Vreemdgaan zonder schuldgevoel?

Maw, de reacties zijn niet zoals je had gewild/gehoopt/gedacht....

Maar trek het je vooral niet aan.

Fijne dag nog.

vivavrouwtjes......donder dan lekker op, dat denigrerende gedoe als mensen het niet eens zijn met.

quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 13:45:

[...]





Nog even een laatste reactie:



Wat denk je zelf?

Ik ben toch egoïstisch?

Nou...dan wil ik zelf toch ook geen SOA...



Nou, het kon zijn dat je zo scheel zag van geilheid, je in de hitte van het moment zeg maar, even was vergeten om het veilig te doen...



Maareh, mijn compimenten hoor! Knap van je!

Triest hoor, rent alsnog gelijk door naar gelijkgestemden, omdat ze hier geen bijval krijgt.

Weet je zusenzo, het is gewoon vervelend als je zo wordt aangevallen op je persoon.

De reacties op zo'n topic worden al snel heel erg kwetsend, alsof je uit niets méér bestaat dan het feit dat je een minnaar hebt,

Ineens ben je een heel slecht mens, of wordt je iig zo afgeschilderd.

Terwijl de meesten van "ons" toch ook echt zoveel meer zijn dan alleen dat stiekeme geheimpje.

Ik heb dit soort discussies al vaker gevoerd. Ik herrinner me een hele prettige met iemand op minaressenmoraal. Ik kan me haar naam even niet herinneren. Zij was het niet met me eens, maar bleef respectvol. En in veel van de reacties hier is het respect ver te zoeken.

Je hoeft het niet met Zepp eens te zijn, maar het lijkt wel alsof er gepost wordt met de bedoeling om te kwetsen, en dat is zo jammer. Het slaat zo'n discussie volledig dood.

jah daar heb je wel een beetje gelijk in, er wordt snel vijandig gereageerd.. Maar misschien wordt het wel niet zo bedoeld?

Waarschijnlijk krijgt Zepp dit soort reacties omdat ze zelf ook niet al te genuanceerd over komt.



Ze toont in haar postings ook weinig tot geen respect naar bijv de vrouw en de kinderen van haar SV toe, mar te zwijgen over haar eigen man.



Odesa zei het al eerder:

"Ik zie een vrouw die 100% weet dat ze heel erg fout zit en er alles aan doet om dat goed te praten voor zichzelf, zelfs gevoelens maar blocked omdat dat wel erg slecht uitkomt met zo'n minnaar...



Ik geef toe: neuken is lekker, zeker met een nieuwe minaar...dat is lekker spannend, maar geef je man ook de kans om een oordeel te vellen.

Hij denkt dat hij een goed huwelijk heeft met een vrouw die hem trouw is. Jij geeft hem geen kans ook jouw "vreemdgaande" kant te zien.

Laat hem de beslissing nemen of hij het goed vind of niet. Uit liefde voor hem niet vertellen? Bullshit..je wil d egevolgen niet zien...je wilt zijn verdriet niet zien en dat zal hij zeker hebben."

Ik heb gevoel dat je 2 dingen door elkaar haalt. Ik herken wel het "mannelijke" in je. (op het makkelijk klaarkomen na) Alleen snap ik niet dat jij het koppelt aan vreemdgaan zonder schuldgevoel.



Ik denk zelf dat daar niets mannelijks aan is. Dat er mannen EN vrouwen zijn zonder en met schuldgevoel.



Ondanks de herkinning die ik lees in je sexbeleving zou dat bij mij niet gekoppelt zijn aan geen schuldgevoel als ik zou vreemdgaan.



Ik ben ook bijna afgegeleden in een periode, deed ook dingen die op het randje zaten maar ik deed dat niet zonder schuldgevoel.



Jij hebt blijkbaar minder last van je geweten en dat koppel je aan mannelijk.



Ik denk dat die conclusie niet klopt.

@Ikke: dank je.

Ik begrijp heel goed dat jullie er zo fel op tegen zijn.

Je hebt ooit eeuwige trouw beloofd aan je echtgenoot.

Voordat mijn sv in mijn leven kwam zou ik het net zo sterk veroordeeld hebben als jullie nu doen.

Ik vind het nog steeds niet kunnen eigenlijk, het is niet normaal. Dat is iets dat ik mezelf regelmatig voorhou.

En toch doe ik het, om mijn eigen redenen. Ik voel me niet schuldig, en ik hou heel veel van mijn man.

Vraag me er alles over wat je wilt, maar vertel me niet dat ik een slecht mens ben, want dat ben ik niet.

En dat laatste, dat is het. Ik wil me niet gedwongen voelen me als persoon te moeten verdedigen.

Weet je wat het is geheim, het gaat hier niet om een of andere mening van Zepp. Ze benadeelt haar man gewoon keihard. Voor meningen kan ik respect opbrengen. Voor levenswijzen die niet de mijne zijn evenzeer. Maar in gevallen waar men een ander zonder blikken of blozen bedriegt, pijn doet en ter zijde schuift, en dat zonder de wil om een oplossing te zoeken, in deze gevallen is het moeilijk om niet personlijk te worden. Desalniettemin is de discussie redelijk netjes verlopen.

quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:29:

Dat er dus iets aan mijn relatie zou mankeren...dat is echt flauwelkul.

Ik ben echt gek op mijn man. Dat staat er voor mij idd helemaal los van, net als geheim1972 ook zegt.

Ik zou het niet erg vinden als mijn man ook eens een hapje buiten de deur nam.

.dan snap ik niet dat je het niet verteld, want nu houd hij zich misschien wel in vanwege een monogame afspraak.

quote:doddie schreef op 14 november 2008 @ 14:14:

Ik heb gevoel dat je 2 dingen door elkaar haalt. Ik herken wel het "mannelijke" in je. (op het makkelijk klaarkomen na) Alleen snap ik niet dat jij het koppelt aan vreemdgaan zonder schuldgevoel.



Ik denk zelf da .Dat wilde ik haar ook duidelijk maken, maar de moed zakte me in de schoenen. Deze dame grijpt werkelijk alles aan om haar gedrag goed te keuren. Als je haar daar op aanspreekt, als je haar zegt dat al haar mooie vergelijkingen met restaurants, onschuldige kinderen, de natuur en weet ik wat allemaal gewoonweg niet opgaan dan klapt ze dicht, dan zegt ze dat je soms dingen simpel moet zien. Tsja, dat is moeilijk discussieren.

quote:JohnnyCake schreef op 14 november 2008 @ 14:17:

Weet je wat het is geheim, het gaat hier niet om een of andere mening van Zepp. Ze benadeelt haar man gewoon keihard. Voor meningen kan ik respect opbrengen. Voor levenswijzen die niet de mijne zijn evenzeer. Maar in gevallen waar men een ander zonder blikken of blozen bedriegt, pijn doet en ter zijde schuift, en dat zonder de wil om een oplossing te zoeken, in deze gevallen is het moeilijk om niet personlijk te worden. Desalniettemin is de discussie redelijk netjes verlopen.



Tja, wij zijn elkaar al vaker tegengekomen Johnny.

En wij komen nooit nader tot elkaar.

Jij hebt hier een hele duidelijke mening over, dat is je goed recht.

Ik op mijn beurt vind jou wel erg rigide in die mening.

Jij en ik moeten het er maar over eens zijn dat we het er niet over eens zijn...

Ik zie dat TO de hielen heeft gelicht, maar toch nog even een reactie (wie weet lees je stiekem nog mee?).



Het morele aspect terzijde, zie ik een praktisch probleem. TO, je wil absoluut je man niet kwetsen en weet dat hij kapot zou gaan van verdriet als hij dit zou weten. Garanties dat een affaire geheim blijft, zijn er NOOIT. Tegelijkertijd geef je aan dat het sop de kool niet waard is (je huwelijk is belangrijker dan dit slippertje). Maar je neemt wel het risico dat het uitkomt en daarmee dat je man eindeloos gekwetst wordt.



Hoe ga je daarmee om?

Als je het niet wilt vertellen moet je het niet doen, maar ik zou wel goed nadenken wat de gevolgen zijn als hij het van een ander hoort. Als je niet wilt dat je relatie over gaat, zou ik het hem sowieso eerlijk vertellen wat je aan het doen bent. Dan heb je het meeste kans dat hij bij je blijft. Hij komt er wsl toch achter waar je mee bezig bent, en dan is de kans een heel stuk kleiner dat hij bij je blijt.



Je wilt hem wsl niet kwijt, omdat je heel veel van hem houd. Maar je weet hoe hij erover denkt, waarom doe je het dan eigenlijk toch? Zo raak je hem juist kwijt denk ik dan?

quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:41:

@ikke: ik heb in zekere zin wel last van bepaalde schuldgevoelens, kom ik nu al lezende in jullie reacties achter.

Alleen geen schuldgevoel om wat ik doe met mijn collega...

Maar schuldgevoel over het feit dat ik geen schuldgevoel over mijn gedrag heb. Volg je het nog een beetje?

Dus...eigenlijk vind ik het zelf raar, dat ik het zo voel...

Maar je kunt je eigen gevoelens niet dwingen....



Mijn man heeft altijd gezegd: als je vreemd zou gaan wil ik het niet weten. Wat niet weer, dat niet deert.... Ik vind het dan namelijk je verdiende loon dat je jezelf verteert met schuldgevoelens....

Dit zei hij dan lacherig..., want eigenlijk bedoelt hij dat hij het wel wil weten.

Een paar jaar geleden heeft hij eens wat verliefde gevoelens voor een ander gehad. Dit heeft hij open en eerlijk met mij besproken en daarna waren die gevoelens ook over. Hij heeft nooit wat met haar gedaan, want voor hem gaan sex en echte liefde wel samen en ga je niet zo maar met iemand naar bed.

Hij heeft voor mij ook maar heel weinig geflirt en weinig vrouwen gehad. Het heeft ook een hele tijd geduurd voordat hij sex met mij wilde.....hij wilde eerst een echte relatie opbouwen en dan pas lichamelijk gaan.

Ik denk dat daar het verschil in zit...dat ik gewoon flirteriger aangelegd ben en dat ik dat toch mis in een vaste relatie...



Ook dit van je partner is herkenbaar voor mij, mijn man heeft dat ook een beetje.



Waarom gaan jullie geen nw gesprek aan in jullie relatie over monogamie. Waarom bespreek je met elkaar niet of dit nog steeds belangrijk is in jullie relatie?



Vaak is een dergelijke keus meer een uit vanzelfsprekendheid.



je man is verliefd geweest en was daarover eerlijk, Hij zei TOEN dat hij het niet wilde weten als je vreemd zou gaan. Misschien is dat in de loop der jaren wel veranderd, misschien is hij ook achter dingen over zichzelf gekomen waar hij toen nog geen weet van had,



Hebben jullie in die periode niet met elkaar gepraat over dit soort dingen? En vind je het geen tijd dat dan nu te doen?



Staan jullie beide nog wel achter de afspraken die ooit gemaakt zijn?



Een mens kan veranderen met de jaren maar breng elkaar daarvan dan op de hoogte, Wie weet is na zijn verliefdheid op een ander wel over veel zaken anders gaan denken en geld het "dan vertel je het maar niet" helemaal niet meer. Waarom vertelde hij het anders wel zelf?



Wie weet wilde hij daarmee wel kijken hoe jij daar tegen over stond. Vroeg hij zich toen wel net zo af of jij hem ruimte kon geven.



Nu met het vreemdgaan ontneem je jezelf in je relatie om samen hier een weg in te vinden, misschien tot nw afspraken te komen.



Wij zijn bv gaan swingen, ik flirt elk weekeind maar wel met mijn man erbij. We gingen naar clubs en ik heb een minnaar waar mijn man van weet, hij heeft een vriendin die ik ook graag mag, we mogen daarmee apart afspreken maar het liefste gaan we samen op part en spreken we af met mensen die dit ook hebben afgesproken in hun relatie.



Gaat hier al 6 jaar goed, en kan alleen omdat de relatie wel degelijk goed was.



Lees anders ook het andere topic over vreemdgaan eens.

quote:geheim1972 schreef op 14 november 2008 @ 14:22:

[...]





Tja, wij zijn elkaar al vaker tegengekomen Johnny.

En wij komen nooit nader tot elkaar.

Jij hebt hier een hele duidelijke mening over, dat is je goed recht.

Ik op mijn beurt vind jou wel erg rigide in die mening.

Jij en ik moeten het er maar over eens zijn dat we het er niet over eens zijn...Inderdaad geheim. Maar geloof me, ik ben genuanceerder geworden, mede door de dsicussies met jou. Ik heb Zepp meerdere malen gevraagd waar haar relatie op gebaseerd is voordat ik enigszins in de aanval ging. Zie, ik heb begrip leren tonen . Maar helaas, haar argumenten waren wel heel erg van het caliber gelegenheidsexcuus.

quote:toytje schreef op 14 november 2008 @ 12:49:

Ik vind het zo jammer dat mensen die zonder schuldgevoel vreemdgaan door sommige zo afgebrand worden en als slecht persoon worden gezien. Vele keuren het (terecht) af, ik niet overigens, ik ben ook zo (slecht?) Ben nu single, dus sowieso geen last van schuldgevoelens. Maar waarom is iemand meteen slecht als ie vreemdgaat? Kan ook gewoon een sociaal zorgzaam of wat dan ook voor iemand zijn?!

Je bent toch meer dan alleen een vreemdganger?



Ik vind het ook jammer dat men het koppelt aan slechte relatie want dat hoeft het zeker niet altijd te zijn, dan had mijn relatie het ook niet gered.



Het heeft vaak alles met jezelf te maken. het lukte mij ook moeiteloos om 23 jaar lang de juiste keuze's te maken, verleiding te weerstaan (wat heet ik zag het niet eens) ik begreep vreemgaan ook niet, tot ik in een periode kwam dat ik niet zo lekker in mijn vel zat en dan is het ineens lastiger de juiste keuze te maken, sterk te zijn. Want het is zo makkelijk om te oordelen als je zelf sterk in je schoenen staat, zo iets zou jij nooit doen en jij snap het niet (had ik ook hoor) tot je dus wat minder sterk bent, niet weet wat je mankeert en als je dat zelf al niet weet hoe moet je dat dan uitleggen aan je partner.



Het had toen alles met MIJ te maken, niets met mijn relatie, dat die goed was bleek wel anders waren we er niet samen uit gekomen en waren we nu niet al 28 jaar samen.

De één is zo sterk en red het wel, de anders is minder sterk en red het niet... ik weet van mezelf dat ik het niet red, bij mij komt de vertrouwen in ieder geval niet meer terug.

quote:JohnnyCake schreef op 14 november 2008 @ 14:32:

[...]





Inderdaad geheim. Maar geloof me, ik ben genuanceerder geworden, mede door de dsicussies met jou. Ik heb Zepp meerdere malen gevraagd waar haar relatie op gebaseerd is voordat ik enigszins in de aanval ging. Zie, ik heb begrip leren tonen . Maar helaas, haar argumenten waren wel heel erg van het caliber gelegenheidsexcuus.



Verdorie Johnny, ik begin nog warme gevoelens voor je te krijgen.

Ik begrijp wel dat je het gelegenheidsexcuses vind, toch denk ik over veel dingen wel hetzelfde als zij.

Zijn relatie, zijn verantwoordelijkheid bv. is er een die ik ook erg aanhang.

pff ik kan amper alles lezen en tegelijk het bijhouden.



Johnnycake ik merk inderdaad datje heel anders reageerd na dat ene topic.



Ik ben het nu ook voor een groot deel met je eens.



zepp hier is dus wel iemand die je vroeg te reageren.



Ik heb dus zelf een man die eerlijkheid wel belangrijk vind want wat heb je anders voor relatie als je een dubbel leven langs elkaar leeft en niet weet wat je partner doet en wie hij is?



Jij vind dat je er beter aan doet het niet te vertellen en zit niet met schuldgevoel. Maar je hebt wel een man die zelf blijkbaar wel eerlijk was toen het hem gebeurde en je wel inlichtte.



Mijn man zei ooit dat ik zijn bezit niet was, dat ik mocht doen en laten wat ik wilde (heb verdorie vandaag ergens anders al dit verteld maar dan maar nog een keer)



Maar dat hij niet wist of hij in alles met me mee kon gaan.



Als jouw man verdriet heeft is dat de consequentie van jouw gedrag, van jouw daden. als je flink bent draag je dan ook die consequentie, dan ben je een kerel in mijn ogen. Dan leef je met zijn pijn en zal je dat een plek moeten geven, zal jij daarmee moeten dealen.



Dan zal je moeilijke vragen krijgen, soms met zijn pijn geconfronteerd worden. Zal hij misschien afspraken willen maken enz.



Ik snap je als geen ander, ik herken het, herken ook de man die jij naast je hebt, maar wij maakte andere keuze's dan jij. Ik had ook een man die eerlijkheid wel belangrijk vond en zei "jij hoeft niet te zijn als mij, dat ik er geen behoefte aan hebt betekend niet dat jij dat niet hoeft te hebben." maar het betekende ook dat hij recht had op keuze's keuzes of hij op die manier bij me wilde blijven. Of hij hiermee wilde leven, dit een plek kon geven. Ik kreeg vrijheid maar gaf het ook aan hem.



Jij neemt vrijheid maar houd hem in een monogame illusie, ontneemt hem de keus om daar een antwoord op te geven. Ontneemt hem de vrijheid om op deze manier voor jou te kiezen of je vrij te laten.



en je bent te laf of de consequentie onder ogen te zijn. Je zegt geen spijt te hebben maar dat komt omdat je nu nog niet geconfronteerd wordt met wat je doet, wathet hem doet. Realiseer je wel dat dat op een dag kan komen als het uitkomt en dat dan je bedrog pijnlijker kan voelen dan het geen je gedaan hebt.



je hebt genoeg aanknopings punten om dit bespreekbaar te maken. Wees dan ook eens een vent hierin en wees zo moedig om de consequentie van je daden dan ook onder ogen te zien.



Dan ben je in mijn ogen pas een kerel.

quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 13:26:

[...]





Hey...het is soms zo simpel, of zo ingewikkeld als dat je het zelf maakt....het uit eten gaan en trek hebben in wat anders is vergelijkbaar als het gaat om wat je leuk vind en lekker maar inderdaad staat los van de relatie.

quote:geheim1972 schreef op 14 november 2008 @ 14:48:

[...]

Zijn relatie, zijn verantwoordelijkheid bv. is er een die ik ook erg aanhang.





En dat argument heb ik dus ook niet aangeraakt, omdat ik er langzaam maar zeker begrip voor heb gekregen. Ben er nog steeds niet mee eens maar hee...

oke ik begrijp dat je weg bent en ik snap ook wel dat je de aanvallen op je persoon onaangenaam vond. Ik denk ook wel dat het komt omdat je je kwetsbare kant niet toont, er weinig liefdevols naar je partner gezien wordt en je aangeeft geen schuldgevoel te hebben. dan krijg je denk ik harde relatie's dan dat je die wel zou tonen.

Je legde later uit wat je hoopte te vinden in dit topic en als je even was gebleven had je hier mijn antwoord kunnen krijgen.



Je verbaasd je over het feit dat je geen schuldgevoel hebt. Dat komt omdat jij weet dat jouw keus bij je relatie ligt, dat het andere extra is en een spannend spel, je gevoel en loaliteit liggen bij je relatie en dat is bij mij ook zo.



Maar jij vermeid het feit wat jou schuldgevoel had gegeven, de pijn bij je partner, Je weet dat dit hem pijn zal doen dus hou je het lekker van hem weg, jij happy hij happy en niemand lijd er onder in jouw beleving. Ik denk dat dat tijdelijk is en dat gevaar van uitkomen zeker aanwezig zal zijn.



Zo levend in jouw georganiseerde dubbel leven doe je in jouw ogen niemand kwaad, jij kent jezelf en weet echt wel hoe het zit, je man zou pijn hebben maar die weet van niets dus ..... niets om je schuldig over te voelen. Alles heb je prima geregeld.



Dat schuldgevoel zal je ook pas voelen als je wel zijn pijn en onbegrip zal zien.

Daar sluit je nu je ogen voor. je maakt je ook wijs dat je niets kwaads doet maar in feite als je echt eerljk bent weet je dat je dat wel doet want kwam het uit deed je hem pijn, omdat hij zei "ik wil het niet weten" denk je dat je niets verkeerd doet, hij wilde het toch niet weten, en jij wil hem geen pijn doen dus zo is het in jouw ogen opgelost.



Maar dat is natuurlijk geloven in een sprookje anders zou je niet hier vertellen dat je wel weet dat hij er veel pijn van zou hebben.



Ik begrijp het is, ik begrijp ook wat je vraag is en ik gaf je er antwoord op.



Ja ik herken je gevoel, ja ik herken zelfs je situatie voor een deel omdat ik een beetje lijk op jou en mijn man een beetje lijkt op jouw man (denk ik te halen uit je berichten) en ja ik snap ook waarom jij geen schuldgevoel hebt en dat heb ik ook proberen uit te leggen.



Maar wat nu? Wat nu verder?



Ik ben het niet met je eens, ik denk niet dat je het juist doet, en ik denk dat ik met mijn man er beter uit zijn gekomen door er wel eerlijk over te zijn dan dat jij er uit gekomen bent, want jij leeft met een verborgen agenda, jij moet liegen en bedriegen, jij zal in angst leven dat het ooit uitkomt en ik ben dit weekeind weer samen met mijn man en minnaar op een prive feest waar ik het open en eerlijk mag beleven, waar ook de vriendin van mijn man is waar we met zijn allen hier van mogen genieten en waar niemand verdriet of pijn hoeft te voelen maar zelfs liefde en vriendschap voor elkaar voelen



En ergens geloof ik dat dat toch nog beter in jouw oren zal klinken, maar dat zal je nooit bereiken als je het op jouw manier blijft doen.



Kan ook zijn dat je inderdaad kans loopt dat je relatie het niet red, want laten we eerlijk zijn een man als die van mij vind je niet zo snel. Maar dan kan je je zelf wel recht in je ogen kijken en heb je je man ook keus gegeven en ook de vrijheid om te beslissen of hij met jou op deze manier wil en kan verder leven.



Hoe het ook uitpakt je zal daarna wel de persoon mogen zijn wie je bent en niet een dubbel leven hoeven leiden.

Aan alle posters die willen dat de OP (heet hier TO geloof ik?) het haar man vertelt:

Die man is allicht dolgelukkig op dit moment in zijn relatie, en heeft allicht heerlijke sex met zijn vrouw in de illusie dat ze alleen voor hem een lekkere **** is.



Waarom die man ongelukkig maken door die illusie te verbreken?

De TO is niet ongelukkig met de situatie, de man is niet ongelukkig met de situatie. Waarom beide in het ongeluk storten uit een soort van 'het hoort zo' moraal?



Ik heb overigens precies het zelfde idee als deze man: 'vreemdgaan is prima, als ik er maar nooit achter kom'.

Tien keer beter als dat er opeens een rillerig, huilend meisje je belt met 'we moeten praten', om vervolgens haar gemoedsrust, en haar ongemak met de situatie en haar schuldgevoel te gaan bespreken. Vind ik vele malen irritanter en egoistischer.