Relaties
alle pijlers
Wat is jullie mening hierover?
woensdag 17 oktober 2007 om 11:45
Hallo,
Ik heb momenteel grote twijfels over mijn relatie en kom er even niet uit of dat wel reeel is. Daarom ben ik heel benieuwd hoe jullie er over denken. Zal mijn verhaal zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Ik ken mijn vriend nu 5 maanden. De eerste 2 maanden hadden we alleen een soort van sexrelatie. Allebei geen zin in een vaste relatie, ik omdat ik pas uit een lange relatie kwam, hij omdat hij het wel best vond als vrijgezel en geen zin had in het gezeur dat in zijn ogen bij een relatie hoort. Maar goed, uiteindelijk bleken we toch meer voor elkaar te zijn gaan voelen als verwacht en zijn we er toch helemaal voor gegaan. Ik vond het doodeng om mezelf weer aan iemand over te geven, en hij heeft flink zijn best gedaan om me voor zich te winnen, vertrouwen te geven etc. Superfijne en eerlijke gesprekken hadden we en op een gegeven moment vertelde hij dat hij me niet kan beloven monogaam te zijn. Hij vertelde dat hij het idee wil hebben dat er ooit iets kan gebeuren zonder dat dat gevolgen heeft voor "ons". Hier ben ik enorm van geschrokken. Hij heeft me bezworen dat het alleen zou gaan om een soort van "zelfbevrediging" en dat wat wij hebben daar mijlenver boven staat.Och als ik zou weten wat het inhield en hoe weinig het voorstelde, dan zou ik het hem zelfs gunnen (zijn woorden). Goed, ik probeer hem te geloven, het vanuit zijn kant te bekijken, het te begrijpen. Ik heb gezegd dat ik er niks van wilde weten en er ook geen last van wil hebben. Alhoewel het nog steeds tegen mijn gevoel indruist.
Nu hebben we afgelopen week voor het eerst een "crisis"gehad in onze relatie. Ik heb namelijk een lichte vorm van verlatingsangst die ik normaal wel onder controle heb, maar van de week door verschillende omstandigheden dus even niet. Ik weet dat ik hierdoor vervelende dingen heb gezegd en als een onzeker muisje heb lopen zuigen en dreinen. Niet leuk voor hem, dat snap ik heel goed, maar ik had het redelijk snel weer onder controle. Nu voelt hij zichzelf enorm onrecht aangedaan, en blijft maar terugkomen op wat er is gebeurd. Ik heb al 100 keer mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik er allles aan doe om dit in de toekomst te voorkomen, en zelfs een afspraak gemaakt bij een therapeut. En nog geeft hij mij het gevoel dat ik op mijn knieen de straat door moet ofzo. Het begint me nu echt te irriteren en dat, gecombineert met zijn niet monogaam kunnen zijn, maakt dat ik nu twijfel. Wil ik wel in zo'n relatie zitten waarbij ik niks fout mag doen zonder een heel drama er aan vast? En waarbij ik elk weekend op mijn hoede moet zijn of er misschien wel iets kan gebeuren met een ander?
Ik snap dat een ander dit niet voor mij kan beantwoorden, maar ik wil graag weten wat jullie zouden doen in dit geval. Natuurlijk heeft hij ook veel goede kanten en ben ik echt gek op hem, maar ik vind dit wel even heel erg moeilijk.
groetjes,
Hoppetee
Ik heb momenteel grote twijfels over mijn relatie en kom er even niet uit of dat wel reeel is. Daarom ben ik heel benieuwd hoe jullie er over denken. Zal mijn verhaal zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Ik ken mijn vriend nu 5 maanden. De eerste 2 maanden hadden we alleen een soort van sexrelatie. Allebei geen zin in een vaste relatie, ik omdat ik pas uit een lange relatie kwam, hij omdat hij het wel best vond als vrijgezel en geen zin had in het gezeur dat in zijn ogen bij een relatie hoort. Maar goed, uiteindelijk bleken we toch meer voor elkaar te zijn gaan voelen als verwacht en zijn we er toch helemaal voor gegaan. Ik vond het doodeng om mezelf weer aan iemand over te geven, en hij heeft flink zijn best gedaan om me voor zich te winnen, vertrouwen te geven etc. Superfijne en eerlijke gesprekken hadden we en op een gegeven moment vertelde hij dat hij me niet kan beloven monogaam te zijn. Hij vertelde dat hij het idee wil hebben dat er ooit iets kan gebeuren zonder dat dat gevolgen heeft voor "ons". Hier ben ik enorm van geschrokken. Hij heeft me bezworen dat het alleen zou gaan om een soort van "zelfbevrediging" en dat wat wij hebben daar mijlenver boven staat.Och als ik zou weten wat het inhield en hoe weinig het voorstelde, dan zou ik het hem zelfs gunnen (zijn woorden). Goed, ik probeer hem te geloven, het vanuit zijn kant te bekijken, het te begrijpen. Ik heb gezegd dat ik er niks van wilde weten en er ook geen last van wil hebben. Alhoewel het nog steeds tegen mijn gevoel indruist.
Nu hebben we afgelopen week voor het eerst een "crisis"gehad in onze relatie. Ik heb namelijk een lichte vorm van verlatingsangst die ik normaal wel onder controle heb, maar van de week door verschillende omstandigheden dus even niet. Ik weet dat ik hierdoor vervelende dingen heb gezegd en als een onzeker muisje heb lopen zuigen en dreinen. Niet leuk voor hem, dat snap ik heel goed, maar ik had het redelijk snel weer onder controle. Nu voelt hij zichzelf enorm onrecht aangedaan, en blijft maar terugkomen op wat er is gebeurd. Ik heb al 100 keer mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik er allles aan doe om dit in de toekomst te voorkomen, en zelfs een afspraak gemaakt bij een therapeut. En nog geeft hij mij het gevoel dat ik op mijn knieen de straat door moet ofzo. Het begint me nu echt te irriteren en dat, gecombineert met zijn niet monogaam kunnen zijn, maakt dat ik nu twijfel. Wil ik wel in zo'n relatie zitten waarbij ik niks fout mag doen zonder een heel drama er aan vast? En waarbij ik elk weekend op mijn hoede moet zijn of er misschien wel iets kan gebeuren met een ander?
Ik snap dat een ander dit niet voor mij kan beantwoorden, maar ik wil graag weten wat jullie zouden doen in dit geval. Natuurlijk heeft hij ook veel goede kanten en ben ik echt gek op hem, maar ik vind dit wel even heel erg moeilijk.
groetjes,
Hoppetee
woensdag 17 oktober 2007 om 12:40
Mijn hemel.. Hij mag 'iets' met andere vrouwen doen, waarvan je niet eens weet wat dat 'iets' inhoudt, en jij.... mag dat niet, en moet het allemaal maar accepteren??
Ik snap dat je het niet leuk vindt dat hij 'iets' met anderen wilt (dat zou ik ook niet...), maar, ik zou daarentegen wel heeeeeeeeeeeeel benieuwd zijn wat dat 'iets' dan eigenlijk betekent!! Wat hij ook echt daadwerkelijk met een ander zou willen doen!!
Maar onderaan de streep maakt het inderdaad weinig uit, want ik zou keihard wegrennen, zoals meerderen hier zeggen. Ik hou niet van scheve verhoudingen.
Ik snap dat je het niet leuk vindt dat hij 'iets' met anderen wilt (dat zou ik ook niet...), maar, ik zou daarentegen wel heeeeeeeeeeeeel benieuwd zijn wat dat 'iets' dan eigenlijk betekent!! Wat hij ook echt daadwerkelijk met een ander zou willen doen!!
Maar onderaan de streep maakt het inderdaad weinig uit, want ik zou keihard wegrennen, zoals meerderen hier zeggen. Ik hou niet van scheve verhoudingen.
woensdag 17 oktober 2007 om 12:45
Als jij twijfels hebt, heb je twijfels. Dan maakt het niet uit of wij dat wel of niet realistischt vinden, het is nl een gevoel wat jij hebt. Voor de rest ben ik het eens met de anderen; maak het uit nu het nog kan. Klinkt allemaal niet goed, ik denk dat jij een mooie meid bent met wie hij kan pronken. Door jou bij zich te hebben streelt hij zijn ego, hij er voortdurend naar op zoek, die bevestiging. Dat blijkt uit het feit dat hij ook nog eens contact met andere vrouwen moet hebben. Hij is om de verkeerde reden bij je helaas. En je verdient een vent die om jou en alleen maar jou, bij jou wil zijn! No matter what, en die zo vol vna je is dat hij nog niet aan een ander wil denken!
woensdag 17 oktober 2007 om 12:46
Aikidoka; Wow, dat klinkt heel herkenbaar wat je daar schrijft.Ook mijn vriend word echt boos als ik over andere mannen praat. Ook als een ex in een verhaal voorkomt kan hij vol afschuw reageren. Ik vond dat eerst wel aandoenlijk eigenlijk. Maar hij werd dan echt een beetje boos op me, alsof hij het me kwalijk neemt dat ik al andere mannen voor hem heb gehad..
En ook dat van dat compliment herken ik. Na het drama vorige week zei hij doodleuk dat het een compliment voor me was dat hij nog wel bij me wilde zijn na alles wat ik gedaan had. En wat heb ik helemaal gedaan? me 3 dagen mee laten slepen in mijn verlatingsangst.
God, wel een wake up call dit zeg. Ik denk dat ik vandaag eens met hem ga praten. Wat niet makkelijk zal zijn want hij is zo goed met woorden, hij lult me zo onder tafel. Ff goed voorbereiden dus. Maar jullie reacties helpen goed moet ik zeggen.
En ook dat van dat compliment herken ik. Na het drama vorige week zei hij doodleuk dat het een compliment voor me was dat hij nog wel bij me wilde zijn na alles wat ik gedaan had. En wat heb ik helemaal gedaan? me 3 dagen mee laten slepen in mijn verlatingsangst.
God, wel een wake up call dit zeg. Ik denk dat ik vandaag eens met hem ga praten. Wat niet makkelijk zal zijn want hij is zo goed met woorden, hij lult me zo onder tafel. Ff goed voorbereiden dus. Maar jullie reacties helpen goed moet ik zeggen.
woensdag 17 oktober 2007 om 12:50
Bianca, zoals jij het aanvult heb je wel gelijk; als de sex met een ander op zich weinig voorstelt, maar de mogelijkheid daartoe hebben voor hem hèèl belangrijk is, dan had hij dàt duidelijk moeten maken. Dan is het inderdaad een ander verhaal. Hoewel ik denk dat het op zich voor TO weinig verschil maakt.
woensdag 17 oktober 2007 om 12:54
Hoppetee, als hij je zo onder tafel lult is het zeker niet de man voor jou als je het over je gevoel hebt. Mijn man is van zichzelf ook een best dominant persoon (ik gelukkig ook), maar zodra het over mijn gevoel gaat probeert hij mij echt niet omver te lullen. In een discussie over bv de politiek wel, maar dat gaat over mijn mening, die probeert hij dan met argumenten omver te lullen. Als ik dat niet meer trek geef ik dat aan en houdt hij op.
Nou wat een geweldig compliment zeg:
quote:Na het drama vorige week zei hij doodleuk dat het een compliment voor me was dat hij nog wel bij me wilde zijn na alles wat ik gedaan had. En wat heb ik helemaal gedaan? me 3 dagen mee laten slepen in mijn verlatingsangst.Heb je hem proberen vast te binden? jezelf aan hem te ketenen? Of gewoon hem wat geclaimd? Nu is claimen niet leuk, maar mwoh om daar nu zo'n halszaak van te maken.....?
Nou wat een geweldig compliment zeg:
quote:Na het drama vorige week zei hij doodleuk dat het een compliment voor me was dat hij nog wel bij me wilde zijn na alles wat ik gedaan had. En wat heb ik helemaal gedaan? me 3 dagen mee laten slepen in mijn verlatingsangst.Heb je hem proberen vast te binden? jezelf aan hem te ketenen? Of gewoon hem wat geclaimd? Nu is claimen niet leuk, maar mwoh om daar nu zo'n halszaak van te maken.....?
woensdag 17 oktober 2007 om 13:03
quote:hoppetee schreef op 17 oktober 2007 @ 12:46:
Na het drama vorige week zei hij doodleuk dat het een compliment voor me was dat hij nog wel bij me wilde zijn na alles wat ik gedaan had.
En daarmee plaatst hij zichzelf, de bijna-halfgod, ver boven jou, nederig schepsel.......
Wat niet makkelijk zal zijn want hij is zo goed met woorden, hij lult me zo onder tafel.
Gelukkig heb je zijn toestemming niet nodig om hem aan de kant te zetten, zijn argumenten zijn dus van weinig belang, het is jouw besluit, meer woorden hoef je er feite niet aan vuil te maken.
Na het drama vorige week zei hij doodleuk dat het een compliment voor me was dat hij nog wel bij me wilde zijn na alles wat ik gedaan had.
En daarmee plaatst hij zichzelf, de bijna-halfgod, ver boven jou, nederig schepsel.......
Wat niet makkelijk zal zijn want hij is zo goed met woorden, hij lult me zo onder tafel.
Gelukkig heb je zijn toestemming niet nodig om hem aan de kant te zetten, zijn argumenten zijn dus van weinig belang, het is jouw besluit, meer woorden hoef je er feite niet aan vuil te maken.
woensdag 17 oktober 2007 om 13:32
de nadruk wordt in deze duscussie heel erg gelegd op het feit dat hij niet monogaam wil of kan zijn. het lijkt me idd een probleem, maar daarover is hij vanaf begin duidelijk geweest.
waar ik me veel en veel meer druk om zou maken is het feit dat hij jouw gevoelens niet serieus neemt, sterker nog hij neemt het je kwalijk als je ze uit en gaat er zelfs steeds op terugpakken... BAH... als je iets voor jezelf zou moeten willen is het toch wel dat je helemaal jezelf zou kunnen zijn in je relatie!
waar ik me veel en veel meer druk om zou maken is het feit dat hij jouw gevoelens niet serieus neemt, sterker nog hij neemt het je kwalijk als je ze uit en gaat er zelfs steeds op terugpakken... BAH... als je iets voor jezelf zou moeten willen is het toch wel dat je helemaal jezelf zou kunnen zijn in je relatie!
woensdag 17 oktober 2007 om 13:35
quote:Tirzah schreef op 17 oktober 2007 @ 13:32:
de nadruk wordt in deze duscussie heel erg gelegd op het feit dat hij niet monogaam wil of kan zijn. het lijkt me idd een probleem, maar daarover is hij vanaf begin duidelijk geweest.Nee dát vinden de meesten niet erg, wél het feit dat hij zegt dat het een soort zelfbevrediging is; hij zegt dat als ze het zou snappen ze het hem zou gunnen, maar andersom mag het niet. Dáár vallen de meesten over.
de nadruk wordt in deze duscussie heel erg gelegd op het feit dat hij niet monogaam wil of kan zijn. het lijkt me idd een probleem, maar daarover is hij vanaf begin duidelijk geweest.Nee dát vinden de meesten niet erg, wél het feit dat hij zegt dat het een soort zelfbevrediging is; hij zegt dat als ze het zou snappen ze het hem zou gunnen, maar andersom mag het niet. Dáár vallen de meesten over.
woensdag 17 oktober 2007 om 13:41
Inderdaad Mabel, dat zichzelf zo verheven voelen, dat begint me nu steeds meer op te vallen en te irriteren. Als hij nu de wereldvrede had bewerkstelligd of het armoedeprobleem... ok. Maar kom op zeg! He het word me in ene heel snel duidelijk allemaal.
Tirzah, dat is het precies. heb niet meer het gevoel dat ik mezelf kan zijn. Denk dat hij een ideaalbeeld heeft van een vrouw die niet zeurt, voor hem kookt en zorgt en alles ok vind. Ik geloof niet dat dat bestaat. Ikkan er in iedergeval niet aan voldoen. En dat maakt dat ik zo onderhand bij alles ga twijfelen of ik iets wel of niet kan zeggen of doen. Als ik dat tegen hem zeg zegt hij weer dat hij dat niet wil en dat ik moet doen waar ik zin in heb en alles kan zeggen.. uhuh! Hoe tegenstrijdig..
Tirzah, dat is het precies. heb niet meer het gevoel dat ik mezelf kan zijn. Denk dat hij een ideaalbeeld heeft van een vrouw die niet zeurt, voor hem kookt en zorgt en alles ok vind. Ik geloof niet dat dat bestaat. Ikkan er in iedergeval niet aan voldoen. En dat maakt dat ik zo onderhand bij alles ga twijfelen of ik iets wel of niet kan zeggen of doen. Als ik dat tegen hem zeg zegt hij weer dat hij dat niet wil en dat ik moet doen waar ik zin in heb en alles kan zeggen.. uhuh! Hoe tegenstrijdig..
woensdag 17 oktober 2007 om 14:03
Dus als je doet wat hij zegt prijst hij je en geeft daarmee positieve bevestiging. Als je 'lastig' bent en claimt dat krijg je geen begrip maar keihard de deksel op je neus. Op die manier krijgt iemand steeds meer macht en controle over je. Hij wil zijn ideale vriendin creeeren, en gaat, het is allemaal al gezegd maar ok, voorbij aan wie jij bent. Daarmee kiest hij dus zowiezo niet voor JOU maar voor het beeld dat hij heeft van de ideale relatie.
Nou denk ik dat we ons op kleine schaal allemaal weleens schuldig maken aan verwachtingen van de ander of onbewust iemand een beetje hopen te veranderen, maar de kunst van een goede relatie lijkt mij dat je de verwachtingen blijft afstemmen op de persoon van de ander, ze moeten wel mogelijk zijn bij die persoon.
Dat gesprek met hem, dat hoeft niet perse vanavond toch? Bereid je goed voor, doe het als jij de dingen goed op een rijtje hebt. Wat voor gesprek wil je voeren, wil je duidelijk je grenzen aangeven, wat zijn jouw grenzen? Wil je op een andere manier verder, hoe ziet dat er voor jou uit? Wil je niet verder dan kan het een kort gesprek zijn natuurlijk. Maar als je je grenzen duidelijk aangeeft is het vervolgens aan hem of hij er wel of niet overheen walst. Doet hij dat wel, ben je dan bereid/ er klaar voor om de consquentie, namelijk de relatie verbreken aan te gaan?
Nou denk ik dat we ons op kleine schaal allemaal weleens schuldig maken aan verwachtingen van de ander of onbewust iemand een beetje hopen te veranderen, maar de kunst van een goede relatie lijkt mij dat je de verwachtingen blijft afstemmen op de persoon van de ander, ze moeten wel mogelijk zijn bij die persoon.
Dat gesprek met hem, dat hoeft niet perse vanavond toch? Bereid je goed voor, doe het als jij de dingen goed op een rijtje hebt. Wat voor gesprek wil je voeren, wil je duidelijk je grenzen aangeven, wat zijn jouw grenzen? Wil je op een andere manier verder, hoe ziet dat er voor jou uit? Wil je niet verder dan kan het een kort gesprek zijn natuurlijk. Maar als je je grenzen duidelijk aangeeft is het vervolgens aan hem of hij er wel of niet overheen walst. Doet hij dat wel, ben je dan bereid/ er klaar voor om de consquentie, namelijk de relatie verbreken aan te gaan?
woensdag 17 oktober 2007 om 14:16
Dametje; Ja ik ben er klaar voor om de consequenties te nemen. Dit gedoe kost me zoveel energie. Het zit 24 per dag in mijn hoofd en ik blijf er maar over piekeren. Ik heb daar gewoon geen zin meer in. Ik wil met hem praten om hem duidelijk te maken hoe ik me voel, wat ik wil en hoe ik in elkaar zit. Kan hij dit niet accepteren dat is het klaar. Ik word ook geacht hem te accepteren hoe hij is, en ook al kost het me kruim, ik probeerde het wel omdat ik echt dacht dat hij de moeite waard was.
Nu moet ik er wel eerlijkheidshalve bijzeggen dat mijn vriend een allesbehalf makkelijk leven heeft gehad tot nu toe, en ik heb er echt bewondering voor hoe hij zich staande heeft gehouden. Daardoor heb ik ook wel een idee waar zijn "bijzondere"trekken vandaan komen. Maar ook ik heb mijn portie gehad en geleerd dat wat in het verleden is gebeurt daar hoort, niet meer bij het nu. Je bent hoe dan ook verantwoordelijk voor je eigen leven. Dus dat geldt ook voor hem. Juist hij zou het dan beter moeten begrijpen denk ik dan. In feite is het ergens een onzeker jongetje in een grote mannenlijf denk ik weleens. Dit overigens niet om het voor hem op te nemen hoor.
Maar ik denk wel dat het nu tijd is om spijkers met koppen te slaan ja. Ik zal er echt even veel verdriet van hebben als het over is, maar realiseer me wel dat dat het beste is dan.
Nu moet ik er wel eerlijkheidshalve bijzeggen dat mijn vriend een allesbehalf makkelijk leven heeft gehad tot nu toe, en ik heb er echt bewondering voor hoe hij zich staande heeft gehouden. Daardoor heb ik ook wel een idee waar zijn "bijzondere"trekken vandaan komen. Maar ook ik heb mijn portie gehad en geleerd dat wat in het verleden is gebeurt daar hoort, niet meer bij het nu. Je bent hoe dan ook verantwoordelijk voor je eigen leven. Dus dat geldt ook voor hem. Juist hij zou het dan beter moeten begrijpen denk ik dan. In feite is het ergens een onzeker jongetje in een grote mannenlijf denk ik weleens. Dit overigens niet om het voor hem op te nemen hoor.
Maar ik denk wel dat het nu tijd is om spijkers met koppen te slaan ja. Ik zal er echt even veel verdriet van hebben als het over is, maar realiseer me wel dat dat het beste is dan.
woensdag 17 oktober 2007 om 14:29
woensdag 17 oktober 2007 om 23:29
Nou, ben dus net bij hem geweest. Zolang ik vrolijk doe en gezellig ben is er niks aan de hand. Wel was hij nog steeds afstandelijk en kil... vond ik dan. Dus op een gegeven moment gezegd dat ik even met hem wilde praten. Nog beginnend met"ik wil je niet boos maken" en "dit moet je niet verkeerd oppakken" blablabla. Enfin eind van het verhaal is dat hij dus die bindingsangst heeft en dat afstand nemen zijn natuurlijke zelfbescherming is. Ook was het natuurlijk weer mijn schuld dat hij zich net wat beter begon te voelen en doordat ik weer dezelfde dingen zei en vroeg het kutgevoel weer helemaal terug was. Kortom de teller staat weer op nul. Heb hem proberen uit te leggen hoe ik me voel en gevraagd of hij er ook rekening mee hield dat ik er weleens genoeg van zou kunnen hebben.. Ogen als schoteltjes!!! Duidelijk niet dus. Hij denkt echt dat ik zit de smachten en de wachten tot zijn frustraties over mijn gedrag zijn "weggeebt".Zei ook nog dat zijn zog. compliment aan mij compleet verkeerd viel.Maar dat had ik helemaal verkeerd begrepen. Hij bedoelde juist dat hij normaal gesproken meteen de relatie zou verbreken, maar omdat hij wel voor mij wil gaan deed hij dat bij mij niet.
Ik voelde me zo machteloos en gefrustreerd. Hij sluit zich compleet af in zo'n gesprek en ik kan hem totaal niet bereiken. Het kutte is dat wanneer ik niet bij hem ben, ik de zaken letterlijk van een afstand goed in kan schatten. Maar als ik naast hem zit krijgt mijn gevoel de overhand en wil ik hem helemaal niet kwijt. Ik ben gewoon naar huis gegaan en denk dat ik maar even helemaal niks van mezelf laat horen ofzo. Ik weet het anders ook niet. Als we niet allebei bereid zijn ons een beetje aan de ander aan te passen dan gaat het gewoon nooit werken. En ik vind dat ik al tot mijn grens ben gegaan daarin.
Heb er dus alleen een kater en een fikse hoofdpijn aan over gehouden. En geen stap verder.
Ik voelde me zo machteloos en gefrustreerd. Hij sluit zich compleet af in zo'n gesprek en ik kan hem totaal niet bereiken. Het kutte is dat wanneer ik niet bij hem ben, ik de zaken letterlijk van een afstand goed in kan schatten. Maar als ik naast hem zit krijgt mijn gevoel de overhand en wil ik hem helemaal niet kwijt. Ik ben gewoon naar huis gegaan en denk dat ik maar even helemaal niks van mezelf laat horen ofzo. Ik weet het anders ook niet. Als we niet allebei bereid zijn ons een beetje aan de ander aan te passen dan gaat het gewoon nooit werken. En ik vind dat ik al tot mijn grens ben gegaan daarin.
Heb er dus alleen een kater en een fikse hoofdpijn aan over gehouden. En geen stap verder.
anoniem_24957 wijzigde dit bericht op 17-10-2007 23:32
Reden: kromme zinnen door frustratie
Reden: kromme zinnen door frustratie
% gewijzigd
woensdag 17 oktober 2007 om 23:46
Lastig! Van die mannen met wie niet te communiceren valt...
Denk je dat hij bereid is zich aan te passen?
Denk je dat als hij zegt dat hij monogaam is hij het ook echt is? Dat als hij zegt rekening met je gevoel te houden hij dat ook echt doet? Zijn biningsangst plots weg is..
Als dat allemaal zo zou zijn dan had hij het al lang gedaan toch?
Denk dat je er beter aan doet om ermee te kappen....
Denk je dat hij bereid is zich aan te passen?
Denk je dat als hij zegt dat hij monogaam is hij het ook echt is? Dat als hij zegt rekening met je gevoel te houden hij dat ook echt doet? Zijn biningsangst plots weg is..
Als dat allemaal zo zou zijn dan had hij het al lang gedaan toch?
Denk dat je er beter aan doet om ermee te kappen....
donderdag 18 oktober 2007 om 01:22
Jawel, je bent wél een stap verder: je bent voor jezelf opgekomen!
En daar mag je best een beetje trots op zijn want dat is niet makkelijk! Hij kan zich aflsuiten zoveel hij wil, maar dat je niet over je heen laat lopen heeft hij nu wel meegekregen.
Wel jammer & naar dat een echt gesprek niet mogelijk was, maar om heeeeeel eerlijk te zijn is dat niet helemaal onverwacht - immers, in een goed, gelijkwaardig gesprek kan hij je niet domineren/manipuleren. Hoewel dit voor jou natuurlijk een enorme frustratie is
Maar nogmaals: je bent op een hele goede manier voor jezelf opgekomen, dus wees daar trots op en wéét dat hem dát feit op zich heus niet ontgaan is ...
Mar10e
En daar mag je best een beetje trots op zijn want dat is niet makkelijk! Hij kan zich aflsuiten zoveel hij wil, maar dat je niet over je heen laat lopen heeft hij nu wel meegekregen.
Wel jammer & naar dat een echt gesprek niet mogelijk was, maar om heeeeeel eerlijk te zijn is dat niet helemaal onverwacht - immers, in een goed, gelijkwaardig gesprek kan hij je niet domineren/manipuleren. Hoewel dit voor jou natuurlijk een enorme frustratie is
Maar nogmaals: je bent op een hele goede manier voor jezelf opgekomen, dus wees daar trots op en wéét dat hem dát feit op zich heus niet ontgaan is ...
Mar10e
donderdag 18 oktober 2007 om 09:21
Eigenlijk representeert hij ALLES wat jij juist niet moet hebben in een relatie- als flierefluiter die af en toe es bij andere vrouwen wil snuffelen bevestigt hij al de ideeen die in jouw hoofd tot verlatingsangst leiden en HUP daar is die angst weer.
Ik ken dit wel hoor, ik heb ook lange tijd verlatingsangst gehad en trof alleen mannen die zich NIET konden binden. Maar in werkelijkheid viel ik juist op die mannen- ik zocht onbewust toch naar mannen die deze angst bevestigden.
Ik zou het uitmaken, even door de zure appel heen, maar deze man lijkt me een recipe for disaster voor jou.
Ik ken dit wel hoor, ik heb ook lange tijd verlatingsangst gehad en trof alleen mannen die zich NIET konden binden. Maar in werkelijkheid viel ik juist op die mannen- ik zocht onbewust toch naar mannen die deze angst bevestigden.
Ik zou het uitmaken, even door de zure appel heen, maar deze man lijkt me een recipe for disaster voor jou.
donderdag 18 oktober 2007 om 10:00
Beste hoppetee
Ik ben geen arts, kan geen diagnoses stellen op afstand, maar het gedrag van jouw vriend zoals jij dat beschrijft past naadloos bij de omschrijving van de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Lees deze link: De narcistische persoonlijkheidsstoornis
Deze stoornis wordt vrijwel nooit behandeld, omdat de mensen die daar aan lijden zelf geen probleem onderkennen. Degenen die echt aan deze stoornis lijden zijn de mensen in zijn directe omgeving: de partner, kinderen, collega's etc.
Als het waar is wat jij schrijft over je vriend en je herkent hem als een narcistische persoonlijkheidsstoornis: gogogo, verrrrrrrrrrrr uit zijn buurt!!!
Hij zal wel zielig zijn als het hem uitkomt, om op jouw gevoelens in te spelen. Trap daar niet in, het zijn krokodillentranen om zijn zin door te drijven. Mensen met deze stoornis zullen alles uit de kast halen om hun eigen zin door te drijven, tot elke prijs, want daar zijn zij op uit. Ze zijn nooit uit op het gelukkig maken van andere mensen, want daar hebben ze geen weet van.
Ik ben geen arts, kan geen diagnoses stellen op afstand, maar het gedrag van jouw vriend zoals jij dat beschrijft past naadloos bij de omschrijving van de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Lees deze link: De narcistische persoonlijkheidsstoornis
Deze stoornis wordt vrijwel nooit behandeld, omdat de mensen die daar aan lijden zelf geen probleem onderkennen. Degenen die echt aan deze stoornis lijden zijn de mensen in zijn directe omgeving: de partner, kinderen, collega's etc.
Als het waar is wat jij schrijft over je vriend en je herkent hem als een narcistische persoonlijkheidsstoornis: gogogo, verrrrrrrrrrrr uit zijn buurt!!!
Hij zal wel zielig zijn als het hem uitkomt, om op jouw gevoelens in te spelen. Trap daar niet in, het zijn krokodillentranen om zijn zin door te drijven. Mensen met deze stoornis zullen alles uit de kast halen om hun eigen zin door te drijven, tot elke prijs, want daar zijn zij op uit. Ze zijn nooit uit op het gelukkig maken van andere mensen, want daar hebben ze geen weet van.
donderdag 18 oktober 2007 om 10:06
O, ik dacht dat je gisteren besloten had de relatie te beëindigen..........
Niet dus, jammer voor je.
Als je na 3 mnd relatie al zoveel narigheid hebt, wat verwacht je dan voor de toekomst? Denk je echt dat je hem kunt veranderen?
Je hebt gisteren een dappere poging hiertoe gedaan, maar, kort gezegd, gooit hij alles weer op jouw bordje. Ik vraag af wat voor fantastische kwaliteiten deze man heeft dat je deze narigheid op de koop toe neemt.
Niet dus, jammer voor je.
Als je na 3 mnd relatie al zoveel narigheid hebt, wat verwacht je dan voor de toekomst? Denk je echt dat je hem kunt veranderen?
Je hebt gisteren een dappere poging hiertoe gedaan, maar, kort gezegd, gooit hij alles weer op jouw bordje. Ik vraag af wat voor fantastische kwaliteiten deze man heeft dat je deze narigheid op de koop toe neemt.
donderdag 18 oktober 2007 om 11:00
Nope, geen verwarmd zwembad, integendeel. haha. Mabel, ik heb gewoon best lang gedacht dat hij "het" voor me was, of gehoopt misschien meer. Ik heb in de tijd dat ik met hem ben ook een paar heftige dingen meegemaakt (al staat hij daar los van) maar dat maakte het wel speciaal ofzo omdat hij me daar op zijn manier toendertijd zeker bij heeft geholpen. En als ik dan bij hem ben is het heel moeilijk om die gevoelens uit te schakelen. Maar ik ken mezelf.. ik ben nu bijv. niet eens echt verdrietig om gister. En ik weet dat dat op zich een goed teken is, een teken dat ik al verder van hem los ben dat ik dacht. En waarom ik deze narigheid op de koop toe neem? ik denk dat het ook een soort van niet willen falen is. Ik geef nooit snel op, niet alleen in relaties hoor maar in alles. Kan het dan gewoon niet uitstaan dat ik het niet kan laten werken en hem mij niet kan laten begrijpen. Maarja, dat dat niet slim is in deze dat snap ik.
donderdag 18 oktober 2007 om 11:17
Lieve hoppetee,
Ik hoop wel dat je voor ogen kunt blijven houden dat het ook niet aan jou ligt dat je hem niet begrijpt of dat het niet werkt. It takes two to tango, dan kan jij misschien wel goed dansen,het blijft pijn doen als ie steeds op je tenen staat. Daar doe jij nix aan...
Ik snap dat je graag wilt doorzetten en niet wilt opgeven. Maar wees realistisch, het gaat om een relatie van drie maanden in de verkennende fase om het zo maar te noemen. Dan ben je doorgaans dol van verliefdheid etc. niet ondersteboven van alle eisen en verplichtingen en beperkingen die hij jou oplegt en waardoor jij je in bochten wringt om er aan te voldoen. En meneer kan doen wat ie wil?! De gelijkwaardigheid is een btje zoek als je het mij vraagt...Een relatie heeft weinig te maken met willen doorzetten, jij kunt hetnog zo graag willen maar als hij over je heen loopt, je gevoel niet erkent en er niet naar luistert en je vooral niet serieus neemt wat moet er dan van worden?
Knap dat je al voor jezelf bent opgekomen en het gesprek toch aan bent gegaan, maar ik hoop dat je voor jezelf blijft kiezen, hoe moeilijk het ook is om weer overstag te gaan als je daadwerkelijk bij hem bent. Hij heeft je op de een of ander manier in zijn greep en het is aan jou daaraan te ontsnappen. Het blijft een moeilijke keuze, maar je hebt in ieder geval een keuze!
Succes...!
Ik hoop wel dat je voor ogen kunt blijven houden dat het ook niet aan jou ligt dat je hem niet begrijpt of dat het niet werkt. It takes two to tango, dan kan jij misschien wel goed dansen,het blijft pijn doen als ie steeds op je tenen staat. Daar doe jij nix aan...
Ik snap dat je graag wilt doorzetten en niet wilt opgeven. Maar wees realistisch, het gaat om een relatie van drie maanden in de verkennende fase om het zo maar te noemen. Dan ben je doorgaans dol van verliefdheid etc. niet ondersteboven van alle eisen en verplichtingen en beperkingen die hij jou oplegt en waardoor jij je in bochten wringt om er aan te voldoen. En meneer kan doen wat ie wil?! De gelijkwaardigheid is een btje zoek als je het mij vraagt...Een relatie heeft weinig te maken met willen doorzetten, jij kunt hetnog zo graag willen maar als hij over je heen loopt, je gevoel niet erkent en er niet naar luistert en je vooral niet serieus neemt wat moet er dan van worden?
Knap dat je al voor jezelf bent opgekomen en het gesprek toch aan bent gegaan, maar ik hoop dat je voor jezelf blijft kiezen, hoe moeilijk het ook is om weer overstag te gaan als je daadwerkelijk bij hem bent. Hij heeft je op de een of ander manier in zijn greep en het is aan jou daaraan te ontsnappen. Het blijft een moeilijke keuze, maar je hebt in ieder geval een keuze!
Succes...!
donderdag 18 oktober 2007 om 11:40
quote:hoppetee schreef op 18 oktober 2007 @ 11:00:
Nope, geen verwarmd zwembad, integendeel. haha. Mabel, ik heb gewoon best lang
Euhh, lang? Drie maanden??
gedacht dat hij "het" voor me was, of gehoopt misschien meer. Ik heb in de tijd dat ik met hem ben ook een paar heftige dingen meegemaakt (al staat hij daar los van) maar dat maakte het wel speciaal ofzo omdat hij me daar op zijn manier toendertijd zeker bij heeft geholpen.
Oke, begrijpelijk, maar dat maakt je niet voor eeuwig schatplichtig aan hem.
En als ik dan bij hem ben is het heel moeilijk om die gevoelens uit te schakelen. Maar ik ken mezelf.. ik ben nu bijv. niet eens echt verdrietig om gister. En ik weet dat dat op zich een goed teken is, een teken dat ik al verder van hem los ben dat ik dacht. En waarom ik deze narigheid op de koop toe neem? ik denk dat het ook een soort van niet willen falen is.
Volgens mij faal je erger als je de rest van leven te grabbel gooit. En dan nog, als je na 3 maanden tot de conclusie komt dat je niet bij elkaar past, waar faal je dan in?.
Ik geef nooit snel op, niet alleen in relaties hoor maar in alles. Kan het dan gewoon niet uitstaan dat ik het niet kan laten werken en hem mij niet kan laten begrijpen.
Het is een illusie dat je iedereen kunt begrijpen; sommige mensen zitten nu eenmaal totaal anders in elkaar. Dat is niet goed of slecht, maar anders.
Maarja, dat dat niet slim is in deze dat snap ik.
Nope, geen verwarmd zwembad, integendeel. haha. Mabel, ik heb gewoon best lang
Euhh, lang? Drie maanden??
gedacht dat hij "het" voor me was, of gehoopt misschien meer. Ik heb in de tijd dat ik met hem ben ook een paar heftige dingen meegemaakt (al staat hij daar los van) maar dat maakte het wel speciaal ofzo omdat hij me daar op zijn manier toendertijd zeker bij heeft geholpen.
Oke, begrijpelijk, maar dat maakt je niet voor eeuwig schatplichtig aan hem.
En als ik dan bij hem ben is het heel moeilijk om die gevoelens uit te schakelen. Maar ik ken mezelf.. ik ben nu bijv. niet eens echt verdrietig om gister. En ik weet dat dat op zich een goed teken is, een teken dat ik al verder van hem los ben dat ik dacht. En waarom ik deze narigheid op de koop toe neem? ik denk dat het ook een soort van niet willen falen is.
Volgens mij faal je erger als je de rest van leven te grabbel gooit. En dan nog, als je na 3 maanden tot de conclusie komt dat je niet bij elkaar past, waar faal je dan in?.
Ik geef nooit snel op, niet alleen in relaties hoor maar in alles. Kan het dan gewoon niet uitstaan dat ik het niet kan laten werken en hem mij niet kan laten begrijpen.
Het is een illusie dat je iedereen kunt begrijpen; sommige mensen zitten nu eenmaal totaal anders in elkaar. Dat is niet goed of slecht, maar anders.
Maarja, dat dat niet slim is in deze dat snap ik.
donderdag 18 oktober 2007 om 11:43
Missy; mooie vergelijking met die tango inderdaad.. zo is het precies.
Nell; heb die link even bekeken en schrok van de overeenkomsten die ik las. Hij is niet alleen zo naar mij toe, maar ook naar anderen. Heb al vaker vol verbazing zitten luisteren naar dingen die hij van anderen vroeg of vertelde. Bijv. dingen eisen die in mijn ogen totaal niet mogelijk waren. Ik dacht toen dat het zijn lef en zelfverzekerdheid waren, maar zie het nu even in een ander licht...
Nell; heb die link even bekeken en schrok van de overeenkomsten die ik las. Hij is niet alleen zo naar mij toe, maar ook naar anderen. Heb al vaker vol verbazing zitten luisteren naar dingen die hij van anderen vroeg of vertelde. Bijv. dingen eisen die in mijn ogen totaal niet mogelijk waren. Ik dacht toen dat het zijn lef en zelfverzekerdheid waren, maar zie het nu even in een ander licht...
