Seks
alle pijlers
Minnaar deel 11
vrijdag 18 juni 2010 om 00:22
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 18:24
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
maandag 12 juli 2010 om 17:56
crrea: hang in there! Ik ken het hoor, en het is helemaal niet makkelijk, maar hoort er (jammer genoeg) wel bij. Ik voel me ook alles behalve krachtig; wat een kutgevoel en wat een gedoe allemaal. Voelde ik me maar weer lekker veilig in de armen van nr1, zoals het vroeger was.
Ik heb het liedje van stew's motto nog eens geluisterd en naar de tekst gekeken, en het raakte me zo! Ik heb heel hard zitten huilen, om me vervolgens te realiseren dat ik me nu eenzaam en alleen voel, maar dat ik vooral hetzelfde gevoel had als wat ik het afgelopen jaar met hem had: ik had hem heel hard nodig (need you now!!) en hij was er niet. Steeds als ik twijfel denk ik aan dat liedje, als een soort stok achter de deur
Ik heb het liedje van stew's motto nog eens geluisterd en naar de tekst gekeken, en het raakte me zo! Ik heb heel hard zitten huilen, om me vervolgens te realiseren dat ik me nu eenzaam en alleen voel, maar dat ik vooral hetzelfde gevoel had als wat ik het afgelopen jaar met hem had: ik had hem heel hard nodig (need you now!!) en hij was er niet. Steeds als ik twijfel denk ik aan dat liedje, als een soort stok achter de deur
maandag 12 juli 2010 om 19:20
maandag 12 juli 2010 om 19:33
Och Bkstr en Crea.. Ik voel gewoon weer de pijn als ik jullie posts lees..
Toen ik nog niet met jullie meeschreef, maar alleen een meelezer was heb ik mezelf zovaak zo gevoeld.Tijdens de periode dat ik besloot weg te gaan bij m'n nr1, toen ik in mijn uppie hier in mijn appartementje zat en gewoon niet wist wat ik voelde, de eenzaamheid, verdriet, boos op mezelf, gefrustreerd.. Ik voelde alles tegelijk. Ik twijfelde aan de keuzes die ik had gemaakt, echter na enige tijd merkte ik welke winsten ik boekte, hoe ik veel over mezelf leerde (Pff HVJ.. die post van jou sloeg daarnet dus ook in als een bom.. waarheid als een koe!!) Hoe ik mezelf niet de moeite waard vond, niet als partner, maar ook niet als vriendin, collega, kennis of familielid.. Ik vond mezelf niets waard. Op een gegeven moment kon ik niets anders doen dan huilen als ik in de spiegel keek...
En daarom ben ik zo blij met m'n sv. Die heeft me bij m'n nekvel gepakt en me weer met beide benen op de grond gezet. Ik leer nu van mezelf te houden, en door van mezelf te houden kan ik ook weer van anderen genieten. Weggaan bij nr1 was een hele goede zet, en al heeft het even geduurd ik geniet nu van de tijd die ik echt voor mezelf heb. Ik weet dat ik over enkele maanden weer terug ga. En ook daar kijk ik wel naar uit. We weten alleen wel dat we dat niet overhaast moeten doen.
Ik blijf dus bij de beslissing dat ik sv als vriend en als minnaar wil, hij is een deel van mijn leven, soms best een groot deel. Maar hij is niet mijn leven..
Toen ik nog niet met jullie meeschreef, maar alleen een meelezer was heb ik mezelf zovaak zo gevoeld.Tijdens de periode dat ik besloot weg te gaan bij m'n nr1, toen ik in mijn uppie hier in mijn appartementje zat en gewoon niet wist wat ik voelde, de eenzaamheid, verdriet, boos op mezelf, gefrustreerd.. Ik voelde alles tegelijk. Ik twijfelde aan de keuzes die ik had gemaakt, echter na enige tijd merkte ik welke winsten ik boekte, hoe ik veel over mezelf leerde (Pff HVJ.. die post van jou sloeg daarnet dus ook in als een bom.. waarheid als een koe!!) Hoe ik mezelf niet de moeite waard vond, niet als partner, maar ook niet als vriendin, collega, kennis of familielid.. Ik vond mezelf niets waard. Op een gegeven moment kon ik niets anders doen dan huilen als ik in de spiegel keek...
En daarom ben ik zo blij met m'n sv. Die heeft me bij m'n nekvel gepakt en me weer met beide benen op de grond gezet. Ik leer nu van mezelf te houden, en door van mezelf te houden kan ik ook weer van anderen genieten. Weggaan bij nr1 was een hele goede zet, en al heeft het even geduurd ik geniet nu van de tijd die ik echt voor mezelf heb. Ik weet dat ik over enkele maanden weer terug ga. En ook daar kijk ik wel naar uit. We weten alleen wel dat we dat niet overhaast moeten doen.
Ik blijf dus bij de beslissing dat ik sv als vriend en als minnaar wil, hij is een deel van mijn leven, soms best een groot deel. Maar hij is niet mijn leven..
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
maandag 12 juli 2010 om 19:55
nee Rooss, ik weet niets zeker op dit moment. Ik hou ontzettend veel van hem, dat is niets minder dan voorheen. Het is een gevoel dat maakt dat ik niet (meer?) voel dat ik op hem kan bouwen. Dat hij me niet aanvoelt, niet weet of herkent wat ik nodig heb. *hoor mij, alsof ik mezelf aan het overtuigen ben* Maar ik mis mijn veiligheid, mijn identiteit zelfs zo lijkt het. Wie ben ik zonder hem? Wie ben ik zonder een relatie? Wie ben ik zonder mijn mooie huis, mijn 'status' als samenwonende, als partner van iemand enz? Heel mijn bestaan staat op zijn grondvesten te shaken, dat is echt zo, hoezeer het ook gedramatiseerd lijkt. Maar het moet, zo voelt het ook, ook al zou ik zo zo zó ontzettend graag terug gaan naar die veiligheid
Nr 1 doet niets... geeft niet aan dat hij dit niet wil, vraagt niet of er nog kansen zijn, zegt niet dat hij me niet kan missen, zegt ook niets over de toekomst. Helemaal niets. En dat bevestigt voorgaande ook weer; het leven overkomt hem, hij laat het leven op hem af komen. En dat was ik ook: ik overkom hem; ik liep voorop en hij ging met me mee (niet zo letterlijk bedoeld), en ook nu loopt hij gewoon mee. Toen ik het moeilijk had kon ik niet voorop lopen, kon ik bijna niet meer 'lopen' zelfs en had ik het nodig dat iemand me aan de arm nam en met me aan de wandel ging. Dat deed hij niet; dat kon hij ook echt niet. Hij zag niet dat ik dat nodig had, en zo geschiedde...
Nr 1 doet niets... geeft niet aan dat hij dit niet wil, vraagt niet of er nog kansen zijn, zegt niet dat hij me niet kan missen, zegt ook niets over de toekomst. Helemaal niets. En dat bevestigt voorgaande ook weer; het leven overkomt hem, hij laat het leven op hem af komen. En dat was ik ook: ik overkom hem; ik liep voorop en hij ging met me mee (niet zo letterlijk bedoeld), en ook nu loopt hij gewoon mee. Toen ik het moeilijk had kon ik niet voorop lopen, kon ik bijna niet meer 'lopen' zelfs en had ik het nodig dat iemand me aan de arm nam en met me aan de wandel ging. Dat deed hij niet; dat kon hij ook echt niet. Hij zag niet dat ik dat nodig had, en zo geschiedde...
maandag 12 juli 2010 om 19:59
Bkstr, praat je hier ook (nog) met hem over?
Ik kan jouw situatie niet beoordelen maar ik heb elke keer zo`n gevoel dat het nog niet 100% over is... ik wil je niet in twijfel brengen hoor, dat absoluut niet. Als je beslissing definitief is en je basisgevoel daarover is goed..tja, dan is het goed.
Maar toch....
Ik kan jouw situatie niet beoordelen maar ik heb elke keer zo`n gevoel dat het nog niet 100% over is... ik wil je niet in twijfel brengen hoor, dat absoluut niet. Als je beslissing definitief is en je basisgevoel daarover is goed..tja, dan is het goed.
Maar toch....
maandag 12 juli 2010 om 20:02
Rooss: zie ook mijn aanvulling.
Ja ik probeer hierover te praten met hem; heb van de week nog gevraagd wat dit met hem doet, wat híj ervan vindt. Hij wist het niet; gaf aan de afgelopen tijd bewust zijn kop in het zand gestoken te hebben, en dat het pas echt werd voor hem als ik weg was waarschijnlijk. Ik vind dat moeilijk: wil graag dat hij verantwoordelijkheid neemt en me het gevoel geeft dat hij om me geeft. Doet hij natuurlijk wel, maar hij laat dat anders zien dan ik waarschijnlijk..
Basisgevoel, tja, wat dat precies is? 100% over weet ik ook niet: het lukt niet meer; alleen houden van blijkt niet genoeg wellicht. Wanneer is het procentueel gezien genoeg, en wanneer hou je er mee op?
Ja ik probeer hierover te praten met hem; heb van de week nog gevraagd wat dit met hem doet, wat híj ervan vindt. Hij wist het niet; gaf aan de afgelopen tijd bewust zijn kop in het zand gestoken te hebben, en dat het pas echt werd voor hem als ik weg was waarschijnlijk. Ik vind dat moeilijk: wil graag dat hij verantwoordelijkheid neemt en me het gevoel geeft dat hij om me geeft. Doet hij natuurlijk wel, maar hij laat dat anders zien dan ik waarschijnlijk..
Basisgevoel, tja, wat dat precies is? 100% over weet ik ook niet: het lukt niet meer; alleen houden van blijkt niet genoeg wellicht. Wanneer is het procentueel gezien genoeg, en wanneer hou je er mee op?
maandag 12 juli 2010 om 20:12
Hij is altijd erg bang dat ik verliefd wordt, meer wil dan hij. Hij vroeg me te zeggen hoe ik eea zie en daar heeft hij toch heel andere ideeën over. We hebben nu een half jaar contact. Ik wil graag dat dat ook een vriendschappelijk contact is, tot op bepaalde hoogte. Hij vindt dat teveel op een relatie gaan lijken. Zoiets, geloof ik. Het raast nog een beetje in mijn hoofd. Bah.
maandag 12 juli 2010 om 20:20
I know; heb er ook nu nog wel eens last van (irt sc), maar merk dat oefening echt kunst baart! Het voelt k*t om even niet recht te kunnen trekken wat je normaal gesproken zou doen, terwijl dat wel de relatie met een sv met zich meebrengt natuurlijk. Lastig he? Ik vind het zowiezo opvallend dat mannen zich meer druk lijken te maken om de wederzijdse verwachtingen dan vrouwen. Mannen lijken wat panischer te zijn voor gevoelens e.d., of is dat jullie ervaring niet?
maandag 12 juli 2010 om 20:27
Jeetje, Bkstr, ik herken zoveel in je post van 19.55 uur. Dat van dat bestaan dat je opnieuw moet definieren, dat herken ik heel erg. Dat heb ik een paar jaar geleden ook gedaan. Maar weet je, ergens heel diep binnenin me zei een stemmetje tegen me: Dit is een tweede kans, je hebt nu nog een keer de kans je leven in te richten zoals jij dat wil, doe dat dan ook.
En dat heb ik dus ook gedaan. Ik ben echt heel goed gaan nadenken over wat ik nou echt van het leven verwacht en wat ik eruit wil halen, en dat doe ik nu! Mijn grondvesten hebben geschud, maar de vorm en volgorde waarin ze weer terecht kwamen, passen veel beter bij me. Hang in there, meis.
Lisannez, kut is dat, he? Dat je dan eigenlijk heel machteloos bent en niets kunt doen. Inderdaad, laat het maar even begaan, doe nu geen dingen waar je later spijt van kunt krijgen.
En dat heb ik dus ook gedaan. Ik ben echt heel goed gaan nadenken over wat ik nou echt van het leven verwacht en wat ik eruit wil halen, en dat doe ik nu! Mijn grondvesten hebben geschud, maar de vorm en volgorde waarin ze weer terecht kwamen, passen veel beter bij me. Hang in there, meis.
Lisannez, kut is dat, he? Dat je dan eigenlijk heel machteloos bent en niets kunt doen. Inderdaad, laat het maar even begaan, doe nu geen dingen waar je later spijt van kunt krijgen.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
maandag 12 juli 2010 om 20:31
Thnx lieve MT! Ik krijg iedere keer nog tranen in mijn ogen van jullie lieve reacties. Het raakt me zo! iedereen leeft zo mee, terwijl we elkaar toch niet eens irl kennen. Sta er nog steeds van te kijken dat dat kan.
Ik vind het zo heftig te merken dat ik mijn zelfbeeld zo heb opgehangen aan mijn relatie. Voelt enigszins afhankelijk, terwijl het ook 'just a good thing' mag zijn hoor, dat weet ik. Ik word er zo onzeker van weer alleen te zijn, het grondvest-trillen is alles behalve prettig kan ik je zeggen.....
Ik vind het zo heftig te merken dat ik mijn zelfbeeld zo heb opgehangen aan mijn relatie. Voelt enigszins afhankelijk, terwijl het ook 'just a good thing' mag zijn hoor, dat weet ik. Ik word er zo onzeker van weer alleen te zijn, het grondvest-trillen is alles behalve prettig kan ik je zeggen.....
maandag 12 juli 2010 om 20:36
Hier ben ik lisannez, om op je handen te zitten.
Jij wil geen relatie met hem maar een beetje meer dan plain seks. Waarom doet ie zo moeilijk, ben je niet straight geweest, ja toch? Laat het even bezinken, zoals al eerder gezegd.
Bkstr, jouw posts raken me diep. Ik herken het gevoel zo ...
Is het niet mogelijk dat je hem schrijft? Een mail of op papier.
Mss kan hij zich niet goed uiten tijdens irl praten als het dieper gaat? Niet iedereen praat makkelijk over gevoelens, ik ook niet eigenlijk. Ik denk best veel aan je ...
HvJ ik vond je post een goede maar toch kan ik het niet verenigen; gezond egoisme? Vreemdgaan, ook al heeft het een reden? Maar dat is vast niet wat bedoeld wordt .... :S
Ben na mn gesprek (en een beetje meer) met sc afstand aan het nemen en dat gaat goed, voelt goed. Ben zo blij dat ik hem gezien heb en de dag erop het werk ook goed ging.
Voel minder behoefte hem te contacten en doe het ook niet.
Ik was dus kennelijk toch niet verliefd, wou er gewoon niet aan dat het over was (en dat was het dus ook niet en nu ik dat weet ...).
@Rooss jij hebt altijd goede analyses, chapeau meid. Hoe gaat het met jezelf, los van dat je wel een date wilt .
Jij wil geen relatie met hem maar een beetje meer dan plain seks. Waarom doet ie zo moeilijk, ben je niet straight geweest, ja toch? Laat het even bezinken, zoals al eerder gezegd.
Bkstr, jouw posts raken me diep. Ik herken het gevoel zo ...
Is het niet mogelijk dat je hem schrijft? Een mail of op papier.
Mss kan hij zich niet goed uiten tijdens irl praten als het dieper gaat? Niet iedereen praat makkelijk over gevoelens, ik ook niet eigenlijk. Ik denk best veel aan je ...
HvJ ik vond je post een goede maar toch kan ik het niet verenigen; gezond egoisme? Vreemdgaan, ook al heeft het een reden? Maar dat is vast niet wat bedoeld wordt .... :S
Ben na mn gesprek (en een beetje meer) met sc afstand aan het nemen en dat gaat goed, voelt goed. Ben zo blij dat ik hem gezien heb en de dag erop het werk ook goed ging.
Voel minder behoefte hem te contacten en doe het ook niet.
Ik was dus kennelijk toch niet verliefd, wou er gewoon niet aan dat het over was (en dat was het dus ook niet en nu ik dat weet ...).
@Rooss jij hebt altijd goede analyses, chapeau meid. Hoe gaat het met jezelf, los van dat je wel een date wilt .
maandag 12 juli 2010 om 20:39
@HvJ: mooi, je post. Ik had gezond egoisme ook al ontdekt.. dacht dat ik zelf die term verzonnen had, bleek ie al te bestaan 
@Look: dank en ik hoop dat je eruit komt.. als je het toch doet en ook mag, probeer het dan zo te zien dat het je eigen ontwikkeling betreft. En zorg tegelijkertijd voor je nr 1, zodat ie niet kan twijfelen aan jouw liefde voor hem.. in elk geval geen enkele reden toe geeft. Het kan een mooie middenweg zijn tussen gezond egoisme en rekening houden met hem en zijn gevoelens.
@Bkster: een vd grootste valkuilen is dat we van onze partners verwachten dat die gedachten kunnen lezen of zo. Je aanvoelen en als vanzelf weten waar jij behoefte aan hebt. Het is niet zo!
Ik denk dat het belangrijk is om het idee los te laten dat als je moet vragen om wat je nodig hebt, het dan al minder waard is voor je. Je kan niet verwachten dat een ander, hoe dichtbij ie ook staat en met je samenleeft, jouw gedachtengang heeft en bedenkt wat jij nodig hebt. Je moet dat echt zelf leren vragen. Ik heb ontdekt, dat je niet zozeer krijgt wat je verdient of bedoelt enz, maar dat je krijgt wat je vraagt..
En veel mannen zijn nu eenmaaal niet zo aanvoelerig of met gevoelens bezig. Dat jij het idee daardoor hebt dat je voortdurend de kar moet trekken, snap ik. Trouwens voor vriendinnen onderling geldt dit ook, mijn vriendin belt tegenwoordig zelf en zegt dan: "ik heb je ff nodig, mag ik ff langskomen nu?".. Vroeger vond ze dat vrienden dat zelf wel konden bedenken, als er iets gebeurd was. Maar zo werkt het gewoon niet (meer/altijd).
Ik was ook nooit zo open over wat ik nodig had of wilde. En ex ook niet. Daardoor aannames over en weer over elkaar. En onderhuidse ergernis.. als jij jarenlang hebt goedgevonden dat jij de kar trok en initiatieven nam, dan kan dat echt alleen veranderen als jij hem daartoe prikkelt.. gebeurt niet zomaar, maar hij kan dat ook leren, als hij daartoe wordt uitgedaagd. Stel wat ik ken is uit elkaar geweest en anderhalf jaar later weer bij elkaar, maar nu open en wel, gepraat en nieuwe verwachtingen van elkaar geuit..
@Crea: sterkte, het brengt idd veel groei maar ook veel eenzame momenten, ook tussen mensen en andere geliefden (familie, vrienden) en is nogal drastisch allemaal.
@Jahoe: heel fijne vakantie, geniet ervan en focus ff op je man en gezin!
Iedereen die het nodig heeft: dikke
@Look: dank en ik hoop dat je eruit komt.. als je het toch doet en ook mag, probeer het dan zo te zien dat het je eigen ontwikkeling betreft. En zorg tegelijkertijd voor je nr 1, zodat ie niet kan twijfelen aan jouw liefde voor hem.. in elk geval geen enkele reden toe geeft. Het kan een mooie middenweg zijn tussen gezond egoisme en rekening houden met hem en zijn gevoelens.
@Bkster: een vd grootste valkuilen is dat we van onze partners verwachten dat die gedachten kunnen lezen of zo. Je aanvoelen en als vanzelf weten waar jij behoefte aan hebt. Het is niet zo!
Ik denk dat het belangrijk is om het idee los te laten dat als je moet vragen om wat je nodig hebt, het dan al minder waard is voor je. Je kan niet verwachten dat een ander, hoe dichtbij ie ook staat en met je samenleeft, jouw gedachtengang heeft en bedenkt wat jij nodig hebt. Je moet dat echt zelf leren vragen. Ik heb ontdekt, dat je niet zozeer krijgt wat je verdient of bedoelt enz, maar dat je krijgt wat je vraagt..
En veel mannen zijn nu eenmaaal niet zo aanvoelerig of met gevoelens bezig. Dat jij het idee daardoor hebt dat je voortdurend de kar moet trekken, snap ik. Trouwens voor vriendinnen onderling geldt dit ook, mijn vriendin belt tegenwoordig zelf en zegt dan: "ik heb je ff nodig, mag ik ff langskomen nu?".. Vroeger vond ze dat vrienden dat zelf wel konden bedenken, als er iets gebeurd was. Maar zo werkt het gewoon niet (meer/altijd).
Ik was ook nooit zo open over wat ik nodig had of wilde. En ex ook niet. Daardoor aannames over en weer over elkaar. En onderhuidse ergernis.. als jij jarenlang hebt goedgevonden dat jij de kar trok en initiatieven nam, dan kan dat echt alleen veranderen als jij hem daartoe prikkelt.. gebeurt niet zomaar, maar hij kan dat ook leren, als hij daartoe wordt uitgedaagd. Stel wat ik ken is uit elkaar geweest en anderhalf jaar later weer bij elkaar, maar nu open en wel, gepraat en nieuwe verwachtingen van elkaar geuit..
@Crea: sterkte, het brengt idd veel groei maar ook veel eenzame momenten, ook tussen mensen en andere geliefden (familie, vrienden) en is nogal drastisch allemaal.
@Jahoe: heel fijne vakantie, geniet ervan en focus ff op je man en gezin!
Iedereen die het nodig heeft: dikke
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 12 juli 2010 om 20:53
Suzy: het is echt niet zo dat ik niet aan de bel getrokken heb. Ik heb maand na maand verteld dat ik me eenzaam voel, dat ik me niet goed voel en dat ik hem miste (hij werkt veel, zowel op werkdagen als in de weekenden), maar ik vond het zijn proces en eigenlijk ook zijn taak om verantwoordelijkheid te nemen richting mij. Het ging mij een stap te ver om hem letterlijk te vragen om dingen te doen of te laten voor mij. niet vanuit trots, niet vanuit dienst - wederdienst, maar puur vanuit het onvermogen van mezelf om dat op dat moment ook nog te moeten dragen in mijn rugzak. Ik kón het ook niet, hoe graag ik ook wilde. Viel stil, was lamgeslagen. En dat waren we met zijn tweetjes, jammer genoeg...
