Relaties
alle pijlers
Wat na 1e geweld?
zondag 30 september 2007 om 22:44
Hallo allemaal,
Vroeg mij af hoe andere mensen erover denken.
Wat als je vriend af en toe eens agressief wordt?
Ik bedoel dan niet dat hij je helemaal bij elkaar slaagt, maar van enkele blauwe plekken of wat schaafwonden.
En als dit maar af en toe voorkomt (1 keer om de 2 jaar of zo).
Mag je er dan bijblijven of moet je na de 1e keer al zeggen, how! stop! en hem achterlaten?
Vroeg mij af hoe andere mensen erover denken.
Wat als je vriend af en toe eens agressief wordt?
Ik bedoel dan niet dat hij je helemaal bij elkaar slaagt, maar van enkele blauwe plekken of wat schaafwonden.
En als dit maar af en toe voorkomt (1 keer om de 2 jaar of zo).
Mag je er dan bijblijven of moet je na de 1e keer al zeggen, how! stop! en hem achterlaten?
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:59
Kijk Somnah, het feit dat je hiervoor nog geen andere relatie hebt gehad, maakt dat je ook geen betere ervaringen hebt, dat je niet weet dat het anders kan, een relatie waarin je je veilig, geliefd, gerespecteerd voelt. Daarom denk je misschien dat wel min of meer normaal is. Maar hoe zit het met de mensen om je heen? Hebben die ook allemaal zo'n akelige relatie als jij?
Je zegt dat je je afvraagt of er ooit nog iemand zòveel van je houden zal....... Maar je moet eerst van je zelf houden; en als je van jezelf houdt ben je nooit alleen, je bent je eigen beste vriend!! En als je eenmaal weet wie je bent en wat je van leven verwacht, weet je ook wat je van een partner verwacht, van een relatie. Je kunt je geluk niet van een ander laten afhangen; en zeker niet van een persoon die je alleen maar een rotgevoel geeft, die je gevoelens niet serieus neemt, met wie je het alleen maar leuk hebt als hij in een goede bui is, die je slaat en zich er dan ook nog vanaf maakt, dat het niet zo erg is.
En geloof me maar, deze jongen houdt niet zòveel van je; hij houdt voornamelijk van zichzelf en jij bent gewoon een hebbedingetje, een poppetje voor hem; wat zn leven een beetje leuker maakt. Zo hoort een relatie niet te zijn.
Je zegt dat je je afvraagt of er ooit nog iemand zòveel van je houden zal....... Maar je moet eerst van je zelf houden; en als je van jezelf houdt ben je nooit alleen, je bent je eigen beste vriend!! En als je eenmaal weet wie je bent en wat je van leven verwacht, weet je ook wat je van een partner verwacht, van een relatie. Je kunt je geluk niet van een ander laten afhangen; en zeker niet van een persoon die je alleen maar een rotgevoel geeft, die je gevoelens niet serieus neemt, met wie je het alleen maar leuk hebt als hij in een goede bui is, die je slaat en zich er dan ook nog vanaf maakt, dat het niet zo erg is.
En geloof me maar, deze jongen houdt niet zòveel van je; hij houdt voornamelijk van zichzelf en jij bent gewoon een hebbedingetje, een poppetje voor hem; wat zn leven een beetje leuker maakt. Zo hoort een relatie niet te zijn.
dinsdag 2 oktober 2007 om 16:16
Hoi Somnah, toen ik dit las, viel ik bijna achterover. Je vriend slaat je, scheldt je uit, houdt geen rekening met jou (het kan hem niet schelen dat jij het koud hebt 's nachts) en dan zeg jij dat hij van je houdt!?????
Sterker, je vraagt je af of iemand nog zoveel van je zou kunnen houden als hij?!
Sorry als ik hard klink, maar ik vind dat je jezelf wat wijs maakt.
Maar ik kan het wel begrijpen.
Ik heb ook een lange relatie gehad (29 jaar) met iemand die mijn eerste liefde/relatie was. En ik heb ook lange tijd gedacht dat hij van me hield, ondanks het feit dat het een heel ongelijkwaardige relatie was, waarin hij de macht had en ik op mijn tenen liep.
Pas toen ik na mijn scheiding een nieuwe relatie kreeg, heb ik ingezien dat er van de kant van mijn ex helemaal geen sprake was geweest van liefde. Nu weet ik wat liefde is. Een man die je liefheeft, slaat en scheldt niet, draagt je op handen, doet er alles aan om je gelukkig te maken, warmt 's nachts je voeten in zijn handen als je het koudt hebt, en doet nog honderden andere dingen om je blij te maken.
Somnah, die man houdt niet van je! Misschien is hij op de liefde gesteld die jij hem geeft, op jouw aanwezigheid, op je gezelschap, maar als je van iemand houdt dan behandel je hem/haar niet zoals hij jou behandelt! Dat is geen echte liefde.
dinsdag 2 oktober 2007 om 23:34
Eerst was het still, af en toe eens iets gezegd, op een hele lieve manier zelfs eigenlijk. En dan hebben we 2 uur eens deftig gesproken. En heeft hij me kunnen tonen hoeveel moeite hij wel voor mij doet. Goed gesprek gehad, ook gezegd dat ik mij 'geliefd' wil voelen door verassingetjes, knuffeltjes, ... Zitten ook altijd in een andere zetel, ben bij hem gaan zitten na het gesprek. Heb dan om een knuffel gevraagd, was niet wat ik hoopte, voelde geen 'rillingen'. Meestal als iemand mij vastneemt om mij (gemeend) te troosten krijg ik er een soort van 'rillingen' aan over. Maar hij nam mij ook maar half vast eigenlijk. Die weet gewoon echt niet hoe die dat moet doen denk ik, heeft dat van thuisuit nooit geleerd of zo. Heb dat ook niet echt geleerd, maar mijn moeder pakte mij zo heel soms wel eens vast als er iets was. Wil heel graag dingen ontdekken en naar buitenland gaan en zo, door gewoon alles achter te laten en te vertrekken en zien waar ik dan terecht kom. Maar dat kan hij niet, hij wil eerst dan iets vinden om dan hetgene dat hij hier heeft pas achter te laten. Hij moet die zekerheid hebben. Ik begrijp hem daar wel in hoor, maar toch weet ik niet of het dat is wat ik wil. En dus staan we terug bij af. Weet niet wat ik nu eigenlijk wil, misschien ben ik alleen het probleem of zo. Ben altijd al een twijfelaar geweest, dat weet ik. Maar je moet toch weten wat je wilt doen in het leven. Ben ik dan zo onrealistisch? Er zijn toch nog mensen die gewoon vertrekken en dan hun ding wel vinden, niet? Ben mezelf gewoon beu nu.
Toch bedankt voor jullie moeite.
Toch bedankt voor jullie moeite.
woensdag 3 oktober 2007 om 00:13
woensdag 3 oktober 2007 om 00:37
Heb zo het gevoel dat ik knettergek ben. Misschien kan ik beter eens naar een relatietherapeut gaan, eerst alleen, dan eventueel samen. Of naar een psychiater, misschien kunnen die mij vertellen wat ik nu eigenlijk wil.
Sorry dat ik jullie met dit alles lastig val, begrijp eigenlijk niet dat jullie mijn gezaag en onzekerheid nog niet beu zijn.
Sorry dat ik jullie met dit alles lastig val, begrijp eigenlijk niet dat jullie mijn gezaag en onzekerheid nog niet beu zijn.
woensdag 3 oktober 2007 om 08:57
Soms weet je het gewoon even niet meer. Dat kan.
Het is in elk geval zeker niet verkeerd er eens over te praten met een objectief iemand. Als jij nog bepaalde plannen in het leven hebt, moet je je door niemand tegen laten houden. Beter geprobeerd en het beviel niet of lukte niet dan helemaal niet geprobeerd en je altijd af blijven vragen 'wat als..'
Misschien bedoelt je vriend het niet allemaal zo slecht maar hij moet geen smoesjes verzinnen dat af en toe een paar klappen uitdelen niet zo erg is want dat is wél erg. Dat moet hij echt niet meer doen! En als hij niet snapt dat het smoesjes zijn en dat het wel erg is, weet je ook dat het dus weer kan gebeuren. Ik zou daar zeker nog wat woorden aan vuil maken en als hij het dan nog niet in wil zien, was wat mij betreft zeker daar het gat van de deur.
Dat je twijfelt aan van alles en nog wat lijkt me een goed ding uit te zoeken waar het aan ligt en of je wat zekerder van je zaak kan worden.
Voor kaboutertje: een mooi voorbeeld hoe ik erover denk:wat de blonde vrouw zegt
Het is in elk geval zeker niet verkeerd er eens over te praten met een objectief iemand. Als jij nog bepaalde plannen in het leven hebt, moet je je door niemand tegen laten houden. Beter geprobeerd en het beviel niet of lukte niet dan helemaal niet geprobeerd en je altijd af blijven vragen 'wat als..'
Misschien bedoelt je vriend het niet allemaal zo slecht maar hij moet geen smoesjes verzinnen dat af en toe een paar klappen uitdelen niet zo erg is want dat is wél erg. Dat moet hij echt niet meer doen! En als hij niet snapt dat het smoesjes zijn en dat het wel erg is, weet je ook dat het dus weer kan gebeuren. Ik zou daar zeker nog wat woorden aan vuil maken en als hij het dan nog niet in wil zien, was wat mij betreft zeker daar het gat van de deur.
Dat je twijfelt aan van alles en nog wat lijkt me een goed ding uit te zoeken waar het aan ligt en of je wat zekerder van je zaak kan worden.
Voor kaboutertje: een mooi voorbeeld hoe ik erover denk:wat de blonde vrouw zegt
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 3 oktober 2007 om 10:09
Beste meid, om te beginnen hoef je geen "sorry" te zeggen tegen de posters hier. We zijn hier allemaal uit vrije wil en als we genoeg van je hebben zoeken we gewoon een ander topic op!!
Ik denk dat het helemaal niet gek is om een met een deskundige te praten, alleen moet je niet de illusie hebben dat die je gaat vertellen wat JIJ wilt. Hij kan je hooguit helpen om eens wat meer op jezelf en je eigen leven te focussen.
Je zegt b.v. dat je eigenlijk wel naar het buitenland wilt op de bonnefooi om te zien wat er op je weg komt. Je vriend wil dat niet of pas als er zekerheid is waar hij terechtkomt. Dus gebeurt er niets, maar besef je wel dat je in feite (net als je vriend) ook zekerheid wilt? Maar dan via hem, zonder hem doe je niets!!
Wat let je (ik neem aan dat je nog jong bent), om in je eentje te gaan; je eigen horizon te verkennen?
Heb je er al eens over nagedacht wat je zou willen? Backpacken in Australie ? Ga dan probeer het eens voor een paar maanden ofzo. En als je dat te spannend vindt...... een baan nemen op een paarhonderd km's, daar alleen gaan wonen, kan ook al helpen om jezelf te leren kennen. Verzin een plan, laat niet je hele leven en je toekomst afhangen van deze relatie.
woensdag 3 oktober 2007 om 12:33
Hoopte eigenlijk wel dat zo iemand mij kan vertellen wat ik nu eigenlijk wil en wat ik moet doen. Of toch wat ik het beste kan doen.
Ben al eens naar het buitenland geweest, geen probleem voor mij hoor, ken trouwens op vele plaatsen mensen. Dus daar heb ik geen schrik van hoor.
Dat was dus mijn plan, zou vrijwilligerswerk in Amerika wel zien zitten. En achteraf moest ik dan nog niets zijn tegengekomen zou ik eventueel als reisbegeleidster kunnen beginnen. Maar nu bleek dat hij effectief naar een job in het buitenland aan het zoeken is, om dan samen met mij te kunnen verhuizen.
Ben al eens naar het buitenland geweest, geen probleem voor mij hoor, ken trouwens op vele plaatsen mensen. Dus daar heb ik geen schrik van hoor.
Dat was dus mijn plan, zou vrijwilligerswerk in Amerika wel zien zitten. En achteraf moest ik dan nog niets zijn tegengekomen zou ik eventueel als reisbegeleidster kunnen beginnen. Maar nu bleek dat hij effectief naar een job in het buitenland aan het zoeken is, om dan samen met mij te kunnen verhuizen.
woensdag 3 oktober 2007 om 13:18
Somnah, niemand gaat jou vertellen wat je moet doen. Daarvoor hoef je ook geen professionele hulp in te schakelen, want ook zij zullen niet tegen jou zeggen wat je moet doen.
Een aantal posters hebben wel tegen je gezegd hier, dat je weg moet gaan uit de relatie vanwege het geweld wat gebruikt is, maar dat doe je niet. Simpelweg omdat je dit nu niet wil.
Ik bemerk wel, dat je je totaal afhankelijk van hem opstelt, ondanks je twijfels. Hij gaat wel plannen maken voor een vertrek naar het buitenland en jij zult, zoals de situatie nu is, hem volgen.
Mabel zegt het ook al, maar jij moet eerst eens een eigen plan gaan trekken. Zelf je leven in gaan delen en kijken of de relatie wel is wat jij ervan verwacht.
Een aantal posters hebben wel tegen je gezegd hier, dat je weg moet gaan uit de relatie vanwege het geweld wat gebruikt is, maar dat doe je niet. Simpelweg omdat je dit nu niet wil.
Ik bemerk wel, dat je je totaal afhankelijk van hem opstelt, ondanks je twijfels. Hij gaat wel plannen maken voor een vertrek naar het buitenland en jij zult, zoals de situatie nu is, hem volgen.
Mabel zegt het ook al, maar jij moet eerst eens een eigen plan gaan trekken. Zelf je leven in gaan delen en kijken of de relatie wel is wat jij ervan verwacht.
woensdag 3 oktober 2007 om 13:36
Af en toe meegelezen hier en zeker niet alles, maar toch wil ik je wat vragen Somnah. Misschien dat het jezelf helpt duidelijkheid te krijgen.
Wat haal jij uit deze relatie, waarom blijf jij?
Ooit heb ik die vraag ook gekregen en dat heeft mij toen een begin gemaakt in een denkproces om anders tegen de relatie aan te kijken. Het is niet vanzelfsprekend om te blijven. Daar moeten beide partijen moeite voor doen en beide partijen moeten gelukkig kunnen zijn in een relatie. Dat het voor je vriend goed is, wil niet zeggen dat het jou goed is.
Overigens vind ik het geen incidenteel iets wat er bij jullie aan de hand is, maar zeker structureel. En niemand kan je zeggen wat jij moet doen. Jij moet zelf de verantwoordelijkheid nemen om jezelf gelukkig te maken en je besluiten daarop baseren. En daar kan hulpverlening je wel bij helpen!
Wat haal jij uit deze relatie, waarom blijf jij?
Ooit heb ik die vraag ook gekregen en dat heeft mij toen een begin gemaakt in een denkproces om anders tegen de relatie aan te kijken. Het is niet vanzelfsprekend om te blijven. Daar moeten beide partijen moeite voor doen en beide partijen moeten gelukkig kunnen zijn in een relatie. Dat het voor je vriend goed is, wil niet zeggen dat het jou goed is.
Overigens vind ik het geen incidenteel iets wat er bij jullie aan de hand is, maar zeker structureel. En niemand kan je zeggen wat jij moet doen. Jij moet zelf de verantwoordelijkheid nemen om jezelf gelukkig te maken en je besluiten daarop baseren. En daar kan hulpverlening je wel bij helpen!
woensdag 3 oktober 2007 om 17:03
Ik wist ook het antwoord niet, toen ik de vraag kreeg, maar het zette me wel aan het denken. Het heeft me bewuster van mezelf gemaakt zodat ik weer meer in controle kwam over mijn leven en de dingen me minder overkwamen.
En daardoor zijn dingen gaan schuiven, toch wel, en is mijn relatie, die dus onevenwichtig en met veel emotionele chantage was uiteindelijk beeindigd. Kijk, je moet het zelf doen, zelf iets maken van je leven en jij alleen kan de antwoorden daarop vinden. Houd de vraag maar eens een poosje in gedachten.
En daardoor zijn dingen gaan schuiven, toch wel, en is mijn relatie, die dus onevenwichtig en met veel emotionele chantage was uiteindelijk beeindigd. Kijk, je moet het zelf doen, zelf iets maken van je leven en jij alleen kan de antwoorden daarop vinden. Houd de vraag maar eens een poosje in gedachten.
woensdag 3 oktober 2007 om 17:33
Bedankt,
Het probleem is echter dat ik niet veel tijd heb. Krijg een beter aanbod op mijn werk, maar als ik met mijn relatie niet doorga, zal ik deze ook niet aannemen. Het probleem is dat er voorbereidingen bijkomen bij dat aanbod. En als dat dus voor mij niet nodig meer zou zijn dan zit ie ermee (mijn baas). En dat wil ik ook weer niet natuurlijk.
Maar het is waar wat je zegt, zal het misschien zo eens aan mijn vriend vragen ook, misschien denkt die wel gewoon dat ie verder met mij wil omdat ie ook niet beter wil en er zo nog niet over heeft nagedacht. Wat denk je?
Het probleem is echter dat ik niet veel tijd heb. Krijg een beter aanbod op mijn werk, maar als ik met mijn relatie niet doorga, zal ik deze ook niet aannemen. Het probleem is dat er voorbereidingen bijkomen bij dat aanbod. En als dat dus voor mij niet nodig meer zou zijn dan zit ie ermee (mijn baas). En dat wil ik ook weer niet natuurlijk.
Maar het is waar wat je zegt, zal het misschien zo eens aan mijn vriend vragen ook, misschien denkt die wel gewoon dat ie verder met mij wil omdat ie ook niet beter wil en er zo nog niet over heeft nagedacht. Wat denk je?
woensdag 3 oktober 2007 om 19:21
TO, ik denk dat je heel goed weet wat je zou moeten doen... Heel hard weghollen! Dit is niet goed voor je, en het kan je weleens veel meer schade doen dan je denkt als je toch blijft. (Geloof me...)
Iemand die zo met je omgaat, verandert echt niet. Ook al zegt hij misschien van wel. De enige die hier echt iets aan kan doen ben jij. Liefde of niet, dit mag je niet laten gebeuren.
Als je er zelf niet uit komt, wees dan zo sterk om hulp te zoeken, bijvoorbeeld bij een eerstelijns psycholoog. Die kan je helpen uit te vinden wat je wilt.
Iemand die zo met je omgaat, verandert echt niet. Ook al zegt hij misschien van wel. De enige die hier echt iets aan kan doen ben jij. Liefde of niet, dit mag je niet laten gebeuren.
Als je er zelf niet uit komt, wees dan zo sterk om hulp te zoeken, bijvoorbeeld bij een eerstelijns psycholoog. Die kan je helpen uit te vinden wat je wilt.
woensdag 3 oktober 2007 om 19:35
ik heb in een geweldadige relatie gezeten en heb ook lang gehoopt dat het ooit wel tot het verleden zou behoren. na 3 jaar gebeurde het vaker dan ooit en heb ik er een punt achter gezet. het was een verschrikkelijke relatie en ben blij dat ik nu mijn eigenwaarde en zelfrespect weer terug heb die hij me afgenomen heeft.
donderdag 4 oktober 2007 om 09:52
Heb gisterenavond eindelijk eens een goed gesprek met hem gehad. En hem de vraag gesteld hoe hij over een relatie denkt, en wat hij van mij verwacht. Daar kon hij eerst ook niet goed op antwoorden. Hij is het er in ieder geval mee eens dat wij niet perfect bij elkaar passen. Maar hij weet ook niet of het beter zou kunnen. Ik voel mij dikwijls niet begrepen en mis soms wat warmte, heb ik hem ook gezegd. Warmte mist hij niet, af en toe wel het begrip. Wij denken zo anders en begrijpen elkaar daarom dikwijls niet. Hij is er dus mee akkoord dat het misschien beter zou kunnen. Maar hij zou dan liever nog proberen of we er nog iets aan kunnen doen.
Zo slecht is ie nu ook weer niet voor mij hoor. En zo geweldadig ook niet, heeft mij al wel eens zeer gedaan en op de grond geduwd, maar ja ...
Stoppen met vragen? Zou wel willen, maar dan moet ik inderdaad weten wat ik wil en dat weet ik nu juist niet, dat is het probleem! Langs de ene kant wil ik wel blijven en proberen. Maar langs de andere kant wil ik ook nog eens vrij zijn en doen wat ik wil, mijn dromen waarmaken. Misschien kan ik dat ooit met hem ook, maar dan gaat dat gewoon wat langer duren. Weet het echt niet. Misschien kan ik voorstellen dat we uit elkaar gaan en na een jaar nog eens zien hoe we ons voelen.
Zo slecht is ie nu ook weer niet voor mij hoor. En zo geweldadig ook niet, heeft mij al wel eens zeer gedaan en op de grond geduwd, maar ja ...
Stoppen met vragen? Zou wel willen, maar dan moet ik inderdaad weten wat ik wil en dat weet ik nu juist niet, dat is het probleem! Langs de ene kant wil ik wel blijven en proberen. Maar langs de andere kant wil ik ook nog eens vrij zijn en doen wat ik wil, mijn dromen waarmaken. Misschien kan ik dat ooit met hem ook, maar dan gaat dat gewoon wat langer duren. Weet het echt niet. Misschien kan ik voorstellen dat we uit elkaar gaan en na een jaar nog eens zien hoe we ons voelen.
donderdag 4 oktober 2007 om 10:30
Dit is dus een relatie/man die jou beperkt in het waarmaken van je eigen dromen. Wil je straks als je 80 bent terugkijken op je leven, en je dan realiseren dat je al je dromen voor hem hebt opgeofferd?
Als je dat niet erg vind kun je natuurlijk blijven. Persoonlijk zou ik dat niet willen!
Met geweld in relaties heb ik geen ervaring, dus daar ga ik maar niks over zeggen....
donderdag 4 oktober 2007 om 10:53
Nou voor een deel weet je het best; je zegt in je vorige posting wat je buitenlandplan/idee was!!
Maar dan BLIJKT dat je vriend al effenctief aan het zoeken is naar een job in het buitenland.
Betekent dat dan dat jouw plannen automatische niet meer ter zaken doen? Praten jullie niet over je wederzijdse plannen? Moet jij hem volgen naar waar hij ook besluit te gaan? Krijg jij dan geen inspraaak?
donderdag 4 oktober 2007 om 11:25
