Relaties
alle pijlers
Wie heeft er ook een relatie met een Engelsman?
woensdag 18 juli 2007 om 13:12
Ik dus, en ik vraag me af of anderen ook soms "last" hebben van kleine cultuurverschillen.
Hij is bijvoorbeeld heel erg close met z'n familie, en z'n hele familie is dat ook met elkaar, vooral aan z'n moeders kant. En ook dingen zoals Kerst en bruiloften zijn enorm belangrijk. Is dat nou iets van hem persoonlijks, of is dat soms iets typisch Engels?
Verder is het met hem soms moeilijk om het over dingen te hebben die met spiritualiteit, of alternatieve geneeswijzen te maken hebben. Hij gelooft daar allemaal niet in, en vindt over het algemeen dat je problemen gewoon moet accepteren en niet zweverig over moet doen. Heb je een pijntje, dan neem je een pijnstiller en "get on with it". Er zijn dan ergere dingen in de wereld, zelfs als het maar niet overgaat. En alternatieve therapeuten zijn wat hem betreft allemaal sjacheraars en alleen maar op je geld uit.
Ik heb het idee dat we in Nederland veel verder zijn met dat soort dingen, en ze in Engeland meer nog van "doe maar normaal dan doe je al gek genoeg" zijn.
Ander voorbeeld: vroeger ging ik nog wel eens naar het naaktstrand enzo, maar daar hoef ik bij hem ook absoluut niet mee aan te komen!
Soms is het dus moeilijk inschatten of iets nou een karaktertrek is van mijn vriend als individu, of dat het (ook of meer) te maken heeft met cultuurverschillen.
Hebben jullie ook dat soort dingen? Wat valt jullie nog meer op?
Hij is bijvoorbeeld heel erg close met z'n familie, en z'n hele familie is dat ook met elkaar, vooral aan z'n moeders kant. En ook dingen zoals Kerst en bruiloften zijn enorm belangrijk. Is dat nou iets van hem persoonlijks, of is dat soms iets typisch Engels?
Verder is het met hem soms moeilijk om het over dingen te hebben die met spiritualiteit, of alternatieve geneeswijzen te maken hebben. Hij gelooft daar allemaal niet in, en vindt over het algemeen dat je problemen gewoon moet accepteren en niet zweverig over moet doen. Heb je een pijntje, dan neem je een pijnstiller en "get on with it". Er zijn dan ergere dingen in de wereld, zelfs als het maar niet overgaat. En alternatieve therapeuten zijn wat hem betreft allemaal sjacheraars en alleen maar op je geld uit.
Ik heb het idee dat we in Nederland veel verder zijn met dat soort dingen, en ze in Engeland meer nog van "doe maar normaal dan doe je al gek genoeg" zijn.
Ander voorbeeld: vroeger ging ik nog wel eens naar het naaktstrand enzo, maar daar hoef ik bij hem ook absoluut niet mee aan te komen!
Soms is het dus moeilijk inschatten of iets nou een karaktertrek is van mijn vriend als individu, of dat het (ook of meer) te maken heeft met cultuurverschillen.
Hebben jullie ook dat soort dingen? Wat valt jullie nog meer op?
woensdag 18 juli 2007 om 13:48
Mijn broer heeft een Schotse vriendin en dat erg close zijn met familie herken ik wel, dat is zij ook. Sinds mijn broer een relatie met haar heeft is het ook echt niet meer aan de orde dat hij met kerst naar Nederland komt want dat vieren ze absoluut daar. Jammer, maar ik begrijp het wel. Mijn schoonzus is juist wel heel erg bezig met alternatieve geneeswijzen enzo, ze is nogal veel ziek en probeert vanalles uit. Dus of dat nou typisch engels is weet ik niet....misschien is jouw vriend gewoon heel erg nuchter.
woensdag 18 juli 2007 om 13:58
Tja dat familiegedoe, dat is echt een probleem soms. Ik kom zelf uit een familie die helemaal niet zo close is. Maar ik woon dus ook in Engeland, en we moeten om de haverklap bij zijn familie op bezoek, gek word ik er soms van! Een paar weken geleden wilde hij zijn familie bij ons uitnodigen voor een barbecue. Kwamen ze dus met z'n tweeëntwintigen aanzetten! De rest van de maand op een houtje moeten bijten :D
En in september is er een huwelijk: zijn tante trouwt voor de tweede keer. Ik geloof dat we de uitnodiging al in januari kregen of zo, en natuurlijk had ik gezegd mee te gaan, ik had immers nog niets gepland. Nu dreigde ik ineens een cursus te gaan doen dat weekend, nou dat kan dus echt niet: het is niet aan de orde dat ik ineens niet meer naar dat huwelijk zou gaan, dan de cursus maar 4 maanden uitstellen!
En in september is er een huwelijk: zijn tante trouwt voor de tweede keer. Ik geloof dat we de uitnodiging al in januari kregen of zo, en natuurlijk had ik gezegd mee te gaan, ik had immers nog niets gepland. Nu dreigde ik ineens een cursus te gaan doen dat weekend, nou dat kan dus echt niet: het is niet aan de orde dat ik ineens niet meer naar dat huwelijk zou gaan, dan de cursus maar 4 maanden uitstellen!
woensdag 18 juli 2007 om 14:18
Ik denk dat je dit soort gezinnen ook in Nederland aantreft hoor. Als ik zo jou verhaal doorlees tref ik grote gelijkenissen aan met mijn echt Nederlandse familie. Die zijn namelijk ook erg close, komen dagelijks bij elkaar over de vloer en moeten helemaal niets hebben van zweverig gedoe en ook niets van het naakstrand. Ik pas ook helemaal in dat plaatje behalve dan dat ik wel wat meer opensta voor 'zweverigheid' Als ik het daar met mijn familie over heb dan doen ze daar wel wat lacherig over maar keuren het niet af of zo.
woensdag 18 juli 2007 om 14:28
Mijn ex was engels en ik herken vooral het familie-verhaal wel. Maar dat hangt denk ik vooral af van de band die je zelf met je familie hebt. Ik hoef ze niet iedere week te zien en was dus ook hoogstverbaasd dat zijn familie na een maand al langskwam (we woonden allebei in Zwitserland) om te kijken of alles goed ging met hun volwassen jongentje.;)
Qua alternatieve geneeswijzen heb ik geen idee. Ik heb zelf ook al snel de houding van 'pijnstiller erin en get on with it' en zal ook niet naar een homeopaat gaan, dus daar hebben we nooit discussies over gehad:)
Qua alternatieve geneeswijzen heb ik geen idee. Ik heb zelf ook al snel de houding van 'pijnstiller erin en get on with it' en zal ook niet naar een homeopaat gaan, dus daar hebben we nooit discussies over gehad:)
Dat zeg ik....
woensdag 18 juli 2007 om 15:47
Mijn Vent is ook Engels (Londen) en eerlijk gezegd herken ik niet zoveel van je verhaal. Ja, Vent is best close met zijn moeder en zij kan véél beter koken dan ik vindt ie, maar om dat typisch Engels te noemen? Lijkt me niet.
Moet er wel bijzeggen dat we in Ierland wonen, dus zovaak zien we zijn (en mijn) familie niet. Toevallig komt zijn moeder a.s. weekend bij ons logeren. 't Is een vreselijk aardig mens, erg zorgend en staat het liefst de hele dag af te wassen, te koken en natuurlijk te knuffelen met haar kleinkind niet te vergeten, dus vinden wij helemaal niet erg!
Naaktstrand, alternatieve geneeswijzen heb ik zelf niets to weinig mee, dus hier ook geen strubbelingen.
Wat dan wel qua cultuurverschillen? Eeeeeh.... Goh zou het niet weten eigenlijk. De verschillen die we hebben zijn karakter- of opvoedingsverschillen. En de dingen die jij noemt zou ik dan ook niet onder de noemer cultuurverschillen willen scharen.
Moet er wel bijzeggen dat we in Ierland wonen, dus zovaak zien we zijn (en mijn) familie niet. Toevallig komt zijn moeder a.s. weekend bij ons logeren. 't Is een vreselijk aardig mens, erg zorgend en staat het liefst de hele dag af te wassen, te koken en natuurlijk te knuffelen met haar kleinkind niet te vergeten, dus vinden wij helemaal niet erg!
Naaktstrand, alternatieve geneeswijzen heb ik zelf niets to weinig mee, dus hier ook geen strubbelingen.
Wat dan wel qua cultuurverschillen? Eeeeeh.... Goh zou het niet weten eigenlijk. De verschillen die we hebben zijn karakter- of opvoedingsverschillen. En de dingen die jij noemt zou ik dan ook niet onder de noemer cultuurverschillen willen scharen.
woensdag 18 juli 2007 om 17:12
Ik heb ook een relatie met een Brit. Natuurlijk zijn er verschillen, maar ik denk dat het ook de aard van het beestje is en de achtergrond waar je vandaan komt. Leven en laten leven. Als je met alternatieve geneeswijzen wilt 'werken' of andere dingen wilt doen of meer tijd nodig hebt om te bekomen van een 'pijntje', dan doe je dat en leg je dat uit. Waardeer de verschillen in elkaar, communiceer en doe datgene wat bij JOU past. Want pas als je jezelf bent en bij jezelf blijft houdt de relatie stand. Geldt dus ook voor de andere partij. Zie de meerwaarde van verschillen en gebruik ze. Maak er geen probleem van; that's NOT what life is about! LAAT ELKAAR!
woensdag 18 juli 2007 om 18:06
Ik heb veel Engelse, of beter Britse (ook Schotten) vrienden en herken er toch wel wat in, heb er ook een paar gedate.
Wat ik herken: Het gedoe rond kerst, heeeeel belangrijk.
Ook van het naaktstrand, ik heb ze nog nooit zover weten te krijgen om naar de sauna te gaan. Dat is toch een brug te ver of zo.
Met de mannen die ik gedate heb viel het me op dat ze zo onextravert zijn, niet snel hun emoties laten zien. Ik werk in en nogal internationale groep en ik vind het veel makkelijker om met andere buitenlanders over gevoelens en dingen die je echt belangrijk vind in het leven te praten dan met de Briutten. er is toch een sort van afstand ofzo.
En grapjes maken, daar moest ik ook aan wennen. Hoe meer men je mag, hoe meer je in de zeik wordt genomen (tegen mensen die ze niet moeten wordt beleef gedaan). Nu is dat bij mij in de famlie ook wel een beetje zo, en in Nederland houden we ook wel van een grapje, maar ik heb de indruk dat het hier toch meer is.
Ik heb me er ook over verbaasd wat een mentaal "eiland" de UK is. Ze zien zichzelf echt als een apart deel van Europa, terwijl ik als Nederlander de Uk gewoon als een van de grotere Europese landen zie, als Frankrijk en Duitsland. Soms zou ik het wel willen uitropen: Jullie zijn echt niet meer het koninkrijk waar de zon nooit ondergaat hoor. Niet dat ik me er aan erger, maar het verbaasde me enorm toen ik hier kwam.
Maar ik vind het nog steeds hartstikke leuk hier hoor. Hoewel voordat ik naar de UK verhuisde had ik nooit verwacht dat er toch nog zoveel verschillen zouden zijn. Ik dacht."We zijn toch allemaal West-Europees", maar die ene Noordzee d´r tussen maakt soms een wereld van verschil
woensdag 18 juli 2007 om 18:40
Ja inderdaad maakt het heel veel verschil, dat viel mij ook tegen destijds. Dat introverte, dat valt mij hier ook op. Toen ik hier kwam, was ik ervan overtuigd dat ik zo weer een sociaal leven zou opbouwen, maar dat viel toch tegen! Màànden kostte het. Mensen houden je inderdaad op afstand. Het is moeilijk om echt tot iemand door te dringen. Het zijn binnenvetters.
Toen ik na een paar weken een keer voorstelde aan een collega om naar de film te gaan (hij wilde graag een bepaalde film zien en klaagde dat niemand met hem mee wilde) en dat we dan eerst bij mij wel een hapje konden eten, keek hij me vol afgrijzen aan of ik hem ten huwelijk vroeg, en kwam prompt met allerlei excuses van waarom ie ineens niet kon! En nu nog: ik heb best veel kennissen, waarmee we dan in de kroeg iets afspreken. Maar iemand bij je thuis uitnodigen wordt weinig gedaan, dat is te privé of zo. Er zijn niet veel mensen hier waarmee ik echt contact heb, en als dat al wel zo is dan zijn het of ook buitenlanders, of Britten die wat meer Europees/internationaal georienteerd zijn.
Saunas zijn hier weinig en zijn meestal erg duur, en in de meeste moet je je badpak aan! Als je een massage krijgt of een behandeling met een fysiotherapeut, proberen ze er vaak van alles aan te doen om je zoveel mogelijk aangekleed te laten, soms moet je zelfs zo'n ziekenhuisschort aan, en gaan ze de kamer uit zodat je je "toonbaar" kunt maken!
Ik kan hier ook slecht naar het nieuws kijken of de krant lezen: het gaat voornamelijk over de nationale politiek, en alle uitzendingen duren minstens een half uur. Even 10 minuten 6uur journaal met de hoofdpunten zoals in Nederland is er niet bij. Ook grappig hoe ze het vaak over "Europa" hebben, alsof ze daar zelf geen onderdeel vanuit maken. En zoveel mensen ook die nog nooit het eiland zijn afgeweest, onvoorstelbaar!
Maar de humor vind ik juist wel weer leuk. Dat cynische, sarcastische dat ligt me wel.
En de servicebereidheid is hier veel groter. Ik had toevallig gisteren iets besteld op een Nederlandse website en dat had nogal wat voeten in de aarde. Ze e-mailden mij om mijn gegevens te verifieren, aangezien die niet helemaal consistent waren (vanuit UK bestellen en in Nl afleveren bijvoorbeeld) en ik legde de situatie uit. Mailden ze nog terug (meteen te jij-en en te jou-en ook!), om me te adviseren dat "als ze mij waren ik maar een beetje moest oppassen met in de toekomst via internet te shoppen op deze manier, omdat veel bedrijven het streng controleren" of iets in die trant. Zo bot, alsof ik iets verkeerd had gedaan! Dat zou je hier in de UK nooit overkomen!
Toen ik na een paar weken een keer voorstelde aan een collega om naar de film te gaan (hij wilde graag een bepaalde film zien en klaagde dat niemand met hem mee wilde) en dat we dan eerst bij mij wel een hapje konden eten, keek hij me vol afgrijzen aan of ik hem ten huwelijk vroeg, en kwam prompt met allerlei excuses van waarom ie ineens niet kon! En nu nog: ik heb best veel kennissen, waarmee we dan in de kroeg iets afspreken. Maar iemand bij je thuis uitnodigen wordt weinig gedaan, dat is te privé of zo. Er zijn niet veel mensen hier waarmee ik echt contact heb, en als dat al wel zo is dan zijn het of ook buitenlanders, of Britten die wat meer Europees/internationaal georienteerd zijn.
Saunas zijn hier weinig en zijn meestal erg duur, en in de meeste moet je je badpak aan! Als je een massage krijgt of een behandeling met een fysiotherapeut, proberen ze er vaak van alles aan te doen om je zoveel mogelijk aangekleed te laten, soms moet je zelfs zo'n ziekenhuisschort aan, en gaan ze de kamer uit zodat je je "toonbaar" kunt maken!
Ik kan hier ook slecht naar het nieuws kijken of de krant lezen: het gaat voornamelijk over de nationale politiek, en alle uitzendingen duren minstens een half uur. Even 10 minuten 6uur journaal met de hoofdpunten zoals in Nederland is er niet bij. Ook grappig hoe ze het vaak over "Europa" hebben, alsof ze daar zelf geen onderdeel vanuit maken. En zoveel mensen ook die nog nooit het eiland zijn afgeweest, onvoorstelbaar!
Maar de humor vind ik juist wel weer leuk. Dat cynische, sarcastische dat ligt me wel.
En de servicebereidheid is hier veel groter. Ik had toevallig gisteren iets besteld op een Nederlandse website en dat had nogal wat voeten in de aarde. Ze e-mailden mij om mijn gegevens te verifieren, aangezien die niet helemaal consistent waren (vanuit UK bestellen en in Nl afleveren bijvoorbeeld) en ik legde de situatie uit. Mailden ze nog terug (meteen te jij-en en te jou-en ook!), om me te adviseren dat "als ze mij waren ik maar een beetje moest oppassen met in de toekomst via internet te shoppen op deze manier, omdat veel bedrijven het streng controleren" of iets in die trant. Zo bot, alsof ik iets verkeerd had gedaan! Dat zou je hier in de UK nooit overkomen!
vrijdag 20 juli 2007 om 00:04
Ha Dutch-in-UK,
Ik herken het ook wel (lang in Engeland, twee meest recente ex-en rechtgeaarde Britten). En dan vooral het oppervlakkig heel lbeleefd (or kind), maar het duurt langer voordat je echt vrienden bent maar als het zover is, dan wel door dik en dun.
De moeders van mijn vriendjes waren ook altijd erg dol op me (soms ook nog lang na afloop), maar hoeveel bij de ouders over de vloer hangt toch echt erg van de familie af! Christmas is heilig. Dat weet ik wel. Maar jusit daarom begrepen ze wel dat ik ook naar huis wilde in die tijd.
Dat lekker (pretend) preutse herken ik ook. Dan denk ik jullie zijn gek met zijn allen, geen naaktstrand, maar wel met indecently little aan naar de club?! En dan meteen mee naar huis, all the way, soms gewoon in een steegje, in je mid-twenties, als je toch een eigen plek hebt...
Het afzeikende gevoel voor humor vond ik ook altijd echt geweldig! En opletten of je niet per ongeluk iets dubbelzinnigs zegt (ben nu uit training, heel embarassing als ik er weer eens ben).
Wat betreft de alternatieve geneeskunde... Ik ben het gewoon met je vriend eens. Kijk eens op badscience.net voor zijn standpunt op hilarische wijze onderbouwd. En ik denk niet dat het typisch Engels is. Het is gewoon redelijk rationeel. (BTW niets mis met het placebo effect. worden mensen beter en iig blij van!)
Liefs, early bird
Ik herken het ook wel (lang in Engeland, twee meest recente ex-en rechtgeaarde Britten). En dan vooral het oppervlakkig heel lbeleefd (or kind), maar het duurt langer voordat je echt vrienden bent maar als het zover is, dan wel door dik en dun.
De moeders van mijn vriendjes waren ook altijd erg dol op me (soms ook nog lang na afloop), maar hoeveel bij de ouders over de vloer hangt toch echt erg van de familie af! Christmas is heilig. Dat weet ik wel. Maar jusit daarom begrepen ze wel dat ik ook naar huis wilde in die tijd.
Dat lekker (pretend) preutse herken ik ook. Dan denk ik jullie zijn gek met zijn allen, geen naaktstrand, maar wel met indecently little aan naar de club?! En dan meteen mee naar huis, all the way, soms gewoon in een steegje, in je mid-twenties, als je toch een eigen plek hebt...
Het afzeikende gevoel voor humor vond ik ook altijd echt geweldig! En opletten of je niet per ongeluk iets dubbelzinnigs zegt (ben nu uit training, heel embarassing als ik er weer eens ben).
Wat betreft de alternatieve geneeskunde... Ik ben het gewoon met je vriend eens. Kijk eens op badscience.net voor zijn standpunt op hilarische wijze onderbouwd. En ik denk niet dat het typisch Engels is. Het is gewoon redelijk rationeel. (BTW niets mis met het placebo effect. worden mensen beter en iig blij van!)
Liefs, early bird
vrijdag 20 juli 2007 om 11:03
Ik heb dan geen Britse partner (ook nooit gehad) maar er wel drie jaar gewoond...
Wat mij opvalt is dat veel van het sociale leven zich buiten de deur, en dan met name in de kroeg afspeelt. Iedere vrijdag na het werk naar de Pub. Doordeweeks zitten de Pubs om vijf uur al vol...
En alles draait om voetbal/rugby...
Ow, haha, en de grap dat een Engelsman een zeer beperkte garderobe bezit: 2 shirts (1 van zijn favo voetbalclub en 1 multifunctioneel wit), 2 broeken (spijkerbroek en trainingsbroek) en 1 paar sportschoenen... Meer heeft hij niet nodig.
Maar zoals ieder land zijn nadelen heeft, heeft het ook zijn goede punten. En ik moet zeggen dat ik Londen wel mis...
Wat mij opvalt is dat veel van het sociale leven zich buiten de deur, en dan met name in de kroeg afspeelt. Iedere vrijdag na het werk naar de Pub. Doordeweeks zitten de Pubs om vijf uur al vol...
En alles draait om voetbal/rugby...
Ow, haha, en de grap dat een Engelsman een zeer beperkte garderobe bezit: 2 shirts (1 van zijn favo voetbalclub en 1 multifunctioneel wit), 2 broeken (spijkerbroek en trainingsbroek) en 1 paar sportschoenen... Meer heeft hij niet nodig.
Maar zoals ieder land zijn nadelen heeft, heeft het ook zijn goede punten. En ik moet zeggen dat ik Londen wel mis...
vrijdag 20 juli 2007 om 16:00
Met alternatieve geneeswijzen bedoel ik niet eens zozeer allerlei zweverigheid, maar zelfs zoiets als "holistische massage" of zo, dat soort dingen zie je hier gewoon en stuk minder. En mijn vriend moet daar dus allemaal niets van hebben: sportmassage, anders is het waarschijnlijk allemaal lulkoek.
Haha ja die dubbele moraal wat seks en naaktheid betreft: ze zijn o zo preuts, en helemaal niet open-minded wat seks of relaties betreft, maar zodra de temperatuur enigszins in de dubbele cijfers is, en zeker op vrijdag- en zaterdagavond, loopt iedereen hier halfnaakt rond. Wat de vrouwen/meisjes betreft (in het uitgaanscircuit met name) bij voorkeur in korte rokjes of strakke broeken/-jes die zeker 3 maten te klein zijn. En dan hangt er zo'n "muffin" overheen, haha! Want ze zijn hier nou eenmaal ook niet van de slankste. Of zo'n tiet valt uit zo'n te laag uitgesneden topje.
En dan steevast stomdronken worden, zich door willekeurige kerels laten nemen (in steegjes soms gewoon inderdaad), en dan de volgdende dag als ze weer nuchter zijn proberen zo'n kerel te beschuldigen van "date rape" of van het "spiken" van hun drankje om hun gezicht te redden tegenover hun vriendinnen. Ja er zit alcohol in bier, wat denk je dan! :D
Ik zag zelfs een keer een stelletje tieners in een bar-dancing, echt niet ouder dan 16 of zo, zij zat op z'n schoot te "rijden" in een hoekje, het echte werk zeg maar, terwijl iedereen dat dus gewoon kon zien. Gingen ze even later weg, maar kwam ze verontwaardigd terug om aan iedereen te vragen of ze soms haar handtas gezien hadden! Had ze dus bij haar in de buurt laten rondslingeren, en was dus gestolen in de tussentijd. Eigen schuld zeg ik dan, moet je je maar niet laten "afleiden" door dat soort "activiteiten" en gewoon beter op je spullen passen!
Enniewee ja die kerst dat wordt weer wat. Ik heb daar dus altijd al een afschuwelijke hekel aan gehad, en gelukkig vierden we het in NL ook nooit. Maar afgelopen jaar moest ik er dus ook aan voor het eerst hier in Engeland... Mijn vriend en ik hebben denk ik samen toch wel 300 euro uitgegeven aan kerstcadeau's voor zijn familie, en dat was dan nog relatief weinig!
En hij krijgt natuurlijk allerlei mooie cadeaus, en ook geld, daarvoor terug. Maar mij kenden ze natuurlijk nog amper, dus mocht ik mezelf tevreden stellen met een stuk of 6 doucheschuimpakketten en wat andere prullaria/rotzooi (zoals een stom blauw tasje wat ik nooit zou gebruiken, of een rare sjaal). Die ik een paar maanden later, tot grote onvrede van mijn vriend, ter liefdadigheid heb weggegeven. Had ook een berg smerige zoete chocola, van dat nepspul, die ik na de kerst onmiddelijk op m'n werk gedumpt heb. Afschuwelijk, ik zie er nu alweer tegenop: wat moet je met al die rotzooi waar niemand op zit te wachten? Heb ik liever dat ze me helemaal niets geven, maar dan het geld aan een goed doel geven of zo! En laten we gewoon gezellig een drankje drinken met z'n allen, misschien lekker eten, maar laat het daar ajb bij.
Maar dat kan ik tegen mijn vriend allemaal niet zeggen: hij houdt dus erg van z'n familie, en het gaat natuurlijk ook allemaal om het gebaar: we hebben hier dus ook een afschuwelijk plastic goudkleurig klokje (met zo'n ding dat heen en weer draait van onderen) in de woonkamer staan. Dat mag dus niet weg of uit het zicht, omdat het een houswarming cadeautje van z'n familie was (oma in dit geval). Ook kwam z'n moeder een tijdje geleden aan met een houten, beschilderde eend, wat dan ook meteen een schoenborstel is. Nou vraag ik je! Ik zeg tegen m'n vriend "...ik vind het eerlijk gezegd niet zo mooi..." (om het nog een beetje zacht uit te drukken) Hij zegt: "het is een cadeautje van mijn moeder, ik weet zeker dat we daar wel een plekje voor kunnen vinden". Dat meen je niet! Staat het dus nu als compromis in de logeerkamer!
Zo staat dus ook het huis van al zijn familieleden stampvol met allerlei rotzooi, waarvan ik zeker weet dat zij het ook niet allemaal even mooi zullen vinden, maar wat dus toch permanent uitgestald moet worden, om het gevend familielid niet te beledigen. Vreselijk: hoe moet ons huis er na 10x kerst wel niet uitzien dan?!?!
Na de financiele last-minute rib uit m'n lijf afgelopen jaar, ben ik dus nu ook voor het eerst van m'n leven aan het sparen voor de kerstcadeaus: allemaal voor zijn familie natuurlijk. En kan ik net als iedere echte Engelsman al in oktober gaan stressen over de Christmas shopping, en een aantal keer de stad in moeten waar het dan afgeladen is met nog meer gestresste, en vooral ook erg chagrijnige mensen, die zich allemaal gedwongen voelen om nog meer uit te geven dan vorig jaar.... Ze hebben hier dan zelfs spotjes op tv en radio van de overheid, om mensen op het hart te drukken dat ze wel nog hun huur moeten kunnen betalen, en andere financiele verplichtingen moeten kunnen nakomen!
Haha, ik ben wel erg op dreef nu geloof ik :D
Maar goed, inderdaad zijn er dus toch wel een paar cultuurverschilletjes denk ik, hoewel sommige dingen misschien meer gewoon individueel zijn. Ik hou heel veel van mijn Engelse vriend, maar met sommige dingen heb ik toch een beetje moeite, en zijn er toch meer verschillen tussen de UK en NL qua cultuur dan ik ooit had gedacht. Ook weet ik zeker dat ik hier niet wil blijven. En m'n vriend zegt stoer dat hij ook best wel eens een tijdje in een ander land wil wonen, NL of ergens anders, maar ik moet het nog zien: als het puntje bij paaltje zou komen, zou hij dan ineens wel zonder z'n familie kunnen...?
Haha ja die dubbele moraal wat seks en naaktheid betreft: ze zijn o zo preuts, en helemaal niet open-minded wat seks of relaties betreft, maar zodra de temperatuur enigszins in de dubbele cijfers is, en zeker op vrijdag- en zaterdagavond, loopt iedereen hier halfnaakt rond. Wat de vrouwen/meisjes betreft (in het uitgaanscircuit met name) bij voorkeur in korte rokjes of strakke broeken/-jes die zeker 3 maten te klein zijn. En dan hangt er zo'n "muffin" overheen, haha! Want ze zijn hier nou eenmaal ook niet van de slankste. Of zo'n tiet valt uit zo'n te laag uitgesneden topje.
En dan steevast stomdronken worden, zich door willekeurige kerels laten nemen (in steegjes soms gewoon inderdaad), en dan de volgdende dag als ze weer nuchter zijn proberen zo'n kerel te beschuldigen van "date rape" of van het "spiken" van hun drankje om hun gezicht te redden tegenover hun vriendinnen. Ja er zit alcohol in bier, wat denk je dan! :D
Ik zag zelfs een keer een stelletje tieners in een bar-dancing, echt niet ouder dan 16 of zo, zij zat op z'n schoot te "rijden" in een hoekje, het echte werk zeg maar, terwijl iedereen dat dus gewoon kon zien. Gingen ze even later weg, maar kwam ze verontwaardigd terug om aan iedereen te vragen of ze soms haar handtas gezien hadden! Had ze dus bij haar in de buurt laten rondslingeren, en was dus gestolen in de tussentijd. Eigen schuld zeg ik dan, moet je je maar niet laten "afleiden" door dat soort "activiteiten" en gewoon beter op je spullen passen!
Enniewee ja die kerst dat wordt weer wat. Ik heb daar dus altijd al een afschuwelijke hekel aan gehad, en gelukkig vierden we het in NL ook nooit. Maar afgelopen jaar moest ik er dus ook aan voor het eerst hier in Engeland... Mijn vriend en ik hebben denk ik samen toch wel 300 euro uitgegeven aan kerstcadeau's voor zijn familie, en dat was dan nog relatief weinig!
En hij krijgt natuurlijk allerlei mooie cadeaus, en ook geld, daarvoor terug. Maar mij kenden ze natuurlijk nog amper, dus mocht ik mezelf tevreden stellen met een stuk of 6 doucheschuimpakketten en wat andere prullaria/rotzooi (zoals een stom blauw tasje wat ik nooit zou gebruiken, of een rare sjaal). Die ik een paar maanden later, tot grote onvrede van mijn vriend, ter liefdadigheid heb weggegeven. Had ook een berg smerige zoete chocola, van dat nepspul, die ik na de kerst onmiddelijk op m'n werk gedumpt heb. Afschuwelijk, ik zie er nu alweer tegenop: wat moet je met al die rotzooi waar niemand op zit te wachten? Heb ik liever dat ze me helemaal niets geven, maar dan het geld aan een goed doel geven of zo! En laten we gewoon gezellig een drankje drinken met z'n allen, misschien lekker eten, maar laat het daar ajb bij.
Maar dat kan ik tegen mijn vriend allemaal niet zeggen: hij houdt dus erg van z'n familie, en het gaat natuurlijk ook allemaal om het gebaar: we hebben hier dus ook een afschuwelijk plastic goudkleurig klokje (met zo'n ding dat heen en weer draait van onderen) in de woonkamer staan. Dat mag dus niet weg of uit het zicht, omdat het een houswarming cadeautje van z'n familie was (oma in dit geval). Ook kwam z'n moeder een tijdje geleden aan met een houten, beschilderde eend, wat dan ook meteen een schoenborstel is. Nou vraag ik je! Ik zeg tegen m'n vriend "...ik vind het eerlijk gezegd niet zo mooi..." (om het nog een beetje zacht uit te drukken) Hij zegt: "het is een cadeautje van mijn moeder, ik weet zeker dat we daar wel een plekje voor kunnen vinden". Dat meen je niet! Staat het dus nu als compromis in de logeerkamer!
Zo staat dus ook het huis van al zijn familieleden stampvol met allerlei rotzooi, waarvan ik zeker weet dat zij het ook niet allemaal even mooi zullen vinden, maar wat dus toch permanent uitgestald moet worden, om het gevend familielid niet te beledigen. Vreselijk: hoe moet ons huis er na 10x kerst wel niet uitzien dan?!?!
Na de financiele last-minute rib uit m'n lijf afgelopen jaar, ben ik dus nu ook voor het eerst van m'n leven aan het sparen voor de kerstcadeaus: allemaal voor zijn familie natuurlijk. En kan ik net als iedere echte Engelsman al in oktober gaan stressen over de Christmas shopping, en een aantal keer de stad in moeten waar het dan afgeladen is met nog meer gestresste, en vooral ook erg chagrijnige mensen, die zich allemaal gedwongen voelen om nog meer uit te geven dan vorig jaar.... Ze hebben hier dan zelfs spotjes op tv en radio van de overheid, om mensen op het hart te drukken dat ze wel nog hun huur moeten kunnen betalen, en andere financiele verplichtingen moeten kunnen nakomen!
Haha, ik ben wel erg op dreef nu geloof ik :D
Maar goed, inderdaad zijn er dus toch wel een paar cultuurverschilletjes denk ik, hoewel sommige dingen misschien meer gewoon individueel zijn. Ik hou heel veel van mijn Engelse vriend, maar met sommige dingen heb ik toch een beetje moeite, en zijn er toch meer verschillen tussen de UK en NL qua cultuur dan ik ooit had gedacht. Ook weet ik zeker dat ik hier niet wil blijven. En m'n vriend zegt stoer dat hij ook best wel eens een tijdje in een ander land wil wonen, NL of ergens anders, maar ik moet het nog zien: als het puntje bij paaltje zou komen, zou hij dan ineens wel zonder z'n familie kunnen...?
vrijdag 20 juli 2007 om 16:53
Succes ermee! Wij hadden gesettled op Edinburgh als compromis (lekker ver van zijn familie in 't zuiden, en net wat minder klasse geobsedeerd). Maar goed, het is er uiteindelijk niet van gekomen. Ik hou nog steeds veel van Engeland en de Engelsen. Hoewel ik inderdaad niet weet hoe het op de lange-lange termijn uit zou pakken. Knowing me, was ik dan gewoon gebleven. Anyway, keep us posted over de lelijke cadeaus en het hysterische Xmas shopping. Vind het niet erg dat ik daar niet meer aan mee hoef te doen!
vrijdag 20 juli 2007 om 17:02
Ik ben ook getrouwd met een Engelsman en herken datgene wat jij zegt over close zijn met familie helemaal niet.
Mijn man is helemaal niet close met zijn familie, heeft hen al maanden niet meer gesproken. Vorig jaar september voor het laatst zijn moeder gezien en ik denk dat we zijn zus zo'n 3 jaar geleden voor het laatst gezien en gesproken hebben. Dat komt natuurlijk ook omdat we niet om de hoek wonen maar hij belt ook nooit, hooguit 1 x per 3-4 maanden met zijn moeder. Omgekeerd belt zijn moeder ook nooit.
Dus nee, geen herkenning.
Voor de rest vind ik er niet zoveel cultuurverschillen, het enige grote verschil is vind ik zelf dat de wij veel directer zijn en dingen gewoon duidelijk zeggen/vragen. Iets wat voor een Brit nogal lastig kan zijn omdat ze zo verdomde beleefd zijn en het not done is om zo rechtuit te zeggen wat je denkt.
In het begin van onze relatie had hij daar nog weleens moeite mee als ik bijv. iets zei wat hij dan veel te direct vond, dan was hij zo geschokt dat ik dat zomaar durfde te zeggen.
Dit heb ik later ook ondervonden toen ik in de UK aan het werk was, mijn collega's waren allemaal van die makke lammetjes en schrokken vaak van mijn opmerkingen over hoe zaken geregeld waren op de werkplek ;).
Voor de rest merk ik weinig cultuurverschil.
Jaha, hij vind brown sauce overheerlijk, ik krijg het niet door mijn strot. Hij vind steak and kidney pie lekker, hoef ik ook niet te proberen en zijn favoriete maaltje is een big fry up terwijl er zoveel andere culinaire hoogstandjes in de wereld zijn ;).
Oh ja, wel nog een ander ding maar ik weet niet of dat typisch Engels is, dat eeuwige tv kijken. Het is hem in elk geval met de paplepel ingegoten, bij zijn familie thuis doen ze ook niks anders dan voor die kijkkast hangen.
's Ochtends wordt zijn bowl of cereal gegeten terwijl hij Sky News kijkt en na thuiskomst gaat meteen die kast weer aan om het nieuws te kijken.
Kerstmis met zijn familie is helemaal een ongezellige bedoeling want na Christmas Lunch met de standaard turkey, brussels sprouts, stuffing en mash (dit duurt hooguit een half uurtje), verkast iedereen naar de bank in front of the telly.
De trifle wordt dan daar ter plekke genuttigd, van natafelen is nooit sprake en gezellig spelletje of gesprek kun je dan wel vergeten ;)
Mijn man is helemaal niet close met zijn familie, heeft hen al maanden niet meer gesproken. Vorig jaar september voor het laatst zijn moeder gezien en ik denk dat we zijn zus zo'n 3 jaar geleden voor het laatst gezien en gesproken hebben. Dat komt natuurlijk ook omdat we niet om de hoek wonen maar hij belt ook nooit, hooguit 1 x per 3-4 maanden met zijn moeder. Omgekeerd belt zijn moeder ook nooit.
Dus nee, geen herkenning.
Voor de rest vind ik er niet zoveel cultuurverschillen, het enige grote verschil is vind ik zelf dat de wij veel directer zijn en dingen gewoon duidelijk zeggen/vragen. Iets wat voor een Brit nogal lastig kan zijn omdat ze zo verdomde beleefd zijn en het not done is om zo rechtuit te zeggen wat je denkt.
In het begin van onze relatie had hij daar nog weleens moeite mee als ik bijv. iets zei wat hij dan veel te direct vond, dan was hij zo geschokt dat ik dat zomaar durfde te zeggen.
Dit heb ik later ook ondervonden toen ik in de UK aan het werk was, mijn collega's waren allemaal van die makke lammetjes en schrokken vaak van mijn opmerkingen over hoe zaken geregeld waren op de werkplek ;).
Voor de rest merk ik weinig cultuurverschil.
Jaha, hij vind brown sauce overheerlijk, ik krijg het niet door mijn strot. Hij vind steak and kidney pie lekker, hoef ik ook niet te proberen en zijn favoriete maaltje is een big fry up terwijl er zoveel andere culinaire hoogstandjes in de wereld zijn ;).
Oh ja, wel nog een ander ding maar ik weet niet of dat typisch Engels is, dat eeuwige tv kijken. Het is hem in elk geval met de paplepel ingegoten, bij zijn familie thuis doen ze ook niks anders dan voor die kijkkast hangen.
's Ochtends wordt zijn bowl of cereal gegeten terwijl hij Sky News kijkt en na thuiskomst gaat meteen die kast weer aan om het nieuws te kijken.
Kerstmis met zijn familie is helemaal een ongezellige bedoeling want na Christmas Lunch met de standaard turkey, brussels sprouts, stuffing en mash (dit duurt hooguit een half uurtje), verkast iedereen naar de bank in front of the telly.
De trifle wordt dan daar ter plekke genuttigd, van natafelen is nooit sprake en gezellig spelletje of gesprek kun je dan wel vergeten ;)
vrijdag 20 juli 2007 om 17:31
Ja met directheid hebben ze inderdaad een beetje moeite. In mijn geval valt het meestal in mijn voordeel uit: er wordt bij ons op het werk altijd wel een beetje achter de rug van de projectleiders etc om geklaagd, maar die erop aanspreken ho maar. Maar als ik iets echt niet vind kunnen, dan stuur ik dus wel gewoon een mail, of zeg ik er wat van. Ook als ik iets co-ordineer, en iemand die iets moet afleveren doet dat niet, dan ga ik daar toch achteraan om te vragen waar het blijft, en als het vaker voorkomt valt de beleefdheid ook algauw weg. Mijn Britse collega's zijn daar stiekem wel een beetje jaloers op denk ik, en mijn baas zegt dan ook dat het een van mijn kwaliteiten is! En voor zover ze het wel slecht trekken, durven ze het waarschijnlijk niet te zeggen!
Inderdaad vertaalt dat zich ook in het extreem beleefde in de omgang met mensen, zelfs in de informele sfeer. Vaak toch ook onoprecht, ligt het er net iets te dik bovenop: "oh, how lóvely", vind ik erg jammer. Maar het erge is.... ik doe het nu zelf ook steeds meer!
Ook altijd meteen (bij voorbaat) je excuses aanbieden, ook al is iets niet jouw schuld. Sterker nog: ik heb meegemaakt dat ik per ongeluk op iemands voet trapte, en dat die ander niet wist hoe snel die als eerste zijn excuses moest aanbieden. Zo van dan zal mijn voet wel in de weg gestaan hebben, haha! Zo extreem heb ik het zelf niet, maar als ik in de winkel tegen iemand alleen maar dreig op te botsen, doe ik het ook al!
En altijd die deur voor je openhouden (mannen vooral voor vrouwen). Soms is een man al half de deur door, ziet ie jou van de andere kant aankomen, stopt onmiddelijk en zet een paar passen achteruit en houdt de deur voor je open. Terwijl dat vaak niet eens handig is zo, omdat ie dan in de weg staat! Soms ook ben ik een kwartier bezig bij m'n bureau te komen 's ochtends, omdat meerdere mensen dan tegelijk naar binnen en naar buiten willen, en dan iedereen "na u, nee na u" weet je wel. Zo 3 deuren door om bij mijn bureau te komen, een nachtmerrie :D
Ook met Kerst: op eerste kerstdag 's ochtends om 11u allemaal naar oma. Koffie met gebak? Niks ervan: iedereen aan een grote pint bier!
Na het roast dinner (ben ik inmiddels aan gewend, zo'n grote zware warme maaltijd met de lunch) met nog meer bier/wijn verhuizen mijn vriend, zijn broer, en zijn vader inderdaad naar de bank om naar de sport te kijken en in slaap te vallen, terwijl moeder de vrouw (die ook het meeste van het koken al voor haar rekening neemt) de boel afruimt en de vaat doet. Vorig jaar vroeg ik zachtjes aan mijn vriend of we haar niet even zouden helpen. Keek ie me aan zo van "waarom"? Terwijl hij verder toch best modern is in het huishouden, zoals ik hem ken tenminste! Ik weet eigenlijk niet of er dan toch niet stiekem van mij als vrouw zijnde iets verwacht wordt op het gebied van puinruimen, maar ik heb dan mooi zoiets van "ik ben te gast, en als mijn vriend niets doet, dan doe ik mooi al helemaal niets".
Over die TV: mijn vriend zelf valt wel mee, tenminste sinds we samenwonen en geen kabel kunnen krijgen (en daarmee geen Sky Sport), is hij niet meer zo geinteresseerd. :D Maar bij zijn ouders staat de grote plasma tv inderdaad de hele dag aan, en op sky sport afgestemd: rugby, cricket, en voetbal met name. Afgelopen Olympische spelen geprobeerd iets van het langebaanschaatsen mee te krijgen, de enige sport die ik altijd een beetje volgde, maar dat werd natuurlijk mooi nergens uitgezonden! Ik neem tegenwoordig maar een tijdschrift mee als we daarheen gaan. Als de beleefdheden en de nieuwtjes zijn uitgewisseld, en iedereen z'n ogen weer op het cricket richt (waar ik na 3 jaar zelfs de basisregels nog steeds niet van weet), dan pak ik dat mooi en verveel ik me tenminste niet zo.
Ik kan echt nog wel uren doorgaan zo geloof ik, is wel eens lekker om mijn hart te luchten zo!
Inderdaad vertaalt dat zich ook in het extreem beleefde in de omgang met mensen, zelfs in de informele sfeer. Vaak toch ook onoprecht, ligt het er net iets te dik bovenop: "oh, how lóvely", vind ik erg jammer. Maar het erge is.... ik doe het nu zelf ook steeds meer!
Ook altijd meteen (bij voorbaat) je excuses aanbieden, ook al is iets niet jouw schuld. Sterker nog: ik heb meegemaakt dat ik per ongeluk op iemands voet trapte, en dat die ander niet wist hoe snel die als eerste zijn excuses moest aanbieden. Zo van dan zal mijn voet wel in de weg gestaan hebben, haha! Zo extreem heb ik het zelf niet, maar als ik in de winkel tegen iemand alleen maar dreig op te botsen, doe ik het ook al!
En altijd die deur voor je openhouden (mannen vooral voor vrouwen). Soms is een man al half de deur door, ziet ie jou van de andere kant aankomen, stopt onmiddelijk en zet een paar passen achteruit en houdt de deur voor je open. Terwijl dat vaak niet eens handig is zo, omdat ie dan in de weg staat! Soms ook ben ik een kwartier bezig bij m'n bureau te komen 's ochtends, omdat meerdere mensen dan tegelijk naar binnen en naar buiten willen, en dan iedereen "na u, nee na u" weet je wel. Zo 3 deuren door om bij mijn bureau te komen, een nachtmerrie :D
Ook met Kerst: op eerste kerstdag 's ochtends om 11u allemaal naar oma. Koffie met gebak? Niks ervan: iedereen aan een grote pint bier!
Na het roast dinner (ben ik inmiddels aan gewend, zo'n grote zware warme maaltijd met de lunch) met nog meer bier/wijn verhuizen mijn vriend, zijn broer, en zijn vader inderdaad naar de bank om naar de sport te kijken en in slaap te vallen, terwijl moeder de vrouw (die ook het meeste van het koken al voor haar rekening neemt) de boel afruimt en de vaat doet. Vorig jaar vroeg ik zachtjes aan mijn vriend of we haar niet even zouden helpen. Keek ie me aan zo van "waarom"? Terwijl hij verder toch best modern is in het huishouden, zoals ik hem ken tenminste! Ik weet eigenlijk niet of er dan toch niet stiekem van mij als vrouw zijnde iets verwacht wordt op het gebied van puinruimen, maar ik heb dan mooi zoiets van "ik ben te gast, en als mijn vriend niets doet, dan doe ik mooi al helemaal niets".
Over die TV: mijn vriend zelf valt wel mee, tenminste sinds we samenwonen en geen kabel kunnen krijgen (en daarmee geen Sky Sport), is hij niet meer zo geinteresseerd. :D Maar bij zijn ouders staat de grote plasma tv inderdaad de hele dag aan, en op sky sport afgestemd: rugby, cricket, en voetbal met name. Afgelopen Olympische spelen geprobeerd iets van het langebaanschaatsen mee te krijgen, de enige sport die ik altijd een beetje volgde, maar dat werd natuurlijk mooi nergens uitgezonden! Ik neem tegenwoordig maar een tijdschrift mee als we daarheen gaan. Als de beleefdheden en de nieuwtjes zijn uitgewisseld, en iedereen z'n ogen weer op het cricket richt (waar ik na 3 jaar zelfs de basisregels nog steeds niet van weet), dan pak ik dat mooi en verveel ik me tenminste niet zo.
Ik kan echt nog wel uren doorgaan zo geloof ik, is wel eens lekker om mijn hart te luchten zo!
vrijdag 20 juli 2007 om 17:33
O ja, die brown sauce inderdaad ook! Maar mijn vriend lust alleen die van Daddy's zegt ie. Zelfs de HP sauce komt er hier niet in! En het liefst elke ochtend bacon... :D En zo'n pie inderdaad: vind ik altijd maar slappe aftreksels van hartige taarten of quiches, maar vindt hij inderdaad ook een delicatesse!
vrijdag 20 juli 2007 om 21:01
Inderdaad! Ik moet er niet meer aan denken om iets in de kroeg in Amsterdam te bestellen of in een winkel of restaurant. In Nederland is het al snel een houdeing van: "Hoe durf je mij te storen terwijl ik hier achter de toonbank een tijdschrijft sta te lezen?". In de UK zijn mensen veel aardiger, tenminste, dat is mijn ervaring. In de pub vind niemand het ook raar als je even een glaasje (kraan)water wil, in Nederland proberen ze je al snel een spa blauw aan te smeren of wordt er met de ogen gerold (want er wordt niet aan je verdiend). Nee, wat dat betreft vind ik het hier echt een stuk fijner.
Leuk ook om de andere reacties te lezen. Vooral die kleren met het uitgaan, hahaha (de term "muffin" is mij ook niet onbekend). En dan ook, al is het hartje winter, geen jas aantrekken. Dat snap ik al helemaal niet, je bevriest anders toch gewoon? Ik kom altijd lekker met dikke jas en muts op de club of kroeg binnen, zo ongeintregreerd ben ik wel
Wat vinden jullie trouwens van de make-up? Ik verbaas me ook altijden over het aantal oranje gezichtjes op straat en in de clubs. Nu ben ik zelf al niet zo`n make-up type, maar je als je dan een foundation neemt, kies er dan eentje die de kleur van je gezicht is.
Dat van het voetbal en rugby herken ik ook. Niets belangrijkers dan wat "hun" cluppie heeft gedaan. Maar ja, zulke mensen heb je in Nederland natuurlijk ook. En het bier drinken., We hadden een studiereis met werk en tiot mijn verbazing wilde iedereen op het vliegveld (en dan in de morgen he) eerste even een pint wegwerken. Kennelijk hoort het bij vakantie gaan, of op reis gaan ofzo.
Maar zoals ik al zei, ik woon hier nog steeds met veel plezier!
vrijdag 20 juli 2007 om 21:06
Voor de rest vind ik er niet zoveel cultuurverschillen, het enige grote verschil is vind ik zelf dat de wij veel directer zijn en dingen gewoon duidelijk zeggen/vragen. Iets wat voor een Brit nogal lastig kan zijn omdat ze zo verdomde beleefd zijn en het not done is om zo rechtuit te zeggen wat je denkt.
Yep, hier ook. Ik vind het anderson ook moeilijk hoor, soms moet ik de woorden van mijn leidingevende echt even analyseren om nou er achter te komen wat hij echt vindt. Hij zal nooit direct zegegn dat hij mijn idee niet goed vind. Eerde gaat het va: "Oh, very interresting, blah blah blah" en dan 5 minuten verder met een totaal tegenovergesteld voorstel komen. Dan denk ik: Je mag ook gewoon zeggen dat je het niet eens bent, daar kan ik wel tegen hoor!
Voor de rest merk ik weinig cultuurverschil.
Jaha, hij vind brown sauce overheerlijk, ik krijg het niet door mijn strot. Hij vind steak and kidney pie lekker, hoef ik ook niet te proberen en zijn favoriete maaltje is een big fry up terwijl er zoveel andere culinaire hoogstandjes in de wereld zijn ;).
Hier is het Marmite. Brown sauce ben ik wel gaan waarderen, maar Marmite....is een brug te ver!
