Relaties
alle pijlers
Wat is jullie mening hierover?
woensdag 17 oktober 2007 om 11:45
Hallo,
Ik heb momenteel grote twijfels over mijn relatie en kom er even niet uit of dat wel reeel is. Daarom ben ik heel benieuwd hoe jullie er over denken. Zal mijn verhaal zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Ik ken mijn vriend nu 5 maanden. De eerste 2 maanden hadden we alleen een soort van sexrelatie. Allebei geen zin in een vaste relatie, ik omdat ik pas uit een lange relatie kwam, hij omdat hij het wel best vond als vrijgezel en geen zin had in het gezeur dat in zijn ogen bij een relatie hoort. Maar goed, uiteindelijk bleken we toch meer voor elkaar te zijn gaan voelen als verwacht en zijn we er toch helemaal voor gegaan. Ik vond het doodeng om mezelf weer aan iemand over te geven, en hij heeft flink zijn best gedaan om me voor zich te winnen, vertrouwen te geven etc. Superfijne en eerlijke gesprekken hadden we en op een gegeven moment vertelde hij dat hij me niet kan beloven monogaam te zijn. Hij vertelde dat hij het idee wil hebben dat er ooit iets kan gebeuren zonder dat dat gevolgen heeft voor "ons". Hier ben ik enorm van geschrokken. Hij heeft me bezworen dat het alleen zou gaan om een soort van "zelfbevrediging" en dat wat wij hebben daar mijlenver boven staat.Och als ik zou weten wat het inhield en hoe weinig het voorstelde, dan zou ik het hem zelfs gunnen (zijn woorden). Goed, ik probeer hem te geloven, het vanuit zijn kant te bekijken, het te begrijpen. Ik heb gezegd dat ik er niks van wilde weten en er ook geen last van wil hebben. Alhoewel het nog steeds tegen mijn gevoel indruist.
Nu hebben we afgelopen week voor het eerst een "crisis"gehad in onze relatie. Ik heb namelijk een lichte vorm van verlatingsangst die ik normaal wel onder controle heb, maar van de week door verschillende omstandigheden dus even niet. Ik weet dat ik hierdoor vervelende dingen heb gezegd en als een onzeker muisje heb lopen zuigen en dreinen. Niet leuk voor hem, dat snap ik heel goed, maar ik had het redelijk snel weer onder controle. Nu voelt hij zichzelf enorm onrecht aangedaan, en blijft maar terugkomen op wat er is gebeurd. Ik heb al 100 keer mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik er allles aan doe om dit in de toekomst te voorkomen, en zelfs een afspraak gemaakt bij een therapeut. En nog geeft hij mij het gevoel dat ik op mijn knieen de straat door moet ofzo. Het begint me nu echt te irriteren en dat, gecombineert met zijn niet monogaam kunnen zijn, maakt dat ik nu twijfel. Wil ik wel in zo'n relatie zitten waarbij ik niks fout mag doen zonder een heel drama er aan vast? En waarbij ik elk weekend op mijn hoede moet zijn of er misschien wel iets kan gebeuren met een ander?
Ik snap dat een ander dit niet voor mij kan beantwoorden, maar ik wil graag weten wat jullie zouden doen in dit geval. Natuurlijk heeft hij ook veel goede kanten en ben ik echt gek op hem, maar ik vind dit wel even heel erg moeilijk.
groetjes,
Hoppetee
Ik heb momenteel grote twijfels over mijn relatie en kom er even niet uit of dat wel reeel is. Daarom ben ik heel benieuwd hoe jullie er over denken. Zal mijn verhaal zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Ik ken mijn vriend nu 5 maanden. De eerste 2 maanden hadden we alleen een soort van sexrelatie. Allebei geen zin in een vaste relatie, ik omdat ik pas uit een lange relatie kwam, hij omdat hij het wel best vond als vrijgezel en geen zin had in het gezeur dat in zijn ogen bij een relatie hoort. Maar goed, uiteindelijk bleken we toch meer voor elkaar te zijn gaan voelen als verwacht en zijn we er toch helemaal voor gegaan. Ik vond het doodeng om mezelf weer aan iemand over te geven, en hij heeft flink zijn best gedaan om me voor zich te winnen, vertrouwen te geven etc. Superfijne en eerlijke gesprekken hadden we en op een gegeven moment vertelde hij dat hij me niet kan beloven monogaam te zijn. Hij vertelde dat hij het idee wil hebben dat er ooit iets kan gebeuren zonder dat dat gevolgen heeft voor "ons". Hier ben ik enorm van geschrokken. Hij heeft me bezworen dat het alleen zou gaan om een soort van "zelfbevrediging" en dat wat wij hebben daar mijlenver boven staat.Och als ik zou weten wat het inhield en hoe weinig het voorstelde, dan zou ik het hem zelfs gunnen (zijn woorden). Goed, ik probeer hem te geloven, het vanuit zijn kant te bekijken, het te begrijpen. Ik heb gezegd dat ik er niks van wilde weten en er ook geen last van wil hebben. Alhoewel het nog steeds tegen mijn gevoel indruist.
Nu hebben we afgelopen week voor het eerst een "crisis"gehad in onze relatie. Ik heb namelijk een lichte vorm van verlatingsangst die ik normaal wel onder controle heb, maar van de week door verschillende omstandigheden dus even niet. Ik weet dat ik hierdoor vervelende dingen heb gezegd en als een onzeker muisje heb lopen zuigen en dreinen. Niet leuk voor hem, dat snap ik heel goed, maar ik had het redelijk snel weer onder controle. Nu voelt hij zichzelf enorm onrecht aangedaan, en blijft maar terugkomen op wat er is gebeurd. Ik heb al 100 keer mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik er allles aan doe om dit in de toekomst te voorkomen, en zelfs een afspraak gemaakt bij een therapeut. En nog geeft hij mij het gevoel dat ik op mijn knieen de straat door moet ofzo. Het begint me nu echt te irriteren en dat, gecombineert met zijn niet monogaam kunnen zijn, maakt dat ik nu twijfel. Wil ik wel in zo'n relatie zitten waarbij ik niks fout mag doen zonder een heel drama er aan vast? En waarbij ik elk weekend op mijn hoede moet zijn of er misschien wel iets kan gebeuren met een ander?
Ik snap dat een ander dit niet voor mij kan beantwoorden, maar ik wil graag weten wat jullie zouden doen in dit geval. Natuurlijk heeft hij ook veel goede kanten en ben ik echt gek op hem, maar ik vind dit wel even heel erg moeilijk.
groetjes,
Hoppetee
zaterdag 20 oktober 2007 om 20:55
Hoppetee, ik ben erg blij voor je dat het op deze manier is opgelost. Als je hiermee door was gegaan, was je leven in een complete hel veranderd. Deze man is niet alleen maar 'fout', hij is ook destructief naar zijn partners toe, en weet ze met een fileermes zo te bewerken dat er niets van ze overblijft, zonder dat ze precies in de gaten hebben hoe hij het doet.
Jij had het trouwens wel in de gaten.
Je zult wel verdrietig zijn, dat hoort er gewoon bij. Bedenk dan dat je niet verdrietig bent omdat je van deze narcist verlost bent, maar je bent verdrietig omdat de illusies die je had over deze relatie de grond in geboord zijn. Het verlies van illusies kan net zo erg zijn als verlies van iets reëels. Maar jij wil niet meer in de illusies leven die een narcist jou voorspiegelt.
Het is even naar om doorheen te moeten, maar je hebt in elk geval je leven weer terug!
Jij had het trouwens wel in de gaten.
Je zult wel verdrietig zijn, dat hoort er gewoon bij. Bedenk dan dat je niet verdrietig bent omdat je van deze narcist verlost bent, maar je bent verdrietig omdat de illusies die je had over deze relatie de grond in geboord zijn. Het verlies van illusies kan net zo erg zijn als verlies van iets reëels. Maar jij wil niet meer in de illusies leven die een narcist jou voorspiegelt.
Het is even naar om doorheen te moeten, maar je hebt in elk geval je leven weer terug!
zondag 21 oktober 2007 om 10:40
Nell, Mabel; ik weet het, het is echt beter zo. Maar mijn emoties vliegen nog wel even alle kanten op. Ik merk dat ik nu echt boos op hem begin te worden. Hij werd een week geleden nog kwaad op me omdat ik hem niet geloofde toen hij zei dat hij niet bij me weg zou gaan, woensdag was ik nog zijn vrouw en had hij er alle vertrouwen in dat het goed zou komen, en vrijdag kapt ie ermee door de telefoon!!! Hij heeft gewoon zoveel gelogen! teminste zo voelt het nu. De tranen zitten nu niet meer zo hoog, en ik hou mezelf voor dat het alleen elke dag beter kan gaan. Ik hem hem niet meer gesproken, iets van me laten horen, of iets van hem gehoord. Het is nu weekend natuurlijk dus hijheeft zich twee dagen van de wereld kunnen drinken en weet ik veel wie mee naar huis kunnen nemen. Nouja, mijn probleem niet meer *moet dit nog wel regelmatig in mijn hoofd prenten*.
zondag 21 oktober 2007 om 12:08
Ja meid, zo gaat dat. De emoties schieten nog alle kanten uit. Misschien is het niets voor je, maar je kunt ook een dagelijks huil- en scheldhalfuurtje instellen, waarbij je al je woede, verdriet enz. kunt laten (b.v. tegen zn foto); zo voel je je daarna opgelucht en kun je er weer beter tegen. Tranen drogen, gezicht wassen, jezelf in de spiegel aankijken en zeggen: ik ben een prima meid, ik red me wel.
En verder kun je natuurlijk rustig hier van je af blijven schrijven.
En verder kun je natuurlijk rustig hier van je af blijven schrijven.
zondag 21 oktober 2007 om 15:48
Ik kan me jouw woede naar toe hem goed indenken. Hij heeft je echt iets aangedaan, hij heeft je gebruikt en daarna in de hoek gesmeten . Net zoals peuters met hun knuffel kunnen doen als ze er op uitgekeken zijn op dat moment.
Maar over een tijdje als je niet meer boos bent, en die tijd komt echt, dan zie je pas goed hoe sneu hij eigenlijk is en dat hij niet beter kan dan dit wat hij jou heeft aangedaan.
Dat was je toekomstperspectief geweest als je bij hem was gebleven: met een man die zich naar je toetrekt en continue wegwerpt als het hem uitkomt. En jij had, als je onder zijn invloed was gebleven, niet begrepen wat je nu weer 'fout' had gedaan.
Hij is een narcist, en wordt nooit meer beter. Hij zal goede tijden hebben waarin het narcisme iets minder aan het licht komt, maar die worden altijd gevolgd door periodes waarin het slecht gaat omdat het leven nou eenmaal spannende periodes kent. Daar kunnen narcisten niet tegen en zullen met alle macht proberen de teugels in handen te houden door iedereen te manipuleren en de schuld te geven van hun eigen falen. Als narcisten ouder worden, worden zij nog meer onuitstaanbaar voor hun omgeving dan ze al waren omdat zij met het ouder worden het kleine beetje aan flexibiliteit wat zij nog hadden hebben verloren en omdat ook de charme van de jeugd weg is.
Hij heeft op zijn manier zijn best gedaan, en dit was alles wat hij kon. Meer zat er niet in. Het leek wel zo, maar dat was niet de realiteit.
Sterkte! en laat zoals mabel al zei je emoties maar komen, maar vergeet daarbij vooral niet dat je beter af bent zonder hem. Je komt hier wel overheen, en je bent nu gewaarschuwd: je zult nooit meer in zo'n man trappen.
Maar over een tijdje als je niet meer boos bent, en die tijd komt echt, dan zie je pas goed hoe sneu hij eigenlijk is en dat hij niet beter kan dan dit wat hij jou heeft aangedaan.
Dat was je toekomstperspectief geweest als je bij hem was gebleven: met een man die zich naar je toetrekt en continue wegwerpt als het hem uitkomt. En jij had, als je onder zijn invloed was gebleven, niet begrepen wat je nu weer 'fout' had gedaan.
Hij is een narcist, en wordt nooit meer beter. Hij zal goede tijden hebben waarin het narcisme iets minder aan het licht komt, maar die worden altijd gevolgd door periodes waarin het slecht gaat omdat het leven nou eenmaal spannende periodes kent. Daar kunnen narcisten niet tegen en zullen met alle macht proberen de teugels in handen te houden door iedereen te manipuleren en de schuld te geven van hun eigen falen. Als narcisten ouder worden, worden zij nog meer onuitstaanbaar voor hun omgeving dan ze al waren omdat zij met het ouder worden het kleine beetje aan flexibiliteit wat zij nog hadden hebben verloren en omdat ook de charme van de jeugd weg is.
Hij heeft op zijn manier zijn best gedaan, en dit was alles wat hij kon. Meer zat er niet in. Het leek wel zo, maar dat was niet de realiteit.
Sterkte! en laat zoals mabel al zei je emoties maar komen, maar vergeet daarbij vooral niet dat je beter af bent zonder hem. Je komt hier wel overheen, en je bent nu gewaarschuwd: je zult nooit meer in zo'n man trappen.
zondag 21 oktober 2007 om 23:21
Thanks ladies. Helpt echt even om dit te lezen. Heb op zich wel een fijne dag gehad, heb leuke dingen gedaan met vrienden. Lekker even de kroeg ingeweest. Heb express opgelet niet te veel te drinken, maar toch, na 3 biertjes voelde ik me toch heel verdrietig worden. Ik mis hem stom genoeg heel erg nu. Voel ook weer de twijfel of ik toch niet te makkelijk heb opgegeven etc etc. Ben heeeeel blij dat ik zijn tel.nr niet meer heb anders had ik op zeker een berichtje gestuurd. Jaja, zelfkennis is toch handig. Want ik wil het niet, ik wil de eer aan mezelf houden. Wil hem ook niet zien, en niks over hem horen. Maar aan de andere kant valt het ook stiekum heel erg tegen dat ik niks van hem hoor, en ben ik bang dat hij zich dit weekend al heeft vermaakt met iemand anders.
Het voelt inderdaad alsof hij me heeft gebruikt en in de hoek heeft gesmeten, en dat het hem nu geen reet boeit hoe het met me gaat. Gewoon afgeschreven. En dat staat in zo'n groot contrast met wat hij een week geleden nog zei.... Dat blijft nu op dit moment nog heel moeilijk te bevatten.Blegh, voel me heel leeg en niks waard nu. bah bah bah
Het voelt inderdaad alsof hij me heeft gebruikt en in de hoek heeft gesmeten, en dat het hem nu geen reet boeit hoe het met me gaat. Gewoon afgeschreven. En dat staat in zo'n groot contrast met wat hij een week geleden nog zei.... Dat blijft nu op dit moment nog heel moeilijk te bevatten.Blegh, voel me heel leeg en niks waard nu. bah bah bah
maandag 22 oktober 2007 om 11:46
Wat een ....... van een man zeg. Eerst alle moeite doen om jou over je terughoudendheid te helpen, om een relatie met hem aan te gaan.
En als je dan eindelijk hem vertrouwd, dan komt hij met zijn probleem om monogaam te zijn?
Klinkt meer als manipulatie om jou naar zijn pijpen te laten dansen. De sex relatie zoals hij eerst was, was voor hem dus voldoende, alleen hij wil daarbij ook nog jou controleren, zodat hij niet de kans loopt dat jij een ander vindt die leuker is?
En als je dan eindelijk hem vertrouwd, dan komt hij met zijn probleem om monogaam te zijn?
Klinkt meer als manipulatie om jou naar zijn pijpen te laten dansen. De sex relatie zoals hij eerst was, was voor hem dus voldoende, alleen hij wil daarbij ook nog jou controleren, zodat hij niet de kans loopt dat jij een ander vindt die leuker is?
maandag 22 oktober 2007 om 12:29
Esthrall: dankjewel..
Zonnebloem; Hij heeft dat wel wat eerder gezegd. Toen we besloten van vriendschap+ naar een echte relatie te gaan zeg maar. Ik heb toen wel meteen aangegeven dat ik daar heel veel moeite mee had, maar had het wel voor hem over om het proberen te begrijpen en te accepteren. Dat is nooit gelukt dus. Het bleef wel altijd in mijn achterhoofd hangen en dat gaf een enorm klotegevoel. De druk voelde altijd heel groot hierdoor. De druk dat ik altijd leuk en gezellig moest zijn, en vooral niet moest zeuren.
Hij zei wel dat ik mijn eigen ding moest doen, op stap moest gaan met vriendinnen (op stap gaan is zijn enige idee van leuke dingen doen), maar als ik dat deed kreeg ik wel continu smsjes waar ik was e.d. Zo was ik dan toch de hele avond nog wel met hem bezig, terwijl hij er niet bij was.
Ik voel me echt heel slecht vandaag, alsof de realiteit er in een keer inklapt. Ik had verwacht dat het per dag beter zou gaan... Gelukkig ben ik de hele dag vrij, dus denk dat ik me maar eens opsluit in huis met een stapel tijdschriften, comfortfood en zielige muziek. Alhoewel; de tranen stromen nu zowieso wel. Ben wel blij dat ik het hier van me af kan schrijven.
Zonnebloem; Hij heeft dat wel wat eerder gezegd. Toen we besloten van vriendschap+ naar een echte relatie te gaan zeg maar. Ik heb toen wel meteen aangegeven dat ik daar heel veel moeite mee had, maar had het wel voor hem over om het proberen te begrijpen en te accepteren. Dat is nooit gelukt dus. Het bleef wel altijd in mijn achterhoofd hangen en dat gaf een enorm klotegevoel. De druk voelde altijd heel groot hierdoor. De druk dat ik altijd leuk en gezellig moest zijn, en vooral niet moest zeuren.
Hij zei wel dat ik mijn eigen ding moest doen, op stap moest gaan met vriendinnen (op stap gaan is zijn enige idee van leuke dingen doen), maar als ik dat deed kreeg ik wel continu smsjes waar ik was e.d. Zo was ik dan toch de hele avond nog wel met hem bezig, terwijl hij er niet bij was.
Ik voel me echt heel slecht vandaag, alsof de realiteit er in een keer inklapt. Ik had verwacht dat het per dag beter zou gaan... Gelukkig ben ik de hele dag vrij, dus denk dat ik me maar eens opsluit in huis met een stapel tijdschriften, comfortfood en zielige muziek. Alhoewel; de tranen stromen nu zowieso wel. Ben wel blij dat ik het hier van me af kan schrijven.
maandag 22 oktober 2007 om 12:44
hoppetee, huil maar gerust, dat is in ieder geval een soort uitlaatklep.
Ik kan me levendig voostellen dat elke dag vrolijk doen en niet zeuren een enorme druk voor je oplevert.
Ik heb zelf ook een soortgelijk stukje op het forum staan. Mijn vriend is dus ook enigszins vergelijkbaar. Niet op seks met anderen, maar wel op ongevoeligheid en niet zeuren en anders wandel ik aan.
Ook ik ervaar dat als enorme druk en soms als gebruikt zijn en in een hoek gesmeten ook.
Mijn vriend is echter wel weer teruggekomen tot nu toe. Maar alleen omdat ik het initietief nam om contact te zoeken. Hij laat ook gewoon niets horen dan.
Maar of het verstandig is geweest van mij om hem terug te nemen, is de vraag.
Dus ik kan heel goed begrijpen hoe ellendig jij je voelt. Veel liefs en sterkte voor deze dag.
Ik kan me levendig voostellen dat elke dag vrolijk doen en niet zeuren een enorme druk voor je oplevert.
Ik heb zelf ook een soortgelijk stukje op het forum staan. Mijn vriend is dus ook enigszins vergelijkbaar. Niet op seks met anderen, maar wel op ongevoeligheid en niet zeuren en anders wandel ik aan.
Ook ik ervaar dat als enorme druk en soms als gebruikt zijn en in een hoek gesmeten ook.
Mijn vriend is echter wel weer teruggekomen tot nu toe. Maar alleen omdat ik het initietief nam om contact te zoeken. Hij laat ook gewoon niets horen dan.
Maar of het verstandig is geweest van mij om hem terug te nemen, is de vraag.
Dus ik kan heel goed begrijpen hoe ellendig jij je voelt. Veel liefs en sterkte voor deze dag.
maandag 22 oktober 2007 om 13:14
dinsdag 23 oktober 2007 om 11:21
Shit, shit ,shit! Ik heb hem net een sms gestuurd. Gewoon met de vraag hoe het met hem gaat nu. Zijn tel.nr simpel op internet gevonden.. En tot nu toe nog niks terug natuurlijk. Zou hij zich nu echt niet afvragen hoe het met mij gaat dan? Dat kan ik me bijna niet voorstellen gewoon. He verdomme, wat baal ik van mezelf nu. Ik hield het zo goed vol. Het lijkt wel of mijn verstand zich heel diep verstopt heeft want ik voel me sinds gisteren alleen nog maar heel erg verdrietig. Ik mis hem echt heel erg. En als hij niet gaat reageren op mijn berichtje dan ga ik me zeer waarschijnlijk nog veel rotter voelen. Zou hij al een ander hebben? Zou hij zo'n hekel aan me hebben? Dat soort dingen vraag ik me nu af. Ben ik het niet eens waard om iets te laten horen?
dinsdag 23 oktober 2007 om 11:40
Hoppetee, ik denk dat het hem wel kan schelen dat het hem niet gelukt is om jou te 'kneden' naar zijn ideale vriendin: een mooie pop die alles van hem slikt en hem ademloos bewondert.
Dat moet hem zeer doen tot op het bot, want hij ziet het als een mislukking en alles wat naar 'mislukking' ruikt krenkt hem, daar kan hij niet tegen want hij is volmaakt.
Maar dat is niet iets waar jij je mee bezig moet houden. Deze man moet je 'van je af laten glijden' , wat hij doet, denkt en voelt is zijn zaak. Misschien gaat hij in de toekomst proberen zijn 'fout' alsnog goed te maken door jou weer in te palmen en in te lijven in zijn rij veroveringen die hem aanbidden, maar daar moet je onder geen beding op in gaan. (ik besef dat ik het woord moeten wel erg veel gebruik)
Niet op ingaan dus, laat hem gaan.
Ik wil het eens omdraaien: waar heb je precies verdriet om: het verlies van iemand die niet van jou hield maar van het beeld waarin hij jou wilde kneden?, en hoe heeft het zover kunnen komen dat jij 'gevoelig' werd voor een dermate narcist. Je mag nooit je eigen rol uitvlakken. Wil je van deze ervaring leren, dan is het verstandig om je eigen rol ook onder de loep te nemen.
Maar misschien ben je nog niet zover en komt dat pas nadat de tranen zijn gedroogd.
Je verdriet kan ik begrijpen en dat is echt niet in een paar daagjes over omdat het heel pijnlijk is om liefdeloos te worden weggesmeten, zelfs door een narcist.
Dat moet hem zeer doen tot op het bot, want hij ziet het als een mislukking en alles wat naar 'mislukking' ruikt krenkt hem, daar kan hij niet tegen want hij is volmaakt.
Maar dat is niet iets waar jij je mee bezig moet houden. Deze man moet je 'van je af laten glijden' , wat hij doet, denkt en voelt is zijn zaak. Misschien gaat hij in de toekomst proberen zijn 'fout' alsnog goed te maken door jou weer in te palmen en in te lijven in zijn rij veroveringen die hem aanbidden, maar daar moet je onder geen beding op in gaan. (ik besef dat ik het woord moeten wel erg veel gebruik)
Niet op ingaan dus, laat hem gaan.
Ik wil het eens omdraaien: waar heb je precies verdriet om: het verlies van iemand die niet van jou hield maar van het beeld waarin hij jou wilde kneden?, en hoe heeft het zover kunnen komen dat jij 'gevoelig' werd voor een dermate narcist. Je mag nooit je eigen rol uitvlakken. Wil je van deze ervaring leren, dan is het verstandig om je eigen rol ook onder de loep te nemen.
Maar misschien ben je nog niet zover en komt dat pas nadat de tranen zijn gedroogd.
Je verdriet kan ik begrijpen en dat is echt niet in een paar daagjes over omdat het heel pijnlijk is om liefdeloos te worden weggesmeten, zelfs door een narcist.
dinsdag 23 oktober 2007 om 11:49
Ik zag net je berichtje over die sms.
Verwacht geen antwoord.
Met jou is niks mis, het ligt niet aan jou als hij niet antwoordt, het ligt aan hem.
Je hoeft jezelf niet af te vragen of je iets waard bent, dat hangt niet van hem af, jij bent een waardevol, vriendelijk, verstandig mens,punt. Waarom dicht jij hem zoveel onderscheidingsvermogen toe dat hij jou werkelijk naar waarde zou weten te schatten terwijl hij alles in jou wilde veranderen?
Jij hangt niet af van de mening van een gestoorde. Zoek mensen op die jou werkelijk naar waarde kunnen schatten.
Verwacht geen antwoord.
Met jou is niks mis, het ligt niet aan jou als hij niet antwoordt, het ligt aan hem.
Je hoeft jezelf niet af te vragen of je iets waard bent, dat hangt niet van hem af, jij bent een waardevol, vriendelijk, verstandig mens,punt. Waarom dicht jij hem zoveel onderscheidingsvermogen toe dat hij jou werkelijk naar waarde zou weten te schatten terwijl hij alles in jou wilde veranderen?
Jij hangt niet af van de mening van een gestoorde. Zoek mensen op die jou werkelijk naar waarde kunnen schatten.
dinsdag 23 oktober 2007 om 11:56
Hey lieve Nell. Daar zeg je me wat ja. Was mezelf net aan het afvragen waar ik dan zo verdrietig van ben. Er is op dit moment ook veel oud zeer wat naar boven komt merk ik. De manier waarop hij nu met me omgaat (ja niet dus) haalt dingen naar boven uit mijn verleden. Het doet me denken aan het velies van mijn eerste echte grote liefde en hoe ik mij toen voelde. Het gevoel niet gewenst te zijn, het niet waard te zijn ed, dat doet me weer voelen hoe mijn vader er 20 jaar geleden vandoor is gegaan en niets meer van mij en mijn broertje wilde weten. Het zijn dus een heleboel dingen bij elkaar en die door elkaar heen lopen.
En daarbij snap ik het gewoon echt niet. Ik weet zeker, 100 procent zeker, dat hij op zijn manier echt van me gehouden heeft. Hoezo is dat in 1 week helemaal over? hoe kan dat toch?
Ik weet dat ik niet aan hem of voor hem moet denken, maar dat gaat vanzelf. het is natuurlijk veel makkelijker om niet aan mezelf te denken, dat is nou mijn automatische verdedigingsmechanisne...
En daarbij snap ik het gewoon echt niet. Ik weet zeker, 100 procent zeker, dat hij op zijn manier echt van me gehouden heeft. Hoezo is dat in 1 week helemaal over? hoe kan dat toch?
Ik weet dat ik niet aan hem of voor hem moet denken, maar dat gaat vanzelf. het is natuurlijk veel makkelijker om niet aan mezelf te denken, dat is nou mijn automatische verdedigingsmechanisne...
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:03
Maar ik voel me nu echt even helemaal niet sterk Lapin. Heb het gevoel alsof mijn keel word dichtgeknepen nu. En het is omgekeerd, hij heeft mij gedumpt, en maakt zich blijkbaar totaal niet druk over hoe ik mij voel. Best vreemd als je zegt van iemand te houden nietwaar? Ik ben zo bang dat hij het misschien toch wel voor me was en dat ik het helemaal verpest heb en dat ik zo de liefde van mijn leven ben misgelopen. Dat zegt mijn gevoel nu in ieder geval. Waar the hell hangt mijn verstand nu uit???
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:20
Hoppetee, hij heeft inderdaad voor op zijn manier 100% van jou gehouden, ik denk dat je gevoel gelijk heeft.
Dit is 100% ZIJN manier van houden van, niet de jouwe.
Zijn manier van breken met de geliefde, is ook niet jouw manier.
Jullie zijn compleet verschillend. Jij moet hem niet beoordelen langs de meetlat waarmee je geestelijk gezonde mensen beoordeelt. Hij heeft wat.
Mensen die in de problemen zitten zoals hij heeft, willen doorgaans niets liever dan hun problemen doorgeven aan anderen, zodat zij zich weer even goed voelen. Helaas is dat meestal van korte duur, daarom houden ze nooit op.
Hij kan het niet geweest zijn voor jou, behalve als je een rotleven ambieert, in de schaduw van een gestoorde.
De liefde van je leven heb je nog niet ontmoet, die houdt van jou om wie je bent, die geeft jou een goed gevoel over jezelf en laat je nooit twijfelen of je het 'waard' bent om van gehouden te worden.
Ik gun je zo'n man. Na een rotleven met een narcist heb ik hem gevonden. Wat een verademing is dat.
Dit is 100% ZIJN manier van houden van, niet de jouwe.
Zijn manier van breken met de geliefde, is ook niet jouw manier.
Jullie zijn compleet verschillend. Jij moet hem niet beoordelen langs de meetlat waarmee je geestelijk gezonde mensen beoordeelt. Hij heeft wat.
Mensen die in de problemen zitten zoals hij heeft, willen doorgaans niets liever dan hun problemen doorgeven aan anderen, zodat zij zich weer even goed voelen. Helaas is dat meestal van korte duur, daarom houden ze nooit op.
Hij kan het niet geweest zijn voor jou, behalve als je een rotleven ambieert, in de schaduw van een gestoorde.
De liefde van je leven heb je nog niet ontmoet, die houdt van jou om wie je bent, die geeft jou een goed gevoel over jezelf en laat je nooit twijfelen of je het 'waard' bent om van gehouden te worden.
Ik gun je zo'n man. Na een rotleven met een narcist heb ik hem gevonden. Wat een verademing is dat.
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:28
quote:hoppetee schreef op 23 oktober 2007 @ 12:03:
Maar ik voel me nu echt even helemaal niet sterk Lapin. Heb het gevoel alsof mijn keel word dichtgeknepen nu. En het is omgekeerd, hij heeft mij gedumpt, en maakt zich blijkbaar totaal niet druk over hoe ik mij voel. Best vreemd als je zegt van iemand te houden nietwaar? Ik ben zo bang dat hij het misschien toch wel voor me was en dat ik het helemaal verpest heb en dat ik zo de liefde van mijn leven ben misgelopen. Dat zegt mijn gevoel nu in ieder geval. Waar the hell hangt mijn verstand nu uit???Als je zo gaat denken maak je jezelf knettergek, niet doen er zijn meerdere mannen die de liefde van je leven kunnen worden hoor hij is echt niet je enige of laatste kans. En wel of niet monogaam zijn in een relatie is toch echt wel iets waar je hetzelfde over moet denken anders werkt het gewoon niet dan ga je je eigen gevoel opzij zetten.
Maar ik voel me nu echt even helemaal niet sterk Lapin. Heb het gevoel alsof mijn keel word dichtgeknepen nu. En het is omgekeerd, hij heeft mij gedumpt, en maakt zich blijkbaar totaal niet druk over hoe ik mij voel. Best vreemd als je zegt van iemand te houden nietwaar? Ik ben zo bang dat hij het misschien toch wel voor me was en dat ik het helemaal verpest heb en dat ik zo de liefde van mijn leven ben misgelopen. Dat zegt mijn gevoel nu in ieder geval. Waar the hell hangt mijn verstand nu uit???Als je zo gaat denken maak je jezelf knettergek, niet doen er zijn meerdere mannen die de liefde van je leven kunnen worden hoor hij is echt niet je enige of laatste kans. En wel of niet monogaam zijn in een relatie is toch echt wel iets waar je hetzelfde over moet denken anders werkt het gewoon niet dan ga je je eigen gevoel opzij zetten.
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:31
Hoppetee, voor mijn gevoel ben jij als overwinnaar uit de strijd gekomen. Hij zal waarschijnlijk met zijn volgende vriendin op dezelfde manier doormodderen, totdat zij er ook genoeg van krijgt en voor zichzelf opkomt. Want dat is er gebeurt, je bent voor jezelf opgekomen. Je bent al zo ver, dat je je op dit moment vreselijk onzeker voelt snap ik. Maar nu volhouden. Met hem wordt je echt nooit van je leven gelukkig.
Ga jezelf verwennen nu. Ga lekker uit eten met een goede vriendin, koop een mooie bos bloemen voor jezelf, een lekkere parfum, nieuwe schoenen. Doe ik zelf altijd als het niet lekker gaat, en het helpt best een beetje .
Volhouden.......
Ga jezelf verwennen nu. Ga lekker uit eten met een goede vriendin, koop een mooie bos bloemen voor jezelf, een lekkere parfum, nieuwe schoenen. Doe ik zelf altijd als het niet lekker gaat, en het helpt best een beetje .
Volhouden.......
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:47
Bedankt voor de lieve reacties, ze helpen me wel weer even kalmer te worden. Mijn gevoelens schieten nu echt even alle kanten op.
Nell; hij heeft juist altijd gezegd dat hij van me hield om wie ik ben, dat maakte me juist de vrouw van zijn leven. Hij rechtvaardigde zijn gedrag onder het mom van dat hij juist de eerlijkheid zelfve was. Daarom was ook nooit iets helemaal goed. Had ik eten gekookt, was het wel heel lief vond hij, maar nooit helemaal goed.Zo ging het met alles eigenlijk, van zo iets simpels als eten tot in bed. En hij bleef er maar op hameren dat hij dat zei omdat hij altijd eerlijk wilde en moest zijn van zichzelf. En daarom vertrouwde ik hem zo. Omdat ik wist dat hij altijd eerlijk was. Maar we zijn inderdaad te verschillend, dat is waar. Ik zou nooit zeggen dat ik iets niet te eten vind wat iemand voor mij heeft gemaakt, alleen al omdat ik dat zo waardeer. En zo dus met alles. Ik heb hem nooit maar dan ook nooit kritiek gegeven op iets waar ik me eigenlijk best wel aan ergerde. Dat ik dus waarschijnlijk mijn manco in dit verhaal. Ja pas in het laatste gesprek toen ik aangaf te twijfelen. Maar toen was het dus ook gelijk over. Ik was altijd bang hem pijn te doen en zo kwijt te raken.
Nell; hij heeft juist altijd gezegd dat hij van me hield om wie ik ben, dat maakte me juist de vrouw van zijn leven. Hij rechtvaardigde zijn gedrag onder het mom van dat hij juist de eerlijkheid zelfve was. Daarom was ook nooit iets helemaal goed. Had ik eten gekookt, was het wel heel lief vond hij, maar nooit helemaal goed.Zo ging het met alles eigenlijk, van zo iets simpels als eten tot in bed. En hij bleef er maar op hameren dat hij dat zei omdat hij altijd eerlijk wilde en moest zijn van zichzelf. En daarom vertrouwde ik hem zo. Omdat ik wist dat hij altijd eerlijk was. Maar we zijn inderdaad te verschillend, dat is waar. Ik zou nooit zeggen dat ik iets niet te eten vind wat iemand voor mij heeft gemaakt, alleen al omdat ik dat zo waardeer. En zo dus met alles. Ik heb hem nooit maar dan ook nooit kritiek gegeven op iets waar ik me eigenlijk best wel aan ergerde. Dat ik dus waarschijnlijk mijn manco in dit verhaal. Ja pas in het laatste gesprek toen ik aangaf te twijfelen. Maar toen was het dus ook gelijk over. Ik was altijd bang hem pijn te doen en zo kwijt te raken.
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:54
Hoppetee,
het is toch heel logisch dat hij niet op je sms reageert. Zoals Nell zegt, hij wilde je kneden, maar jij lag dwars. Dus heeft hij je gedumpt; omdat hij geen macht over je kreeg.
Met je smsje geef je hem het 1e stukje macht terug. En hij laat je het voelen, pijn. Nu weet hij dat je nog met hem bezig bent. Dan stuur je nog een smsje, misschien wel meer, misschien een mail.
Met het 1e smsje heb je je hoofd voor hem gebogen. Maar je moet verder, op je knieën, in de modder van ellende. En dan, dan komt hij, de bijnagod, die je genadiglijk terugneemt, jij arme gebroken ziel, jij bedelaar. Maar dan wel op zijn voorwaarden, want jij bent de smekeling.
Trap er niet in; je zult verder van huis zijn dan aan het begin van dit topic.
Je hebt hem nu één smsje gestuurd. So what? een kleine setback, neem het jezelf niet zo kwalijk.
En als nog eens een aanvechting krijgt om te sms-en, lees dan eerst dit topic door, helemaal !! Dat geeft je een heleboel tijd om je te bedenken en ws wil je het dan helemaal niet meer.
het is toch heel logisch dat hij niet op je sms reageert. Zoals Nell zegt, hij wilde je kneden, maar jij lag dwars. Dus heeft hij je gedumpt; omdat hij geen macht over je kreeg.
Met je smsje geef je hem het 1e stukje macht terug. En hij laat je het voelen, pijn. Nu weet hij dat je nog met hem bezig bent. Dan stuur je nog een smsje, misschien wel meer, misschien een mail.
Met het 1e smsje heb je je hoofd voor hem gebogen. Maar je moet verder, op je knieën, in de modder van ellende. En dan, dan komt hij, de bijnagod, die je genadiglijk terugneemt, jij arme gebroken ziel, jij bedelaar. Maar dan wel op zijn voorwaarden, want jij bent de smekeling.
Trap er niet in; je zult verder van huis zijn dan aan het begin van dit topic.
Je hebt hem nu één smsje gestuurd. So what? een kleine setback, neem het jezelf niet zo kwalijk.
En als nog eens een aanvechting krijgt om te sms-en, lees dan eerst dit topic door, helemaal !! Dat geeft je een heleboel tijd om je te bedenken en ws wil je het dan helemaal niet meer.
woensdag 24 oktober 2007 om 00:29
Hoi,
Heb hem vandaag gesproken. Hij is net zo verdrietig, dat scheelt.
Gelukkig heb ik de liefste vrienden van de wereld en die hebben mij vanavond weer even in de juiste richting gezet. Ik ben echt beter af zo. Echt echt echt. Ik hoorde van een vriendin dat zij hem vrijdagnacht tegen was gekomen in de kroeg en dat hij zei dat hij zich erg rot voelde. Hij wilde zijn verhaal tegen haar vertellen maar zij kapte dat direct af, gelukkig. Hij wilde zichzelf natuurlijk goedpraten, want als hij ergens niet tegen kan is het dat er wel eens iemand een hekel aan hem zou kunnen hebben. Hij was wel naar de kapper geweest trouwens... en op de een of andere manier maakte dat me erg verdrietig. Alsof dat nu wel de moeite waard is. Maar iemand zei ook tegen me; dat doet hij met dezelfde reden als jij nu zou doen, even een egoboost omdat je je zo rot voelt. Dat zal het dan wel zijn denk ik. Sorry voor het misschien onsamenhangende verhaal, maar ben maar evebn aan de borrels gegaan, Moet even. Nu mag het weer.
Heb hem vandaag gesproken. Hij is net zo verdrietig, dat scheelt.
Gelukkig heb ik de liefste vrienden van de wereld en die hebben mij vanavond weer even in de juiste richting gezet. Ik ben echt beter af zo. Echt echt echt. Ik hoorde van een vriendin dat zij hem vrijdagnacht tegen was gekomen in de kroeg en dat hij zei dat hij zich erg rot voelde. Hij wilde zijn verhaal tegen haar vertellen maar zij kapte dat direct af, gelukkig. Hij wilde zichzelf natuurlijk goedpraten, want als hij ergens niet tegen kan is het dat er wel eens iemand een hekel aan hem zou kunnen hebben. Hij was wel naar de kapper geweest trouwens... en op de een of andere manier maakte dat me erg verdrietig. Alsof dat nu wel de moeite waard is. Maar iemand zei ook tegen me; dat doet hij met dezelfde reden als jij nu zou doen, even een egoboost omdat je je zo rot voelt. Dat zal het dan wel zijn denk ik. Sorry voor het misschien onsamenhangende verhaal, maar ben maar evebn aan de borrels gegaan, Moet even. Nu mag het weer.
woensdag 24 oktober 2007 om 09:48
Lieve Hoppetee,
Probeer het jezelf niet kwalijk te nemen dat je een sms stuurde, of deze gevoelens hebt, of hem gesproken hebt, waarbij je mss dingen gezegd of gedaan hebt waar je nu spijt van hebt.
Dit is een hartstikke zware periode, al die twijfels, onzekerheid, stuiterende emoties, maar, hoe moeilijk ook, het hoort er ECHT bij. Lees de topics over liefdesverdriet, daar vind je steeds dezelfde opeenvolging van verwerkingsfases terug. In een periode van liefdesverdriet worden mensen geconfronteerd met hun diepste angsten en verlangens, dat is gewoonweg heel moeilijk om doorheen te gaan. Gun jezelf dus dat je nu anders dan anders reageert, het gevoel hebt dat je verdwijnt of kapot gaat. Maar dat ga je niet!! Echt niet! Je hebt je in je leven uiteindelijk staande weten te houden, dat gaat je nu ook weer lukken!
Ik weet het, alle relativering is heel ver weg te zoeken. Rationele overwegingen lijken nu nog nep, tweedehands. Het gevoel overschreeuwt het verstand. Maar geef het een paar maanden, dan lukt het steeds beter om weer wat evenwichtiger door het leven te gaan.
Het is nu heel belangrijk dat je zijn gedrag bij hem laat, wat hij doet of zegt, zegt NIETS over jou. Probeer hem van jou te scheiden, zet het desnoods op papier, met twee kolommen. Dit zal je helpen om weer in contactte komen met waar JIJ voor staat.
Probeer het jezelf niet kwalijk te nemen dat je een sms stuurde, of deze gevoelens hebt, of hem gesproken hebt, waarbij je mss dingen gezegd of gedaan hebt waar je nu spijt van hebt.
Dit is een hartstikke zware periode, al die twijfels, onzekerheid, stuiterende emoties, maar, hoe moeilijk ook, het hoort er ECHT bij. Lees de topics over liefdesverdriet, daar vind je steeds dezelfde opeenvolging van verwerkingsfases terug. In een periode van liefdesverdriet worden mensen geconfronteerd met hun diepste angsten en verlangens, dat is gewoonweg heel moeilijk om doorheen te gaan. Gun jezelf dus dat je nu anders dan anders reageert, het gevoel hebt dat je verdwijnt of kapot gaat. Maar dat ga je niet!! Echt niet! Je hebt je in je leven uiteindelijk staande weten te houden, dat gaat je nu ook weer lukken!
Ik weet het, alle relativering is heel ver weg te zoeken. Rationele overwegingen lijken nu nog nep, tweedehands. Het gevoel overschreeuwt het verstand. Maar geef het een paar maanden, dan lukt het steeds beter om weer wat evenwichtiger door het leven te gaan.
Het is nu heel belangrijk dat je zijn gedrag bij hem laat, wat hij doet of zegt, zegt NIETS over jou. Probeer hem van jou te scheiden, zet het desnoods op papier, met twee kolommen. Dit zal je helpen om weer in contactte komen met waar JIJ voor staat.
