Relaties
alle pijlers
Wat behoort volgens jou tot de privacy van je partner?
dinsdag 17 juli 2007 om 13:35
Hi!
Naar aanleiding van een discussie met mijn partner gisteren, vroeg ik me af wat jullie als "prive" beschouwen voor je partner... Ik vond namelijk een recent gebruikt doosje slaappillen met 4 lege strips (40 pillen). Zoiets zou ik bijvoorbeeld graag weten, maar mijn vriend vond dat iets prive... Ook heeft hij contact met (ex)-vriendinnen, waar hij niet veel over kwijt wil.
Hoe veel weet jij af van zijn contacten met vriendinnen, zijn rook- en drinkgedrag, medicijngebruik,...?
Overigens wil ik wel nog kwijt dat we elkaar al 8 jaar kennen, enkele jaren samen wonen en een hele prettige relatie hebben.
Ik ben benieuwd naar jullie antwoord!
Ellis
Naar aanleiding van een discussie met mijn partner gisteren, vroeg ik me af wat jullie als "prive" beschouwen voor je partner... Ik vond namelijk een recent gebruikt doosje slaappillen met 4 lege strips (40 pillen). Zoiets zou ik bijvoorbeeld graag weten, maar mijn vriend vond dat iets prive... Ook heeft hij contact met (ex)-vriendinnen, waar hij niet veel over kwijt wil.
Hoe veel weet jij af van zijn contacten met vriendinnen, zijn rook- en drinkgedrag, medicijngebruik,...?
Overigens wil ik wel nog kwijt dat we elkaar al 8 jaar kennen, enkele jaren samen wonen en een hele prettige relatie hebben.
Ik ben benieuwd naar jullie antwoord!
Ellis
dinsdag 17 juli 2007 om 15:53
Eigenlijk hebben we geen geheimen voor elkaar. Ik maak zelfs altijd zijn post open omdat hij er te lui voor is :D en de rekeningen worden anders te laat betaald. In principe hoef ik echt niet alles te weten maar als ik er naar vraag vertelt hij het wel. En ik heb verder ook geen geheimen.
Maar wat ik allemaal op het forum of op msn vertel, dat vind ik wel prive. Het is niet geheim of zo maar wat heeft hij eraan om dat mee te gaan zitten lezen? Voel me dan toch een beetje 'bekeken'. Maar dat is ook zo als een ander mee zou lezen, klik het dan toch altijd even weg.
Oh ja, ik heb er een enorme fobie voor om bijvoorbeeld met de wcdeur open te gaan zitten plassen dus wat ik allemaal in de douche/ het toilet uitspook is ook wel prive eigenlijk.
Maar wat ik allemaal op het forum of op msn vertel, dat vind ik wel prive. Het is niet geheim of zo maar wat heeft hij eraan om dat mee te gaan zitten lezen? Voel me dan toch een beetje 'bekeken'. Maar dat is ook zo als een ander mee zou lezen, klik het dan toch altijd even weg.
Oh ja, ik heb er een enorme fobie voor om bijvoorbeeld met de wcdeur open te gaan zitten plassen dus wat ik allemaal in de douche/ het toilet uitspook is ook wel prive eigenlijk.
dinsdag 17 juli 2007 om 15:57
Nou ik vind de gesprekken die ik met mijn vriendinnen voer op msn wel prive. Als ze bellen ga ik niet de kamer uitlopen maar dan zeg ik wel dat mijn vriend ernaast zit en dat ze anders op msn moeten komen. Hij hoeft niet mijn telefoon door te spitten, dat zou ik niet heel leuk vinden, het ligt er een beetje aan waarom hij het zou doen. Maar als ik bijv. laat een sms krijg en ik slaap al half dan kijkt hij ff of het belangrijk is. Of als 1 van ons onder de douche staat nemen we ook elkaars telefoon op. Hij hoeft echt niet elke stap die ik neem te volgen, hij hoeft ook niet met me mee naar de wc hahaha maar ik heb geen geheimen voor hem.
dinsdag 17 juli 2007 om 16:20
Wow wat een reacties, bedankt! Ben blij dat jullie reageren.Ben blij dat bij sommigen van jullie ook de alarmbellen afgaan, net zoals bij mij.Ben blij dat ik er met hem over heb kunnen spreken en dat hij er -achteraf- niet geheimzinnig over doet.Ben niet zo blij met het feit dat hij vindt dat het privé is… De slaapproblemen zijn ontstaan doordat zijn vader onlangs gestorven is (erger nog, mijn vriend was de arts van dienst op de intensive care waar hij toen lag). Ik heb hem tijdens die periode door dik en dun gesteund en ik was op de hoogte van zijn slaapproblemen en nachtmerries. Wist ook dat hij hierdoor meer dronk dan normaal. Had graag geweten dat hij ook slaappillen nam. Stel je voor combi alcohol+slaappillen… ik wil er niet aan denken. ik ga het er zeker nog eens over hebben, bedankt voor jullie reacties!
dinsdag 17 juli 2007 om 16:24
Bij ons gaat het zo:
Ga ik mijn mail checken, deel ik dat mede aan mijn vriend die bijv. in de tuin aan het werken is oid, vraagt ie of ik ook ff zijn mail wil checken. Rekeningen mogen we best van elkaar bekijken, maar doen we niet vaak, gewoon omdat het niet interessant is. De enige dingen die misschien prive blijven, zijn fantasieën. Als we die niet al met elkaar bespreken. Ik ben het met Blijfgewoonbianca eens dat ik blij ben dat we zoveel met elkaar kunnen en mogen en willen delen!
Ga ik mijn mail checken, deel ik dat mede aan mijn vriend die bijv. in de tuin aan het werken is oid, vraagt ie of ik ook ff zijn mail wil checken. Rekeningen mogen we best van elkaar bekijken, maar doen we niet vaak, gewoon omdat het niet interessant is. De enige dingen die misschien prive blijven, zijn fantasieën. Als we die niet al met elkaar bespreken. Ik ben het met Blijfgewoonbianca eens dat ik blij ben dat we zoveel met elkaar kunnen en mogen en willen delen!
dinsdag 17 juli 2007 om 17:19
Eensch, en ook met BGB. Nog een kleine toevoeging en dat is dat ik poepen wel prive vind. Plassen waar mijn man bij is zal me een zorg zijn. Poepen doe ik prive. Wanneer hij toevallig langs komt lopen als ik op de wc zit, doe ik de deur dicht. Hij weet dan ook meteen wat ik aan het doen ben, want als ik moet plassen laat ik de deur gewoon open.
dinsdag 17 juli 2007 om 18:29
Het feit dat de vader van je vriend is overleden terwijl je vriend arts van dienst was op de intensive care afdeling is wel een hele heftige situatie.
Ik kan mij voorstellen dat je vriend erdoor van slag is. Misschien heeft hij last van een post-traumatische stress stoornis?
En mag een arts wel recepten voor zichzelf uitschrijven? Welke begeleiding krijgt hij vanuit het ziekenhuis waar hij werkt? Daar zullen ze toch gesprekken met hem voeren over deze ellendige situatie?
Het lijkt mij terecht dat je je zorgen maakt!
Max
Ik kan mij voorstellen dat je vriend erdoor van slag is. Misschien heeft hij last van een post-traumatische stress stoornis?
En mag een arts wel recepten voor zichzelf uitschrijven? Welke begeleiding krijgt hij vanuit het ziekenhuis waar hij werkt? Daar zullen ze toch gesprekken met hem voeren over deze ellendige situatie?
Het lijkt mij terecht dat je je zorgen maakt!
Max
dinsdag 17 juli 2007 om 19:42
Iedereen bedankt voor de reacties!
Max, het was inderdaad een hele heftige situatie en hij heeft wel zeker
last gehad van een PTSS. Ik heb hem toen ook overtuigd om daar hulp
voor te zoeken (en dat heeft ie gedaan, particulier trouwens, want
vanuit het ziekenhuis zelf was er 0,0% ondersteuning).
Een arts mag niet alle recepten voor zichzelf uitschrijven, bij dit type slaappillen was er blijkbaar geen probleem.
Spijtig genoeg is hij er zo eentje die alle problemen (en die van zijn omgeving) in zijn eentje wil oplossen...
Gelukkig gaat het nu beter met hem hoor! Sinds een paar weken neemt ie
echt de draad van zijn leven weer op en kunnen we weer aan de toekomst
denken...
Kaetje, hij heeft die pillen pas genomen na het overlijden van zijn
vader, dat was echt een traumatische ervaring omdat ie zowel als arts
als als zoon naast zijn vader stond en dus ook nog medische
beslissingen heeft moeten nemen.
Max, het was inderdaad een hele heftige situatie en hij heeft wel zeker
last gehad van een PTSS. Ik heb hem toen ook overtuigd om daar hulp
voor te zoeken (en dat heeft ie gedaan, particulier trouwens, want
vanuit het ziekenhuis zelf was er 0,0% ondersteuning).
Een arts mag niet alle recepten voor zichzelf uitschrijven, bij dit type slaappillen was er blijkbaar geen probleem.
Spijtig genoeg is hij er zo eentje die alle problemen (en die van zijn omgeving) in zijn eentje wil oplossen...
Gelukkig gaat het nu beter met hem hoor! Sinds een paar weken neemt ie
echt de draad van zijn leven weer op en kunnen we weer aan de toekomst
denken...
Kaetje, hij heeft die pillen pas genomen na het overlijden van zijn
vader, dat was echt een traumatische ervaring omdat ie zowel als arts
als als zoon naast zijn vader stond en dus ook nog medische
beslissingen heeft moeten nemen.
woensdag 18 juli 2007 om 09:24
Heftig verhaal,gelukkig zitten jullie nu weer op de goede weg maar hij sluit je dus buiten als er iets is omdat hij het zelf wil oplossen.
Heeft deze hele ervaring daar iets aan veranderd of word je een volgende keer weer buitengesloten in zijn gevoelsleven?
Wat privacy betreft;daar doen wij zo weinig mogelijk aan;)
Wij zijn nogal van het delen,tot de stomste dingen aan toe weten we haast alles van elkaar maar voor de toiletgang maken we graag een uitzondering.
Deur dicht svp:P
Heeft deze hele ervaring daar iets aan veranderd of word je een volgende keer weer buitengesloten in zijn gevoelsleven?
Wat privacy betreft;daar doen wij zo weinig mogelijk aan;)
Wij zijn nogal van het delen,tot de stomste dingen aan toe weten we haast alles van elkaar maar voor de toiletgang maken we graag een uitzondering.
Deur dicht svp:P
woensdag 18 juli 2007 om 09:48
Allereerst natuurlijk: wat een vervelende situatie!
Wat ik echter niet goed begrijp: als arts mag je geen familie behandelen.. en er 'hoort' eigenlijk ook een 2de diensdoende te zijn, kon die niet opgeroepen worden?
(ik weet ook hoe de situatie SEH af en toe kan zijn, vandaar de "")
Computer says nooooo
woensdag 18 juli 2007 om 09:52
woensdag 18 juli 2007 om 10:34
Goeiemorgen!! Gisteren een lang, oprecht en open gesprek gehad. Conclusie: hij ziet in dat hij daar fout is in geweest en heeft beloofd zulke dingen voortaan wel te zeggen (effe afwachten ;o) ).Tante Sjaan, ik hoop dus dat dit een keerpunt is! Pph, klopt volledig. ‘s Nachts was hij de oudste van dienst (en dus wel eindverantwoordelijke), vanaf 9u kwam de aflos, maar hij heeft wel nog alle beslissingen genomen (in overleg met de aflos). Die kwam trouwens ook maar om de zoveel tijd kijken, terwijl wij continu bij zijn vader zaten… Maar hij ‘hoefde’ dus geen beslissingen te nemen…Kaetje, bedankt voor al je reacties!
woensdag 18 juli 2007 om 12:51
Tja, woon bijna samen (vrijdag officieel, JIPPIE!)...
Maar Vriend en ik hebben absoluut geen geheimen voor elkaar, wel vind ik dat hij bepaalde dingen niet van mij hoeft te zien en vice versa..
(dan heb ik het over poepen, en voor mij bijvoorbeeld onthaarsessies)
Hij neemt mijn telefoon op als ik even niet in de buurt ben, en ik ook die van hem. Mail tjekken we samen (hebben maar 1 p.c.) . Financieel delen we ook al bijna alles, dus tja, geen geheimen hier. En straks met een gezamelijke rekening kan ik ook geen dure kledingaankopen meer verbegern.
Maar dat deed ik al niet.
Medicijngebruik, of in TO´s geval slaapmiddelen, zou ik wel belangrijk vinden om te weten en het zou in ons geval ook niet prive zijn.
Ikzelf heb bijvoorbeeld een astmatische aandoening en dan mag ik bepaalde medicijnen niet. Wel belangrijk om te weten.
Ik vind het een fijn gevoel om mijn leven met hem te delen en vind het fantastisch dat ik deel mag uitmaken van het zijne.
Maar Vriend en ik hebben absoluut geen geheimen voor elkaar, wel vind ik dat hij bepaalde dingen niet van mij hoeft te zien en vice versa..
(dan heb ik het over poepen, en voor mij bijvoorbeeld onthaarsessies)
Hij neemt mijn telefoon op als ik even niet in de buurt ben, en ik ook die van hem. Mail tjekken we samen (hebben maar 1 p.c.) . Financieel delen we ook al bijna alles, dus tja, geen geheimen hier. En straks met een gezamelijke rekening kan ik ook geen dure kledingaankopen meer verbegern.
Maar dat deed ik al niet.Medicijngebruik, of in TO´s geval slaapmiddelen, zou ik wel belangrijk vinden om te weten en het zou in ons geval ook niet prive zijn.
Ikzelf heb bijvoorbeeld een astmatische aandoening en dan mag ik bepaalde medicijnen niet. Wel belangrijk om te weten.
Ik vind het een fijn gevoel om mijn leven met hem te delen en vind het fantastisch dat ik deel mag uitmaken van het zijne.
donderdag 19 juli 2007 om 15:40
Hoi,
Ik ben blij dat jullie goed gepraat hebben. Het is heel heftig wat je vriend heeft meegemaakt en ook goed dat hij hulp heeft gezocht. Slecht ook van zo'n ziekenhuis dat er geen begeleiding wordt geboden.
Hou er rekening mee dat een rouwproces gemiddeld 9 maanden duurt (een heel vaak langer) en de pijn waarschijnlijk nog lang niet helemaal verwerkt is. Het is daarom dus ook belangrijk ook goed en open te blijven praten. Als artner vereist dit van jou een flinke dosis geduld. Maar het is een goed teken dat hij toch inziet dat hij je niet moet buitensluiten.
Veel succes,
Max
Ik ben blij dat jullie goed gepraat hebben. Het is heel heftig wat je vriend heeft meegemaakt en ook goed dat hij hulp heeft gezocht. Slecht ook van zo'n ziekenhuis dat er geen begeleiding wordt geboden.
Hou er rekening mee dat een rouwproces gemiddeld 9 maanden duurt (een heel vaak langer) en de pijn waarschijnlijk nog lang niet helemaal verwerkt is. Het is daarom dus ook belangrijk ook goed en open te blijven praten. Als artner vereist dit van jou een flinke dosis geduld. Maar het is een goed teken dat hij toch inziet dat hij je niet moet buitensluiten.
Veel succes,
Max
vrijdag 20 juli 2007 om 11:58
Hi Max,Bedankt voor je lieve woorden. Dat van die 9 maanden had ik nog niet gehoord, maar het klopt wel in zijn geval, nu, na 9,5 maanden begint hij weer naar de toekomst te kijken!! Open praten lukt steeds beter, ik ben er zelfs een workshop communicatie voor gaan volgen en dat kan ik echt iedereen aanraden!!Lieve groetjesE
