Seks
alle pijlers
Verward over wensen en grenzen
maandag 27 juli 2020 om 17:40
Ik heb jullie weer even nodig, mag het? Willen jullie met me meedenken? Is dit herkenbaar (geweest in het verleden) en zo ja, hoe ga/ging je ermee om?
Mijn "CV": korte, maar wilde studententijd zonder veel zelfreflectie; lang huwelijk waarin seks een negatieve lading had; korte, maar intense relatie waarin ook mijn seksuele behoeftes centraal stonden en we samen nieuwe dingen begonnen te ontdekken. Nu: single en geen wens voor een relatie maar wél voor goede seks: én de wens om verder te gaan met ontdekken (denk aan onderdanigheid/pijnbeleving, in die hoek).
Ik merk dat ik hierbij op tegenstrijdige gevoelens stuit: ik vind (voorbeeld) geil chatten met een (bijna) vreemde spannend en leuk, maar ik vind dat ook raar van mezelf. Ik zou graag eens seks "zonder liefde/relatie" willen ervaren, maar vraag me ook af hoe dat dan met volgende "serieuze" relaties moet: heb ik dan een "verleden"? Zet ik mijn "reputatie" op het spel? En wat zou dat? Ik wil, ook in de toekomst, toch geen partner die over mij oordeelt? Volgens mij zijn deze gedachten ingegeven door bepaalde ideeën over wat wel/niet hoort, die dus diepgeworteld zitten en waar ik eigenlijk vanaf wil.
En volgens mij is dit de crux van het verwarde gevoel dat ik heb: ik heb voor het eerst in mijn leven in mijn eentje de verantwoordelijkheid over mijn grenzen. In mijn huwelijk bepaalde mijn partner de grenzen (geen discussie mogelijk). Tijdens de relatie erna deden we dat in samenspraak, maar zíjn grenzen/wensen waren wel wat nauwer dan de mijne. En hij hield bij wijze van spreken steeds mijn hand vast. Nu is dat kader weg en de enige die bepaalt wat mag en kan ben ik. En dat vind ik momenteel zo lastig dat ik ertoe neig om te zeggen: okee, laat maar zitten, nieuwe ervaringen worden sowieso schromelijk overschat. Mijn nieuwe vibrator doet het prima. Maar ergens vind ik dat ook te makkelijk van mezelf. Of is dat juist mijn intuïtie, die zegt: doe maar even niet, want je bent er niet aan toe? Of moet ik gewoon ophouden met denken en beginnen met voelen? Hoe doe je dat als dat jarenlang niet aan de orde was?
Een beetje warrig verhaal vrees ik, maar ik weet dat hier heel veel mensen schrijven die een enorme seksuele ontwikkeling hebben doorgemaakt én goed kunnen reflecteren. Dus naar jullie strek ik mijn hand even uit. Ik ben een beetje bang dat het wat confronterend wordt, maar dat zien we dan wel. Alvast bedankt.
Mijn "CV": korte, maar wilde studententijd zonder veel zelfreflectie; lang huwelijk waarin seks een negatieve lading had; korte, maar intense relatie waarin ook mijn seksuele behoeftes centraal stonden en we samen nieuwe dingen begonnen te ontdekken. Nu: single en geen wens voor een relatie maar wél voor goede seks: én de wens om verder te gaan met ontdekken (denk aan onderdanigheid/pijnbeleving, in die hoek).
Ik merk dat ik hierbij op tegenstrijdige gevoelens stuit: ik vind (voorbeeld) geil chatten met een (bijna) vreemde spannend en leuk, maar ik vind dat ook raar van mezelf. Ik zou graag eens seks "zonder liefde/relatie" willen ervaren, maar vraag me ook af hoe dat dan met volgende "serieuze" relaties moet: heb ik dan een "verleden"? Zet ik mijn "reputatie" op het spel? En wat zou dat? Ik wil, ook in de toekomst, toch geen partner die over mij oordeelt? Volgens mij zijn deze gedachten ingegeven door bepaalde ideeën over wat wel/niet hoort, die dus diepgeworteld zitten en waar ik eigenlijk vanaf wil.
En volgens mij is dit de crux van het verwarde gevoel dat ik heb: ik heb voor het eerst in mijn leven in mijn eentje de verantwoordelijkheid over mijn grenzen. In mijn huwelijk bepaalde mijn partner de grenzen (geen discussie mogelijk). Tijdens de relatie erna deden we dat in samenspraak, maar zíjn grenzen/wensen waren wel wat nauwer dan de mijne. En hij hield bij wijze van spreken steeds mijn hand vast. Nu is dat kader weg en de enige die bepaalt wat mag en kan ben ik. En dat vind ik momenteel zo lastig dat ik ertoe neig om te zeggen: okee, laat maar zitten, nieuwe ervaringen worden sowieso schromelijk overschat. Mijn nieuwe vibrator doet het prima. Maar ergens vind ik dat ook te makkelijk van mezelf. Of is dat juist mijn intuïtie, die zegt: doe maar even niet, want je bent er niet aan toe? Of moet ik gewoon ophouden met denken en beginnen met voelen? Hoe doe je dat als dat jarenlang niet aan de orde was?
Een beetje warrig verhaal vrees ik, maar ik weet dat hier heel veel mensen schrijven die een enorme seksuele ontwikkeling hebben doorgemaakt én goed kunnen reflecteren. Dus naar jullie strek ik mijn hand even uit. Ik ben een beetje bang dat het wat confronterend wordt, maar dat zien we dan wel. Alvast bedankt.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 21 augustus 2020 om 15:35
Je hoeft niks raar te vinden van jezelf, ik denk als iedereen eerlijk en open, is wij allemaal 'rare' fantasieën en fetishen hebben.
Ook zegt, naar mijn idee, wat je geil en leuk vindt, niet zoveel over wie je bent als persoon. Denk bijvoorbeeld aan een sterke zelfstandige vrouw, die het juist weer heel geil vindt om onderdanig te zijn. Het zegt eigenlijk alleen iets over je seksuele voorkeuren.
Je hoeft nu met niemand meer rekening te houden, dus je kan alles doen wat je wil. Mijn advies is alleen: doe alleen wat goed voelt voor jou.
Ik kan mij wel wat voorstellen bij: dat je angst hebt voor wat je volgende partner daarvan zou vinden. In deze zou ik bij jezelf nagaan, wat jij wel en niet zou accepteren, van wat je partner voor jou heeft gedaan en dat je daarvan uitgaat. Waarom zou jij spijt moeten hebben van iets waar je achter staat, alleen omdat je partner dat niet oké vindt? Wil jij eigenlijk wel zo'n man?
Ook zegt, naar mijn idee, wat je geil en leuk vindt, niet zoveel over wie je bent als persoon. Denk bijvoorbeeld aan een sterke zelfstandige vrouw, die het juist weer heel geil vindt om onderdanig te zijn. Het zegt eigenlijk alleen iets over je seksuele voorkeuren.
Je hoeft nu met niemand meer rekening te houden, dus je kan alles doen wat je wil. Mijn advies is alleen: doe alleen wat goed voelt voor jou.
Ik kan mij wel wat voorstellen bij: dat je angst hebt voor wat je volgende partner daarvan zou vinden. In deze zou ik bij jezelf nagaan, wat jij wel en niet zou accepteren, van wat je partner voor jou heeft gedaan en dat je daarvan uitgaat. Waarom zou jij spijt moeten hebben van iets waar je achter staat, alleen omdat je partner dat niet oké vindt? Wil jij eigenlijk wel zo'n man?
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:33
Precies dat, OliebolmetKrenten! Eigenlijk heel simpel dus. Gewoon jezelf trouw blijven. Dat gaat me steeds gemakkelijker af, zal de leeftijd wel zijn.OliebolmetKrenten schreef: ↑21-08-2020 15:35Waarom zou jij spijt moeten hebben van iets waar je achter staat, alleen omdat je partner dat niet oké vindt? Wil jij eigenlijk wel zo'n man?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:59
Tja, mijn ex-man heeft me met succes vijftien jaar lang geholpen mijn gevoelens en wensen te onderdrukken...
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zaterdag 22 augustus 2020 om 11:05
Ja klopt. Het is immers algemeen bekend dat vrouwen nooit de verantwoording kunnen nemen voor trouw zijn aan zichzelf. Dat is nou nét die ene hersencel die bij ons mist.
Ofzo.
Klinkt als een fijne date en een fijne man, Bul. Ik heb ook geen probleem met het collega stuk, jullie zijn beiden vrij toch? Bij een gebonden collega vind ik het persoonlijk allemaal wat lastiger maar bij twee mensen die elkaar via hun werk kennen en elkaar leuk vinden... geen probleem.
Ga je de man van eerder deze week afkappen? Of wil je ook met hem gaan onderzoeken of er nog iets in zit?
...
zaterdag 22 augustus 2020 om 11:07
Ooh dat klinkt leuk zeg!
En ik heb het al veel vaker gehoord, dat je ineens dat soort leuke vrije mensen tegenkomt, als je jezelf ervoor open stelt. Niet gek, je straalt gewoon heel relaxt iets goeds uit, en dat wordt opgepikt. Lekker hoor!
zaterdag 22 augustus 2020 om 11:42
Ja, inderdaad, we zijn beiden vrij. Op het werk zijn we gewoon professioneel, dat kost ons beiden geen moeite. Of er meer dan een gezellige vriendschap in zit, weet ik nog niet hoor, en of we in bed helemaal matchen is ook nog niet duidelijk, hij was een beetje terughoudend dus ik ben er ook niet bovenop gesprongen, maar ik had meer het idee dat dat een soort van zelfbescherming was. Het lijkt me in elk geval onverstandig om mijn zorgvuldig voorbereide potentiële seksdate nu al af te kappen.Rooss4.0 schreef: ↑22-08-2020 11:05Klinkt als een fijne date en een fijne man, Bul. Ik heb ook geen probleem met het collega stuk, jullie zijn beiden vrij toch? Bij een gebonden collega vind ik het persoonlijk allemaal wat lastiger maar bij twee mensen die elkaar via hun werk kennen en elkaar leuk vinden... geen probleem.
Ga je de man van eerder deze week afkappen? Of wil je ook met hem gaan onderzoeken of er nog iets in zit?
Deze week ben ik ongesteld en daarna zie ik wel hoe ik erover denk en wat de ontwikkelingen met mijn collega zijn. Ik ga in ieder geval nooit meer in zee met iemand met wie ik niet open kan zijn over mijn seksuele wensen, maar die hoef ik natuurlijk niet direct op de eerste date uit de doeken te doen, daar is nog een beetje meer wederzijds vertrouwen voor nodig.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zaterdag 22 augustus 2020 om 12:00
Ik las dit helemaal niet zo negatief. Meer in de categorie, een ander heeft soms eerder door dat dit gebeurd dan jij.
Als ik kijk naar die keer dat ik mijzelf verloor, had ik dat dus echt niet door tot ik er te diep in zat. Bij mijn laatste D/s, die heel diep ging, was ik blij dat mijn D daar ook oplette en ik had een vriendin gevraagd het mij te laten weten als ze het idee had dat dat gebeurde.
Vrouwen, net als mannen, kunnen prima de verantwoording nemen voor trouw zijn aan zichzelf, maar dat betekent niet dat ze daar nooit hulp bij nodig kunnen hebben. Daarbij is het altijd nog aan jezelf wat je er mee doet.
Dus ja mocht ik ooit weer iemand vinden, hoop ik in elk geval dat die me het laat weten als ik mijzelf verlies.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zaterdag 22 augustus 2020 om 12:01
Klinkt alsof je er heel goed in staat. Gewoon je gevoel volgen en zien wat er gebeurdBulbul schreef: ↑22-08-2020 11:42Ja, inderdaad, we zijn beiden vrij. Op het werk zijn we gewoon professioneel, dat kost ons beiden geen moeite. Of er meer dan een gezellige vriendschap in zit, weet ik nog niet hoor, en of we in bed helemaal matchen is ook nog niet duidelijk, hij was een beetje terughoudend dus ik ben er ook niet bovenop gesprongen, maar ik had meer het idee dat dat een soort van zelfbescherming was. Het lijkt me in elk geval onverstandig om mijn zorgvuldig voorbereide potentiële seksdate nu al af te kappen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zaterdag 22 augustus 2020 om 13:01
Ik ben mezelf nog nooit verloren dus ik herken dit absoluut niet.lollypopje schreef: ↑22-08-2020 12:00Dus ja mocht ik ooit weer iemand vinden, hoop ik in elk geval dat die me het laat weten als ik mijzelf verlies.
Daar komt bij, wat is dat, jezelf verliezen? En als dat al gebeurt, is dat dan niet gewoon een prachtig leerproces?
Waarom de verantwoording daarvoor bij de ander neerleggen, ik vind dat eigenlijk gewoon betuttelend.
Dus nee, voor mij werkt dat niet. Ik maak graag mijn eigen fouten en pak mezelf weer in mijn nekvel als de tijd rijp is.
...
zaterdag 22 augustus 2020 om 13:06
Een seintje geven is wat anders dan de verantwoording over nemen. Die ligt nog altijd bij jezelf.Rooss4.0 schreef: ↑22-08-2020 13:01Ik ben mezelf nog nooit verloren dus ik herken dit absoluut niet.
Daar komt bij, wat is dat, jezelf verliezen? En als dat al gebeurt, is dat dan niet gewoon een prachtig leerproces?
Waarom de verantwoording daarvoor bij de ander neerleggen, ik vind dat eigenlijk gewoon betuttelend.
Dus nee, voor mij werkt dat niet. Ik maak graag mijn eigen fouten en pak mezelf weer in mijn nekvel als de tijd rijp is.
En hoewel ik er zeker een hoop van hem geleerd, had ik de schade en het weer moeten opbouwen van mijzelf toch heel graag gemist.
Maar fijn dat jij het niet nodig hebt of geen behoefte aan hebt. Dat maakt het nog niet betuttelend of negatief.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zaterdag 22 augustus 2020 om 13:21
Aiki schrijft "op het matje roepen". Jij buigt dat om in "een seintje geven". Voor mij zijn dat 2 verschillende dingen en ik reageerde in eerste instantie op Aiki.
Natuurlijk is het fijn als iemand een beetje met je meekijkt en patronen ziet en herkent want midden in de situatie staand is het lastig om te beoordelen.
Maar ik hou niet van roepen op matjes. Dat ervaar ik inderdaad als betuttelend. En ik vind het ook niet oké om dat van een ander te verwachten, dan geef je wel degelijk de verantwoording uit handen.
Natuurlijk is het fijn als iemand een beetje met je meekijkt en patronen ziet en herkent want midden in de situatie staand is het lastig om te beoordelen.
Maar ik hou niet van roepen op matjes. Dat ervaar ik inderdaad als betuttelend. En ik vind het ook niet oké om dat van een ander te verwachten, dan geef je wel degelijk de verantwoording uit handen.
...
zaterdag 22 augustus 2020 om 17:11
Grappig om je hier weer tegen te komen, ik zette zelf ook heel voorzichtige stapjes op dit vlak. Alleen durf ik dat nu verder niet goed aan, vanwege corona en omdat ik gewoon geen netwerk heb hierin. Maar meelezen zou ik wel graag doen.
Het stomme is dat ik lang geleden dus ooit op dit forum terecht ben gekomen via deze interesse en dat is dus al 11 jaar geleden. Maar ja, mijn vriend toen wilde echt niks in die richting. Misschien is het dus ook nog deels koudwatervrees bij mij.
Het stomme is dat ik lang geleden dus ooit op dit forum terecht ben gekomen via deze interesse en dat is dus al 11 jaar geleden. Maar ja, mijn vriend toen wilde echt niks in die richting. Misschien is het dus ook nog deels koudwatervrees bij mij.
zaterdag 22 augustus 2020 om 18:36
Ik heb eerder gereageerd op je topic over je vriend toen. Ik mag mezelf inmiddels een jaar weduwe noemen. Ik hield heel veel van mijn vriend, maar een goed seksleven hadden we totaal niet. Rouw is een rare periode maar ook één waarin je je opnieuw kunt uitvinden. En daar probeer ik kracht uit te halen. De ontdekkingstocht op seksgebied hoort daar voor mij zeker ook bij.
zaterdag 22 augustus 2020 om 18:53
zaterdag 22 augustus 2020 om 23:33
Zo herkenbaar alles wat je zegt. Inderdaad het op zoek gaan en ontdekken naar seksuele voorkeuren, maar tegelijkertijd bang zijn voor want een ander kan denken op een later moment. Ik merk dat ik bijvoorbeeld ook meer oppas als ik chat over seks bijvoorbeeld, dan denk ik meteen: ‘kan dit wel?’ En ik denk vaak ook aan wat een ander nù van me denkt, en niet alleen mijn partner later. Maar dat kan ook door cultuur komen bij mij - heb er een topic apart over. Maar goed, je komt er alleen achter wat je fijn vindt als je doen wat jij wilt. Als het achteraf niets is, dan weet je dat ook weer. Hopelijk kunnen wij beide, en met ons wel meer, wat meer onze grenzen verleggen en genieten!
