nog een keer samen alles hebben gedaan; gelachen, gehuild, gestoeid, mooie dingen gezegd, gevreeën. Alleen slapen zat er niet in tot vanmorgen... We werden pas om 16.00 uur wakker en toen was de situatie nog onwerkelijker... Hij is net vertrokken, spullen mee en allebei diep in tranen...
Ik heb hem gezegd dat ik nooit nooit zeg, maar dat hij als hij de deur uit zou lopen niet meer bij me terug kon komen. Dat ik hem ook niet ga smsen/ bellen/ mailen, enz. Alleen nog om mijn spullen die nog bij hem staan.
Als ik het red ga ik vanavond naar een feestje in de plaatselijke 'club.' Hopelijk dansen, zingen, kletsen en voor even vergeten. Ook heb ik besloten dat ik vakantie ga boeken, in mijn eentje. Eigenlijk zouden we samen gaan...
Ook mijn huis ga ik veranderen, ook dat zouden we doen als hij hier zou komen wonen.
Ik hoop dat ik een beetje geleerd heb van de vorige keer dat het uit was, dat de periode van alleen maar huilen en paniek minder heftig is en minder lang duurt.
Ik heb gezegd dat hij voor zichzelf moest gaan, dat hij zichzelf gelukkig moet maken en dat ik in hem geloof... En ik geloof ook in mezelf!!!
Eén van de moeilijkste dingen is dat ik mijn vriend de afgelopen twee jaar ondersteund heb bij zijn afstuderen, waar hij erg veel moeite mee had en wat hem erg veel stress oplevert. Waarschijnlijk is hij nu binnen 6 weken afgestudeerd... Ik vind dat heel moeilijk, want ik had daar moeten zitten, op de eerste rij! Maar ik weet dat ik aan dat soort dingen niet moet denken....
Bedankt voor jullie steun en ik ga me denk ik maar aansluiten bij het topic 'ik verdrink bijna in liefdesverdriet..' Daar hoor ik nu tenslotte ook bij .
vrijdag 7 september 2007 om 18:20
Heel dapper Halvemaan, dat je voor jezelf hebt gekozen. Omdat hij dat niet kon. Je kunt niet tegelijkertijd wel én niet voor een relatie kiezen. Een relatie is alles of niets (tenzij er de wederzijdse afspraak is dat het vrijblijvend is).
Je hebt het hart op de goede plek en een goed verstand. Je verdient iemand die voor de volle 100% voor je gaat, net als jij doet in een relatie. Jij komt er wel, het lukte je eerder ook al. En elke keer word je een beetje sterker.
Ik heb ook wel eens iemand laten gaan die niet volledig voor mij ging. En gelukkig maar, het heeft de weg vrijgemaakt voor een veel mooiere liefde. Maar dát zie je pas achteraf (jammer genoeg, anders was het makkelijker kiezen).
Sluit je aan bij 'liefdesverdriet', zwelg er even in. Mag best. En als je uitgehuild bent gá je er weer voor : voor jezelf. Want jij bent je kostbaarste bezit.
Marion
Je hebt het hart op de goede plek en een goed verstand. Je verdient iemand die voor de volle 100% voor je gaat, net als jij doet in een relatie. Jij komt er wel, het lukte je eerder ook al. En elke keer word je een beetje sterker.
Ik heb ook wel eens iemand laten gaan die niet volledig voor mij ging. En gelukkig maar, het heeft de weg vrijgemaakt voor een veel mooiere liefde. Maar dát zie je pas achteraf (jammer genoeg, anders was het makkelijker kiezen).
Sluit je aan bij 'liefdesverdriet', zwelg er even in. Mag best. En als je uitgehuild bent gá je er weer voor : voor jezelf. Want jij bent je kostbaarste bezit.
Marion
vrijdag 7 september 2007 om 18:50
Mooi gezegd 2nd youth.
Halvemaan, heel dapper dat je een beslissing hebt genomen. Ik denk dat het de juiste besissing was, ook al voel je je nu onwijs klote. Dat verdriet gaat over, echt waar! Maar neem wel de tijd om te verwerken.
Een vriendin van mij verloor 2 jaar geleden haar grote liefde omdat die het plotseling uitmaakte. Haar wereld stortte in. Nu is ze alweer een jaar heel erg gelukkig met haar nieuwe vriend.
Zo gaan die dingen, er komen echt weer betere tijden, ook voor jou!
liefs,
boebele
Halvemaan, heel dapper dat je een beslissing hebt genomen. Ik denk dat het de juiste besissing was, ook al voel je je nu onwijs klote. Dat verdriet gaat over, echt waar! Maar neem wel de tijd om te verwerken.
Een vriendin van mij verloor 2 jaar geleden haar grote liefde omdat die het plotseling uitmaakte. Haar wereld stortte in. Nu is ze alweer een jaar heel erg gelukkig met haar nieuwe vriend.
Zo gaan die dingen, er komen echt weer betere tijden, ook voor jou!
liefs,
boebele
vrijdag 7 september 2007 om 21:29
quote:Halvemaan schreef op 07 september 2007 @ 17:41:
Hey dames, bedankt voor het reageren...
Ik heb de knoop doorgehakt, vriend stond gisteravond laat voor de deur dat hij niet kon en niet wilde kiezen. Hij kon/wilde niet blijven en hij kon/ wilde niet weggaan. Toen ik gezegd dat hij dus moest gaan...
Een verwarrende nacht volgde, waarin we nog een keer samen alles hebben gedaan; gelachen, gehuild, gestoeid, mooie dingen gezegd, gevreeën. Alleen slapen zat er niet in tot vanmorgen... We werden pas om 16.00 uur wakker en toen was de situatie nog onwerkelijker... Hij is net vertrokken, spullen mee en allebei diep in tranen...
Ik heb hem gezegd dat ik nooit nooit zeg, maar dat hij als hij de deur uit zou lopen niet meer bij me terug kon komen. Dat ik hem ook niet ga smsen/ bellen/ mailen, enz. Alleen nog om mijn spullen die nog bij hem staan.
Als ik het red ga ik vanavond naar een feestje in de plaatselijke 'club.' Hopelijk dansen, zingen, kletsen en voor even vergeten. Ook heb ik besloten dat ik vakantie ga boeken, in mijn eentje. Eigenlijk zouden we samen gaan...
Ook mijn huis ga ik veranderen, ook dat zouden we doen als hij hier zou komen wonen.
Ik hoop dat ik een beetje geleerd heb van de vorige keer dat het uit was, dat de periode van alleen maar huilen en paniek minder heftig is en minder lang duurt.
Ik heb gezegd dat hij voor zichzelf moest gaan, dat hij zichzelf gelukkig moet maken en dat ik in hem geloof... En ik geloof ook in mezelf!!!
Eén van de moeilijkste dingen is dat ik mijn vriend de afgelopen twee jaar ondersteund heb bij zijn afstuderen, waar hij erg veel moeite mee had en wat hem erg veel stress oplevert. Waarschijnlijk is hij nu binnen 6 weken afgestudeerd... Ik vind dat heel moeilijk, want ik had daar moeten zitten, op de eerste rij! Maar ik weet dat ik aan dat soort dingen niet moet denken....
Bedankt voor jullie steun en ik ga me denk ik maar aansluiten bij het topic 'ik verdrink bijna in liefdesverdriet..' Daar hoor ik nu tenslotte ook bij .Halvemaan, ik heb (nog) niet gereageerd en alleen meegelezen met je topic, maar ik wilde je even zeggen dat ik het knap vind dat je voor jezelf hebt gekozen.
Hey dames, bedankt voor het reageren...
Ik heb de knoop doorgehakt, vriend stond gisteravond laat voor de deur dat hij niet kon en niet wilde kiezen. Hij kon/wilde niet blijven en hij kon/ wilde niet weggaan. Toen ik gezegd dat hij dus moest gaan...
Een verwarrende nacht volgde, waarin we nog een keer samen alles hebben gedaan; gelachen, gehuild, gestoeid, mooie dingen gezegd, gevreeën. Alleen slapen zat er niet in tot vanmorgen... We werden pas om 16.00 uur wakker en toen was de situatie nog onwerkelijker... Hij is net vertrokken, spullen mee en allebei diep in tranen...
Ik heb hem gezegd dat ik nooit nooit zeg, maar dat hij als hij de deur uit zou lopen niet meer bij me terug kon komen. Dat ik hem ook niet ga smsen/ bellen/ mailen, enz. Alleen nog om mijn spullen die nog bij hem staan.
Als ik het red ga ik vanavond naar een feestje in de plaatselijke 'club.' Hopelijk dansen, zingen, kletsen en voor even vergeten. Ook heb ik besloten dat ik vakantie ga boeken, in mijn eentje. Eigenlijk zouden we samen gaan...
Ook mijn huis ga ik veranderen, ook dat zouden we doen als hij hier zou komen wonen.
Ik hoop dat ik een beetje geleerd heb van de vorige keer dat het uit was, dat de periode van alleen maar huilen en paniek minder heftig is en minder lang duurt.
Ik heb gezegd dat hij voor zichzelf moest gaan, dat hij zichzelf gelukkig moet maken en dat ik in hem geloof... En ik geloof ook in mezelf!!!
Eén van de moeilijkste dingen is dat ik mijn vriend de afgelopen twee jaar ondersteund heb bij zijn afstuderen, waar hij erg veel moeite mee had en wat hem erg veel stress oplevert. Waarschijnlijk is hij nu binnen 6 weken afgestudeerd... Ik vind dat heel moeilijk, want ik had daar moeten zitten, op de eerste rij! Maar ik weet dat ik aan dat soort dingen niet moet denken....
Bedankt voor jullie steun en ik ga me denk ik maar aansluiten bij het topic 'ik verdrink bijna in liefdesverdriet..' Daar hoor ik nu tenslotte ook bij .Halvemaan, ik heb (nog) niet gereageerd en alleen meegelezen met je topic, maar ik wilde je even zeggen dat ik het knap vind dat je voor jezelf hebt gekozen.
vrijdag 7 september 2007 om 21:38
Halvemaan
Ik heb ook nog niet eerder gereageerd, maar wel meegelezen.
Ook ik vind het ontzettend moedig van je dat je voor jezelf gekozen hebt.
Nu doet alles nog pijn en voelt het leeg, maar ooit (hopelijk snel) komt het gevoel dat het het waard is geweest.
Jij komt er wel!!!
Ik heb ook nog niet eerder gereageerd, maar wel meegelezen.
Ook ik vind het ontzettend moedig van je dat je voor jezelf gekozen hebt.
Nu doet alles nog pijn en voelt het leeg, maar ooit (hopelijk snel) komt het gevoel dat het het waard is geweest.
Jij komt er wel!!!
Frankly my dear, I don"t give a damn
