Vreemdgaan zonder schuldgevoel?

oke ik begrijp dat je weg bent en ik snap ook wel dat je de aanvallen op je persoon onaangenaam vond. Ik denk ook wel dat het komt omdat je je kwetsbare kant niet toont, er weinig liefdevols naar je partner gezien wordt en je aangeeft geen schuldgevoel te hebben. dan krijg je denk ik harde relatie's dan dat je die wel zou tonen.

Je legde later uit wat je hoopte te vinden in dit topic en als je even was gebleven had je hier mijn antwoord kunnen krijgen.



Je verbaasd je over het feit dat je geen schuldgevoel hebt. Dat komt omdat jij weet dat jouw keus bij je relatie ligt, dat het andere extra is en een spannend spel, je gevoel en loaliteit liggen bij je relatie en dat is bij mij ook zo.



Maar jij vermeid het feit wat jou schuldgevoel had gegeven, de pijn bij je partner, Je weet dat dit hem pijn zal doen dus hou je het lekker van hem weg, jij happy hij happy en niemand lijd er onder in jouw beleving. Ik denk dat dat tijdelijk is en dat gevaar van uitkomen zeker aanwezig zal zijn.



Zo levend in jouw georganiseerde dubbel leven doe je in jouw ogen niemand kwaad, jij kent jezelf en weet echt wel hoe het zit, je man zou pijn hebben maar die weet van niets dus ..... niets om je schuldig over te voelen. Alles heb je prima geregeld.



Dat schuldgevoel zal je ook pas voelen als je wel zijn pijn en onbegrip zal zien.

Daar sluit je nu je ogen voor. je maakt je ook wijs dat je niets kwaads doet maar in feite als je echt eerljk bent weet je dat je dat wel doet want kwam het uit deed je hem pijn, omdat hij zei "ik wil het niet weten" denk je dat je niets verkeerd doet, hij wilde het toch niet weten, en jij wil hem geen pijn doen dus zo is het in jouw ogen opgelost.



Maar dat is natuurlijk geloven in een sprookje anders zou je niet hier vertellen dat je wel weet dat hij er veel pijn van zou hebben.



Ik begrijp het is, ik begrijp ook wat je vraag is en ik gaf je er antwoord op.



Ja ik herken je gevoel, ja ik herken zelfs je situatie voor een deel omdat ik een beetje lijk op jou en mijn man een beetje lijkt op jouw man (denk ik te halen uit je berichten) en ja ik snap ook waarom jij geen schuldgevoel hebt en dat heb ik ook proberen uit te leggen.



Maar wat nu? Wat nu verder?



Ik ben het niet met je eens, ik denk niet dat je het juist doet, en ik denk dat ik met mijn man er beter uit zijn gekomen door er wel eerlijk over te zijn dan dat jij er uit gekomen bent, want jij leeft met een verborgen agenda, jij moet liegen en bedriegen, jij zal in angst leven dat het ooit uitkomt en ik ben dit weekeind weer samen met mijn man en minnaar op een prive feest waar ik het open en eerlijk mag beleven, waar ook de vriendin van mijn man is waar we met zijn allen hier van mogen genieten en waar niemand verdriet of pijn hoeft te voelen maar zelfs liefde en vriendschap voor elkaar voelen



En ergens geloof ik dat dat toch nog beter in jouw oren zal klinken, maar dat zal je nooit bereiken als je het op jouw manier blijft doen.



Kan ook zijn dat je inderdaad kans loopt dat je relatie het niet red, want laten we eerlijk zijn een man als die van mij vind je niet zo snel. Maar dan kan je je zelf wel recht in je ogen kijken en heb je je man ook keus gegeven en ook de vrijheid om te beslissen of hij met jou op deze manier wil en kan verder leven.



Hoe het ook uitpakt je zal daarna wel de persoon mogen zijn wie je bent en niet een dubbel leven hoeven leiden.

Aan alle posters die willen dat de OP (heet hier TO geloof ik?) het haar man vertelt:

Die man is allicht dolgelukkig op dit moment in zijn relatie, en heeft allicht heerlijke sex met zijn vrouw in de illusie dat ze alleen voor hem een lekkere **** is.



Waarom die man ongelukkig maken door die illusie te verbreken?

De TO is niet ongelukkig met de situatie, de man is niet ongelukkig met de situatie. Waarom beide in het ongeluk storten uit een soort van 'het hoort zo' moraal?



Ik heb overigens precies het zelfde idee als deze man: 'vreemdgaan is prima, als ik er maar nooit achter kom'.

Tien keer beter als dat er opeens een rillerig, huilend meisje je belt met 'we moeten praten', om vervolgens haar gemoedsrust, en haar ongemak met de situatie en haar schuldgevoel te gaan bespreken. Vind ik vele malen irritanter en egoistischer.

maar hij kan het toch beter van haarzelf horen dan van anderen? aangezien zij het op het werk doet met een collega zullen er gerust genoeg zijn die iets door hebben... en dat blijft echt niet tussen hun....

@Zepp, ik vind je heel eerlijk in deze post. Jammergenoeg reageren de meesten daarop met een oordeel.

Weet je wat ik me afvraag? Wanneer ben je nu egoistisch? Als je het je man niet vertelt? Op zich: wat niet weet, wat niet deert. Hij kan zich gelukkig blijven voelen en jij zult moeten leven met dat je iets doet wat hij niet weet (en wat los staat van jouw liefde voor hem en je beslissing of je met hem doorgaat als ik het zo lees).

Of ben je egoistisch als je het hem wel vertelt? Hij weet dan wel precies waar hij aan toe is..maar zal zich ongetwijfeld klote voelen, altans, dat denk ik. Misschien geeft het hem wel ruimte en wil hij ook wel met een ander sex hebben.



Moeilijke keuze!

Ik denk dat ik zelf het niet zou kunnen: sex hebben met een ander zonder schuldgevoel. Maar we zitten allemaal anders in elkaar, beleven dingen anders en waarderen dingen anders. Ik veroordeel dus niet dat jij geen schuldgevoel hebt (en je daar dan weer schuldig over voelt). Gevoelens kun je idd niet dwingen.

winston bij 1 keer zou ik ook zeggen dat ze maar beter haar mond kan houden, maar dit is een collega meen ik, grote kans dat dit op het bedrijf echt wel bekend is en dat het vroeg of laat uitkomt.

\

Daarbij als hij werkelijk zo denkt waarom heeft hij dan zelf opgebiecht dat hij verliefd was op een ander? Dat strookt niet voor mij. Als dit werkelijk is wat hij wil dan vraag ik me af waarom hij zelf wel open en eerlijk was.

quote:Ikke89 schreef op 14 november 2008 @ 16:47:

maar hij kan het toch beter van haarzelf horen dan van anderen? aangezien zij het op het werk doet met een collega zullen er gerust genoeg zijn die iets door hebben... en dat blijft echt niet tussen hun....Als het uit komt zullen er allicht wat nare consequenties zijn, maar wie zegt dat het uitkomt? Waarom op een mogelijk toekomstige situatie vooruitlopen? Misschien is Zepp op een gegeven moment haar lover wel zat, of verhuist een van beide partijen, en/of wisselt van baan.

Waarom met 100% zekerheid iets vernielen, ipv een stukje onzekerheid te incasseren?

nb ik heb ook eerder aangeraden nog eens een gesprek aan te knopen over monogamie in een relatie.



Hoe denken beide daar nu over. Na dat hij verliefd is geweest. Had hij niet liever wat met die gevoelens gedaan? Denkt hij er nu anders over dan in begin?



het zou een goede reden zijn om eens te bespreken of iets doen met bepaalde gevoelens mag binnen een relatie, zonder dat je gelik verteld dat je vreemdgaat. Wel dat jij behoefte hebt aan spanning en flirten waar hij blijkbaar gevoelens kreeg voor een ander. Zou daar ruimte voor kunnen zijn, zou je ellkaar kunnen overtuigen dat de relatie op nr 1 zou staan/



Je kan dus zonder vertellen dit wel in een gesprek aangrijpen om te kijken of daar in de loop van jaren anders over gedacht wordt.

Ben het helemaal met Winston eens! Waarom de relatie met zekerheid kapot maken (vertellen over vreemdgaan) terwijl het

- of nooit uitkomt,

- of ze het snel zat is....



Hier en daar wordt wel gezegd dat je eerlijk MOET zijn, om het eerlijk zijn... snap ik niet zo.... soms is eerlijkheid niet aan te bevelen.

De enige reden om het wel te vertellen is, als de partner er niet te erg mee zit, misschien daarna ook 'mag' vreemdgaan als ie zou willen. Maar ik denk dat je vantevoren goed kan inschatten of de partner dat wel aankan/ook wil.

Ik denk juist niet dat men dat weet, heel wat relatie's zijn juist door open zijn veranderd, men was nooit gaan swingen of de relatie werd nooit een open relatie als men daar niet open en eerlijk over was geweest.



Ik heb zoveel mensen zien beweren dat de relatie over zou zijn geweest als er vreemd gegaan werd die toch anders deden dan men van te voren dacht, ze verlieten hun partner niet ze gingen erover praten, kozen weer voor elkaar of gaven elkaar de ruimte.



Vaak zijn dit soort uitspraken ooit gedaan in begin van een relatie maar is die partner in de loop van tijd ook veranderd, is die ook minder jaloers, heeft die ook met de jaren ineens zijn fantasieen, maar houden beide hun mond omdat er ooit in begin eens werd gezegt dat dat het einde van de relatie zou betekenen en zijn beide bang dat dit dan ook het gevolg zal zijn.



Ik denk ook dat je misschien niet hoeft te bekennen dat je bent vreemd gegaan maar het is zeker zinvol om eens in de zoveel tijd te praten en te checken of het nog steeds zo is als in begin. Probleem daarbij is echter dat je vaak het politiek correcte antwoord krijgt "nee schat ik heb genoeg aan jou" vaak moet je eerst zelf het lef hebben om aan te geven dat je wel eens fantaseert en het best wel spannend zou vinden, en dan nog zal de ander soms aan het idee moeten wennen. Is het vaak bij de 1 al vergeten en komt de ander na jaren met een "zeg wat jij toen zei he, dat het spannnend zou vinden om eens... " het heeft de partner dan niet los gelaten en ze hebben de gedachten eens toegelaten.



Vraag wat heeft het dan voor zin elkaar in een illusie te laten geloven? Wie ben je dan? Hoe kent je partner je dan?



Het is toch een feit dat jij niet meer monogaam bent? Dat jij er anders over denkt? Is het dan niet eerlijk dat die overeenkomst gezamelijk wordt verbroken?

waarom vertel je het niet? Om te partner te sparen?



Mits hij daarom vroeg kan ik daar nog begrip voor krijgen (zoals to beweerd) maar dat kan ik zelf dan niet rijmen met het feit dat hij zelf open was over zijn verliefdheid .



Het zou dus fijn zijn als TO ons kon vertellen of hij na die periode heeft gezegt dat hij het van haar niet wil weten als zij vreemd zou gaan.



Misschien was zijn openheid wel de vraag om toestemming, misschien hoopte hij wel dat zij ook de vrijheid wilde hebben zodat hij ook wat mocht doen met zijn gevoelens.



Maar met een dergelijke uitlatind kan het ook zijn dat je elkaar jaren in de maling neemt. Lekkere relatie heb je dan. 1 wil wel maar heeft zijn geliefde opgegeven en de ander doet het stiekem omdat ze denkt dat haar man het niet kan handelen.



Van mij mogen ze maar mag ik denken dat je dan in een schijn relatie leeft waar je elkaar amper in kent en elkaar een illusie laat leven? Als dat is wat men wil heb je mijn zege maar ik vind het toch niet echt ideaal.



en dan leven in constante angst dat het ooit uitkomt.



Verzwijg het wat mij betreft maar zeg dan wel eerlijk dat het je heel spannend lijkt dat je het graag zou doen maar laat omwille van je partner (ook al lieg je hierover) dan weet je partner in ieder geval dat jij anders gewilt had en kan hij als hij dat wil op inspelen of nog eens bevestingen dat hij dat niet kan verdragen en weet je ook wat je op het spel zet. Maar het kan ook alleen maar winst opleveren. Nee heb je al, ja kan er in zitten.

kort en bondig, je leeft dus eigenlijk in een relatie waar je niet jezelf kunt en durft te zijn bij je partner.



Bang dat hij het niet aan kan,bang dat hij weg gaat bang dat je hem verdriet doet, dus doe je je anders voor dan je bent. en dat moet dan fijn voelen?????

Zepp wat een reacties hier!

Odessa,je hebt getrouwde mannen gehad maar als ze een kind hebben doe je het niet? Kids liggen er toch niet bij! sorry hoor maar wat hypocriet!!

Verder verbaas ik mij over de vele reacties hier!

To vraagt om meningen niet om verordeeld te worden!

@ doddie,



Vreemdgaan is nog steeds een van de meest voorkomende redenen een relatie/huwelijk te beeindigen.

Natuurlijk is het mooi als je alles, hoe intiem dan ook met iemand kan bespreken, maar bij hoeveel stelletjes geld dit nu echt?



Als ik terugkijk naar mijn vriendinnetjes denk ik dat ze vrijwel allemaal zich extreem beledigd zouden voelen als ik op een dag zou zeggen: 'hee schat, heb jij ook zo'n zin om eens lekker met een ander te neuken?'. En toch had ik vrijwel altijd wel een goede open communicatie.



Bovendien is het slapende honden wakker maken. Als Zepp een beetje relatie met haar vent heeft kan ze toch al aanvoelen hoe hij zou reageren, en moet ze vervolgens nog vele malen voorzichtiger zijn.

quote:tjonge schreef op 14 november 2008 @ 16:58:

@Zepp, ik vind je heel eerlijk in deze post. Jammergenoeg reageren de meesten daarop met een oordeel.

Weet je wat ik me afvraag? Wanneer ben je nu egoistisch? Als je het je man niet vertelt? Op zich: wat niet weet, wat niet deert. Hij kan zich gelukkig blijven voelen en jij zult moeten leven met dat je iets doet wat hij niet weet (en wat los staat van jouw liefde voor hem en je beslissing of je met hem doorgaat als ik het zo lees).

Of ben je egoistisch als je het hem wel vertelt? Hij weet dan wel precies waar hij aan toe is..maar zal zich ongetwijfeld klote voelen, altans, dat denk ik. Misschien geeft het hem wel ruimte en wil hij ook wel met een ander sex hebben.



Moeilijke keuze!

Ik denk dat ik zelf het niet zou kunnen: sex hebben met een ander zonder schuldgevoel. Maar we zitten allemaal anders in elkaar, beleven dingen anders en waarderen dingen anders. Ik veroordeel dus niet dat jij geen schuldgevoel hebt (en je daar dan weer schuldig over voelt). Gevoelens kun je idd niet dwingen.



Als je het je man niet vertelt? Op zich: wat niet weet, wat niet deert.

Waar is een huwelijk dan op gebaseerd? Als je wat spanning zoekt op sexueel vlak stel je man eens voor om naar een parenclub te gaan, misschien staat hij daar ook wel voor open, 1) jij komt aan je trekken door met anderen te kunnen sexen of wat je dan ook wilt doen daar 2) je betrekt je partner er ook in (mits hij er voor open staat).

quote:Winston schreef op 14 november 2008 @ 17:04:

[...]





Als het uit komt zullen er allicht wat nare consequenties zijn, maar wie zegt dat het uitkomt? Waarom op een mogelijk toekomstige situatie vooruitlopen? Misschien is Zepp op een gegeven moment haar lover wel zat, of verhuist een van beide partijen, en/of wisselt van baan.

Waarom met 100% zekerheid iets vernielen, ipv een stukje onzekerheid te incasseren?

Dat is misschien wel goed voor even, maar als Sepp samen met haar partner oud wil worden, dan kan dit op lange termijn wel knap lastig of onmogelijk worden en zal ze vroeg of laat toch over de brug moeten komen.



Afhankelijk van hoe haar man tegenover eeuwige seksuele exclusiviteit staat kan dat best een schok geven, maar als beiden inderdaad een uitstekende relatie hebben dan zal die daarop niet stuk lopen.



Als zij ten slotte samen inzien dat vreemdgaan niet belangrijk is, dat het bv. met op restaurant eten te vergelijken valt en dat het iets aan de relatie kan toevoegen, dan zou het best kunnen dat die twee ondermeer dankzij de toegenomen openheid het nog beter met elkaar kunnen vinden dan ervoor.

Zeno2, als het uitkomt is het 100% kapot, als ze er over praat is er een kans dat het 'legaal' wordt, maar ook een kans dat het uitkomt en/of de man het er helemaal niet mee eens is.



Er van uit gaande dat ze op zijn minst een beetje inzicht heeft in haar partner zal ze zelf er wel een sommetje kansberekening op losgelaten hebben.



Bovendien, wie zegt dat zij er tegen zou kunnen als hij buiten de deur neukt?

dus winston verberg je een behoefte, laat je niet weten aan je partner dat jij daar anders in staat?



of geef je beide de kans om een relatie aan te gaan waar je wel je zelf in kunt zijn?



zou je het dan wenselijk vinden te liegen te verzwijgen en 1 kant in jezelf binnen je relatie niet aan bod te laten komen?



Ik blijf me afvragen of dat je gelukkiger maakt om uit angst te verliezen je zelf geweld aan te doen in wie je bent.



TO geeft aan dat ze een flirt is en een mannelijke kant in zich heeft, geeft aan dat ze spanning mist maar uit angst hou je je mond omdat je kunt verliezen? En wat nu als je wint?



Buiten het feit dat ik het erg vind dat je je partner in een waan laat hem in een illusie laat geloven.



Oke dan zullen er veel relatie's op stuk gaan, maar het betekend ook dat er dan meer zijn zoals jij en wie weet heb je daar een relatie mee waar je veel meer op 1 lijn ligt wat dit betreft, Nu blijf je hangen uit angst, ontneem je een kans te groeien in een relatie naar een vorm die meer bij je past en laat je je partner in een sprookje geloven.



Ik zeg niet dat ik jullie niet snap, ik vraag me alleen af of je er gelukkig in kan zijn. Altijd die kant in jezelf moeten verbergen.



Laat ik zeggen dat ik blij ben dat ik ook die kant binnen mijn relatie aan bod kan laten komen, en dat mijn angst ongegrond bleek. zoals dat in zoveel relaties'gebeurde.



en vergeet ook niet dat niet het verlangen vaak veroordeeld wordt maar wel het vreemdgaan, het niet meer vertrouwen van de partner, daarin zijn veel al te ver gegaan, maar het is nog niet te laat om aan te geven dat jij er anders over denkt, en ik vind eigenlijk dat je partner daar recht op heeft. Je hoeft er neit het zelfde over te denken, je kunt nog altijd aan de hand van een reactie besluiten of het je het waard is. En als dat betekend dat je meer moet opletten is dat de prijs van wat je wil.



aan daden zitten consequenties en die onloop je door niet eerlijk te zijn. Uit angst maar is dat iets om trots op te zijn en nogmaals wordt je daar gelukkig van?

quote:Winston schreef op 14 november 2008 @ 18:47:

Zeno2, als het uitkomt is het 100% kapot, als ze er over praat is er een kans dat het 'legaal' wordt, maar ook een kans dat het uitkomt en/of de man het er helemaal niet mee eens is.



Er van uit gaande dat ze op zijn minst een beetje inzicht heeft in haar partner zal ze zelf er wel een sommetje kansberekening op losgelaten hebben.



Bovendien, wie zegt dat zij er tegen zou kunnen als hij buiten de deur neukt?

Om 12.29 schreef Zepp: "Ik zou het niet erg vinden als mijn man ook eens een hapje buiten de deur nam."



Niet mee eens dat als vreemdgaan uitkomt, de relatie 100% kapot is. Bij mij was dat in ieder geval niet zo. Volgens mij gaan alleen relaties die op sterven na dood zijn, daaraan kapot.



Wat die kansberekening betreft: vooropgesteld dat iemand het psychologisch aankan om jaren aan een stuk een dubbel leven te leiden (wat mij al twijfelachtig lijkt), hoe groot is de kans dat het niet uitkomt in een relatie die tientallen jaren duurt?

@ Doddie,

Begrijp me niet verkeerd, zelf zou ik er geen geheime lover op na willen houden (eens gedaan, kost me veel te veel energie). Ik wil het gewoon alleen niet weten als mijn partner dat wel doet. Zepp heeft allicht een partner die bepaalde behoeftes bij haar bevredigd, maar die naar alle waarschijnlijkheid (begrijp ik uit dit verhaal), wel monogaam is ingesteld. Zij kiest ervoor 'to have her cake and eat it too' door zowel haar man als haar neukertje aan te houden. Ze zegt dat ze er totaal niet mee zit (geen schuldgevoel ed), dus voor haar geen winst om het op te biechten. Dus voor beide is het alleen maar naar als het uitkomt.

quote:Zeno2 schreef op 14 november 2008 @ 19:33:

[...]



Om 12.29 schreef Zepp: "Ik zou het niet erg vinden als mijn man ook eens een hapje buiten de deur nam."



Niet mee eens dat als vreemdgaan uitkomt, de relatie 100% kapot is. Bij mij was dat in ieder geval niet zo. Volgens mij gaan alleen relaties die op sterven na dood zijn, daaraan kapot.



Wat die kansberekening betreft: vooropgesteld dat iemand het psychologisch aankan om jaren aan een stuk een dubbel leven te leiden (wat mij al twijfelachtig lijkt), hoe groot is de kans dat het niet uitkomt in een relatie die tientallen jaren duurt?



OK, ze vind het dus niet erg als hij ook buiten de deur eet, overheen gelezen denk ik.



En inderdaad, er zijn ook relaties die door gaan na vreemdgaan, maar als ik om me heen kijk twijfel ik soms of dit nu de beste oplossing is. Naar mijn mening is het vaak eerder de angst om alleen te zijn of alle rompslomp die een scheiding inhoud die mensen bij elkaar houdt.



Wat betreft vreemdgaan dat uitkomt; op dit forum zijn een behoorlijk aantal 'zelf-toegegeven vreemdgaansters', velen nog niet ontdekt. Ik durf te gokken dat het aantal mannelijke vreemdgaanders groter is. Als je kijkt naar de hoeveelheid 'erotische diensten' die aangeboden worden, zijn er heel wat meer klanten als de single's in Nederland. Toch is bij rondvraag in mijn kennissen kring op allicht 1 of 2 na, iedereen monogaam.



Noem me cynisch, maar soms komen mensen weg met 'evil'.

je zegt dat je niet wil weten dat ze vreemd gaat, maar stel ze zegt dat ze het spannend vind om wat met een ander te doen, jij hebt daar geen behoeft aan wat zou je dan doen om haar wens zoveel mogelijk tegemoet te komen? Ik bedoel dan neit spannend door er een vibrator bij te nemen maar spanning binnen jouw grenzen om andere erbij te betrekken.



Zou je helemaal niet willen dat zij je bij het zien van mogelijkheden betrok? Zou je de illusie willen hebben dat ze alleen aan jou genoeg had en het dan maar verborgen hield?



zou je niet willen weten dat zij er anders over dacht dan jij wil je liever daarin voor de gek gehouden worden dan als dat zo blijkt te zijn en liever dat ze het dan achter je rug doet dan dat je met haar bespreekt binnen welke mogelijkheden met of zonder jou er ruimte gegeven kan worden.



Ook dan kan je nog zeggen "ik moet er niet aan denken, als je zo iets doet doe het dan op een manier dat ik het nooit te weten kom" zoals je nu ook al gedaan hebt, het enige verschil is dat je nu weet dat dat verlangen ook wel bij haar speelt, en ze kan nog steeds om reden dat jij het moeilijk vind besluiten het niet te doen.



in feite verschilt er niet veel alleen weet je dat je met je partner hier in verschilt en bied zij je wel de mogelijkheid om inspraak te hebben in de vorm de manier en heb je even veel vrijheid om ook jouw wensen te bespreken.



In to haar geval ligt het inderdaad anders, haar man heeft bekend dat hij verliefd is geweest op een ander, dat is open besproken binnen de relatie, daarbij zou TO er inderdaad geen moeite mee hebben als hij ook wat zou doen buiten de deur. En dan denk ik dat je een kans hebt laten liggen door het eenzijdig dan stiekem te doen.

quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:41:

@ikke: ik heb in zekere zin wel last van bepaalde schuldgevoelens, kom ik nu al lezende in jullie reacties achter.

Alleen geen schuldgevoel om wat ik doe met mijn collega...

Maar schuldgevoel over het feit dat ik geen schuldgevoel over mijn gedrag heb. Volg je het nog een beetje?

Dus...eigenlijk vind ik het zelf raar, dat ik het zo voel...

Maar je kunt je eigen gevoelens niet dwingen....



Mijn man heeft altijd gezegd: als je vreemd zou gaan wil ik het niet weten. Wat niet weer, dat niet deert.... Ik vind het dan namelijk je verdiende loon dat je jezelf verteert met schuldgevoelens....

Dit zei hij dan lacherig..., want eigenlijk bedoelt hij dat hij het wel wil weten.

Een paar jaar geleden heeft hij eens wat verliefde gevoelens voor een ander gehad. Dit heeft hij open en eerlijk met mij besproken en daarna waren die gevoelens ook over. Hij heeft nooit wat met haar gedaan, want voor hem gaan sex en echte liefde wel samen en ga je niet zo maar met iemand naar bed.

Hij heeft voor mij ook maar heel weinig geflirt en weinig vrouwen gehad. Het heeft ook een hele tijd geduurd voordat hij sex met mij wilde.....hij wilde eerst een echte relatie opbouwen en dan pas lichamelijk gaan.

Ik denk dat daar het verschil in zit...dat ik gewoon flirteriger aangelegd ben en dat ik dat toch mis in een vaste relatie...



Hoe durf jij te beweren dat je van hem houdt, terwijl jij hem in de illusie laat dat jullie dit belangrijke deel/ deze gedachtegang samen delen.



Jij voelt je niet schuldig, maar je beseft waarschijnlijk donders goed dat je man je zou verlaten als hij dit zou weten. En je bent te egoistisch om het te vertellen.

Sorry maar geen sorry dat ik het zo bot hier schrijf, maar ik zit met open mond van verbazing je posts te lezen hier.

quote:Zepp schreef op 14 november 2008 @ 12:58:

[...]





Mijn leven dondert niet in elkaar als ik het hem vertel. Dus daar ben ik helemaal niet bang voor.

Ik weet zeker dat hij het me vergeeft.

Ik weet alleen ook heel zeker dat hij eerst kapot gaat van verdriet.

En dat wil ik hem niet aandoen, juist vanwege mijn liefde voor hem.

Want dat verdriet dat hij er van zal hebben, staat niet in verhouding tot wat het gevoos met mijn collega voorstelt.

Dat is voor mij een fijn uitstapje, wat het hevige verdriet van mijn man niet waard is.

Zoals je kinderen ook kunt besparen voor verdriet over dingen die ze beter niet kunnen weten (uit liefde voor je kind), zo voel ik dat ook naar hem toe.

Dus ik zie het nut van het hem vertellen niet in.Daar had je dan eerder over na moeten denken, want doordat je wel vreemd bent geweest heb je ervoor gekozen dat het dat verdriet wel waard is. Je wist het waarschijnlijk van te voren ook wel.

Ik lees hier teksten als: 'dat je het niet waard bent om ouder (van een kind) te zijn', 'geen empatisch vermogen', 'verwerpelijk'....



Hoe dúrft iemand zo te oordelen!



Ook ik heb een minnaar.

Ik heb een middelmatige relatie. Mijn partner is lief, de beste vader ooit, maar de seks die wij hebben is waardeloos.

Echt slecht. Ik heb veel meer behoefte dan hij heeft, heb daar op verschillende manieren geprobeerd iets aan te verbeteren.

Geloof me, ik heb alles uit de kast getrokken om onze relatie op seksueel gebied impulsen te geven maar krijg gewoon niets terug.

Ik ben niet echt op zoek gegaan naar iemand om 'lekker vreemd mee te gaan', maar toen het op mijn pad kwam ben ik er in mee gegaan, en ik vind het heerlijk!

Mijn leven wordt er echt leuker door, ik voel me vrolijker, vrouwelijker, en geniet met volle teugen!

Ik wil mezelf niet beperken tot slechte/geen seks.

Ben ik het nu niet waard om ouder te zijn?

Ik heb overigens een uitstekend empatisch vermogen.



Een paar jaar geleden veroordeelde ik vreemdgaan ook; dat was iets dat ik nóóit zou doen, maar nu doe ik het en ik voel me er inderdaad amper schuldig over.

Slecht mens ben ik hè?

nee het zal je niet verbazen dat ik je niet slecht vind, maar ik vind ook niet dat je de beste oplossing gekozen hebt.



je zegt er alles aan te hebben gedaan en dat het geen oplossing bood.



Dan had je ook kunnen zeggen 'schat er veranderd niets, ik ben gek op je en vind je een top partner en vader maar de sex ga ik buiten de deur zoeken want ik heb meer behoefte dan jij en dat weet je inmiddels"



Zelfde resultaat maar met eerlijkheid naar je partner toe.



maar misschien beseft hij wel dat het gevaar dat je zou vreemdgaan er ooit wel in had gezeten.



Ik vind het ook jammer dat nu de discussie wat meer inhoudelijk wordt en toch weer van die botte one liners worden geplaatst.



Over een dergelijk onderwerp kun je ook diepgaander praten zonder alleen maar te veroordelen. het botte veroordelen heeft nog nooit iemand tot inkeer laten komen, alleen maar weggejaagd dus wat schiet je er mee op? Iemand schiet alleen maar in de verdediging en zal zeker niet tot inkeer komen omdat het te bruut gesteld is men zich er niet in zal herkennen.

quote:JohnnyCake schreef op 14 november 2008 @ 13:00:

Ik moet toch altijd lachen als ik hoor dat mensen niet gemaakt zijn voor monogamie. Tsja, ik ben ook niet gemaakt om 5x per week vroeg mijn bed uit te komen om te gaan werken, maar als ik wat van mijn leven wil maken dan is dat het prijskaartje.



Zo ook met monogamie. Ja er zal altijd verleiding zijn, maar...

Klinkt goed, maar gaat die vergelijking wel op?



Als wij 5x per week vroeg ons bed uit komen om te gaan werken, komt dat doordat de aarde nu eenmaal geen Luilekkerland is. Bijgevolg is uit werken gaan een onvermijdelijke noodzaak voor iemand die iets van zijn leven wil maken.



De beslissing (die dan nog vaak op piepjonge leeftijd genomen wordt) om je hele verdere leven met slechts één persoon nog seks te hebben, die dient daarentegen tot niets. Het is een overblijfsel uit de tijd dat de vrouw haar vruchtbaarheid nog niet beheerste; iets dat tegen onze natuur ingaat en waar niemand beter van wordt.



Als je vrouw droomt van seks met die leuke collega, maar daar uit angst voor jouw onbegrip niets mee doet, is dat voor jou en je relatie werkelijk zoveel beter dan als ze wat meer haar op de tanden heeft en ervoor gaat???



Een moslim kan zijn vrouw verstoten als die zich in een in onze ogen normaal badpak aan een andere man heeft vertoond. Tussen wat hij normaal vindt en wat jij normaal vindt is er een kwantitatief verschil, maar is het kwalitatief niet precies hetzelfde?