Vreemdgaan zonder schuldgevoel?

Zeno mooi gezegd.

monogamie is een keuze, en vaak wordt die keuze meer uit vanzelfsprekendheid gemaakt dan dat het een bewuste keus is.



als je die echt bewust maakt en er niet aan moet denken je partner te delen kun je zeggen dat je monogaam bent, maar vaak kies je ervoor omdat iedereen het zo doet of omdat je denkt dat het zo hoort uit opvoeding enz.



ik ben er zo ook in gestapt, heb er nooit over nagedacht, als je een relatie had deed je niets meer met een ander, zo hoorde dat nu eenmaal.en omdat ik er toen ook geen behoefte aan had paste die vorm ook bij ons. We hadden in begin genoeg aan elkaar, maar opvallend toen al was dat we niet snel jaloers waren. Ik had toen al sterk gevoel "als je het beter kunt krijgen moet je vooral gaan" Komt dat door een sterk zelfbewust zijn? Of omdat mijn partner niet wilde dat ik mijn geluk aan hem ophing? Geen idee. Maar we zijn er pas 23 jaar daarna bewust over gaan nadenken, waarom waren we eigenlijk monogaam en was dat wel zo belangrijk voor ons?



We kwamen er toen achter dat we vooral hadden gedaan wat hoorde, wat iedereen deed maar dat het voor ons niet eens zo belangrijk (meer) was. Onze keus was voor elkaar en we dachten niet jaloers te zijn. Is ook gebleken achteraf.



Ik denk dus dat als meer mensen zo'n bewuste keus zouden maken er ook veel minder mensen zo echt monogaam zouden zijn. Er veel meer zouden zijn die best wat met een ander kunnen doen of die het helemaal niet zo'n ramp zouden vinden als hun partner wat met een ander zouden doen.



Kies je daar wel voor ondanks je gevoel omdat dat de afspraak is dan is het inderdaad een keuze waar je je aan dient te houden en zal je ondanks soms de verleiding het moeten laten. Maar als johnny cake zegt echt wel eens te dromen van de heerlijk borsten van zijn collega dan ben je gewoon niet monogaam maar houd je je aan een afspraak. En kan je zeggen dat je van nature niet monogaaam bent aangelegd, want had je die afspraak niet gehad had je je goddelijjke gang gegaan en ervan genoten. Johnnie is dus in feite iemand die gedaan heeft wat is afgesproken, heeft er denk ik nooit bewust over nagedacht maar houd zich wel aan de monogame afspraak en aan zijn keuze. Dat is monogaam maar geen natuurlijke keus, het is gemaakt vanuit een afspraak en hij is zijn partner trouw en zal zich aan die afspraak houden.



zou je minder sterk in je schoenen staan of krijg je ooit een midelife crisis kan het heel goed zijn dat je dat eens minder sterk staat en ook tot de vreemdgaanders kan gaan behoren, Maar hopelijk dient dit topic ergens toe en kun je dat voorkomen door inderdaad dergelijke zaken eens open en eerlijk met elkaar te bespreken, Hoe monogaam ben je, denk je er nog net zo over als 20 jaar terug. Is het iets dat je echt beleefd en voelt of iets dat je van nature volgt? Fantaseer je wel eens over andere en is daar binnen de relatie veiligheid en vertrouwen om die fantasieeen te delen. Of ben je bang dat dat als ruzie zal veroorzaken?



In die zin geloof ik dus ook niet dat DE mens van nature voor monogamie gemaakt is, Ik denk dat veel meer niet monogaam zouden zijn als dat ze nu vanuit een gewoonte hebben gekozen.

En als die keuze er was kan het best wel eens met de jaren veranderen. En je daarvan bewust zijn kan geen kwaad, het maakt dat je veel meer zou praten over dergelijke dingen in je relatie en minder ergens vanuit zou gaan omdat het vanzelfsprekend lijkt.

nb ik denk echter wel dat veel relatie's monogaam beginnen en dat je die behoefte dan heel sterk zal voelen. In begin vind je elkaaar zo spannend leuk bijzonder en lekker dat je totaal geen behoefte hebt aan anderen, houd je geliefde je zo bezig dat je je afvraagt wat je in vredesnaam nog met andere moet. Dus ik denk dat relatie's over het algemeen wel monogaam beginnen en dat je dan ook echt voelt dat je monogaam wil zijn, je partner niet wil delen, een ander niet meer ziet, een heel normaal proces. je bent simpel vol van elkaar en wil elke minuut bij elkaar zijn. Maar alles went en er kan een tijd komen dat je wel weer anderen ziet en wel weer ziet dat er meer leuke mannen en vrouwen rond lopen zonder dat dat te kort doet aan wat je voor je partner voelt of af doet aan de liefde die voelt voor elkaar.

Ja, maar wat als je een partner hebt die erg onzeker is, 'niet goed sexueel presteert', daardoor nog onzekerder is, erg jaloers is, bang is dat je hem tzt zal verlaten.... die zal noooooit akkoord gaan met een vrije relatie.

Dat zal namelijk in de praktijk uitpakken dat hij niemand erbij heeft maar zij (ik) wel.

dan zul je dus tot compromi moeten komen en zal je dus tegen je gevoel, voor monogamie moeten kiezen of moeten dealen met de consequentie, Jij hoeft niet te zijn als hij, je kan wel voor hem afzien van een verlangen, die keus voor hem dus maken.



Wil je ook kiezen voor jezelf dan zal je OOK moeten dealen met zijn pijn, zijn onzekerheid, zijn boosheid enz. zal hij met jou een weg moeten vinden waarin jij ook aan bod komt en zal jij je best moeten doen zijn gevoel weg te nemen, dat het niets met hem te maken heeft, zal bewezen moeten worden dat je hem niet verlaat voor een ander ook al wil je wel eens wat met een ander. Maar veel zijn zo bang voor die consequentie dat ze het liever stiekem doen, de partner in de waan laten dat ze monogaam zijn maar wat ze werkelijk zijn uiten in een stiekeme relatie met andere, in vreeemdgaan en ontrouw zijn. Maar in feite zijn ze niet monogaam en laten ze hun partner in de illusie. hebben ze eigenlijk geen zin i het gezeik dat er uit voort kan komen.



Dus of je maakt de keus en houd je aan afpraken omdat je partner niet zo denkt of je bent wie je bent en dwingt een andere compromi af waarin jouw gevoel van niet monogaam zijn ook de ruimte krijgt, met de consequentie die daar bij hoort. maar niet stiekem, dat is laf dat is niet eerlijk dat is weglopen voor hoe de zaken er feitelijk voor staan.



tenzij je partner er in aangeeft dat hij het niet wil weten, maar dat moet naar mijn mening wel zijn geuit nadat hij ervan bewust is dat jij er anders in staat,



"Oke als je dat zo nodig wil laat het me dan niet merken." Dan is het een vreemdgaan met toestemming maar wel met de afspraak dat je het discreet doet.

quote:doddie schreef op 15 november 2008 @ 10:48:





Wil je ook kiezen voor jezelf dan zal je OOK moeten dealen met zijn pijn, zijn onzekerheid, zijn boosheid enz.



Ja, en dat ben ik niet met je eens. Als ik hem die pijn kan besparen dan doe ik dat. Hij hoeft het niet te weten. Ik ga er dan wel vanuit dat mijn vreemdgaan geheim blijft, dat wel.



We hebben tijdenlang weinig/geen sex samen gehad. Door mijn ervaring buitenshuis is het thuis ook weer op gang gekomen. Hij is er zo gelukkig mee zoals het nu gaat... ik wil hem dat geluk niet ontnemen en dat doe ik echt als ik het hem vertel...



Tuurlijk heb ik dan ook de keus om te stoppen met vreemdgaan, maar daar heb ik zelf zo ontzettend veel plezier aan....

precies als je echt om hem gaf en echt zo begaan bent om zijn pijn liet je het. Mij hou je dus daarmee niet voor de gek je kiest wat voor jou het beste is. van beide walletjes eten en lekker niet de consequentie daarvan dragen.

Ja, misschien wel.



Maar ik denk van niet.

Ik ben er nl van overtuigt dat je partner meer respect voor je zou hebben als je eerlijk daarin was. Omdat je dan ook hem serieus neemt, laat zien hoe de feiten er voor liggen, jij voelt en bent anders dan hij en als je hem echt serieus neemt mag hij dat weten, mag hij weten dat zijn partner niet denkt en voelt zoals hij, gaf je hem de kans daarop in te spelen. Wil ik bij haar blijven ondanks dat? Wil ik dan mezelf over mijn gevoel heen zetten omdat ik zo van haar hou en haar niet kwijt wil? Wil ik dan een manier vinden dat ik daarmee kan leven en zelf ook het een plek kan geven.



Dat niet doen is hem opzij zetten, het is in feite niet echt belangrijk voor je dat je hem die kans geeft er op in te spelen. Misschien na pijn missschien met verdriet maar wel met een bewust keus voor of zonder jou nu je zo anders daarin ontwikkeld ben dan hij. Hij krijgt nooit de kans daar ook in mee te groeien, je geeft hem geen kans daarop invloed uit te oefenen en komt het uit zit hij niet alleen met het vervelende gevoel dat je vreemd ging maar ook met het feit dat je blijkbaar anders bent dan hij altijd dacht en ook dat hij dat nooit geweten heeft, dat je hem daarin nooit serieus nam, dat je hem blijkbaar niet belangrijk genoeg vond of niet voldoende vertrouwde, dat je ook nog eens hem jaren lang voorgelogen en bedrogen heb. En geloof me, DAT is vaak het geen dat meer pijn doet dat het feit dat jij niet bent als hij, dat is jammer maar helaas en dat kan je een ander nooit kwalijk nemen, wel het bedrog het liegen en het je niet houden aan afspraken.

quote:doddie schreef op 15 november 2008 @ 10:48:

dan zul je dus tot compromi moeten komen en zal je dus tegen je gevoel, voor monogamie moeten kiezen of moeten dealen met de consequentie, Jij hoeft niet te zijn als hij, je kan wel voor hem afzien van een verlangen, die keus voor hem dus maken.



Wil je ook kiezen voor jezelf dan zal je OOK moeten dealen met zijn pijn, zijn onzekerheid, zijn boosheid enz. zal hij met jou een weg moeten vinden waarin jij ook aan bod komt en zal jij je best moeten doen zijn gevoel weg te nemen, dat het niets met hem te maken heeft, zal bewezen moeten worden dat je hem niet verlaat voor een ander ook al wil je wel eens wat met een ander. Maar veel zijn zo bang voor die consequentie dat ze het liever stiekem doen, de partner in de waan laten dat ze monogaam zijn maar wat ze werkelijk zijn uiten in een stiekeme relatie met andere, in vreeemdgaan en ontrouw zijn. Maar in feite zijn ze niet monogaam en laten ze hun partner in de illusie.



Dus of je maakt de keus en houd je aan afpraken omdat je partner niet zo denkt of je bent wie je bent en dwingt een andere compromi af waarin jouw gevoel van niet monogaam zijn ook de ruimte krijgt, met de consequentie die daar bij hoort. maar niet stiekem, dat is laf dat is niet eerlijk dat is weglopen voor hoe de zaken er feitelijk voor staan.



tenzij je partner er in aangeeft dat hij het niet wil weten, maar dat moet naar mijn mening wel zijn geuit nadat hij ervan bewust is dat jij er anders in staat,



"Oke als je dat zo nodig wil laat het me dan niet merken." Dan is het een vreemdgaan met toestemming maar wel met de afspraak dat je het discreet doet.....prachtige posting en helemaal mee eens!

ik heb het al onderaan je gekopieerde tekst geplaats jaschenca maar in kort gesteld heeft een vreemdgaander geen zin in het gezeik dat er uit voort kan komen. dat bederft nl een hoop van het plezier dat je er ook van hebt.

Weetje... misschien heb je wel gelijk, maar misschien ook niet. En er is geen weg meer terug als je het verteld hebt.



Een tijdje terug heeft hij me een vraag gesteld waar ik een eerlijk antwoord op heb gegeven waar hij erg van is geschrokken, ... hij zei daarna spijt te hebben van het stellen van de vraag; dat hij niet meer zo dom moet zijn bepaalde vragen te stellen...



Sommige dingen wil hij niet weten denk ik dan..... en wat ik zei, er is geen weg terug... ik kan niet als experiment het vertellen en bij verkeerd uitpakken de band wissen en terugdraaien...

precies dat denk ik ook, je ging al de fout in, maar laat ik dan hopen dat ik andere ervoor behoed en dat die het anders aanpakken als ze ooit die gevoelens krijgen.



Ik denk overigens ook als je al vreemd gaat dat je dan nog die kans kunt aanpakken. Vreemdgaan kan stoppen voor het uitkomt en het alsnog op die manier kan doen. Praten over het geen bij jou veranderd is en daar samen een weg in proberen te vinden.

nb ook als je vreemd ging kun je dat alnog opbiechten en aankaarten, het is nooit te laat om dingen te veranderen hooguit angst kan je tegen houden.

Ik ging niet vreemd... ik ga vreemd.... maar ja, we zien wel.



Ik denk dat je gelijk hebt op sommige punten, echt, maar dat er ook dingen zijn die toch bij iedereen weer anders zijn; dat zaken anders liggen als je er middenin zit; dat partners allemaal ook anders zijn en anders reageren... dat er geen blauwdruk is 'wat te doen bij...'

ik denk wel degelijk dat er 1 juiste manier is en dat dat eerlijkheid is, omdat niemand je kwalijk kan nemen dat jij anders bent, wat kan je partner je daarin dan kwalijk nemen? Dat jij andere behoeftes hebt?



Maar er zijn zoveel dingen die wel kwalijk genomen kunnen worden, nl oneerlijkheid, liegen, bedriegen, niet aan afpraken houden, en dat zou je kunnen voorkomen en ik denk dat je dan inderdaad met meer respect met elkaar omgaat en meer leed kan voorkomen.

quote:doddie schreef op 15 november 2008 @ 11:36:

nb ook als je vreemd ging kun je dat alnog opbiechten en aankaarten, het is nooit te laat om dingen te veranderen hooguit angst kan je tegen houden.

Helemaal mee eens.



Het allereerste is inderdaad om het bespreekbaar te maken. Als je partner onzeker is, dan is het erg belangrijk is dat hij begrijpt dat in een goede relatie en mits afgesproken regels worden gerespecteerd, buitenechtelijke seks ongevaarlijk is. Dat het niets met hem te maken heeft, dat geen haar op je hoofd eraan denkt om hem voor een toevallige sv te verlaten. En dat jij er dus ook niet mee zou inzitten mocht hij ook buiten de deur gaan.



Maar ook dat indien dat hem wegens zijn instelling of karakter niet zou lukken, hij toch nog onrechtstreeks voordeel bij de situatie kan hebben. Omdat een vrouw die aan haar verlangens mag toegeven zich doorgaans vrouwelijker zal voelen, een betere partner en voor haar huisgenoten een prettigere persoon zal zijn om mee samen te leven, en ja dat ook de seks beter zal worden.

quote:Zeno2 schreef op 15 november 2008 @ 11:48:

[...]



Helemaal mee eens.



Het allereerste is inderdaad om het bespreekbaar te maken. Als je partner onzeker is, dan is het erg belangrijk is dat hij begrijpt dat in een goede relatie en mits afgesproken regels worden gerespecteerd, buitenechtelijke seks ongevaarlijk is. Dat het niets met hem te maken heeft, dat geen haar op je hoofd eraan denkt om hem voor een toevallige sv te verlaten. En dat jij er dus ook niet mee zou inzitten mocht hij ook buiten de deur gaan.



Maar ook dat indien dat hem wegens zijn instelling of karakter niet zou lukken, hij toch nog onrechtstreeks voordeel bij de situatie kan hebben. Omdat een vrouw die aan haar verlangens mag toegeven zich doorgaans vrouwelijker zal voelen, een betere partner en voor haar huisgenoten een prettigere persoon zal zijn om mee samen te leven, en ja dat ook de seks beter zal worden.



Ja, dat klinkt prachtig Zeno, en ik heb je al eens eerder gecomplimenteerd met hoe jij met de ontrouw van je vrouw bent omgegaan, maar mijn man zet me direct buiten de deur.

Daar is geen discussie over mogelijk, dat komt nooit meer goed.

Hij zal me echt niet ineens verrassen met een zienswijze die ik niet aan zie komen.

Over en uit, dus dat eerlijke vertellen laat ik echt wel uit mijn hoofd.

Ook over een jaar als het allang over is met mijn sv.

Hij gaat echt geen voordelen zien in mijn vreemdgaan.

dat zij dus die vriendin ook en die heeft gehuilt gebeden gesmeekt enz. als haar man maar voor haar zou kiezen ipv voor zijn minnares. Op moment dat je echt iemand dreigt te verliezen voelt het toch anders. Van haar kordate taal bleef niets over.

Maar buiten dat is het dan ook de consequentie. Ik vind dat inderdaad je partner het recht heeft op ook een keus.



Mijn man zag me niet als bezit, ik mocht doen en laten wat ik wilde, het was mijn leven, maar als ik het te bond zou maken zou ik hem ook kunnen verliezen.



Jij kiest en beslist, waarom zou je man geen recht hebben om te kiezen of hij met een niet monogame vrouw wil samen leven?



die keus ontneem je hem. Ook de keus om ook die vrijheid te nemen om iets met andere te doen.



En dat alleen omdat je zelf niet wil verliezen en beide wil hebben. Maar aan je daden zitten ook consequenties, zitten ook verantwoordelijkheden en zitten ook keuze's.

Ja dat kan gezeur geven en angst, maar geloof me dat je meer kwaad aanricht als je dus ook nog jaren lang bedrogen hebt en gelogen.

@Geheim. De soep wordt inderdaad zeer zelden zo heet gegeten als ze wordt opgediend.



Overigens bedankt voor je compliment maar daar moet ik snel aan toevoegen dat er aan mijn opvattingen van vandaag een lang bewustwordingsproces is voorafgegaan. Denk dus vooral niet dat ik met een bos bloemen klaar stond toen mijn vrouw haar bekentenis deed.



Wij hadden het voordeel dat vreemdgaan al eerder besproken was. Als jullie het daar nog nooit over gehad hebben en je man heeft toevallig enorm sterke principes op dat punt, dan is dat een reden te meer om geleidelijk te werk gaan. Als hij vatbaar is voor redelijkheid en logica en jullie relatie en verstandhouding verder okee zijn, zal hij op de duur wel inzien dat hij van jouw extraatjes niets te vrezen heeft.

quote:doddie schreef op 14 november 2008 @ 20:52:

je zegt dat je niet wil weten dat ze vreemd gaat, maar stel ze zegt dat ze het spannend vind om wat met een ander te doen, jij hebt daar geen behoeft aan wat zou je dan doen om haar wens zoveel mogelijk tegemoet te komen? Ik bedoel dan neit spannend door er een vibrator bij te nemen maar spanning binnen jouw grenzen om andere erbij te betrekken.



Zou je helemaal niet willen dat zij je bij het zien van mogelijkheden betrok? Zou je de illusie willen hebben dat ze alleen aan jou genoeg had en het dan maar verborgen hield?



zou je niet willen weten dat zij er anders over dacht dan jij wil je liever daarin voor de gek gehouden worden dan als dat zo blijkt te zijn en liever dat ze het dan achter je rug doet dan dat je met haar bespreekt binnen welke mogelijkheden met of zonder jou er ruimte gegeven kan worden.



Ook dan kan je nog zeggen "ik moet er niet aan denken, als je zo iets doet doe het dan op een manier dat ik het nooit te weten kom" zoals je nu ook al gedaan hebt, het enige verschil is dat je nu weet dat dat verlangen ook wel bij haar speelt, en ze kan nog steeds om reden dat jij het moeilijk vind besluiten het niet te doen.



in feite verschilt er niet veel alleen weet je dat je met je partner hier in verschilt en bied zij je wel de mogelijkheid om inspraak te hebben in de vorm de manier en heb je even veel vrijheid om ook jouw wensen te bespreken.



In to haar geval ligt het inderdaad anders, haar man heeft bekend dat hij verliefd is geweest op een ander, dat is open besproken binnen de relatie, daarbij zou TO er inderdaad geen moeite mee hebben als hij ook wat zou doen buiten de deur. En dan denk ik dat je een kans hebt laten liggen door het eenzijdig dan stiekem te doen.



Ik weet van mezelf dat ik bedrog niet kan accepteren, dus vandaar 'zorg maar dat ik er nooit achterkom'.

Als iemand naar me toe zou komen met een verhaal dat ze buiten de deur wil neuken heb ik in ieder geval de keuze: Weggaan, accepteren of een tussen-oplossing zoeken (partnerruil, paringsclub, 'professional' erbij halen, plenty mogelijkheden). Welke keuze ik zou maken kan ik nu als single nog niet zeggen natuurlijk, hangt van te veel dingen af.

@JohnnyCake: je drukt het goed uit: eenmalig vreemdgaan is nog te vergeven, langdurig bedrog niet. Mijn ex heeft tijdenlang geld van me gepikt en bagatelliseerde het door te zeggen dat hij tenminste niet vreemd is gegaan. Daar gaat het niet om.



Zelf zit ik ook met de vraag of ik me schuldig moet voelen of niet. Ik ben single en heb momentee een sv die getrouwd is (volwassen kinderen), zijn vrouw geeft hem in bed niet wat hij nodig heeft, hij heeft de moed opgegeven en zoekt het nu dus buiten de deur. De afspraak is zakelijk, er is geen sprake van zich verdiepende emoties/verliefdheid/claimen. Voor mij is hij tijdverdrijf totdat zich een serieuze partner aandient en hij weet dat.

Maar als je vreemdgaat zonder schuldgevoel, dan voel je toch niks meer voor je eigen vriend/vriendin?

Anders gaat er toch wel iets knagen van een geweten ofzo?

Ja, Mizzzi, dat vind ik nou ook. In de nadagen van een relatie is het me wel eens overkomen en ik vind het niet in de haak.

Daarom merk ik ook een echo van schuldgevoel nu ik aan de andere kant van de driehoek sta (handlanger van vreemdgaande man). Tenslotte maak ik het hem mogelijk zijn dubieuze activiteiten te verrichten. Hoewel ik het gevoel heb dat zijn vrouw wel vermoedt waar hij mee bezig is maar het niet wil weten. Een soort stilzwijgende afspraak dat hij maar moet zien hoe hij aan z´n trekken komt als hij haar maar niet lastigvalt.