Relaties
alle pijlers
Wat is jullie mening hierover?
woensdag 17 oktober 2007 om 11:45
Hallo,
Ik heb momenteel grote twijfels over mijn relatie en kom er even niet uit of dat wel reeel is. Daarom ben ik heel benieuwd hoe jullie er over denken. Zal mijn verhaal zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Ik ken mijn vriend nu 5 maanden. De eerste 2 maanden hadden we alleen een soort van sexrelatie. Allebei geen zin in een vaste relatie, ik omdat ik pas uit een lange relatie kwam, hij omdat hij het wel best vond als vrijgezel en geen zin had in het gezeur dat in zijn ogen bij een relatie hoort. Maar goed, uiteindelijk bleken we toch meer voor elkaar te zijn gaan voelen als verwacht en zijn we er toch helemaal voor gegaan. Ik vond het doodeng om mezelf weer aan iemand over te geven, en hij heeft flink zijn best gedaan om me voor zich te winnen, vertrouwen te geven etc. Superfijne en eerlijke gesprekken hadden we en op een gegeven moment vertelde hij dat hij me niet kan beloven monogaam te zijn. Hij vertelde dat hij het idee wil hebben dat er ooit iets kan gebeuren zonder dat dat gevolgen heeft voor "ons". Hier ben ik enorm van geschrokken. Hij heeft me bezworen dat het alleen zou gaan om een soort van "zelfbevrediging" en dat wat wij hebben daar mijlenver boven staat.Och als ik zou weten wat het inhield en hoe weinig het voorstelde, dan zou ik het hem zelfs gunnen (zijn woorden). Goed, ik probeer hem te geloven, het vanuit zijn kant te bekijken, het te begrijpen. Ik heb gezegd dat ik er niks van wilde weten en er ook geen last van wil hebben. Alhoewel het nog steeds tegen mijn gevoel indruist.
Nu hebben we afgelopen week voor het eerst een "crisis"gehad in onze relatie. Ik heb namelijk een lichte vorm van verlatingsangst die ik normaal wel onder controle heb, maar van de week door verschillende omstandigheden dus even niet. Ik weet dat ik hierdoor vervelende dingen heb gezegd en als een onzeker muisje heb lopen zuigen en dreinen. Niet leuk voor hem, dat snap ik heel goed, maar ik had het redelijk snel weer onder controle. Nu voelt hij zichzelf enorm onrecht aangedaan, en blijft maar terugkomen op wat er is gebeurd. Ik heb al 100 keer mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik er allles aan doe om dit in de toekomst te voorkomen, en zelfs een afspraak gemaakt bij een therapeut. En nog geeft hij mij het gevoel dat ik op mijn knieen de straat door moet ofzo. Het begint me nu echt te irriteren en dat, gecombineert met zijn niet monogaam kunnen zijn, maakt dat ik nu twijfel. Wil ik wel in zo'n relatie zitten waarbij ik niks fout mag doen zonder een heel drama er aan vast? En waarbij ik elk weekend op mijn hoede moet zijn of er misschien wel iets kan gebeuren met een ander?
Ik snap dat een ander dit niet voor mij kan beantwoorden, maar ik wil graag weten wat jullie zouden doen in dit geval. Natuurlijk heeft hij ook veel goede kanten en ben ik echt gek op hem, maar ik vind dit wel even heel erg moeilijk.
groetjes,
Hoppetee
Ik heb momenteel grote twijfels over mijn relatie en kom er even niet uit of dat wel reeel is. Daarom ben ik heel benieuwd hoe jullie er over denken. Zal mijn verhaal zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Ik ken mijn vriend nu 5 maanden. De eerste 2 maanden hadden we alleen een soort van sexrelatie. Allebei geen zin in een vaste relatie, ik omdat ik pas uit een lange relatie kwam, hij omdat hij het wel best vond als vrijgezel en geen zin had in het gezeur dat in zijn ogen bij een relatie hoort. Maar goed, uiteindelijk bleken we toch meer voor elkaar te zijn gaan voelen als verwacht en zijn we er toch helemaal voor gegaan. Ik vond het doodeng om mezelf weer aan iemand over te geven, en hij heeft flink zijn best gedaan om me voor zich te winnen, vertrouwen te geven etc. Superfijne en eerlijke gesprekken hadden we en op een gegeven moment vertelde hij dat hij me niet kan beloven monogaam te zijn. Hij vertelde dat hij het idee wil hebben dat er ooit iets kan gebeuren zonder dat dat gevolgen heeft voor "ons". Hier ben ik enorm van geschrokken. Hij heeft me bezworen dat het alleen zou gaan om een soort van "zelfbevrediging" en dat wat wij hebben daar mijlenver boven staat.Och als ik zou weten wat het inhield en hoe weinig het voorstelde, dan zou ik het hem zelfs gunnen (zijn woorden). Goed, ik probeer hem te geloven, het vanuit zijn kant te bekijken, het te begrijpen. Ik heb gezegd dat ik er niks van wilde weten en er ook geen last van wil hebben. Alhoewel het nog steeds tegen mijn gevoel indruist.
Nu hebben we afgelopen week voor het eerst een "crisis"gehad in onze relatie. Ik heb namelijk een lichte vorm van verlatingsangst die ik normaal wel onder controle heb, maar van de week door verschillende omstandigheden dus even niet. Ik weet dat ik hierdoor vervelende dingen heb gezegd en als een onzeker muisje heb lopen zuigen en dreinen. Niet leuk voor hem, dat snap ik heel goed, maar ik had het redelijk snel weer onder controle. Nu voelt hij zichzelf enorm onrecht aangedaan, en blijft maar terugkomen op wat er is gebeurd. Ik heb al 100 keer mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik er allles aan doe om dit in de toekomst te voorkomen, en zelfs een afspraak gemaakt bij een therapeut. En nog geeft hij mij het gevoel dat ik op mijn knieen de straat door moet ofzo. Het begint me nu echt te irriteren en dat, gecombineert met zijn niet monogaam kunnen zijn, maakt dat ik nu twijfel. Wil ik wel in zo'n relatie zitten waarbij ik niks fout mag doen zonder een heel drama er aan vast? En waarbij ik elk weekend op mijn hoede moet zijn of er misschien wel iets kan gebeuren met een ander?
Ik snap dat een ander dit niet voor mij kan beantwoorden, maar ik wil graag weten wat jullie zouden doen in dit geval. Natuurlijk heeft hij ook veel goede kanten en ben ik echt gek op hem, maar ik vind dit wel even heel erg moeilijk.
groetjes,
Hoppetee
donderdag 18 oktober 2007 om 11:51
Mabel; eh nee, drie maanden is niet lang inderdaad. Maar het voelt als langer. Ik heb me ook een beetje mee laten slepen door zijn verhalen. Hij was het die zei dat ik de vrouw van zijn leven was, de moeder van zijn kinderen blabla. Had ik ook nog nooit eerder zo meegemaakt en daardoor heb ik dus even gedacht; ok, zo moet het dus zijn, dit is het. Ik ben daar wel gevoelig voor, en dat heeft hij goed aangevoeld. En wat dat falen betreft heb je ook helemaal gelijk. Daar kan ik niks aan toevoegen... Ben echt blij met je reacties, zetten me wel met de neus in de juiste richting. Alle reacties trouwens. (f)
donderdag 18 oktober 2007 om 12:02
quote:lapin schreef op 17 oktober 2007 @ 12:15:
Ik zet even alles op een rijtje voor je.
Hij mag met andere vrouwen naar bed.
Jij mag niet met andere mannen naar bed.
Jij wilt een monogame relatie.
Hij wil geen monogame relatie.
Jij hebt verlatingsangst.
Hij heeft bindingsangst.
En dan als topper: Hij ziet vrouwen als zelfbevredigingsprojecten.
Ik zou zo hard wegrennen als ik kon.
Twee zielen, één gedachte. Ik heb je openingsbericht gelezen en dit was precies hoe ik erop wilde reageren. Heb niet alle reacties gelezen, maar je vraagt om meningen, nou dit is ook de mijne.
Ik zie monogamie vs. polygamie en verlatingsangst vs. bindingsangst ab-so-luut niet samengaan in een relatie.
Succes ermee...
Ik zet even alles op een rijtje voor je.
Hij mag met andere vrouwen naar bed.
Jij mag niet met andere mannen naar bed.
Jij wilt een monogame relatie.
Hij wil geen monogame relatie.
Jij hebt verlatingsangst.
Hij heeft bindingsangst.
En dan als topper: Hij ziet vrouwen als zelfbevredigingsprojecten.
Ik zou zo hard wegrennen als ik kon.
Twee zielen, één gedachte. Ik heb je openingsbericht gelezen en dit was precies hoe ik erop wilde reageren. Heb niet alle reacties gelezen, maar je vraagt om meningen, nou dit is ook de mijne.
Ik zie monogamie vs. polygamie en verlatingsangst vs. bindingsangst ab-so-luut niet samengaan in een relatie.
Succes ermee...
donderdag 18 oktober 2007 om 13:31
quote:hoppetee schreef op 18 oktober 2007 @ 11:51:
Mabel; eh nee, drie maanden is niet lang inderdaad. Maar het voelt als langer. Ik heb me ook een beetje mee laten slepen door zijn verhalen. Hij was het die zei dat ik de vrouw van zijn leven was, de moeder van zijn kinderen blabla. Had ik ook nog nooit eerder zo meegemaakt en daardoor heb ik dus even gedacht; ok, zo moet het dus zijn, dit is het. Ik ben daar wel gevoelig voor, en dat heeft hij goed aangevoeld.
Hiermee wordt ook duidelijk, naar mijn bescheiden mening, dat jullie erg verschillend zijn en zodoende zijn teksten ook verschillende intepreteren. Hij bedoelt ws letterlijk, "de vrouw van ZIJN leven, de moeder van ZIJN kinderen"; het gaat vooral over hem, wat jij voor HEM bent of moet zijn; jij als persoon bent een ondergeschikte factor.
Jij hoort zijn woorden als: hij houdt zielsveel van mij, dit is ware liefde, hij zal alles voor me over over hebben, hij zal me gelukkig maken en nooit verdriet doen.
Nu is het inmiddels duidelijk dat dit niet lekker met elkaar overeenkomte en dat zal ook niet gebeuren, je kunt hem niet veranderen en je moet jezelf niet wìllen veranderen. Dus kun je op grond van alle nieuwe informatie besluiten dat je eerste idee kennelijk niet helemaal goed was. En daar is niets mis mee, je kunt alleen beoordelen wat je weet, maar als er nieuwe info komt moet je die niet negeren. En als dat je tot een nieuw besluit brengt, zie ik daar geen enkel falen in; Dat is gewoon gezond verstand.
En wat dat falen betreft heb je ook helemaal gelijk. Daar kan ik niks aan toevoegen... Ben echt blij met je reacties, zetten me wel met de neus in de juiste richting. Alle reacties trouwens. (f)
Mabel; eh nee, drie maanden is niet lang inderdaad. Maar het voelt als langer. Ik heb me ook een beetje mee laten slepen door zijn verhalen. Hij was het die zei dat ik de vrouw van zijn leven was, de moeder van zijn kinderen blabla. Had ik ook nog nooit eerder zo meegemaakt en daardoor heb ik dus even gedacht; ok, zo moet het dus zijn, dit is het. Ik ben daar wel gevoelig voor, en dat heeft hij goed aangevoeld.
Hiermee wordt ook duidelijk, naar mijn bescheiden mening, dat jullie erg verschillend zijn en zodoende zijn teksten ook verschillende intepreteren. Hij bedoelt ws letterlijk, "de vrouw van ZIJN leven, de moeder van ZIJN kinderen"; het gaat vooral over hem, wat jij voor HEM bent of moet zijn; jij als persoon bent een ondergeschikte factor.
Jij hoort zijn woorden als: hij houdt zielsveel van mij, dit is ware liefde, hij zal alles voor me over over hebben, hij zal me gelukkig maken en nooit verdriet doen.
Nu is het inmiddels duidelijk dat dit niet lekker met elkaar overeenkomte en dat zal ook niet gebeuren, je kunt hem niet veranderen en je moet jezelf niet wìllen veranderen. Dus kun je op grond van alle nieuwe informatie besluiten dat je eerste idee kennelijk niet helemaal goed was. En daar is niets mis mee, je kunt alleen beoordelen wat je weet, maar als er nieuwe info komt moet je die niet negeren. En als dat je tot een nieuw besluit brengt, zie ik daar geen enkel falen in; Dat is gewoon gezond verstand.
En wat dat falen betreft heb je ook helemaal gelijk. Daar kan ik niks aan toevoegen... Ben echt blij met je reacties, zetten me wel met de neus in de juiste richting. Alle reacties trouwens. (f)
donderdag 18 oktober 2007 om 15:39
Je slaat de spijker op zn kop. Hij zegt ook letterlijk als we het over evt kinderen hebben dat het zijn kinderen zullen zijn. Op mijn opmerking dat het de ONZE zullen zijn bleef hij zeggen; nee hoor, het zijn MIJN kinderen. Vond dat wel een beetje vreemd maar er gingen geen alarmbellen rinkelen. Nu pas valt alles achteraf op zijn plaats. Vind het alleen zo raar dat dit nu allemaal ineens gebeurd na de eerste ruzie. In de afgelopen maanden ging het op een de of andere manier wel, en nu helemaal niet meer. Zo patsboem. En dat vind ik het moeilijke eraan. Het lijkt ineens een hele andere man. Of misschien heb ik zijn nare trekjes in de maanden hiervoor verdrongen ofzo. Hij heeft trouwens ook wel zijn goede kanten he, dat moet ik er ook wel bijzeggen natuurlijk. Anders was ik helemaal niet met hem geweest.
vrijdag 19 oktober 2007 om 12:53
Hoi Evidenza. Ik voel me een loser op dit moment omdat ik weer afgewezen ben. Heb het idee dat ik gewoon niet spoor ofzo en niemand gelukkig kan maken. En ook omdat ik het zo ver heb laten komen om hem die mogelijkheid te geven, terwijl ik er al over nadacht. Door die klote verlatingsangst jaag ik iedereen bij me weg terwijl ik er echt, echt alles aan probeer te doen om het minder te laten worden. Ik geloofde echt dat deze man mij zo de moeite waard vond om er voor te knokken. Dat zei hij teminste. Nou niet dus. En nu ga ik de eikel nog romantiseren ook en denken dat ik er echt iets aan mis. Ik weet het gewoon even niet meer.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:09
quote:hoppetee schreef op 19 oktober 2007 @ 12:53:
Hoi Evidenza. Ik voel me een loser op dit moment omdat ik weer afgewezen ben. Heb het idee dat ik gewoon niet spoor ofzo en niemand gelukkig kan maken. En ook omdat ik het zo ver heb laten komen om hem die mogelijkheid te geven, terwijl ik er al over nadacht. Door die klote verlatingsangst jaag ik iedereen bij me weg terwijl ik er echt, echt alles aan probeer te doen om het minder te laten worden. Ik geloofde echt dat deze man mij zo de moeite waard vond om er voor te knokken. Dat zei hij teminste. Nou niet dus. En nu ga ik de eikel nog romantiseren ook en denken dat ik er echt iets aan mis. Ik weet het gewoon even niet meer.
Nou meid, je weet het wel hoor. Je slaat de spijker zelf al op de kop door te zeggen dat je deze eikel ook nog gaat romantiseren.
Wat me opvalt is dat je zegt dat je dacht dat deze man jou echt de moeite waard vond om voor te knokken. Was dat de reden van jouw liefde voor hem? Draai het eens om, vind jij hém de moeite waard om voor te knokken?
Ik denk dat jouw verlatingsangst je keuze rondom een relatie troubleert. Iedereen ( nou ja, das overdreven) die jou de moeite waard vind komt in aanmerking. Waar is jóuw lijst met wensen ten opzichte van een partner? Wat wil jij? Wat heb jij nodig? Wedden dat deze eikel helemaal niet in de buurt kwam?
En dan ben jíj de loser?
Wees blij dat hij de knoop heeft doorgehakt ( hij kon niet anders, je begon hem te doorzien) want jij had geknokt tot je erbij neerviel waarschijnlijk. Blessing in disguise dus.
Hoi Evidenza. Ik voel me een loser op dit moment omdat ik weer afgewezen ben. Heb het idee dat ik gewoon niet spoor ofzo en niemand gelukkig kan maken. En ook omdat ik het zo ver heb laten komen om hem die mogelijkheid te geven, terwijl ik er al over nadacht. Door die klote verlatingsangst jaag ik iedereen bij me weg terwijl ik er echt, echt alles aan probeer te doen om het minder te laten worden. Ik geloofde echt dat deze man mij zo de moeite waard vond om er voor te knokken. Dat zei hij teminste. Nou niet dus. En nu ga ik de eikel nog romantiseren ook en denken dat ik er echt iets aan mis. Ik weet het gewoon even niet meer.
Nou meid, je weet het wel hoor. Je slaat de spijker zelf al op de kop door te zeggen dat je deze eikel ook nog gaat romantiseren.
Wat me opvalt is dat je zegt dat je dacht dat deze man jou echt de moeite waard vond om voor te knokken. Was dat de reden van jouw liefde voor hem? Draai het eens om, vind jij hém de moeite waard om voor te knokken?
Ik denk dat jouw verlatingsangst je keuze rondom een relatie troubleert. Iedereen ( nou ja, das overdreven) die jou de moeite waard vind komt in aanmerking. Waar is jóuw lijst met wensen ten opzichte van een partner? Wat wil jij? Wat heb jij nodig? Wedden dat deze eikel helemaal niet in de buurt kwam?
En dan ben jíj de loser?
Wees blij dat hij de knoop heeft doorgehakt ( hij kon niet anders, je begon hem te doorzien) want jij had geknokt tot je erbij neerviel waarschijnlijk. Blessing in disguise dus.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:24
Waarom is het jouw taak om iemand anders gelukkig te maken?
Het is alleen jouw taak om jezelf gelukkig te maken. Dus idd wat verwacht jij van een relatie, wat heb jij nodig.
deze eikel voldeed voor geen meter aan jouw behoeften, hij wilde helemaal niet voor jou knokken hij zocht een troffe. Dat zie je want zodra jij voor jouw behoeftes uitkwam en niet mer willoos zijn wensen volgde was je niet meer interessant. Doe een rondedansje omdat je zo makkelijk van deze loser bent afgekomen.
Eikel, eikel, Tabee!
Het is alleen jouw taak om jezelf gelukkig te maken. Dus idd wat verwacht jij van een relatie, wat heb jij nodig.
deze eikel voldeed voor geen meter aan jouw behoeften, hij wilde helemaal niet voor jou knokken hij zocht een troffe. Dat zie je want zodra jij voor jouw behoeftes uitkwam en niet mer willoos zijn wensen volgde was je niet meer interessant. Doe een rondedansje omdat je zo makkelijk van deze loser bent afgekomen.
Eikel, eikel, Tabee!
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:24
Dat is dus inderdaad mijn probleem Evidenza. Zodra iemand maar een beetje moeite voor me doet dat ben ik al om, en dat zijn dus meestal de foute mannen. De lieve aardige mannen die goed voor me zijn, die doen me niks op de een of andere manier.
Als ik nu terugkijk op de relatie met deze man dan zie ik wel dat ik me nooit echt helemaal onbezorgd blij en ontspannen heb gevoeld. En ik heb een hele waslijst aan minpunten van hem. Eigenlijk heeft hij mij zijn gevoel voor hem een beetje aangepraat. Toen we een paar weken bij elkaar waren bleef hij maar vragen of ik al verliefd op hem was. Op een gegeven moment ging dat over in, ik zie dat je al verliefd op me bent, jaja je bent verliefd. Nog even zo later ging dat over in, hou je al van me, ja ik zie het je houdt van me. En daarna dagelijks vragen of ik nog van hem hield of de opmerking nou ik dacht dat je van me hield.. Ik ben dat ergens gewoon gaan geloven denk ik.
Maar hij heeft dus eigenlijk bijna alles waar ik op afknap in een kerel.. Hij is alcoholist en kan absoluut niet voor zichzelf zorgen in de breedste zin van het woord. Waarom heb ik dit allemaal gedaan vraag ik me nu dus af. En daarom voel ik me een loser. Dat ik me door dit sujet heb laten afwijzen en er verdomme nog verdrietig over ben ook!
Als ik nu terugkijk op de relatie met deze man dan zie ik wel dat ik me nooit echt helemaal onbezorgd blij en ontspannen heb gevoeld. En ik heb een hele waslijst aan minpunten van hem. Eigenlijk heeft hij mij zijn gevoel voor hem een beetje aangepraat. Toen we een paar weken bij elkaar waren bleef hij maar vragen of ik al verliefd op hem was. Op een gegeven moment ging dat over in, ik zie dat je al verliefd op me bent, jaja je bent verliefd. Nog even zo later ging dat over in, hou je al van me, ja ik zie het je houdt van me. En daarna dagelijks vragen of ik nog van hem hield of de opmerking nou ik dacht dat je van me hield.. Ik ben dat ergens gewoon gaan geloven denk ik.
Maar hij heeft dus eigenlijk bijna alles waar ik op afknap in een kerel.. Hij is alcoholist en kan absoluut niet voor zichzelf zorgen in de breedste zin van het woord. Waarom heb ik dit allemaal gedaan vraag ik me nu dus af. En daarom voel ik me een loser. Dat ik me door dit sujet heb laten afwijzen en er verdomme nog verdrietig over ben ook!
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:25
Hey hoppetee,
Het werd hem duidelijk te heet onder zijn voeten..................hmmmm bleek je toch niet zo'n suf vrouwtje te zijn. Je had hem na 3 maanden al door, en ja, dan kiest ie snel eieren voor zijn geld natuurlijk.
Dit soort mannen veranderen niet (ook al denken wij vrouwen dat we dat wel kunnen realiseren als we maar genoeg van ze houden). Zij kennen slechts 1 persoon: IK. Daar draait alles om.
Een gelijkwaardige relatie zal het nooit (kunnen) zijn.
Ze zullen niet, kunnen niet en wíllen niet veranderen.
Een tijdje geleden schreef Reiger100 een geweldig stuk wat me veel troost gaf.
Ik zoek het even op voor je................
De bons krijgen is nooit leuk, maar in jouw geval moet je van geluk spreken............
dikke knuf,
mausiemaus
Het werd hem duidelijk te heet onder zijn voeten..................hmmmm bleek je toch niet zo'n suf vrouwtje te zijn. Je had hem na 3 maanden al door, en ja, dan kiest ie snel eieren voor zijn geld natuurlijk.
Dit soort mannen veranderen niet (ook al denken wij vrouwen dat we dat wel kunnen realiseren als we maar genoeg van ze houden). Zij kennen slechts 1 persoon: IK. Daar draait alles om.
Een gelijkwaardige relatie zal het nooit (kunnen) zijn.
Ze zullen niet, kunnen niet en wíllen niet veranderen.
Een tijdje geleden schreef Reiger100 een geweldig stuk wat me veel troost gaf.
Ik zoek het even op voor je................
De bons krijgen is nooit leuk, maar in jouw geval moet je van geluk spreken............
dikke knuf,
mausiemaus
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:30
Ja krengiserweer, als ik je berichtje lees denk ik, je hebt gelijk. Maar het dubbele is dat ik tegelijkertijd ook zo aan mezelf twijfel. Hij heeft immers vorige week gezegd dat hij het begreep en dat hij me wilde helpen. Ik hoorde hem wel maar geloofde het niet echt, dat is die verlatingsangst dus. en bleef er maar over doorgaan. Dus ergens deep down voelt het ook nog een beetje alsof hij gelijk heeft. Maar aan de andere kant, als ik de liefde van zijn leven was dan had hij naturlijk wel meer zijn best kunnen doen om ervoor te knokken en me hier doorheen te helpen. Hij zegt nu dat ik het ook verschrikkelijk vind en het niet wil, maar dat we beiden in een andere levensfase zitten die nu even niet overeen komen. zoiets. En dat ik nog een lange weg te gaan heb voor ik van die verlatingsangst af ben..
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:33
Deze is van Reiger100 en vind ik persoonlijk fantastisch:
mijn ervaring is, dat je hart altijd liefde nodig heeft, en als het moet kiezen tussen onvolmaakte 'liefde' of helemaal geen, dan kiest het voor de onvolmaakte. Het hart is niet in staat om ook maar een ogenblik zonder liefde, zonder een 'maatje' te leven. Het is ook niet in staat tot langetermijndenken, het wil NU liefde. En dan neemt het wat er NU is, al is dat nog zo onbevredigend.
Het hart is eigenlijk net een klein kind, dat wil spelen en niet naar school wil gaan, omdat het niet aan de toekomst denkt. Het zoekt onmiddellijke bevrediging.
Gelukkig heb je ook nog een hoofd, en als je hart aan je hoofd gehoorzaamt, bestaat de kans dat je hart ook ooit helemaal gelukkig zal zijn!
Doe dus maar wat je verstand zegt, al doet het je hart pijn. Die pijn zal vervagen en vervolgens genezen, en wellicht word je ooit nog gelukkiger dan ooit tevoren. Dat heb ik zelf mogen meemaken. Ik wens jou hetzelfde toe.
En ik wens het jou hoppetee
mijn ervaring is, dat je hart altijd liefde nodig heeft, en als het moet kiezen tussen onvolmaakte 'liefde' of helemaal geen, dan kiest het voor de onvolmaakte. Het hart is niet in staat om ook maar een ogenblik zonder liefde, zonder een 'maatje' te leven. Het is ook niet in staat tot langetermijndenken, het wil NU liefde. En dan neemt het wat er NU is, al is dat nog zo onbevredigend.
Het hart is eigenlijk net een klein kind, dat wil spelen en niet naar school wil gaan, omdat het niet aan de toekomst denkt. Het zoekt onmiddellijke bevrediging.
Gelukkig heb je ook nog een hoofd, en als je hart aan je hoofd gehoorzaamt, bestaat de kans dat je hart ook ooit helemaal gelukkig zal zijn!
Doe dus maar wat je verstand zegt, al doet het je hart pijn. Die pijn zal vervagen en vervolgens genezen, en wellicht word je ooit nog gelukkiger dan ooit tevoren. Dat heb ik zelf mogen meemaken. Ik wens jou hetzelfde toe.
En ik wens het jou hoppetee
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:34
quote:Evidenza schreef op 19 oktober 2007 @ 13:09:
[...]
En dan ben jíj de loser?
Wees blij dat hij de knoop heeft doorgehakt ( hij kon niet anders, je begon hem te doorzien) want jij had geknokt tot je erbij neerviel waarschijnlijk. Blessing in disguise dus.Helemaal eens; hij heeft je niet gedumpt omdat je een loser bent, integendeel, hij kreeg in de gaten dat je dat juist niet bent!!
[...]
En dan ben jíj de loser?
Wees blij dat hij de knoop heeft doorgehakt ( hij kon niet anders, je begon hem te doorzien) want jij had geknokt tot je erbij neerviel waarschijnlijk. Blessing in disguise dus.Helemaal eens; hij heeft je niet gedumpt omdat je een loser bent, integendeel, hij kreeg in de gaten dat je dat juist niet bent!!
anoniem_636121b21dd2c wijzigde dit bericht op 19-10-2007 13:40
Reden: klein, maar heel belangrijk woordje vergeten ....
Reden: klein, maar heel belangrijk woordje vergeten ....
% gewijzigd
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:35
Lieve Hoppetee,
Je bent geen loser, je bent een escapee.
Zeg nou eerlijk, je ging zo hard met inzichten nav van hem dat het vrij waarschijnlijk is dat je het binnenkort al gestopt zou hebben. Hij voelde dat hij de macht over je kwijt raakte en wilde 'winnen'. Als jij nu ontzettend nederig en 'het spijt me en ik wil je' naar hem toekruipt dan zal hij zich heus wel verwaardigen om jou onder zijn voorwaarden, geen genade te geven, maar wel weer in zijn buurt te laten bivakeren. Hoogstwaarschijnlijk met de woorden dat je 'zijn vertrouwen weer moet winnen'en dat hij nu ook met andere meisjes uitmag want anders vertrouw je hem niet. Zoiets.
Voor de duidelijkheid, dit is wat je niet moet doen. Bovendien iemand die zegt dat hij er voor wou knokken.... en het juist niet doet...laat je door die mooie woorden niet in verwarring brengen. Jij hebt hem helemaal niet weggepusht, dat is de aanleiding die hij nu mooi als reden kon verpakken.
En alsjeblieft, wilde jij een relatie waarin je onzekerheid buiten proportie op de proef werd gesteld, waarin je toestemming moest geven om bedrogen te mogen worden? Nee, dus daar ben je mooi van af.
En natuurlijk ben je nu verdrietig maar dat is verdriet dat je weer verder moet zoeken naar liefde, meer dan verdriet over dat je nu iets verloren zou zijn. Iets wat er niet was kun je niet verliezen namelijk.
Maar huil lekker uit, ga met vriendinnen praten en blijf je bedenken dat jij het ontzettend waard bent om goed behandeld te worden. Pas als jij het zelf ook gelooft dan komt er ook een ander slag mensen op je af.
Je bent geen loser, je bent een escapee.
Zeg nou eerlijk, je ging zo hard met inzichten nav van hem dat het vrij waarschijnlijk is dat je het binnenkort al gestopt zou hebben. Hij voelde dat hij de macht over je kwijt raakte en wilde 'winnen'. Als jij nu ontzettend nederig en 'het spijt me en ik wil je' naar hem toekruipt dan zal hij zich heus wel verwaardigen om jou onder zijn voorwaarden, geen genade te geven, maar wel weer in zijn buurt te laten bivakeren. Hoogstwaarschijnlijk met de woorden dat je 'zijn vertrouwen weer moet winnen'en dat hij nu ook met andere meisjes uitmag want anders vertrouw je hem niet. Zoiets.
Voor de duidelijkheid, dit is wat je niet moet doen. Bovendien iemand die zegt dat hij er voor wou knokken.... en het juist niet doet...laat je door die mooie woorden niet in verwarring brengen. Jij hebt hem helemaal niet weggepusht, dat is de aanleiding die hij nu mooi als reden kon verpakken.
En alsjeblieft, wilde jij een relatie waarin je onzekerheid buiten proportie op de proef werd gesteld, waarin je toestemming moest geven om bedrogen te mogen worden? Nee, dus daar ben je mooi van af.
En natuurlijk ben je nu verdrietig maar dat is verdriet dat je weer verder moet zoeken naar liefde, meer dan verdriet over dat je nu iets verloren zou zijn. Iets wat er niet was kun je niet verliezen namelijk.
Maar huil lekker uit, ga met vriendinnen praten en blijf je bedenken dat jij het ontzettend waard bent om goed behandeld te worden. Pas als jij het zelf ook gelooft dan komt er ook een ander slag mensen op je af.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:39
quote:hoppetee schreef op 19 oktober 2007 @ 13:30:
En dat ik nog een lange weg te gaan heb voor ik van die verlatingsangst af ben..En dat, lieve meid; heet gewoon NATRAPPEN .......Hij is gewoon een klein bang jongetje in een groot lijf en met een grote bek. Hij kan zich alleen maar de moeite waard voelen door anderen te kleineren.
En dat ik nog een lange weg te gaan heb voor ik van die verlatingsangst af ben..En dat, lieve meid; heet gewoon NATRAPPEN .......Hij is gewoon een klein bang jongetje in een groot lijf en met een grote bek. Hij kan zich alleen maar de moeite waard voelen door anderen te kleineren.
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:10
Hoppetee, ik heb nog niet alles bijgelezen, lees alleen net dat hij het uitgemaakt heeft en dat jij nu vreselijk aan jezelf twijfelt. Wat ontzettend jammer dat ik niet tussendoor heb kunnen posten, want dan had ik je kunnen voorspellen dat dit ging gebeuren en dan was de klap misschien wat minder hard geweest. Ik vind het zo goed en zo stoer dat je voor jezelf op bent gekomen! Echt geweldig, ontzettend goed gedaan. Wees alsjeblieft heel trots op jezelf. En nee, daar kan hij niet tegen, dat trekt hij niet en ja dan maakt hij het uit. Het is echt eng hoe veel dit lijkt op mijn ex. Hij was ook zo van dat ik de vrouw van zijn leven was en ga zo maar door.
Jij hebt laten zien dat je je grenzen aangeeft en niet met je laat sollen en dan ben je voor hem niet meer dat beeld van de perfecte paspop en daar kan hij helemaal niet mee omgaan.
Ik ga de rest bijlezen en dan reageer ik nog wel even verder.
Sterkte!
Jij hebt laten zien dat je je grenzen aangeeft en niet met je laat sollen en dan ben je voor hem niet meer dat beeld van de perfecte paspop en daar kan hij helemaal niet mee omgaan.
Ik ga de rest bijlezen en dan reageer ik nog wel even verder.
Sterkte!
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:28
Lieve allemaal,
Dank julllie wel. Echt, had nooit verwacht dat mijn verhaal op een forum neerpennen zoveel kan helpen. Jullie reacties dan vooral. Heb natuurlijk mijn vriendenkring al op de hoogte gebracht en ik blijf er maar over praten.. en met elk woord voel ik het meer van me afglijden en de opluchting toenemen. Want zo voelt het het wel. Ik hoef nu niet meer te wachten op zijn telefoontjes, smsjes what so ever. Ik heb zijn smsjes gewist en zijn tel.nr ook. En ik ga zo mijn spullen ophalen en zijn sleutel terug geven.Hoop dat ik sterk blijf...
Dank julllie wel. Echt, had nooit verwacht dat mijn verhaal op een forum neerpennen zoveel kan helpen. Jullie reacties dan vooral. Heb natuurlijk mijn vriendenkring al op de hoogte gebracht en ik blijf er maar over praten.. en met elk woord voel ik het meer van me afglijden en de opluchting toenemen. Want zo voelt het het wel. Ik hoef nu niet meer te wachten op zijn telefoontjes, smsjes what so ever. Ik heb zijn smsjes gewist en zijn tel.nr ook. En ik ga zo mijn spullen ophalen en zijn sleutel terug geven.Hoop dat ik sterk blijf...
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:42
Hoppetee, mijn ex heeft het ook uitgemaakt, eerst nadat ik ziek was geworden en dus opeens niet meer leuk en vrolijk was en alles samen met hem kon doen. Terwijl ik dus 2 weken daarvoor nog de vrouw van zijn leven was en we een geweldig weekend gingen hebben etc. Ik werd pissig en verbaasd dat hij zo onredelijk was en toen krabbelde hij terug met het is nog niet over, we hebben nog een band etc. Ik was echter niet blij met dat spelen met mijn gevoel en heb toen mijn grenzen veel beter aangegeven en ging een stuk minder mee in al zijn gedoe over zijn verleden en hoe moeilijk hij het wel niet gehad had altijd en ik gaf ook gewoon aan wat ik wilde. Ik bleef wel leuk en enthousiast en geïnteresseerd, maar liet dat obsessieve lekker bij hem. Toen maakte hij het na een paar weken uit onder het mom van we probeerden het toch maar gewoon om te zien of het wat kon worden? Dus voor zichzelf had hij al weer alles wat krom was recht geluld.
Ik had hem een brief gestuurd na een paar weken om wat dingen af te sluiten. Ik kreeg er 1 terug en toen begreep ik voorgoed dat die man echt geen greintje gevoel voor anderen heeft. Zo door en door koud. Brr. Hij heeft echt geen relatie met mij gehad, maar alleen met het beeld dat hij van mij had en wat ik van en voor hem moest zijn. En zeker niet met de leuke en gave dingen aan mij, zoals mijn eigenwijsheid, intelligentie etc. Die waren juist allemaal bedreigend.
Wees trots dat je voor jezelf bent opgekomen. Als je hier mee door was gegaan was je binnen een paar maanden een schim van jezelf geworden en waarschijnlijk een kloon van hem, zonder eigen ideeen. Dat zou toch wel heel jammer zijn, toch?
Nogmaals sterkte. Hoewel ik toen ook voor mezelf opkwam heeft het wel even geduurd voor mijn zelfvertrouwen weer helemaal op peil was. Toch een knauw gekregen van zijn gedrag. Hij had een zeer manupulatieve manier: "ik wil alleen maar dat je jezelf bent" en ondertussen vroeg hij dan mag ik je haar veranderen, mag ik je een keer opmaken. Dat vond ik prima en dan zo'n dag wel 30 keer zeggen dat hij het zo toch wel mooier vond. Als je verliefd bent wil je je partner natuurlijk graag een plezier doen dus doe je dan de volgende keer hetzelfde aan en dan zei hij daar heb je toch wel goed geadviseerd he? Dat hij blij was dat ik zo en zo nu deed, want dat vond hij toch wel mooier. En als ik dan een keer iets anders deed, en daar zelf heel tevreden over was (haar bijvoorbeeld) dan liet hij duidelijk blijken dat hij dat toch niet zo geweldig vond. Op een gegeven moment zei hij zelfs iets over mijn tepels en dat hij het idee had dat ze door hem mooier waren geworden en dat hij ze eerst niet zo geweldig vond. Toen moet ik bijna hardop om hem lachen, wat een hoogmoed. Maar hij meenden het serieus. Man, ik heb zelf al geen invloed op mijn tepels en jij denkt dat wel te hebben. Get real!
Ik hoop dat je al iets minder verdrietig bent en trots op dat je trouw bent geweest aan jezelf en je grote liefde (ook jezelf!). Goed gedaan, ga zo door!
Ik had hem een brief gestuurd na een paar weken om wat dingen af te sluiten. Ik kreeg er 1 terug en toen begreep ik voorgoed dat die man echt geen greintje gevoel voor anderen heeft. Zo door en door koud. Brr. Hij heeft echt geen relatie met mij gehad, maar alleen met het beeld dat hij van mij had en wat ik van en voor hem moest zijn. En zeker niet met de leuke en gave dingen aan mij, zoals mijn eigenwijsheid, intelligentie etc. Die waren juist allemaal bedreigend.
Wees trots dat je voor jezelf bent opgekomen. Als je hier mee door was gegaan was je binnen een paar maanden een schim van jezelf geworden en waarschijnlijk een kloon van hem, zonder eigen ideeen. Dat zou toch wel heel jammer zijn, toch?
Nogmaals sterkte. Hoewel ik toen ook voor mezelf opkwam heeft het wel even geduurd voor mijn zelfvertrouwen weer helemaal op peil was. Toch een knauw gekregen van zijn gedrag. Hij had een zeer manupulatieve manier: "ik wil alleen maar dat je jezelf bent" en ondertussen vroeg hij dan mag ik je haar veranderen, mag ik je een keer opmaken. Dat vond ik prima en dan zo'n dag wel 30 keer zeggen dat hij het zo toch wel mooier vond. Als je verliefd bent wil je je partner natuurlijk graag een plezier doen dus doe je dan de volgende keer hetzelfde aan en dan zei hij daar heb je toch wel goed geadviseerd he? Dat hij blij was dat ik zo en zo nu deed, want dat vond hij toch wel mooier. En als ik dan een keer iets anders deed, en daar zelf heel tevreden over was (haar bijvoorbeeld) dan liet hij duidelijk blijken dat hij dat toch niet zo geweldig vond. Op een gegeven moment zei hij zelfs iets over mijn tepels en dat hij het idee had dat ze door hem mooier waren geworden en dat hij ze eerst niet zo geweldig vond. Toen moet ik bijna hardop om hem lachen, wat een hoogmoed. Maar hij meenden het serieus. Man, ik heb zelf al geen invloed op mijn tepels en jij denkt dat wel te hebben. Get real!
Ik hoop dat je al iets minder verdrietig bent en trots op dat je trouw bent geweest aan jezelf en je grote liefde (ook jezelf!). Goed gedaan, ga zo door!
zaterdag 20 oktober 2007 om 01:33
Nou ben weer thuis. Ben vanmiddag dus naar hem toe gegaan om mijn spullen op te halen en hem zijn sleutel terug te geven. Op de weg heen heb ik echt als een mantra in mijn hoofd herhaald; "niet in gesprek gaan, niet in gesprek gaan". Nou dat is dus gelukt! Ik ben naar binnen gegaan , ben meteen doorgelopen naar de slaapkamer en heb mijn kleren ingepakt. Toen ik alles bij elkaar had ben ik naar de woonkamer gelopen waar hij was. Hij wist duidelijk niet wat hij met zichzelf aanmoest en begon zelfs zijn kamer op te ruimen !?!? Das dus heel wat in zijn wereld. Nog even afscheid genomen van de kat ( toen kwamen de waterlanders wel heel ff). Zijn sleutel teruggegeven en dat was het dan. HIj vroeg nog of hij mee moest helpen mijn tas dicht te krijgen ( nee dankjewel) en heeft een paar keer gevraagd of ik boos op hem was ( niet op geantwoord). Toen begon hij hevig in zijn ogen te wrijven (tranen?) en toen ik wegging zei hij heel zacht; maar we zien elkaar toch nog wel? Ook daar heb ik niet echt antwoord op gegeven. Eerder een mwahachtige klank ofzo. En toen ben ik gewoon gegaan, met heel 3 grote tassen vol aan spullen. Kreeg het bijna niet mee op mijn fiets, maar ben heel bewust met rechte rug en kin omhoog weggefietst, voor het geval hij me nog nakeek. Eenmaal op mijn werk wel even finaal ingestort en heel hard gehuild. Bij hem trouwens niet. Heb wel lopen sniffen maar ben ook verkouden, dus kon het daar op gooien. Maar in ieder geval geen drama en mega huilbuien. Heb het vanavond wel even heel moeilijk gehad omdat ik in ene alleen de goede dingen van hem en ons in mijn hoofd had. Begon zelfs even te twijfelen of hij echt wel zo'n eikel is en spijt te krijgen. Dacht ook zelfs even dat het misschien wel meeviel met hem en dat ik alleen negatief over hem praat en denk om het voor mezelf makkelijker te maken. Helaas heb ik hem in die toestand nog 1 laatste sms gestuurd waarin ik schreef dat ik hem zou gaan missen. Stom, stom. Maar daarna wel echt AL zijn gegevens gewist. (had nog een bewaard bericht van hem wat ik nog niet eerder gewist had). Geen reactie op gehad natuurlijk. Maar ik merk dat hoe meer ik erover praat, ik er beter mee om kan gaan, dus even een stoot vriendinnen en collega's ingeschakeld voor een realitycheck. En dat werkt gelukkig, dus op dit moment voel ik me redelijk sterk. Maar het gaat echt heel erg op en af heb ik gemerkt. Het zit continu in mijn hoofd, word er gek van.
zaterdag 20 oktober 2007 om 12:17
Zo, na een nachtje slapen ziet de wereld er al iets anders uit. Op dit moment voel ik me eigenlijk wel opgelucht. Alles valt achteraf op zijn plek en ik hoe meer ik erover nadenk hoe blijer ik ben dat het voorbij is. Ik was never nooit gelukkig geworden met hem. Eigenlijk mag ik hem heel dankbaar zijn dat hij het zo heeft opgelost, want denk inderdaad dat ik zo best nog een tijdje had door gevochten. De "leuke"dingen blijken achteraf ook best mee te vallen nu. Ik weet niet of dat reeel is, maar voor nu helpt het. Ik ga gewoon ooit voor die ene man die me wel weet te waarderen om wie IK ben, en die gaat er komen, dat weet ik gewoon! Nu eerst mijn wonden likken, leuke dingen gaan doen en mezelf weer op de rit zetten in ieder geval.
zaterdag 20 oktober 2007 om 12:29
quote:aikidoka schreef op 19 oktober 2007 @ 14:42:
Hoppetee, mijn ex heeft het ook uitgemaakt, eerst nadat ik ziek was geworden en dus opeens niet meer leuk en vrolijk was en alles samen met hem kon doen. Terwijl ik dus 2 weken daarvoor nog de vrouw van zijn leven was en we een geweldig weekend gingen hebben etc. Ik werd pissig en verbaasd dat hij zo onredelijk was en toen krabbelde hij terug met het is nog niet over, we hebben nog een band etc. Ik was echter niet blij met dat spelen met mijn gevoel en heb toen mijn grenzen veel beter aangegeven en ging een stuk minder mee in al zijn gedoe over zijn verleden en hoe moeilijk hij het wel niet gehad had altijd en ik gaf ook gewoon aan wat ik wilde. Ik bleef wel leuk en enthousiast en geïnteresseerd, maar liet dat obsessieve lekker bij hem. Toen maakte hij het na een paar weken uit onder het mom van we probeerden het toch maar gewoon om te zien of het wat kon worden? Dus voor zichzelf had hij al weer alles wat krom was recht geluld.
Ik had hem een brief gestuurd na een paar weken om wat dingen af te sluiten. Ik kreeg er 1 terug en toen begreep ik voorgoed dat die man echt geen greintje gevoel voor anderen heeft. Zo door en door koud. Brr. Hij heeft echt geen relatie met mij gehad, maar alleen met het beeld dat hij van mij had en wat ik van en voor hem moest zijn. En zeker niet met de leuke en gave dingen aan mij, zoals mijn eigenwijsheid, intelligentie etc. Die waren juist allemaal bedreigend.
Wees trots dat je voor jezelf bent opgekomen. Als je hier mee door was gegaan was je binnen een paar maanden een schim van jezelf geworden en waarschijnlijk een kloon van hem, zonder eigen ideeen. Dat zou toch wel heel jammer zijn, toch?
Nogmaals sterkte. Hoewel ik toen ook voor mezelf opkwam heeft het wel even geduurd voor mijn zelfvertrouwen weer helemaal op peil was. Toch een knauw gekregen van zijn gedrag. Hij had een zeer manupulatieve manier: "ik wil alleen maar dat je jezelf bent" en ondertussen vroeg hij dan mag ik je haar veranderen, mag ik je een keer opmaken. Dat vond ik prima en dan zo'n dag wel 30 keer zeggen dat hij het zo toch wel mooier vond. Als je verliefd bent wil je je partner natuurlijk graag een plezier doen dus doe je dan de volgende keer hetzelfde aan en dan zei hij daar heb je toch wel goed geadviseerd he? Dat hij blij was dat ik zo en zo nu deed, want dat vond hij toch wel mooier. En als ik dan een keer iets anders deed, en daar zelf heel tevreden over was (haar bijvoorbeeld) dan liet hij duidelijk blijken dat hij dat toch niet zo geweldig vond. Op een gegeven moment zei hij zelfs iets over mijn tepels en dat hij het idee had dat ze door hem mooier waren geworden en dat hij ze eerst niet zo geweldig vond. Toen moet ik bijna hardop om hem lachen, wat een hoogmoed. Maar hij meenden het serieus. Man, ik heb zelf al geen invloed op mijn tepels en jij denkt dat wel te hebben. Get real!
Ik hoop dat je al iets minder verdrietig bent en trots op dat je trouw bent geweest aan jezelf en je grote liefde (ook jezelf!). Goed gedaan, ga zo door!
Ja, dat recht praten wat krom is.. echt een gave. Kan mezelf nu wel voor mijn kop slaan dat ik daar allemaal in mee ben gegaan en dat echt heb geloofd.
Ook mijn ex probeerde me langzaamaan te veranderen. Zo zei hij laatst dat het toch wel heel erg jammer en niet nodig was dat ik dronk (ik heb het hier over een paar drankjes tijdens het uitgaan). Zou ik niet meer moeten doen. Ook hoefde ik geen make-up te dragen ( ik gebruik echt alleen maar mascara!), en toen ik eens een jurkje met een panty aanhad maakte hij zich kwaad omdat hij dacht dat ik andere mannen ging versieren. Door die panty dus !?!?
Ook heeft hij weleens gezegd dat hij vond dat ik me maar saai kleedde. Hij hield er wel van als een vrouw liet zien wat ze in huis had (hier doelde hij op strakke shirts, korte rokjes en hoge hakken. Precies was ik dus never nooit nie zou dragen). Zeer tegenstrijdig allemaal dus.
Ach, ik kan van dit soort anekdotes blijven vertellen, er zijn er genoeg. Maar het is wel goed zo, ik ben er klaar mee. Zo voelt het nu in ieder geval. Ik hoop dat het zo blijft.
Hoppetee, mijn ex heeft het ook uitgemaakt, eerst nadat ik ziek was geworden en dus opeens niet meer leuk en vrolijk was en alles samen met hem kon doen. Terwijl ik dus 2 weken daarvoor nog de vrouw van zijn leven was en we een geweldig weekend gingen hebben etc. Ik werd pissig en verbaasd dat hij zo onredelijk was en toen krabbelde hij terug met het is nog niet over, we hebben nog een band etc. Ik was echter niet blij met dat spelen met mijn gevoel en heb toen mijn grenzen veel beter aangegeven en ging een stuk minder mee in al zijn gedoe over zijn verleden en hoe moeilijk hij het wel niet gehad had altijd en ik gaf ook gewoon aan wat ik wilde. Ik bleef wel leuk en enthousiast en geïnteresseerd, maar liet dat obsessieve lekker bij hem. Toen maakte hij het na een paar weken uit onder het mom van we probeerden het toch maar gewoon om te zien of het wat kon worden? Dus voor zichzelf had hij al weer alles wat krom was recht geluld.
Ik had hem een brief gestuurd na een paar weken om wat dingen af te sluiten. Ik kreeg er 1 terug en toen begreep ik voorgoed dat die man echt geen greintje gevoel voor anderen heeft. Zo door en door koud. Brr. Hij heeft echt geen relatie met mij gehad, maar alleen met het beeld dat hij van mij had en wat ik van en voor hem moest zijn. En zeker niet met de leuke en gave dingen aan mij, zoals mijn eigenwijsheid, intelligentie etc. Die waren juist allemaal bedreigend.
Wees trots dat je voor jezelf bent opgekomen. Als je hier mee door was gegaan was je binnen een paar maanden een schim van jezelf geworden en waarschijnlijk een kloon van hem, zonder eigen ideeen. Dat zou toch wel heel jammer zijn, toch?
Nogmaals sterkte. Hoewel ik toen ook voor mezelf opkwam heeft het wel even geduurd voor mijn zelfvertrouwen weer helemaal op peil was. Toch een knauw gekregen van zijn gedrag. Hij had een zeer manupulatieve manier: "ik wil alleen maar dat je jezelf bent" en ondertussen vroeg hij dan mag ik je haar veranderen, mag ik je een keer opmaken. Dat vond ik prima en dan zo'n dag wel 30 keer zeggen dat hij het zo toch wel mooier vond. Als je verliefd bent wil je je partner natuurlijk graag een plezier doen dus doe je dan de volgende keer hetzelfde aan en dan zei hij daar heb je toch wel goed geadviseerd he? Dat hij blij was dat ik zo en zo nu deed, want dat vond hij toch wel mooier. En als ik dan een keer iets anders deed, en daar zelf heel tevreden over was (haar bijvoorbeeld) dan liet hij duidelijk blijken dat hij dat toch niet zo geweldig vond. Op een gegeven moment zei hij zelfs iets over mijn tepels en dat hij het idee had dat ze door hem mooier waren geworden en dat hij ze eerst niet zo geweldig vond. Toen moet ik bijna hardop om hem lachen, wat een hoogmoed. Maar hij meenden het serieus. Man, ik heb zelf al geen invloed op mijn tepels en jij denkt dat wel te hebben. Get real!
Ik hoop dat je al iets minder verdrietig bent en trots op dat je trouw bent geweest aan jezelf en je grote liefde (ook jezelf!). Goed gedaan, ga zo door!
Ja, dat recht praten wat krom is.. echt een gave. Kan mezelf nu wel voor mijn kop slaan dat ik daar allemaal in mee ben gegaan en dat echt heb geloofd.
Ook mijn ex probeerde me langzaamaan te veranderen. Zo zei hij laatst dat het toch wel heel erg jammer en niet nodig was dat ik dronk (ik heb het hier over een paar drankjes tijdens het uitgaan). Zou ik niet meer moeten doen. Ook hoefde ik geen make-up te dragen ( ik gebruik echt alleen maar mascara!), en toen ik eens een jurkje met een panty aanhad maakte hij zich kwaad omdat hij dacht dat ik andere mannen ging versieren. Door die panty dus !?!?
Ook heeft hij weleens gezegd dat hij vond dat ik me maar saai kleedde. Hij hield er wel van als een vrouw liet zien wat ze in huis had (hier doelde hij op strakke shirts, korte rokjes en hoge hakken. Precies was ik dus never nooit nie zou dragen). Zeer tegenstrijdig allemaal dus.
Ach, ik kan van dit soort anekdotes blijven vertellen, er zijn er genoeg. Maar het is wel goed zo, ik ben er klaar mee. Zo voelt het nu in ieder geval. Ik hoop dat het zo blijft.
zaterdag 20 oktober 2007 om 12:40
Hey Hoppetee, good for you !!
Prima gehouden met het ophalen van je spulletjes; ik zag het helemaal voor me, haha.
En nu niet schrikken als je je over een uur of morgen even weer rot voelt, dat hoort er gewoon bij in 't begin. Je emoties zijn nog wat geschokt, misschien zal het nog wat op en neer schieten.
Mabel
Prima gehouden met het ophalen van je spulletjes; ik zag het helemaal voor me, haha.
En nu niet schrikken als je je over een uur of morgen even weer rot voelt, dat hoort er gewoon bij in 't begin. Je emoties zijn nog wat geschokt, misschien zal het nog wat op en neer schieten.
Mabel
