Seks
alle pijlers
Seksuele problemen al 5 jaar: komt het ooit nog goed??
donderdag 17 februari 2011 om 23:48
Eerste half jaar van onze relatie lekker 'handmatige' en orale seks gehad, maar toen de penetratie kwam volgde vaginisme vanuit mijn kant en nu zijn we 5 jaar verder en nog steeds pijn bij de seks. Inmiddels wel voor in behandeling bij verschillende hulpverleners. Maar juist door die hulp wordt het voor mij een nóg groter probleem omdat ik er des te meer mee bezig ben... Ik ga me zelfs afvragen of de seks ooit nog goed zal zijn. Want hoewel álles in onze relatie goed zit, is het op seksgebied dus al 5 jaar moeilijk (oftewel voor mij vooral pijnlijk)... Iemand misschien ervaring mee en kun je me zeggen of ik toch nog mag hopen op een wél leuk en lekker seksleven? Ik heb de hoop namelijk bijna opgegeven....
vrijdag 18 februari 2011 om 15:54
quote:luckyjane schreef op 18 februari 2011 @ 00:27:
[...]
Doe 's effe normaal, Quattro! Dit getuigt van weinig respect naar Tralalam en haar probleem. Vaginisme is geen probleem van een man maar van een vrouw. Ik zou eens even googlen als ik jou was.
Ik doe normaal, jij doet raar. Misschien kun je voortaan even de moeite nemen om hier op deze pijler je in te lezen over vaginisme. Zijn al meerdere vrouwen geweest die aangaven dat hun probleem voorbij was toen ze een andere vriend/man kregen.
Zat dus tussen hun oren, en niet tussen hun benen.
[...]
Doe 's effe normaal, Quattro! Dit getuigt van weinig respect naar Tralalam en haar probleem. Vaginisme is geen probleem van een man maar van een vrouw. Ik zou eens even googlen als ik jou was.
Ik doe normaal, jij doet raar. Misschien kun je voortaan even de moeite nemen om hier op deze pijler je in te lezen over vaginisme. Zijn al meerdere vrouwen geweest die aangaven dat hun probleem voorbij was toen ze een andere vriend/man kregen.
Zat dus tussen hun oren, en niet tussen hun benen.
vrijdag 18 februari 2011 om 16:05
TO, nog even over de pil. Ik weet natuurlijk ook niet of hij voor jou gaat helpen. Maar ik dacht dat het ook zou kunnen dat je je spieren aanspant omdat het pijn doet, en je zo in een vicieuze cirkel komt en uiteindelijk vaginisme ontwikkelt.
De pijn kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden doordat je kleine scheurtjes hebt of op dat moment krijgt die steeds weer open gaan. Een andere pil (of geen) en daarnaast eventueel zalf kan dan helpen.
Veel sterkte, het is echt geen leuk probleem. Ik hoop echt voor je dat het zo snel mogelijk goed komt.
De pijn kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden doordat je kleine scheurtjes hebt of op dat moment krijgt die steeds weer open gaan. Een andere pil (of geen) en daarnaast eventueel zalf kan dan helpen.
Veel sterkte, het is echt geen leuk probleem. Ik hoop echt voor je dat het zo snel mogelijk goed komt.
vrijdag 18 februari 2011 om 16:42
@ Primabella: heb idd wondjes van binnen, zie: http://www.gezondheidsple ... 1076/focale-vulvitis.html
Dat is namelijk wat ik heb...
Ik gebruik idd ook zalf, maar die plakt heel erg, wat ook heel vervelend is... Maar ja, misschien dan toch ook maar 's stoppen met de pil dan. Wie weet of het helpt....
Thanks voor je begrip en tips!
Dat is namelijk wat ik heb...
Ik gebruik idd ook zalf, maar die plakt heel erg, wat ook heel vervelend is... Maar ja, misschien dan toch ook maar 's stoppen met de pil dan. Wie weet of het helpt....
Thanks voor je begrip en tips!
vrijdag 18 februari 2011 om 20:56
@ Tralalm en Primabella;
Wellicht dat even stoppen met de pil of een andere al een verandering teweeg kan brengen. Het is iig het proberen waard!
Mijn tips; veel in bad met badedas, voor de wondjes en de ontspanning. Dagjes sauna, geen of zo min mogelijk broeken, geen onderbroek 's nachts. Kortom zoveel mogelijk open en vrij laten, zodat er zuurstof bij kan.
Bij heeft het oefenen met pellotes geweldig goed geholpen, wel met heel veel glijmiddel.Echt overdreven veel om schuren te voorkomen! Ik ben begonnen in bad met een eigen vinger en zo eerst zelf opbouwen. Mijn vriend was er wel altijd bij, om zo het samen te doorstaan en wederzijds vertrouwen te krijgen. Op die manier leerde hij mij precies na te doen en wist waar en wat het meeste pijn deed. En zo samen alles opbouwen. Geloof me dit kost enorm veel tijd en energie, maar is absoluut de moeite waard. Bloed, zweet en tranen.....
Nog even op je eerdere vraag; ik heb in totaal 3 operaties gehad, welke, na de nodige complicaties, het uiteindelijke resultaat hebben behaald. Onderschat het echter niet en probeer het eerst op de bovenstaande manieren.
@quattro 35; wordt volwassen man! Je mening is wel erg kort door de bocht en egoistisch. Dat het voor een deel tussen de oren zit ben ik het helemaal mee eens, maar dat heeft niks met je partner te maken. Als jij je partner zou verlaten vanwege deze problemen, ben je je partner niet waard.
Wellicht dat even stoppen met de pil of een andere al een verandering teweeg kan brengen. Het is iig het proberen waard!
Mijn tips; veel in bad met badedas, voor de wondjes en de ontspanning. Dagjes sauna, geen of zo min mogelijk broeken, geen onderbroek 's nachts. Kortom zoveel mogelijk open en vrij laten, zodat er zuurstof bij kan.
Bij heeft het oefenen met pellotes geweldig goed geholpen, wel met heel veel glijmiddel.Echt overdreven veel om schuren te voorkomen! Ik ben begonnen in bad met een eigen vinger en zo eerst zelf opbouwen. Mijn vriend was er wel altijd bij, om zo het samen te doorstaan en wederzijds vertrouwen te krijgen. Op die manier leerde hij mij precies na te doen en wist waar en wat het meeste pijn deed. En zo samen alles opbouwen. Geloof me dit kost enorm veel tijd en energie, maar is absoluut de moeite waard. Bloed, zweet en tranen.....
Nog even op je eerdere vraag; ik heb in totaal 3 operaties gehad, welke, na de nodige complicaties, het uiteindelijke resultaat hebben behaald. Onderschat het echter niet en probeer het eerst op de bovenstaande manieren.
@quattro 35; wordt volwassen man! Je mening is wel erg kort door de bocht en egoistisch. Dat het voor een deel tussen de oren zit ben ik het helemaal mee eens, maar dat heeft niks met je partner te maken. Als jij je partner zou verlaten vanwege deze problemen, ben je je partner niet waard.
vrijdag 18 februari 2011 om 21:31
Ik ben geen arts, en je gaat al naar artsen en hulpverleners, dus dat gedeelte doe je al goed en heb je geen hulp voor nodig van dit forum.
Wat ik wel kan vertellen is dat een algemene boerenverstandregel in de seks in dit geval het vinden van een oplossing kan ondersteunen. Die regel luidt: als iets niet lekker is, doe het dan niet. Je kunt hem ook anders, positiever, formuleren: doe wat je lekker vindt.
Kijk, ik zeg niet dat je vaginisme helemaal tussen je oren zit. Maar wat er zich tussen je oren afspeelt heeft er in elk geval wel invloed op. En het feit dat je je focust op iets dat overduidelijk niet prettig is - geslachtsgemeenschap - en daarvoor allerlei zaken die je zegt wel prettig te vinden laat overschaduwen, helpt niet mee.
Anders gezegd: geslachtsverkeer is niet de enige vorm van seks. Manuele seks is seks. Orale seks is seks. Anale seks is seks. En er zijn nog duizend en een andere vormen - van zachtjes masseren, via neuken tussen je borsten, via strelen van allerlei lichaamsdelen, tot zachte tot hardere sm. Dat kan allemaal zonder penetratie van je vagina. Koop een kleine dildo. Maar dan ook echt een kleine. Zeg hem die te gebruiken.
Misschien ben je te vroeg begonnen aan geslachtsgemeenschap. Het is niet dé oplossing, maar het helpt denk ik wel bij het vinden van een oplossing: haal geslachtsgemeenschap, excpliciet in een gesprek, weer van het menu af. Leer weer te relaxen in elkaars bijzijn. Leer dat je elkaar tevreden kunt maken, dat je elkaar kunt bevredigen, dat je een bevredigender seksleven kunt hebben dan wat je nu hebt.
Je schrijft zelf dat je twijfelt of je uberhaupt met deze man een goed seksleven kunt hebben. Die twijfel speelt zeker mee in je vaginisme. Maar die twijfel is niet nodig, want je schrijft ook dat je een fijn seksleven hebt gehad met hem - totdat jullie geslachtsgemeenschap gingen hebben. Schakel dus weer terug naar dat eerdere seksleven, zodat je in elk geval weet dat het zin heeft om met elkaar door te gaan, zodat je gelukkiger bent dan nu, zodat hij tevredener is dan nu, zodat jullie het weer fijn kunnen hebben. Misschien niet met 100% van de menukaart, maar dan toch wel met 80%.
Heb dat gesprek.
En weet je, mocht je bang zijn dat hij weigert om de geslachtsgemeenschap van het menu te halen: ook als hij dat doet, draagt dat bij aan de oplossing van het probleem. Want dan weet je dat hij je veel te erg onder druk zet met seks, dat hij onderdeel is van het probleem, en dat hij je niet waard is.
Shepherd
Wat ik wel kan vertellen is dat een algemene boerenverstandregel in de seks in dit geval het vinden van een oplossing kan ondersteunen. Die regel luidt: als iets niet lekker is, doe het dan niet. Je kunt hem ook anders, positiever, formuleren: doe wat je lekker vindt.
Kijk, ik zeg niet dat je vaginisme helemaal tussen je oren zit. Maar wat er zich tussen je oren afspeelt heeft er in elk geval wel invloed op. En het feit dat je je focust op iets dat overduidelijk niet prettig is - geslachtsgemeenschap - en daarvoor allerlei zaken die je zegt wel prettig te vinden laat overschaduwen, helpt niet mee.
Anders gezegd: geslachtsverkeer is niet de enige vorm van seks. Manuele seks is seks. Orale seks is seks. Anale seks is seks. En er zijn nog duizend en een andere vormen - van zachtjes masseren, via neuken tussen je borsten, via strelen van allerlei lichaamsdelen, tot zachte tot hardere sm. Dat kan allemaal zonder penetratie van je vagina. Koop een kleine dildo. Maar dan ook echt een kleine. Zeg hem die te gebruiken.
Misschien ben je te vroeg begonnen aan geslachtsgemeenschap. Het is niet dé oplossing, maar het helpt denk ik wel bij het vinden van een oplossing: haal geslachtsgemeenschap, excpliciet in een gesprek, weer van het menu af. Leer weer te relaxen in elkaars bijzijn. Leer dat je elkaar tevreden kunt maken, dat je elkaar kunt bevredigen, dat je een bevredigender seksleven kunt hebben dan wat je nu hebt.
Je schrijft zelf dat je twijfelt of je uberhaupt met deze man een goed seksleven kunt hebben. Die twijfel speelt zeker mee in je vaginisme. Maar die twijfel is niet nodig, want je schrijft ook dat je een fijn seksleven hebt gehad met hem - totdat jullie geslachtsgemeenschap gingen hebben. Schakel dus weer terug naar dat eerdere seksleven, zodat je in elk geval weet dat het zin heeft om met elkaar door te gaan, zodat je gelukkiger bent dan nu, zodat hij tevredener is dan nu, zodat jullie het weer fijn kunnen hebben. Misschien niet met 100% van de menukaart, maar dan toch wel met 80%.
Heb dat gesprek.
En weet je, mocht je bang zijn dat hij weigert om de geslachtsgemeenschap van het menu te halen: ook als hij dat doet, draagt dat bij aan de oplossing van het probleem. Want dan weet je dat hij je veel te erg onder druk zet met seks, dat hij onderdeel is van het probleem, en dat hij je niet waard is.
Shepherd
vrijdag 18 februari 2011 om 22:09
Het lijkt me een steeds groter probleem te worden, omdat je seks inmiddels associeert met pijn en negatief/ verplicht oefenen, moeite voor moeten doen. Moeten, presteren, en (kunnen) falen, opdrachten, oefeningen, eraan "moeten werken". Allemaal extra negatieve associaties. Van de regen in de drup haast. Eerst genoot je nog van oraal en handmatig, nu zelfs dat negatief be/geladen geworden, een opgave, je "moet en zal" leren/afleren, enz. Vicieuze circel en alsmaar meer (negatieve) Pavlov-effect.. (de vorige ervaringen zorgen voor de verwachting voor de volgende keer)
Tegenovergestelde van opwindend/geil. En dat is wat je nodig hebt voor eigen plezier en genot in seks.
Als ik zonder enige opwinding mijzelf zou penetreren met wat dan ook en veel glijmiddel, geeft dat weinig gevoel en gaat stroever, is zelfs vervelend of irriteert je huid enz.
Ik denk dat je dat negatieve pavlov-patroon moet doorbreken van seks-zonder-opwinding-maar-met-angst-met/voor-pijn..
Fantaseren over lekkere seks lukt denk ik al haast niet meer als je gedachten over seks in beslag genomen worden door je negatieve (lees: teleurstellende) ervaringen op dit gebied inmiddels.
Ik denk dat die therapieen veel te veel gericht zijn op het lichamelijke. Ik snap dat het een onbewuste samentrekking is inmiddels, maar ik denk dat het enige wat echt helpt het mentale stuk "omturnen" is. Ik ken dit zelf niet, maar heb wel jaren met mentale remmingen op dat gebied (oa door negatieve lading/ervaring) te maken gehad, waardoor ik seks niet bepaald koppelde aan leuk en spannend en geil, maar als een "probleem" beschouwde. Mijn probleem.
Mijn lichaam is niks veranderd sindsdien, maar mijn mentale "seksuele vermogens" wel. Het begon met de wil om dat te veranderen en mezelf leuke ervaringen te gunnen. Me te leren overgeven, te ontdekken, en daar een leuk-spannende "missie" van te maken. Maw: me richten op de opwinding itself, niet enige prestatie (zoals klaarkomen bijv), maar te gaan genieten van de weg zelf, het bezig zijn met seks. En me niet langer te laten leiden door wat het ook was wat me remde en genieten onmogelijk maakte. En ik vond het altijd zo erg voor mijn partner (met diens gezonde behoefte), maar voor mezelf onbelangrijk. Ik onderdrukte daarmee mijn eigen behoeften en zo werd het weer iets wat ik "moest" voor een ander, snap je? Omdat die het verwacht, en mocht verwachten in een liefdesrelatie. De clou bleek echter dat ik vond dat ik mezelf ging gunnen dat ik recht had op genieten en lekkere seks/intimiteit kon en kan delen met een ander.
Voor een groot deel lag het in mijzelf toestemming geven om sexy/geil en ongeremd te mogen worden/zijn. En uberhaubt mijzelf te kennen op allerlei gebieden en daarnaar te gaan luisteren, ipv "wat van mij verwacht wordt". Dat is al een hele bevrijding geweest, maar heb me ook van allerlei verwachtingen (van partner en eigen verwachtingen) "bevrijd".
Mijn focus veranderde dus van "ik ben een probleemgeval" naar "ik ben een hartstochtelijke en sexy vrouw, die (onder bepaalde omstandigheden) enorm opgewonden geil kan worden en kan overgeven aan/genieten van seks"..
Als je die mindset eenmaal gemaakt hebt, en seks een andere lading weet mee te geven (verlangen, opwindend, spannend), is het heel anders dan de verkrampte pogingen die je nu doet.
En ja, dat is dus denk ik zeker wel mogelijk. Zie anderen, die vaginisme overwonnen hebben en de schade inhalen nu.. met hetzelfde lichaam.. het is niet alleen ontspanning (op je gemak voelen bij partner bijv), maar meer dan dat, het is ook een spanning hebben, maar dan een positief leuk-spannende spanning voelen, leuke verwachting, verwachting dat je gaat genieten en zo verlangt daarnaar (je hoofd daar zo naar staat) dat er geen plaats meer is voor verkrampen.
Bewust de tijd nemen om het piekeren hierover om te zetten in opwindende gedachten (of fantasieen van anderen en jezelf), of een therapie in die richting (een algemene dus, niet op seks gericht). Om weer goed contact met je eigen lichaam te maken (ik raad dan af dat met je partner te doen de hele tijd!!) is het nodig om daar tijd voor uit te trekken, je terug te trekken, bij jezelf te kunnen komen. En in haptonomie geloof ik ook bij het herstellen van een goed en positief contact met je (onder)lichaam.
Dus niet in de vorm van oefeningen, moeten, druk erop, maar de nadruk op het leuke (her)ontdekken, gericht op opwinding voelen en meer hoef je niet (niet penetreren, eerst de mindset en contact met je lichaam herstellen).
En zoals Shepherd al zegt: terug naar wat wel fijn en opwindend was samen. Dat dat iig uitgangspunt wordt. Zie de mensen voor wie kinderen krijgen niet vanzelf gaat.. het hele medische circus en "verplicht" vrijen haalt alle lol en genot daarvan af. De focus komt (daardoor?) op "wat niet lukt" en "oefenen" en niet meer op lekker van elkaar genieten.. Dan is op een gegeven moment niet de (angst voor) kinderloosheid wat de relatie bedreigt, maar de emotionele lading die verandert van optimistisch houden van/genieten van elkaar naar pessimistisch (frustratie en onmacht van wat niet lukt en doel is geworden die beperking te overwinnen).
Tegenovergestelde van opwindend/geil. En dat is wat je nodig hebt voor eigen plezier en genot in seks.
Als ik zonder enige opwinding mijzelf zou penetreren met wat dan ook en veel glijmiddel, geeft dat weinig gevoel en gaat stroever, is zelfs vervelend of irriteert je huid enz.
Ik denk dat je dat negatieve pavlov-patroon moet doorbreken van seks-zonder-opwinding-maar-met-angst-met/voor-pijn..
Fantaseren over lekkere seks lukt denk ik al haast niet meer als je gedachten over seks in beslag genomen worden door je negatieve (lees: teleurstellende) ervaringen op dit gebied inmiddels.
Ik denk dat die therapieen veel te veel gericht zijn op het lichamelijke. Ik snap dat het een onbewuste samentrekking is inmiddels, maar ik denk dat het enige wat echt helpt het mentale stuk "omturnen" is. Ik ken dit zelf niet, maar heb wel jaren met mentale remmingen op dat gebied (oa door negatieve lading/ervaring) te maken gehad, waardoor ik seks niet bepaald koppelde aan leuk en spannend en geil, maar als een "probleem" beschouwde. Mijn probleem.
Mijn lichaam is niks veranderd sindsdien, maar mijn mentale "seksuele vermogens" wel. Het begon met de wil om dat te veranderen en mezelf leuke ervaringen te gunnen. Me te leren overgeven, te ontdekken, en daar een leuk-spannende "missie" van te maken. Maw: me richten op de opwinding itself, niet enige prestatie (zoals klaarkomen bijv), maar te gaan genieten van de weg zelf, het bezig zijn met seks. En me niet langer te laten leiden door wat het ook was wat me remde en genieten onmogelijk maakte. En ik vond het altijd zo erg voor mijn partner (met diens gezonde behoefte), maar voor mezelf onbelangrijk. Ik onderdrukte daarmee mijn eigen behoeften en zo werd het weer iets wat ik "moest" voor een ander, snap je? Omdat die het verwacht, en mocht verwachten in een liefdesrelatie. De clou bleek echter dat ik vond dat ik mezelf ging gunnen dat ik recht had op genieten en lekkere seks/intimiteit kon en kan delen met een ander.
Voor een groot deel lag het in mijzelf toestemming geven om sexy/geil en ongeremd te mogen worden/zijn. En uberhaubt mijzelf te kennen op allerlei gebieden en daarnaar te gaan luisteren, ipv "wat van mij verwacht wordt". Dat is al een hele bevrijding geweest, maar heb me ook van allerlei verwachtingen (van partner en eigen verwachtingen) "bevrijd".
Mijn focus veranderde dus van "ik ben een probleemgeval" naar "ik ben een hartstochtelijke en sexy vrouw, die (onder bepaalde omstandigheden) enorm opgewonden geil kan worden en kan overgeven aan/genieten van seks"..
Als je die mindset eenmaal gemaakt hebt, en seks een andere lading weet mee te geven (verlangen, opwindend, spannend), is het heel anders dan de verkrampte pogingen die je nu doet.
En ja, dat is dus denk ik zeker wel mogelijk. Zie anderen, die vaginisme overwonnen hebben en de schade inhalen nu.. met hetzelfde lichaam.. het is niet alleen ontspanning (op je gemak voelen bij partner bijv), maar meer dan dat, het is ook een spanning hebben, maar dan een positief leuk-spannende spanning voelen, leuke verwachting, verwachting dat je gaat genieten en zo verlangt daarnaar (je hoofd daar zo naar staat) dat er geen plaats meer is voor verkrampen.
Bewust de tijd nemen om het piekeren hierover om te zetten in opwindende gedachten (of fantasieen van anderen en jezelf), of een therapie in die richting (een algemene dus, niet op seks gericht). Om weer goed contact met je eigen lichaam te maken (ik raad dan af dat met je partner te doen de hele tijd!!) is het nodig om daar tijd voor uit te trekken, je terug te trekken, bij jezelf te kunnen komen. En in haptonomie geloof ik ook bij het herstellen van een goed en positief contact met je (onder)lichaam.
Dus niet in de vorm van oefeningen, moeten, druk erop, maar de nadruk op het leuke (her)ontdekken, gericht op opwinding voelen en meer hoef je niet (niet penetreren, eerst de mindset en contact met je lichaam herstellen).
En zoals Shepherd al zegt: terug naar wat wel fijn en opwindend was samen. Dat dat iig uitgangspunt wordt. Zie de mensen voor wie kinderen krijgen niet vanzelf gaat.. het hele medische circus en "verplicht" vrijen haalt alle lol en genot daarvan af. De focus komt (daardoor?) op "wat niet lukt" en "oefenen" en niet meer op lekker van elkaar genieten.. Dan is op een gegeven moment niet de (angst voor) kinderloosheid wat de relatie bedreigt, maar de emotionele lading die verandert van optimistisch houden van/genieten van elkaar naar pessimistisch (frustratie en onmacht van wat niet lukt en doel is geworden die beperking te overwinnen).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 februari 2011 om 22:16
@ Primabella: dankjewel voor je lieve berichtje... ik ga het zeker proberen en hoewel ik me afvraag of zoiets 'kleins' zoveel effect kan hebben, is het het natuurlijk wel het proberen waard!!
@ SexyKiki: in bad gaan voelt inderdaad goed, dat moet ik eigenlijk ook vaker doen. Omdat douchen sneller gaat, ga ik vaak niet in bad, maar ik neem me hierbij voor om dat wel vaker te gaan doen... En die pelottes: ik ga de volgende x bij de fysio nog eens vragen wat ze ervan vindt. Ik zag op een site dat ze voor 30 euro te koop zijn, maar dat je wel je behandelschema van je therapeut erbij moet gebruiken.. Daarom wil ik toch eerst even checken wat de fysio ervan zegt. Maar met die goede verhalen van jou, verwacht ik er wel wat goeds van
@ Shepherd: dank voor je feedback en adviezen... Ik wil me zeker niet puur focussen op penetratie, want we hebben sowieso een pijnstop gekregen nu (en daarmee dus ook een penetratiestop). We hebben het echt al een hele tijd niet meer geprobeerd, ben sowieso te bang om het van binnen nog meer kapot te maken dan het al is...
Ik denk trouwens wel dat je gelijk hebt m.b.t. dat ik misschien te vroeg begonnen ben met geslachtsgemeenschap. Ik dácht wel dat ik er klaar voor was, maar mijn lichaam zei heel duidelijk nee. Na een aantal maanden proberen lúkte het wel en was het vaginisme weg, maar de pijn (dyspareunie) bleef.. En daar heb ik nu dus focale vulvitis aan overgehouden
Ik heb een vieb, maar die is vrij ruim. Geen gek idee dus om daar een kleinere bij te kopen om mee te oefenen.
Overigens, vriendlief heeft tot nu toe véél meer geduld dan ik... Oók wat betreft het níet penetreren. Daar ben ik dus heel gelukkig mee, maar zelf voel ik me niet echt gelukkig. Ik kan de laatste tijd bijna niks meer lekker vinden, maar ik ben geloof ik wel toe aan een écht nieuw begin. Misschien dus toch maar eens proberen en dan ook écht gaan oefenen met relaxen samen... Ik probeer het wel, maar verkramp veel te snel. Maar goed, oefening baart kunst......
@ SexyKiki: in bad gaan voelt inderdaad goed, dat moet ik eigenlijk ook vaker doen. Omdat douchen sneller gaat, ga ik vaak niet in bad, maar ik neem me hierbij voor om dat wel vaker te gaan doen... En die pelottes: ik ga de volgende x bij de fysio nog eens vragen wat ze ervan vindt. Ik zag op een site dat ze voor 30 euro te koop zijn, maar dat je wel je behandelschema van je therapeut erbij moet gebruiken.. Daarom wil ik toch eerst even checken wat de fysio ervan zegt. Maar met die goede verhalen van jou, verwacht ik er wel wat goeds van
@ Shepherd: dank voor je feedback en adviezen... Ik wil me zeker niet puur focussen op penetratie, want we hebben sowieso een pijnstop gekregen nu (en daarmee dus ook een penetratiestop). We hebben het echt al een hele tijd niet meer geprobeerd, ben sowieso te bang om het van binnen nog meer kapot te maken dan het al is...
Ik denk trouwens wel dat je gelijk hebt m.b.t. dat ik misschien te vroeg begonnen ben met geslachtsgemeenschap. Ik dácht wel dat ik er klaar voor was, maar mijn lichaam zei heel duidelijk nee. Na een aantal maanden proberen lúkte het wel en was het vaginisme weg, maar de pijn (dyspareunie) bleef.. En daar heb ik nu dus focale vulvitis aan overgehouden
Ik heb een vieb, maar die is vrij ruim. Geen gek idee dus om daar een kleinere bij te kopen om mee te oefenen.
Overigens, vriendlief heeft tot nu toe véél meer geduld dan ik... Oók wat betreft het níet penetreren. Daar ben ik dus heel gelukkig mee, maar zelf voel ik me niet echt gelukkig. Ik kan de laatste tijd bijna niks meer lekker vinden, maar ik ben geloof ik wel toe aan een écht nieuw begin. Misschien dus toch maar eens proberen en dan ook écht gaan oefenen met relaxen samen... Ik probeer het wel, maar verkramp veel te snel. Maar goed, oefening baart kunst......
vrijdag 18 februari 2011 om 23:56
Tralalam: ik zou echt proberen eerst met jezelf op je gemak te zijn en dan je partner er weer bij te betrekken. Bovendien luister je nu meer naar therapeuten en schema's en behandelplannen dan naar jezelf. Tuurlijk snap ik dat die er zijn om je te helpen, maar het blijft de connectie met jezelf en jouw lichaam, het is meer een ziektebeeld wat je aan het genezen bent op deze manier aan het worden.
Denk dat 1 vd dingen die juist kunnen blokkeren het idee is dat je jezelf aan het "behandelen" bent, en dan (onbewust) de verwachting van de therapeuten (en vriend, dwz wat jij voor vriend zou wensen) wil waarmaken. Je hoop op (hulp van) buitenaf hebt gesteld, prima als je ergens niet uitkomt zelf, maar ik bedoel het meer in de zin van: het vertrouwen en geloof in jezelf terugvinden op dit gebied.
Ergens heb ik het idee dat die therapieen weliswaar nuttig zijn en ongetwijfeld beproefde methodes, maar vooral toch symptoombestrijding is, ipv de oorzaken en belemmeringen te vinden (het mentale deel ervan, wat zich in het onbewuste heeft genesteld, door angst en associatie met pijnervaringen en ongemak enz).
Ik wens je iig heel veel succes, hoop dat je de positieve circel in gaat en alsmaar beter zal gaan!
Denk dat 1 vd dingen die juist kunnen blokkeren het idee is dat je jezelf aan het "behandelen" bent, en dan (onbewust) de verwachting van de therapeuten (en vriend, dwz wat jij voor vriend zou wensen) wil waarmaken. Je hoop op (hulp van) buitenaf hebt gesteld, prima als je ergens niet uitkomt zelf, maar ik bedoel het meer in de zin van: het vertrouwen en geloof in jezelf terugvinden op dit gebied.
Ergens heb ik het idee dat die therapieen weliswaar nuttig zijn en ongetwijfeld beproefde methodes, maar vooral toch symptoombestrijding is, ipv de oorzaken en belemmeringen te vinden (het mentale deel ervan, wat zich in het onbewuste heeft genesteld, door angst en associatie met pijnervaringen en ongemak enz).
Ik wens je iig heel veel succes, hoop dat je de positieve circel in gaat en alsmaar beter zal gaan!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 19 februari 2011 om 00:38
quote:quattro35 schreef op 18 februari 2011 @ 15:54:
[...]
Ik doe normaal, jij doet raar. Misschien kun je voortaan even de moeite nemen om hier op deze pijler je in te lezen over vaginisme. Zijn al meerdere vrouwen geweest die aangaven dat hun probleem voorbij was toen ze een andere vriend/man kregen.
Zat dus tussen hun oren, en niet tussen hun benen.Ik ga hier inhoudelijk niet op reageren. Daar is je reactie te respectloos voor. Sorry!
[...]
Ik doe normaal, jij doet raar. Misschien kun je voortaan even de moeite nemen om hier op deze pijler je in te lezen over vaginisme. Zijn al meerdere vrouwen geweest die aangaven dat hun probleem voorbij was toen ze een andere vriend/man kregen.
Zat dus tussen hun oren, en niet tussen hun benen.Ik ga hier inhoudelijk niet op reageren. Daar is je reactie te respectloos voor. Sorry!
zaterdag 19 februari 2011 om 11:46
@Sexikiki: dank je voor je vriendschapsverzoek, viva werkt alleen niet mee.
Ergens had ik gewild dit 3 jaar geleden gelezen te hebben, vooral het laatste stukje van Shepherd! Zou dit wel onder mijn ex zijn neus willen drukken, want hoewel de man niet schuldig hoeft te zijn aan dit probleem (o.a. gelukkig voor tralalam en anderen) het kan wel zo zijn!
En ja, idd ik ben 1 van die vrouwen die keihard de schuld van dit probleem op haar schouders geschoven kreeg, maar achteraf blijkt dat hij mede schuldig was. Hij moest en zou penetreren, een andere vorm van seks, was in zijn ogen geen seks.
Maar Quattro: zat het dan tussen mijn oren? Of ook aan de totale onbegrip van deze man?
Nu gebeurt het ook nog wel eens dat het na heftige seks pijn doet. Geen haar op het hoofd van vriendlief die dan persé moet neuken, integendeel, als hij merkt dat penetratie bij mij pijnlijk is, stopt hij.
Liefs,
Maya
Ergens had ik gewild dit 3 jaar geleden gelezen te hebben, vooral het laatste stukje van Shepherd! Zou dit wel onder mijn ex zijn neus willen drukken, want hoewel de man niet schuldig hoeft te zijn aan dit probleem (o.a. gelukkig voor tralalam en anderen) het kan wel zo zijn!
En ja, idd ik ben 1 van die vrouwen die keihard de schuld van dit probleem op haar schouders geschoven kreeg, maar achteraf blijkt dat hij mede schuldig was. Hij moest en zou penetreren, een andere vorm van seks, was in zijn ogen geen seks.
Maar Quattro: zat het dan tussen mijn oren? Of ook aan de totale onbegrip van deze man?
Nu gebeurt het ook nog wel eens dat het na heftige seks pijn doet. Geen haar op het hoofd van vriendlief die dan persé moet neuken, integendeel, als hij merkt dat penetratie bij mij pijnlijk is, stopt hij.
Liefs,
Maya
zaterdag 19 februari 2011 om 18:23
@Mayaelf; het wil idd niet zo vlottenop Viva. Krijg mijn profiel ook niet bewerkt. Heb de redactie al gemaild. De reden dat ik je wilde toevoegen als vriend is omdat ik zoveel in je reacties herken. Zowel op dit topic als de swing topics. We staan er redelijk hetzelfde in.
Mbt dit topic blijft het me verbazen hoeveel vrouwen er last van hebben. Gelukkig wordt het steeds meer besproken en minder taboe. Zo kun je elkaar ondersteunen en advies geven.
Gelukkig heb jij nu ook een vriend die je liefdevol benadert tijdens de seks. Ik ben al 17 jaar samen met mijn vriend, hij heeft alles van begin tot eind met me meegemaakt en dit heeft ons sterk gemaakt. We zijn enorm naar elkaar toegegroeid en ons vertrouwen in elkaar is ongekend.
Ik heb idd ook nog af en toe last, maar dan gaan we gewoon andere fijne dingen doen. Het is voor ons nooit een issue. Heerlijk van elkaar genieten kan ook zonder penetratie.
Sorry TO dat ik jouw topic even heb gebruikt om toelichting aan Mayaelf te geven. Heb jij trouwens weleens aan Yoga of iets dergelijks gedacht? Puur om te leren ontspannen? Het zal je verbazen hoeveel spieren invloed hebben op.....
Mbt dit topic blijft het me verbazen hoeveel vrouwen er last van hebben. Gelukkig wordt het steeds meer besproken en minder taboe. Zo kun je elkaar ondersteunen en advies geven.
Gelukkig heb jij nu ook een vriend die je liefdevol benadert tijdens de seks. Ik ben al 17 jaar samen met mijn vriend, hij heeft alles van begin tot eind met me meegemaakt en dit heeft ons sterk gemaakt. We zijn enorm naar elkaar toegegroeid en ons vertrouwen in elkaar is ongekend.
Ik heb idd ook nog af en toe last, maar dan gaan we gewoon andere fijne dingen doen. Het is voor ons nooit een issue. Heerlijk van elkaar genieten kan ook zonder penetratie.
Sorry TO dat ik jouw topic even heb gebruikt om toelichting aan Mayaelf te geven. Heb jij trouwens weleens aan Yoga of iets dergelijks gedacht? Puur om te leren ontspannen? Het zal je verbazen hoeveel spieren invloed hebben op.....
zaterdag 19 februari 2011 om 18:33
quote:quattro35 schreef op 18 februari 2011 @ 15:54:
[...]
Ik doe normaal, jij doet raar. Misschien kun je voortaan even de moeite nemen om hier op deze pijler je in te lezen over vaginisme. Zijn al meerdere vrouwen geweest die aangaven dat hun probleem voorbij was toen ze een andere vriend/man kregen.
Zat dus tussen hun oren, en niet tussen hun benen.
Quattro bracht het wellicht te bot, maar er zit wel een kern van waarheid in zijn post.
Een vriendin van mij heeft jarenlang vaginisme gehad bij haar toenmalige vriend (hij was te onhandig/hardhandig en zij te geremd/preuts opgevoed) en het werd erger en erger. Bij haar huidige man is de gemeenschap veel tederder en zachter en heeft ze geen penetratieproblemen meer.
[...]
Ik doe normaal, jij doet raar. Misschien kun je voortaan even de moeite nemen om hier op deze pijler je in te lezen over vaginisme. Zijn al meerdere vrouwen geweest die aangaven dat hun probleem voorbij was toen ze een andere vriend/man kregen.
Zat dus tussen hun oren, en niet tussen hun benen.
Quattro bracht het wellicht te bot, maar er zit wel een kern van waarheid in zijn post.
Een vriendin van mij heeft jarenlang vaginisme gehad bij haar toenmalige vriend (hij was te onhandig/hardhandig en zij te geremd/preuts opgevoed) en het werd erger en erger. Bij haar huidige man is de gemeenschap veel tederder en zachter en heeft ze geen penetratieproblemen meer.
zaterdag 19 februari 2011 om 19:02
@TO: ik lees nu in één van je eerdere reacties dat je focale vulvitis hebt overgehouden aan te snelle penetratie. Dat is dus waar ik inmiddels 3 keer aan ben geopereerd. Bij mij was alles zo ontstoken, tot baarmoeder aan toe, en het bleef maar terug komen. Vaker opereren was niet meer mogelijk, want tja....het houdt een keer op met de huid. Die druk speelde niet echt mee met het herstel. Maar die info kan jou nu wel behoede!!
Zoals ik al schreef heb ik heel af en toe nog een beetje last, door te heftige seks of te vaak
Ik moet dan ook weer een een dag of twee rust nemen, lekker ontspannen en in bad met badedas.
En even voor alle duidelijkheid, de focale vulvitis, kwam niet doordat mijn vriend wilde penetreren of uberhaupt maar iets met seks wilde forceren. Dat was echt mijn eigen gespannenheid.
Alle lof naar mijn lieve vriendje, en gelukkig heb jij ook zo één!
Liefs, Kiki
Zoals ik al schreef heb ik heel af en toe nog een beetje last, door te heftige seks of te vaak
Ik moet dan ook weer een een dag of twee rust nemen, lekker ontspannen en in bad met badedas.
En even voor alle duidelijkheid, de focale vulvitis, kwam niet doordat mijn vriend wilde penetreren of uberhaupt maar iets met seks wilde forceren. Dat was echt mijn eigen gespannenheid.
Alle lof naar mijn lieve vriendje, en gelukkig heb jij ook zo één!
Liefs, Kiki
zaterdag 19 februari 2011 om 21:09
@sexykiki: daarom wilde ik je ook toevoegen, bij jouw reacties ook herkenning. Maar, ben je nog niet tegengekomen op het swingerstopic, toch? Helaas kunnen we ook niet zien of we wederzijdse vriendjes hebben, anders hadden we de ondergrondse kunnen gebruiken. Misschien via sekskletsen?
Hier zo nu en dan ook, maar dan niet door lief, maar door anderen (pc). Ik gebruik dan een zalfje wat ik gekocht heb bij Etos, dat verzacht lekker daarbinnen. Maar.... er is bij mij verder niets lichamelijk aan de hand, dus dan alleen wat schrijnend.
Hier zo nu en dan ook, maar dan niet door lief, maar door anderen (pc). Ik gebruik dan een zalfje wat ik gekocht heb bij Etos, dat verzacht lekker daarbinnen. Maar.... er is bij mij verder niets lichamelijk aan de hand, dus dan alleen wat schrijnend.
zondag 20 februari 2011 om 09:10
@Mayaelf: ben wel benieuwd naar dat zalfje? Hoe heet dat?
Het swingerstopic lees ik voornamelijk, vandaar dat ik herkenning zie in jou. Zo ook in doddie en Dave.
Ik zou het erg leuk vinden om verder met je te kletsen. Maar via sekskletsen?? Dat zegt me niks, vertel... Ik ben nog niet zo heel erg op de hoogte van de mogelijkheden via Viva en via mijn profiel kan ik momenteel niks. Ik had daar al een leuk verhaaltje over mezelf getypd en toen pas jou uitgenodigd, maar helaas wil het niet blijven plakken
Anders misschien gewoon via mail/msn?
Het swingerstopic lees ik voornamelijk, vandaar dat ik herkenning zie in jou. Zo ook in doddie en Dave.
Ik zou het erg leuk vinden om verder met je te kletsen. Maar via sekskletsen?? Dat zegt me niks, vertel... Ik ben nog niet zo heel erg op de hoogte van de mogelijkheden via Viva en via mijn profiel kan ik momenteel niks. Ik had daar al een leuk verhaaltje over mezelf getypd en toen pas jou uitgenodigd, maar helaas wil het niet blijven plakken
Anders misschien gewoon via mail/msn?
zondag 20 februari 2011 om 11:54
@suzy65: tx voor de tip, inmiddels is contact al gelegd, even ergens mijn e-mail adres neergepland en al weer verwijderd. Maar, voor de toekomst, goed idee.
@sexikiki: het zalfje wat ik bedoel is van het eigen merk van Etos: intiem en heet (hoe verrassend, grijns) vaginale gel. Ik vind het heerlijk verzachtend.
In de tijd dat ik erg veel last had, had ik voor de buitenzijde een gel voor de ogen, die ik na iedere toiletbezoek, op de schaamlippen moest smeren. Dat waren kleine tubetjes. Geen idee welk merk. Dit spul was ook heerlijk verzachtend!
@tralalam: realiseer me nu ook dat ik, toen ex wegging, gestopt ben met de pil (marvelon) en na een aantal maanden een minerva-spiraaltje heb laten plaatsen.
Wellicht dat dit ook een positief effect heb gehad.
Daarnaast is mijn sexuele beleving volledig veranderd. Naar een gevoel van 'moeten' is het nu 'willen' zonder angst voor pijn.
Gisteravond was het nog wat gevoelig, door het weekend daarvoor, maar heel voorzichtig mezelf op hem laten zakken, hij laat de leiding dan aan mij over. Is het te gevoelig, dan niet, niet forceren, slechts doen wat fijn is....
@sexikiki: het zalfje wat ik bedoel is van het eigen merk van Etos: intiem en heet (hoe verrassend, grijns) vaginale gel. Ik vind het heerlijk verzachtend.
In de tijd dat ik erg veel last had, had ik voor de buitenzijde een gel voor de ogen, die ik na iedere toiletbezoek, op de schaamlippen moest smeren. Dat waren kleine tubetjes. Geen idee welk merk. Dit spul was ook heerlijk verzachtend!
@tralalam: realiseer me nu ook dat ik, toen ex wegging, gestopt ben met de pil (marvelon) en na een aantal maanden een minerva-spiraaltje heb laten plaatsen.
Wellicht dat dit ook een positief effect heb gehad.
Daarnaast is mijn sexuele beleving volledig veranderd. Naar een gevoel van 'moeten' is het nu 'willen' zonder angst voor pijn.
Gisteravond was het nog wat gevoelig, door het weekend daarvoor, maar heel voorzichtig mezelf op hem laten zakken, hij laat de leiding dan aan mij over. Is het te gevoelig, dan niet, niet forceren, slechts doen wat fijn is....
zondag 20 februari 2011 om 23:45
@ Suzy65: Ja, herkenbaar wat je allemaal schrijft! Het Pavlov effect, het ‘moeten’, het voornamelijk bezig zijn met het lichamelijke i.p.v. het psychische… Daar heb je allemaal gelijk in. Bovendien herken ik mezelf heel erg in jouw verhaal m.b.t. het vooral voor de ander doen en niet voor jezelf… Ik zie inderdaad in dat dat iets belangrijks is waaraan ik moet gaan werken. Het ligt inderdaad in mezelf om toestemming aan mezelf te geven om ongeremd te mogen zijn, ik heb mezelf dat vaak niet toegestaan. Ik herken je gevoel dat je had toen je veranderde van het ‘probleemgeval’ naar de ‘sexy vrouw’ – ik heb wel eens contact gehad met een man, op dat vlak… En bij hém had ik uiteraard niet de associatie seks + pijn, dus ik merkte dat ik meer open stond en dat ik me n.a.v. de complimentjes die hij me gaf, ineens als een sexy vrouw ging voelen – iets wat compleet nieuw voor mij was! Het is nu alleen nog erg lastig om dát ook bij mijn vriend te voelen, omdat die associatie van seks + pijn er helaas wel nog is als ik bij hem ben. Maar ik merk wel dat ik de knop af en toe kan omschakelen, maar dat is tot nu toe helaas nog maar 1 op de 10 keer…
Ik vind je ideeën omtrent een andere therapie dus ook helemaal niet zo gek. Eens gewoon met mezelf bezig zijn, niet zo vreselijk gefocust op dát moet lukken, etc… Nu ligt vooral de nadruk nog op ‘moeten’, oefeningen die ik vervelend vind, doelen stellen die voor mijn gevoel onhaalbaar zijn… Maar dat werkt inderdaad niet. Herontdekken vind ik juist een goed gevonden term door jou! Ook het contact herstellen met mijn eigen lijf: dat is hoog nodig. Ik háát mijn lichaam vaak door alles wat gebeurd is… De vele pijn tijdens de seks, het vaak niet lukken van het krijgen van een orgasme terwijl je dat vrijwel móet van jezelf… Dan ga je jezelf (maar vooral je vagina) best wel haten. Maar dat kan natuurlijk niet zo blijven, als ik straks toch weer hoop te genieten van seks (en andere dingen). Ik merk namelijk wel dat ik me super voel in die mindset van ‘sexy vrouw’, maar helaas komt dat nog maar weinig voor… Het is vaak van zo’n vreselijk korte duur! Maar ja, oefening baart kunst….
Je hebt dan ook helemaal gelijk in het feit dat ik het vertrouwen in mezelf terug moet vinden. Daar wil ik ook heel graag aan gaan werken!
@ Mayaelf: Erg dat jouw vriend toentertijd perse wilde penetreren. Ik ben blij dat mijn vriend zo enorm veel geduld heeft met het probleem… Hij heeft het zo ontzettend goed met me voor. Dat moet ik ook zeker koesteren.
Dat zalfje van de Etos waar je het over had: heeft die ook een bepaalde functie? Of gewoon ter verzachting?
@ SexyKiki: Mij blijft het ook verbazen hoeveel vrouwen hier last van hebben. Erg! Vind het trouwens fijn om te lezen dat jouw vriend ook het hele proces heeft meegekregen en dat het jullie heeft gesterkt. Ik hoop dat ik dat over een tijd ook kan zeggen… Het lijkt me heel fijn om ook van elkaar te kunnen genieten zonder te ‘moeten’… Nu lijkt dat nog moeilijk en ‘ver weg’, maar het klinkt zó fijn…
Ik doe trouwens niet aan yoga of zo. Ben wel pas met een mindfulness cursus gestart. Het is echter lastig om hier regelmatig wat mee te blijven doen. Ik ben een druk typje, dus het schiet er allemaal nogal eens bij in.
Ik begreep overigens wel al dat je die operaties voor FV had gehad. Ik heb daar meer over gelezen. Ik heb vaker gelezen dat voor vrouwen die eenmaal FV hebben (gehad), het een zwak punt blijft… Ik snap dus maar al te goed dat je nog wel eens last hebt.
En ja, ik lees ook overal dat FV komt door teveel spanning van de bekkenbodem. Heeft de bbfysio bij jou dan toch uiteindelijk geholpen? Of was iets anders doorslaggevend? Toch de operaties, of…?
Trouwens, jullie hadden het over een zalfje. Ik moet Lanette crème gebruiken van de gyneacoloog en fysio. Dat moet van binnen en van buiten gesmeerd worden. De fysio liet ook weten dat het tevens van binnen op de pijnplekken moet en dat die gemasseerd worden. Door het veelvuldig masseren van de pijnpunten, zou de pijn uiteindelijk moeten verminderen… Iets wat mij nu vooral nog angstig maakt (vooral het masseren van die pijnpunten)…
Tot slot: meiden, hartstikke bedankt voor al jullie lieve tips, verhalen, adviezen… Dit doet me zo ontzettend goed! Echt heel erg fijn dit! Ervaringen van jullie lezen, positieve verhalen, dat het toch ooit nog eens goed kan komen, tips die ik heel erg goed kan gebruiken daarbij… Dankjulliewel!
Ik vind je ideeën omtrent een andere therapie dus ook helemaal niet zo gek. Eens gewoon met mezelf bezig zijn, niet zo vreselijk gefocust op dát moet lukken, etc… Nu ligt vooral de nadruk nog op ‘moeten’, oefeningen die ik vervelend vind, doelen stellen die voor mijn gevoel onhaalbaar zijn… Maar dat werkt inderdaad niet. Herontdekken vind ik juist een goed gevonden term door jou! Ook het contact herstellen met mijn eigen lijf: dat is hoog nodig. Ik háát mijn lichaam vaak door alles wat gebeurd is… De vele pijn tijdens de seks, het vaak niet lukken van het krijgen van een orgasme terwijl je dat vrijwel móet van jezelf… Dan ga je jezelf (maar vooral je vagina) best wel haten. Maar dat kan natuurlijk niet zo blijven, als ik straks toch weer hoop te genieten van seks (en andere dingen). Ik merk namelijk wel dat ik me super voel in die mindset van ‘sexy vrouw’, maar helaas komt dat nog maar weinig voor… Het is vaak van zo’n vreselijk korte duur! Maar ja, oefening baart kunst….
Je hebt dan ook helemaal gelijk in het feit dat ik het vertrouwen in mezelf terug moet vinden. Daar wil ik ook heel graag aan gaan werken!
@ Mayaelf: Erg dat jouw vriend toentertijd perse wilde penetreren. Ik ben blij dat mijn vriend zo enorm veel geduld heeft met het probleem… Hij heeft het zo ontzettend goed met me voor. Dat moet ik ook zeker koesteren.
Dat zalfje van de Etos waar je het over had: heeft die ook een bepaalde functie? Of gewoon ter verzachting?
@ SexyKiki: Mij blijft het ook verbazen hoeveel vrouwen hier last van hebben. Erg! Vind het trouwens fijn om te lezen dat jouw vriend ook het hele proces heeft meegekregen en dat het jullie heeft gesterkt. Ik hoop dat ik dat over een tijd ook kan zeggen… Het lijkt me heel fijn om ook van elkaar te kunnen genieten zonder te ‘moeten’… Nu lijkt dat nog moeilijk en ‘ver weg’, maar het klinkt zó fijn…
Ik doe trouwens niet aan yoga of zo. Ben wel pas met een mindfulness cursus gestart. Het is echter lastig om hier regelmatig wat mee te blijven doen. Ik ben een druk typje, dus het schiet er allemaal nogal eens bij in.
Ik begreep overigens wel al dat je die operaties voor FV had gehad. Ik heb daar meer over gelezen. Ik heb vaker gelezen dat voor vrouwen die eenmaal FV hebben (gehad), het een zwak punt blijft… Ik snap dus maar al te goed dat je nog wel eens last hebt.
En ja, ik lees ook overal dat FV komt door teveel spanning van de bekkenbodem. Heeft de bbfysio bij jou dan toch uiteindelijk geholpen? Of was iets anders doorslaggevend? Toch de operaties, of…?
Trouwens, jullie hadden het over een zalfje. Ik moet Lanette crème gebruiken van de gyneacoloog en fysio. Dat moet van binnen en van buiten gesmeerd worden. De fysio liet ook weten dat het tevens van binnen op de pijnplekken moet en dat die gemasseerd worden. Door het veelvuldig masseren van de pijnpunten, zou de pijn uiteindelijk moeten verminderen… Iets wat mij nu vooral nog angstig maakt (vooral het masseren van die pijnpunten)…
Tot slot: meiden, hartstikke bedankt voor al jullie lieve tips, verhalen, adviezen… Dit doet me zo ontzettend goed! Echt heel erg fijn dit! Ervaringen van jullie lezen, positieve verhalen, dat het toch ooit nog eens goed kan komen, tips die ik heel erg goed kan gebruiken daarbij… Dankjulliewel!
maandag 21 februari 2011 om 00:08
Lieverd, herstel eerst en voornamelijk voor jezelf het contact met jezelf, je eigen lichaam!...
Daarna weer met/voor je vriend. Ik snap je helemaal, maar het gaat hier vooral om het herstel van je eigen vertrouwen in jouw eigen lichaam. En dat is zeker niet alleen mentaal, het is een samenspel tussen lichaam en geest, zeg maar.
Houd sommige dingen voor jezelf, voor nu bedoel ik. Jezelf herstellen voordat je overgaat tot iemand anders. ook al houd je van hem, ook al issie geduldig enz. Eerst jezelf kennen, dan weet je wat je te bieden hebt (of niet)..
Heel veel succes, het is te overkomen, dat je dat weet iig!
(mij heeft een verkrachting parten gespeeld en ook dat is te overkomen! Je eigen wil is daarin cruciaal!)
Daarna weer met/voor je vriend. Ik snap je helemaal, maar het gaat hier vooral om het herstel van je eigen vertrouwen in jouw eigen lichaam. En dat is zeker niet alleen mentaal, het is een samenspel tussen lichaam en geest, zeg maar.
Houd sommige dingen voor jezelf, voor nu bedoel ik. Jezelf herstellen voordat je overgaat tot iemand anders. ook al houd je van hem, ook al issie geduldig enz. Eerst jezelf kennen, dan weet je wat je te bieden hebt (of niet)..
Heel veel succes, het is te overkomen, dat je dat weet iig!
(mij heeft een verkrachting parten gespeeld en ook dat is te overkomen! Je eigen wil is daarin cruciaal!)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 21 februari 2011 om 00:14
Lieve Suzy, afschuwelijk om te lezen wat jij hebt moeten doormaken... Lief dat je zo fijn reageert en mij zo veel goede moed inpraat
Je hebt gelijk: ik moet mezelf ook beter kennen voordat ik overga op andere dingen... Het is alleen soms nog zo lastig. Ik vind mijn eigen lijf vies, vooral om die zalf bijv. van binnen in te brengen, daar word ik dus echt panisch (!!) van... Er zijn dus nog genoeg (grote) klussen aan werk aan de winkel... Zucht.
Maar het is goed om te lezen dat er écht overheen te komen valt en dat herstel alleen lukt als je het zelf de tijd geeft, maar ook als je weet dat je er zélf aan moet werken - i.p.v. alleen maar te doen wat de behandelaars zeggen...
Hartstikke bedankt, nogmaals, voor je lieve bijdragen hier!
Je hebt gelijk: ik moet mezelf ook beter kennen voordat ik overga op andere dingen... Het is alleen soms nog zo lastig. Ik vind mijn eigen lijf vies, vooral om die zalf bijv. van binnen in te brengen, daar word ik dus echt panisch (!!) van... Er zijn dus nog genoeg (grote) klussen aan werk aan de winkel... Zucht.
Maar het is goed om te lezen dat er écht overheen te komen valt en dat herstel alleen lukt als je het zelf de tijd geeft, maar ook als je weet dat je er zélf aan moet werken - i.p.v. alleen maar te doen wat de behandelaars zeggen...
Hartstikke bedankt, nogmaals, voor je lieve bijdragen hier!
maandag 21 februari 2011 om 00:55
Hey meissie, er is altijd iets aan te doen!
ik ben daar het levende voorbeeld van, he? Het is fijn te weten dat je volledig kan herstellen van zoiets.
En nee, dat hoeft geen 'werken aan" te zijn.. ben zo lang op zoek geweest naar de antwoorden, daarom kan ik me oa zo goed inleven in anderen.. Ik legde me er niet bij neer, ik wou "healen" daarvan. Ik weigerde dat mijn leven daardoor bepaald werd! Ik wou niet mijn leven lang "slachtoffer" blijven.
Maar de clou was toch dat ik het contact met mijzelf herstelde, en niet voor een ander, maar voor mij. Pas dan heb je daadwerkelijk te geven, snap je? Dit is iets wat je alleen moet doorstaan, voor jezelf. Dan kan je het ook weer delen met een ander. En dat komt ook, vertrouw daarop. Weet niet hoe oud je bent, maar je bent nooit te oud daarvoor! Als je de wil hebt, gaat het ook lukken! Daar begint het mee..
Het gaat diep in jezelf. En ik kan me voorstellen dat er allerlei neven-effecten zijn bijgekomen, zoals die vulvitis. Geef dat ook ff rust om te herstellen! Wat mij vervolgens heeft geholpen is dat ik het mezelf gunde te genieten zoals elke andere volwassene dat kan/ in zich heeft. Gewoon voor mijzelf. Jij gaat daar ook komen want je wil daar komen en dat vult zich vanzelf in.
Belangrijkste is dat je weet dat het mogelijk is, dat je daar hoop.geloof en vertrouwen in krijgt.Ik heb jaren gezocht en gezocht naar de antwoorden, maar die bleken niet in zelfhulpboeken te liggen, maar voornameliijk in mijzelf, hoe clichee dat ook klinkt. Trotseren van je eigen weerstanden, zeg maar. Die sexy vrouw zit al in je, die moet bevrijd worden. Het gaat jou ook lukken! Alleen al omdat jij wil en antwoorden zoekt.
Je komt er dus wel. Geef jezelf de tijd, die break. Laat je niet opjutten door oefenigen enz. Maak je doel om dichtbij jezelf te komen, jouw eigen seksualiteit, los van (evt verwachtingen van) je vriend. Een gezond egoisme is dat. Als je weet wat je aan jezelf hebt, weet je ook wat je te geven hevb en wanneer.
ik ben daar het levende voorbeeld van, he? Het is fijn te weten dat je volledig kan herstellen van zoiets.
En nee, dat hoeft geen 'werken aan" te zijn.. ben zo lang op zoek geweest naar de antwoorden, daarom kan ik me oa zo goed inleven in anderen.. Ik legde me er niet bij neer, ik wou "healen" daarvan. Ik weigerde dat mijn leven daardoor bepaald werd! Ik wou niet mijn leven lang "slachtoffer" blijven.
Maar de clou was toch dat ik het contact met mijzelf herstelde, en niet voor een ander, maar voor mij. Pas dan heb je daadwerkelijk te geven, snap je? Dit is iets wat je alleen moet doorstaan, voor jezelf. Dan kan je het ook weer delen met een ander. En dat komt ook, vertrouw daarop. Weet niet hoe oud je bent, maar je bent nooit te oud daarvoor! Als je de wil hebt, gaat het ook lukken! Daar begint het mee..
Het gaat diep in jezelf. En ik kan me voorstellen dat er allerlei neven-effecten zijn bijgekomen, zoals die vulvitis. Geef dat ook ff rust om te herstellen! Wat mij vervolgens heeft geholpen is dat ik het mezelf gunde te genieten zoals elke andere volwassene dat kan/ in zich heeft. Gewoon voor mijzelf. Jij gaat daar ook komen want je wil daar komen en dat vult zich vanzelf in.
Belangrijkste is dat je weet dat het mogelijk is, dat je daar hoop.geloof en vertrouwen in krijgt.Ik heb jaren gezocht en gezocht naar de antwoorden, maar die bleken niet in zelfhulpboeken te liggen, maar voornameliijk in mijzelf, hoe clichee dat ook klinkt. Trotseren van je eigen weerstanden, zeg maar. Die sexy vrouw zit al in je, die moet bevrijd worden. Het gaat jou ook lukken! Alleen al omdat jij wil en antwoorden zoekt.
Je komt er dus wel. Geef jezelf de tijd, die break. Laat je niet opjutten door oefenigen enz. Maak je doel om dichtbij jezelf te komen, jouw eigen seksualiteit, los van (evt verwachtingen van) je vriend. Een gezond egoisme is dat. Als je weet wat je aan jezelf hebt, weet je ook wat je te geven hevb en wanneer.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 24 februari 2011 om 16:59
* leest mee *
Tralalam, wat fijn om te lezen dat er (veel) meer vrouwen met dit probleem zijn!! (natuurlijk niet fijn voor jullie, maar je begrijpt wel wat ik bedoel...)
Ook ik kan geen "echte" seks hebben, doordat het pijn doet.
Heel frustrerend...
Ik ben (nog) niet in therapie of iets dergelijks en vind het daarom erg fijn om dit topic te lezen. Helemaal geweldig om te lezen dat het niet voor altijd zo zal zijn.. ik hoef me er dus niet bij neer te leggen!!
Ik weet dat het bij mij puur psychisch is; ik schiet gewoon compleet in de stress wanneer ik het toch wil proberen.. Denk constant "ontspan..ontspan..niks aan de hand.." Maar ja; denken en doen is iets heel anders...
Tralalam, wat fijn om te lezen dat er (veel) meer vrouwen met dit probleem zijn!! (natuurlijk niet fijn voor jullie, maar je begrijpt wel wat ik bedoel...)
Ook ik kan geen "echte" seks hebben, doordat het pijn doet.
Heel frustrerend...
Ik ben (nog) niet in therapie of iets dergelijks en vind het daarom erg fijn om dit topic te lezen. Helemaal geweldig om te lezen dat het niet voor altijd zo zal zijn.. ik hoef me er dus niet bij neer te leggen!!
Ik weet dat het bij mij puur psychisch is; ik schiet gewoon compleet in de stress wanneer ik het toch wil proberen.. Denk constant "ontspan..ontspan..niks aan de hand.." Maar ja; denken en doen is iets heel anders...
