Relaties
alle pijlers
Wie heeft er ook een relatie met een Engelsman?
woensdag 18 juli 2007 om 13:12
Ik dus, en ik vraag me af of anderen ook soms "last" hebben van kleine cultuurverschillen.
Hij is bijvoorbeeld heel erg close met z'n familie, en z'n hele familie is dat ook met elkaar, vooral aan z'n moeders kant. En ook dingen zoals Kerst en bruiloften zijn enorm belangrijk. Is dat nou iets van hem persoonlijks, of is dat soms iets typisch Engels?
Verder is het met hem soms moeilijk om het over dingen te hebben die met spiritualiteit, of alternatieve geneeswijzen te maken hebben. Hij gelooft daar allemaal niet in, en vindt over het algemeen dat je problemen gewoon moet accepteren en niet zweverig over moet doen. Heb je een pijntje, dan neem je een pijnstiller en "get on with it". Er zijn dan ergere dingen in de wereld, zelfs als het maar niet overgaat. En alternatieve therapeuten zijn wat hem betreft allemaal sjacheraars en alleen maar op je geld uit.
Ik heb het idee dat we in Nederland veel verder zijn met dat soort dingen, en ze in Engeland meer nog van "doe maar normaal dan doe je al gek genoeg" zijn.
Ander voorbeeld: vroeger ging ik nog wel eens naar het naaktstrand enzo, maar daar hoef ik bij hem ook absoluut niet mee aan te komen!
Soms is het dus moeilijk inschatten of iets nou een karaktertrek is van mijn vriend als individu, of dat het (ook of meer) te maken heeft met cultuurverschillen.
Hebben jullie ook dat soort dingen? Wat valt jullie nog meer op?
Hij is bijvoorbeeld heel erg close met z'n familie, en z'n hele familie is dat ook met elkaar, vooral aan z'n moeders kant. En ook dingen zoals Kerst en bruiloften zijn enorm belangrijk. Is dat nou iets van hem persoonlijks, of is dat soms iets typisch Engels?
Verder is het met hem soms moeilijk om het over dingen te hebben die met spiritualiteit, of alternatieve geneeswijzen te maken hebben. Hij gelooft daar allemaal niet in, en vindt over het algemeen dat je problemen gewoon moet accepteren en niet zweverig over moet doen. Heb je een pijntje, dan neem je een pijnstiller en "get on with it". Er zijn dan ergere dingen in de wereld, zelfs als het maar niet overgaat. En alternatieve therapeuten zijn wat hem betreft allemaal sjacheraars en alleen maar op je geld uit.
Ik heb het idee dat we in Nederland veel verder zijn met dat soort dingen, en ze in Engeland meer nog van "doe maar normaal dan doe je al gek genoeg" zijn.
Ander voorbeeld: vroeger ging ik nog wel eens naar het naaktstrand enzo, maar daar hoef ik bij hem ook absoluut niet mee aan te komen!
Soms is het dus moeilijk inschatten of iets nou een karaktertrek is van mijn vriend als individu, of dat het (ook of meer) te maken heeft met cultuurverschillen.
Hebben jullie ook dat soort dingen? Wat valt jullie nog meer op?
vrijdag 20 juli 2007 om 21:10
En hij krijgt natuurlijk allerlei mooie cadeaus, en ook geld, daarvoor terug. Maar mij kenden ze natuurlijk nog amper, dus mocht ik mezelf tevreden stellen met een stuk of 6 doucheschuimpakketten en wat andere prullaria/rotzooi (zoals een stom blauw tasje wat ik nooit zou gebruiken, of een rare sjaal). Die ik een paar maanden later, tot grote onvrede van mijn vriend, ter liefdadigheid heb weggegeven. Jaaa, charity shops!!! Dat vind ik wel zo geweldig. Jammer hoor, dat we die niet zo hebben in NL. Vooral na de kerst is het aanbod groot 
Had ook een berg smerige zoete chocola, van dat nepspul, die ik na de kerst onmiddelijk op m'n werk gedumpt heb. Afschuwelijk, ik zie er nu alweer tegenop: wat moet je met al die rotzooi waar niemand op zit te wachten? Heb ik liever dat ze me helemaal niets geven, maar dan het geld aan een goed doel geven of zo! En laten we gewoon gezellig een drankje drinken met z'n allen, misschien lekker eten, maar laat het daar ajb bij.
Maar dat kan ik tegen mijn vriend allemaal niet zeggen: hij houdt dus erg van z'n familie, en het gaat natuurlijk ook allemaal om het gebaar: we hebben hier dus ook een afschuwelijk plastic goudkleurig klokje (met zo'n ding dat heen en weer draait van onderen) in de woonkamer staan. Dat mag dus niet weg of uit het zicht, omdat het een houswarming cadeautje van z'n familie was (oma in dit geval). Ook kwam z'n moeder een tijdje geleden aan met een houten, beschilderde eend, wat dan ook meteen een schoenborstel is. Nou vraag ik je! Ik zeg tegen m'n vriend "...ik vind het eerlijk gezegd niet zo mooi..." (om het nog een beetje zacht uit te drukken) Hij zegt: "het is een cadeautje van mijn moeder, ik weet zeker dat we daar wel een plekje voor kunnen vinden". Dat meen je niet! Staat het dus nu als compromis in de logeerkamer!
Zo staat dus ook het huis van al zijn familieleden stampvol met allerlei rotzooi, waarvan ik zeker weet dat zij het ook niet allemaal even mooi zullen vinden, maar wat dus toch permanent uitgestald moet worden, om het gevend familielid niet te beledigen. Vreselijk: hoe moet ons huis er na 10x kerst wel niet uitzien dan?!?!
Na de financiele last-minute rib uit m'n lijf afgelopen jaar, ben ik dus nu ook voor het eerst van m'n leven aan het sparen voor de kerstcadeaus: allemaal voor zijn familie natuurlijk. En kan ik net als iedere echte Engelsman al in oktober gaan stressen over de Christmas shopping, en een aantal keer de stad in moeten waar het dan afgeladen is met nog meer gestresste, en vooral ook erg chagrijnige mensen, die zich allemaal gedwongen voelen om nog meer uit te geven dan vorig jaar.... Ze hebben hier dan zelfs spotjes op tv en radio van de overheid, om mensen op het hart te drukken dat ze wel nog hun huur moeten kunnen betalen, en andere financiele verplichtingen moeten kunnen nakomen!
Haha, ik ben wel erg op dreef nu geloof ik :D
Maar goed, inderdaad zijn er dus toch wel een paar cultuurverschilletjes denk ik, hoewel sommige dingen misschien meer gewoon individueel zijn. Ik hou heel veel van mijn Engelse vriend, maar met sommige dingen heb ik toch een beetje moeite, en zijn er toch meer verschillen tussen de UK en NL qua cultuur dan ik ooit had gedacht. Ook weet ik zeker dat ik hier niet wil blijven. En m'n vriend zegt stoer dat hij ook best wel eens een tijdje in een ander land wil wonen, NL of ergens anders, maar ik moet het nog zien: als het puntje bij paaltje zou komen, zou hij dan ineens wel zonder z'n familie kunnen...?
Had ook een berg smerige zoete chocola, van dat nepspul, die ik na de kerst onmiddelijk op m'n werk gedumpt heb. Afschuwelijk, ik zie er nu alweer tegenop: wat moet je met al die rotzooi waar niemand op zit te wachten? Heb ik liever dat ze me helemaal niets geven, maar dan het geld aan een goed doel geven of zo! En laten we gewoon gezellig een drankje drinken met z'n allen, misschien lekker eten, maar laat het daar ajb bij.Maar dat kan ik tegen mijn vriend allemaal niet zeggen: hij houdt dus erg van z'n familie, en het gaat natuurlijk ook allemaal om het gebaar: we hebben hier dus ook een afschuwelijk plastic goudkleurig klokje (met zo'n ding dat heen en weer draait van onderen) in de woonkamer staan. Dat mag dus niet weg of uit het zicht, omdat het een houswarming cadeautje van z'n familie was (oma in dit geval). Ook kwam z'n moeder een tijdje geleden aan met een houten, beschilderde eend, wat dan ook meteen een schoenborstel is. Nou vraag ik je! Ik zeg tegen m'n vriend "...ik vind het eerlijk gezegd niet zo mooi..." (om het nog een beetje zacht uit te drukken) Hij zegt: "het is een cadeautje van mijn moeder, ik weet zeker dat we daar wel een plekje voor kunnen vinden". Dat meen je niet! Staat het dus nu als compromis in de logeerkamer!
Zo staat dus ook het huis van al zijn familieleden stampvol met allerlei rotzooi, waarvan ik zeker weet dat zij het ook niet allemaal even mooi zullen vinden, maar wat dus toch permanent uitgestald moet worden, om het gevend familielid niet te beledigen. Vreselijk: hoe moet ons huis er na 10x kerst wel niet uitzien dan?!?!
Na de financiele last-minute rib uit m'n lijf afgelopen jaar, ben ik dus nu ook voor het eerst van m'n leven aan het sparen voor de kerstcadeaus: allemaal voor zijn familie natuurlijk. En kan ik net als iedere echte Engelsman al in oktober gaan stressen over de Christmas shopping, en een aantal keer de stad in moeten waar het dan afgeladen is met nog meer gestresste, en vooral ook erg chagrijnige mensen, die zich allemaal gedwongen voelen om nog meer uit te geven dan vorig jaar.... Ze hebben hier dan zelfs spotjes op tv en radio van de overheid, om mensen op het hart te drukken dat ze wel nog hun huur moeten kunnen betalen, en andere financiele verplichtingen moeten kunnen nakomen!
Haha, ik ben wel erg op dreef nu geloof ik :D
Maar goed, inderdaad zijn er dus toch wel een paar cultuurverschilletjes denk ik, hoewel sommige dingen misschien meer gewoon individueel zijn. Ik hou heel veel van mijn Engelse vriend, maar met sommige dingen heb ik toch een beetje moeite, en zijn er toch meer verschillen tussen de UK en NL qua cultuur dan ik ooit had gedacht. Ook weet ik zeker dat ik hier niet wil blijven. En m'n vriend zegt stoer dat hij ook best wel eens een tijdje in een ander land wil wonen, NL of ergens anders, maar ik moet het nog zien: als het puntje bij paaltje zou komen, zou hij dan ineens wel zonder z'n familie kunnen...?
vrijdag 20 juli 2007 om 22:38
Leuk topic! Ikzelf heb geen relatie met Engelsman, wel met amerikaan en dat is weer een ander verhaal natuurlijk.
Maar wat ik me afvraag hoe zit het met de taal? Spreken jullie dat echt vloeiend? En de familie van jouw kant ook?
Wat ik merk is dat ik het soms moeilijk vindt om gevoelens uit te drukken in het engels - het lukt wel, maar het komt toch anders over. Plus dat sommige familieleden van mij, vooral de oudere generatie niet meer engels spreekt dan Yes/No en dus niet met partner kan praten, wat jammer is omdat je op die manier elkaar nooit echt leert kennen.
Hebben jullie dit ook?
Maar wat ik me afvraag hoe zit het met de taal? Spreken jullie dat echt vloeiend? En de familie van jouw kant ook?
Wat ik merk is dat ik het soms moeilijk vindt om gevoelens uit te drukken in het engels - het lukt wel, maar het komt toch anders over. Plus dat sommige familieleden van mij, vooral de oudere generatie niet meer engels spreekt dan Yes/No en dus niet met partner kan praten, wat jammer is omdat je op die manier elkaar nooit echt leert kennen.
Hebben jullie dit ook?
zaterdag 21 juli 2007 om 12:33
Ja de taal is heel af en toe inderdaad toch nog wel een beetje een probleem. Mijn vriend spreekt helaas geen Nederlands. Hij zegt dat hij het wel wil, en ik heb vorig jaar een curus voor hem gekocht, met CDs en een boekje. Hij is er twee keer een paar dagen mee bezig geweest, maar heeft het verder weer laten zitten. Ik heb ook nog een tijdje geprobeerd af en toe dingen in het Nederlands tegen hem te zeggen, bijvoorbeeld 's ochtends bij het ontbijt "wil je ook koffie" (en dan wil hij weten wat dat woord ook daar in godsnaam moet), dat soort dingen. Duidelijk articuleren enzo. Maar meneer is geen ochtendmens, dus ging hij er eigenlijk niet zo op in :D
Dus we spreken altijd Engels. Ik zit hier nu drie jaar en over het algemeen is mijn Engels toereikend en vergeten we soms allebei dat het niet mijn moedertaal is. Hoewel ik het wel altijd fijn vind als de Engelse ondertitels aanstaan als we een DVD kijken of zo. Anders mis ik soms toch kleine dingen en moet ik me meer concentreren. Ook heb ik altijd liever het geluid iets harder dan hij, als we iets kijken zonder ondertitels.
Wat jij beschrijft over je gevoelens uitdrukken: dat heb ik ook nog steeds. Als het om hele subtiele dingen gaat vooral, dat je dan maar niet de juiste woorden kunt vinden om te omschrijven wat je nou precies voelt, wat er nou precies aan de hand is. Dat mijn woordenschat dan gewoon de lading niet dekt. En je gaat natuurlijk ook niet met een woordenboek in de weer als je een emotioneel gesprek hebt, haha!
Met zijn familie gaat het prima. Zijn ouders hebben een vrij sterk lokaal accent, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Maar met mijn familie is het al wat lastiger: ze spreken best goed Engels hoor, maar toch blijven de gesprekken daardoor vrij oppervlakkig. Het Engels van mijn vaders vriendin is wel ronduit slecht, dus dat is toch wel eens moeilijk. Toen we een paar dagen in NL hadden gelogeerd bij haar en mijn vader, zeiden ze achteraf tegen mij dat ze het jammer vonden dat we elkaar niet "echt" gesproken hadden. Waarmee ze bedoelden dat we normaal altijd veel meer diepgang in de gesprekken hebben. Maar nu kon dat gewoon niet, vanwege het Engels!
Dus we spreken altijd Engels. Ik zit hier nu drie jaar en over het algemeen is mijn Engels toereikend en vergeten we soms allebei dat het niet mijn moedertaal is. Hoewel ik het wel altijd fijn vind als de Engelse ondertitels aanstaan als we een DVD kijken of zo. Anders mis ik soms toch kleine dingen en moet ik me meer concentreren. Ook heb ik altijd liever het geluid iets harder dan hij, als we iets kijken zonder ondertitels.
Wat jij beschrijft over je gevoelens uitdrukken: dat heb ik ook nog steeds. Als het om hele subtiele dingen gaat vooral, dat je dan maar niet de juiste woorden kunt vinden om te omschrijven wat je nou precies voelt, wat er nou precies aan de hand is. Dat mijn woordenschat dan gewoon de lading niet dekt. En je gaat natuurlijk ook niet met een woordenboek in de weer als je een emotioneel gesprek hebt, haha!
Met zijn familie gaat het prima. Zijn ouders hebben een vrij sterk lokaal accent, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Maar met mijn familie is het al wat lastiger: ze spreken best goed Engels hoor, maar toch blijven de gesprekken daardoor vrij oppervlakkig. Het Engels van mijn vaders vriendin is wel ronduit slecht, dus dat is toch wel eens moeilijk. Toen we een paar dagen in NL hadden gelogeerd bij haar en mijn vader, zeiden ze achteraf tegen mij dat ze het jammer vonden dat we elkaar niet "echt" gesproken hadden. Waarmee ze bedoelden dat we normaal altijd veel meer diepgang in de gesprekken hebben. Maar nu kon dat gewoon niet, vanwege het Engels!
zaterdag 21 juli 2007 om 13:11
Leuk om te lezen al deze ervaringen van Nederlanders in Engeland. Ik werk zelf veel samen met Engelsen en ik kom ook regelmatig in de UK. Ik vind die beleefde omgangsvormen juist altijd heel prettig, maar nu heb ik dus geleerd dat dat betekent dat ze me eigenlijk helemaal niet mogen hahaha :P
Verder vind ik het met name bij telefoongesprekken, lastig dat ze altijd van die nutteloze stopwoordjes tussen gooien als ik aan het woord ben, zoals "hmm, yes, right, excellent, well,ok" etc. Dan word ik steeds gestoord in mijn verhaal en denk ik dat ze wat willen gaan zeggen ofzo. Maar ik denk dat dit ook gewoon een beleefdheidsvorm is.
Ik vind het grappig om te lezen dat Engelsen zo nuchter zijn en niet "zweverig". Ik had hiervan een andere indruk gelet op de topics in Engelse tijdscrhiften of op de TV (met name in de ontbijtprogramma's enzo)
Verder vind ik het met name bij telefoongesprekken, lastig dat ze altijd van die nutteloze stopwoordjes tussen gooien als ik aan het woord ben, zoals "hmm, yes, right, excellent, well,ok" etc. Dan word ik steeds gestoord in mijn verhaal en denk ik dat ze wat willen gaan zeggen ofzo. Maar ik denk dat dit ook gewoon een beleefdheidsvorm is.
Ik vind het grappig om te lezen dat Engelsen zo nuchter zijn en niet "zweverig". Ik had hiervan een andere indruk gelet op de topics in Engelse tijdscrhiften of op de TV (met name in de ontbijtprogramma's enzo)
maandag 23 juli 2007 om 14:52
Jezelf uitdrukken in het engels: ik vind juist dat ze een uitgebreidere woordenschat hebben. Of in ieder geval dat bepaalde uitdrukkingen beter klinken.
Ik was helemaal weg van het woordje upset. Want overstuur in het Nederlands weegt weer veels te zwaar.
Ik woon nu weer ruim een jaar in Nederland, maar spreek nog altijd Engels met mijn (buitenlandse) partner.
Heb er zelfs moeite mee Nederlands tegen hem te praten, is zo tegen natuurlijk.
Wat me trouwens opvalt is dat er in vooral Londen weinig terrasjes zijn, en dat je bijna nergens een lekkere coupe ijs kan bestellen (of een lekkere coupe ijs als toetje, het is allemaal apple pie, brownies, waffles etc.)
Maar ik ben wel blij dat ik in September een lang weekend naar Londen ga... Iedere keer als ik beelden op TV zie krijg ik weer heimwee...
Ik was helemaal weg van het woordje upset. Want overstuur in het Nederlands weegt weer veels te zwaar.
Ik woon nu weer ruim een jaar in Nederland, maar spreek nog altijd Engels met mijn (buitenlandse) partner.
Heb er zelfs moeite mee Nederlands tegen hem te praten, is zo tegen natuurlijk.
Wat me trouwens opvalt is dat er in vooral Londen weinig terrasjes zijn, en dat je bijna nergens een lekkere coupe ijs kan bestellen (of een lekkere coupe ijs als toetje, het is allemaal apple pie, brownies, waffles etc.)
Maar ik ben wel blij dat ik in September een lang weekend naar Londen ga... Iedere keer als ik beelden op TV zie krijg ik weer heimwee...
maandag 23 juli 2007 om 15:00
Met de Engelse taal en me in die taal uitdrukken heb ik weinig moeite. We praten altijd Engels thuis, ook toen we nog in Nederland woonden. Manlief heeft toen via werk een cursus NL gevolgd maar met weinig resultaat.
Oefenen met mij wilde hij niet (ik was volgens hem te streng en ongeduldig) en verder is het gewoon zijn arrogantie (volgens hem de Britse arrogantie) dat hij geen andere taal spreekt en ook de beroemde talenknobbel niet heeft om een andere taal te leren. Dat vind ik zeer irritant maar hij blijft maar tegen iedereen die het wil horen volhouden dat Britten een bepaald gen oftewel de talenknobbel missen ;).
Nu wonen we in een Oost-Europees landen en hier is het al niet veel beter, hij spreekt de taal niet en doet zich ook geen enkele moeite om die te leren maar zoekt net zolang totdat hij iemand vindt die Engels spreekt.
En als klapper op de vuurpijl geeft hij nu zelf Engelse les hier zodat en ik quote "hij iedereen hier Engels kan leren, dat maakt het voor hem wel zo makkelijk"
Ik weet niet zeker of het echt Britse arrogantie is, misschien een beetje wel want je ziet vaak genoeg die programma's op tv Get a new Life e.d. waar de Britten naar Spanje of een ander land vertrekken, geen woord Spaans spreken en dan maar verwachten dat elke Spanjaard Engels spreekt.
Maar ik denk dat het bij manlief voor het grootste deel aan hemzelf ligt ;)
Dus onze conversaties gaan altijd in het Engels, behalve als ik ergens heel erg kwaad over ben (dat gebeurd zelden) dan vloek ik lekker in het Nederlands :P
Oefenen met mij wilde hij niet (ik was volgens hem te streng en ongeduldig) en verder is het gewoon zijn arrogantie (volgens hem de Britse arrogantie) dat hij geen andere taal spreekt en ook de beroemde talenknobbel niet heeft om een andere taal te leren. Dat vind ik zeer irritant maar hij blijft maar tegen iedereen die het wil horen volhouden dat Britten een bepaald gen oftewel de talenknobbel missen ;).
Nu wonen we in een Oost-Europees landen en hier is het al niet veel beter, hij spreekt de taal niet en doet zich ook geen enkele moeite om die te leren maar zoekt net zolang totdat hij iemand vindt die Engels spreekt.
En als klapper op de vuurpijl geeft hij nu zelf Engelse les hier zodat en ik quote "hij iedereen hier Engels kan leren, dat maakt het voor hem wel zo makkelijk"
Ik weet niet zeker of het echt Britse arrogantie is, misschien een beetje wel want je ziet vaak genoeg die programma's op tv Get a new Life e.d. waar de Britten naar Spanje of een ander land vertrekken, geen woord Spaans spreken en dan maar verwachten dat elke Spanjaard Engels spreekt.
Maar ik denk dat het bij manlief voor het grootste deel aan hemzelf ligt ;)
Dus onze conversaties gaan altijd in het Engels, behalve als ik ergens heel erg kwaad over ben (dat gebeurd zelden) dan vloek ik lekker in het Nederlands :P
maandag 23 juli 2007 om 17:37
Hier nog iemand! Ik woon samen met mijn Brit en sommige dingen herken ik wel. Ik was in behandeling bij een kinesiologe en dat was een witchdoctor volgens hem. Verder issie vrij preuts wat betreft sauna's , naakstranden etc hahaha. Hij is echt totaaaaaaaal niet close en kerst vind hij onzin (wat dat betreft dus ook echt totaal nuchter). Hij is gewoon enorm droog en nuchter in het algemeen. Wat mij altijd opvalt is hoe engelse mannen onder elkaar met elkaar omgaan...zo bot en afzeikerig al is het niet kwaad bedoeld. Hij is hier komen wonen voor mij (net over de grens in duitsland) en ken verder niemand die ook een britse vriend heeft dus vind dit wel een leuk topic om ervaringen in uit te wisselen!
dinsdag 24 juli 2007 om 08:27
Ik denk dat wij als Nederlanders het voordeel hebben dat we opgroeien met Engels en andere talen: het begint al vroeg op school, maar ook de tv, muziek en film moet je denk ik niet onderschatten: we horen al Engels vanaf dat we klein zijn op die manier.
Hier in de UK echter groeien mensen op met 4 of 5 Engelse TV zenders, en ook is de muziel altijd Engels. Zoals bij ons dat je nog eens een sullig Spaans liedje in de top 10 krijgt of zo, dat gebeurt hier nooit!
Ze zijn het dus gewoon niet gewend, en inderdaad gaan ze er altijd vanuit dat anderen toch wel Engels spreken. Is soms wel een beetje irritant. Ik kende ook een Engelsman die al 6 jaar in Frankrijk woonde, en nog niet in het Frans een brood bij de bakker kon bestellen!
Het gebrek aan terrasjes was hier inderdaad ook het eerste wat me opviel: ik was hier destijds voor m'n sollicitatiegesprek, en het was een van de eerste mooie dagen van het jaar, en er was gewoon helemaal niets! Wel heb je de "beer gardens" natuurlijk, maar die moet je wel eerst weten te vinden. Kan ook best lekker zijn, maar toch mis ik de terrasjes: van meerdere cafe's op een pleintje, lekker naar de mensen kijken die langslopen. Hier zit je dan in zo'n beer garden van een bepaalde pub, afgesloten van de rest van de wereld.
Ik zou het zelf toch wel fijn vinden als mijn vriend Nederlands zou leren, al was het maar omdat het het een stuk makkelijker maakt als we in NL zijn. Hij zegt er geen tijd voor te hebben. Onzin natuurlijk, een paar keer per week een half uurtje vind je altijd wel. Gewoon luiheid en gebrek aan discipline dus!
Hier in de UK echter groeien mensen op met 4 of 5 Engelse TV zenders, en ook is de muziel altijd Engels. Zoals bij ons dat je nog eens een sullig Spaans liedje in de top 10 krijgt of zo, dat gebeurt hier nooit!
Ze zijn het dus gewoon niet gewend, en inderdaad gaan ze er altijd vanuit dat anderen toch wel Engels spreken. Is soms wel een beetje irritant. Ik kende ook een Engelsman die al 6 jaar in Frankrijk woonde, en nog niet in het Frans een brood bij de bakker kon bestellen!
Het gebrek aan terrasjes was hier inderdaad ook het eerste wat me opviel: ik was hier destijds voor m'n sollicitatiegesprek, en het was een van de eerste mooie dagen van het jaar, en er was gewoon helemaal niets! Wel heb je de "beer gardens" natuurlijk, maar die moet je wel eerst weten te vinden. Kan ook best lekker zijn, maar toch mis ik de terrasjes: van meerdere cafe's op een pleintje, lekker naar de mensen kijken die langslopen. Hier zit je dan in zo'n beer garden van een bepaalde pub, afgesloten van de rest van de wereld.
Ik zou het zelf toch wel fijn vinden als mijn vriend Nederlands zou leren, al was het maar omdat het het een stuk makkelijker maakt als we in NL zijn. Hij zegt er geen tijd voor te hebben. Onzin natuurlijk, een paar keer per week een half uurtje vind je altijd wel. Gewoon luiheid en gebrek aan discipline dus!
dinsdag 24 juli 2007 om 08:34
@Maaiway
Gelukkig is mijn man niet zo heel preuts aangelegd, we gaan gewoon lekker samen naar de sauna en daar heeft hij totaal geen problemen mee. Het leuke is dan dat hij daarover vol trots vertelt tegen zijn Engelse vrienden en familie want het is iets dat zij niet echt kennen daar, zo helemaal naakt naar de sauna, je moet altijd je badkleding aanhouden.
De eerste keer sauna in NL was een openbaring voor hem en hij vond het wel geweldig.
Ook v.w.b. alternatieve geneeswijzen e.d. is hij niet terughoudend en hij vindt het zeker niet allemaal zweverig. Hij staat erg open voor nieuwe dingen en ik kan met hem urenlang discussieren over de zin van het leven, spirituele dingen etc. Wat dat betreft is hij niet echt een nuchtere Brit ;)
Dat van die terrasjes is inderdaad zo raar ja. Dat is ook een van de dingen die mijn man zo geweldig vindt aan andere Europese landen, de terrasjes.
De beer gardens zijn natuurlijk ook wel erg leuk maar zoals Dutch_in_UK al zegt, vaak zit je toch ergens achterom, afgesloten van de weg en je ziet niks langskomen. Het leuke van een terrasje is juist om de langslopende meute te bekijken.
Gelukkig is mijn man niet zo heel preuts aangelegd, we gaan gewoon lekker samen naar de sauna en daar heeft hij totaal geen problemen mee. Het leuke is dan dat hij daarover vol trots vertelt tegen zijn Engelse vrienden en familie want het is iets dat zij niet echt kennen daar, zo helemaal naakt naar de sauna, je moet altijd je badkleding aanhouden.
De eerste keer sauna in NL was een openbaring voor hem en hij vond het wel geweldig.
Ook v.w.b. alternatieve geneeswijzen e.d. is hij niet terughoudend en hij vindt het zeker niet allemaal zweverig. Hij staat erg open voor nieuwe dingen en ik kan met hem urenlang discussieren over de zin van het leven, spirituele dingen etc. Wat dat betreft is hij niet echt een nuchtere Brit ;)
Dat van die terrasjes is inderdaad zo raar ja. Dat is ook een van de dingen die mijn man zo geweldig vindt aan andere Europese landen, de terrasjes.
De beer gardens zijn natuurlijk ook wel erg leuk maar zoals Dutch_in_UK al zegt, vaak zit je toch ergens achterom, afgesloten van de weg en je ziet niks langskomen. Het leuke van een terrasje is juist om de langslopende meute te bekijken.
dinsdag 24 juli 2007 om 09:14
Leuk dit topic. Meestal lees ik altijd alleen maar mee en reageer ik nooit, maar moet daar nu toch maar verandering in brengen .
Woon nu toch al 3 jaar in de UK en sinds begin dit jaar min of meer samen met mn engelse vriend. Hij is niet bepaald close met zn familie, vindt zelfs dat mijn familie veel closer is (zijn we ook). Afgelopen kerst was voor hem een openbaring toen we naar NL gingen. Volgens hem vond zn ex dat er altijd minstens 200 pond moest worden uitgegeven per persoon, liefst meer. Mijn familie houdt t juist klein, je bepaalt zelf hoeveel je uitgeeft aan cadeautjes, maar niemand maakt t zo bont. Hij heeft hier tegen al zn familie en vrienden lopen roepen hoe heerlijk relaxt kerst was.
Wat betreft de taal, ik kan me prima uitdrukken in t Engels, geen problemen mee. Begin zelfs meer moeite te hebben met me uit te drukken in t Nederlands. Vriendlief geeft eerlijk toe dat Engelsen "ignorant" zijn wat betreft talen en wil graag NL leren. Pikt steeds woorden op. Grappige is dat als we bij mn oma op bezoek gaan, ze elkaar lijken te begrijpen, terwijl mn oma geen woord Engels meer uit dr mond krijgt. Hij vindt t ook geen probleem als ik Nederlands praat met vrienden of familie omdat dat voor hen op dat moment makkelijker is, alhoewel ik me dan wel altijd ongemakkelijk voel. Mn familie spreekt best goed Engels, Engelsen zijn over t algemeen al snel onder de indruk van mensen die Engels als tweede taal spreken.
Waar ik ook altijd om moet lachen is dat Engelsen allemaal naar Amsterdam zijn geweest en dat ook altijd meteen melden als ze er achter komen dat je uit NL komt. Ben nog maar weinig Engelsen tegen gekomen die ook ergens anders zijn geweest in NL.
.Woon nu toch al 3 jaar in de UK en sinds begin dit jaar min of meer samen met mn engelse vriend. Hij is niet bepaald close met zn familie, vindt zelfs dat mijn familie veel closer is (zijn we ook). Afgelopen kerst was voor hem een openbaring toen we naar NL gingen. Volgens hem vond zn ex dat er altijd minstens 200 pond moest worden uitgegeven per persoon, liefst meer. Mijn familie houdt t juist klein, je bepaalt zelf hoeveel je uitgeeft aan cadeautjes, maar niemand maakt t zo bont. Hij heeft hier tegen al zn familie en vrienden lopen roepen hoe heerlijk relaxt kerst was.
Wat betreft de taal, ik kan me prima uitdrukken in t Engels, geen problemen mee. Begin zelfs meer moeite te hebben met me uit te drukken in t Nederlands. Vriendlief geeft eerlijk toe dat Engelsen "ignorant" zijn wat betreft talen en wil graag NL leren. Pikt steeds woorden op. Grappige is dat als we bij mn oma op bezoek gaan, ze elkaar lijken te begrijpen, terwijl mn oma geen woord Engels meer uit dr mond krijgt. Hij vindt t ook geen probleem als ik Nederlands praat met vrienden of familie omdat dat voor hen op dat moment makkelijker is, alhoewel ik me dan wel altijd ongemakkelijk voel. Mn familie spreekt best goed Engels, Engelsen zijn over t algemeen al snel onder de indruk van mensen die Engels als tweede taal spreken.
Waar ik ook altijd om moet lachen is dat Engelsen allemaal naar Amsterdam zijn geweest en dat ook altijd meteen melden als ze er achter komen dat je uit NL komt. Ben nog maar weinig Engelsen tegen gekomen die ook ergens anders zijn geweest in NL.
dinsdag 24 juli 2007 om 13:16
Ik heb hiervoor jaaaaaaaren in Amsterdam gewoond en als ik dat vertel is het eerste wat ze zeggen "Daar ben ik ook eens geweest" en het tweede "maar ik kan me er niet zoveel van herrinneren".
Overigens ontmoette ik pas een Amerikaan die vertelde: Ik ben eens een winter een Amsterdam geweest. Ik: Wat deed je daar dan, werk of studie ofzo? Hij: Nee, vooral veel drugs.....Vertelt ie me later dat hij er wel VIER hele dagen is geweest. Eeeehh, meneer de Amerikaan, dat noem ik niet een 'winter in Amsterdam doorbrengen'.:?
dinsdag 24 juli 2007 om 16:06
Jaaaaaa, die kerstkado's, wat een belachelijke toestanden zijn dat in Engeland :o. Er wordt zo ongelofelijk veel geld uitgegeven aan kado's, ik dacht dat ik het verkeerd gehoord had toen ik de eerste kerst met manlief en zijn familie doorbracht.
Leuk dit topic. Meestal lees ik altijd alleen maar mee en reageer ik nooit, maar moet daar nu toch maar verandering in brengen
Woon nu toch al 3 jaar in de UK en sinds begin dit jaar min of meer samen met mn engelse vriend. Hij is niet bepaald close met zn familie, vindt zelfs dat mijn familie veel closer is (zijn we ook). Afgelopen kerst was voor hem een openbaring toen we naar NL gingen. Volgens hem vond zn ex dat er altijd minstens 200 pond moest worden uitgegeven per persoon, liefst meer. Mijn familie houdt t juist klein, je bepaalt zelf hoeveel je uitgeeft aan cadeautjes, maar niemand maakt t zo bont. Hij heeft hier tegen al zn familie en vrienden lopen roepen hoe heerlijk relaxt kerst was.
Wat betreft de taal, ik kan me prima uitdrukken in t Engels, geen problemen mee. Begin zelfs meer moeite te hebben met me uit te drukken in t Nederlands. Vriendlief geeft eerlijk toe dat Engelsen "ignorant" zijn wat betreft talen en wil graag NL leren. Pikt steeds woorden op. Grappige is dat als we bij mn oma op bezoek gaan, ze elkaar lijken te begrijpen, terwijl mn oma geen woord Engels meer uit dr mond krijgt. Hij vindt t ook geen probleem als ik Nederlands praat met vrienden of familie omdat dat voor hen op dat moment makkelijker is, alhoewel ik me dan wel altijd ongemakkelijk voel. Mn familie spreekt best goed Engels, Engelsen zijn over t algemeen al snel onder de indruk van mensen die Engels als tweede taal spreken.
Waar ik ook altijd om moet lachen is dat Engelsen allemaal naar Amsterdam zijn geweest en dat ook altijd meteen melden als ze er achter komen dat je uit NL komt. Ben nog maar weinig Engelsen tegen gekomen die ook ergens anders zijn geweest in NL.
Zijn moeder spaarde destijds die dingen van Swarovski, die grote beelden die dan 1 x per jaar of zo uitkomen. Afschuwelijke dingen maar ieder z'n eigen hobby.
Samen met zijn zus kocht manlief elke kerst de nieuwe uitgave en die kostte dan iets van 400 pond of zo.
Nou, dan moesten er nog cadeaus voor zuslief en 3 neefjes/nichtjes komen. Daarvoor belde hij dan naar zus om te vragen wat de kinderen voor kerst wilden hebben en zij vertelde dan zonder enig schaamtegevoel welke nieuwe games voor de playstation gekocht moesten worden. Let wel, het gaat hier dan niet om 1 spel maar meerdere spellen ad 20 of 30 pond per stuk. Ik geloof dat manlief destijds minstens tussen de 500 en 800 pond aan kerst spendeerde.
En alles maar op die credit card gooien, dan ben je maanden later nog aan het afbetalen.
De eerste kerst in NL was dan ook totaal nieuw voor hem. Wij trokken lootjes, stelden een schappelijk bedrag vast waarvoor iedereen kadootjes kon kopen en hij vond dat eigenlijk wel een goed idee. Het enige waar hij nog steeds niet over uit kan is dat we vaak ook praktische kado's geven. Ik noem maar wat, een staafmixer of zoiets. Dat vindt hij dan niet iets wat je iemand kado doet want dat is in zijn ogen niet leuk.
Ik probeer dan altijd uit te leggen dat het hartstikke fijn is om zoiets als kado te vragen of voor je verjaardag, dan hoef je het zelf niet te kopen.
Nu weet hij het wel een beetje te waarderen en de laatste jaren geeft hij echt veel minder uit aan kadootjes voor zijn familie. Nu heeft hij het teruggebracht tot 20 pond per persoon, wellicht iets meer voor zijn moeder. En omdat de kinderen inmiddels groot zijn en we toch niet meer weten wat je voor ze moet kopen, stellen we nu meestal een Christmas hamper samen met lekkernijen voor het hele gezin.
Overigens overlaadde hij me in het begin ook altijd met belachelijk dure en veel kado's tijdens kerst en verjaardagen. Ik voelde me daar altijd erg ongemakkelijk bij en dat wordt nu ook steeds beter. Elk jaar wordt het minder ;)
dinsdag 24 juli 2007 om 18:31
Hi girlies! Mag ik ook meedoen? Ben nu bijna 10 jaar samen met mijn Engelse vriend, en veel herkenning in bovenstaande.
Wat iemand eerder al zei, soms gaat het inderdaad om verschil in cultuur maar vaak ook verschil in individu - ongeacht herkomst of wat dan ook. Maar mijn persoonlijke 'cultuur' verschillen zijn denk ik:
- KERST - jaaaa flink de beuk erin, the sky is the limit and bigger is better. Ik schrok me echt helemaal te pletter het eerste jaar dat ik hier kerst vierde. Kwam ik aan met mijn schamele presentjes.... Met de jaren wond ik me er telkens weer over op en vond het schromelijk decadent en schaamteloos onverantwoord (vind dat nu eerlijk gezegd nog wel zo).
En nu? Ik laat het over me heenkomen en denk: thank God, in a couple of days it'll all be over.
- ALCOHOL - drinken om gewoon zo snel mogelijk zo zat mogelijk te worden. Vind ik toch wel met de Engelse cultuur verbonden.
- STIFF UPPER LIP - Nou, Bassie zou een Engelsman kunnen zijn want, 'wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen'. Volgens de overlevering antwoordden de Engelse gewonden uit de slagvelden van WO I steevast 'Mustn't grumble' op de vraag hoe het met ze ging (zwaar verminkt, arm eraf, oog eruit, kameraden verloren).
En al is de crisis nog zo groot - de enige juiste actie is 'to put the kettle on and have a cup of tea'.
- BELEEFDHEID - netjes 'please' en 'thank you' zeggen en wat meer plezierige omgangsvormen. 'Queueing for the bus' en dat soort dingen. Als ik weer in NL ben vind ik iedereen erg bot en onbeleefd echter toen ik nog in NL woonde ervaarde ik dat helemaal niet zo.
- FORMELE KLEDING - dit vind ik ook cultuurgebonden, omdat Engelse kinderen al van jongs af aan gewend zijn om uniform te dragen. En op kantoor en in winkels draagt men toch formelere kleding dan in NL. Mijn vriend werkt veel met Europese collega's en is soms verbaasd over hoe 'casual' zij zich op het werk kleden. Jeans & t-shirt! Ik weet niet hoe het nu is in NL, maar toen ik er woonde & werkte, kon je verwachten dat je gevraagd werd of je op sollicitatiegesprek ging als je in 'het net' verscheen.
(Daarom vind ik eigenlijk ook dat de meeste Engelsen 'formal wear' beter doen dan de meeste Nederlanders.) :P
Mijn vriend vindt overigens alternatieve geneeswijzes etc pure nonsens maar dat kan natuurlijk komen doordat hij een man is en niet voor zoiets openstaat; ik kan me niet voorstellen dat zoiets nationaliteit-gebonden is. Er zijn nl. vele alternatieve therapien en geneeswijzes hier en aromatherapie wordt gewoon in het reguliere NHS ziekenhuis toegespast. Vindt niemand 'alternatief'.
Van andere verschillen zou ik niet weten of het door cultuur of persoon komt aangezien ik nooit een NL'se vriend heb gehad!
Just my two pence!
Wat iemand eerder al zei, soms gaat het inderdaad om verschil in cultuur maar vaak ook verschil in individu - ongeacht herkomst of wat dan ook. Maar mijn persoonlijke 'cultuur' verschillen zijn denk ik:
- KERST - jaaaa flink de beuk erin, the sky is the limit and bigger is better. Ik schrok me echt helemaal te pletter het eerste jaar dat ik hier kerst vierde. Kwam ik aan met mijn schamele presentjes.... Met de jaren wond ik me er telkens weer over op en vond het schromelijk decadent en schaamteloos onverantwoord (vind dat nu eerlijk gezegd nog wel zo).
En nu? Ik laat het over me heenkomen en denk: thank God, in a couple of days it'll all be over.
- ALCOHOL - drinken om gewoon zo snel mogelijk zo zat mogelijk te worden. Vind ik toch wel met de Engelse cultuur verbonden.
- STIFF UPPER LIP - Nou, Bassie zou een Engelsman kunnen zijn want, 'wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen'. Volgens de overlevering antwoordden de Engelse gewonden uit de slagvelden van WO I steevast 'Mustn't grumble' op de vraag hoe het met ze ging (zwaar verminkt, arm eraf, oog eruit, kameraden verloren).
En al is de crisis nog zo groot - de enige juiste actie is 'to put the kettle on and have a cup of tea'.
- BELEEFDHEID - netjes 'please' en 'thank you' zeggen en wat meer plezierige omgangsvormen. 'Queueing for the bus' en dat soort dingen. Als ik weer in NL ben vind ik iedereen erg bot en onbeleefd echter toen ik nog in NL woonde ervaarde ik dat helemaal niet zo.
- FORMELE KLEDING - dit vind ik ook cultuurgebonden, omdat Engelse kinderen al van jongs af aan gewend zijn om uniform te dragen. En op kantoor en in winkels draagt men toch formelere kleding dan in NL. Mijn vriend werkt veel met Europese collega's en is soms verbaasd over hoe 'casual' zij zich op het werk kleden. Jeans & t-shirt! Ik weet niet hoe het nu is in NL, maar toen ik er woonde & werkte, kon je verwachten dat je gevraagd werd of je op sollicitatiegesprek ging als je in 'het net' verscheen.
(Daarom vind ik eigenlijk ook dat de meeste Engelsen 'formal wear' beter doen dan de meeste Nederlanders.) :P
Mijn vriend vindt overigens alternatieve geneeswijzes etc pure nonsens maar dat kan natuurlijk komen doordat hij een man is en niet voor zoiets openstaat; ik kan me niet voorstellen dat zoiets nationaliteit-gebonden is. Er zijn nl. vele alternatieve therapien en geneeswijzes hier en aromatherapie wordt gewoon in het reguliere NHS ziekenhuis toegespast. Vindt niemand 'alternatief'.
Van andere verschillen zou ik niet weten of het door cultuur of persoon komt aangezien ik nooit een NL'se vriend heb gehad!
Just my two pence!
