Seks
alle pijlers
Betast terwijl ik sliep
vrijdag 15 december 2017 om 00:44
hoi, ik weet niet goed of het op dit forum kan maar ik zoek gewoon een plek om mijn verhaal kwijt te kunnen.
Ik ben een meisje van 20 jaar en een week geleden heb ik iets minder fijn meegemaakt.
Ik was een avondje uit gegaan met mijn studentenvereniging. Toen ik terug aankwam op mijn kot kreeg ik een berichtje van een andere iets oudere jongen uit mijn vereniging dat hij geen slaapplek had en dringend op zoek was naar een slaapplek.
Ik heb hem toen uit de nood geholpen en hem mijn adres gegeven. want ik heb al wel vaker iemand zonder slaapplek opgevangen.
Toen hij aankwam was het mij al heel snel duidelijk dat hij wel meer wou dan gewoon slapen. Volgens mij was hij ook wel een beetje dronken.
De bedoeling was dat hij op een matras op de grond zou slapen maar dat wou hij niet, hij wou per se bij mij in bed liggen.
En voor ik het wist probeerde hij mij ook binnen te doen.
Ik heb dat gewoon genegeerd en ben gaan slapen met mijn rug naar hem toe, ik ben dan ook vrij snel in slaap gevallen. Maar dat hield hem blijkbaar niet tegen
want plots werd ik terug wakker omdat hij mij aan het betasten was.
Plots lag mijn hand op zijn penis en zaten zijn handen onder mijn t-shirt.
Ik wist echt niet wat te doen en ik verstijfde helemaal, ik heb hem dan maar even laten begaan en verder gedaan alsof ik sliep in de hoop dat het snel ging stoppen.
Maar het werd alleen maar erger. hij probeerde ook zichzelf af te trekken met mijn hand en heeft zelfs geprobeerd mijn broek een beetje uit te trekken.
Hij was ook constant aan het zuchten omdat ik niet meewerkte of wakker werd
Ook heeft hij mij op allerlei plaatsen aangeraakt waar ik niet aangeraakt wou worden. en in mijn kont geknepen enzo.
Ik was blij dat hij op een gegeven moment naar het toilet ging toen ben ik een beetje gekalmeerd, toen hij terugkwam heb ik laten merken dat ik wakker was en een beetje tegengewerkt omdat hij gelijk weer wou beginnen en ik was het echt beu. Ik durfde niets te zeggen maar heb gewoon een beetje weggeduwd. hij heeft toen nog enkele dingen geprobeerd maar uiteindelijk heeft hij het wel opgegeven.
Die jongen dacht dat ik de hele tijd aan het slapen was, wat ook een tijdje het geval was. En ik vind het niet echt normaal dat je iemand aanraakt terwijl die persoon slaapt. En ik vond het zeker niet fijn op een gegeven moment was ik zelfs echt bang.
Ik heb geen enkele vorm van medewerking getoond en toch bleef hij doorgaan. Ik weet niet juist hoelang maar toch zeker nog een half uur nadat ik wakker werd. Maar het leek wel langer
Ik ben daar toch wel redelijk gechoqueerd door, heb mij moeten inhouden om niet te beginnen wenen. Wie weet wat heeft hij gedaan toen ik nog echt sliep of stel je voor
dat ik niet eens wakker was geworden en helemaal van niets wist.
Ik wou mijn verhaal eerst even kwijt, want ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.
Moet ik het zo laten en doen alsof er niets gebeurd is of moet ik iemand anders uit mijn vereniging in vertrouwen nemen?
Ik blijf er maar aan denken maar ik ben bang dat ze me niet zullen begrijpen
Ik durf het niet zo goed te vertellen omdat ik mij er ook wel een beetje voor schaam en ik wil geen problemen veroorzaken. Ik zou willen weten of ik de enige ben die dit echt niet vind kunnen.
Achteraf gezien had ik gewoon direct moeten ingrijpen en duidelijk maken dat hij moest stoppen. En zoals ik eerder zei was de jongen waarschijnlijk dronken.
Maar op dat moment was ik helemaal verstijfd en kon ik echt niets doen. Ik had gewoon gehoopt dat hij het wel ging opgeven. Ik ben ook een verlegen meisje wat het allemaal nog moeilijker maakt. Ik weet nooit echt goed wat te zeggen of te doen en zeker niet in zo'n situatie.
Ik ben een meisje van 20 jaar en een week geleden heb ik iets minder fijn meegemaakt.
Ik was een avondje uit gegaan met mijn studentenvereniging. Toen ik terug aankwam op mijn kot kreeg ik een berichtje van een andere iets oudere jongen uit mijn vereniging dat hij geen slaapplek had en dringend op zoek was naar een slaapplek.
Ik heb hem toen uit de nood geholpen en hem mijn adres gegeven. want ik heb al wel vaker iemand zonder slaapplek opgevangen.
Toen hij aankwam was het mij al heel snel duidelijk dat hij wel meer wou dan gewoon slapen. Volgens mij was hij ook wel een beetje dronken.
De bedoeling was dat hij op een matras op de grond zou slapen maar dat wou hij niet, hij wou per se bij mij in bed liggen.
En voor ik het wist probeerde hij mij ook binnen te doen.
Ik heb dat gewoon genegeerd en ben gaan slapen met mijn rug naar hem toe, ik ben dan ook vrij snel in slaap gevallen. Maar dat hield hem blijkbaar niet tegen
want plots werd ik terug wakker omdat hij mij aan het betasten was.
Plots lag mijn hand op zijn penis en zaten zijn handen onder mijn t-shirt.
Ik wist echt niet wat te doen en ik verstijfde helemaal, ik heb hem dan maar even laten begaan en verder gedaan alsof ik sliep in de hoop dat het snel ging stoppen.
Maar het werd alleen maar erger. hij probeerde ook zichzelf af te trekken met mijn hand en heeft zelfs geprobeerd mijn broek een beetje uit te trekken.
Hij was ook constant aan het zuchten omdat ik niet meewerkte of wakker werd
Ook heeft hij mij op allerlei plaatsen aangeraakt waar ik niet aangeraakt wou worden. en in mijn kont geknepen enzo.
Ik was blij dat hij op een gegeven moment naar het toilet ging toen ben ik een beetje gekalmeerd, toen hij terugkwam heb ik laten merken dat ik wakker was en een beetje tegengewerkt omdat hij gelijk weer wou beginnen en ik was het echt beu. Ik durfde niets te zeggen maar heb gewoon een beetje weggeduwd. hij heeft toen nog enkele dingen geprobeerd maar uiteindelijk heeft hij het wel opgegeven.
Die jongen dacht dat ik de hele tijd aan het slapen was, wat ook een tijdje het geval was. En ik vind het niet echt normaal dat je iemand aanraakt terwijl die persoon slaapt. En ik vond het zeker niet fijn op een gegeven moment was ik zelfs echt bang.
Ik heb geen enkele vorm van medewerking getoond en toch bleef hij doorgaan. Ik weet niet juist hoelang maar toch zeker nog een half uur nadat ik wakker werd. Maar het leek wel langer
Ik ben daar toch wel redelijk gechoqueerd door, heb mij moeten inhouden om niet te beginnen wenen. Wie weet wat heeft hij gedaan toen ik nog echt sliep of stel je voor
dat ik niet eens wakker was geworden en helemaal van niets wist.
Ik wou mijn verhaal eerst even kwijt, want ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.
Moet ik het zo laten en doen alsof er niets gebeurd is of moet ik iemand anders uit mijn vereniging in vertrouwen nemen?
Ik blijf er maar aan denken maar ik ben bang dat ze me niet zullen begrijpen
Ik durf het niet zo goed te vertellen omdat ik mij er ook wel een beetje voor schaam en ik wil geen problemen veroorzaken. Ik zou willen weten of ik de enige ben die dit echt niet vind kunnen.
Achteraf gezien had ik gewoon direct moeten ingrijpen en duidelijk maken dat hij moest stoppen. En zoals ik eerder zei was de jongen waarschijnlijk dronken.
Maar op dat moment was ik helemaal verstijfd en kon ik echt niets doen. Ik had gewoon gehoopt dat hij het wel ging opgeven. Ik ben ook een verlegen meisje wat het allemaal nog moeilijker maakt. Ik weet nooit echt goed wat te zeggen of te doen en zeker niet in zo'n situatie.
vrijdag 15 december 2017 om 21:49
Ik begrijp die focus op schuld niet. Het enige dat telt is toch dat TO niets ondergaat wat ze niet wil?doornroosje9 schreef: ↑15-12-2017 21:38Eens, maar dan nog kan het gebeuren dat ze verstijft en geen 'nee' gaat zeggen. En dan? Is het haar schuld? Je kan gewoon nooit zeker weten dat haar nooit zoiets zal overkomen, jammer genoeg.
vrijdag 15 december 2017 om 21:52
vrijdag 15 december 2017 om 21:57
Dit verhaal doet me denken aan een aflevering van "verkracht of niet". Maar dan was er ook sprake van seks.
https://www.npo3.nl/verkracht-of-niet/0 ... _101385111
Volgens mij werd dit dus wel gezien als verkrachting en is de jongen in kwestie dus ook veroordeeld.
Naïef of niet: jij hebt echt niks verkeerd gedaan!
Sowieso: als iemand die je niet goed kent en waar je nog nooit seks mee gehad hebt niet expliciet toestemming geeft ga je er toch niet aan zitten als ze slaapt?!
https://www.npo3.nl/verkracht-of-niet/0 ... _101385111
Volgens mij werd dit dus wel gezien als verkrachting en is de jongen in kwestie dus ook veroordeeld.
Naïef of niet: jij hebt echt niks verkeerd gedaan!
Sowieso: als iemand die je niet goed kent en waar je nog nooit seks mee gehad hebt niet expliciet toestemming geeft ga je er toch niet aan zitten als ze slaapt?!
iphi wijzigde dit bericht op 15-12-2017 21:58
0.10% gewijzigd
vrijdag 15 december 2017 om 21:57
Dit. Die vetlap verdient zo'n enorm pak slaag dat z'n eigen moeder m niet meer herkent.
vrijdag 15 december 2017 om 22:10
Ik word er altijd enorm opstandig van, wanneer mensen menen in de situatie dat iemand zich gekwetst/aangerand voelt te moeten beginnen over schuld. Alsof het een recht is om fatsoenlijk behandeld te worden, of zoiets.
In het echte leven is er geen politieagent, potige tante, de ME en/of een grote neef die naast je staat op het moment dat jij met je liet doen wat geschiedde.
Wanneer er dingen met je gebeuren die je niet wilt, dan kun je alleen maar concluderen dat je zwak was. Buiten fysieke overweldiging, waar je niets tegen kunt ondernemen, zou je je moeten focussen op jezelf weerbaarder maken of, als dat niet lukt, jezelf niet in situaties begeven waarin je niet weet of je jezelf kunt handhaven.
Volwassen worden, leren, facts of life leren herkennen.
Dat heeft allemaal niets te maken met wie er schuld heeft. Het gaat om jezelf namelijk, niet om die ander.
In het echte leven is er geen politieagent, potige tante, de ME en/of een grote neef die naast je staat op het moment dat jij met je liet doen wat geschiedde.
Wanneer er dingen met je gebeuren die je niet wilt, dan kun je alleen maar concluderen dat je zwak was. Buiten fysieke overweldiging, waar je niets tegen kunt ondernemen, zou je je moeten focussen op jezelf weerbaarder maken of, als dat niet lukt, jezelf niet in situaties begeven waarin je niet weet of je jezelf kunt handhaven.
Volwassen worden, leren, facts of life leren herkennen.
Dat heeft allemaal niets te maken met wie er schuld heeft. Het gaat om jezelf namelijk, niet om die ander.
vrijdag 15 december 2017 om 22:36
pandake97
Het is goed dat je je verhaal hier deelt. Jij hebt werkelijk niets verkeerd gedaan. Er zijn géén argumenten om zijn gedrag goed te praten. Elk excuus klinkt voor mij als een "kort rokje" argument. Hij heeft misbruik gemaakt van jouw gastvrijheid en jouw onvermogen om nee te zeggen. Hopelijk lukt het je om zulke situaties in de toekomst te voorkomen.
Is er binnen de studentenvereniging een vertrouwenspersoon waar je mee zou kunnen praten? Denk dat het goed is om hier met iemand van de studentenvereniging over te praten. Eventueel kan er ook met hem gesproken worden door de studentenvereniging.
Het is goed dat je je verhaal hier deelt. Jij hebt werkelijk niets verkeerd gedaan. Er zijn géén argumenten om zijn gedrag goed te praten. Elk excuus klinkt voor mij als een "kort rokje" argument. Hij heeft misbruik gemaakt van jouw gastvrijheid en jouw onvermogen om nee te zeggen. Hopelijk lukt het je om zulke situaties in de toekomst te voorkomen.
Is er binnen de studentenvereniging een vertrouwenspersoon waar je mee zou kunnen praten? Denk dat het goed is om hier met iemand van de studentenvereniging over te praten. Eventueel kan er ook met hem gesproken worden door de studentenvereniging.
vrijdag 15 december 2017 om 23:02
Het zijn twee kanten van dezelfde medaille, Amant.Amant schreef: ↑15-12-2017 22:10Ik word er altijd enorm opstandig van, wanneer mensen menen in de situatie dat iemand zich gekwetst/aangerand voelt te moeten beginnen over schuld. Alsof het een recht is om fatsoenlijk behandeld te worden, of zoiets.
In het echte leven is er geen politieagent, potige tante, de ME en/of een grote neef die naast je staat op het moment dat jij met je liet doen wat geschiedde.
Wanneer er dingen met je gebeuren die je niet wilt, dan kun je alleen maar concluderen dat je zwak was. Buiten fysieke overweldiging, waar je niets tegen kunt ondernemen, zou je je moeten focussen op jezelf weerbaarder maken of, als dat niet lukt, jezelf niet in situaties begeven waarin je niet weet of je jezelf kunt handhaven.
Volwassen worden, leren, facts of life leren herkennen.
Dat heeft allemaal niets te maken met wie er schuld heeft. Het gaat om jezelf namelijk, niet om die ander.
Natuurlijk moet je leren om jezelf weerbaar te maken.
En om jezelf niet onnodig in gevaar te (laten) brengen.
Maar hoe leer je wat een gevaarlijke situatie is? Wanneer weet je of iemand te vertrouwen is?
Jij zegt het zelf al: jezelf niet in situaties begeven waarin je niet weet of je jezelf kunt handhaven. Dat impliceert toch al een zeker schuldig-zijn? Daarmee zeg je toch eigenlijk dat je zelf op zijn minst een beetje schuldig bent aan wat je overkomt, als je je in een situatie begeeft waarin achteraf blijkt dat je jezelf niet kon handhaven.
Maar er zijn geen zwart-wit-regels van 'dit kan' en 'dit kan niet'. Soms kan je iemand vertrouwen, soms niet. Zelfs een en dezelfde persoon kan, nadat je tien keer een kameraadschappelijke broer-zus-achtige ontmoeting heb gehad, de elfde keer ineens niet meer te vertrouwen zijn.
Controleverlies is zelden een plotseling moment, het is meestal een glijdende schaal.
Ik denk er weleens over na wat er zou gebeuren als ik ooit mijn man verlies. Ik geloof niet dat ik het ooit nog aan zou durven om met welke man dan ook te daten. Want al zou ik de zwarte band in karate krijgen - als klein lichtgewichtje zal ik als het erop aankomt de meeste mannen toch echt never nooit de baas kunnen. En alleen al dat besef, het besef dat ik letterlijk geen kant meer op kan als iemand bovenop me komt liggen, maakt mij doodsbang dat ik zal bevriezen. Oók omdat ik dondersgoed weet dat tegelijkertijd elke stap die ik in goed vertrouwen heb gezet voordat iemand bovenop me lag, later uitgelegd kan worden als 'je had al veel eerder duidelijk moeten zijn'. Alsof je altijd maar precies zou kunnen weten wat je op welk moment moet doen om geen olie op het vuur te gooien, geen woede op te wekken, geen aanleiding te geven, jezelf niet belachelijk te maken, geen seksuele of andersoortige agressie uit te lokken.... Controleverlies is zelden één duidelijk en afgebakend moment, het is bijna altijd een glijdende schaal.
Dat maakt het gevoel van schuld heel groot en belangrijk. Juist ook in deze tijden, waarin je (door, dankzij of ondanks?) #metoo als vrouw nog eens extra ingeprent wordt dat je niet te snel mag roepen dat iets ongewenst is. Heel paradoxaal. Want aan de ene kant wordt gezegd dat je duidelijker moet zijn. Aan de andere kant word je maar al te snel ervan beschuldigd dat je de kleinste dingen opblaast, niet overal iets achter moet zoeken, onterecht elke man maar als een potentieel onmens behandelt, etc etc etc.
Ik vind het wel interessant dat je iets zegt over 'zwak zijn'. Dat is precies een onderscheid tussen mannen- en vrouwenrollen in onze maatschappij. Voor mannen is het erg om zwak te zijn. Dus benader jij het heel erg vanuit die invalshoek. Voor vrouwen is 'zwak zijn' helemaal niet zo'n groot issue. Voor vrouwen zijn kwesties van schaamte en schuld heel belangrijk, van inleven in de ander en daarmee een zekere verantwoordelijkheid overnemen voor het gedrag van de ander. Terwijl in feite beide aspecten belangrijk zijn in dit soort situaties. Dus je kunt niet zomaar de kwestie 'schuld' van tafel vegen omdat jij daar nou eenmaal opstandig van wordt, het bewustzijn dat je niet schuldig bent aan het wangedrag van een ander is even belangrijk als het aspect van bewuster worden van je eigen grenzen (een eerste voorwaarde om ze beter aan te kunnen geven en te kunnen verdedigen - en dus weerbaarder te worden).
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 15 december 2017 om 23:11
Ik vind het allemaal best hoor. Dan ben je als vrouw dus intrinsiek zwak en dan is het dus per definitie altijd die man z’n schuld wanneer jou iets overkomt.
Gooien we dan samen meteen even de gelijkheid tussen mannen en vrouwen overboord? Gelijkheid, ja. Want gelijkwaardigheid is een volslagen nietszeggende term.
Je bent slechts verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Dat heeft niets met een ander te maken.
Gooien we dan samen meteen even de gelijkheid tussen mannen en vrouwen overboord? Gelijkheid, ja. Want gelijkwaardigheid is een volslagen nietszeggende term.
Je bent slechts verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Dat heeft niets met een ander te maken.
vrijdag 15 december 2017 om 23:16
Waarom probeer ik in godsnaam na al die jaren op dit forum ook nog om jou af en toe iets in te laten zien dat buiten je eigen blikveld en overtuigingen valt? Ik weet niet of je niet kúnt of niet wílt lezen wat ik schrijf, maar je reactie is even voorspelbaar als stuitend.Amant schreef: ↑15-12-2017 23:11Ik vind het allemaal best hoor. Dan ben je als vrouw dus intrinsiek zwak en dan is het dus per definitie altijd die man z’n schuld wanneer jou iets overkomt.
Gooien we dan samen meteen even de gelijkheid tussen mannen en vrouwen overboord? Gelijkheid, ja. Want gelijkwaardigheid is een volslagen nietszeggende term.
Je bent slechts verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Dat heeft niets met een ander te maken.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 15 december 2017 om 23:24
Ja, waarom probeer je na al die jaren nog steeds net te doen alsof jij de wijsheid in pacht hebt en ik als niet-luisterende ondergeschikte minderwaardig ben?Dana schreef: ↑15-12-2017 23:16Waarom probeer ik in godsnaam na al die jaren op dit forum ook nog om jou af en toe iets in te laten zien dat buiten je eigen blikveld en overtuigingen valt? Ik weet niet of je niet kúnt of niet wílt lezen wat ik schrijf, maar je reactie is even voorspelbaar als stuitend.
vrijdag 15 december 2017 om 23:29
Helemaal mee eens, niks meer aan toe te voegen.Dana schreef: ↑15-12-2017 23:02Het zijn twee kanten van dezelfde medaille, Amant.
Natuurlijk moet je leren om jezelf weerbaar te maken.
En om jezelf niet onnodig in gevaar te (laten) brengen.
Maar hoe leer je wat een gevaarlijke situatie is? Wanneer weet je of iemand te vertrouwen is?
Jij zegt het zelf al: jezelf niet in situaties begeven waarin je niet weet of je jezelf kunt handhaven. Dat impliceert toch al een zeker schuldig-zijn? Daarmee zeg je toch eigenlijk dat je zelf op zijn minst een beetje schuldig bent aan wat je overkomt, als je je in een situatie begeeft waarin achteraf blijkt dat je jezelf niet kon handhaven.
Maar er zijn geen zwart-wit-regels van 'dit kan' en 'dit kan niet'. Soms kan je iemand vertrouwen, soms niet. Zelfs een en dezelfde persoon kan, nadat je tien keer een kameraadschappelijke broer-zus-achtige ontmoeting heb gehad, de elfde keer ineens niet meer te vertrouwen zijn.
Controleverlies is zelden een plotseling moment, het is meestal een glijdende schaal.
Ik denk er weleens over na wat er zou gebeuren als ik ooit mijn man verlies. Ik geloof niet dat ik het ooit nog aan zou durven om met welke man dan ook te daten. Want al zou ik de zwarte band in karate krijgen - als klein lichtgewichtje zal ik als het erop aankomt de meeste mannen toch echt never nooit de baas kunnen. En alleen al dat besef, het besef dat ik letterlijk geen kant meer op kan als iemand bovenop me komt liggen, maakt mij doodsbang dat ik zal bevriezen. Oók omdat ik dondersgoed weet dat tegelijkertijd elke stap die ik in goed vertrouwen heb gezet voordat iemand bovenop me lag, later uitgelegd kan worden als 'je had al veel eerder duidelijk moeten zijn'. Alsof je altijd maar precies zou kunnen weten wat je op welk moment moet doen om geen olie op het vuur te gooien, geen woede op te wekken, geen aanleiding te geven, jezelf niet belachelijk te maken, geen seksuele of andersoortige agressie uit te lokken.... Controleverlies is zelden één duidelijk en afgebakend moment, het is bijna altijd een glijdende schaal.
Dat maakt het gevoel van schuld heel groot en belangrijk. Juist ook in deze tijden, waarin je (door, dankzij of ondanks?) #metoo als vrouw nog eens extra ingeprent wordt dat je niet te snel mag roepen dat iets ongewenst is. Heel paradoxaal. Want aan de ene kant wordt gezegd dat je duidelijker moet zijn. Aan de andere kant word je maar al te snel ervan beschuldigd dat je de kleinste dingen opblaast, niet overal iets achter moet zoeken, onterecht elke man maar als een potentieel onmens behandelt, etc etc etc.
Ik vind het wel interessant dat je iets zegt over 'zwak zijn'. Dat is precies een onderscheid tussen mannen- en vrouwenrollen in onze maatschappij. Voor mannen is het erg om zwak te zijn. Dus benader jij het heel erg vanuit die invalshoek. Voor vrouwen is 'zwak zijn' helemaal niet zo'n groot issue. Voor vrouwen zijn kwesties van schaamte en schuld heel belangrijk, van inleven in de ander en daarmee een zekere verantwoordelijkheid overnemen voor het gedrag van de ander. Terwijl in feite beide aspecten belangrijk zijn in dit soort situaties. Dus je kunt niet zomaar de kwestie 'schuld' van tafel vegen omdat jij daar nou eenmaal opstandig van wordt, het bewustzijn dat je niet schuldig bent aan het wangedrag van een ander is even belangrijk als het aspect van bewuster worden van je eigen grenzen (een eerste voorwaarde om ze beter aan te kunnen geven en te kunnen verdedigen - en dus weerbaarder te worden).
vrijdag 15 december 2017 om 23:31
vrijdag 15 december 2017 om 23:36
Ik probeer af en toe om een gelijkwaardig gesprek met je aan te gaan. Kennelijk vat jij dat op zoals je hier omschrijft en dan reageer je vanuit de kramp die dat blijkbaar bij jou oproept. Tja, daar ben ik niet verantwoordelijk voor.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 15 december 2017 om 23:41
Oh, alleen maar af en toe? En hoe komt dat dan? Ik zal het antwoord alvast geven: omdat jij meent dat mijn commentaren -in tegenstellig tot de jouwe- niet integer zijn.
Je gaat dit niet winnen hoor. Doe eerst eens een poging om jezelf als gelijke op te stellen zonder die opportunistische man-vrouw onzin. Imho uiteraard, voordat ik daar weer last mee krijg.
anoniem_359747 wijzigde dit bericht op 15-12-2017 23:49
Reden: Oeps
Reden: Oeps
0.90% gewijzigd
vrijdag 15 december 2017 om 23:48
Wat heeft dat nou met dit topic te maken?
Omdat de ander ook een vrouw is, moet je alles wat zij gedaan heeft geweldig vinden ofzo?
Als je zegt dat ze het slimmer aan had kunnen pakken, dan ga je naar de hel?
vrijdag 15 december 2017 om 23:49
Dat zeg ik, gelul.Kwartel123 schreef: ↑15-12-2017 23:48Wat heeft dat nou met dit topic te maken?
Omdat de ander ook een vrouw is, moet je alles wat zij gedaan heeft geweldig vinden ofzo?
Als je zegt dat ze het slimmer aan had kunnen pakken, dan ga je naar de hel?
vrijdag 15 december 2017 om 23:52
Dat beweer ik dan ook absoluut niet.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 15 december 2017 om 23:53
vrijdag 15 december 2017 om 23:54
Wat de fuck heeft het al dan niet vrouw-zijn er mee te maken?
vrijdag 15 december 2017 om 23:56
OP rustig doorgelezen, reacties van TO en andere reacties.
Eens met Amant qua dat de focus op schuld misplaatst is.
Wat ik namelijk vooral dacht toen ik de OP las, en nog eens herlas, is wat een schrikbarend gebrek aan assertiviteit heeft deze meid.
Dat heeft niks met schuld te maken, dat maakt haar niet minder slachtoffer van aanranding, of desbetreffende jongen minder dader.
Dat is trouwens verder haar vraag ook helemaal niet. Ze schrijft in haar OP dat ze nu niet zo goed weet wat ze moet doen.
Mijn advies zou zijn:
Praat er met een vertrouwenspersoon over.
Mocht je je zeker genoeg voor voelen, confronteer deze jongen met zijn gedrag.
Werk aan je weerbaarheid.
En vooral die laatste..het lijkt wel alsof dat tegenwoordig niet meer gezegd mag worden maar zoals hier al meerdere malen is gezegd...in een perfecte wereld is dat niet nodig, in de echte wereld wel.
Eens met Amant qua dat de focus op schuld misplaatst is.
Wat ik namelijk vooral dacht toen ik de OP las, en nog eens herlas, is wat een schrikbarend gebrek aan assertiviteit heeft deze meid.
Dat heeft niks met schuld te maken, dat maakt haar niet minder slachtoffer van aanranding, of desbetreffende jongen minder dader.
Dat is trouwens verder haar vraag ook helemaal niet. Ze schrijft in haar OP dat ze nu niet zo goed weet wat ze moet doen.
Mijn advies zou zijn:
Praat er met een vertrouwenspersoon over.
Mocht je je zeker genoeg voor voelen, confronteer deze jongen met zijn gedrag.
Werk aan je weerbaarheid.
En vooral die laatste..het lijkt wel alsof dat tegenwoordig niet meer gezegd mag worden maar zoals hier al meerdere malen is gezegd...in een perfecte wereld is dat niet nodig, in de echte wereld wel.
