Seks
alle pijlers
Minnaar deel 9
vrijdag 26 maart 2010 om 11:42
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 14 april 2010 om 09:26
@Stew, wat moeilijk dat je waarschijnlijk nooit echt zult weten hoe de vork nu in de steel zat. Ik kan me niet voorstellen waarom het nodig is iemand te zeggen zijn grote liefde te zijn en dat achteraf weer terug te draaien. Egoistisch en enorm kwetsend. Je bent beter af zonder hem, misschien makkelijk gezegd, de teleurstelling en het verdriet zijn er niet minder om.
Ik hoop dat je het nu af kunt sluiten.
Ik hoop dat je het nu af kunt sluiten.
woensdag 14 april 2010 om 09:35
@Ninah, en Stew (en Marjo?): snap wat je bedoelt. Degene die "fout" is wordt als de veroorzaker gezien. En veroordeelt je, verwijt je, incl die ex waarschijnlijk en ook jijzelf en de kinderen zullen je "de schuld geven". Met alle schuldgevoelens van dien.. Komt grotendeels doordat dit de heersende opvatting is in de maatschappij, media enz.
Wij hebben die reden (hij had een sv/geliefde) nooit aan de kinderen verteld, Ninah.Probleem is dat je dat niet van tevoren weet, hoe je nr 1 gaat reageren.. genoeg mensen blijven de ander "de schuld geven" en weinig kunnen dit genuanceerd oppakken en hun beider aandeel zien.
Je gezin verlaten, bedoelen jullie dat je geen andere mogelijkheid hebt om bij die persoon in te gaan wonen? En je zelf je kinderen eens per 2 weken gaat zien?
Want afgezien van het je kinderen willen besparen (moelijkste in mijn leven was scheiden en dit vertellen aan de kinderen), kan je ook op jezelf gaan wonen met ze? Wij hebben die vriendin van ex pas na een jaar (redelijk gewend aan de nieuwe situatie) geintroduceerd en niet meteen geconfronteerd met een nieuwe vrouw, zeker niet in wat zij beschouwen als hun "thuis".. of mee op vakantie. Je moeder delen, waar je dagelijks woont is nog moeilijker. Misschien kan het niet anders, maar zo rigoureus (en schadelijk) hoeft het volgens mij niet te zijn.
Maar ik besef dat niet iedereen het zich financieel kan veroorloven (2 huizen) en ook een veel ingewikkelder leven zou krijgen (en die kinderen ook). Om die reden wil ik zelf voorlopig geen samenwoonrelatie of "echte" relatie en is mijn huis hun "thuis", mijn sfeer en niet met een nieuwe man samen..
Veel gescheiden vrouwen met kinderen stellen dat (samenwonen) uit..In ons geval heeft het niet schadelijk uitgepakt voor de kinderen, omdat we zoveel mogelijk rekening hebben gehouden met ze. En samen nog steeds gezin zijn, ouders zijn, in overleg en goed contact zijn. Maar ik heb idd wel ze moeten opvangen en begeleiden in dat ex ook hen verlaten had (zijn eigen geluk boven die van hen stelde, voor zijn/hun gevoel). Denk dat ze er veel ruimdenkender door zijn geworden, mits je zelf niet krampachtig vasthoudt aan "schuld, fout is, hen per se in die roze wolk willen laten geloven"..
Maar ja, dat komt eerlijk gezegd ook omdat we beiden hebben meegewerkt aan de beste oplossingen, een fijn huis voor ons, en dus geen wrok en wijzen naar elkaar is geworden.. En ook uitgelegd waarom het fout is gegaan, te laat gezien is, en we laten zien (daarmee bewijzen) nog steeds respectvol zijn naar elkaar en om elkaar geven enz. Zo kan het dus ook, alleen weet je niet hoe je partner reageert (en blijft reageren).
Nu heb ik het geluk dat het financieel ook kon, niet 3 hoog achter enz.
Kinderen mogen best tegenslag meemaken (al breng je ze dat het liefst niet zelf toe, natuurlijk), als ze zien dat je daar samen (als gezin) ook uit komt en dat vertrouwen meegeeft in het leven. De schade is als 1 vd ouders het niet kan verkroppen en verpietert en loyaliteitsproblemen krijgt (kiezen, schuld bij 1, enz).
Wij hebben die reden (hij had een sv/geliefde) nooit aan de kinderen verteld, Ninah.Probleem is dat je dat niet van tevoren weet, hoe je nr 1 gaat reageren.. genoeg mensen blijven de ander "de schuld geven" en weinig kunnen dit genuanceerd oppakken en hun beider aandeel zien.
Je gezin verlaten, bedoelen jullie dat je geen andere mogelijkheid hebt om bij die persoon in te gaan wonen? En je zelf je kinderen eens per 2 weken gaat zien?
Want afgezien van het je kinderen willen besparen (moelijkste in mijn leven was scheiden en dit vertellen aan de kinderen), kan je ook op jezelf gaan wonen met ze? Wij hebben die vriendin van ex pas na een jaar (redelijk gewend aan de nieuwe situatie) geintroduceerd en niet meteen geconfronteerd met een nieuwe vrouw, zeker niet in wat zij beschouwen als hun "thuis".. of mee op vakantie. Je moeder delen, waar je dagelijks woont is nog moeilijker. Misschien kan het niet anders, maar zo rigoureus (en schadelijk) hoeft het volgens mij niet te zijn.
Maar ik besef dat niet iedereen het zich financieel kan veroorloven (2 huizen) en ook een veel ingewikkelder leven zou krijgen (en die kinderen ook). Om die reden wil ik zelf voorlopig geen samenwoonrelatie of "echte" relatie en is mijn huis hun "thuis", mijn sfeer en niet met een nieuwe man samen..
Veel gescheiden vrouwen met kinderen stellen dat (samenwonen) uit..In ons geval heeft het niet schadelijk uitgepakt voor de kinderen, omdat we zoveel mogelijk rekening hebben gehouden met ze. En samen nog steeds gezin zijn, ouders zijn, in overleg en goed contact zijn. Maar ik heb idd wel ze moeten opvangen en begeleiden in dat ex ook hen verlaten had (zijn eigen geluk boven die van hen stelde, voor zijn/hun gevoel). Denk dat ze er veel ruimdenkender door zijn geworden, mits je zelf niet krampachtig vasthoudt aan "schuld, fout is, hen per se in die roze wolk willen laten geloven"..
Maar ja, dat komt eerlijk gezegd ook omdat we beiden hebben meegewerkt aan de beste oplossingen, een fijn huis voor ons, en dus geen wrok en wijzen naar elkaar is geworden.. En ook uitgelegd waarom het fout is gegaan, te laat gezien is, en we laten zien (daarmee bewijzen) nog steeds respectvol zijn naar elkaar en om elkaar geven enz. Zo kan het dus ook, alleen weet je niet hoe je partner reageert (en blijft reageren).
Nu heb ik het geluk dat het financieel ook kon, niet 3 hoog achter enz.
Kinderen mogen best tegenslag meemaken (al breng je ze dat het liefst niet zelf toe, natuurlijk), als ze zien dat je daar samen (als gezin) ook uit komt en dat vertrouwen meegeeft in het leven. De schade is als 1 vd ouders het niet kan verkroppen en verpietert en loyaliteitsproblemen krijgt (kiezen, schuld bij 1, enz).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 09:48
@Stew: dat egoistische is egocentrisch: de wereld bezien vanuit jezelf en jouw normen en waarden en ideeen en overtuigingen. En totaal geen oog voor andermans invalshoek en belevingen, het is zoals hij het ziet. Dat is juist een kenmerk hiervan.. en alle mensen hebben hier (in mindere mate) last van, daarom zo moeilijk te zien..
Ja, dat beeld is wat ze laten zien en je op woorden (en daden) moet afgaan, wat je te zien krijgt idd. Dat het later alleen seks en egostrelen is, is omdat ze omdraaien als een blad aan een boom als het fout gaat/over is/stressy wordt. Maken zichzelf dat ook wijs, wat niet wil zeggen dat het gedurende jullie sv ook zo wAs.. Geloof me, ik ken er ook zoeen (denk zelfs 2) en die op die manier met dit soort redenen kwamen (niet tegenover mij) en ook met die "conclusies" achteraf van: ik viel kennelijk voor je uiterlijk/seks, niet voor je innerlijk" enz.
Opzettelijk de ander pijn doen om van die gevoelens af te komen.. betekent vaak juist dat dit hun manier is om van (teveel) gevoelens af te komen, zelf. Om een rigoureus einde te maken, zonder verder gezeur te willen en voor zichzelf dit soort redenen te bedenken, waarom ze jou niet meer willen.. dat maakt het makkelijker voor hen, en hun gevoelens. Denken niet aan jouwe en wat dat met jou doet..
Ja, dat beeld is wat ze laten zien en je op woorden (en daden) moet afgaan, wat je te zien krijgt idd. Dat het later alleen seks en egostrelen is, is omdat ze omdraaien als een blad aan een boom als het fout gaat/over is/stressy wordt. Maken zichzelf dat ook wijs, wat niet wil zeggen dat het gedurende jullie sv ook zo wAs.. Geloof me, ik ken er ook zoeen (denk zelfs 2) en die op die manier met dit soort redenen kwamen (niet tegenover mij) en ook met die "conclusies" achteraf van: ik viel kennelijk voor je uiterlijk/seks, niet voor je innerlijk" enz.
Opzettelijk de ander pijn doen om van die gevoelens af te komen.. betekent vaak juist dat dit hun manier is om van (teveel) gevoelens af te komen, zelf. Om een rigoureus einde te maken, zonder verder gezeur te willen en voor zichzelf dit soort redenen te bedenken, waarom ze jou niet meer willen.. dat maakt het makkelijker voor hen, en hun gevoelens. Denken niet aan jouwe en wat dat met jou doet..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 10:02
@Stew: ik heb zo iemand in mijn directe omgeving, maar dan een graadje erger (ik vermoed borderline-achtig) en zie hoe die met alle relaties problemen heeft/krijgt (liefdes-,familie-,zakelijke- en vriendenrelaties) en dat is geen makkelijk leven, ook niet voor hen.. (van 100% contact naar nooit meer willen zien, soms om het geringste meningsverschil).
Omdat ik probeer goed te blijven omgaan met diegene, zonder mijzelf tekort te doen, ben ik daar nogal ingedoken tijdje geleden..op je tenen lopen dus om geen moeilijkheden te krijgen, dan/zolang ben je geweldig en kan zomaar om niks omslaan en dan word je de grond in geboord.. allemaal uit eigen pijn en niet kunnen omgaan met emoties..
Omdat ik probeer goed te blijven omgaan met diegene, zonder mijzelf tekort te doen, ben ik daar nogal ingedoken tijdje geleden..op je tenen lopen dus om geen moeilijkheden te krijgen, dan/zolang ben je geweldig en kan zomaar om niks omslaan en dan word je de grond in geboord.. allemaal uit eigen pijn en niet kunnen omgaan met emoties..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 10:16
quote:Suzy65 schreef op 14 april 2010 @ 09:50:
Lisannez, hoe is het nu bij jou thuis? De rust weer wat wedergekeerd?Ja, manlief en ik hebben een goed gesprek gehad waarin veel uitgesproken is en waarin veel duidelijk geworden is. We komen er wel uit. Er blijkt bij hem meer aan de hand te zijn. Iets wat niet zozeer met onze relatie te maken heeft maar wat wel meespeelt/doorwerkt. Beetje cryptisch omschreven misschien.
Lisannez, hoe is het nu bij jou thuis? De rust weer wat wedergekeerd?Ja, manlief en ik hebben een goed gesprek gehad waarin veel uitgesproken is en waarin veel duidelijk geworden is. We komen er wel uit. Er blijkt bij hem meer aan de hand te zijn. Iets wat niet zozeer met onze relatie te maken heeft maar wat wel meespeelt/doorwerkt. Beetje cryptisch omschreven misschien.
woensdag 14 april 2010 om 10:47
Geeft niet Lisannez, fijn dat jullie wat nader tot elkaar gekomen zijn en kunnen praten, dat is al heel wat! Goed teken! En goed gedaan, dat ie open is naar jou daarover. Zo zie je, er speelt vaak meer in iemands hoofd, wat je niet weet en alles aan jezelf wijt.
Over andere zorgen praten enz helpt allemaal mee aan het vertrouwen in elkaar en de gezamenlijke toekomst! Samen problemen aanpakken en tegenslagen/onzekerheden overwinnen zal je relatie versterken..
Houd vol dus..
Maakt dat verschil in je gedachten over sv?
Over andere zorgen praten enz helpt allemaal mee aan het vertrouwen in elkaar en de gezamenlijke toekomst! Samen problemen aanpakken en tegenslagen/onzekerheden overwinnen zal je relatie versterken..
Houd vol dus..
Maakt dat verschil in je gedachten over sv?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 11:15
Suzy, ik heb mogelijkheden om op mezelf te wonen evt met mn kinderen (eentje is al bijna volwassen trouwens). Financieel ben ik onafhankelijk, dat is het niet.
Het is meer dat ik zo ontzettend verliefd ben (in mijn beleving) dat ik bang ben door deze vertroebeling verkeerde keuzes te maken.
Ik heb het niet slecht thuis. We zijn uit elkaar gegroeid en hebben dat beiden laten gebeuren. We hebben ook geen hekel aan elkaar, gaan onze eigen gang waardoor hij zn "ding" kan doen en ik het mijne. Mijn ding is niet zuiver, dat besef ik zo ten volle.
Ook in gesprekken met man voel ik mn dubbele agenda zo duidelijk aanwezig.
@lisannez, heel fijn voor jullie. Wat kan alles snel veranderen he? Dag voor dag kan het weer anders zijn.
Het is meer dat ik zo ontzettend verliefd ben (in mijn beleving) dat ik bang ben door deze vertroebeling verkeerde keuzes te maken.
Ik heb het niet slecht thuis. We zijn uit elkaar gegroeid en hebben dat beiden laten gebeuren. We hebben ook geen hekel aan elkaar, gaan onze eigen gang waardoor hij zn "ding" kan doen en ik het mijne. Mijn ding is niet zuiver, dat besef ik zo ten volle.
Ook in gesprekken met man voel ik mn dubbele agenda zo duidelijk aanwezig.
@lisannez, heel fijn voor jullie. Wat kan alles snel veranderen he? Dag voor dag kan het weer anders zijn.
woensdag 14 april 2010 om 11:20
woensdag 14 april 2010 om 11:28
Stew het probleem (mijn probleem) is dat ik in deze relatie nog nooit voor mezelf heb gekozen hoe banaal dat ook klinkt.
Dat heb ik thuis ook aangegeven en wordt erkent door man.
Mijn verliefdheid vertroebelt alles, dat is waar, dat schreef ik ook. Ik weet niet eens wat, hoe en waarom te kiezen, nu.
Dat heb ik thuis ook aangegeven en wordt erkent door man.
Mijn verliefdheid vertroebelt alles, dat is waar, dat schreef ik ook. Ik weet niet eens wat, hoe en waarom te kiezen, nu.
woensdag 14 april 2010 om 11:43
woensdag 14 april 2010 om 12:11
woensdag 14 april 2010 om 12:34
Ninah, de hele maatschappij is momenteel erop gericht dat je een keuze moet maken. Maar van wie moet of hoort dat eigenlijk?
Ik ben het daar niet meer mee eens. Soms kan het samengaan, soms is er een middenweg mogelijk.
Ik weet wel dat familie, vriendinnen en "De maatschappij" incl relatietherapeuten/ coaches meestal vinden dat er gekozen dient te worden. Heb zelf een coachingsopleiding gedaan, maar ben het er niet (meer) mee eens..
Je wil niet weten hoe diep ik ben gegaan na die scheiding. Ook ex werd verscheurd door het idee te moeten kiezen, we waren wel uit elkaar gegroeid, maar er was zooooooveel wel, wat ook belangrijk was en appels en peren vergelijken als je dan moet kiezen. Eigenlijk hartverscheurend, dat we dit idee allemaal opgelegd krijgen of diep van binen als overtuiging hebben (meegekregen): trouw zijn of een keuze maken, dan ben je "okee bezig". Niemand vraagt zich af of dat zo is, zelfs denk je allemaal zo, tot het je zelf gebeurt of je partner..
En dan ga je twijfelen, want het voelt vaak niet fout, maar toch vind je het fout. En moet dus gaan kiezen, vindt "men" (en jijzelf).
Anders "eet je van 2 walletjes" of ben je besluiteloos, weet je niet wat je wil enz.
Het zou veel leed kunnen besparen als we daar eens massaal langzaam anders in gingen denken (1 op 3 vrouwen heeft al eens iets gehad met een getrouwde partner bijv)..
Vroeger hield men het "kapitaal" en het gezin/ familie bij elkaar (en nog, in "gegoede kringen") en had er een minnaar en minnares bij. Heel normaal. Je hoeft niet altijd te kiezen..
Nu denk ik vaak: soms kan je best bij elkaar blijven vanwege heel andere OOK waardevolle liefde en binding samen. De achtergrond die je samen hebt beleefd, het gezamenlijk verleden, het gezin, levenswijze, betrokkenheid, vriendenkring, gedeelde leven en interesses. En daarnaast ook een stuk voor jezelf en je passies, vriendinnen, hobby's en ja, waarom geen seks?
Het zijn de zgn algemeen geldende normen en waarden, van nu, cultuur- en tijdsbepaald, ooit ingevoerd om goede redenen (bastaardkinderen en dat het uit de hand liep) en wij volgen dit allemaal braaf omdat wij geloven dat hoe we opgevoed zijn, wij ook moeten zijn/ gedragen. Algemeen betekent de meerderheid. De vraag is of dat nog zo is, als ik zo om me heen kijk!
Waarom moeten we zijn zoals "iedereen" en zoals "men dat voorschrijft"? En mensen die het anders meemaken/ beleven veroordelen en dwingen tot keuzes, die op andere gebieden in jezelf en je gezin veel impact en pijn geven?Als dat misschien ook anders kan..
En allemaal omdat we willen vasthouden aan die norm. Net als de paus condooms verbiedt en half Afrika doodgaat: eigen schuld en moeten jullie maar trouw zijn?? Is dat nog van deze tijd?
Ik ben het daar niet meer mee eens. Soms kan het samengaan, soms is er een middenweg mogelijk.
Ik weet wel dat familie, vriendinnen en "De maatschappij" incl relatietherapeuten/ coaches meestal vinden dat er gekozen dient te worden. Heb zelf een coachingsopleiding gedaan, maar ben het er niet (meer) mee eens..
Je wil niet weten hoe diep ik ben gegaan na die scheiding. Ook ex werd verscheurd door het idee te moeten kiezen, we waren wel uit elkaar gegroeid, maar er was zooooooveel wel, wat ook belangrijk was en appels en peren vergelijken als je dan moet kiezen. Eigenlijk hartverscheurend, dat we dit idee allemaal opgelegd krijgen of diep van binen als overtuiging hebben (meegekregen): trouw zijn of een keuze maken, dan ben je "okee bezig". Niemand vraagt zich af of dat zo is, zelfs denk je allemaal zo, tot het je zelf gebeurt of je partner..
En dan ga je twijfelen, want het voelt vaak niet fout, maar toch vind je het fout. En moet dus gaan kiezen, vindt "men" (en jijzelf).
Anders "eet je van 2 walletjes" of ben je besluiteloos, weet je niet wat je wil enz.
Het zou veel leed kunnen besparen als we daar eens massaal langzaam anders in gingen denken (1 op 3 vrouwen heeft al eens iets gehad met een getrouwde partner bijv)..
Vroeger hield men het "kapitaal" en het gezin/ familie bij elkaar (en nog, in "gegoede kringen") en had er een minnaar en minnares bij. Heel normaal. Je hoeft niet altijd te kiezen..
Nu denk ik vaak: soms kan je best bij elkaar blijven vanwege heel andere OOK waardevolle liefde en binding samen. De achtergrond die je samen hebt beleefd, het gezamenlijk verleden, het gezin, levenswijze, betrokkenheid, vriendenkring, gedeelde leven en interesses. En daarnaast ook een stuk voor jezelf en je passies, vriendinnen, hobby's en ja, waarom geen seks?
Het zijn de zgn algemeen geldende normen en waarden, van nu, cultuur- en tijdsbepaald, ooit ingevoerd om goede redenen (bastaardkinderen en dat het uit de hand liep) en wij volgen dit allemaal braaf omdat wij geloven dat hoe we opgevoed zijn, wij ook moeten zijn/ gedragen. Algemeen betekent de meerderheid. De vraag is of dat nog zo is, als ik zo om me heen kijk!
Waarom moeten we zijn zoals "iedereen" en zoals "men dat voorschrijft"? En mensen die het anders meemaken/ beleven veroordelen en dwingen tot keuzes, die op andere gebieden in jezelf en je gezin veel impact en pijn geven?Als dat misschien ook anders kan..
En allemaal omdat we willen vasthouden aan die norm. Net als de paus condooms verbiedt en half Afrika doodgaat: eigen schuld en moeten jullie maar trouw zijn?? Is dat nog van deze tijd?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 12:45
Quote Suzy 12:34
Nu denk ik vaak: soms kan je best bij elkaar blijven vanwege heel andere OOK waardevolle liefde en binding samen. De achtergrond die je samen hebt beleefd, het gezamenlijk verleden, het gezin, levenswijze, betrokkenheid, vriendenkring, gedeelde leven en interesses. En daarnaast ook een stuk voor jezelf en je passies, vriendinnen, hobby's en ja, waarom geen seks?
Dit stukje raakt precies de kern van hoe ik het voel en hoe wij leven. Alleen nog het "waarom geen seks" ....
Nu denk ik vaak: soms kan je best bij elkaar blijven vanwege heel andere OOK waardevolle liefde en binding samen. De achtergrond die je samen hebt beleefd, het gezamenlijk verleden, het gezin, levenswijze, betrokkenheid, vriendenkring, gedeelde leven en interesses. En daarnaast ook een stuk voor jezelf en je passies, vriendinnen, hobby's en ja, waarom geen seks?
Dit stukje raakt precies de kern van hoe ik het voel en hoe wij leven. Alleen nog het "waarom geen seks" ....
woensdag 14 april 2010 om 12:51
Kortom: al dat pijnigen en piekeren over "moeten kiezen" kan je ook kiezen om dat niet te doen en jezelf daar niet mee te kwellen.
Zo denk ik dat juist heel veel huwelijken en gezinnen bij elkaar blijven, OMDAT die passie (al dan niet stiekem) bij iemand anders wordt gevonden. Zoals wanneer je een man hebt die niet van praten houdt, je dat bij vriendinnen/familie zal zoeken, of andere dingen die niet overeenkomen compenseert met anderen.
Wat doen we onszelf toch aan (en anderen) met die keuze? Omdat het "not done is" als het om seks gaat. Daarin moet je slikken of stikken wat je niet krijgt, elkaar maar om wegdoen als dat niet botert of afneemt (hoeveel verdriet ook, omdat er ook veel moois en fijns en liefde is), en dan is je hele afgelopen huwelijk kennelijk niet De Ware, enz?!
Ben het daar niet mee eens. De binding en hechting en zoveel waardevols kan soms gewoon behouden blijven. En eerlijk duurt het langst? Niet altijd. Integer mee omgaan duurt het langst en dat is inschatten en rekening houden met de gevoelens van de partner. Eerlijk zijn IS niet altijd het beste of liefdevolste wat je kan doen.
En wat ik eerder schreef; je kan ook met waardevolle exen een heel liefdevolle band houden, behouden wat er wel is. Maar heb er nog steeds pijn van (scheiding) en het idee dat we niet alles hadden hoeven loslaten. Dan zegt men: je bent niet los van je ex, dat ben ik idd niet, voor zover die dingen die je nog steeds deelt en kan delen. Dat hij seks met een ander heeft doet me niks, ik zoek dat ook bij anderen.
Maar blijf erbij dat een gezin uit elkaar (hoe goed mogelijk dat ook is opgelost nu), soms niet nodig is. Wat moeilijker wordt als de sv een volle partner wil worden en/of de nr 1 er druk op zet.
Maar als we nu eens anders gingen denken hierover, zou niet ieder voor zich voor deze soms enorme keuzes staan (liefde voor je gezin of voor passie/verliefd met een ander, wat niet te vergelijken is met elkaar) wat soms onmenselijk veel leed, soms levenslange haat en diepe wonden (bij sommige exen of kinderen) getwijfel en schuldgevoel veroorzaakt..
Eigenlijk ongelooflijk dat anno 2009 nog zoveel gekwetstheid voortkomt uit (verouderde?) opvattingen bij beide partners, angst voor afwijzing, behoefte aan "zekerheid" enz. Als je iemand niet weg hoeft te gooien om passie elders, maar die "bezadigder liefde" ook kan waarderen en in stand houdt, zouden heel wat minder mensen zich zo afgewezen voelen als nu (aantal scheidingen en singles en onverwerkte emoties en illusies)..
En zo ook met kinderen: als we dit sprookje blijven bijbrengen en scheiden als "falen" bestempelen, als mislukt, zielig voor de kinderen, enz, dan blijft dit zo..
Denk wel dat we (langzaam) op weg zijn naar ruimdenkender, maar er zal ook veel verzet zijn.. hoe onzekerder/angstiger, hoe meer belang bij die pseudozekerheid..
Vind het wel erg dat zoveel mensen zo nog denken en zichzelf zoveel leed aandoen.. omdat ze vaak helemaal niet die andere dingen die wel fijn zijn thuis weg willen doen. En net zo belangrijk is voor je geluk (gezin bij elkaar) als je eigen passie. Dat maakt die keuze zo moeilijk/ onmenselijk en diepgaand..
En toch, als we dan kiezen, zal het een of het ander een schaduw werpen op dat geluk, wat moeilijk gebouwd kan worden op verdriet van dierbaren en geliefden en kinderen..
Zo denk ik dat juist heel veel huwelijken en gezinnen bij elkaar blijven, OMDAT die passie (al dan niet stiekem) bij iemand anders wordt gevonden. Zoals wanneer je een man hebt die niet van praten houdt, je dat bij vriendinnen/familie zal zoeken, of andere dingen die niet overeenkomen compenseert met anderen.
Wat doen we onszelf toch aan (en anderen) met die keuze? Omdat het "not done is" als het om seks gaat. Daarin moet je slikken of stikken wat je niet krijgt, elkaar maar om wegdoen als dat niet botert of afneemt (hoeveel verdriet ook, omdat er ook veel moois en fijns en liefde is), en dan is je hele afgelopen huwelijk kennelijk niet De Ware, enz?!
Ben het daar niet mee eens. De binding en hechting en zoveel waardevols kan soms gewoon behouden blijven. En eerlijk duurt het langst? Niet altijd. Integer mee omgaan duurt het langst en dat is inschatten en rekening houden met de gevoelens van de partner. Eerlijk zijn IS niet altijd het beste of liefdevolste wat je kan doen.
En wat ik eerder schreef; je kan ook met waardevolle exen een heel liefdevolle band houden, behouden wat er wel is. Maar heb er nog steeds pijn van (scheiding) en het idee dat we niet alles hadden hoeven loslaten. Dan zegt men: je bent niet los van je ex, dat ben ik idd niet, voor zover die dingen die je nog steeds deelt en kan delen. Dat hij seks met een ander heeft doet me niks, ik zoek dat ook bij anderen.
Maar blijf erbij dat een gezin uit elkaar (hoe goed mogelijk dat ook is opgelost nu), soms niet nodig is. Wat moeilijker wordt als de sv een volle partner wil worden en/of de nr 1 er druk op zet.
Maar als we nu eens anders gingen denken hierover, zou niet ieder voor zich voor deze soms enorme keuzes staan (liefde voor je gezin of voor passie/verliefd met een ander, wat niet te vergelijken is met elkaar) wat soms onmenselijk veel leed, soms levenslange haat en diepe wonden (bij sommige exen of kinderen) getwijfel en schuldgevoel veroorzaakt..
Eigenlijk ongelooflijk dat anno 2009 nog zoveel gekwetstheid voortkomt uit (verouderde?) opvattingen bij beide partners, angst voor afwijzing, behoefte aan "zekerheid" enz. Als je iemand niet weg hoeft te gooien om passie elders, maar die "bezadigder liefde" ook kan waarderen en in stand houdt, zouden heel wat minder mensen zich zo afgewezen voelen als nu (aantal scheidingen en singles en onverwerkte emoties en illusies)..
En zo ook met kinderen: als we dit sprookje blijven bijbrengen en scheiden als "falen" bestempelen, als mislukt, zielig voor de kinderen, enz, dan blijft dit zo..
Denk wel dat we (langzaam) op weg zijn naar ruimdenkender, maar er zal ook veel verzet zijn.. hoe onzekerder/angstiger, hoe meer belang bij die pseudozekerheid..
Vind het wel erg dat zoveel mensen zo nog denken en zichzelf zoveel leed aandoen.. omdat ze vaak helemaal niet die andere dingen die wel fijn zijn thuis weg willen doen. En net zo belangrijk is voor je geluk (gezin bij elkaar) als je eigen passie. Dat maakt die keuze zo moeilijk/ onmenselijk en diepgaand..
En toch, als we dan kiezen, zal het een of het ander een schaduw werpen op dat geluk, wat moeilijk gebouwd kan worden op verdriet van dierbaren en geliefden en kinderen..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 12:58
Ninah: het waarom geen seks is een natuurlijk proces, daarvan ben ik overtuigd.. alleen in deze tijd vinden wij dat dat anders moet en liefst vanzelf moet blijven gaan.
Denk dat het een biologisch iets zelfs is, in de genen.. gezin gebouwd, kinderen bijna zelfstandig en dan qua seksuele aantrekking die partner minder spannend wordt.
Vroeger vond men dat doodnormaal en werd die passie en lust helemaal niet verwacht. Zeker niet van vrouwen. Mannen kunnen tot op hoge leeftijd kinderen verwekken. Vrouwen na de menopauze niet maar werden ook niet geacht lust belangrijk te vinden. Daarom zijn m/v ook anders (in de hersenen): vrouwen meer bindingsstoffen en mannen groter sekshersengebieden. En hormonen.
Vergeet niet dat deze tijd we "hetzelfde" willen zijn als mannen en lust voor vrouwen pas zo'n 30 jaar erkend wordt.. die eis dat het spannend moet blijven bestaat nog niet zo lang. En vertrouwd gaat altijd af van spannend, dat is een natuurwet. Als lust wordt verward met "liefde voor elkaar voelen en uiten", dan is dit geen goede meetlat, denk ik. Ik kan lust voelen voor heel andere mannen dan die relatiemateriaal voor mij zijn en andersom..
En eerst speelde dit argument geen noemenswaardige rol (behalve voor mannen, die sinds jaar en dag vreemdgaan), maar nu is het argument nr 1 waarom mensen denken dat de liefde over is, als passie, spanning en lust eruit is?!
Lust en seks worden onder- en overgewaardeerd..
Denk dat het een biologisch iets zelfs is, in de genen.. gezin gebouwd, kinderen bijna zelfstandig en dan qua seksuele aantrekking die partner minder spannend wordt.
Vroeger vond men dat doodnormaal en werd die passie en lust helemaal niet verwacht. Zeker niet van vrouwen. Mannen kunnen tot op hoge leeftijd kinderen verwekken. Vrouwen na de menopauze niet maar werden ook niet geacht lust belangrijk te vinden. Daarom zijn m/v ook anders (in de hersenen): vrouwen meer bindingsstoffen en mannen groter sekshersengebieden. En hormonen.
Vergeet niet dat deze tijd we "hetzelfde" willen zijn als mannen en lust voor vrouwen pas zo'n 30 jaar erkend wordt.. die eis dat het spannend moet blijven bestaat nog niet zo lang. En vertrouwd gaat altijd af van spannend, dat is een natuurwet. Als lust wordt verward met "liefde voor elkaar voelen en uiten", dan is dit geen goede meetlat, denk ik. Ik kan lust voelen voor heel andere mannen dan die relatiemateriaal voor mij zijn en andersom..
En eerst speelde dit argument geen noemenswaardige rol (behalve voor mannen, die sinds jaar en dag vreemdgaan), maar nu is het argument nr 1 waarom mensen denken dat de liefde over is, als passie, spanning en lust eruit is?!
Lust en seks worden onder- en overgewaardeerd..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 14 april 2010 om 13:08
Hoe vaak hoor ik hier niet: SV is supergeil en fantastisch in bed en spannend enz.. maar zou ik niet mee kunnen leven/ willen leven? Of allerlei andere dingen die dan weer niet kloppen qua karakter/ levenswijze enz?
Kijk, jij bent verliefd, Ninah, dat ligt anders. Maar niet zelden zullen heftige (seks)verlangens daarmee verward worden (zie al die relaties na scheiding die stuklopen, ik geloof 85%.. omdat men geloofde dat het verliefd was (hele persoon) en voornl het spannende was (een deel,passie, seks, spanning)..
Het ontbreken ervan kan wel als reden voelen om uit elkaar te gaan, maar overwegend enkel passie red je het ook niet mee. De kunst is te onderscheiden of het verliefd is of passie/seks.. omdat je dit waarschijnlijk de laatste keer voor je nr 1 voelde, destijds, kan je dat gelijkstellen met verliefd. (en dat kan ook waar zijn, maar hoeft niet).
Echt, het is nog niet zo lang in zwang, passie en zelfs verliefdheid niet als basis voor relatie/gezin.. en nu belangrijkste reden, omdat we (willen) geloven dat Ware Liefde ook passioneel blijft, tot de dood ons scheidt..
Ik weet niet eens of dat mogelijk is..
(en waarom sv's jaren spannend blijven mag zich raden: enorme seksuele klik, blijvend aandacht aan besteden (gaat ook niet vanzelf), stiekem, hoort niet (extra spannend), mag niet, en bovenal omdat je niet een dagelijks leven en zorgen en stress deelt, maar elkaar eens in de zoveel tijd ziet??), dan kan je het veel langer spannend/volhouden zonder ergernissen en lief en leed, hoor..
Kijk, jij bent verliefd, Ninah, dat ligt anders. Maar niet zelden zullen heftige (seks)verlangens daarmee verward worden (zie al die relaties na scheiding die stuklopen, ik geloof 85%.. omdat men geloofde dat het verliefd was (hele persoon) en voornl het spannende was (een deel,passie, seks, spanning)..
Het ontbreken ervan kan wel als reden voelen om uit elkaar te gaan, maar overwegend enkel passie red je het ook niet mee. De kunst is te onderscheiden of het verliefd is of passie/seks.. omdat je dit waarschijnlijk de laatste keer voor je nr 1 voelde, destijds, kan je dat gelijkstellen met verliefd. (en dat kan ook waar zijn, maar hoeft niet).
Echt, het is nog niet zo lang in zwang, passie en zelfs verliefdheid niet als basis voor relatie/gezin.. en nu belangrijkste reden, omdat we (willen) geloven dat Ware Liefde ook passioneel blijft, tot de dood ons scheidt..
Ik weet niet eens of dat mogelijk is..
(en waarom sv's jaren spannend blijven mag zich raden: enorme seksuele klik, blijvend aandacht aan besteden (gaat ook niet vanzelf), stiekem, hoort niet (extra spannend), mag niet, en bovenal omdat je niet een dagelijks leven en zorgen en stress deelt, maar elkaar eens in de zoveel tijd ziet??), dan kan je het veel langer spannend/volhouden zonder ergernissen en lief en leed, hoor..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
