Vriendin wil met andere man op vakantie

Mijn vriendin (36) en ik (38) zijn nu twee jaar samen. Beide hebben we kinderen uit een vorige relatie. Mede daarom en omdat we slechts 100 meter bij elkaar vandaan wonen, wonen we niet in één huis en heeft ieder na de scheiding z'n eigen huis behouden. Wij zien elkaar gemiddeld zo'n 3 dagen in de week. Tot zover onze achtergrond

Mijn vriendin heeft inmiddels bijna 20 jaar een goede (mannelijke) vriend. Daar gaat ze regelmatig mee uit eten, borrelen of een dagje weg. Omdat er naar hun eigen zeggen 0,0 aantrekkingskracht/seksuele spanning is naar elkaar (ze zeggen elkaar als broer/zus te zien) vind ik het allemaal prima en doen ze maar lekker.

Maar... nou deelde ze laatst mede dat ze voor hun 20-jarige vriendschap een reis naar New York willen maken samen. Daar kreeg ik eerlijk gezegd toch kortsluiting van in m'n hoofd. Ik heb daar dan dus wel op gereageerd dat ik dat een grens over vind en te ver vind gaan. Dat ik dagjes weg prima vind, maar citytrips met meerdere overnachtingen met een andere man mij te ver gaan.

Haar verweer hierin is dat ze dit een jaar of 4 geleden (dus voordat ik in beeld was) al een keer tussen neus en lippen door besproken hebben en dat ze toch een broer/zus relatie hebben. Ik vind echter beide argumenten nou niet pe se een reden om dit dan toch maar gewoon door te drukken.

Het zit me niet lekker en ik voel me er erg ongemakkelijk en wat gefrustreerd bij. Ik kan echter zelf niet helemaal plaatsen waarom. Onderstaande 3 redenen zijn voor mij denk ik de belangrijkste waarom het mij niet lekker zit

1. Ik vind het een vorm van respect naar je partner om niet een bed te delen met iemand van het ander geslacht (die geen familie is dan uiteraard ). Andersom geredeneerd: als ik al jaren een goede 'platonische' vriendin zou hebben, zou ik nog steeds nooit een nacht weg gaan met haar. Dat voelt disrespectvol naar m'n vriendin. In mijn relationele normen en waarden gaat dit een grens over, hoe platonisch de verhouding tussen elkaar ook is. Een bed delen is iets intiems wat partners doen en niet iets wat je met iemand anders van het ander geslacht doet.

2. Ergens zit hier dan misschien toch een stuk wantrouwen vanuit mij. Want wat nou als er toch een paar drankjes teveel gedronken worden aan de hotelbar en je belandt dan dus in één bed op een hotelkamer... Ik weet dat ik m'n vriendin hierin moet vertrouwen maar het spookt wel door m'n hoofd.

3. Dit punt 3 is denk ik hetgeen mij echt het meest dwars zit. Ze weet dat ik ook héél graag nog een keer naar New York wil. Met haar uiteraard. En toch kiest ze er dan voor om dit nu met die goede vriend te gaan plannen i.p.v. met mij. Dat voelt een beetje alsof ik gepasseerd word hierin. Dan komt zij straks terug met mooie verhalen van een mooie reis waar ik niet over mee kan praten en die ze ook nog eens met een andere man heeft gemaakt. Aangezien ik dus ook graag daarheen wil, vind ik dat je zo'n verre reis met je partner maakt.

Wat is jullie kijk hierop? Overdrijf ik nou heel erg dat ik me hier ongemakkelijk bij voel?

Ik wil niet heel hard zeggen dat ik haar dit verbied, maar eerlijk gezegd wil ik echt niet dat ze met hem 1 op 1 naar de andere kant van de wereld vliegt. Is het teveel gevraagd aan m'n vriendin om te verwachten dat ze voor zulke reizen voor mij kiest i.p.v haar goede vriend?