Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
dinsdag 19 september 2017 om 15:51
Als jij je niet prettig voelt bij deze mw. Zwaai haar dan uit. Het zal best voor sommige vrouwen werken haar aanpak. Maar niet bij jou.
Ik zou ook niet gelijk scheiden. Het is afschuwelijk wat er gebeurd is. Maar jullie hadden een fijne relatie en hij had drugs genomen. Ook nog eens andere dan dat hij dacht. Laat het eerst even zakken. Herstel van je fysieke letsel en praat veel. Scheiden kan altijd nog.
Heel veel sterkte!
Ik zou ook niet gelijk scheiden. Het is afschuwelijk wat er gebeurd is. Maar jullie hadden een fijne relatie en hij had drugs genomen. Ook nog eens andere dan dat hij dacht. Laat het eerst even zakken. Herstel van je fysieke letsel en praat veel. Scheiden kan altijd nog.
Heel veel sterkte!
dinsdag 19 september 2017 om 18:04
Zazamaenade een maatschappelijk werkster is geen psycholoog maar heeft wel degelijk een vierjarige opleiding gevolgd op MBO of HBO niveau waar ook de vakken psychologie, sociologie en pedagogie worden gegeven.Ze zijn er dus zekerniet alleen voor het regelen van praktische zaken.zazamaenade schreef: ↑19-09-2017 15:16Ava75, maar een maatschappelijk werkster is toch geen therapeut ? Ik dacht dat MW voornamelijk voor de praktische zaken die geregeld moeten worden bedoeld is ?
woensdag 20 september 2017 om 08:41
Het zou allemaal best kunnen, dus te veel verschillende emoties, overlevingsstand, ik weet het gewoon niet, ik voel gewoon niet erg veel op het moment. Ik wil zelf ook nog wel geloven dat de pijnstillers die ik heb gekregen daarin ook niet echt meewerken.
Ging opzich wel lekker met de MA gisteren, ze snapt mijn punt, heeft mij ook uitgelegd waarom zij doet wat ze doet, en dat is ook begrijpelijk, zij wil voorkomen dat mensen niet gaan scheiden alleen omdat ze niet durven of omdat ze denken dat ze een scheiding niet aankunnen. En dat klinkt ook allemaal logisch. Zij gaf zelf aan een psycholoog ook een goed idee te vinden, zij richt zich vanuit haar functie (en dus niet vannuit het opleiding) voornamelijk op practische zaken. Zij gaf wel aan dat zij vond dat vanaf het eerste moment dat ze mij zag (dat was in het ziekenhuis) dat ik er vrij emotieloos instond, zij vond me zakelijk en oplossings gericht (zet me weer in elkaar, zeg maar) en vond dat zorgwekkend. Mijn man vind dat ook en maakt zich ook zorgen. Ik wil de hele tijd tegen iedereen zeggen: "maak je nou geen zorgen, het komt wel goed" maar als de hele wereld lijkt te vinden dat ik te weinig emotie heb is dat misschien niet iets wat ik zou moeten negeren.
het goede nieuws is dat mijn man zijn therapeut helemaal ziet zitten. Hij gaat daar dus mee werken aan een aantal dingen (het accepteren van ouder worden, en ook het omgaan dader zijn, ook gaan ze uitvogelen waarom hij deed wat hij deed, de agressie komt van de drugs, maar de actie blijft een keuze, hij had natuurlijk ook 'gewoon' een bushokje inelkaar kunnen slaan). Ik ga vrijdag naar mijn nieuwe, door de huisarts uitgezochte therapeut. Het is in principe zo geregeld dat we in de toekomst dus ook met z'n vieren kunnen praten als we dat zouden willen, dus dan komt er geen 'nieuwe' relatietherapeut bij.
Voor degene die zei dat man of ik misschien toch even uit de situatie moeten: man is bereid om op elk moment dat ik dat wil weer naar zijn broer te verkassen. Ik zelf wil nu nog niet weg, het is namelijk vreselijk onpractisch (naast het feit dat ik me beroerd voel want ik heb nog steeds griep). Als ik ergens anders heenga zit ik daar een soort van vast, ik mag niet rijden met de pijnmedicatie, en fietsen of lopen zit er ivm alles wat stuk is niet echt in. Als ik thuis ben kan ik man nog sturen vanalles te doen en zijn er ook vrienden en bekenden in de buurt. Nog steeds weten veel mensen het niet, en ik weet ook niet hoeveel mensen ik het wil vertellen, maar dat hoef ik nu ook niet te beslissen.
dank allemaal weer voor al het advise en opbeurende woorden.
Ging opzich wel lekker met de MA gisteren, ze snapt mijn punt, heeft mij ook uitgelegd waarom zij doet wat ze doet, en dat is ook begrijpelijk, zij wil voorkomen dat mensen niet gaan scheiden alleen omdat ze niet durven of omdat ze denken dat ze een scheiding niet aankunnen. En dat klinkt ook allemaal logisch. Zij gaf zelf aan een psycholoog ook een goed idee te vinden, zij richt zich vanuit haar functie (en dus niet vannuit het opleiding) voornamelijk op practische zaken. Zij gaf wel aan dat zij vond dat vanaf het eerste moment dat ze mij zag (dat was in het ziekenhuis) dat ik er vrij emotieloos instond, zij vond me zakelijk en oplossings gericht (zet me weer in elkaar, zeg maar) en vond dat zorgwekkend. Mijn man vind dat ook en maakt zich ook zorgen. Ik wil de hele tijd tegen iedereen zeggen: "maak je nou geen zorgen, het komt wel goed" maar als de hele wereld lijkt te vinden dat ik te weinig emotie heb is dat misschien niet iets wat ik zou moeten negeren.
het goede nieuws is dat mijn man zijn therapeut helemaal ziet zitten. Hij gaat daar dus mee werken aan een aantal dingen (het accepteren van ouder worden, en ook het omgaan dader zijn, ook gaan ze uitvogelen waarom hij deed wat hij deed, de agressie komt van de drugs, maar de actie blijft een keuze, hij had natuurlijk ook 'gewoon' een bushokje inelkaar kunnen slaan). Ik ga vrijdag naar mijn nieuwe, door de huisarts uitgezochte therapeut. Het is in principe zo geregeld dat we in de toekomst dus ook met z'n vieren kunnen praten als we dat zouden willen, dus dan komt er geen 'nieuwe' relatietherapeut bij.
Voor degene die zei dat man of ik misschien toch even uit de situatie moeten: man is bereid om op elk moment dat ik dat wil weer naar zijn broer te verkassen. Ik zelf wil nu nog niet weg, het is namelijk vreselijk onpractisch (naast het feit dat ik me beroerd voel want ik heb nog steeds griep). Als ik ergens anders heenga zit ik daar een soort van vast, ik mag niet rijden met de pijnmedicatie, en fietsen of lopen zit er ivm alles wat stuk is niet echt in. Als ik thuis ben kan ik man nog sturen vanalles te doen en zijn er ook vrienden en bekenden in de buurt. Nog steeds weten veel mensen het niet, en ik weet ook niet hoeveel mensen ik het wil vertellen, maar dat hoef ik nu ook niet te beslissen.
dank allemaal weer voor al het advise en opbeurende woorden.
woensdag 20 september 2017 om 08:49
woensdag 20 september 2017 om 09:34
Misschien is het juist doordat de agressie door de drugs werd geïnitieerd, voor jou moeilijk, om boos te zijn op je man. Omdat je het ergens zijn schuld niet vind?Dat snap ik wel die gedachtengang, maar zelfs als zou hij voor 100% beïnvloed zijn door de drugs, en er was geen 1% aanwezig van man's eigen keuze/daden, dan nóg mag je boos zijn op hem.
Want de keuze die hij wel heel bewust heeft genomen, is om de drugs te nemen. Intussen jou al jaren in de waan latend dat hij dat nooit zou doen, en zelfs heel erg tegen was.
Verder vind ik dat jullie het goed aanpakken. En wens jullie veel succes.
Want de keuze die hij wel heel bewust heeft genomen, is om de drugs te nemen. Intussen jou al jaren in de waan latend dat hij dat nooit zou doen, en zelfs heel erg tegen was.
Verder vind ik dat jullie het goed aanpakken. En wens jullie veel succes.
woensdag 20 september 2017 om 09:43
Los van de praktische kant:
Hoe zou het voelen om ergens gewoon verzorgd te worden? Dat niet jij overal aan hoeft te denken wat er allemaal moet gebeuren? Dat jij het huishouden niet vanaf je ziekbed hoeft te regelen, maar dat er iemand is die dat namens jou weet en doet?
Ga een paar dagen in een hotel zitten. Daar wordt pas alles goed voor je geregeld. Laat je eten naar je kamer komen en hoef je verder niets anders te regelen en te organiseren.
Want nogmaals, ik herken wat je aan het doen bent. Ik regelde ook vanaf mijn zieke kraambed wat er allemaal moest gebeuren. Om toch maar ergens de controle over te hebben in deze bizarre situatie wat mij was overkomen. Dat heeft heel lang geduurd voor ik dat los kon laten en mij kon focussen op mijn ziek zijn en herstel en niet op al mijn eigen afleidingsmanoeuvres zoals of er wel op tijd en gezond werd gegeten, of mijn zoon wel de juiste kleren aanhad en of de kraamvisite wel zijn natje en zijn droogje kreeg.
Hoe zou het voelen om ergens gewoon verzorgd te worden? Dat niet jij overal aan hoeft te denken wat er allemaal moet gebeuren? Dat jij het huishouden niet vanaf je ziekbed hoeft te regelen, maar dat er iemand is die dat namens jou weet en doet?
Ga een paar dagen in een hotel zitten. Daar wordt pas alles goed voor je geregeld. Laat je eten naar je kamer komen en hoef je verder niets anders te regelen en te organiseren.
Want nogmaals, ik herken wat je aan het doen bent. Ik regelde ook vanaf mijn zieke kraambed wat er allemaal moest gebeuren. Om toch maar ergens de controle over te hebben in deze bizarre situatie wat mij was overkomen. Dat heeft heel lang geduurd voor ik dat los kon laten en mij kon focussen op mijn ziek zijn en herstel en niet op al mijn eigen afleidingsmanoeuvres zoals of er wel op tijd en gezond werd gegeten, of mijn zoon wel de juiste kleren aanhad en of de kraamvisite wel zijn natje en zijn droogje kreeg.
woensdag 20 september 2017 om 10:40
Het hele topic ook gelezen?LiefsuitLonden schreef: ↑20-09-2017 09:39Er zijn echt veel topics over seksuele handelingen die volgens de vrouw te ver gaan, hier op Viva. Valt me echt op sinds ik hier weer ben.
woensdag 20 september 2017 om 12:02
je kunt iig even TO loepen, en haar reacties lezenLiefsuitLonden schreef: ↑20-09-2017 11:28Niet alles, wel veel.
Is er ook een optie dat je alle reacties onder elkaar hebt?
woensdag 20 september 2017 om 15:00
Er is iets gebeurd waar jouw man heel veel spijt van heeft. Het feit blijft dat hij zelf die weg ingeslagen is. Hij heeft die stackers eerder in het weekend gebruikt toen jij er niet was. Dat is ook stiekem gedrag wat jij nooit verwacht had. Als hij open en eerlijk was geweest, had hij gewoon gezegd dat hij zoiets gekocht had. Dit vind ik echt een rode vlag.
Stel dat je man onder invloed van diezelfde drugs vreemd was gegaan. Had je dan ook geprobeerd er overheen te stappen? Of had je dan makkelijker kunnen accepteren dat hij iets kapot gemaakt heeft, wat misschien nooit meer goed komt?
Wat hij nu gedaan heeft, is duizend keer erger dan even van bil gaan met een fitgirl van twintig van de sportschool. Maar waarschijnlijk had je dat erger gevonden en was je meer voor jezelf opgekomen. Raar toch?
Stel dat je man onder invloed van diezelfde drugs vreemd was gegaan. Had je dan ook geprobeerd er overheen te stappen? Of had je dan makkelijker kunnen accepteren dat hij iets kapot gemaakt heeft, wat misschien nooit meer goed komt?
Wat hij nu gedaan heeft, is duizend keer erger dan even van bil gaan met een fitgirl van twintig van de sportschool. Maar waarschijnlijk had je dat erger gevonden en was je meer voor jezelf opgekomen. Raar toch?
anoniem_63bbf1e807fcd wijzigde dit bericht op 21-09-2017 12:46
10.37% gewijzigd
woensdag 20 september 2017 om 15:01
Wat wil je daar nou mee zeggen eigenlijk?LiefsuitLonden schreef: ↑20-09-2017 09:39Er zijn echt veel topics over seksuele handelingen die volgens de vrouw te ver gaan, hier op Viva. Valt me echt op sinds ik hier weer ben.
woensdag 20 september 2017 om 15:04
Dan toch beter lezen. Elke handeling is goed, maar nee is gewoon nee.LiefsuitLonden schreef: ↑20-09-2017 09:39Er zijn echt veel topics over seksuele handelingen die volgens de vrouw te ver gaan, hier op Viva. Valt me echt op sinds ik hier weer ben.
woensdag 20 september 2017 om 15:15
Opvallende manier om naar een gewelddadige verkrachting te refererenLiefsuitLonden schreef: ↑20-09-2017 09:39Er zijn echt veel topics over seksuele handelingen die volgens de vrouw te ver gaan, hier op Viva. Valt me echt op sinds ik hier weer ben.
woensdag 20 september 2017 om 15:18
dat ze alleen het OT gelezen heeft, vermoed ik
woensdag 20 september 2017 om 16:19
Wat een verhaal zeg. (alle verzamelde TS posts gelezen, niet de overige reacties).
Die MW is wel irritant aan het worden. Het lijkt mij wel wel dat jij de ernst van de situatie niet baggataliseert. Je kan natuurlijk wel haar huiswerk doen, al is het maar om te laten zien dat je haar serieus neemt.
Of je het wel of geen verkrachting moet noemen is denk ik niet zo belangrijk. Uiteraard was de geweldadige manier van de seks ongewenst. Er zijn genoeg redenen waarom je het verkrachting zou kunnen noemen. Maar wat je ermee opschiet om dat gerechtelijk te laten toetsen? Wat wel belangrijk is, dat alles gedocumenteerd is, en dat je man niks bagataliseert of onder het tapijt veegt.
Drugs gebruiken is waarschijnlijk voor velen een rode vlag. Maar als je man binnen de lijntjes van "legale" toegelaten doping balanceert, met jouw medeweten en dan meth krijgt, vind ik toch wel een vergissing die je WEL die dealer kan aanrekenen, maar je man eigenlijk niet. Hij is er ook ingeluist. Hij is niet eerlijk geweest over die dope, maar dat is niet zodanig "zondig" dat je dat gelijk kan stellen aan bewust drugsgebruik.
Ik vraag me af of je die dealer/verkoper niet zou moeten willen aangeven bij de politie. Of je er wat mee opschiet is een andere vraag. Het lijkt mij heel goed dat je man kapt met doping en werkt aan alle onderliggende aanleidingen waarvoor hij doping zou willen gebruiken.
Je zult vertrouwen en gevoel van veiligheid moeten zien terug te vinden. Het is helemaal niet zeker dat dat lukt, maar jullie zijn in elk geval gemotiveerd om daaraan te werken. Je wilt toch dat als je over een maand seks zou hebben dat alles weer terugkomt. Kun je nog genieten van seks met deze man? Je hebt wel een behoorlijk trauma dat je moet verwerken. Zelfs als je je man met alle liefde wilt vergeven en vergeten zul je moeten leren omgaan met die ervaring.
Ik heb wel het gevoel dat je er gezond in staat en op de juiste weg bent. Heel veel sterkte.
Die MW is wel irritant aan het worden. Het lijkt mij wel wel dat jij de ernst van de situatie niet baggataliseert. Je kan natuurlijk wel haar huiswerk doen, al is het maar om te laten zien dat je haar serieus neemt.
Of je het wel of geen verkrachting moet noemen is denk ik niet zo belangrijk. Uiteraard was de geweldadige manier van de seks ongewenst. Er zijn genoeg redenen waarom je het verkrachting zou kunnen noemen. Maar wat je ermee opschiet om dat gerechtelijk te laten toetsen? Wat wel belangrijk is, dat alles gedocumenteerd is, en dat je man niks bagataliseert of onder het tapijt veegt.
Drugs gebruiken is waarschijnlijk voor velen een rode vlag. Maar als je man binnen de lijntjes van "legale" toegelaten doping balanceert, met jouw medeweten en dan meth krijgt, vind ik toch wel een vergissing die je WEL die dealer kan aanrekenen, maar je man eigenlijk niet. Hij is er ook ingeluist. Hij is niet eerlijk geweest over die dope, maar dat is niet zodanig "zondig" dat je dat gelijk kan stellen aan bewust drugsgebruik.
Ik vraag me af of je die dealer/verkoper niet zou moeten willen aangeven bij de politie. Of je er wat mee opschiet is een andere vraag. Het lijkt mij heel goed dat je man kapt met doping en werkt aan alle onderliggende aanleidingen waarvoor hij doping zou willen gebruiken.
Je zult vertrouwen en gevoel van veiligheid moeten zien terug te vinden. Het is helemaal niet zeker dat dat lukt, maar jullie zijn in elk geval gemotiveerd om daaraan te werken. Je wilt toch dat als je over een maand seks zou hebben dat alles weer terugkomt. Kun je nog genieten van seks met deze man? Je hebt wel een behoorlijk trauma dat je moet verwerken. Zelfs als je je man met alle liefde wilt vergeven en vergeten zul je moeten leren omgaan met die ervaring.
Ik heb wel het gevoel dat je er gezond in staat en op de juiste weg bent. Heel veel sterkte.
donderdag 21 september 2017 om 10:08
Weet je TO, laat je niet aanpraten dat je anders zou moeten reageren en je emoties meer móet laten zien. Het gaat zoals het gaat en iedereen doet dat op zijn eigen manier. Ik krijg ook wel eens naar mijn hoofd geslingerd dat ik zo praktisch en vlak ben als er heftige dingen gebeuren, maar voor mij is dat prettig. En op een ander moment, dat kan weken, maanden duren, dan kan ik emotioneel worden.
donderdag 21 september 2017 om 11:49
Even een reactie op Sophia en Nessemeisje. Niemand zegt aan Isabelles welke emoties ze zou moeten hebben.
Ik ben één van degenen die Isabelles waarschuwde voorzichtig te zijn. Dat doe ik omdat ik uit ervaring weet dat je na een hevig trauma, zeker als het zo gewelddadig is, verdwaald kan raken in jezelf.
Je gevoelens en emoties zijn dan te hevig om zomaar toe te laten. En wanneer je daar geen hulp bij krijgt kan het steeds moeilijker worden de weg naar je dagelijkse stabiele zelf terug te vinden.
Ik ben één van degenen die Isabelles waarschuwde voorzichtig te zijn. Dat doe ik omdat ik uit ervaring weet dat je na een hevig trauma, zeker als het zo gewelddadig is, verdwaald kan raken in jezelf.
Je gevoelens en emoties zijn dan te hevig om zomaar toe te laten. En wanneer je daar geen hulp bij krijgt kan het steeds moeilijker worden de weg naar je dagelijkse stabiele zelf terug te vinden.
nounou
donderdag 21 september 2017 om 12:00
Maar of dat voor Isabelles ook geldt weet ik natuurlijk niet.
Zij is in een heel extreme gewelddadige situatie gekomen door en met degene die ze het meest zou moeten kunnen vertrouwen, haar man.
Veel erger dan dat bestaat bijna niet.
Daar kun je als mens niet zomaar goed op reageren. Dat is iets wat we niet leren, zeker in een land waar extreem geweld (gelukkig) een uitzondering is.
Zij is in een heel extreme gewelddadige situatie gekomen door en met degene die ze het meest zou moeten kunnen vertrouwen, haar man.
Veel erger dan dat bestaat bijna niet.
Daar kun je als mens niet zomaar goed op reageren. Dat is iets wat we niet leren, zeker in een land waar extreem geweld (gelukkig) een uitzondering is.
nounou
donderdag 21 september 2017 om 12:29
Zazamaenade, je kunt zeker jezelf kwijtraken na zo'n groot trauma, daar heb je gelijk in. Maar er is al door verschillende mensen gevraagd wanneer ze nou eens boos wordt. In mijn ervaring werkte dat erg contraproductief, ik had door dat soort vragen het idee dat ik me ook nog moest verantwoorden voor mijzelf, in plaats van bezig te kunnen zijn met traumaverwerking.
Inmiddels weet ik over mezelf dat ik niet zo'n emotioneel mens ben blijkbaar en dat de ratio mij altijd verder brengt. Daar is ook wat voor te zeggen, misschien is TO ook wel zo. Maar zeker moet ze voorzichtig zijn en goed op zichzelf passen.
Inmiddels weet ik over mezelf dat ik niet zo'n emotioneel mens ben blijkbaar en dat de ratio mij altijd verder brengt. Daar is ook wat voor te zeggen, misschien is TO ook wel zo. Maar zeker moet ze voorzichtig zijn en goed op zichzelf passen.
