Seks
alle pijlers
Minnaar deel 12
zaterdag 7 augustus 2010 om 12:27
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
zaterdag 11 september 2010 om 18:04
zaterdag 11 september 2010 om 18:12
Ik ben Stew niet maar kan wel een antwoord geven vanuit mijn optiek. Sowieso is het Stews mening, onderbouwt door vele jaren schrijven op dit topic. Veel mensen die hier in het begin schrijven beweren dat er niks mis is met hun relatie. Dat ze gewoon lekker buiten de deur seksen omdat dat spannend is en aanvullend op hun (seks) relatie met hun nummers 1. Na verloop van tijd blijkt dat er wel degelijk iets mis is in de relatie. Dit is natuurlijk niet altijd aan de orde maar vaak wel. Door de sv relatie komen er ineens dingen boven drijven die eerder onder de oppervlakte bleven.
Natuurlijk geldt dit dan voor mannen en vrouwen. Het is alleen feit dat op dit topic bijna geen mannen schrijven die vreemdgaan. De enkele openhartige man die hier schrijft heeft een open relatie.
Natuurlijk geldt dit dan voor mannen en vrouwen. Het is alleen feit dat op dit topic bijna geen mannen schrijven die vreemdgaan. De enkele openhartige man die hier schrijft heeft een open relatie.
zaterdag 11 september 2010 om 21:56
Zo, even wat afleiding gehad, leuke dag vandaag. Toch speelt het steeds door mijn hoofd. Even om wat reacties van mij en om vragen te beantwoorden:
Ik weet precies hoe het zit met alle stofjes en die hele hechting. Juist de kennis die ik heb maakt het voor mijn gevoel moeilijk: ik weet hoe het zit en toch kan ik er niet mee omgaan.
Nr. 1 is op de hoogte van alles, niet tot in de kleine details uiteraard. Hij zegt zelfs dat ik het maar snel goed moet maken nu hij me zo verdrietig ziet. Wat een topvent ook...
Tuurlijk kun je ruzie hebben en daarna weer met elkaar verder. Ik vind alleen dat we dat wel vaak hebben, is wel minstens wekelijks raak dat ik gefrustreerd raak door zijn gedrag. Ergens denk ik dat we steeds een stapje verder komen en ergens ben ik dat hele gedoe zat. Verstandelijk weet ik dat ik veel voor hem beteken en dat het voor hem ook niet makkelijk is, maar soms is het ook zo'n lompe boer!
Heb nog geen contact gehad met minnaar. Weet ook dat hij nu niet thuis is. Aan de ene kant wil ik het goed maken en zeggen dat ik het echt erg zou vinden om hem kwijt te raken. Anderzijds schaam ik me voor mijn impulsieve en asociale gedrag van gisteren en ben ik toch bang dat ik weer een stukje vertrouwen van hem heb beschadigd. Ook vind ik het erg zwak van mezelf om op hangende pootjes terug te komen, al mag dat natuurlijk geen reden zijn. En een gedeelte van mij zegt ook dat het leven wel een stuk minder gecompliceerd is zonder hem en dat dit sowieso binnen nu en niet al te lange tijd fout moet gaan. Ik ben zijn geheim, iets wat hij met niemand anders kan delen, iemand waar hij niets mee op kan bouwen. Hij stelt ook voor om ons te richten op vriendschap, zonder de seks, maar ik kan daar niets (meer) mee. Dat zou voor mij een leugen zijn, een ontkenning van het feit dat er meer is.
Kortom: ik weet niet wat ik niet doen! De gedachte aan alle afspraken die we hadden gepland, dat die niet meer door zullen gaan... Dat ik hem niet meer zal zien.. Dat doet gewoon pijn!!
Zo, *snif* dat is er weer even uit... Ik ga even goed bijlezen om ook op jullie verhalen te reageren! Ik besef me nu pas echt hoe fijn het is om even een reactie te krijgen, al is het maar een erkenning van begrip. Terwijl ik eerder altijd dacht dat ik weinig nuttigs toe te voegen had...
Ik weet precies hoe het zit met alle stofjes en die hele hechting. Juist de kennis die ik heb maakt het voor mijn gevoel moeilijk: ik weet hoe het zit en toch kan ik er niet mee omgaan.
Nr. 1 is op de hoogte van alles, niet tot in de kleine details uiteraard. Hij zegt zelfs dat ik het maar snel goed moet maken nu hij me zo verdrietig ziet. Wat een topvent ook...
Tuurlijk kun je ruzie hebben en daarna weer met elkaar verder. Ik vind alleen dat we dat wel vaak hebben, is wel minstens wekelijks raak dat ik gefrustreerd raak door zijn gedrag. Ergens denk ik dat we steeds een stapje verder komen en ergens ben ik dat hele gedoe zat. Verstandelijk weet ik dat ik veel voor hem beteken en dat het voor hem ook niet makkelijk is, maar soms is het ook zo'n lompe boer!
Heb nog geen contact gehad met minnaar. Weet ook dat hij nu niet thuis is. Aan de ene kant wil ik het goed maken en zeggen dat ik het echt erg zou vinden om hem kwijt te raken. Anderzijds schaam ik me voor mijn impulsieve en asociale gedrag van gisteren en ben ik toch bang dat ik weer een stukje vertrouwen van hem heb beschadigd. Ook vind ik het erg zwak van mezelf om op hangende pootjes terug te komen, al mag dat natuurlijk geen reden zijn. En een gedeelte van mij zegt ook dat het leven wel een stuk minder gecompliceerd is zonder hem en dat dit sowieso binnen nu en niet al te lange tijd fout moet gaan. Ik ben zijn geheim, iets wat hij met niemand anders kan delen, iemand waar hij niets mee op kan bouwen. Hij stelt ook voor om ons te richten op vriendschap, zonder de seks, maar ik kan daar niets (meer) mee. Dat zou voor mij een leugen zijn, een ontkenning van het feit dat er meer is.
Kortom: ik weet niet wat ik niet doen! De gedachte aan alle afspraken die we hadden gepland, dat die niet meer door zullen gaan... Dat ik hem niet meer zal zien.. Dat doet gewoon pijn!!
Zo, *snif* dat is er weer even uit... Ik ga even goed bijlezen om ook op jullie verhalen te reageren! Ik besef me nu pas echt hoe fijn het is om even een reactie te krijgen, al is het maar een erkenning van begrip. Terwijl ik eerder altijd dacht dat ik weinig nuttigs toe te voegen had...
zaterdag 11 september 2010 om 22:25
Bkstr, wat moet het moeilijk zijn om ook je dieren te moeten missen, bovenop je relatie! Heb zelf al eens een dier achter moeten laten tijdens een vorige relatie. Ik zou nu ook zeker niet meer zonder mijn dieren kunnen. Is het voor de dieren zelf niet ook verwarrend?
Fan, als je dit nog leest: ik ben het eens met wat er door Mela gezegd wordt: wie ben ik om over jou te oordelen? We hebben één ding gemeen en dat is dat wij hier allemaal dingen doen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn.
Toy, date lijkt me een moeilijke man. Ik heb zelf ook geen makkelijke jeugd gehad en het vervallen in onredelijkheid is ook één van mijn valkuilen. Toch vind ik dat ieder verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen gedrag en de keuzes die je maakt met betrekking tot het gedag dat je vertoont en hoe je omgaat met foute keuzes daarin. Natuurlijk moet iemand daarvoor wel in kunnen zien dat hij onredelijk gedrag vertoont. Lastig is als iemand echt niet open staat voor feedback daarover. Dat maakt het haast onmogelijk om dat patroon te verbreken. Is het ooit gelukt om daar een goed gesprek met hem over te hebben?
Roos, ik ben jaloers op je om jouw sv! Mijne doet echt zijn best, maar biedt me niet de zekerheid die ik zo hard nodig heb. Heb je geen tips voor de mijne?
Fan, als je dit nog leest: ik ben het eens met wat er door Mela gezegd wordt: wie ben ik om over jou te oordelen? We hebben één ding gemeen en dat is dat wij hier allemaal dingen doen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn.
Toy, date lijkt me een moeilijke man. Ik heb zelf ook geen makkelijke jeugd gehad en het vervallen in onredelijkheid is ook één van mijn valkuilen. Toch vind ik dat ieder verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen gedrag en de keuzes die je maakt met betrekking tot het gedag dat je vertoont en hoe je omgaat met foute keuzes daarin. Natuurlijk moet iemand daarvoor wel in kunnen zien dat hij onredelijk gedrag vertoont. Lastig is als iemand echt niet open staat voor feedback daarover. Dat maakt het haast onmogelijk om dat patroon te verbreken. Is het ooit gelukt om daar een goed gesprek met hem over te hebben?
Roos, ik ben jaloers op je om jouw sv! Mijne doet echt zijn best, maar biedt me niet de zekerheid die ik zo hard nodig heb. Heb je geen tips voor de mijne?
zondag 12 september 2010 om 00:43
@boompje, ik blijf een situatie als de jouwe bijzonder vinden.mn nr1, als ik die zou hebben, het gunnen om af en toe met iemand anders het bed in te duiken, prima, maar geconfronteerd worden met het verdriet poeh, het toont wel dat er gevoelens bij komt kijken...
@toy, wat frustrerend dat vluchtgedrag van Date. Ik hoop dat je een lekker weekend weg kunt met een vriendin of zo, dat heb je verdient!
@stew, heb je voor jezelf een grens gesteld?? Geloof dat jij constant de grens in de gaten houdt, lukt t dan ook om jezelf terug te fluiten mocht dat nodig zijn?
Minnaar en ik gaan alle grenzen over. Bellen elke dag, smsen elk vrij moment, gooien hele schema's om om elkaar even te zien. Vrijdag even in openbaar gezien en pfff wat was dat moeilijk, elkaar niet kunnen aanraken... En ik vind t heel wat om toe te geven, maar als hij thuis weggaat, dan zou ik er 100%voor gaan
@toy, wat frustrerend dat vluchtgedrag van Date. Ik hoop dat je een lekker weekend weg kunt met een vriendin of zo, dat heb je verdient!
@stew, heb je voor jezelf een grens gesteld?? Geloof dat jij constant de grens in de gaten houdt, lukt t dan ook om jezelf terug te fluiten mocht dat nodig zijn?
Minnaar en ik gaan alle grenzen over. Bellen elke dag, smsen elk vrij moment, gooien hele schema's om om elkaar even te zien. Vrijdag even in openbaar gezien en pfff wat was dat moeilijk, elkaar niet kunnen aanraken... En ik vind t heel wat om toe te geven, maar als hij thuis weggaat, dan zou ik er 100%voor gaan
zondag 12 september 2010 om 03:49
nou crea, das een behoorlijke biecht van je! Pfoeh! Vanwaar die omslag? Weet hij va jou dat je hier inmiddels zo in staat? En wat doet dit met jou en je gevoelens (ook tov zijn vrouw e.d)?
Knap dat je die gevoelens erkent bij jezelf iig!
Stew: waarom weekendje alleen?
Boom: prachtig verwoord! Kan er weinig over zeggen behalve dat ik t juist niet voor schut vind om op je eigen gedrag terug te komen; dat vind ik juist getuigen van karakter!
Roossje, toy (en ook de rest): bedankt voor de lieve berichtjes. Het is echt vallen en opstaan, dag in dag uit. Rollercoaster genoeg, ook zonder minnaar on the side. Ben zo blij met jullie, jullie steun en dit forum!
Knap dat je die gevoelens erkent bij jezelf iig!
Stew: waarom weekendje alleen?
Boom: prachtig verwoord! Kan er weinig over zeggen behalve dat ik t juist niet voor schut vind om op je eigen gedrag terug te komen; dat vind ik juist getuigen van karakter!
Roossje, toy (en ook de rest): bedankt voor de lieve berichtjes. Het is echt vallen en opstaan, dag in dag uit. Rollercoaster genoeg, ook zonder minnaar on the side. Ben zo blij met jullie, jullie steun en dit forum!
zondag 12 september 2010 om 09:01
Bkstr, door de drukte van mijn gezin kan ik echt wel eens uitkijken naar een weekendje alleen. Heerlijk met niemand rekening houden enzo...Ik begrijp dat het voor jou nu even heel anders is, maar volgens mij ben je al een stukje op de goede weg. Een jaar geleden heb ik het hier ook gelukkig van mij af kunnen schrijven, tot vervelens toe. Maar ik had er wel heel veel aan.
Crea, door schade en schande wijs geworden bewaak ik wel mijn grenzen, maar natuurlijk niet doorgaans.Ik merk dat het vlak na een date weer even moeilijk is, en zou ik het liefst constant bevestiging van hem willen. Als het eenigzins 'romantisch' begint te klinken schieten we weer in de porneau-modus, en dat is prima.
Jouw situatie lijkt me best erg moeilijk.
Jullie zullen het wel niet geloven maar ik ga zo naar de kerk....
Crea, door schade en schande wijs geworden bewaak ik wel mijn grenzen, maar natuurlijk niet doorgaans.Ik merk dat het vlak na een date weer even moeilijk is, en zou ik het liefst constant bevestiging van hem willen. Als het eenigzins 'romantisch' begint te klinken schieten we weer in de porneau-modus, en dat is prima.
Jouw situatie lijkt me best erg moeilijk.
Jullie zullen het wel niet geloven maar ik ga zo naar de kerk....
zondag 12 september 2010 om 09:09
Goeiemorgen allemaal! Ik lig alweer een tijdje wakker, te piekeren. Ik wil hem eigenlijk gewoon even een mailtje sturen, maar ik weet niet wat ik moet zeggen en ik ben bang dat ik dan weer de hele dag in spanning zit te wachten op zijn reactie... Eigenlijk wil ik hem niet kwijt, al vind ik het toch wel onverstandig.
Stew, kerk?
Stew, kerk?
zondag 12 september 2010 om 10:48
@Boompje: pieker je over je eigen gevoelens en -gedrag (dat je hem gewist hebt) en dat je daar spijt van hebt? Of over zijn gedrag en gevoelens?
Een sv moet vooral ontspannend en spannend zijn.Iets toevoegen, lijkt me. Denk dat je het moet afwegen: als het hoofdzakelijk frustrerend wordt is het misschien idd beter om te stoppen. Ook voor hem voorkom je dan dat hij in zijn hoofd bezig is met iets wat niet kan/niet zal gebeuren.
Maar dan niet op deze manier. Dat is echt voor hem ook heel frustrerend, vanuit onmacht een deur dichtgooien. Als je stopt, dan met/vanuit liefde en respect. Niet door plots alle communicatie dicht te gooien..
Dit brengt jullie allebei onmacht. Dat het niet "af" is. Ook dat is een sterk gevoel, wat je met elkaar verbonden houdt.
@Stew: verrassing, ben je regelmatig kerkganger of een keertje nu met speciale reden? (zie jou eerder vroeg op 't voetbalveld).
Verder: is het niet wat geforceerd dan, dat zodra er "gevoelsdingen" opkomen, jullie in porneaumodus schieten? Of vind je het juist fijn dat allebei kan, en op tijd weer back to earth/ puur lichamelijk gaat?
Snap dat je soms snakt naar een weekendje alleen, hoe geliefd je gezin je ook is. Als je altijd moet zorgen en rekening houden, is af en toe alleen zijn heel erg welkom en fijn (ik heb dat regelmatig wel, kinderen bij hun vader en dan ga ik juist nergens naar toe, kan ik me weer ff opladen).
@Bkster: Je leeft nu nog bij de dag, elke dag is weer een stapje, maar het gaat wennen, een keer. Fijn te lezen dat je ook leuke dingen doet. Heb je in je landhuisje geen plek voor een eigen huisdier (al is dat niet hetzelfde als diegene van wie je nu al houdt, dat begrijp ik).. juist dieren kunnen je ook troost en liefde bieden, he?
Een sv moet vooral ontspannend en spannend zijn.Iets toevoegen, lijkt me. Denk dat je het moet afwegen: als het hoofdzakelijk frustrerend wordt is het misschien idd beter om te stoppen. Ook voor hem voorkom je dan dat hij in zijn hoofd bezig is met iets wat niet kan/niet zal gebeuren.
Maar dan niet op deze manier. Dat is echt voor hem ook heel frustrerend, vanuit onmacht een deur dichtgooien. Als je stopt, dan met/vanuit liefde en respect. Niet door plots alle communicatie dicht te gooien..
Dit brengt jullie allebei onmacht. Dat het niet "af" is. Ook dat is een sterk gevoel, wat je met elkaar verbonden houdt.
@Stew: verrassing, ben je regelmatig kerkganger of een keertje nu met speciale reden? (zie jou eerder vroeg op 't voetbalveld).
Verder: is het niet wat geforceerd dan, dat zodra er "gevoelsdingen" opkomen, jullie in porneaumodus schieten? Of vind je het juist fijn dat allebei kan, en op tijd weer back to earth/ puur lichamelijk gaat?
Snap dat je soms snakt naar een weekendje alleen, hoe geliefd je gezin je ook is. Als je altijd moet zorgen en rekening houden, is af en toe alleen zijn heel erg welkom en fijn (ik heb dat regelmatig wel, kinderen bij hun vader en dan ga ik juist nergens naar toe, kan ik me weer ff opladen).
@Bkster: Je leeft nu nog bij de dag, elke dag is weer een stapje, maar het gaat wennen, een keer. Fijn te lezen dat je ook leuke dingen doet. Heb je in je landhuisje geen plek voor een eigen huisdier (al is dat niet hetzelfde als diegene van wie je nu al houdt, dat begrijp ik).. juist dieren kunnen je ook troost en liefde bieden, he?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 12 september 2010 om 11:01
@ stew, heb je wat op te biechten dan?
@ bkstr, minnaar weet hoe ik me voel, gelukkig maar, maakt het ook vol te houden. Zijn situatie is natuurlijk heel anders, hij heeft me heel eerlijk gezegd dat hij nu niet weg zal gaan bij zijn gezin. Vind t moeilijk om hier uit te leggen zonder al te veel in details te treden maar ik denk dat zijn reden wel in de smoezenlijst te vinden is. En toch, het is geen smoes (maar ik ga m niet verdedigen hier)
Aan zijn vrouw denk ik eerlijk gezegd niet veel, misschien heel egoistisch, minnaar probeert het los te zien, zijn huwelijk en zijn gevoelens voor mij, maar ook hij beseft dat dit nooit helemaal los te maken is. Tuurlijk weet ik dat als ik zijn vrouw zou zijn en ook maar een fractie vd smsjes of mailtjes zou lezen, pffff
@ bkstr, minnaar weet hoe ik me voel, gelukkig maar, maakt het ook vol te houden. Zijn situatie is natuurlijk heel anders, hij heeft me heel eerlijk gezegd dat hij nu niet weg zal gaan bij zijn gezin. Vind t moeilijk om hier uit te leggen zonder al te veel in details te treden maar ik denk dat zijn reden wel in de smoezenlijst te vinden is. En toch, het is geen smoes (maar ik ga m niet verdedigen hier)
Aan zijn vrouw denk ik eerlijk gezegd niet veel, misschien heel egoistisch, minnaar probeert het los te zien, zijn huwelijk en zijn gevoelens voor mij, maar ook hij beseft dat dit nooit helemaal los te maken is. Tuurlijk weet ik dat als ik zijn vrouw zou zijn en ook maar een fractie vd smsjes of mailtjes zou lezen, pffff
zondag 12 september 2010 om 11:13
Boompje, ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Die mix van gevoelens. Mailen en dan toch steeds kijken of er een antwoord is. Dat het leven toch een stuk eenvoudiger zou zijn zonder. Er toch mee door willen gaan en ergens toch ook weer niet. Lekker warrig allemaal.
Een paar weken terug besloot ik minnaar niet meer te willen zien. Impulsief gemaild er een punt achter te willen zetten. Hij reageerde eerst lomp, later genuanceerder. Weer een date gehad en toen hoorde ik dat het over was (een time-out) tussen hem en zijn vriendin. Dat bleek al een paar weken zo te zijn. Na onze date is het contact anders. Weinig mailen en ik heb geen idee hoe het met minnaar is.
Crea, zie je in minnaar een nr. 1? Moeilijke situatie voor je.
Een paar weken terug besloot ik minnaar niet meer te willen zien. Impulsief gemaild er een punt achter te willen zetten. Hij reageerde eerst lomp, later genuanceerder. Weer een date gehad en toen hoorde ik dat het over was (een time-out) tussen hem en zijn vriendin. Dat bleek al een paar weken zo te zijn. Na onze date is het contact anders. Weinig mailen en ik heb geen idee hoe het met minnaar is.
Crea, zie je in minnaar een nr. 1? Moeilijke situatie voor je.
zondag 12 september 2010 om 11:30
Ik pieker omdat ik de hele tijd aan alle negatieve dingen moet denken en dan met name al zijn minpunten. Alsof ik voor mezelf een verklaring zoek, een goedkeuren om hem los te laten. Hij heeft in mijn ogen nogal wat minpunten, maar ik weet dat ook ik bij lange na niet perfect ben. Dat heb ik nu des te meer bewezen door deze actie.
Het 'grappige' is dat we kort daarvoor het er al over gehad hebben dat verstandig zijn zou betekenen dat we in elk geval op een andere manier met elkaar om zouden moeten gaan, meer op platonische basis dan gevoelens van lust en liefde. Toen we daarna afscheid namen heb ik oprecht geprobeerd een einde te maken aan de situatie, maar toen hij vroeg of we dan wel vrienden zouden blijven, kon ik dat niet bevestigen. Uiteindelijk beiden janken en besloten gewoon verder te gaan.
Ik heb zelf die onmacht nodig, denk ik. Dat drama, om het af te sluiten. Dat is het probleem. Ik kan voor mijn gevoel niet gewoon vrienden worden, omdat er in mijn hoofd zit dat we dan gevoelens gaan onderdrukken. Het zou voor mij dan geforceerd worden en juist pijnlijker dan hem totaal te vergeten. Juist dan voelt het voor mij alsof het niet 'af' is. Ik heb geen vrede met een halfslachtig einde van vriendschap. Ik besef dat ik daar waarschijnlijk wat extreem in ben.
- wat details weer verwijderd ivm herkenbaarheid -
Dus terugvallen op het dichtgooien van de deur is ook teruggrijpen op een methode die voor mij werkzaam was.
Jeetje, weer een heel verhaal... Ik maak het mezelf ook erg moeilijk. Niets is goed genoeg.
Het 'grappige' is dat we kort daarvoor het er al over gehad hebben dat verstandig zijn zou betekenen dat we in elk geval op een andere manier met elkaar om zouden moeten gaan, meer op platonische basis dan gevoelens van lust en liefde. Toen we daarna afscheid namen heb ik oprecht geprobeerd een einde te maken aan de situatie, maar toen hij vroeg of we dan wel vrienden zouden blijven, kon ik dat niet bevestigen. Uiteindelijk beiden janken en besloten gewoon verder te gaan.
Ik heb zelf die onmacht nodig, denk ik. Dat drama, om het af te sluiten. Dat is het probleem. Ik kan voor mijn gevoel niet gewoon vrienden worden, omdat er in mijn hoofd zit dat we dan gevoelens gaan onderdrukken. Het zou voor mij dan geforceerd worden en juist pijnlijker dan hem totaal te vergeten. Juist dan voelt het voor mij alsof het niet 'af' is. Ik heb geen vrede met een halfslachtig einde van vriendschap. Ik besef dat ik daar waarschijnlijk wat extreem in ben.
- wat details weer verwijderd ivm herkenbaarheid -
Dus terugvallen op het dichtgooien van de deur is ook teruggrijpen op een methode die voor mij werkzaam was.
Jeetje, weer een heel verhaal... Ik maak het mezelf ook erg moeilijk. Niets is goed genoeg.
zondag 12 september 2010 om 12:09
@Boompje: je hoeft de vriendschap ook niet te continueren. Ik snap helemaal dat dat niet haalbaar is.
Gaat mij erom dat je het ook beslist, maar liefdevol kan eindigen. en niet door al het negatieve te gaan opsommen, in je hoofd noch tegen hem. Samen uitspreken hoe fijn en waardevol het ook is geweest, maar dat het frustrerend is geworden voor allebei, dus tijd om te stoppen. Dat je warme gevoelens voor hem en mooie herinneringen zal koesteren, daarvoor bedanken. Dat jullie verder moeten. Zonder wrok of verwijten. Lief en beslist kan echt samengaan.
Waarom negatief als het ook positief kan? Op die manier is er wel afscheid en verdriet, maar daar hoeft dus geen kutgevoel bij te komen. Je kan elkaar ook liefdevol vrij laten.
Gaat mij erom dat je het ook beslist, maar liefdevol kan eindigen. en niet door al het negatieve te gaan opsommen, in je hoofd noch tegen hem. Samen uitspreken hoe fijn en waardevol het ook is geweest, maar dat het frustrerend is geworden voor allebei, dus tijd om te stoppen. Dat je warme gevoelens voor hem en mooie herinneringen zal koesteren, daarvoor bedanken. Dat jullie verder moeten. Zonder wrok of verwijten. Lief en beslist kan echt samengaan.
Waarom negatief als het ook positief kan? Op die manier is er wel afscheid en verdriet, maar daar hoeft dus geen kutgevoel bij te komen. Je kan elkaar ook liefdevol vrij laten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 12 september 2010 om 12:31
@stewardess
waarom ik het wilde weten?
2 vriendinnen van mij hebben een minnaar. Een vriend van mij heeft een minnares. Niemand weet van elkaar, ik ben heel discreet.
Maar er komen soms vragen bij op, zoals de vraag of het voor mannen ook geldt, schort er iets aan je relatie als je een sv hebt? Zonder dat je een open relatie met je nr1 hebt.
Mijn vriend geeft aan gewoon de spanning van een ander lijf te willen voelen, hij heeft de perfecte relatie, maar wil gewoon ondeugend zijn.
En dat vind ik een beetje vreemd...
Waarom zou je de perfecte relatie op het spel zetten voor spanning?
Ik geloof hem dus niet..
Mijn vriendinnen geven aan dat er een stuk intimiteit mist in hun relatie met nr1 en/of dat ze niet een leuke relatie hebben.
Vandaar mijn vraag. Eigenlijk vertrouw ik hem niet, voor wat betreft zijn motieven.
Ik denk als buitenstaander, dat er altijd iets goed mis is in je relatie als je een sv hebt.
Dat is wat ik om mij heen zie bij de vriendinnen:-)
waarom ik het wilde weten?
2 vriendinnen van mij hebben een minnaar. Een vriend van mij heeft een minnares. Niemand weet van elkaar, ik ben heel discreet.
Maar er komen soms vragen bij op, zoals de vraag of het voor mannen ook geldt, schort er iets aan je relatie als je een sv hebt? Zonder dat je een open relatie met je nr1 hebt.
Mijn vriend geeft aan gewoon de spanning van een ander lijf te willen voelen, hij heeft de perfecte relatie, maar wil gewoon ondeugend zijn.
En dat vind ik een beetje vreemd...
Waarom zou je de perfecte relatie op het spel zetten voor spanning?
Ik geloof hem dus niet..
Mijn vriendinnen geven aan dat er een stuk intimiteit mist in hun relatie met nr1 en/of dat ze niet een leuke relatie hebben.
Vandaar mijn vraag. Eigenlijk vertrouw ik hem niet, voor wat betreft zijn motieven.
Ik denk als buitenstaander, dat er altijd iets goed mis is in je relatie als je een sv hebt.
Dat is wat ik om mij heen zie bij de vriendinnen:-)
zondag 12 september 2010 om 13:05
Suzy, op dit moment vind ik het helemaal niet best. Baal ik enorm -en daar baal ik dan ook weer van- en zou ik minnaar met liefde naar de maan sturen. En 'm daar lekker voor altijd laten zitten. Het is gewoon een egoistische, slecht communicerende zak. Zo, ik laat me even lekker gaan............
Marjonet, ik denk dat veel mannen/vrouwen met een minaar/sv een soort van blinde vlek hebben voor hun motieven. Onbewust.
Ik had dat tenminste wel. In de tijd dat ik vreemdging vond ik oprecht dat er niet veel mis was aan mijn relatie. Ik zag het echt niet.
Marjonet, ik denk dat veel mannen/vrouwen met een minaar/sv een soort van blinde vlek hebben voor hun motieven. Onbewust.
Ik had dat tenminste wel. In de tijd dat ik vreemdging vond ik oprecht dat er niet veel mis was aan mijn relatie. Ik zag het echt niet.
zondag 12 september 2010 om 13:07
Suzy, ik weet dat het zo zou moeten gaan, maar ik denk gewoon dat ik extremen nodig heb daarin. Dat ik de drempel voor mezelf zo hoog mogelijk wil maken om het toch weer opnieuw te proberen. Ik ben als puntje bij paaltje komt toch een optimist. Het zou voor mijn gevoel dan een deur worden die op slot is, maar niet dichtgetimmerd. Ik ken mezelf en binnen no time zou ik toch weer op zoek gaan naar de sleutel.
Enfin, ik heb minnaar toch maar een e-mail gestuurd en hem laten weten dat ik niet achter mijn keuze nu kan staan. Ik kreeg vrijwel direct een korte, maar krachtige reactie daarop. Precies die bevestiging die ik nodig had. Nu maar zien hoe we tot een omgang kunnen komen waar we uiteindelijk beiden achter kunnen staan.
Bedankt voor je input steeds. Je zegt eigenlijk niets dat ik niet al weet, maar juist doordat jij me erop wijst, laat ik mijn tunnelvisie weer even liggen en kijk ik weer naar het bredere spectrum De rest natuurlijk ook erg bedankt, ik vind echt steun hier. Ik zal mijn best doen actiever te blijven posten om ook jullie een hart onder de riem te steken.
Enfin, ik heb minnaar toch maar een e-mail gestuurd en hem laten weten dat ik niet achter mijn keuze nu kan staan. Ik kreeg vrijwel direct een korte, maar krachtige reactie daarop. Precies die bevestiging die ik nodig had. Nu maar zien hoe we tot een omgang kunnen komen waar we uiteindelijk beiden achter kunnen staan.
Bedankt voor je input steeds. Je zegt eigenlijk niets dat ik niet al weet, maar juist doordat jij me erop wijst, laat ik mijn tunnelvisie weer even liggen en kijk ik weer naar het bredere spectrum De rest natuurlijk ook erg bedankt, ik vind echt steun hier. Ik zal mijn best doen actiever te blijven posten om ook jullie een hart onder de riem te steken.
