Relaties
alle pijlers
zie het even niet zitten.
donderdag 20 september 2007 om 09:59
Zo dat is er uit. Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben een vrouw van 35 en ik lig momenteel in een scheiding. Ik was zo zeker van mijn besluit om bij mijn partner weg te gaan. En nu het moment daar is... huis staat op zijn naam. Ik zelf heb een ander huis, kan er over een maand in. Nu begin ik enorm te twijffelen. Lijkt wel of ik er spijt van krijg. Waarom?
Waarom overkomt mij dit nu weer. Ik weet dat ik hier niet wil en kan blijven. Ik weet dat ik buiten de deur mijn geluk blijf zoeken omdat ik dat hier thuis niet vind. Ik weet dat het beter is om uit elkaar te gaan. Maar waarom dan nu, net voor mijn vertrek hier die enorme twijfel.
Ben ik bang voor de toekomst? ik werk, dus kan mijn eigen redden, al wordt het wel minder dan dat ik nu heb.
Ben ik bang voor het alleen zijn? Ik ben al mijn vrienden kwijt geraakt. Zij kiezen duidelijk voor hem, want hij is zielig. Hij wordt alleen gelaten.
Voel ik mij schuldig? Omdat wij beiden een luxe leven samen hadden en nu allebei heel zuinig aan moeten gaan doen.
Ja schuldig voel ik mij wel naar mijn kinderen, want die hebben het er ook moeilijk mee.
Ik weet het niet, wist ik het maar. Maar het ligt als een zware bal in mijn maag. Is dit normaal? Is dit een fase waar je door heen moet als je uit elkaar gaat? Of is dit echt een geval van je kunt het niet alleen, zie nou wel dat ik gelijk heb... (zegt hij)
In ieder geval ik weet het even niet meer en zit nu eigenlijk een beetje in een depressieve bui lijkt het wel. En dat had ik nog niet gehad. Ik was zo druk met het zoeken naar een woning. Had ik maar meer tijd besteed om met hem te praten. Nu is alles definitief en ga ik twijfelen of is het toch angst. Angst voor het onbekende?
Waarom overkomt mij dit nu weer. Ik weet dat ik hier niet wil en kan blijven. Ik weet dat ik buiten de deur mijn geluk blijf zoeken omdat ik dat hier thuis niet vind. Ik weet dat het beter is om uit elkaar te gaan. Maar waarom dan nu, net voor mijn vertrek hier die enorme twijfel.
Ben ik bang voor de toekomst? ik werk, dus kan mijn eigen redden, al wordt het wel minder dan dat ik nu heb.
Ben ik bang voor het alleen zijn? Ik ben al mijn vrienden kwijt geraakt. Zij kiezen duidelijk voor hem, want hij is zielig. Hij wordt alleen gelaten.
Voel ik mij schuldig? Omdat wij beiden een luxe leven samen hadden en nu allebei heel zuinig aan moeten gaan doen.
Ja schuldig voel ik mij wel naar mijn kinderen, want die hebben het er ook moeilijk mee.
Ik weet het niet, wist ik het maar. Maar het ligt als een zware bal in mijn maag. Is dit normaal? Is dit een fase waar je door heen moet als je uit elkaar gaat? Of is dit echt een geval van je kunt het niet alleen, zie nou wel dat ik gelijk heb... (zegt hij)
In ieder geval ik weet het even niet meer en zit nu eigenlijk een beetje in een depressieve bui lijkt het wel. En dat had ik nog niet gehad. Ik was zo druk met het zoeken naar een woning. Had ik maar meer tijd besteed om met hem te praten. Nu is alles definitief en ga ik twijfelen of is het toch angst. Angst voor het onbekende?
maandag 24 september 2007 om 12:13
de zon gaat echt wel schijnen. ook bij mij was en ander nodig om mij te doen laten in zien dat mijn huwelijk niet goed/gelijk waardig/respectvol enz. was.
woon nu samen met die man.dik 2 jaar alweer en het gaat super. hij laat mij geliefd voelen en knuffelen nog steeds elke dag. ook heb ik die gedachten gehad(soms nog steeds) wat heb ik mijn kids aangedaan,maar nu onder neemt hun vader meer met ze dan toen we nog getrouwd waren. de kids kunnen er gelukkig goed mee om gaan en mijn ex en ik hebben nog goed contact en hebben co-ouderschap.doordat ik om het weekend `vrij`heb kunnen mijn vriend en ik ook met zijn 2-en tijd doorbrengen.
maar geef eerlijk toe in de grote vakantie heb ik wel moeilijk (en mijn vriend ook met zijn kids) om ze een tijd niet te zien.dan is die twijfel er soms weer.
woon nu samen met die man.dik 2 jaar alweer en het gaat super. hij laat mij geliefd voelen en knuffelen nog steeds elke dag. ook heb ik die gedachten gehad(soms nog steeds) wat heb ik mijn kids aangedaan,maar nu onder neemt hun vader meer met ze dan toen we nog getrouwd waren. de kids kunnen er gelukkig goed mee om gaan en mijn ex en ik hebben nog goed contact en hebben co-ouderschap.doordat ik om het weekend `vrij`heb kunnen mijn vriend en ik ook met zijn 2-en tijd doorbrengen.
maar geef eerlijk toe in de grote vakantie heb ik wel moeilijk (en mijn vriend ook met zijn kids) om ze een tijd niet te zien.dan is die twijfel er soms weer.
maandag 24 september 2007 om 12:29
Ik heb van een andere ex ook een kind en met idd goed co-ouderschap is dit goed op te lossen. Kinderen willen graag hun ouders gelukkig zien en mogelijk bereik je dit op deze manier. Nu deze vriend na bijna 4jr uit huis vertrokken is, merk ik dat het belangrijkste voor mijn kind momenteel is dat ze ziet dat zij waardevol genoeg is om door te gaan, ondanks verdriet.
Maar die vreselijke nare gedachten van "heb ik er wel genoeg voor gedaan en had ik maar zus of zo" herken ik.
Daarbij voel ik me ook schuldig naar mijn omgeving (vooral ouders en fam.) dat er alwéér een relatie op de klippen gelopen is....
Maar sommige dingen zijn nu eenmaal onvermijdelijk.
@ jut: Misschien zit er voor jullie (aanvankelijk) nog een lat-relatie in?
Maar die vreselijke nare gedachten van "heb ik er wel genoeg voor gedaan en had ik maar zus of zo" herken ik.
Daarbij voel ik me ook schuldig naar mijn omgeving (vooral ouders en fam.) dat er alwéér een relatie op de klippen gelopen is....
Maar sommige dingen zijn nu eenmaal onvermijdelijk.
@ jut: Misschien zit er voor jullie (aanvankelijk) nog een lat-relatie in?
vrijdag 28 september 2007 om 21:49
Hoi hoi hier is ik weer.. een paar dagen niet geweest. Heb het heel druk gehad. Misschien een goed teken. Goed opgeschoten en daardoor weer zin om daar te gaan wonen.
Campari wat zeg je mij nou... of er voor ons nog een lat-relatie in zou zitten?
Nee denk het niet. Daar is teveel voor gebeurd. Hij vergeeft mijn vreemdgaan nooit en dat zou ik andersom ook niet doen. Nee ik heb er ook geen behoefte aan nu. Hij laat zijn ware ik wel duidelijk zien nu.
Campari wat zeg je mij nou... of er voor ons nog een lat-relatie in zou zitten?
Nee denk het niet. Daar is teveel voor gebeurd. Hij vergeeft mijn vreemdgaan nooit en dat zou ik andersom ook niet doen. Nee ik heb er ook geen behoefte aan nu. Hij laat zijn ware ik wel duidelijk zien nu.
vrijdag 28 september 2007 om 22:38
Hoi Jut, ook hier was een ander in het spel. Niet dat er al wat gebeurd was maar wel dat mijn schellen van mijn ogen vielen. Ik ben wakker geschud. Mijn echte vriendinnen verbaasde het niets dat ik (eindelijk) ging scheiden. De kennissen en familie verbaasde het wel (het plaatje naar buiten was tenslotte goed). Weet ook zeker dat hier uiteindelijk de zon wel weer gaat schijnen. Als hij een huis heeft en het co-ouderschap gaat in dan krijg ik ook weer wat rust. En inderdaad de zomervakantie is een crime (die hadden we wel al gesplitst dit jaar).
De ander is nu uit mijn leven, ook hij is wakker geschud maar heeft er een andere invulling aan gegeven. Dat is prima, laat mij maar eerst zelf orde op zaken stellen en dan weer verder kijken. Een vriendin van mij sms'te op een gegeven moment: volgend jaar rond deze tijd weet jij dat je de goede keuze hebt gemaakt. En dat denk ik ook. April zijjn we een jaar verder en ik denk dat ik dan inderdaad alleen nog maar positief over de scheiding denk. En als ik eerlijk ben denk ik dat het voor de kinderen oook beter is. Mijn kinderen zijn in iedergeval positief veranderd nu de sfeer veranderd is in huis....
De ander is nu uit mijn leven, ook hij is wakker geschud maar heeft er een andere invulling aan gegeven. Dat is prima, laat mij maar eerst zelf orde op zaken stellen en dan weer verder kijken. Een vriendin van mij sms'te op een gegeven moment: volgend jaar rond deze tijd weet jij dat je de goede keuze hebt gemaakt. En dat denk ik ook. April zijjn we een jaar verder en ik denk dat ik dan inderdaad alleen nog maar positief over de scheiding denk. En als ik eerlijk ben denk ik dat het voor de kinderen oook beter is. Mijn kinderen zijn in iedergeval positief veranderd nu de sfeer veranderd is in huis....
zaterdag 29 september 2007 om 20:33
De buitenwereld is hier ook zo verbaasd dat wij uit elkaar gaan. Ik heb inderdaad nooit verteld hoe ik mij voelde in deze relatie. Al zijn er enkelen die wel toegeven dat wij geen stel waren. Ja wij hoorden bij elkaar maar er was geen intimiteit. Wij gingen veel onze eigen gang. En ja ik merk nu ook wel nu de kogel door de kerk is, hij ineens veel meer met de kids doet dan voorheen. Nu opeens is niets te gek en niets te dol. Waarom kon dat niet eerder? Omdat het liep zoals het liep. Ik was er die alles deed. Nu zegt hij wel Hoe moet dat straks. Ik kan niet koken. Nee ook nooit gevraagd van goh kan ik het ook leren? Nee dat was vrouwenwerk. Maar jah dan gaat hij maar in leer bij zijn ouders. En ja die ander sprong/viel in een gat die er ontstaan was in mijn relatie. Ik was in het begin gevleid dat er iemand was die mij leuk vond. Die mij aardig vond. Die mij mooi vond. Die een arm om mij heen sloeg en een knuffel gaf. Die een gesprek met mij aan ging. Maar uiteindelijk was dat een vlucht van mij heb hoog gespeeld en verloren. Nu achteraf gezien heb ik geen spijt dat het gebeurd is, maar wel met wie en hoe. Dat wel.
Ik denk inderdaad dat je pas over een jaar kunt zeggen of het wijs is geweest of niet...
Ik denk inderdaad dat je pas over een jaar kunt zeggen of het wijs is geweest of niet...
vrijdag 5 oktober 2007 om 18:43
Die ander is niet de reden geweest, dat weet je zelf ook wel. Hij heeft hooguit je ogen geopend. Ook als die niet langs was gekomen was het leven er niet beter op geworden. Helaas moesten onze (nu ex)mannen wakker geschud worden voordat ze positief veranderden. En helaas op een hele harde manier.
En geen spijt hebben meid, is nergens goed voor. In mijn geval zou ik kunnen zeggen dat ik spijt heb van met wie maar misschien had het met een ander nooit gekund. Het leek namelijk heel veilig in het begin omdat we beiden getrouwd waren dus wat kon er gebeuren? Je komt de mensen tegen in je leven die je op dat moment nodig hebt! Loslaten is moeilijk maar we redden het wel hoor!
Heel veel sterkte!!!
En geen spijt hebben meid, is nergens goed voor. In mijn geval zou ik kunnen zeggen dat ik spijt heb van met wie maar misschien had het met een ander nooit gekund. Het leek namelijk heel veilig in het begin omdat we beiden getrouwd waren dus wat kon er gebeuren? Je komt de mensen tegen in je leven die je op dat moment nodig hebt! Loslaten is moeilijk maar we redden het wel hoor!
Heel veel sterkte!!!
