Seks
alle pijlers
Als vrouw een hoog libido (is dit nog wel normaal?)
woensdag 10 juni 2015 om 11:24
Hey forumgangers,
Graag wil ik jullie kijk even op mijn 'situatie', ik kan het nl. op dit moment thuis niet kwijt. Ik ben een vrouw van begin 30 jaar en heb altijd al een hoog libido gehad. Mijn man is destijds akkoord gegaan om parenclubs te bezoeken, omdat hij weet dat ik het anders niet kan laten om achter zijn rug een seksrelatie te hebben..
Ondertussen heb ik al met zo'n 100 personen het bed gedeeld (mannen en vrouwen veelal eenmalige contacten die me ook niet prikkelen om meer af te spreken met een bepaalde persoon - t is de spanning van de eerst keer waar ik op kick) en het probleem wordt alsmaar erger.. Momenteel hebben mijn man en ik ongeveer 1x per week seks en dat is veel te weinig voor mij (en dat brengt natuurlijk spanningen mee - ik probeer hem niet te 'pushen', ik neem zelf geen initiatief meer, door de vele afwijzingen en laat hem zo het tempo bepalen maar ik heb zin)
In al mijn seksuele contacten heb ik het heel moeilijk met klaarkomen, het gebeurt maar zeer sporadisch (als ik geen hulpmiddeltjes bij de hand heb, in de parenclub wil het na e 5de van de avond ook weleens lukken maar zeker niet altijd).
Nu heb ik iemand leren kennen waar het op seksueel vlak wel enorm klikt, maar het is een zg. "verboden persoon" (dus iemand waarmee het echt niet kan of mag), maar hij moet bij wijze van spreken nog maar naar mij kijken en ik kom klaar, meerdere keren zelfs.. We proberen dat wel te beperken tot 1 keertje per maand maar dat lukt ons niet altijd..
Jullie zullen begrijpen dat dit voor mij heel moeilijk is, de seks met mijn man is goed en hij doet ook heel erg zijn best om mij te plezieren maar toch lukt het niet om klaar te komen.. Ik was er nooit echt op gefocust (op dat klaarkomen), maar sinds het me bij iemand anders wel lukt frustreert het mij (en bovendien heb ik het al een paar keer niet 'zelf mogen afwerken' - niet dat ik dat elke keer doe, maar soms heb ik daar wel nood aan).. Mijn man heeft ook te kennen gegeven dat hij het hele parenclubgebeuren een beetje beu is (ik weet dat het voor hem niet leuk moet zijn om mij bezig te zien, zelf heeft hij daar weinig behoefte aan)..
Ik hou van mijn man, maar ik ben bang dat het op deze manier de foute kant opgaat..
Hebben jullie wat tips voor mij, want ik zit er echt een beetje door (ik heb zelf al gedacht aan libido-remmers ofzo - contact met een seksuologe).. En hebben jullie enig idee waarom het net met die ene persoon zo makkelijk gaat?
Groetjes
Graag wil ik jullie kijk even op mijn 'situatie', ik kan het nl. op dit moment thuis niet kwijt. Ik ben een vrouw van begin 30 jaar en heb altijd al een hoog libido gehad. Mijn man is destijds akkoord gegaan om parenclubs te bezoeken, omdat hij weet dat ik het anders niet kan laten om achter zijn rug een seksrelatie te hebben..
Ondertussen heb ik al met zo'n 100 personen het bed gedeeld (mannen en vrouwen veelal eenmalige contacten die me ook niet prikkelen om meer af te spreken met een bepaalde persoon - t is de spanning van de eerst keer waar ik op kick) en het probleem wordt alsmaar erger.. Momenteel hebben mijn man en ik ongeveer 1x per week seks en dat is veel te weinig voor mij (en dat brengt natuurlijk spanningen mee - ik probeer hem niet te 'pushen', ik neem zelf geen initiatief meer, door de vele afwijzingen en laat hem zo het tempo bepalen maar ik heb zin)
In al mijn seksuele contacten heb ik het heel moeilijk met klaarkomen, het gebeurt maar zeer sporadisch (als ik geen hulpmiddeltjes bij de hand heb, in de parenclub wil het na e 5de van de avond ook weleens lukken maar zeker niet altijd).
Nu heb ik iemand leren kennen waar het op seksueel vlak wel enorm klikt, maar het is een zg. "verboden persoon" (dus iemand waarmee het echt niet kan of mag), maar hij moet bij wijze van spreken nog maar naar mij kijken en ik kom klaar, meerdere keren zelfs.. We proberen dat wel te beperken tot 1 keertje per maand maar dat lukt ons niet altijd..
Jullie zullen begrijpen dat dit voor mij heel moeilijk is, de seks met mijn man is goed en hij doet ook heel erg zijn best om mij te plezieren maar toch lukt het niet om klaar te komen.. Ik was er nooit echt op gefocust (op dat klaarkomen), maar sinds het me bij iemand anders wel lukt frustreert het mij (en bovendien heb ik het al een paar keer niet 'zelf mogen afwerken' - niet dat ik dat elke keer doe, maar soms heb ik daar wel nood aan).. Mijn man heeft ook te kennen gegeven dat hij het hele parenclubgebeuren een beetje beu is (ik weet dat het voor hem niet leuk moet zijn om mij bezig te zien, zelf heeft hij daar weinig behoefte aan)..
Ik hou van mijn man, maar ik ben bang dat het op deze manier de foute kant opgaat..
Hebben jullie wat tips voor mij, want ik zit er echt een beetje door (ik heb zelf al gedacht aan libido-remmers ofzo - contact met een seksuologe).. En hebben jullie enig idee waarom het net met die ene persoon zo makkelijk gaat?
Groetjes
maandag 15 juni 2015 om 13:26
maandag 15 juni 2015 om 14:05
Ik weet dat het allemaal een beetje verward overkomt hoor..
Ben ik veel met seks bezig (buiten de echte daad om)? Ik vindt teveel (vooral dan over de fantasietjes met mn minnaar), maar ik functioneer wel nog gewoon op het werk of in mijn hobby's, bij vrienden en familie, bij mijn kinderen..
Kan ik dat voor mezelf verantwoorden, nee dat kan ik niet.. Maar het gevoel dat hij mij geeft is zo onwerkelijk dat het net lijkt of het niet echt is/zich in een andere dimensie afspeelt (tja dat klink natuurlijk heel stom, dat besef ik zelf ook wel).. Zoals al eerder gezegd, dat had ik gewoon nooit durven dromen/vrezen
En bovendien moet ik het binnenkort ook opgeven, hij trouwt nl binnen afzienbare tijd (hij heeft zn vriendin ten huwelijk gevraagd toen we er nog van overtuigd waren dat het ging lukken om elkaar niet meer te zien) en hoewel het zo niet lijkt, is een huwelijksgelofte (en dus de belofte van trouw) iets waar ik wel belang aan hecht (bij mij en mn man is dat in onderling overleg gebeurt - en dat ik tever ben gegaan is me ook wel heel duidelijk) - al weet ik dat ik geen nee zal kunnen zeggen als hij het me na zijn huwelijk vraagt..
Had ik maar nooit geweten dat dat gevoel bestond denk ik vaak - maar eigenlijk ben ik blij om dit gevoel te kunnen ervaren (maar wat je niet kent kan je ook niet missen).. Terug naar de tijd van niet weten is onmogelijk en het opgeven wordt een beproeving..
Ben ik veel met seks bezig (buiten de echte daad om)? Ik vindt teveel (vooral dan over de fantasietjes met mn minnaar), maar ik functioneer wel nog gewoon op het werk of in mijn hobby's, bij vrienden en familie, bij mijn kinderen..
Kan ik dat voor mezelf verantwoorden, nee dat kan ik niet.. Maar het gevoel dat hij mij geeft is zo onwerkelijk dat het net lijkt of het niet echt is/zich in een andere dimensie afspeelt (tja dat klink natuurlijk heel stom, dat besef ik zelf ook wel).. Zoals al eerder gezegd, dat had ik gewoon nooit durven dromen/vrezen
En bovendien moet ik het binnenkort ook opgeven, hij trouwt nl binnen afzienbare tijd (hij heeft zn vriendin ten huwelijk gevraagd toen we er nog van overtuigd waren dat het ging lukken om elkaar niet meer te zien) en hoewel het zo niet lijkt, is een huwelijksgelofte (en dus de belofte van trouw) iets waar ik wel belang aan hecht (bij mij en mn man is dat in onderling overleg gebeurt - en dat ik tever ben gegaan is me ook wel heel duidelijk) - al weet ik dat ik geen nee zal kunnen zeggen als hij het me na zijn huwelijk vraagt..
Had ik maar nooit geweten dat dat gevoel bestond denk ik vaak - maar eigenlijk ben ik blij om dit gevoel te kunnen ervaren (maar wat je niet kent kan je ook niet missen).. Terug naar de tijd van niet weten is onmogelijk en het opgeven wordt een beproeving..
maandag 15 juni 2015 om 14:24
Of je in het dagelijkse leven nog functioneert, is geen criterium voor wel/niet verslaafd zijn. Rokers functioneren ook prima en zelfs veel alcoholisten kunnen hun dagelijkse leven behoorlijk voortzetten naast het drinken.
Maar je vindt zelf dat je teveel met seks bezig bent, hebt daar last van, voelt je schuldig door je bedrog, en ziet je gedrag als even verdwijnen in een andere realiteit. Even serieus, is dat echt niet 'verslaafd'?
Maar je vindt zelf dat je teveel met seks bezig bent, hebt daar last van, voelt je schuldig door je bedrog, en ziet je gedrag als even verdwijnen in een andere realiteit. Even serieus, is dat echt niet 'verslaafd'?
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
vrijdag 18 december 2015 om 13:13
quote:Rooss4.0 schreef op 15 juni 2015 @ 13:10:
In je openingspost staat iets als "help, het gaat echt helemaal mis en wat moet ik nou".
En in je laatste post staat iets als "niks aan het handje, ik heb gewoon af en toe seks met iemand en daar geniet ik van".
Wat is nou eigenlijk het probleem?
En is er wel een probleem?Ik ben het met Roos eens. Zoek hulp als je je probleem onder ogen wilt zien en anders kan het je je relatie kosten ben ik bang.
In je openingspost staat iets als "help, het gaat echt helemaal mis en wat moet ik nou".
En in je laatste post staat iets als "niks aan het handje, ik heb gewoon af en toe seks met iemand en daar geniet ik van".
Wat is nou eigenlijk het probleem?
En is er wel een probleem?Ik ben het met Roos eens. Zoek hulp als je je probleem onder ogen wilt zien en anders kan het je je relatie kosten ben ik bang.
vrijdag 18 december 2015 om 17:23
Je staat erg open voor anderen lees ik. Misschien ben je idd geen relatiemateriaal. Je wil van alles wat neut met elkaar te combineren is. Maak een keuze zou ik je adviseren.
Je hebt gekozen voor een gezin dus je eigen genot op deze manier.blijven zoeken lijkt geen combi.
Je lijkt ook steeds de grens te zoeken bij wat je man nog accepteert. Waar is jouw zorg om hem in dit verhaal?
Als dit uitkomt, met deze verboden persoon, kun je nooit meer terug.
Wat voor partner wil je zijn voor je man? Hoe wil je dat hij je ziet? Hoe leg je een eventuele breuk aan wie dan ook, lat staan je kinderen, uit?
(en ik bedoel dit niet veroordelend. Maar je stelt best veel eisen, maar wat geef je eigenlijk? Nu list en bedrog naast een continu gevoel van 'je bent niet genoeg, ik moet meer en meer'.)
Je hebt gekozen voor een gezin dus je eigen genot op deze manier.blijven zoeken lijkt geen combi.
Je lijkt ook steeds de grens te zoeken bij wat je man nog accepteert. Waar is jouw zorg om hem in dit verhaal?
Als dit uitkomt, met deze verboden persoon, kun je nooit meer terug.
Wat voor partner wil je zijn voor je man? Hoe wil je dat hij je ziet? Hoe leg je een eventuele breuk aan wie dan ook, lat staan je kinderen, uit?
(en ik bedoel dit niet veroordelend. Maar je stelt best veel eisen, maar wat geef je eigenlijk? Nu list en bedrog naast een continu gevoel van 'je bent niet genoeg, ik moet meer en meer'.)
