Relaties
alle pijlers
Wie heeft er ook een snerthuwelijk/relatie
maandag 28 januari 2008 om 14:46
Tja de titel zegt het al: ik zit in een snerthuwelijk.
Wij hebben een kindje van 2 en ik ben 6 maanden in verwachting van nr 2. We hebben net een ander huis gekocht waar we over een paar maandjes intrekken.
Wij doen echt NOOIT wat leuks en alle frustraties van mijn man worden op mij afgereageerd.
Hij heeft sinds een paar maanden een andere baan waardoor hij veel minder thuis is maar dat helpt niet, hij pakt me evengoed wel.
Nu ben ik er zo zat van doordag hij vrijdagavond tv zat te kijken en ik zat te bellen met mijn nicht. Ik praatte volgens hem te hard en hij wees naar de gang. Ik heb toen een half uur op de wc zitten bellen, die bij ons erg koud is. Ik dacht nog: hij komt me gelijk ophalen en zegt dat dat een geintje was maar dus niet. En dat terwijl ik rug- en bekkenklachten heb. Dat kan toch geen liefde zijn?
We zijn nu ruim 3 jaar samen en hij heeft vanaf het begin altijd beloftes gemaakt en ze nagenoeg nooit nagekomen. In het begin was hij heel beschermend en zorgzaam en lief. Dat heeft echt maar heel kort geduurd. Hij heeft het altijd over zichzelf, zelfs tijdens de bevalling zat hij over zichzelf te klagen.
Ik ben er nu zo moe en verdrietig van. Wat moet ik? We hebben sinds een paar maanden hulp van maatschappelijk werk maar er verandert niets. Nu is hij naar de huisarts geweest voor andere hulp en zal hij worden doorverwezen naar een psycholoog. Maar IK moet het regelen! Ik moet ALLES bedenken en regelen en de kar helemaal alleen trekken. We zijn alles behalve een team, maatjes en ik voel me zo vreselijk alleen.
Wat zouden jullie doen? Weggaan of toch nog die hulp gaan regelen en verder gaan in deze relatie? Bevalling afwachten? Accepteren dat dit het is? Eigen schuld, dikke bult? Getrouwd blijven en zoveel mogelijk mijn eigen leven leiden met de kindertjes? Ik kom er niet uit!
Bedankt voor het lezen.
Wij hebben een kindje van 2 en ik ben 6 maanden in verwachting van nr 2. We hebben net een ander huis gekocht waar we over een paar maandjes intrekken.
Wij doen echt NOOIT wat leuks en alle frustraties van mijn man worden op mij afgereageerd.
Hij heeft sinds een paar maanden een andere baan waardoor hij veel minder thuis is maar dat helpt niet, hij pakt me evengoed wel.
Nu ben ik er zo zat van doordag hij vrijdagavond tv zat te kijken en ik zat te bellen met mijn nicht. Ik praatte volgens hem te hard en hij wees naar de gang. Ik heb toen een half uur op de wc zitten bellen, die bij ons erg koud is. Ik dacht nog: hij komt me gelijk ophalen en zegt dat dat een geintje was maar dus niet. En dat terwijl ik rug- en bekkenklachten heb. Dat kan toch geen liefde zijn?
We zijn nu ruim 3 jaar samen en hij heeft vanaf het begin altijd beloftes gemaakt en ze nagenoeg nooit nagekomen. In het begin was hij heel beschermend en zorgzaam en lief. Dat heeft echt maar heel kort geduurd. Hij heeft het altijd over zichzelf, zelfs tijdens de bevalling zat hij over zichzelf te klagen.
Ik ben er nu zo moe en verdrietig van. Wat moet ik? We hebben sinds een paar maanden hulp van maatschappelijk werk maar er verandert niets. Nu is hij naar de huisarts geweest voor andere hulp en zal hij worden doorverwezen naar een psycholoog. Maar IK moet het regelen! Ik moet ALLES bedenken en regelen en de kar helemaal alleen trekken. We zijn alles behalve een team, maatjes en ik voel me zo vreselijk alleen.
Wat zouden jullie doen? Weggaan of toch nog die hulp gaan regelen en verder gaan in deze relatie? Bevalling afwachten? Accepteren dat dit het is? Eigen schuld, dikke bult? Getrouwd blijven en zoveel mogelijk mijn eigen leven leiden met de kindertjes? Ik kom er niet uit!
Bedankt voor het lezen.
maandag 28 januari 2008 om 18:25
Naar de wc laten sturen? Mijn partner wappert ook weleens met zijn hand van 'ssst' als ik aan het bellen ben, en dan ga ik inderdaad ook ergens anders bellen. Is dat zo erg dan?
Daarbij, wat is je eigen rol in het verhaal? Is hij alleen vervelend en stom, of speel je ook zelf nog ergens een rol en je huwelijk?
Daarbij, wat is je eigen rol in het verhaal? Is hij alleen vervelend en stom, of speel je ook zelf nog ergens een rol en je huwelijk?
maandag 28 januari 2008 om 18:27
En mensen kom óp, er wordt hier gereageerd alsof mevrouw stelselmatig mishandeld wordt. Wat een onzin. Ze is een volwassen vrouw die niet tevreden is over haar huwelijk en daar haar man de schuld van geeft. Nu kan ik daar niet binnen kijken, misschien is het wel een enorme eikel hoor, maar ik geloof eigenlijk dat de meeste huwelijksproblemen 2 mensen hebben die daarvoor zorgen, niet 1.
maandag 28 januari 2008 om 18:34
[
Mijn man komt zo thuis en ik heb hem een brief geschreven. We zullen gaan praten maar eigenlijk weet ik wel bijna zeker dat ik weer teleurgesteld zal worden. Hij belooft altijd beterschap maar komt daarvan vrijwel niks na.
Bedankt ook voor de tip van het topic van Mamzelle![/quote]
Sorry, dit is nou typpisch zo'n zinsnede die je in dit forum topic terug ziet keren, waarom willen mensen altijd een cloon (van clonen, genen) van zich zelf maken? Mijn stelling is als je een relatie hebt waar je beiden voor 90% op 1 lijn zit, je niet moet gaan proberen die andere 10% te veranderen. Dit roept een helehoop gezeik op. Leer te genieten van het geen wat je hebt, anders kap er mee. Wel of geen kinderen. Kies voor je zelf, ben een eerlijk, waarom meteen gaan invullen, ik heb hem een brief geschreven, maar verwacht er toch niets van. Vooroordeel?
Gelukkig komen vooroordelen noiit in relaties voor. Laatst las ik een stelling; "een vooroordel is moeilijker te splitsen als een atoom"
Veel sterkte, echt hoop dat het goed voor je komt, maar probeer wel een beetje waardigheid te houden...........
Mijn man komt zo thuis en ik heb hem een brief geschreven. We zullen gaan praten maar eigenlijk weet ik wel bijna zeker dat ik weer teleurgesteld zal worden. Hij belooft altijd beterschap maar komt daarvan vrijwel niks na.
Bedankt ook voor de tip van het topic van Mamzelle![/quote]
Sorry, dit is nou typpisch zo'n zinsnede die je in dit forum topic terug ziet keren, waarom willen mensen altijd een cloon (van clonen, genen) van zich zelf maken? Mijn stelling is als je een relatie hebt waar je beiden voor 90% op 1 lijn zit, je niet moet gaan proberen die andere 10% te veranderen. Dit roept een helehoop gezeik op. Leer te genieten van het geen wat je hebt, anders kap er mee. Wel of geen kinderen. Kies voor je zelf, ben een eerlijk, waarom meteen gaan invullen, ik heb hem een brief geschreven, maar verwacht er toch niets van. Vooroordeel?
Gelukkig komen vooroordelen noiit in relaties voor. Laatst las ik een stelling; "een vooroordel is moeilijker te splitsen als een atoom"
Veel sterkte, echt hoop dat het goed voor je komt, maar probeer wel een beetje waardigheid te houden...........
maandag 28 januari 2008 om 19:01
maandag 28 januari 2008 om 19:13
Bleh. Ik word helemaal niet goed van de manier waarop TO zichzelf als puur slachtoffer neerzet.
"Hij kijkt altijd televisie en ik selectief... we doen nooit wat leuks" weeeh....
TO, wat is jouw bijdrage aan jullie huwelijk precies? Het lijkt net alsof je alles maar laat gebeuren en je zelf geen enkele verantwoordelijkheid hebt ergens voor, dat kan toch niet kloppen?
"Hij kijkt altijd televisie en ik selectief... we doen nooit wat leuks" weeeh....
TO, wat is jouw bijdrage aan jullie huwelijk precies? Het lijkt net alsof je alles maar laat gebeuren en je zelf geen enkele verantwoordelijkheid hebt ergens voor, dat kan toch niet kloppen?
maandag 28 januari 2008 om 19:13
quote:jolantje schreef op 28 januari 2008 @ 19:06:
Mariannanas heb jij ervaring met een man die de macht over je heeft??
Nee, gelukkig niet. Maar ik ken het fenomeen en weet ook dat dat er op een heel nare manier in kan sluipen. Die dingen lees ik in het verhaal van TO alleen niet terug.
Ik probeer altijd ervoor te zorgen dat ik mijn eigen situatie (nooit en te nimmer zal een man macht over mij krijgen) niet projecteer op een ander en dat doe ik hier dus ook niet. Maar het is net zo belangrijk dat vrouwen die wél ervaring hebben met deze relaties, hun eigen ervaring niet projecteren op anderen, Jolantje. Feitelijk weten we niet veel van dit snerthuwelijk, behalve dan dat TO zichzelf naar de WC laat sturen "om eens te kijken waar de grenzen liggen" en zich daar vervolgens redelijk slachtofferig over opstelt. Wat heeft TO eraan gedaan om dat huwelijk leuker te maken?
Mariannanas heb jij ervaring met een man die de macht over je heeft??
Nee, gelukkig niet. Maar ik ken het fenomeen en weet ook dat dat er op een heel nare manier in kan sluipen. Die dingen lees ik in het verhaal van TO alleen niet terug.
Ik probeer altijd ervoor te zorgen dat ik mijn eigen situatie (nooit en te nimmer zal een man macht over mij krijgen) niet projecteer op een ander en dat doe ik hier dus ook niet. Maar het is net zo belangrijk dat vrouwen die wél ervaring hebben met deze relaties, hun eigen ervaring niet projecteren op anderen, Jolantje. Feitelijk weten we niet veel van dit snerthuwelijk, behalve dan dat TO zichzelf naar de WC laat sturen "om eens te kijken waar de grenzen liggen" en zich daar vervolgens redelijk slachtofferig over opstelt. Wat heeft TO eraan gedaan om dat huwelijk leuker te maken?
.
maandag 28 januari 2008 om 19:16
maandag 28 januari 2008 om 19:19
Hai Skippybal,
Hoe het ook zij, jij vindt jouw huwelijk een snerthuwelijk en natuurlijk hebben er twee schuld als er twee kijven, daar twijfelt niemand aan. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat jullie niet bij elkaar passen, als stel, en dat zijn wens om een volgzame vrouw te hebben afketst tegen jouw karakter, wat een eeuwige strijd oplevert. Jullie zijn ooit waarschijnlijk op elkaar gevallen omdat jullie zo verschillend waren, dat trekt aan, maar als de verliefdheidsnevelen optrekken moet er wel iets overblijven, namelijk acceptatie en waardering voor de persoon waarop je verliefd werd en niet de wens die persoon nou eens helemaal om te turnen en naar je eigen hand te zetten. Dat geldt zowel voor jou als voor hem. Ben je niet blij met elkaar zoals je bent, dan houdt het op en misschien is het beter er mee op te houden voordat jullie dingen naar elkaar hoofd gaan gooien.
Je schrijft dat je hoop hebt. Waarop als ik vragen mag? Dat het op een dag allemaal goed is en hij aan je voeten ligt en jullie elkaar druiven voeren? Wakker worden en de cappucino ruiken lieve meid. Jij noemt jouw huwelijk een snerthuwelijk. Dat betekent dat je niet gelukkig bent en ook al is er 100 x een kind op komst, dat zal het er allemaal heus niet leuker op maken.
Heel rot voor je dat het zo loopt maar een snerthuwelijk is geen situatie waar je al te lang in moet zitten en als jij het gevoel hebt dat je dingen doet die je normaal gsproken niet doet maar die je doet omdat je de lieve vrede wil bewaren dan wordt het tijd om eens na te gaan denken over een toekomst zonder je man. Alleen al over wat je schrijft over de brief die je hem gaat geven en dat je nu al weet dat je teleurgesteld zult worden, zakt mij de moed in de schoenen. Heel jammer dat er kinderen in het spel zijn maar ik zie je huwelijkssituatie niet rooskleurig in.
Hoe het ook zij, jij vindt jouw huwelijk een snerthuwelijk en natuurlijk hebben er twee schuld als er twee kijven, daar twijfelt niemand aan. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat jullie niet bij elkaar passen, als stel, en dat zijn wens om een volgzame vrouw te hebben afketst tegen jouw karakter, wat een eeuwige strijd oplevert. Jullie zijn ooit waarschijnlijk op elkaar gevallen omdat jullie zo verschillend waren, dat trekt aan, maar als de verliefdheidsnevelen optrekken moet er wel iets overblijven, namelijk acceptatie en waardering voor de persoon waarop je verliefd werd en niet de wens die persoon nou eens helemaal om te turnen en naar je eigen hand te zetten. Dat geldt zowel voor jou als voor hem. Ben je niet blij met elkaar zoals je bent, dan houdt het op en misschien is het beter er mee op te houden voordat jullie dingen naar elkaar hoofd gaan gooien.
Je schrijft dat je hoop hebt. Waarop als ik vragen mag? Dat het op een dag allemaal goed is en hij aan je voeten ligt en jullie elkaar druiven voeren? Wakker worden en de cappucino ruiken lieve meid. Jij noemt jouw huwelijk een snerthuwelijk. Dat betekent dat je niet gelukkig bent en ook al is er 100 x een kind op komst, dat zal het er allemaal heus niet leuker op maken.
Heel rot voor je dat het zo loopt maar een snerthuwelijk is geen situatie waar je al te lang in moet zitten en als jij het gevoel hebt dat je dingen doet die je normaal gsproken niet doet maar die je doet omdat je de lieve vrede wil bewaren dan wordt het tijd om eens na te gaan denken over een toekomst zonder je man. Alleen al over wat je schrijft over de brief die je hem gaat geven en dat je nu al weet dat je teleurgesteld zult worden, zakt mij de moed in de schoenen. Heel jammer dat er kinderen in het spel zijn maar ik zie je huwelijkssituatie niet rooskleurig in.
maandag 28 januari 2008 om 19:19
maandag 28 januari 2008 om 19:20
Als je bekken- en rugklachten hebt , waarom bel je dan een half uur ?
Zou het kunnen zijn dat je man dacht dat je meteen zat te eh.......... ontlasten ?
Waarom lopen jullie bij maatschappelijk werk ; voor huwelijksproblematiek ?
Is die psyscholoog een idee van maatschappelijk werk ?
Hoe vindt je man jullie relatie ?
Zou het kunnen zijn dat je man dacht dat je meteen zat te eh.......... ontlasten ?
Waarom lopen jullie bij maatschappelijk werk ; voor huwelijksproblematiek ?
Is die psyscholoog een idee van maatschappelijk werk ?
Hoe vindt je man jullie relatie ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 28 januari 2008 om 19:24
quote:jolantje schreef op 28 januari 2008 @ 19:19:
[...]
Dat zei ik ook altijd. En ik snap best dat reiger en mamzelle haar doorverwijzen naar dat topic.Jammer dat je de rest van mijn betoog er zo handig uitgeknipt hebt. Mijn punt was nou juist dat jij ook je eigen situatie niet op een ander moet projecteren, Jolantje. Niet iedereen die zich gedwee opstelt is gevangen in een ongelijkwaardige relatie.
[...]
Dat zei ik ook altijd. En ik snap best dat reiger en mamzelle haar doorverwijzen naar dat topic.Jammer dat je de rest van mijn betoog er zo handig uitgeknipt hebt. Mijn punt was nou juist dat jij ook je eigen situatie niet op een ander moet projecteren, Jolantje. Niet iedereen die zich gedwee opstelt is gevangen in een ongelijkwaardige relatie.
.
maandag 28 januari 2008 om 19:55
maandag 28 januari 2008 om 21:51
Bedankt weer voor de reacties.
Wat dat wc verhaal betreft: daarin heb ik me inderdaad als een volgzaam vrouwtje behandeld. Ik ben het strijden ook wel eens zat. In ons huis is geen andere ruimte om te bellen; we wonen erg klein en gehorig.
Ik heb nooit gezegd dat mijn man een monster is of dat alles zijn schuld is. Natuurlijk heb ik ook roteigenschappen en ben ik mede schuldig.
Maar wat wel een groot verschil is tussen ons vind ik is dat ik open sta voor kritiek en niet gelijk begin te schreeuwen of de bal gelijk terugkaatst. Dit doet mijn man wel en daarom praten we dus nooit echt. Daarom hadden we hulp gezocht. Dit kreeg ik met heel veel pijn en moeite voor elkaar maar hij is daar niet zo in thuis. Ik ben zelf al in therapie geweest, weet niet meer wie het vroeg.
Het wc verhaal is niet de reden van ons snerthuwelijk, het was meer een eye opener voor mij.
Mijn man kan zich niet of nauwelijks in een ander persoon inleven en denkt alleen vanuit zichzelf. Ik denk zelf dat daar het grootste probleem ligt. Hij heeft een pokkejeugd gehad en een hekel aan vrouwen of aan mensen in het algemeen. Hij staat bekend als een hufter. Het is vaak hoe hij dingen tegen mensen zegt, hij is erg autoritair.
Zo was hij ook al wel toen wij elkaar leerden kennen, maar toen was hij ook zorgzaam, lief, vrolijk, trots op mij enz.
De brief heb ik hem voorgelezen. Hij had nogal haast maar goed. Het gesprek ging best goed; hij wil niet scheiden. Waarom ik zijn kinderen af wil pakken. Ik zeg hem dat dat het laatste is wat ik wil maar dat er iets moet veranderen. Dat we het zonder hulp denk ik niet gaan redden. En hij wil nu ineens geen hulp meer. Hij kijkt erop neer, is bang dat hij gedrogeerd gaat worden en dat 'die lui' je nog gekker maken dan dat ze zelf zijn.
Nu is hij weg en ja, ik weet het echt niet! Ik denk echt dat we hulp nodig hebben om met elkaar om te kunnen gaan. Hij zegt dat hij echt dolwijs met me is, maar dat merk ik in het dagelijks leven helemaal niet. Ik hou ook nog van hem maar soms kijk ik naar hem als hij slaapt of wat dan ook en dan voel ik grote haat in me opkomen...
Ik zou er werkelijk ALLES aan doen om te redden wat er te redden valt. Ik merk bij hem dat dit wil en inzet veel minder is en daarom zie ik het zo somber in.
Wat dat wc verhaal betreft: daarin heb ik me inderdaad als een volgzaam vrouwtje behandeld. Ik ben het strijden ook wel eens zat. In ons huis is geen andere ruimte om te bellen; we wonen erg klein en gehorig.
Ik heb nooit gezegd dat mijn man een monster is of dat alles zijn schuld is. Natuurlijk heb ik ook roteigenschappen en ben ik mede schuldig.
Maar wat wel een groot verschil is tussen ons vind ik is dat ik open sta voor kritiek en niet gelijk begin te schreeuwen of de bal gelijk terugkaatst. Dit doet mijn man wel en daarom praten we dus nooit echt. Daarom hadden we hulp gezocht. Dit kreeg ik met heel veel pijn en moeite voor elkaar maar hij is daar niet zo in thuis. Ik ben zelf al in therapie geweest, weet niet meer wie het vroeg.
Het wc verhaal is niet de reden van ons snerthuwelijk, het was meer een eye opener voor mij.
Mijn man kan zich niet of nauwelijks in een ander persoon inleven en denkt alleen vanuit zichzelf. Ik denk zelf dat daar het grootste probleem ligt. Hij heeft een pokkejeugd gehad en een hekel aan vrouwen of aan mensen in het algemeen. Hij staat bekend als een hufter. Het is vaak hoe hij dingen tegen mensen zegt, hij is erg autoritair.
Zo was hij ook al wel toen wij elkaar leerden kennen, maar toen was hij ook zorgzaam, lief, vrolijk, trots op mij enz.
De brief heb ik hem voorgelezen. Hij had nogal haast maar goed. Het gesprek ging best goed; hij wil niet scheiden. Waarom ik zijn kinderen af wil pakken. Ik zeg hem dat dat het laatste is wat ik wil maar dat er iets moet veranderen. Dat we het zonder hulp denk ik niet gaan redden. En hij wil nu ineens geen hulp meer. Hij kijkt erop neer, is bang dat hij gedrogeerd gaat worden en dat 'die lui' je nog gekker maken dan dat ze zelf zijn.
Nu is hij weg en ja, ik weet het echt niet! Ik denk echt dat we hulp nodig hebben om met elkaar om te kunnen gaan. Hij zegt dat hij echt dolwijs met me is, maar dat merk ik in het dagelijks leven helemaal niet. Ik hou ook nog van hem maar soms kijk ik naar hem als hij slaapt of wat dan ook en dan voel ik grote haat in me opkomen...
Ik zou er werkelijk ALLES aan doen om te redden wat er te redden valt. Ik merk bij hem dat dit wil en inzet veel minder is en daarom zie ik het zo somber in.
maandag 28 januari 2008 om 21:59
Skippybal, ik vind het eigenlijk wel heel bewonderingswaardig dat je, ondanks dat haat voelt als je naar hem kijkt, je er toch nog alles aan wilt doen. En als dat zo is dan zal je het 'gevecht' aan moeten gaan met hem.
Ik denk dat ik ongeveer op hetzelfde punt heb gestaan als waar jij nu staat maar mijn beslissting was 'en nu is het over' ik voel niets dan negatieviteit voor jou dus we gaan er nu, na jaren knokken, mee stoppen.
Dapper dat jij wel door wil zetten, hoop voor jou dat je positieve gevoel voor hem weer terug komt!
Ik denk dat ik ongeveer op hetzelfde punt heb gestaan als waar jij nu staat maar mijn beslissting was 'en nu is het over' ik voel niets dan negatieviteit voor jou dus we gaan er nu, na jaren knokken, mee stoppen.
Dapper dat jij wel door wil zetten, hoop voor jou dat je positieve gevoel voor hem weer terug komt!
maandag 28 januari 2008 om 22:04
Hij wil niet scheiden, waarom wil je de kinderen van me afpakken.
Heeft 'ie het in dat gesprek ook over jou gehad? Wat was het eerste wat in hem opkwam, jou of de kinderen?
Okee, de band met kinderen is hechter dan die met een partner. Zeker als je geen goede relatie hebt. Maar ben jij in deze wereld alleen maar om zijn band met de kinderen te facilieren? What's in it for you?
Heeft 'ie het in dat gesprek ook over jou gehad? Wat was het eerste wat in hem opkwam, jou of de kinderen?
Okee, de band met kinderen is hechter dan die met een partner. Zeker als je geen goede relatie hebt. Maar ben jij in deze wereld alleen maar om zijn band met de kinderen te facilieren? What's in it for you?
maandag 28 januari 2008 om 22:11
Als mijn man t.v. zit te kijken en ik zou willen bellen, dan stoor ik hem (en vice versa). Wat de t.v.-kijkende dan doet, is de t.v. uitzetten en naar boven lopen om daar verder te kijken of de koptelefoon aanzetten en die gebruiken. Dus no way dat er iemand naar de gang wordt gestuurd door de ander.. Maar zelf zou ik mijn vent niet willen storen en ga ik uit eigen beweging in de keuken bellen/op de gang zitten/boven zitten/zachter praten/het gesprek afkappen of kort houden. Dit om aan te geven hoe het ook kan.
En Skippybal, succes met praten. Denk je er wel aan om concreet te zijn? Dus geen clichés gebruiken als "ik ...altijd" en "jij...nooit", maar vanuit jezelf spreken en aangeven dat je het erg op prijs zou stellen als hij voortaan dit of dat (concrete dingen) zou doen of juist minder of niet meer dit of dat. Richt je eerst op een leefbaarder relatie (betere afspraken, duidelijkheid, respect) van dag-tot-dag en ga dan denken aan de leuke dingen die je samen zou willen doen. Succes!
En Skippybal, succes met praten. Denk je er wel aan om concreet te zijn? Dus geen clichés gebruiken als "ik ...altijd" en "jij...nooit", maar vanuit jezelf spreken en aangeven dat je het erg op prijs zou stellen als hij voortaan dit of dat (concrete dingen) zou doen of juist minder of niet meer dit of dat. Richt je eerst op een leefbaarder relatie (betere afspraken, duidelijkheid, respect) van dag-tot-dag en ga dan denken aan de leuke dingen die je samen zou willen doen. Succes!
maandag 28 januari 2008 om 22:15
Lieve Skippybal,
Je wil er ALLES aan doen maar je zegt er meteen achteraan dat dat van twee kanten moet komen en daar zit 'm de crux in dit verhaal, hij is redelijk blij zoals het nu is, met misschien wat aanpassingen van jou maar dat is het dan wel wat hem betreft. De 'lui' zouden hem alleen nog maar gekker maken dan hij nu al is.
Jammer dat je man zo'n laag zelfbeeld heeft, dat ten eerste. Misschien is het geen gek idee als hij eerst zelf in analyse zou gaan, om te kijken waar bij hem de pijnpunten zitten en daarnaast zouden jullie samen kunnen gaan maar daarvoor moet hij wel openstaan en dat doet hij dus niet, heel jammer, echt.
Wisselt hij snel van mening doorgaans? Het ene moment vindt hij dit, het andere moment dat? Dat maakt het namelijk extra moeilijk als partner omdat je niet weet waaraan je je te houden hebt.
Trap er niet in Skippy, jij wil nu in je eentje gaan werken en de kar trekken en ik raad je ten zeerste aan dat niet te doen. Ik snap dat je wanhopig bent hoor maar ik denk ook dat je je brief op het verkeerde moment aan je man hebt voorgelezen, denk je niet? Hij had haast schreef je en dat is nooit een goed moment om zoiets belangrijks te gaan bespreken.
Je had - denk ik - beter kunnen wachten tot jullie gewoon een avond samen waren en de sfeer goed was. Als hij een man is die zijn mening en besluiten aanpast aan zijn humeur dan heb je daar niet veel aan, toegegeven, maar nu heb je er helemaal weinig aan gehad denk ik want hij gooit alleen maar zijn kont tegen de krib.
Niet wanhopen meid, er komt heus een oplossing voor al je zorgen al zal dat niet vandaag zijn.
Je wil er ALLES aan doen maar je zegt er meteen achteraan dat dat van twee kanten moet komen en daar zit 'm de crux in dit verhaal, hij is redelijk blij zoals het nu is, met misschien wat aanpassingen van jou maar dat is het dan wel wat hem betreft. De 'lui' zouden hem alleen nog maar gekker maken dan hij nu al is.
Jammer dat je man zo'n laag zelfbeeld heeft, dat ten eerste. Misschien is het geen gek idee als hij eerst zelf in analyse zou gaan, om te kijken waar bij hem de pijnpunten zitten en daarnaast zouden jullie samen kunnen gaan maar daarvoor moet hij wel openstaan en dat doet hij dus niet, heel jammer, echt.
Wisselt hij snel van mening doorgaans? Het ene moment vindt hij dit, het andere moment dat? Dat maakt het namelijk extra moeilijk als partner omdat je niet weet waaraan je je te houden hebt.
Trap er niet in Skippy, jij wil nu in je eentje gaan werken en de kar trekken en ik raad je ten zeerste aan dat niet te doen. Ik snap dat je wanhopig bent hoor maar ik denk ook dat je je brief op het verkeerde moment aan je man hebt voorgelezen, denk je niet? Hij had haast schreef je en dat is nooit een goed moment om zoiets belangrijks te gaan bespreken.
Je had - denk ik - beter kunnen wachten tot jullie gewoon een avond samen waren en de sfeer goed was. Als hij een man is die zijn mening en besluiten aanpast aan zijn humeur dan heb je daar niet veel aan, toegegeven, maar nu heb je er helemaal weinig aan gehad denk ik want hij gooit alleen maar zijn kont tegen de krib.
Niet wanhopen meid, er komt heus een oplossing voor al je zorgen al zal dat niet vandaag zijn.
