Relaties
alle pijlers
Wat na 1e geweld?
zondag 30 september 2007 om 22:44
Hallo allemaal,
Vroeg mij af hoe andere mensen erover denken.
Wat als je vriend af en toe eens agressief wordt?
Ik bedoel dan niet dat hij je helemaal bij elkaar slaagt, maar van enkele blauwe plekken of wat schaafwonden.
En als dit maar af en toe voorkomt (1 keer om de 2 jaar of zo).
Mag je er dan bijblijven of moet je na de 1e keer al zeggen, how! stop! en hem achterlaten?
Vroeg mij af hoe andere mensen erover denken.
Wat als je vriend af en toe eens agressief wordt?
Ik bedoel dan niet dat hij je helemaal bij elkaar slaagt, maar van enkele blauwe plekken of wat schaafwonden.
En als dit maar af en toe voorkomt (1 keer om de 2 jaar of zo).
Mag je er dan bijblijven of moet je na de 1e keer al zeggen, how! stop! en hem achterlaten?
donderdag 4 oktober 2007 om 11:46
sharraLangs de ene kant beperkt hij mij in mijn dromen, langs de andere kant ook weer niet.
Mabel Mijn vriend zou, moest hij mij niet hebben, op zijn job blijven en niet naar het buitenland gaan. Dus een job in het buitenland zoekt hij enkel voor mij. Omdat ik graag naar het buitenland zou gaan. Is misschien niet helemaal hoe ik het gepland had, maar het is wel een compromis, niet? Allebei wat 'water bij de wijn' doen. Dus heb er dan toch inspraak in gehad?
Gezelligheid2 Moet er inderdaad goed over nadenken, maar is moeilijk als het niet frequent gebeurt en op dit moment dus ook niet gebeurt.
Het is moeilijk om te kiezen. Kan bij hem blijven en zien waar we terechtkomen. Of kan alleen verder (en eventueel achteraf zien of we misschien toch beter waren samen, of zou dit niet gaan, onmogelijk worden na enkele jaren?)
Mabel Mijn vriend zou, moest hij mij niet hebben, op zijn job blijven en niet naar het buitenland gaan. Dus een job in het buitenland zoekt hij enkel voor mij. Omdat ik graag naar het buitenland zou gaan. Is misschien niet helemaal hoe ik het gepland had, maar het is wel een compromis, niet? Allebei wat 'water bij de wijn' doen. Dus heb er dan toch inspraak in gehad?
Gezelligheid2 Moet er inderdaad goed over nadenken, maar is moeilijk als het niet frequent gebeurt en op dit moment dus ook niet gebeurt.
Het is moeilijk om te kiezen. Kan bij hem blijven en zien waar we terechtkomen. Of kan alleen verder (en eventueel achteraf zien of we misschien toch beter waren samen, of zou dit niet gaan, onmogelijk worden na enkele jaren?)
donderdag 4 oktober 2007 om 12:04
Oke Somnah, dat was me niet helemaal duidelijk geworden.
Toch denk ik dat het slim is om alleen je eigen droom te gaan uitvoeren. Natuurlijk is een compromis heel goed, alleen in deze situatie, waarin je toch al twijfelt over je relatie, lijkt het me niet handig, want stel dat het doorgaat, dan heb jij een slap aftreksel van je eigenlijk wilt, maar bovendien de extra ballast dat je hem eigenlijk dankbaar moet zijn en eigenlijk ook niet mag zeuren aks hij je nog eens mishandelt.
Ik zou zeggen: ga gewoon eens een halfjaar doen wat je graag wilt; De afstand zal jullie beiden goed doen en een beter zicht geven op de relatie en op jezelf.
Wat voel je eigenlijk nog voor hem?
Toch denk ik dat het slim is om alleen je eigen droom te gaan uitvoeren. Natuurlijk is een compromis heel goed, alleen in deze situatie, waarin je toch al twijfelt over je relatie, lijkt het me niet handig, want stel dat het doorgaat, dan heb jij een slap aftreksel van je eigenlijk wilt, maar bovendien de extra ballast dat je hem eigenlijk dankbaar moet zijn en eigenlijk ook niet mag zeuren aks hij je nog eens mishandelt.
Ik zou zeggen: ga gewoon eens een halfjaar doen wat je graag wilt; De afstand zal jullie beiden goed doen en een beter zicht geven op de relatie en op jezelf.
Wat voel je eigenlijk nog voor hem?
donderdag 4 oktober 2007 om 12:15
Misschien heb je daar wel gelijk in. Maar kan hem ook zo moeilijk achterlaten.
Als ik niet thuis ben denk ik vaak, ik kan het beter alleen proberen.
Als ik thuis ben (met of zonder hem) denik ik weer, och ik zit hier goed, wil ik dit wel opgeven?
Wat ik voor hem voel? Zie hem uiteraard graag. Waarom? Omdat hij mijn beste vriend is, niet omdat ik mij begrepen voel, maar ... tja, moeilijk. Omdat hij er is voor mij als er iets mis is, er op kan rekenen. Hij zal als hij iets beloofd dat ook doen en mij nooit in de steek laten.
Als ik niet thuis ben denk ik vaak, ik kan het beter alleen proberen.
Als ik thuis ben (met of zonder hem) denik ik weer, och ik zit hier goed, wil ik dit wel opgeven?
Wat ik voor hem voel? Zie hem uiteraard graag. Waarom? Omdat hij mijn beste vriend is, niet omdat ik mij begrepen voel, maar ... tja, moeilijk. Omdat hij er is voor mij als er iets mis is, er op kan rekenen. Hij zal als hij iets beloofd dat ook doen en mij nooit in de steek laten.
donderdag 4 oktober 2007 om 12:32
Somnah, heel eerlijk: je klinkt niet alsof je er al aan toe bent om de relatie te verbreken. Dat moet vanuit jezelf komen en niet door een paar postings van anderen. Je bent wél een onomkeerbaar proces gestart: je bent jezelf vragen gaan stellen. Wat haal jij uit deze relatie? En welke conclusies trek je uit je eigen antwoord? Ze zijn eerder genoemd hier, maar o zulke belangrijke vragen.
Maak onderscheid tussen wat je over hem denkt en wat je hem ziet doen. Probeer het objectief te maken.
Maar, stel ondertussen je grens. Als hij je ooit weer slaat, dan ben je weg. Je hebt hem gewaarschuwd dat je daar niet van gediend bent. Kan hij zich ooit weer niet inhouden, dan zijn de consequenties voor hem. Bescherm jezelf, heb een noodplan. Is het erg genoeg dat dat nodig is, zul je je afvragen? Ja. De stap naar de 1e keer slaan is altijd kleiner dan de stap naar nog harder slaan. En die eerste stap heeft hij lang geleden al genomen.
Jij zit nu in het proces waarin je oogkleppen langzaam open gaan. Dat betekent dat je niet meer zo makkelijk in de rol zult zitten waarin hij je zo graag ziet. En dus wordt de kans op escalatie groter.
Sterkte meid!
Maak onderscheid tussen wat je over hem denkt en wat je hem ziet doen. Probeer het objectief te maken.
Maar, stel ondertussen je grens. Als hij je ooit weer slaat, dan ben je weg. Je hebt hem gewaarschuwd dat je daar niet van gediend bent. Kan hij zich ooit weer niet inhouden, dan zijn de consequenties voor hem. Bescherm jezelf, heb een noodplan. Is het erg genoeg dat dat nodig is, zul je je afvragen? Ja. De stap naar de 1e keer slaan is altijd kleiner dan de stap naar nog harder slaan. En die eerste stap heeft hij lang geleden al genomen.
Jij zit nu in het proces waarin je oogkleppen langzaam open gaan. Dat betekent dat je niet meer zo makkelijk in de rol zult zitten waarin hij je zo graag ziet. En dus wordt de kans op escalatie groter.
Sterkte meid!
donderdag 4 oktober 2007 om 12:54
Mabel, weet dat het wat vaag klinkt. Maar dat is omdat ik daar niet echt een antwoord op weet. Hoe weet je nou wat echte liefde is? Of het echte liefde is of het liefde uit vriendschap is of uit gewoonte. Weet niet goed hoe te ontdekken wat het is. Hij zegt dat hij van me houdt ja, maar ook hier, weet ie dat wel zeker dat het liefde is of vriendschap of ... , kan hij ook niet op antwoorden.
Daarom is het ook zo moeilijk.
Daarom is het ook zo moeilijk.
donderdag 4 oktober 2007 om 13:00
Annemoon,
Deze grens had ik al eens opgesteld nadat we even uiteen waren geweest.
Maar heb me er toen niet aan gehouden blijkbaar. Moet ik dit dan nog eens proberen? Misschien lukt het dan weer niet. Langs de ene kant ben ik er klaar voor, langs de andere kant weer niet. Als ik thuis ben denk ik, ja, ik blijf en geef het nog een kans. Als ik weg ben, denk ik, nee, ik ga mijn eigen ding doen. Weet niet of dit er iets toe doet, maar soms heb ik de indruk verliefd te worden op andere jongens. Maar misschien is dit enkel maar omdat ik mij bij die jongens dan meer geliefd en begrepen voel. Heb al gehoord dat dat bij meer mensen voorkomt en dat als je het negeert het niet erg is, maar hoe komt dit dan, vraag ik mij af, omdat het geen echte liefde is, of omdat het gras altijd groener lijkt aan de andere kant.
Deze grens had ik al eens opgesteld nadat we even uiteen waren geweest.
Maar heb me er toen niet aan gehouden blijkbaar. Moet ik dit dan nog eens proberen? Misschien lukt het dan weer niet. Langs de ene kant ben ik er klaar voor, langs de andere kant weer niet. Als ik thuis ben denk ik, ja, ik blijf en geef het nog een kans. Als ik weg ben, denk ik, nee, ik ga mijn eigen ding doen. Weet niet of dit er iets toe doet, maar soms heb ik de indruk verliefd te worden op andere jongens. Maar misschien is dit enkel maar omdat ik mij bij die jongens dan meer geliefd en begrepen voel. Heb al gehoord dat dat bij meer mensen voorkomt en dat als je het negeert het niet erg is, maar hoe komt dit dan, vraag ik mij af, omdat het geen echte liefde is, of omdat het gras altijd groener lijkt aan de andere kant.
donderdag 4 oktober 2007 om 13:49
Ach meid, als het echte liefde is, dan weet je het wel.
Ik wil niet zeggen dat dan alle problemen automatisch opgelost worden ........... Maar dan zou ik nog enigszins kunnen begrijpen dat je blijft bij iemand die je mishandelt.
Mag ik even iets strenger zijn? Je klinkt vaag, maar ook zo moedeloos, hopeloos ..... het leven kabbelt maar zo'n beetje aan je voorbij.
Je bent 25? Je hebt je hele leven nog voor je. Ga alsjeblieft iets doen met jezelf, maak een plan, verzin iets. Ik zou je wel hoogst persoonlijk door elkaar willen rammelen (figuurlijk dan hè) om je wakker te schudden uit je "coma".
Wat let je om hier en nu te besluiten om b.v. alsnog je amerikadroom waar te maken. Je hoeft niet meteen te emigreren en je relatie te verbreken. Ga een paar maanden of een halfjaar dat vrijwilligerswerk doen. Neem eens een ferm besluit. Je zult zien hoe wakker je wordt als je alleen met jezelf bent in een vreemd land, even weg van je huidige leven. Dan leer je jezelf goed kennen.
Laat je leven, je toekomst niet bepalen door je vriend. Zeg nou zelf, tot nu toe heeft hij nog niet echt laten zien dat je dat aan hem kunt overlaten.
Ik wil niet zeggen dat dan alle problemen automatisch opgelost worden ........... Maar dan zou ik nog enigszins kunnen begrijpen dat je blijft bij iemand die je mishandelt.
Mag ik even iets strenger zijn? Je klinkt vaag, maar ook zo moedeloos, hopeloos ..... het leven kabbelt maar zo'n beetje aan je voorbij.
Je bent 25? Je hebt je hele leven nog voor je. Ga alsjeblieft iets doen met jezelf, maak een plan, verzin iets. Ik zou je wel hoogst persoonlijk door elkaar willen rammelen (figuurlijk dan hè) om je wakker te schudden uit je "coma".
Wat let je om hier en nu te besluiten om b.v. alsnog je amerikadroom waar te maken. Je hoeft niet meteen te emigreren en je relatie te verbreken. Ga een paar maanden of een halfjaar dat vrijwilligerswerk doen. Neem eens een ferm besluit. Je zult zien hoe wakker je wordt als je alleen met jezelf bent in een vreemd land, even weg van je huidige leven. Dan leer je jezelf goed kennen.
Laat je leven, je toekomst niet bepalen door je vriend. Zeg nou zelf, tot nu toe heeft hij nog niet echt laten zien dat je dat aan hem kunt overlaten.
donderdag 4 oktober 2007 om 14:40
Waarvan? dat je even een halfjaartje iets anders gaat doen?
Natuurlijk kùn je spijt krijgen. Je kunt overal spijt van krijgen, maar zoals men zegt: je kunt beter spijt krijgen van wat je wèl gedaan hebt, dan van wat je niet gedaan hebt. En ik vrees heel erg als je zo door blijft vegeteren dat je over tien, twintig jaar hééél veel spijt krijgt van alle jaren die je verspild hebt!!
donderdag 4 oktober 2007 om 15:00
Hoi Somnah,
Hier even een reaktie van iemand die geemigreerd is.
Let erop als je dit wil gaan doen jullie zeker het eerste halfjaar heel erg op elkaar zijn aangewezen.
Dit zorgt ervoor dat je relatie onder een vergrootglas komt te liggen , dus het positieve zal uitvergroot worden maar ook zeker het negatieve.
Ik heb om me heen al heel veel emigranten relaties zien klappen door de spanning die dit allemaal met zich meebrengt.Dus van mij een tip als je al twijfelt over je relatie zorg dan iniedergeval dat je basis stevig is voordat je weggaat.
Groetjes Venezia
Hier even een reaktie van iemand die geemigreerd is.
Let erop als je dit wil gaan doen jullie zeker het eerste halfjaar heel erg op elkaar zijn aangewezen.
Dit zorgt ervoor dat je relatie onder een vergrootglas komt te liggen , dus het positieve zal uitvergroot worden maar ook zeker het negatieve.
Ik heb om me heen al heel veel emigranten relaties zien klappen door de spanning die dit allemaal met zich meebrengt.Dus van mij een tip als je al twijfelt over je relatie zorg dan iniedergeval dat je basis stevig is voordat je weggaat.
Groetjes Venezia
donderdag 4 oktober 2007 om 15:16
Ik denk, dat jij op een bepaald moment heel erg veel spijt gaat krijgen van de keuzes die je niet maakt of uitstelt. Heel veel gaan zo aan je voorbij, dingen die je wel zou willen doen, maar uitstelt. De dingen die bijv. hij wel doet, die volg je wel, omdat hij deze keuzes wel maakt.
Wanneer je zo met jouw beslissingen c.q. keuzes om blijft gaan, zul je onherroepelijk in de problemen komen.
Je hebt het erover gehad om professionele hulp te gaan zoeken en ik hoop dat je deze stappen al wel ondernomen hebt.Hier zou je hulp kunnen vinden in het leren maken van keuzes.
vrijdag 5 oktober 2007 om 13:17
Somnah je zou eigenlijk dit hele topic aan je vriend moeten laten lezen...
Als hij schrikt, berouw toont, begrip krijgt, inziet wat het met je doet en dat erg vindt ... dan is er duidelijk nog een kans voor jullie.
Als hij woest wordt en totaal niet begrijpt dat dit je zo bezig heeft gehouden dat je (anoniem) advies en steun aan anderen hebt gevraagd én als hij er misschien zelfs wel agressief van wordt... tja dan is het echt tijd om de knoop door te hakken.
Als hij schrikt, berouw toont, begrip krijgt, inziet wat het met je doet en dat erg vindt ... dan is er duidelijk nog een kans voor jullie.
Als hij woest wordt en totaal niet begrijpt dat dit je zo bezig heeft gehouden dat je (anoniem) advies en steun aan anderen hebt gevraagd én als hij er misschien zelfs wel agressief van wordt... tja dan is het echt tijd om de knoop door te hakken.
vrijdag 5 oktober 2007 om 14:30
Somnah, ben je bang om alleen te zijn?
Je geeft aan dat je niet zo goed weet wat je voelt, of je wel écht van hem houdt, of je gevoelens wel genoeg zijn... maar dat je bang bent dat je nooit een 'betere' tegenkomt. Waarom denk je dat? Vind je het een raar idee dat er mensen zijn die echt van je kunnen houden? Vind je jezelf wel lief? Vind je jezelf aantrekkelijk? Als je jezelf best leuk vindt, is het echt niet erg om (een tijdje) alleen te zijn. En ja, het gezegde zegt niet voor niks 'op ieder potje past een dekseltje', dus de kans is best wel groot dat je ooit een ander ontmoet. En stel nou dat dat niet gebeurt.. in het allerallerergste geval.. dan heb je altijd jezelf nog, en jij zou je beste vriend moeten zijn.
Je zegt dat je vriend je beste vriend is, maar is het een goede vriendschap als je vriend zijn best niet doet je te begrijpen? Is het een goede vriendschap, of een goede relatie, als je niet het beetje tederheid krijgt dat jij zo graag wilt?
Als ik je één tip mag geven (en doe ermee wat je wilt), ga alsjeblieft niet emigreren met je vriend nu jullie relatie vol twijfels zit. Je bent behoorlijk op elkaar aangewezen als je emigreert en misschien lopen dingen dan nog wel veel meer uit de hand. In het buitenland heb je geen vangnet.
Heb je vrienden, familie, waar je een goede band mee hebt?
Oh, en over het in je eentje naar Amerika gaan... Ik ben 7 maand alleen weggeweest (talencursus, werken) en ik zou de ervaring níet willen missen. Niet omdat het allemaal één groot feest was - verre van dat, ik heb het soms best moeilijk gehad. Maar ik heb veel geleerd. Vergeet niet dat waar je ook gaat, je altijd jezelf mee moet nemen. Dus het is niet erg om een tijdje met jezelf 'opgescheept' te zitten. Zo leer je jezelf beter kennen en word je een sterker persoon. En ik heb ook heel veel wél leuke dingen meegemaakt :-).
Je geeft aan dat je niet zo goed weet wat je voelt, of je wel écht van hem houdt, of je gevoelens wel genoeg zijn... maar dat je bang bent dat je nooit een 'betere' tegenkomt. Waarom denk je dat? Vind je het een raar idee dat er mensen zijn die echt van je kunnen houden? Vind je jezelf wel lief? Vind je jezelf aantrekkelijk? Als je jezelf best leuk vindt, is het echt niet erg om (een tijdje) alleen te zijn. En ja, het gezegde zegt niet voor niks 'op ieder potje past een dekseltje', dus de kans is best wel groot dat je ooit een ander ontmoet. En stel nou dat dat niet gebeurt.. in het allerallerergste geval.. dan heb je altijd jezelf nog, en jij zou je beste vriend moeten zijn.
Je zegt dat je vriend je beste vriend is, maar is het een goede vriendschap als je vriend zijn best niet doet je te begrijpen? Is het een goede vriendschap, of een goede relatie, als je niet het beetje tederheid krijgt dat jij zo graag wilt?
Als ik je één tip mag geven (en doe ermee wat je wilt), ga alsjeblieft niet emigreren met je vriend nu jullie relatie vol twijfels zit. Je bent behoorlijk op elkaar aangewezen als je emigreert en misschien lopen dingen dan nog wel veel meer uit de hand. In het buitenland heb je geen vangnet.
Heb je vrienden, familie, waar je een goede band mee hebt?
Oh, en over het in je eentje naar Amerika gaan... Ik ben 7 maand alleen weggeweest (talencursus, werken) en ik zou de ervaring níet willen missen. Niet omdat het allemaal één groot feest was - verre van dat, ik heb het soms best moeilijk gehad. Maar ik heb veel geleerd. Vergeet niet dat waar je ook gaat, je altijd jezelf mee moet nemen. Dus het is niet erg om een tijdje met jezelf 'opgescheept' te zitten. Zo leer je jezelf beter kennen en word je een sterker persoon. En ik heb ook heel veel wél leuke dingen meegemaakt :-).
vrijdag 5 oktober 2007 om 15:37
Liefste mensen,
Ik heb hem gisteren gezegd dat sowieso, wat er ook gebeurd ik naar Amerika ga. En ik ga er alleen naartoe, het kan wel zijn, afhankelijk van waar ik naartoe ga, dat ik ginder iemand bekend tegenkom. (best wel leuke kerel trouwens)
Hij vroeg: Kom je dan achteraf nog wel terug? Heb hem dan eerlijk gezegd dat ik dat niet weet.
Hem dit laten lezen, hmm, hij zou het niet begrijpen denk ik, maar hij zou dit waarschijnlijk wel beter vinden, dan dat ik er met iemand van onze vrienden over gesproken zou hebben.
Heb ik ook wel gedaan hoor, de meesten raden mij aan van er dan gewoon mee te breken, anderen zeggen dat moeit je zelf beslissen, kunnen wij niet voor jouw doen.
Maar vind het dan ook weer zo erg, hij doet zoveel moeite om iets te zoeken in het buitenland. En nu doet ie weer extra zijn best voor mij, misschien blijft dit deze keer wel duren.
Heb met mezelf niet echt problemen. En wat alleen zijn betreft. Weet niet of ik er bang voor ben, probleem is alleen dat ik nooit echt alleen ben geweest en dat waarschijnlijk ook niet vlug zal zijn. Klinkt misschien raar, maar er zijn een hele hoop jongens die mij wel zien zitten, maar die gewoon niets doen omdat ik met hem ben, van sommigen weet ik dat via via en anderen hebben het durven zeggen.
Pom508: Ga een talencursus Spaans volgen in Amerika.
Tangerine: waar ben jij geweest voor je talencursus? Is er ergens iets over te lezen, foto's, ... ? Met welke organisatie heb je dat gedaan? Er zijn er zoveel!
Ben echt blij voor u dat je nog nooit met geweld in een relatie temaken hebt gehad. Kan er niet aan doen, maar kan het mij echt moeilijk voorstellen.
Groetjes
Ik heb hem gisteren gezegd dat sowieso, wat er ook gebeurd ik naar Amerika ga. En ik ga er alleen naartoe, het kan wel zijn, afhankelijk van waar ik naartoe ga, dat ik ginder iemand bekend tegenkom. (best wel leuke kerel trouwens)
Hij vroeg: Kom je dan achteraf nog wel terug? Heb hem dan eerlijk gezegd dat ik dat niet weet.
Hem dit laten lezen, hmm, hij zou het niet begrijpen denk ik, maar hij zou dit waarschijnlijk wel beter vinden, dan dat ik er met iemand van onze vrienden over gesproken zou hebben.
Heb ik ook wel gedaan hoor, de meesten raden mij aan van er dan gewoon mee te breken, anderen zeggen dat moeit je zelf beslissen, kunnen wij niet voor jouw doen.
Maar vind het dan ook weer zo erg, hij doet zoveel moeite om iets te zoeken in het buitenland. En nu doet ie weer extra zijn best voor mij, misschien blijft dit deze keer wel duren.
Heb met mezelf niet echt problemen. En wat alleen zijn betreft. Weet niet of ik er bang voor ben, probleem is alleen dat ik nooit echt alleen ben geweest en dat waarschijnlijk ook niet vlug zal zijn. Klinkt misschien raar, maar er zijn een hele hoop jongens die mij wel zien zitten, maar die gewoon niets doen omdat ik met hem ben, van sommigen weet ik dat via via en anderen hebben het durven zeggen.
Pom508: Ga een talencursus Spaans volgen in Amerika.
Tangerine: waar ben jij geweest voor je talencursus? Is er ergens iets over te lezen, foto's, ... ? Met welke organisatie heb je dat gedaan? Er zijn er zoveel!
Ben echt blij voor u dat je nog nooit met geweld in een relatie temaken hebt gehad. Kan er niet aan doen, maar kan het mij echt moeilijk voorstellen.
Groetjes
vrijdag 5 oktober 2007 om 16:27
Dat ik naar Amerika ga is dan al beslist, nu is de vraag enkel nog of ik volledig met mijn relatie stop of dat we wel zien, of we stoppen en na een half jaar of een jaar nog eens kijken hoe we erover denken.
Jullie hebben mij al flink geholpen, maar ben er nog steeds niet helemaal uit, het is en blijft moeilijk.
Moet een keuze maken denk ik voor ik mij weer laat doen.
Jullie hebben mij al flink geholpen, maar ben er nog steeds niet helemaal uit, het is en blijft moeilijk.
Moet een keuze maken denk ik voor ik mij weer laat doen.
vrijdag 5 oktober 2007 om 16:33
Ik ben naar Spanje gegaan voor de talencursus & het werk, dus ik kan je helaas weinig over taleninstituten in Amerika vertellen :-).
Ik ben blij dat je hebt gekozen om tóch naar Amerika te gaan en dus je eigen wens te volgen. Ik vind het een heel dappere beslissing en ik vind het knap dat je deze keus hebt gemaakt. Je zult waarschijnlijk ook zien dat het een stuk minder erg is om alleen te zijn dan waar je nu bang voor bent... Je ontmoet overal wel mensen en je hebt grote kans dat je een veel liever, begripvoller persoon treft dan de man waarmee je nu samen bent.. Want echt, iedereen verdient een relatie waarin men respect heeft voor elkaar... En daar hoort lichamelijk geweld en gebrek aan intimiteit niet bij!
Ik ben blij dat je hebt gekozen om tóch naar Amerika te gaan en dus je eigen wens te volgen. Ik vind het een heel dappere beslissing en ik vind het knap dat je deze keus hebt gemaakt. Je zult waarschijnlijk ook zien dat het een stuk minder erg is om alleen te zijn dan waar je nu bang voor bent... Je ontmoet overal wel mensen en je hebt grote kans dat je een veel liever, begripvoller persoon treft dan de man waarmee je nu samen bent.. Want echt, iedereen verdient een relatie waarin men respect heeft voor elkaar... En daar hoort lichamelijk geweld en gebrek aan intimiteit niet bij!
