Relaties
alle pijlers
Wie legt het me uit?
zondag 4 september 2022 om 14:33
Kortgezegd: Waar halen "vrouwen met een grote bek" toch de durf vandaan om zo te reageren?
Ik ben absoluut een conflictmijdend persoon. Ik heb mezelf geleerd om bepaalde confrontaties aan te gaan, maar altijd op een rustige manier, achteraf, als gesprek.
Ik voel een soort combinatie van verbijstering, bewondering en afkeer als ik sommige vrouwen, IRL of online, anderen zomaar boos de les zie lezen of uit zie schelden.
Mijn eerste prioriteit is altijd: "behoud van relatie en voorkom vijanden", maar het lijkt wel of zij zich daar nul zorgen om maken. Betekent dat dat ze een basisgevoel van veiligheid hebben wat ik niet heb? Zich ook "safe" voelen als ze "vijanden" hebben? Maar op wie vallen ze dan terug als ze hulp of steun nodig hebben, nu ze (in mijn optiek) mensen tegen zich in het harnas gejaagd hebben? Of is de grote bek een reflex in het moment zelf waar ze achteraf misschien spijt van hebben?
En wordt de wereld beter van hun gedrag, omdat ze (sorry voor het Engels) "not let other people get away with shit we are too cowardly to confront" óf maken ze hem juist minder goed en veilig omdat ze onnodig conflict & negativiteit de wereld inpompen?
Clickbaiterige samenvatting: Vrouwen met een grote bek: assertieve heldinnen of asociale viswijven?
Alle inzichten en ideeën zijn welkom, ook als je me uit wilt schelden
(wel graag met uitleg waar je de moed vandaan haalt
Ik ben absoluut een conflictmijdend persoon. Ik heb mezelf geleerd om bepaalde confrontaties aan te gaan, maar altijd op een rustige manier, achteraf, als gesprek.
Ik voel een soort combinatie van verbijstering, bewondering en afkeer als ik sommige vrouwen, IRL of online, anderen zomaar boos de les zie lezen of uit zie schelden.
Mijn eerste prioriteit is altijd: "behoud van relatie en voorkom vijanden", maar het lijkt wel of zij zich daar nul zorgen om maken. Betekent dat dat ze een basisgevoel van veiligheid hebben wat ik niet heb? Zich ook "safe" voelen als ze "vijanden" hebben? Maar op wie vallen ze dan terug als ze hulp of steun nodig hebben, nu ze (in mijn optiek) mensen tegen zich in het harnas gejaagd hebben? Of is de grote bek een reflex in het moment zelf waar ze achteraf misschien spijt van hebben?
En wordt de wereld beter van hun gedrag, omdat ze (sorry voor het Engels) "not let other people get away with shit we are too cowardly to confront" óf maken ze hem juist minder goed en veilig omdat ze onnodig conflict & negativiteit de wereld inpompen?
Clickbaiterige samenvatting: Vrouwen met een grote bek: assertieve heldinnen of asociale viswijven?
Alle inzichten en ideeën zijn welkom, ook als je me uit wilt schelden
(wel graag met uitleg waar je de moed vandaan haalt
nowthen wijzigde dit bericht op 04-09-2022 14:40
2.58% gewijzigd
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
zondag 4 september 2022 om 21:08
Ja dat gebeurt gewoon. Ook als je niets zegt en wegkijkt kan dat gebeuren. Ga ik niet mijn hele leven op inrichten. Ik vond die kaakslag ook niet prettig maar dat was een gevolg van tussenbeide komen en niet mijn smoelwerk.LuciFee2022 schreef: ↑04-09-2022 19:50Tot je wel een pak slaag krijgt. En nee, dat is niet leuk en fijn. En gebeurt ook gewoon. Of je klein bent of niet. Weet ik uit ervaring.
Neemt niet weg dat ik het rot vind dat je dat is overkomen.
zondag 4 september 2022 om 23:47
Ik heb daar ook moeite mee. Je kan niet eens rekening met ze houden want je weet niet eens wat ze willen. En in stilte verwijten ze je dat. Terwijl je werkelijk geen idee hebt waarover het gaat.Jufjoke schreef: ↑04-09-2022 19:20Wat ik heel lastig vind aan mensen die de lieve vrede willen bewaren en elk meningsverschil zien als ruzie: je weet nooit wat ze echt denken. Want dat zeggen ze niet. Als ze het met je oneens zijn, dan zul je dat misschien aanvoelen, maar je weet het niet, want ze zullen eerder van onderwerp veranderen dan het openlijk met jou oneens zijn. Je kent hun echte gedachten en meningen niet. Dat maakt dat ik zulke mensen als onbetrouwbaar/onveilig/onecht beschouw.
Geef mij maar liever iemand die ronduit zegt: jee Joke, wat een onzin wat je nu zegt, daar ben ik het totaal niet mee eens.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 4 september 2022 om 23:54
Ik heb juist moeite met mensen die zogenaamd verbaal sterk zijn en zeggen waar het op staat. Die kwaliteit wordt meestal aangewend om vervelende dingen te zeggen. Ik ben een bedeesd schaapje en kan prima mijn mening verwoorden, maar als je naar gaat doen, zeg ik daar wat van. Mensen die hun stem verheffen, staan sowieso drie punten achter.
maandag 5 september 2022 om 00:02
Ik ben het met je eens. Verbaal sterk zijn is leuk maar het wordt te vaak ingezet om een ander te intimideren, ook als er geen enkele reden is. Soms is het net zo moeilijk om iemand te peilen die dat van zichzelf roept, je weet dan eigenlijk nooit goed wat voor reactie je krijgt. Daarnaast slaan ze vaak de fase over om het eerst even wat rustiger te benaderen waardoor soms iets, onnodig, groter wordt dan nodig is. Er zit vaak iets van ongeduld achter en dat irriteert mij dan weer, je kan mensen best eerst even wat ruimte geven.KamilleT schreef: ↑04-09-2022 23:54Ik heb juist moeite met mensen die zogenaamd verbaal sterk zijn en zeggen waar het op staat. Die kwaliteit wordt meestal aangewend om vervelende dingen te zeggen. Ik ben een bedeesd schaapje en Jan prima mijn mening verwoorden, maar als je naar gaat doen, zeg ik daar wat van. Mensen die hun stem verheffen, staan sowieso drie punten achter.
maandag 5 september 2022 om 00:35
Ik heb een hekel aan het dwangmatig assertieve type: zo’n vrouw die tegen me begint te roepen dat ik voordring in de Albert Heijn terwijl ik gewoon iets uit een schap wil pakken. Of mensen die je op de zebra bijna ondersteboven rijden op een elektrische bakfiets en die dan schreeuwen dat je uit je doppen moet kijken. Daar zijn er best veel van, en afhankelijk van de situatie geef ik dan wel een grote bek terug (als ik niet te verbijsterd ben).
Maar verder? Ik vind het altijd wel leuk als mensen hun punt maken. Zolang het beleefd, beheerst en redelijk is, kunnen mensen wat mij betreft alles zeggen. Maar als assertiviteit hetzelfde is als een gefrustreerd ruzietoontje, haak ik af.
Ooit hielp ik samen met een andere moeder mee met schoolzwemmen. Die vrouw maakte onderweg naar het zwembad al stennis met een verkeersregelaar die ons volgens haar gewoon moest doorlaten, en in het zwembad weigerde ze van die plastic overschoenen aan te doen en begon ze de badmeester op hoge toon uit te leggen waarom zij niet meedeed aan die flauwekul. Ze is toen door twee badmeesters het gebouw uitgezet. Wel gelachen, maar ik vraag me nog steeds af wat het mens bezielde. Beetje over-assertief, denk ik.
Maar verder? Ik vind het altijd wel leuk als mensen hun punt maken. Zolang het beleefd, beheerst en redelijk is, kunnen mensen wat mij betreft alles zeggen. Maar als assertiviteit hetzelfde is als een gefrustreerd ruzietoontje, haak ik af.
Ooit hielp ik samen met een andere moeder mee met schoolzwemmen. Die vrouw maakte onderweg naar het zwembad al stennis met een verkeersregelaar die ons volgens haar gewoon moest doorlaten, en in het zwembad weigerde ze van die plastic overschoenen aan te doen en begon ze de badmeester op hoge toon uit te leggen waarom zij niet meedeed aan die flauwekul. Ze is toen door twee badmeesters het gebouw uitgezet. Wel gelachen, maar ik vraag me nog steeds af wat het mens bezielde. Beetje over-assertief, denk ik.
maandag 5 september 2022 om 00:53
Wat is daar assertief/goed gebekt aan? Zijn gewoon prototypes van een Karen.samarinde schreef: ↑05-09-2022 00:35Ik heb een hekel aan het dwangmatig assertieve type: zo’n vrouw die tegen me begint te roepen dat ik voordring in de Albert Heijn terwijl ik gewoon iets uit een schap wil pakken. Of mensen die je op de zebra bijna ondersteboven rijden op een elektrische bakfiets en die dan schreeuwen dat je uit je doppen moet kijken. Daar zijn er best veel van, en afhankelijk van de situatie geef ik dan wel een grote bek terug (als ik niet te verbijsterd ben).
Maar verder? Ik vind het altijd wel leuk als mensen hun punt maken. Zolang het beleefd, beheerst en redelijk is, kunnen mensen wat mij betreft alles zeggen. Maar als assertiviteit hetzelfde is als een gefrustreerd ruzietoontje, haak ik af.
Ooit hielp ik samen met een andere moeder mee met schoolzwemmen. Die vrouw maakte onderweg naar het zwembad al stennis met een verkeersregelaar die ons volgens haar gewoon moest doorlaten, en in het zwembad weigerde ze van die plastic overschoenen aan te doen en begon ze de badmeester op hoge toon uit te leggen waarom zij niet meedeed aan die flauwekul. Ze is toen door twee badmeesters het gebouw uitgezet. Wel gelachen, maar ik vraag me nog steeds af wat het mens bezielde. Beetje over-assertief, denk ik.
maandag 5 september 2022 om 02:21
Ik denk dat deze mensen heel erg primitief (dierlijk) reageren. Ze zijn meer impulsief en denken niet na over de gevolgen van hun reactie? Ze voelen een emotie en uiten deze meteen en sommige denken eerst na voor ze reageren of houden zich in uit angst voor de gevolgen of over wat de omgeving over ze denkt
maandag 5 september 2022 om 07:24
Ik denk niet dat er perse goed of fout is op hoe mensen op conflicten/onrecht reageren. Vraag is wat voor jou werkt.
Ik vraag me wel af, TO, hoe jij dan omgaat met frustratie? Dus de frustratie van verkeerd behandeld worden. Bij veel dingen zal je vast je schouders kunnen ophalen, maar soms gaat het wat dieper. Of stapelt het op.
Ik kom zelf uit een omgeving waar mensen ook niet van de confrontatie of conflicten zijn. En zij gaan dan met frustratie om door veelal te roddelen (of spuien) achter iemands rug om. Of kroppen het op totdat er iets klapt en ze vanzelf wel gaan schreeuwen om iets kleins wat dan de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. Dus het is grappig, vroeger kon ik echt nog best wel gillen opeens, ondanks dat ik juist erg conflict vermijdend was. Terwijl ik nu veel uitgesprokener ben, maar altijd kalm en nooit meer mijn zelfbeheersing verlies.
Ik ben verhuisd naar een vrij assertieve omgeving en heb dat persoonlijk echt als bevrijdend ervaren. Ik ben geen viswijf, maar ik kan wel echt bedenken in situaties waarin ik voel dat ik mij uit wil spreken: “wat is het ergste dat er kan gebeuren? En ach, als deze vriendin tegen me gaat schreeuwen omdat ik aangeef wat mij dwars zit, wil ik die persoon dan überhaupt nog wel als vriendin?” Vaak weegt het ergste niet op tegen wat het me waard is om ergens iets van te zeggen. Het is uit mijn systeem. Er borrelt geen frustratie meer in mij op. En ik ben nog nooit uitgescholden of gemept
Of een relatie verloren haha.
Maar deze afweging zorgt er dus ook wel voor dat ik mij niet zo snel uit zal spreken naar iemand die ik waarschijnlijk maar 1x zal zien en die naar mijn mening raar gedrag vertoont (ook omdat ik vaak moeilijk in kan schatten of die persoon me geen klap gaat verkopen haha). Bij mensen die voordringen bijvoorbeeld kan ik vrij makkelijk mijn schouders ophalen en denken: “Achja, als jij dit nodig hebt in je leven, go for it.” Ik spreek me vooral uit om de bestaande relaties die ik heb sterk te houden. Zodat die mensen weten wat er echt in mij omgaat. En niet perse om mijn gelijk ergens te willen halen.
Ik vraag me wel af, TO, hoe jij dan omgaat met frustratie? Dus de frustratie van verkeerd behandeld worden. Bij veel dingen zal je vast je schouders kunnen ophalen, maar soms gaat het wat dieper. Of stapelt het op.
Ik kom zelf uit een omgeving waar mensen ook niet van de confrontatie of conflicten zijn. En zij gaan dan met frustratie om door veelal te roddelen (of spuien) achter iemands rug om. Of kroppen het op totdat er iets klapt en ze vanzelf wel gaan schreeuwen om iets kleins wat dan de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. Dus het is grappig, vroeger kon ik echt nog best wel gillen opeens, ondanks dat ik juist erg conflict vermijdend was. Terwijl ik nu veel uitgesprokener ben, maar altijd kalm en nooit meer mijn zelfbeheersing verlies.
Ik ben verhuisd naar een vrij assertieve omgeving en heb dat persoonlijk echt als bevrijdend ervaren. Ik ben geen viswijf, maar ik kan wel echt bedenken in situaties waarin ik voel dat ik mij uit wil spreken: “wat is het ergste dat er kan gebeuren? En ach, als deze vriendin tegen me gaat schreeuwen omdat ik aangeef wat mij dwars zit, wil ik die persoon dan überhaupt nog wel als vriendin?” Vaak weegt het ergste niet op tegen wat het me waard is om ergens iets van te zeggen. Het is uit mijn systeem. Er borrelt geen frustratie meer in mij op. En ik ben nog nooit uitgescholden of gemept
Of een relatie verloren haha.Maar deze afweging zorgt er dus ook wel voor dat ik mij niet zo snel uit zal spreken naar iemand die ik waarschijnlijk maar 1x zal zien en die naar mijn mening raar gedrag vertoont (ook omdat ik vaak moeilijk in kan schatten of die persoon me geen klap gaat verkopen haha). Bij mensen die voordringen bijvoorbeeld kan ik vrij makkelijk mijn schouders ophalen en denken: “Achja, als jij dit nodig hebt in je leven, go for it.” Ik spreek me vooral uit om de bestaande relaties die ik heb sterk te houden. Zodat die mensen weten wat er echt in mij omgaat. En niet perse om mijn gelijk ergens te willen halen.
maandag 5 september 2022 om 08:25
Nog niet alle reacties gelezen, maar in je openingspost lees ik dat jij verband legt tussen veiligheid en je mond houden of gladstrijken. Niks zeggen is veiliger, zeg jij. Want dan hou je een lijntje open.
Voor mij het anders. Voor mij is de manier waarop vrouwen conflicten sussen en gladstrijken bijzonder onveilig. Door dat sussen wordt elke verbinding juist verbroken.
Voor mij het anders. Voor mij is de manier waarop vrouwen conflicten sussen en gladstrijken bijzonder onveilig. Door dat sussen wordt elke verbinding juist verbroken.
maandag 5 september 2022 om 08:32
maandag 5 september 2022 om 09:43
Deze omschrijving kan ik niet rijmen met 'verbaal sterk'. Dit is de omschrijving van een bullebak. Daar herken ik mezelf absoluut niet in, terwijl ik me wel als verbaal sterk zou omschrijven. Ik zet dit nooit in om een ander te intimideren, nooit! Dat iemand uit een makke, vredebewarende achtergrond misschien toch geïntimideerd is, dat is iets anders, daar kan ik niets aan doen.DingDong schreef: ↑05-09-2022 00:02Ik ben het met je eens. Verbaal sterk zijn is leuk maar het wordt te vaak ingezet om een ander te intimideren, ook als er geen enkele reden is. Soms is het net zo moeilijk om iemand te peilen die dat van zichzelf roept, je weet dan eigenlijk nooit goed wat voor reactie je krijgt. Daarnaast slaan ze vaak de fase over om het eerst even wat rustiger te benaderen waardoor soms iets, onnodig, groter wordt dan nodig is. Er zit vaak iets van ongeduld achter en dat irriteert mij dan weer, je kan mensen best eerst even wat ruimte geven.
Ik denk dat jij een beetje gek beeld hebt van verbaal sterk. Ik zie het gewoon als: op het juiste moment de juiste woorden weten te vinden en daarmee goed tot uiting kunnen brengen wat je over wil brengen.
Dus helemaal niet zoiets wat jij beschrijft. Dat klinkt eerder als iemand die graag over mensen heen walst. Maar dat is toch echt iets anders.
maandag 5 september 2022 om 09:56
Dit. Ik heb liever duidelijke taal. Dan weet ik veel beter waar ik aan toe ben. Ik ben absoluut niet autistisch, maar het geeft mij rust als ik niet de hele tijd alles moet 'lezen'. Want voor mij heeft dat ook te maken met dat ik dan zelf niet op mijn tenen hoef te lopen voor de ander. Als ik weet dat iemand niet zo makkelijk aanstoot neemt aan wat ik zeg, kan ik zelf ook meer ontspannen zijn in plaats van elk woord wegen hoe dat overkomt en of ik iemand dan kwetst of niet.Jufjoke schreef: ↑04-09-2022 19:20Wat ik heel lastig vind aan mensen die de lieve vrede willen bewaren en elk meningsverschil zien als ruzie: je weet nooit wat ze echt denken. Want dat zeggen ze niet. Als ze het met je oneens zijn, dan zul je dat misschien aanvoelen, maar je weet het niet, want ze zullen eerder van onderwerp veranderen dan het openlijk met jou oneens zijn. Je kent hun echte gedachten en meningen niet. Dat maakt dat ik zulke mensen als onbetrouwbaar/onveilig/onecht beschouw.
Geef mij maar liever iemand die ronduit zegt: jee Joke, wat een onzin wat je nu zegt, daar ben ik het totaal niet mee eens.
maandag 5 september 2022 om 09:58
Het zijn inderdaad verschillende dingen denk ik. Tijdje geleden ben ik met de grond gelijk gemaakt door een vrouw die persoonlijk getriggerd was door een situatie en die verbaal zeer sterk is (type strafrecht advocaat).
Ik ben zelf kalm en niet op mijn mondje gevallen, maar ik was helemaal weg. Ik zat te trillen als een rietje.
In mijn sociale kring ken ik er nog zo eentje, mensen zijn bang voor haar, ook haar ouders en partner. Misschien zijn dit wel echt sociopaten zelfs. Hun woede lijkt een entiteit op zichzelf en ze hebben geen enkele rem of respect voor de ander op het moment dat ze los gaan. Je zal weten en voelen dat jij geen bestaansrecht hebt op deze wereld. Wel fascinerend...
Ik ben zelf kalm en niet op mijn mondje gevallen, maar ik was helemaal weg. Ik zat te trillen als een rietje.
In mijn sociale kring ken ik er nog zo eentje, mensen zijn bang voor haar, ook haar ouders en partner. Misschien zijn dit wel echt sociopaten zelfs. Hun woede lijkt een entiteit op zichzelf en ze hebben geen enkele rem of respect voor de ander op het moment dat ze los gaan. Je zal weten en voelen dat jij geen bestaansrecht hebt op deze wereld. Wel fascinerend...
maandag 5 september 2022 om 10:02
Dat vind ik een gezonde en gelukkige bijwerking van het ouder worden. Ik ben niet minder assertief, maar kan me doorgaans niet meer zo druk maken daarover. Vind dat erg prettig. Want ik weet ook als ik me wél ergens over irriteer, dat het voor mij ook geen punt is om daar iets van te zeggen. Dat geeft me een weerbaar gevoel en dat vind ik fijn. Ik hoef met dit gevoel situaties niet uit de weg te gaan. Daarmee gebeurt het nog steeds wel eens dat ik in situaties kom waarin ik handelingsverlegen ben. Maar wel een stuk minder dan to schat ik zo.Johanna67 schreef: ↑04-09-2022 19:24Ik ben van nature behoorlijk assertief en direct. Maar ik merk wel nu ik langzaam wat ouder ben steeds meer conflictvermijdend word.
Veel dingen waar ik mij een paar jaar geleden nog enorm kon over opwinden raken me niet meer.
Waar ik een paar jaar geleden al bij iemand die voordrong in een winkel mijn mond opentrok vind ik het nu vaak de moeite niet.
maandag 5 september 2022 om 12:23
Oh, ik ga het gesprek wel degelijk aan. Niet direct, want in het moment zelf ben ik een soort verbijsterd/verdoofd/verlamd. Maar na een uur ofzo stap ik op diegene af en zeg: "Hee, kunnen we even praten? Jij deed xyz en dat vond ik heel stom/akelig. Als er echt iets is kunnen we daar altijd over praten, maar ik wil niet zo behandeld worden, ok?" Ik vind het doodeng en de zenuwen gieren door m'n lichaam, maar ik heb een pact met mezelf gemaakt dat ik dat altijd aan ga.Bellinis schreef: ↑05-09-2022 07:24Ik denk niet dat er perse goed of fout is op hoe mensen op conflicten/onrecht reageren. Vraag is wat voor jou werkt.
Ik vraag me wel af, TO, hoe jij dan omgaat met frustratie? Dus de frustratie van verkeerd behandeld worden. Bij veel dingen zal je vast je schouders kunnen ophalen, maar soms gaat het wat dieper. Of stapelt het op.
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
maandag 5 september 2022 om 12:32
Een vervolgvraag adhv wat in dit topic besproken is:
(vers van de brein-pers, dus mss nog wat slecht geformuleerd)
Re: "maar veel mensen die schreeuwende bullebakken zijn zijn gewoon onzeker".
In mijn hoofd hoort bij onzekerheid jezelf klein maken, proberen minder plaats in te nemen, timiditeit, stilletjes zijn, dat soort dingen. Ik kan in theorie het concept van "overschreeuwen" wel begrijpen, maar waar halen die "onzekere" mensen dan de....fuel? basis? durf? vandaan voor dat gepest en geschreeuw?
Ik weet dat ik (zoals iedereen) weer vanuit mezelf redeneer, maar als ik iemand zo openlijk, met herrie & aanval, ruimte in zie nemen, moet dat toch...gevoed(?) worden door een onderliggende kracht, een (zelf)vertrouwen? "Ik kan dit maken?"
Misschien ben ik een simpele trien, maar voor mij is stoerg & eng doen, hetzelfde als stoer & eng zijn.
(vers van de brein-pers, dus mss nog wat slecht geformuleerd)
Re: "maar veel mensen die schreeuwende bullebakken zijn zijn gewoon onzeker".
In mijn hoofd hoort bij onzekerheid jezelf klein maken, proberen minder plaats in te nemen, timiditeit, stilletjes zijn, dat soort dingen. Ik kan in theorie het concept van "overschreeuwen" wel begrijpen, maar waar halen die "onzekere" mensen dan de....fuel? basis? durf? vandaan voor dat gepest en geschreeuw?
Ik weet dat ik (zoals iedereen) weer vanuit mezelf redeneer, maar als ik iemand zo openlijk, met herrie & aanval, ruimte in zie nemen, moet dat toch...gevoed(?) worden door een onderliggende kracht, een (zelf)vertrouwen? "Ik kan dit maken?"
Misschien ben ik een simpele trien, maar voor mij is stoerg & eng doen, hetzelfde als stoer & eng zijn.
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
maandag 5 september 2022 om 12:39
JAAAAAAA precies dit. Van die mensen die meteen met het gestrekte been erin gaan. En als je ze daar op aanspreekt zeggen de dingen als: "ik laat gewoon niet over me heen lopen" /"oh dus je vindt dat vrouwen altijd lief & stil moeten zijn?" / "Ik kom tenminste op voor mezelf" / "Ik kom tenminste op voor de onderdrukten" etc etc.samarinde schreef: ↑05-09-2022 00:35Ik heb een hekel aan het dwangmatig assertieve type: zo’n vrouw die tegen me begint te roepen dat ik voordring in de Albert Heijn terwijl ik gewoon iets uit een schap wil pakken. Of mensen die je op de zebra bijna ondersteboven rijden op een elektrische bakfiets en die dan schreeuwen dat je uit je doppen moet kijken. Daar zijn er best veel van, en afhankelijk van de situatie geef ik dan wel een grote bek terug (als ik niet te verbijsterd ben).
Maar verder? Ik vind het altijd wel leuk als mensen hun punt maken. Zolang het beleefd, beheerst en redelijk is, kunnen mensen wat mij betreft alles zeggen. Maar als assertiviteit hetzelfde is als een gefrustreerd ruzietoontje, haak ik af.
Ooit hielp ik samen met een andere moeder mee met schoolzwemmen. Die vrouw maakte onderweg naar het zwembad al stennis met een verkeersregelaar die ons volgens haar gewoon moest doorlaten, en in het zwembad weigerde ze van die plastic overschoenen aan te doen en begon ze de badmeester op hoge toon uit te leggen waarom zij niet meedeed aan die flauwekul. Ze is toen door twee badmeesters het gebouw uitgezet. Wel gelachen, maar ik vraag me nog steeds af wat het mens bezielde. Beetje over-assertief, denk ik.
En daarmee geven ze mij het gevoel dat ik misschien een laf & verwend prinsesje ben die nog nooit van haar leven heeft hoeven vechten voor iets...En dat is eigenlijk de kern van waarom ik dit hele topic aangemaakt heb: Door de redenen die zij geven voor hun gedrag ben ik mijn "innerlijke kompas" een beetje kwijt...Want hun gedrag raakt me & wekt afkeer op, maar misschien hebben zij het juist bij het juiste end? #confusion.
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
maandag 5 september 2022 om 12:43
De onderliggende kracht is woede. Als het lichaam gevuld is met woede ervaar je op dat moment geen ruimte voor angst, twijfel, enz.
Veel van dit soort mensen gebruiken woede dan ook als een instrument, zodat ze kwetsbare gevoelens zoals angst en verdriet nooit hoeven toe te laten. Hun standaard reactie op twijfel of machteloosheid is woede. Ze doen het niet eens bewust. Het is een psychologisch mechanisme dat aangeleerd is, vaak als kind al. Het is dus eigenlijk heel erg makkelijk want het gaat vanzelf, als dat je patroon is. Nuances ervaren en je inleven in anderen is veel ingewikkelder om te leren.
Slaan voordat je geslagen kan worden, zelfs met het risico dat je dan juist klappen gaat krijgen, vinden deze mensen altijd te preferen boven afwachten wat er gebeurt, hun wens/behoefte op een normale manier uitspreken en daarmee zichzelf kwetsbaar opstellen. Kwetsbaar = fout = moet weggeschreeuwd worden.
Ze hebben een enorme angst voor kwetsbaarheid. Soms zijn deze mensen vroeger belachelijk gemaakt door hun ouders of vernederd door andere kinderen, waardoor ze deze reacties hebben ontwikkeld en overdreven van zich af zijn gaan bijten.
Veel van dit soort mensen gebruiken woede dan ook als een instrument, zodat ze kwetsbare gevoelens zoals angst en verdriet nooit hoeven toe te laten. Hun standaard reactie op twijfel of machteloosheid is woede. Ze doen het niet eens bewust. Het is een psychologisch mechanisme dat aangeleerd is, vaak als kind al. Het is dus eigenlijk heel erg makkelijk want het gaat vanzelf, als dat je patroon is. Nuances ervaren en je inleven in anderen is veel ingewikkelder om te leren.
Slaan voordat je geslagen kan worden, zelfs met het risico dat je dan juist klappen gaat krijgen, vinden deze mensen altijd te preferen boven afwachten wat er gebeurt, hun wens/behoefte op een normale manier uitspreken en daarmee zichzelf kwetsbaar opstellen. Kwetsbaar = fout = moet weggeschreeuwd worden.
Ze hebben een enorme angst voor kwetsbaarheid. Soms zijn deze mensen vroeger belachelijk gemaakt door hun ouders of vernederd door andere kinderen, waardoor ze deze reacties hebben ontwikkeld en overdreven van zich af zijn gaan bijten.
maandag 5 september 2022 om 12:44
Allebei kan ook he, dat jouw reactie ook niet constructief is. Misschien schik jij te veel in, of ben je juist bang voor boosheid (van jezelf en van de ander).NowThen schreef: ↑05-09-2022 12:39JAAAAAAA precies dit. Van die mensen die meteen met het gestrekte been erin gaan. En als je ze daar op aanspreekt zeggen de dingen als: "ik laat gewoon niet over me heen lopen" /"oh dus je vindt dat vrouwen altijd lief & stil moeten zijn?" / "Ik kom tenminste op voor mezelf" / "Ik kom tenminste op voor de onderdrukten" etc etc.
En daarmee geven ze mij het gevoel dat ik misschien een laf & verwend prinsesje ben die nog nooit van haar leven heeft hoeven vechten voor iets...En dat is eigenlijk de kern van waarom ik dit hele topic aangemaakt heb: Door de redenen die zij geven voor hun gedrag ben ik mijn "innerlijke kompas" een beetje kwijt...Want hun gedrag raakt me & wekt afkeer op, maar misschien hebben zij het juist bij het juiste end? #confusion.
maandag 5 september 2022 om 12:50
Maar dan ben je toch helemaal niet conflictvermijdend?NowThen schreef: ↑05-09-2022 12:23Oh, ik ga het gesprek wel degelijk aan. Niet direct, want in het moment zelf ben ik een soort verbijsterd/verdoofd/verlamd. Maar na een uur ofzo stap ik op diegene af en zeg: "Hee, kunnen we even praten? Jij deed xyz en dat vond ik heel stom/akelig. Als er echt iets is kunnen we daar altijd over praten, maar ik wil niet zo behandeld worden, ok?" Ik vind het doodeng en de zenuwen gieren door m'n lichaam, maar ik heb een pact met mezelf gemaakt dat ik dat altijd aan ga.
Ik denk dat er in het eerste moment van stress een vlucht / bevries / vecht reactie is. En dat is dan je eerste reactie, die opkomt als een soort reflex. Die van jou is mogelijk bevriezen. Anderen gaan meteen in de aanval.
De vraag is misschien wel waarom het jou zo raakt hoe andere mensen reageren. Zeker als hun reactie niet eens zozeer naar jou toe gericht is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
