Relaties
alle pijlers
Wie heeft er ook een snerthuwelijk/relatie
maandag 28 januari 2008 om 14:46
Tja de titel zegt het al: ik zit in een snerthuwelijk.
Wij hebben een kindje van 2 en ik ben 6 maanden in verwachting van nr 2. We hebben net een ander huis gekocht waar we over een paar maandjes intrekken.
Wij doen echt NOOIT wat leuks en alle frustraties van mijn man worden op mij afgereageerd.
Hij heeft sinds een paar maanden een andere baan waardoor hij veel minder thuis is maar dat helpt niet, hij pakt me evengoed wel.
Nu ben ik er zo zat van doordag hij vrijdagavond tv zat te kijken en ik zat te bellen met mijn nicht. Ik praatte volgens hem te hard en hij wees naar de gang. Ik heb toen een half uur op de wc zitten bellen, die bij ons erg koud is. Ik dacht nog: hij komt me gelijk ophalen en zegt dat dat een geintje was maar dus niet. En dat terwijl ik rug- en bekkenklachten heb. Dat kan toch geen liefde zijn?
We zijn nu ruim 3 jaar samen en hij heeft vanaf het begin altijd beloftes gemaakt en ze nagenoeg nooit nagekomen. In het begin was hij heel beschermend en zorgzaam en lief. Dat heeft echt maar heel kort geduurd. Hij heeft het altijd over zichzelf, zelfs tijdens de bevalling zat hij over zichzelf te klagen.
Ik ben er nu zo moe en verdrietig van. Wat moet ik? We hebben sinds een paar maanden hulp van maatschappelijk werk maar er verandert niets. Nu is hij naar de huisarts geweest voor andere hulp en zal hij worden doorverwezen naar een psycholoog. Maar IK moet het regelen! Ik moet ALLES bedenken en regelen en de kar helemaal alleen trekken. We zijn alles behalve een team, maatjes en ik voel me zo vreselijk alleen.
Wat zouden jullie doen? Weggaan of toch nog die hulp gaan regelen en verder gaan in deze relatie? Bevalling afwachten? Accepteren dat dit het is? Eigen schuld, dikke bult? Getrouwd blijven en zoveel mogelijk mijn eigen leven leiden met de kindertjes? Ik kom er niet uit!
Bedankt voor het lezen.
Wij hebben een kindje van 2 en ik ben 6 maanden in verwachting van nr 2. We hebben net een ander huis gekocht waar we over een paar maandjes intrekken.
Wij doen echt NOOIT wat leuks en alle frustraties van mijn man worden op mij afgereageerd.
Hij heeft sinds een paar maanden een andere baan waardoor hij veel minder thuis is maar dat helpt niet, hij pakt me evengoed wel.
Nu ben ik er zo zat van doordag hij vrijdagavond tv zat te kijken en ik zat te bellen met mijn nicht. Ik praatte volgens hem te hard en hij wees naar de gang. Ik heb toen een half uur op de wc zitten bellen, die bij ons erg koud is. Ik dacht nog: hij komt me gelijk ophalen en zegt dat dat een geintje was maar dus niet. En dat terwijl ik rug- en bekkenklachten heb. Dat kan toch geen liefde zijn?
We zijn nu ruim 3 jaar samen en hij heeft vanaf het begin altijd beloftes gemaakt en ze nagenoeg nooit nagekomen. In het begin was hij heel beschermend en zorgzaam en lief. Dat heeft echt maar heel kort geduurd. Hij heeft het altijd over zichzelf, zelfs tijdens de bevalling zat hij over zichzelf te klagen.
Ik ben er nu zo moe en verdrietig van. Wat moet ik? We hebben sinds een paar maanden hulp van maatschappelijk werk maar er verandert niets. Nu is hij naar de huisarts geweest voor andere hulp en zal hij worden doorverwezen naar een psycholoog. Maar IK moet het regelen! Ik moet ALLES bedenken en regelen en de kar helemaal alleen trekken. We zijn alles behalve een team, maatjes en ik voel me zo vreselijk alleen.
Wat zouden jullie doen? Weggaan of toch nog die hulp gaan regelen en verder gaan in deze relatie? Bevalling afwachten? Accepteren dat dit het is? Eigen schuld, dikke bult? Getrouwd blijven en zoveel mogelijk mijn eigen leven leiden met de kindertjes? Ik kom er niet uit!
Bedankt voor het lezen.
maandag 28 januari 2008 om 15:01
Ik heb zelf ook in een snerthuwelijk gezeten. Ik stelde me dezelfde vragen als jij. Uiteindelijk heb ik besloten om te scheiden en voor mij is dat een van de beste beslissingen geweest die ik ooit genomen heb.
Maar jij twijfelt nog, misschien is het beter om te wachten tot je er zelf helemaal van overtuigd bent dat dit huwelijk niets meer kan worden. Het grote voordeel daarvan is, dat je achteraf niet twijfelt of je wel genoeg je best gedaan hebt. Ik begrijp dat jullie relatietherapie krijgen?
Maar jij twijfelt nog, misschien is het beter om te wachten tot je er zelf helemaal van overtuigd bent dat dit huwelijk niets meer kan worden. Het grote voordeel daarvan is, dat je achteraf niet twijfelt of je wel genoeg je best gedaan hebt. Ik begrijp dat jullie relatietherapie krijgen?
maandag 28 januari 2008 om 15:05
Wat ik nogal schokkend vind, is je "bellen op de WC-verhaal". Je geeft hem de schuld van het feit dat je zolang op het toilet hebt zitten bellen, maar is dat wel zo? Waarom laat jij je uberhaupt naar de gang sturen? En waarom blijf jij daar zo lang zitten? Moet hij jou komen vertellen dat je terug mag komen? Je bent toch zeker geen kleuter!? Het is ook jouw huis!
Vooropgesteld dat ik het niet normaal vindt wanneer mensen over een ander heen lopen, vind ik in dit voorbeeld dat jij dat ook laat gebeuren. Waarom in hemelsnaam?
Vooropgesteld dat ik het niet normaal vindt wanneer mensen over een ander heen lopen, vind ik in dit voorbeeld dat jij dat ook laat gebeuren. Waarom in hemelsnaam?
maandag 28 januari 2008 om 15:07
Mijn eerste reactie na het lezen was: waarom is nummer twee eigenlijk onderweg. Maar snap ook wel dat je op zulke reacties/vragen niet op zit te wachten. Ik zou misschien de relatietherapie nog een kans geven, maar aangezien hij nu al niet veel investeerd lijkt het me een grote gok.
Veel sterkte iig de komende tijd.
Veel sterkte iig de komende tijd.
maandag 28 januari 2008 om 15:13
Tja, je laat jezelf op de wc sturen natuurlijk.
Waarom is hij in therapie? Wat is er nu zo vreselijk aan hem?
Tot nu toe kan ik uit je verhaal niet opmaken wat er nu zo snert aan dit huwelijk is, behalve dat jullie nooit iets leuks doen en hij zich op jou af reageert. Ik denk dan met mijn boerenverstand dat je hem 6 maanden geleden leuk genoeg vond om een kind mee te maken en een huis te kopen. Dus wat is er nu opeens zo vreselijk?
Waarom is hij in therapie? Wat is er nu zo vreselijk aan hem?
Tot nu toe kan ik uit je verhaal niet opmaken wat er nu zo snert aan dit huwelijk is, behalve dat jullie nooit iets leuks doen en hij zich op jou af reageert. Ik denk dan met mijn boerenverstand dat je hem 6 maanden geleden leuk genoeg vond om een kind mee te maken en een huis te kopen. Dus wat is er nu opeens zo vreselijk?
maandag 28 januari 2008 om 15:17
quote:nummerzoveel schreef op 28 januari 2008 @ 15:05:
Wat ik nogal schokkend vind, is je "bellen op de WC-verhaal". Je geeft hem de schuld van het feit dat je zolang op het toilet hebt zitten bellen, maar is dat wel zo? Waarom laat jij je uberhaupt naar de gang sturen? En waarom blijf jij daar zo lang zitten? Moet hij jou komen vertellen dat je terug mag komen? Je bent toch zeker geen kleuter!? Het is ook jouw huis!
Daar heb je helemaal gelijk in. Misschien wilde ik testen hoever hij zou gaan en hoopte ik dat hij een grapje maakte of dat hij niet verwachtte dat ik ook echt zou gaan. Hierover hebben we ook al 2 dagen woorden. Hij heeft al een paar keer sorry gezegd, maar het gaat mij erom dat hij dat niet aanvoelt.
Vooropgesteld dat ik het niet normaal vindt wanneer mensen over een ander heen lopen, vind ik in dit voorbeeld dat jij dat ook laat gebeuren. Waarom in hemelsnaam?
Ik laat normaal niet over me heen lopen. Dat is ook ons probleem. Daarom is er zoveel strijd. Hij wilde achteraf een volgzaam vrouwtje en dat ben ik juist niet.
Ik merk wel dat ik zoals ook wel in deze situatie steeds gevoellozer wordt wat ik niet wil. Ik vraag me de laatste tijd ook steeds vaker af hoeveel ik van mezelf wel niet inlever. Ik weet t: ik doe het zelf.
Wat ik nogal schokkend vind, is je "bellen op de WC-verhaal". Je geeft hem de schuld van het feit dat je zolang op het toilet hebt zitten bellen, maar is dat wel zo? Waarom laat jij je uberhaupt naar de gang sturen? En waarom blijf jij daar zo lang zitten? Moet hij jou komen vertellen dat je terug mag komen? Je bent toch zeker geen kleuter!? Het is ook jouw huis!
Daar heb je helemaal gelijk in. Misschien wilde ik testen hoever hij zou gaan en hoopte ik dat hij een grapje maakte of dat hij niet verwachtte dat ik ook echt zou gaan. Hierover hebben we ook al 2 dagen woorden. Hij heeft al een paar keer sorry gezegd, maar het gaat mij erom dat hij dat niet aanvoelt.
Vooropgesteld dat ik het niet normaal vindt wanneer mensen over een ander heen lopen, vind ik in dit voorbeeld dat jij dat ook laat gebeuren. Waarom in hemelsnaam?
Ik laat normaal niet over me heen lopen. Dat is ook ons probleem. Daarom is er zoveel strijd. Hij wilde achteraf een volgzaam vrouwtje en dat ben ik juist niet.
Ik merk wel dat ik zoals ook wel in deze situatie steeds gevoellozer wordt wat ik niet wil. Ik vraag me de laatste tijd ook steeds vaker af hoeveel ik van mezelf wel niet inlever. Ik weet t: ik doe het zelf.
maandag 28 januari 2008 om 15:19
quote:Martini schreef op 28 januari 2008 @ 15:07:
Mijn eerste reactie na het lezen was: waarom is nummer twee eigenlijk onderweg. Maar snap ook wel dat je op zulke reacties/vragen niet op zit te wachten. Ik zou misschien de relatietherapie nog een kans geven, maar aangezien hij nu al niet veel investeerd lijkt het me een grote gok.
Tja ook jou moet ik helaas gelijk geven. Niet voorzichtig genoeg geweest met sex, het was niet de bedoeling.
Veel sterkte iig de komende tijd.Thanks!
Mijn eerste reactie na het lezen was: waarom is nummer twee eigenlijk onderweg. Maar snap ook wel dat je op zulke reacties/vragen niet op zit te wachten. Ik zou misschien de relatietherapie nog een kans geven, maar aangezien hij nu al niet veel investeerd lijkt het me een grote gok.
Tja ook jou moet ik helaas gelijk geven. Niet voorzichtig genoeg geweest met sex, het was niet de bedoeling.
Veel sterkte iig de komende tijd.Thanks!
maandag 28 januari 2008 om 15:19
Accepteren dat dit het is, zou ik in ieder geval niet! Ik zou eerst alle mogelijkheden proberen om de situatie te verbeteren, maar als dat niet hielp, zou ik liever geen relatie hebben, dan een snertrelatie.
Is alleen luchtiger gezegd dan gedaan, want met 2 kindjes en een huis, is het in de praktijk enorm moeilijk! Afgezien van de emoties, zit je ook nog es met de financiele en organisatorische troubles...
Maar dit is voor jou zo niet te doen. Dat hij graag zijn tv-programma wil kunnen horen, vind ik nog niet zo erg - dat vind ik zelf ook altijd fijn ;o) Dat jij met de telefoon op de wc zat, wist hij misschien niet eens; je kan als alternatief natuurlijk ook een warmer plekje zoeken, slaapkamer of keuken geen alternatief?
Maar dat hij jou voor alles op laat draaien, dat kan natuurlijk niet. Hij schijnt nogal erg ego-centrisch te zijn, de wereld draait duidelijk om hem. Ben zelf gescheiden van een man die erg ego-centrisch was - niet egoistisch, da's wat anders! Maar wel enorm op zichzelf gericht, terwijl hij dat helemaal niet boos bedoelde. Maar een goeie relatie is er eentje van geven en nemen, teamwork is juist enorm belangrijk!
Omdat je een klein kindje hebt en nummer 2 onderweg is, zou ik afwachten of die psycholoog verbetering in de zaak brengt. Als hij wel bereid is om daar naar toe te gaan, is het de gok waard. Ook al voor je kinderen. Misschien dat je voor jezelf in gedachten een periode vast kunt leggen, waarin je het nog probeert, bijv. een jaar. Intussen goed voor jezelf zorgen!! Als hij het niet doet, moet je er zelf op letten, dat je af en toe even bij kunt komen.
Wens je in ieder geval heel veel sterkte!
Is alleen luchtiger gezegd dan gedaan, want met 2 kindjes en een huis, is het in de praktijk enorm moeilijk! Afgezien van de emoties, zit je ook nog es met de financiele en organisatorische troubles...
Maar dit is voor jou zo niet te doen. Dat hij graag zijn tv-programma wil kunnen horen, vind ik nog niet zo erg - dat vind ik zelf ook altijd fijn ;o) Dat jij met de telefoon op de wc zat, wist hij misschien niet eens; je kan als alternatief natuurlijk ook een warmer plekje zoeken, slaapkamer of keuken geen alternatief?
Maar dat hij jou voor alles op laat draaien, dat kan natuurlijk niet. Hij schijnt nogal erg ego-centrisch te zijn, de wereld draait duidelijk om hem. Ben zelf gescheiden van een man die erg ego-centrisch was - niet egoistisch, da's wat anders! Maar wel enorm op zichzelf gericht, terwijl hij dat helemaal niet boos bedoelde. Maar een goeie relatie is er eentje van geven en nemen, teamwork is juist enorm belangrijk!
Omdat je een klein kindje hebt en nummer 2 onderweg is, zou ik afwachten of die psycholoog verbetering in de zaak brengt. Als hij wel bereid is om daar naar toe te gaan, is het de gok waard. Ook al voor je kinderen. Misschien dat je voor jezelf in gedachten een periode vast kunt leggen, waarin je het nog probeert, bijv. een jaar. Intussen goed voor jezelf zorgen!! Als hij het niet doet, moet je er zelf op letten, dat je af en toe even bij kunt komen.
Wens je in ieder geval heel veel sterkte!
maandag 28 januari 2008 om 15:44
maandag 28 januari 2008 om 16:11
ik krijg altijd het heen en weer van eenzijdige verhalen. ook in dit geval wordt 1 kant van het verhaal verteld.
Is de keuze nou zo moeilijk, kijk naar de pijlers van een goede relatie, en blijf vooral eerlijk naar je zelf. Je kunt een ander nooit veranderen, aleen de ander kan zichzelf veranderen, hoe harder je duwt hoe meer er terug geduwd wordt.
Zit een beetje in onze genen. Gelukkig maar!
Als ik het zo lees, zou ik vanmiddag nog naar de ijzerwarenhandel gaan, nieuwe sloten er op monteren. Brief op de deur plakken, tv voor de deur, en hij zoekt het maar uit komende nacht, je hebt nog 1,5 uur om het even te regelen.
Dalijk ben je moeder van 3 kinderen. Als je daarvoor kiest, sluit lekker dit topic af, anders, hoor naar je hart, het is k*t, het blijft k*t, ga lekker leven, genieten en ben eerlijk.
Vrouwen die zwanger zijn hebben wel eens last van hormonen. Srry dat ik het zeg, maar het is niet anders. Neem dat in overweging. Therapie, laat me niet lachen, tuurlijk kan dat helpen, maar sommige mensen kunnen nooit geholpen worden. Mijn ex had een Emotionele Inteligentie van een ongestelde panda. Ben blij dat ik zelf de keuze heb gemaakt eerlijk naar me zelf te zijn, laat ze maar snel gelukkig worden met een ander. Ik ben nu in mijn huidige relatie van een hele hoop gezeik af
Is de keuze nou zo moeilijk, kijk naar de pijlers van een goede relatie, en blijf vooral eerlijk naar je zelf. Je kunt een ander nooit veranderen, aleen de ander kan zichzelf veranderen, hoe harder je duwt hoe meer er terug geduwd wordt.
Zit een beetje in onze genen. Gelukkig maar!
Als ik het zo lees, zou ik vanmiddag nog naar de ijzerwarenhandel gaan, nieuwe sloten er op monteren. Brief op de deur plakken, tv voor de deur, en hij zoekt het maar uit komende nacht, je hebt nog 1,5 uur om het even te regelen.
Dalijk ben je moeder van 3 kinderen. Als je daarvoor kiest, sluit lekker dit topic af, anders, hoor naar je hart, het is k*t, het blijft k*t, ga lekker leven, genieten en ben eerlijk.
Vrouwen die zwanger zijn hebben wel eens last van hormonen. Srry dat ik het zeg, maar het is niet anders. Neem dat in overweging. Therapie, laat me niet lachen, tuurlijk kan dat helpen, maar sommige mensen kunnen nooit geholpen worden. Mijn ex had een Emotionele Inteligentie van een ongestelde panda. Ben blij dat ik zelf de keuze heb gemaakt eerlijk naar me zelf te zijn, laat ze maar snel gelukkig worden met een ander. Ik ben nu in mijn huidige relatie van een hele hoop gezeik af
maandag 28 januari 2008 om 16:37
quote:Reiger100 schreef op 28 januari 2008 @ 15:36:
Skippybal, ga ook eens kijken bij het topic 'oogkleppen, wazen...', je vindt er misschien (h)erkenning.Wil me hierbij aansluiten. Het gaat niet alleen over fysieke mishandeling, wel over mannen die zichzelf op de eerste en de daarnavolgende éénentwintig plaatsen hebben staan.
Skippybal, ga ook eens kijken bij het topic 'oogkleppen, wazen...', je vindt er misschien (h)erkenning.Wil me hierbij aansluiten. Het gaat niet alleen over fysieke mishandeling, wel over mannen die zichzelf op de eerste en de daarnavolgende éénentwintig plaatsen hebben staan.
maandag 28 januari 2008 om 16:42
Mijn mond viel open bij het gedeelte waarin jij beschrijft hoe hij naar de gang wijst en jij daarheen loopt. Waarom doe je dat? Je laat je toch niet de gang op sturen? Je zegt dat je geen volgzaam vrouwtje bent, waarom ben je dan toch die gang opgelopen en heb je godbetert zitten wachten totdat hij " je weer op kwam halen"?
.
maandag 28 januari 2008 om 17:40
quote:Mariannanas schreef op 28 januari 2008 @ 16:42:
Mijn mond viel open bij het gedeelte waarin jij beschrijft hoe hij naar de gang wijst en jij daarheen loopt. Waarom doe je dat? Je laat je toch niet de gang op sturen? Je zegt dat je geen volgzaam vrouwtje bent, waarom ben je dan toch die gang opgelopen en heb je godbetert zitten wachten totdat hij " je weer op kwam halen"?Omdat je soms ongewilt slachtoffer bent van iemand anders zijn macht.
Mijn mond viel open bij het gedeelte waarin jij beschrijft hoe hij naar de gang wijst en jij daarheen loopt. Waarom doe je dat? Je laat je toch niet de gang op sturen? Je zegt dat je geen volgzaam vrouwtje bent, waarom ben je dan toch die gang opgelopen en heb je godbetert zitten wachten totdat hij " je weer op kwam halen"?Omdat je soms ongewilt slachtoffer bent van iemand anders zijn macht.
maandag 28 januari 2008 om 17:52
quote:Skippybal schreef op 28 januari 2008 @ 14:46:
Nu ben ik er zo zat van doordag hij vrijdagavond tv zat te kijken en ik zat te bellen met mijn nicht. Ik praatte volgens hem te hard en hij wees naar de gang. Ik heb toen een half uur op de wc zitten bellen, die bij ons erg koud is. Ik dacht nog: hij komt me gelijk ophalen en zegt dat dat een geintje was maar dus niet. En dat terwijl ik rug- en bekkenklachten heb. Dat kan toch geen liefde zijn?
Sorry dat ik het zeg, maar als ik gezellig met mijn vriend op de bank tv zit te kijken op vrijdagavond en ik ben een programma aan het volgen, kan ik het ook erg irritant vinden als hij een half uur hardop gaat zitten bellen en over koetjes en kalfjes ouweneelt. Als ik zelf bel, dan loop ik altijd even naar de keuken of de eettafel om daar mijn gesprek te volgen.
Ik snap eigenlijk niet dat je jezelf nu zo zielig vindt dat je op de wc bent gaan bellen. Je kunt dan toch ook even ergens anders gaan zitten en rustig je gesprek voeren?
Daarnaast vraag ik me af hoe lang je die relatie al zo vreselijk vindt? Want een keus maken voor een kind doe je volgens mij niet zomaar met iemand...
Nu ben ik er zo zat van doordag hij vrijdagavond tv zat te kijken en ik zat te bellen met mijn nicht. Ik praatte volgens hem te hard en hij wees naar de gang. Ik heb toen een half uur op de wc zitten bellen, die bij ons erg koud is. Ik dacht nog: hij komt me gelijk ophalen en zegt dat dat een geintje was maar dus niet. En dat terwijl ik rug- en bekkenklachten heb. Dat kan toch geen liefde zijn?
Sorry dat ik het zeg, maar als ik gezellig met mijn vriend op de bank tv zit te kijken op vrijdagavond en ik ben een programma aan het volgen, kan ik het ook erg irritant vinden als hij een half uur hardop gaat zitten bellen en over koetjes en kalfjes ouweneelt. Als ik zelf bel, dan loop ik altijd even naar de keuken of de eettafel om daar mijn gesprek te volgen.
Ik snap eigenlijk niet dat je jezelf nu zo zielig vindt dat je op de wc bent gaan bellen. Je kunt dan toch ook even ergens anders gaan zitten en rustig je gesprek voeren?
Daarnaast vraag ik me af hoe lang je die relatie al zo vreselijk vindt? Want een keus maken voor een kind doe je volgens mij niet zomaar met iemand...
maandag 28 januari 2008 om 17:53
maandag 28 januari 2008 om 18:13
Bedankt voor alle reacties. De wc was de enige optie omdat we erg klein behuisd zijn en het boven te gehorig is voor onze dochter.
Tja inderdaad had ik dat niet moeten doen natuurlijk! Het gaat ook ver over mijn eigen grens. Zoals ik al zei: ik wilde testen of hij me daar echt zou laten zitten of niet.
Hij zei ook dat ik wel eens een tv programma wilde volgen. Dat klopt. Verschil vind ik wel dat hij ALTIJD tv kijkt en ik selectief.
Ik wil niet slachtoffertje spelen, misschien komt dit wel zo over en vandaag voel ik me ook wel zo, omdat ik oprecht vind dat ik deze behandeling niet verdien.
Waarom er een 2e kindje komt heb ik geloof ik al uitgelegd. Het was niet de bedoeling maar we hebben niet veilig genoeg sex gehad. Persoonlijkzag ik abortus niet zitten en ook dit kindje zal welkom zijn. De zwangerschap is natuurlijk wel met een donkere wolk erboven.
Mijn man komt zo thuis en ik heb hem een brief geschreven. We zullen gaan praten maar eigenlijk weet ik wel bijna zeker dat ik weer teleurgesteld zal worden. Hij belooft altijd beterschap maar komt daarvan vrijwel niks na.
Bedankt ook voor de tip van het topic van Mamzelle!
Tja inderdaad had ik dat niet moeten doen natuurlijk! Het gaat ook ver over mijn eigen grens. Zoals ik al zei: ik wilde testen of hij me daar echt zou laten zitten of niet.
Hij zei ook dat ik wel eens een tv programma wilde volgen. Dat klopt. Verschil vind ik wel dat hij ALTIJD tv kijkt en ik selectief.
Ik wil niet slachtoffertje spelen, misschien komt dit wel zo over en vandaag voel ik me ook wel zo, omdat ik oprecht vind dat ik deze behandeling niet verdien.
Waarom er een 2e kindje komt heb ik geloof ik al uitgelegd. Het was niet de bedoeling maar we hebben niet veilig genoeg sex gehad. Persoonlijkzag ik abortus niet zitten en ook dit kindje zal welkom zijn. De zwangerschap is natuurlijk wel met een donkere wolk erboven.
Mijn man komt zo thuis en ik heb hem een brief geschreven. We zullen gaan praten maar eigenlijk weet ik wel bijna zeker dat ik weer teleurgesteld zal worden. Hij belooft altijd beterschap maar komt daarvan vrijwel niks na.
Bedankt ook voor de tip van het topic van Mamzelle!
maandag 28 januari 2008 om 18:17
Sorry, dat van het kindje heb ik niet goed gelezen.
Ik denk dat je er verstandig aan doet dat je nu aangeeft dat je geen heil meer in de relatie ziet. Toch zullen jullie nu tijdens de zwangerschap toch samen het één en ander moeten regelen. Het lijkt me verstandig om het allemaal zo rustig mogelijk te laten lopen en samen goede afspraken maken betreffende de kinderen.
Ik denk dat je er verstandig aan doet dat je nu aangeeft dat je geen heil meer in de relatie ziet. Toch zullen jullie nu tijdens de zwangerschap toch samen het één en ander moeten regelen. Het lijkt me verstandig om het allemaal zo rustig mogelijk te laten lopen en samen goede afspraken maken betreffende de kinderen.
maandag 28 januari 2008 om 18:17
Euhmmm....nou wil ik best wat voor mijn lief doen,maar ik zou me never nooit naar de wc laten sturen (ook al praat ik best hard hihihi)
Zoals ik het lees heeft praten niet echt zin meer, dat zal je vast al geprobeerd hebben.
DUS....je zegt dat je niet wilt opgeven
Maar wat geef je dan precies op als je besluit de stekker eruit te trekken?
Een liefdeloos huwelijk???
(of ben ik nu weer te zwart wit?)
Zoals ik het lees heeft praten niet echt zin meer, dat zal je vast al geprobeerd hebben.
DUS....je zegt dat je niet wilt opgeven
Maar wat geef je dan precies op als je besluit de stekker eruit te trekken?
Een liefdeloos huwelijk???
(of ben ik nu weer te zwart wit?)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 28 januari 2008 om 18:25
Hey Skippybal, het klinkt niet fijn de situatie waar je in zit. Je schrijft dat je best assertief bent, maar uit je verhaal blijkt dat niet zo heel erg moet ik zeggen. Je laat je tijdens het bellen op de gang sturen om vervolgens op de wc te zitten en te blijven in de hoop dat hij je komt halen (?). En hij wordt doorverwezen naar een psycholoog waarvoor jij vervolgens een afspraak voor hem gaat regelen (?).
Je man klinkt niet heel erg alsof hij zo heel erg sociaal en empatisch is. Fijn dat hij in elk geval open staat voor therapie; hij heeft dus wel door dat er een probleem is. Maar hoe serieus is hij hierin, als je schrijft dat jij een afspraak voor hem moet regelen heeft ie misschien zelf helemaal niet zo'n trek in therapie...?
Waarom ga je zelf ook niet in therapie om te leren hoe ook jij het patroon kunt doorbreken hoe jullie op elkaar reageren? Jammer dat de maatschappelijk werker niet zo heel erg helpt voor jullie samen.
Voor jezelf moet je uitmaken hoe lang je nog jezelf wilt wegcijferen en aanpassen om de relatie te redden. Kijk ook eens naar hoeveel hij hierin investeert.Nu en in de voorgaande jaren. Je schrijft dat hij al 3 jaar z'n beloften niet nakomt. Of daar veel aan zal veranderen is dus maar de vraag. Je kunt ook blíjven trekken aan een dood paard...
Het kan ook een opluchting zijn om een punt achter zo'n relatie te zetten. Heb je al wel eens met hem gesproken hoe hij hierin staat: denkt hij dat het met jullie goed zal komen, hoe denkt hij over een scheiding? Weet hij dat je daaraan denkt? Hoe serieus neemt hij jouw onvrede? Misschien is het voor hem ook wel een eye-opener als je dit ter sprake brengt.
sterkte,
Lova
Je man klinkt niet heel erg alsof hij zo heel erg sociaal en empatisch is. Fijn dat hij in elk geval open staat voor therapie; hij heeft dus wel door dat er een probleem is. Maar hoe serieus is hij hierin, als je schrijft dat jij een afspraak voor hem moet regelen heeft ie misschien zelf helemaal niet zo'n trek in therapie...?
Waarom ga je zelf ook niet in therapie om te leren hoe ook jij het patroon kunt doorbreken hoe jullie op elkaar reageren? Jammer dat de maatschappelijk werker niet zo heel erg helpt voor jullie samen.
Voor jezelf moet je uitmaken hoe lang je nog jezelf wilt wegcijferen en aanpassen om de relatie te redden. Kijk ook eens naar hoeveel hij hierin investeert.Nu en in de voorgaande jaren. Je schrijft dat hij al 3 jaar z'n beloften niet nakomt. Of daar veel aan zal veranderen is dus maar de vraag. Je kunt ook blíjven trekken aan een dood paard...
Het kan ook een opluchting zijn om een punt achter zo'n relatie te zetten. Heb je al wel eens met hem gesproken hoe hij hierin staat: denkt hij dat het met jullie goed zal komen, hoe denkt hij over een scheiding? Weet hij dat je daaraan denkt? Hoe serieus neemt hij jouw onvrede? Misschien is het voor hem ook wel een eye-opener als je dit ter sprake brengt.
sterkte,
Lova
