Seks
alle pijlers
Vreemdgaan zonder schuldgevoel?
vrijdag 14 november 2008 om 12:16
Ik wil graag iets aan jullie voorleggen.
Ik heb een relatie van 15 jaar. Ik ben 12 jaar getrouwd.
Ik ben erg gelukkig in mijn relatie.
Vroeger, voor deze relatie was ik echt een player met mannen.
Niet dat ik met velen naar bed ben geweest, maar ik hield van versieren een beetje zoenen en rommelen.
Uiteraard mee gestopt toen ik een serieuze relatie kreeg.
Echter, dit jaar gingen we met het werk een weekend weg. Eén van mijn collega's, die ik altijd al extra leuk en grappig vond, zocht toenadering.
Ik ben met hem naar bed geweest en het was heerlijk!
Op dit moment treffen we elkaar af en toe ook stiekem en rommelen we wat en als we de gelegenheid hebben hebben we sex.
Ik geniet er enorm van. Ik heb echter totaal geen last van schuldgevoelens tegenover mijn man.
Er spelen ook geen verliefde gevoelens mee.
Ik ben ook niet van plan om iets serieus met die collega te beginnen.
de sex met mijn man is ook altijd fijn en goed.
Maar ik geniet er ook van om het eens met een ander te doen.
Ik heb geen open relatie. Ik weet, dat als mijn man dit zou weten, dat hij het vreselijk zou vinden.
Ik ben in mijn hele gedrag best mannelijk....kort en bondig, recht voor de raap.
Ook in de sex...ik hou eigenlijk helemaal niet van lang voorspel....het liefst erop/eraf en slapen (erg mannelijk dus). Ik kom ook erg makkelijk klaar, dat speelt misschien ook wel mee.
Ik merk dat ik op dit avontuurtje met mijn collega ook erg mannelijk reageer....het is puur voor de sex....niks meer en niks minder en ik voel me er niet eens schuldig over.
Nu zat ik hier eens over na te denken....en ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die zo in elkaar steken, want eigenlijk vind ik het wel een beetje gek.
Ik zou het ook leuk vinden als er reacties komen van mensen die het totaal anders beleven, zulke dingen.
Dat vind ik interessant om te weten.
Ik heb een relatie van 15 jaar. Ik ben 12 jaar getrouwd.
Ik ben erg gelukkig in mijn relatie.
Vroeger, voor deze relatie was ik echt een player met mannen.
Niet dat ik met velen naar bed ben geweest, maar ik hield van versieren een beetje zoenen en rommelen.
Uiteraard mee gestopt toen ik een serieuze relatie kreeg.
Echter, dit jaar gingen we met het werk een weekend weg. Eén van mijn collega's, die ik altijd al extra leuk en grappig vond, zocht toenadering.
Ik ben met hem naar bed geweest en het was heerlijk!
Op dit moment treffen we elkaar af en toe ook stiekem en rommelen we wat en als we de gelegenheid hebben hebben we sex.
Ik geniet er enorm van. Ik heb echter totaal geen last van schuldgevoelens tegenover mijn man.
Er spelen ook geen verliefde gevoelens mee.
Ik ben ook niet van plan om iets serieus met die collega te beginnen.
de sex met mijn man is ook altijd fijn en goed.
Maar ik geniet er ook van om het eens met een ander te doen.
Ik heb geen open relatie. Ik weet, dat als mijn man dit zou weten, dat hij het vreselijk zou vinden.
Ik ben in mijn hele gedrag best mannelijk....kort en bondig, recht voor de raap.
Ook in de sex...ik hou eigenlijk helemaal niet van lang voorspel....het liefst erop/eraf en slapen (erg mannelijk dus). Ik kom ook erg makkelijk klaar, dat speelt misschien ook wel mee.
Ik merk dat ik op dit avontuurtje met mijn collega ook erg mannelijk reageer....het is puur voor de sex....niks meer en niks minder en ik voel me er niet eens schuldig over.
Nu zat ik hier eens over na te denken....en ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die zo in elkaar steken, want eigenlijk vind ik het wel een beetje gek.
Ik zou het ook leuk vinden als er reacties komen van mensen die het totaal anders beleven, zulke dingen.
Dat vind ik interessant om te weten.
vrijdag 14 november 2008 om 12:48
quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:41:
@ikke: ik heb in zekere zin wel last van bepaalde schuldgevoelens, kom ik nu al lezende in jullie reacties achter.
Alleen geen schuldgevoel om wat ik doe met mijn collega...
Maar schuldgevoel over het feit dat ik geen schuldgevoel over mijn gedrag heb. Volg je het nog een beetje?
Dus...eigenlijk vind ik het zelf raar, dat ik het zo voel...
Maar je kunt je eigen gevoelens niet dwingen....
.
Oh zepp, als ik morgen met mijn collega lig te rollebollen dan voel ik me ook in de 7de hemel hoor. Tieten dat ze heeft! Daar zou ik me echt geen moment schuldig over voelen!
Schuldig zal ik me pas later voelen, tegenover mijn vriendin. En tegenover mezelf misschien nog het meest. Dat ik een moment van lust heb laten prevaleren boven het mooiste wat mij ooit overkomen is.
@ikke: ik heb in zekere zin wel last van bepaalde schuldgevoelens, kom ik nu al lezende in jullie reacties achter.
Alleen geen schuldgevoel om wat ik doe met mijn collega...
Maar schuldgevoel over het feit dat ik geen schuldgevoel over mijn gedrag heb. Volg je het nog een beetje?
Dus...eigenlijk vind ik het zelf raar, dat ik het zo voel...
Maar je kunt je eigen gevoelens niet dwingen....
.
Oh zepp, als ik morgen met mijn collega lig te rollebollen dan voel ik me ook in de 7de hemel hoor. Tieten dat ze heeft! Daar zou ik me echt geen moment schuldig over voelen!
Schuldig zal ik me pas later voelen, tegenover mijn vriendin. En tegenover mezelf misschien nog het meest. Dat ik een moment van lust heb laten prevaleren boven het mooiste wat mij ooit overkomen is.
vrijdag 14 november 2008 om 12:49
Ik vind het zo jammer dat mensen die zonder schuldgevoel vreemdgaan door sommige zo afgebrand worden en als slecht persoon worden gezien. Vele keuren het (terecht) af, ik niet overigens, ik ben ook zo (slecht?) Ben nu single, dus sowieso geen last van schuldgevoelens. Maar waarom is iemand meteen slecht als ie vreemdgaat? Kan ook gewoon een sociaal zorgzaam of wat dan ook voor iemand zijn?!
Je bent toch meer dan alleen een vreemdganger?
Je bent toch meer dan alleen een vreemdganger?
vrijdag 14 november 2008 om 12:50
quote:JohnnyCake schreef op 14 november 2008 @ 12:38:
[...]
Zepp, waar is jouw huwelijk op gebaseerd?
Misschien dat jouw huwelijk gebaseerd is op zeepdozen bouwen en dat jouw buitenechtelijke avonturen dus irrelevant zijn. In de meeste huwelijken is het echter wel degelijk relevant met wie je neukt. Ook in jouw huwelijk is dit punt van groot belang, dat zeg je zelf.
Dus nogmaals de vraag, waar is je huwelijk op gebaseerd?
Op liefde....
Ik hou heel veel van mijn man.
Maar sex kan bij mij dus los staan van liefde....
Ik krijg heel erg het gevoel dat ik nu van alles moet gaan verdedigen. Daar heb ik geen zin in. Daar vroeg ik ook niet om....ik vroeg om wie zich hier in herkent....of niet herkent....en waarom.
Ik zie het zo: stel je eet heel erg lekker in een restaurant...dat betekent nog niet dat je ergens anders geen lekker hapje kunt nemen.
Dat andere lekkere hapje betekent ook niet dat je niet meer van het eten in het restaurant kunt genieten.
Volgens mij zijn wij mensen helemaal niet in de wieg gelegd voor monogamie.
Als je ziet hoeveel er vreemd gegaan wordt.
Het zijn in mijn ogen alleen de normen en waarden van de maatschappij dat er zo spastisch mee omgesprongen wordt...
En egoïstisch....ja...dat geef ik toe...dat ben ik best wel een beetje...
En dat weet mijn man dan weer wel....
[...]
Zepp, waar is jouw huwelijk op gebaseerd?
Misschien dat jouw huwelijk gebaseerd is op zeepdozen bouwen en dat jouw buitenechtelijke avonturen dus irrelevant zijn. In de meeste huwelijken is het echter wel degelijk relevant met wie je neukt. Ook in jouw huwelijk is dit punt van groot belang, dat zeg je zelf.
Dus nogmaals de vraag, waar is je huwelijk op gebaseerd?
Op liefde....
Ik hou heel veel van mijn man.
Maar sex kan bij mij dus los staan van liefde....
Ik krijg heel erg het gevoel dat ik nu van alles moet gaan verdedigen. Daar heb ik geen zin in. Daar vroeg ik ook niet om....ik vroeg om wie zich hier in herkent....of niet herkent....en waarom.
Ik zie het zo: stel je eet heel erg lekker in een restaurant...dat betekent nog niet dat je ergens anders geen lekker hapje kunt nemen.
Dat andere lekkere hapje betekent ook niet dat je niet meer van het eten in het restaurant kunt genieten.
Volgens mij zijn wij mensen helemaal niet in de wieg gelegd voor monogamie.
Als je ziet hoeveel er vreemd gegaan wordt.
Het zijn in mijn ogen alleen de normen en waarden van de maatschappij dat er zo spastisch mee omgesprongen wordt...
En egoïstisch....ja...dat geef ik toe...dat ben ik best wel een beetje...
En dat weet mijn man dan weer wel....
vrijdag 14 november 2008 om 12:51
quote:toytje schreef op 14 november 2008 @ 12:49:
Ik vind het zo jammer dat mensen die zonder schuldgevoel vreemdgaan door sommige zo afgebrand worden en als slecht persoon worden gezien. Vele keuren het (terecht) af, ik niet overigens, ik ben ook zo (slecht?) Ben nu single, dus sowieso geen last van schuldgevoelens. Maar waarom is iemand meteen slecht als ie vreemdgaat? Kan ook gewoon een sociaal zorgzaam of wat dan ook voor iemand zijn?!
Je bent toch meer dan alleen een vreemdganger?Niet met je eens want hoe kan je sociaal zorgzaam zijn als je niet eens de beleefdheid kan opbrengen je man aan te spreken op je eigen gedrag, sociaal gezien mis je dan toch iets.
Ik vind het zo jammer dat mensen die zonder schuldgevoel vreemdgaan door sommige zo afgebrand worden en als slecht persoon worden gezien. Vele keuren het (terecht) af, ik niet overigens, ik ben ook zo (slecht?) Ben nu single, dus sowieso geen last van schuldgevoelens. Maar waarom is iemand meteen slecht als ie vreemdgaat? Kan ook gewoon een sociaal zorgzaam of wat dan ook voor iemand zijn?!
Je bent toch meer dan alleen een vreemdganger?Niet met je eens want hoe kan je sociaal zorgzaam zijn als je niet eens de beleefdheid kan opbrengen je man aan te spreken op je eigen gedrag, sociaal gezien mis je dan toch iets.
vrijdag 14 november 2008 om 12:54
quote:Goldielocks schreef op 14 november 2008 @ 12:47:
En wat denk je van de vrouw van je SV?
Verdorie een getrouwde man met drie kinderen .
Ga je schamen.
Waarom moet ik me daarvoor schamen?
Zijn relatie is zijn verantwoordelijkheid en niet de mijne...
Ik dwing hem echt niet met het mes op de keel of zo.
Tenslotte heeft hij het eerste initiatief genomen...
Dus nee...ik schaam me niet....en ben ik ook niet van plan.
En wat denk je van de vrouw van je SV?
Verdorie een getrouwde man met drie kinderen .
Ga je schamen.
Waarom moet ik me daarvoor schamen?
Zijn relatie is zijn verantwoordelijkheid en niet de mijne...
Ik dwing hem echt niet met het mes op de keel of zo.
Tenslotte heeft hij het eerste initiatief genomen...
Dus nee...ik schaam me niet....en ben ik ook niet van plan.
vrijdag 14 november 2008 om 12:55
quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:50:
[...]
Op liefde....
Ik hou heel veel van mijn man.
Maar sex kan bij mij dus los staan van liefde....
Ik krijg heel erg het gevoel dat ik nu van alles moet gaan verdedigen. Daar heb ik geen zin in. Daar vroeg ik ook niet om....ik vroeg om wie zich hier in herkent....of niet herkent....en waarom.
Ik zie het zo: stel je eet heel erg lekker in een restaurant...dat betekent nog niet dat je ergens anders geen lekker hapje kunt nemen.
Dat andere lekkere hapje betekent ook niet dat je niet meer van het eten in het restaurant kunt genieten.
Volgens mij zijn wij mensen helemaal niet in de wieg gelegd voor monogamie.
Als je ziet hoeveel er vreemd gegaan wordt.
Het zijn in mijn ogen alleen de normen en waarden van de maatschappij dat er zo spastisch mee omgesprongen wordt...
En egoïstisch....ja...dat geef ik toe...dat ben ik best wel een beetje...
En dat weet mijn man dan weer wel....
Zepp, je hoeft je niet te verdedigen hoor.
Je restaurantvoorbeeld is heel nobel, alleen niet volledig.
Je hebt namelijk nooit aan de restauraneigenaar beloofd dat je altijd bij hem zult eten. Als dit wel het geval is, dan kun je niet zomaar elders een hapje nemen.
Zie je dit essentieel verschil? Je man verwacht bepaalde dingen van jou. Als je hieraan niet kunt voldoen, dan is het zo eerlijk hem dat te vertellen. Of niet?
[...]
Op liefde....
Ik hou heel veel van mijn man.
Maar sex kan bij mij dus los staan van liefde....
Ik krijg heel erg het gevoel dat ik nu van alles moet gaan verdedigen. Daar heb ik geen zin in. Daar vroeg ik ook niet om....ik vroeg om wie zich hier in herkent....of niet herkent....en waarom.
Ik zie het zo: stel je eet heel erg lekker in een restaurant...dat betekent nog niet dat je ergens anders geen lekker hapje kunt nemen.
Dat andere lekkere hapje betekent ook niet dat je niet meer van het eten in het restaurant kunt genieten.
Volgens mij zijn wij mensen helemaal niet in de wieg gelegd voor monogamie.
Als je ziet hoeveel er vreemd gegaan wordt.
Het zijn in mijn ogen alleen de normen en waarden van de maatschappij dat er zo spastisch mee omgesprongen wordt...
En egoïstisch....ja...dat geef ik toe...dat ben ik best wel een beetje...
En dat weet mijn man dan weer wel....
Zepp, je hoeft je niet te verdedigen hoor.
Je restaurantvoorbeeld is heel nobel, alleen niet volledig.
Je hebt namelijk nooit aan de restauraneigenaar beloofd dat je altijd bij hem zult eten. Als dit wel het geval is, dan kun je niet zomaar elders een hapje nemen.
Zie je dit essentieel verschil? Je man verwacht bepaalde dingen van jou. Als je hieraan niet kunt voldoen, dan is het zo eerlijk hem dat te vertellen. Of niet?
vrijdag 14 november 2008 om 12:58
quote:zusenzo schreef op 14 november 2008 @ 12:53:
Leg je man dan uit dat jij vindt dat sex los staat van liefde en vertel je het hem niet gewoon, omdat je bang bent dat je leventje in elkaar dondert al je het verteld, dat snap ik ook wel.
Mijn leven dondert niet in elkaar als ik het hem vertel. Dus daar ben ik helemaal niet bang voor.
Ik weet zeker dat hij het me vergeeft.
Ik weet alleen ook heel zeker dat hij eerst kapot gaat van verdriet.
En dat wil ik hem niet aandoen, juist vanwege mijn liefde voor hem.
Want dat verdriet dat hij er van zal hebben, staat niet in verhouding tot wat het gevoos met mijn collega voorstelt.
Dat is voor mij een fijn uitstapje, wat het hevige verdriet van mijn man niet waard is.
Zoals je kinderen ook kunt besparen voor verdriet over dingen die ze beter niet kunnen weten (uit liefde voor je kind), zo voel ik dat ook naar hem toe.
Dus ik zie het nut van het hem vertellen niet in.
Leg je man dan uit dat jij vindt dat sex los staat van liefde en vertel je het hem niet gewoon, omdat je bang bent dat je leventje in elkaar dondert al je het verteld, dat snap ik ook wel.
Mijn leven dondert niet in elkaar als ik het hem vertel. Dus daar ben ik helemaal niet bang voor.
Ik weet zeker dat hij het me vergeeft.
Ik weet alleen ook heel zeker dat hij eerst kapot gaat van verdriet.
En dat wil ik hem niet aandoen, juist vanwege mijn liefde voor hem.
Want dat verdriet dat hij er van zal hebben, staat niet in verhouding tot wat het gevoos met mijn collega voorstelt.
Dat is voor mij een fijn uitstapje, wat het hevige verdriet van mijn man niet waard is.
Zoals je kinderen ook kunt besparen voor verdriet over dingen die ze beter niet kunnen weten (uit liefde voor je kind), zo voel ik dat ook naar hem toe.
Dus ik zie het nut van het hem vertellen niet in.
vrijdag 14 november 2008 om 13:00
Ik moet toch altijd lachen als ik hoor dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Tsja, ik ben ook niet gemaakt om 5x per week vroeg mijn bed uit te komen om te gaan werken, maar als ik wat van mijn leven wil maken dan is dat het prijskaartje.
Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...
Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...
vrijdag 14 november 2008 om 13:01
quote:zusenzo schreef op 14 november 2008 @ 12:51:
[...]
Niet met je eens want hoe kan je sociaal zorgzaam zijn als je niet eens de beleefdheid kan opbrengen je man aan te spreken op je eigen gedrag, sociaal gezien mis je dan toch iets.
Nou....ben je psycholoog of zo???
Jeetje wat een oordeel...
Ik heb een baan waarin empathie heel belangrijk is. Zorgzaamheid ook. Ik ben ook heel zorgzaam, voor iedereen in mijn omgeving.
In mijn werk komen mensen met grote problemen bij mij.
Ik weet heel veel...van heel veel mensen, en ga daar heel zorgvuldig mee om.
ook privé doen mensen vaak in die zin een beroep op me. Ik heb veel meegemaakt, ook in mijn eigen gevoelsleven. Tegen wil en dank, door ziekte etc..
Dat staat er ook volkomen los van.
En dit is ook eigenlijk precies de reden dat ik me over mezelf verbaas en me afvraag: hoe kan het dat ik hier zo mee om ga en geen schuld voel over mijn gedrag (hooguit over mijn gevoel....dat ik geen schuld voel...)?
[...]
Niet met je eens want hoe kan je sociaal zorgzaam zijn als je niet eens de beleefdheid kan opbrengen je man aan te spreken op je eigen gedrag, sociaal gezien mis je dan toch iets.
Nou....ben je psycholoog of zo???
Jeetje wat een oordeel...
Ik heb een baan waarin empathie heel belangrijk is. Zorgzaamheid ook. Ik ben ook heel zorgzaam, voor iedereen in mijn omgeving.
In mijn werk komen mensen met grote problemen bij mij.
Ik weet heel veel...van heel veel mensen, en ga daar heel zorgvuldig mee om.
ook privé doen mensen vaak in die zin een beroep op me. Ik heb veel meegemaakt, ook in mijn eigen gevoelsleven. Tegen wil en dank, door ziekte etc..
Dat staat er ook volkomen los van.
En dit is ook eigenlijk precies de reden dat ik me over mezelf verbaas en me afvraag: hoe kan het dat ik hier zo mee om ga en geen schuld voel over mijn gedrag (hooguit over mijn gevoel....dat ik geen schuld voel...)?
vrijdag 14 november 2008 om 13:01
quote:JohnnyCake schreef op 14 november 2008 @ 13:00:
Ik moet toch altijd lachen als ik hoor dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Tsja, ik ben ook niet gemaakt om 5x per week vroeg mijn bed uit te komen om te gaan werken, maar als ik wat van mijn leven wil maken dan is dat het prijskaartje.
Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...inderdaad!
Ik moet toch altijd lachen als ik hoor dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Tsja, ik ben ook niet gemaakt om 5x per week vroeg mijn bed uit te komen om te gaan werken, maar als ik wat van mijn leven wil maken dan is dat het prijskaartje.
Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...inderdaad!
vrijdag 14 november 2008 om 13:03
Kijk dat snap ik dus niet, als jij met deze actie zeker weet dat hij kapot gaat van verdriet, hoe kan dit doe in hemelsnaam doen.
Je kwetst je man enorm door dit te doen los van he tfeit dat hij het niet weet.
Oneerlijkheid is geen leuke eigenschap en vraag me af wat jij ervan zou vinden als je er achter komt dat je man je bedriegt.
Al die leugens en dat gedraai maakt de relatie niet echt fraaier.
Je kwetst je man enorm door dit te doen los van he tfeit dat hij het niet weet.
Oneerlijkheid is geen leuke eigenschap en vraag me af wat jij ervan zou vinden als je er achter komt dat je man je bedriegt.
Al die leugens en dat gedraai maakt de relatie niet echt fraaier.
vrijdag 14 november 2008 om 13:04
quote:JohnnyCake schreef op 14 november 2008 @ 13:00:
Ik moet toch altijd lachen als ik hoor dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Tsja, ik ben ook niet gemaakt om 5x per week vroeg mijn bed uit te komen om te gaan werken, maar als ik wat van mijn leven wil maken dan is dat het prijskaartje.
Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...
En ik vind dus dat het leven te kort en te kwetsbaar is, om niet af en toe uit de band te mogen springen en iets geks te doen, waar je je heel lekker bij voelt.
Ook al is het niet maatschappelijk geaccepteerd.
En dat ik daar zo over denk, heeft ook te maken met het feit dat ik weet hoe betrekkelijk het leven kan zijn.
Je kunt wel denken dat je jong en onkwetsbaar bent....
Kortom...eens een keer aan de verleiding toegeven, kan ook wat toevoegen aan je leven.
Ik moet toch altijd lachen als ik hoor dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Tsja, ik ben ook niet gemaakt om 5x per week vroeg mijn bed uit te komen om te gaan werken, maar als ik wat van mijn leven wil maken dan is dat het prijskaartje.
Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...
En ik vind dus dat het leven te kort en te kwetsbaar is, om niet af en toe uit de band te mogen springen en iets geks te doen, waar je je heel lekker bij voelt.
Ook al is het niet maatschappelijk geaccepteerd.
En dat ik daar zo over denk, heeft ook te maken met het feit dat ik weet hoe betrekkelijk het leven kan zijn.
Je kunt wel denken dat je jong en onkwetsbaar bent....
Kortom...eens een keer aan de verleiding toegeven, kan ook wat toevoegen aan je leven.
vrijdag 14 november 2008 om 13:05
quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 13:04:
[...]
En ik vind dus dat het leven te kort en te kwetsbaar is, om niet af en toe uit de band te mogen springen en iets geks te doen, waar je je heel lekker bij voelt.
Ook al is het niet maatschappelijk geaccepteerd.
En dat ik daar zo over denk, heeft ook te maken met het feit dat ik weet hoe betrekkelijk het leven kan zijn.
Je kunt wel denken dat je jong en onkwetsbaar bent....
Kortom...eens een keer aan de verleiding toegeven, kan ook wat toevoegen aan je leven.Helemaal mee eensch...
[...]
En ik vind dus dat het leven te kort en te kwetsbaar is, om niet af en toe uit de band te mogen springen en iets geks te doen, waar je je heel lekker bij voelt.
Ook al is het niet maatschappelijk geaccepteerd.
En dat ik daar zo over denk, heeft ook te maken met het feit dat ik weet hoe betrekkelijk het leven kan zijn.
Je kunt wel denken dat je jong en onkwetsbaar bent....
Kortom...eens een keer aan de verleiding toegeven, kan ook wat toevoegen aan je leven.Helemaal mee eensch...
vrijdag 14 november 2008 om 13:06
quote:zusenzo schreef op 14 november 2008 @ 13:03:
Kijk dat snap ik dus niet, als jij met deze actie zeker weet dat hij kapot gaat van verdriet, hoe kan dit doe in hemelsnaam doen.
Je kwetst je man enorm door dit te doen los van he tfeit dat hij het niet weet.
Oneerlijkheid is geen leuke eigenschap en vraag me af wat jij ervan zou vinden als je er achter komt dat je man je bedriegt.
Al die leugens en dat gedraai maakt de relatie niet echt fraaier.
Daar zou ik oprecht geen moeite mee hebben.
En dat vond ik al voordat ik dit begonnen ben. En dat weet mijn man ook, want wij praten best veel.
Daarnaast lieg en draai ik niet...ik verzwijg alleen iets.
iets verzwijgen kan ook liegen zijn...maar voelt wel heel anders, dan wanneer ik bewust een leugen zou vertellen als: ik ga met een vriendin uit en ondertussen ben ik met die collega.
daar zou ik dan wel weer moeite mee hebben.... En dat doe ik dus ook niet.
Kijk dat snap ik dus niet, als jij met deze actie zeker weet dat hij kapot gaat van verdriet, hoe kan dit doe in hemelsnaam doen.
Je kwetst je man enorm door dit te doen los van he tfeit dat hij het niet weet.
Oneerlijkheid is geen leuke eigenschap en vraag me af wat jij ervan zou vinden als je er achter komt dat je man je bedriegt.
Al die leugens en dat gedraai maakt de relatie niet echt fraaier.
Daar zou ik oprecht geen moeite mee hebben.
En dat vond ik al voordat ik dit begonnen ben. En dat weet mijn man ook, want wij praten best veel.
Daarnaast lieg en draai ik niet...ik verzwijg alleen iets.
iets verzwijgen kan ook liegen zijn...maar voelt wel heel anders, dan wanneer ik bewust een leugen zou vertellen als: ik ga met een vriendin uit en ondertussen ben ik met die collega.
daar zou ik dan wel weer moeite mee hebben.... En dat doe ik dus ook niet.
vrijdag 14 november 2008 om 13:07
quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:58:
[...]
Mijn leven dondert niet in elkaar als ik het hem vertel. Dus daar ben ik helemaal niet bang voor.
Ik weet zeker dat hij het me vergeeft.
Ik weet alleen ook heel zeker dat hij eerst kapot gaat van verdriet.
En dat wil ik hem niet aandoen, juist vanwege mijn liefde voor hem.
Nobel, heel erg nobel quote:Want dat verdriet dat hij er van zal hebben, staat niet in verhouding tot wat het gevoos met mijn collega voorstelt.Doe het dan niehiet!! Als het zo insignificant is dan kun je het toch laten, omwille van je man? Of zit het toch wat dieper?quote:Dat is voor mij een fijn uitstapje, wat het hevige verdriet van mijn man niet waard is.
Zoals je kinderen ook kunt besparen voor verdriet over dingen die ze beter niet kunnen weten (uit liefde voor je kind), zo voel ik dat ook naar hem toe.Dat is geen vergelijking. Het is een volwassen man met een eigen stel hersenen, die heel goed voor zich zelf kan beslissen wat wel of niet kan. Ten tweede, de dag dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen het verdriet dat ik ze aan kan doen is de dag dat ik het niet waard ben om ouder te zijn. Ik hoop dat je dat begrijpt.quote:Dus ik zie het nut van het hem vertellen niet in.Nogmaals, je hoeft je niet te verdedigen maar ik heb het idee dat je jezelf er te makkelijk van af brengt met simpele vergelijkingen die kant nog wal raken.
[...]
Mijn leven dondert niet in elkaar als ik het hem vertel. Dus daar ben ik helemaal niet bang voor.
Ik weet zeker dat hij het me vergeeft.
Ik weet alleen ook heel zeker dat hij eerst kapot gaat van verdriet.
En dat wil ik hem niet aandoen, juist vanwege mijn liefde voor hem.
Nobel, heel erg nobel quote:Want dat verdriet dat hij er van zal hebben, staat niet in verhouding tot wat het gevoos met mijn collega voorstelt.Doe het dan niehiet!! Als het zo insignificant is dan kun je het toch laten, omwille van je man? Of zit het toch wat dieper?quote:Dat is voor mij een fijn uitstapje, wat het hevige verdriet van mijn man niet waard is.
Zoals je kinderen ook kunt besparen voor verdriet over dingen die ze beter niet kunnen weten (uit liefde voor je kind), zo voel ik dat ook naar hem toe.Dat is geen vergelijking. Het is een volwassen man met een eigen stel hersenen, die heel goed voor zich zelf kan beslissen wat wel of niet kan. Ten tweede, de dag dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen het verdriet dat ik ze aan kan doen is de dag dat ik het niet waard ben om ouder te zijn. Ik hoop dat je dat begrijpt.quote:Dus ik zie het nut van het hem vertellen niet in.Nogmaals, je hoeft je niet te verdedigen maar ik heb het idee dat je jezelf er te makkelijk van af brengt met simpele vergelijkingen die kant nog wal raken.
vrijdag 14 november 2008 om 13:07
Empathie is een ander woord voor inlevingsvermogen.
Leef je eens in in je man.
En nee ik ben geen psycholoog en oordeel ook niet,als dat zo overkomt mijn excuses daarvoor, ik snap het gewoonweg niet en vind het idd erg dubbel als jij een functie heb waar je het juiist moet hebben van je empatisch vermogen.
Leef je eens in in je man.
En nee ik ben geen psycholoog en oordeel ook niet,als dat zo overkomt mijn excuses daarvoor, ik snap het gewoonweg niet en vind het idd erg dubbel als jij een functie heb waar je het juiist moet hebben van je empatisch vermogen.
vrijdag 14 november 2008 om 13:07
quote:zusenzo schreef op 14 november 2008 @ 13:03:
Kijk dat snap ik dus niet, als jij met deze actie zeker weet dat hij kapot gaat van verdriet, hoe kan dit doe in hemelsnaam doen.
Je kwetst je man enorm door dit te doen los van he tfeit dat hij het niet weet.
Oneerlijkheid is geen leuke eigenschap en vraag me af wat jij ervan zou vinden als je er achter komt dat je man je bedriegt.
Al die leugens en dat gedraai maakt de relatie niet echt fraaier.
en over een tijdje hier op de relatiepijlert de huilie zitten wezen omdat haar huwelijk in een crisis zit door haar eigen stomme schuld.
TO: Je vroeg om meningen in je OP.
Nou hier is de mijne: Ik vind het echt verwerpelijk hoe je bezig bent.
En dat noemt zich gelukkig getrouwd....
Kijk dat snap ik dus niet, als jij met deze actie zeker weet dat hij kapot gaat van verdriet, hoe kan dit doe in hemelsnaam doen.
Je kwetst je man enorm door dit te doen los van he tfeit dat hij het niet weet.
Oneerlijkheid is geen leuke eigenschap en vraag me af wat jij ervan zou vinden als je er achter komt dat je man je bedriegt.
Al die leugens en dat gedraai maakt de relatie niet echt fraaier.
en over een tijdje hier op de relatiepijlert de huilie zitten wezen omdat haar huwelijk in een crisis zit door haar eigen stomme schuld.
TO: Je vroeg om meningen in je OP.
Nou hier is de mijne: Ik vind het echt verwerpelijk hoe je bezig bent.
En dat noemt zich gelukkig getrouwd....
vrijdag 14 november 2008 om 13:08
quote:Ikke89 schreef op 14 november 2008 @ 13:00:
Je kiest er zelf voor om vreemd te gaan, wees dan ook zo sterk om het je man te vertellen... hij komt er toch wel achter..
Wat is het nut van vertellen???
dat heeft helemaal geen zin.
Ik heb geen probleem. Ik heb er geen moeite mee dat ik het verzwijg.
Ik verbaas me alleen dat me dat dus geen moeite kost.
Ik verbaas me over mezelf...
En ook wel een beetje over sommige veroordelende reacties hier....
Je kiest er zelf voor om vreemd te gaan, wees dan ook zo sterk om het je man te vertellen... hij komt er toch wel achter..
Wat is het nut van vertellen???
dat heeft helemaal geen zin.
Ik heb geen probleem. Ik heb er geen moeite mee dat ik het verzwijg.
Ik verbaas me alleen dat me dat dus geen moeite kost.
Ik verbaas me over mezelf...
En ook wel een beetje over sommige veroordelende reacties hier....
vrijdag 14 november 2008 om 13:09
quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 13:04:
[...]
En ik vind dus dat het leven te kort en te kwetsbaar is, om niet af en toe uit de band te mogen springen en iets geks te doen, waar je je heel lekker bij voelt.
Ook al is het niet maatschappelijk geaccepteerd.
En dat ik daar zo over denk, heeft ook te maken met het feit dat ik weet hoe betrekkelijk het leven kan zijn.
Je kunt wel denken dat je jong en onkwetsbaar bent....
Kortom...eens een keer aan de verleiding toegeven, kan ook wat toevoegen aan je leven.
Het leven van je man is te kort en te kwetsbaar om zich zo een vrouw te veroorloven.
Je kan alles doen in je leven wat je wil, maar niet over de rug van anderen.
[...]
En ik vind dus dat het leven te kort en te kwetsbaar is, om niet af en toe uit de band te mogen springen en iets geks te doen, waar je je heel lekker bij voelt.
Ook al is het niet maatschappelijk geaccepteerd.
En dat ik daar zo over denk, heeft ook te maken met het feit dat ik weet hoe betrekkelijk het leven kan zijn.
Je kunt wel denken dat je jong en onkwetsbaar bent....
Kortom...eens een keer aan de verleiding toegeven, kan ook wat toevoegen aan je leven.
Het leven van je man is te kort en te kwetsbaar om zich zo een vrouw te veroorloven.
Je kan alles doen in je leven wat je wil, maar niet over de rug van anderen.
vrijdag 14 november 2008 om 13:09
quote:zusenzo schreef op 14 november 2008 @ 13:07:
Empathie is een ander woord voor inlevingsvermogen.
Leef je eens in in je man.
En nee ik ben geen psycholoog en oordeel ook niet,als dat zo overkomt mijn excuses daarvoor, ik snap het gewoonweg niet en vind het idd erg dubbel als jij een functie heb waar je het juiist moet hebben van je empatisch vermogen.
Ik leef me juist heel erg in, in mijn man.
Juist daarom vertel ik niks.
Want het sop is de kool niet waard namelijk....
Empathie is een ander woord voor inlevingsvermogen.
Leef je eens in in je man.
En nee ik ben geen psycholoog en oordeel ook niet,als dat zo overkomt mijn excuses daarvoor, ik snap het gewoonweg niet en vind het idd erg dubbel als jij een functie heb waar je het juiist moet hebben van je empatisch vermogen.
Ik leef me juist heel erg in, in mijn man.
Juist daarom vertel ik niks.
Want het sop is de kool niet waard namelijk....
vrijdag 14 november 2008 om 13:11
quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 13:08:
[...]
Wat is het nut van vertellen???
dat heeft helemaal geen zin.
Ik heb geen probleem. Ik heb er geen moeite mee dat ik het verzwijg.
Ik verbaas me alleen dat me dat dus geen moeite kost.
Ik verbaas me over mezelf...
En ook wel een beetje over sommige veroordelende reacties hier....
Daar vroeg je toch om ?
Quote uit OP:
'Ik zou het ook leuk vinden als er reacties komen van mensen die het totaal anders beleven, zulke dingen.'
Et voila
[...]
Wat is het nut van vertellen???
dat heeft helemaal geen zin.
Ik heb geen probleem. Ik heb er geen moeite mee dat ik het verzwijg.
Ik verbaas me alleen dat me dat dus geen moeite kost.
Ik verbaas me over mezelf...
En ook wel een beetje over sommige veroordelende reacties hier....
Daar vroeg je toch om ?
Quote uit OP:
'Ik zou het ook leuk vinden als er reacties komen van mensen die het totaal anders beleven, zulke dingen.'
Et voila
