Seks
alle pijlers
vreemdgaan
vrijdag 17 december 2010 om 10:54
Hoi Ik ben benieuwd of er ook veel mensen vreemdgaan.
Er word hier best veel over een vrije relatie gepraat.
Maar ben wel eens benieuwd of er ook mensen zijn die ontrouw zijn, en waarom.
Ik ben vroeger ook wel vreemd gegaan maar dat was voor mij meer dat ik niet bespreekbaar maakte dan ik meer wilde dan alleen sex met mijn partner.
En heb gemerkt als er in de relatie over word gepraat dat er best wel mogelijk heden zijn.
Er word hier best veel over een vrije relatie gepraat.
Maar ben wel eens benieuwd of er ook mensen zijn die ontrouw zijn, en waarom.
Ik ben vroeger ook wel vreemd gegaan maar dat was voor mij meer dat ik niet bespreekbaar maakte dan ik meer wilde dan alleen sex met mijn partner.
En heb gemerkt als er in de relatie over word gepraat dat er best wel mogelijk heden zijn.
maandag 27 december 2010 om 14:07
Naar mijn idee zijn mensen in principe best bereid tot openheid maar wordt dat hen wel eens onmogelijk gemaakt door onbegrip van de partner. Een onbegrip dat meestal geen objectieve grondslag heeft maar louter door opvoeding en omgeving is ingegeven.quote:Paekzwart schreef op 27 december 2010 @ 12:37:
Bij vreemdgaan gaat het om gestolen tijd. Tijd waarbij de partner thuis met de aardappelen zit te wachten maar de partner aan het "overwerken" is...Tenzij beide partners steeds op dezelfde manier hun vrije tijd invullen (en dus dezelfde hobby's hebben) zal er altijd sprake zijn van "gestolen tijd". Als je consequent bent zou je dan net zo goed moeten stellen dat individuele hobby's in een relatie niet kunnen.
Bij vreemdgaan gaat het om gestolen tijd. Tijd waarbij de partner thuis met de aardappelen zit te wachten maar de partner aan het "overwerken" is...Tenzij beide partners steeds op dezelfde manier hun vrije tijd invullen (en dus dezelfde hobby's hebben) zal er altijd sprake zijn van "gestolen tijd". Als je consequent bent zou je dan net zo goed moeten stellen dat individuele hobby's in een relatie niet kunnen.
maandag 27 december 2010 om 14:28
quote:Sensual_D schreef op 27 december 2010 @ 13:56:
[...]
Net zo goed als dat jij dat hier ook al 2 pagina's doet...
Een aantal posts terug geef je ook zelf aan dat het vreemdgaan is vanwege de spanning. Tja dat is bij jou wellicht zo maar bij mij totaal niet! Ik zou de seks die ik met mijn minnaar heb ook liever gewoon thuis hebben.. Maar dat zit er nu eenmaal niet in (nooit)
Ik heb eerder de keuze gemaakt om mijn partner te verlaten. Dit was echter niet de oplossing.
Paek.. het is mogelijk hier te discussieren en je mening te delen op een niet veroordelende wijze. Ik zou het wel fijn vinden als je dat ook gewoon zou doen. Je zou er een hoop van kunnen leren.
Het scheelt ook nog als je je voorgaande berichten weet aan te passen en tekst die je nog zou willen plaatsen daar gewoon bij zou zetten. En 3 x nadenken voor je op "verstuur bericht" zou klikken..
Vandaar de opmerking over monoloog.. je plaatst post na post en heb zo dus een discussie met jezelf en lijkt niet te lezen wat anderen schrijven
Ik schrijf niet dat het vreemdgaan is altijd vanwege de spanning, er kunnen honderden redenen zijn om vreemd te gaan. Er is echter maar 1 reden om niet vreemd te gaan. En dat is je partner niet willen kwetsen en er oneerlijk tegen te zijn.
En we hebben het ook nog eens gehad wat voor spanning dat dan is. Spanning is een ruim woordje en ik heb Rosita gevraagd wat ze daaronder verstaat en daar heeft ze antwoord op gegeven. Namelijk waar het in haar geval, en dus niet andere gevallen, om draait. En ik vraag aan meer mensen hoe ze daarmee omgaan, hoe ze tot die conclusie komen, wat hun beweegredenen zijn en wat hen tegenhoudt eerlijk te zijn.
Geen idee wat je bedoelt met mijn situatie? Maar in mijn geval heb ik ook honderden keren eerst met mijn partner gepraat, ik ga er helemaal niet vanuit dat mensen niet praten, Rosita praatte ook met haar partner en anderen vast ook. Maar als daar uitkomt dat mijn partner én mij niet tegemoet wil komen en ik zie zijn redenen daarvoor niet én ik kan niet zonder seks of met onvoldoende seks vanwege die redenen dan maak je samen de keuze hoe je daarmee verder gaat.
Maar je hebt altijd de keuze wat je daar mee doet. En je hebt altijd de keuze te kiezen voor eerlijkheid. Hoe moeilijk die keuzes ook zijn, neem dan een voorbeeld aan anderen zou ik zeggen.
Als je je partner verlaat waarom is dat niet de oplossing? Je wilt alleen de consequenties niet aanvaarden van die oplossing en je partner blijkbaar ook niet. Gaat het hier nou over vreemdgaan dan bij jou of over een open relatie? Want alles loopt hier door elkaar. Een open relatie staat namelijk niet gelijk aan vreemdgaan.
Als jij en je partner geen seks meer kunnen hebben (nooit meer) dan vind ik dat je dat moet bespreken hoe je daar mee omgaat. Als je partner zegt dat hij/zij geen oplossing wil dat jij het met een ander doet en jij kan dat niet beloven dan horen daar consequenties bij. Namelijk zijn keuze dat hij dat niet kan aanvaarden. Zegt je partner dat als je vreemdgaat hij/zij dat liever niet weet dan is dat ook weer de keuze van je partner. En kan jij vreemdgaan zonder het hem te vertellen want dan wordt er een opening gegeven.
Het enige wat ik hier doe is redeneren vanuit de keuze van eigen verantwoordelijkheid van ieder op zich. Dat dat makkelijk is hoor je mij niet zeggen maar ik blijf er bij dat ik eerlijkheid boven alles op heb staan.
Het enige wat ik zou kunnen leren van jou is dat eerlijk zijn niet altijd hoeft en dat ik dus gewoon vreemd had kunnen gaan in mijn relatie en nu niet de consequentie zou moeten aanvaarden van alleen zijn. En dat als een man die een partner heeft met mij wil vreemdgaan dat hij daar vast goede redenen voor heeft en dat ik mij dan maar lekker door hem had kunnen laten neuken.
Zoals ik al eerder zei: mijn keuze, mijn eerlijkheid.
Daar allerlei zaken van veroordeling in zien, soi. Waarom zou ik moeten zeggen ach arme meid, jongen, vrouw, man, wat ontzettend vervelend voor je dat je nou moet kiezen tussen eerlijk zijn of vreemdgaan, ik snap jullie allemaal heel goed en ga vooral zo door.
De vreemdgaanders zeggen bijna allemaal, dat ze zich bewust zijn dat ze hun partners kwetsen. Dat keur ik dus gewoon niet goed nee. Er begrip voor hebben dat het niet altijd makkelijk is heb ik wel.
Maar ben het eens met het algehele doel van dit topic. Namelijk als je niet kan beloven niet vreemd te gaan, ga dan voor de optie van een open relatie.
[...]
Net zo goed als dat jij dat hier ook al 2 pagina's doet...
Een aantal posts terug geef je ook zelf aan dat het vreemdgaan is vanwege de spanning. Tja dat is bij jou wellicht zo maar bij mij totaal niet! Ik zou de seks die ik met mijn minnaar heb ook liever gewoon thuis hebben.. Maar dat zit er nu eenmaal niet in (nooit)
Ik heb eerder de keuze gemaakt om mijn partner te verlaten. Dit was echter niet de oplossing.
Paek.. het is mogelijk hier te discussieren en je mening te delen op een niet veroordelende wijze. Ik zou het wel fijn vinden als je dat ook gewoon zou doen. Je zou er een hoop van kunnen leren.
Het scheelt ook nog als je je voorgaande berichten weet aan te passen en tekst die je nog zou willen plaatsen daar gewoon bij zou zetten. En 3 x nadenken voor je op "verstuur bericht" zou klikken..
Vandaar de opmerking over monoloog.. je plaatst post na post en heb zo dus een discussie met jezelf en lijkt niet te lezen wat anderen schrijven
Ik schrijf niet dat het vreemdgaan is altijd vanwege de spanning, er kunnen honderden redenen zijn om vreemd te gaan. Er is echter maar 1 reden om niet vreemd te gaan. En dat is je partner niet willen kwetsen en er oneerlijk tegen te zijn.
En we hebben het ook nog eens gehad wat voor spanning dat dan is. Spanning is een ruim woordje en ik heb Rosita gevraagd wat ze daaronder verstaat en daar heeft ze antwoord op gegeven. Namelijk waar het in haar geval, en dus niet andere gevallen, om draait. En ik vraag aan meer mensen hoe ze daarmee omgaan, hoe ze tot die conclusie komen, wat hun beweegredenen zijn en wat hen tegenhoudt eerlijk te zijn.
Geen idee wat je bedoelt met mijn situatie? Maar in mijn geval heb ik ook honderden keren eerst met mijn partner gepraat, ik ga er helemaal niet vanuit dat mensen niet praten, Rosita praatte ook met haar partner en anderen vast ook. Maar als daar uitkomt dat mijn partner én mij niet tegemoet wil komen en ik zie zijn redenen daarvoor niet én ik kan niet zonder seks of met onvoldoende seks vanwege die redenen dan maak je samen de keuze hoe je daarmee verder gaat.
Maar je hebt altijd de keuze wat je daar mee doet. En je hebt altijd de keuze te kiezen voor eerlijkheid. Hoe moeilijk die keuzes ook zijn, neem dan een voorbeeld aan anderen zou ik zeggen.
Als je je partner verlaat waarom is dat niet de oplossing? Je wilt alleen de consequenties niet aanvaarden van die oplossing en je partner blijkbaar ook niet. Gaat het hier nou over vreemdgaan dan bij jou of over een open relatie? Want alles loopt hier door elkaar. Een open relatie staat namelijk niet gelijk aan vreemdgaan.
Als jij en je partner geen seks meer kunnen hebben (nooit meer) dan vind ik dat je dat moet bespreken hoe je daar mee omgaat. Als je partner zegt dat hij/zij geen oplossing wil dat jij het met een ander doet en jij kan dat niet beloven dan horen daar consequenties bij. Namelijk zijn keuze dat hij dat niet kan aanvaarden. Zegt je partner dat als je vreemdgaat hij/zij dat liever niet weet dan is dat ook weer de keuze van je partner. En kan jij vreemdgaan zonder het hem te vertellen want dan wordt er een opening gegeven.
Het enige wat ik hier doe is redeneren vanuit de keuze van eigen verantwoordelijkheid van ieder op zich. Dat dat makkelijk is hoor je mij niet zeggen maar ik blijf er bij dat ik eerlijkheid boven alles op heb staan.
Het enige wat ik zou kunnen leren van jou is dat eerlijk zijn niet altijd hoeft en dat ik dus gewoon vreemd had kunnen gaan in mijn relatie en nu niet de consequentie zou moeten aanvaarden van alleen zijn. En dat als een man die een partner heeft met mij wil vreemdgaan dat hij daar vast goede redenen voor heeft en dat ik mij dan maar lekker door hem had kunnen laten neuken.
Zoals ik al eerder zei: mijn keuze, mijn eerlijkheid.
Daar allerlei zaken van veroordeling in zien, soi. Waarom zou ik moeten zeggen ach arme meid, jongen, vrouw, man, wat ontzettend vervelend voor je dat je nou moet kiezen tussen eerlijk zijn of vreemdgaan, ik snap jullie allemaal heel goed en ga vooral zo door.
De vreemdgaanders zeggen bijna allemaal, dat ze zich bewust zijn dat ze hun partners kwetsen. Dat keur ik dus gewoon niet goed nee. Er begrip voor hebben dat het niet altijd makkelijk is heb ik wel.
Maar ben het eens met het algehele doel van dit topic. Namelijk als je niet kan beloven niet vreemd te gaan, ga dan voor de optie van een open relatie.
maandag 27 december 2010 om 14:33
quote:Zeno2 schreef op 27 december 2010 @ 14:07:
Naar mijn idee zijn mensen in principe best bereid tot openheid maar wordt dat hen wel eens onmogelijk gemaakt door onbegrip van de partner. Een onbegrip dat meestal geen objectieve grondslag heeft maar louter door opvoeding en omgeving is ingegeven.
[...]
Tenzij beide partners steeds op dezelfde manier hun vrije tijd invullen (en dus dezelfde hobby's hebben) zal er altijd sprake zijn van "gestolen tijd". Als je consequent bent zou je dan net zo goed moeten stellen dat individuele hobby's in een relatie niet kunnen.
Je bepaalt samen in overleg hoeveel tijd je door wilt brengen. Als de één altijd weg is dan vind ik dat de ander aan moet geven als dat teveel wordt. Bij hobby's weet je wat de ander doet. En kan je kiezen of je je partner de hobby gunt omdat je weet dat sporten bijvoorbeeld goed is voor je partner en dat je dan zelf nog een extra avond de kinderen naar bed brengt.
Als je partner vreemdgaat en je brengt daardoor de kinderen nog weer extra avonden alleen zelf naar bed terwijl je zou willen dat je partner dat zou doen is dat iets heel anders. En als jij dan vervolgens te moe bent voor seks vanwege alle extra taken die je op je nam is het helemaal zuur als blijkt dat je partner het buiten de deur zocht.
Als je partner jou niet wil begrijpen dan dwing je dat maar af of maak je het ten einde uit. En opvoeding en cultuur spelen allemaal een rol maar als niemand dat probeert te veranderen blijft het zo. En worden ze er ook niet op gewezen en hebben ze ook geen noodzaak tot veranderen. Veranderen is een keuze die zelf wel niet mogen maken en waar dan weer die consequenties bij horen.
Naar mijn idee zijn mensen in principe best bereid tot openheid maar wordt dat hen wel eens onmogelijk gemaakt door onbegrip van de partner. Een onbegrip dat meestal geen objectieve grondslag heeft maar louter door opvoeding en omgeving is ingegeven.
[...]
Tenzij beide partners steeds op dezelfde manier hun vrije tijd invullen (en dus dezelfde hobby's hebben) zal er altijd sprake zijn van "gestolen tijd". Als je consequent bent zou je dan net zo goed moeten stellen dat individuele hobby's in een relatie niet kunnen.
Je bepaalt samen in overleg hoeveel tijd je door wilt brengen. Als de één altijd weg is dan vind ik dat de ander aan moet geven als dat teveel wordt. Bij hobby's weet je wat de ander doet. En kan je kiezen of je je partner de hobby gunt omdat je weet dat sporten bijvoorbeeld goed is voor je partner en dat je dan zelf nog een extra avond de kinderen naar bed brengt.
Als je partner vreemdgaat en je brengt daardoor de kinderen nog weer extra avonden alleen zelf naar bed terwijl je zou willen dat je partner dat zou doen is dat iets heel anders. En als jij dan vervolgens te moe bent voor seks vanwege alle extra taken die je op je nam is het helemaal zuur als blijkt dat je partner het buiten de deur zocht.
Als je partner jou niet wil begrijpen dan dwing je dat maar af of maak je het ten einde uit. En opvoeding en cultuur spelen allemaal een rol maar als niemand dat probeert te veranderen blijft het zo. En worden ze er ook niet op gewezen en hebben ze ook geen noodzaak tot veranderen. Veranderen is een keuze die zelf wel niet mogen maken en waar dan weer die consequenties bij horen.
maandag 27 december 2010 om 15:17
quote:Paekzwart schreef op 27 december 2010 @ 12:42:
[...]
. Ik ga niet bij een partner blijven voor de zaak of het huis, ik ga niet bij een partner blijven als we elkaar niet meer intiem aanraken en geen voorbeeld kunnen zijn hoe mensen liefdevol lichamelijk op elkaar reageren voor de kinderen met een intieme kus of een plagerig moment want dat voorbeeld wil ik niet geven. En ik kan met iedereen wel goede momenten beleven maar een relatie omvat meer dan een goed moment hier of een goed moment daar.
Een relatie is voor mij een vertrouwensband, eerlijkheid en openheid, jezelf kunnen zijn, liefde waarbij je de ander NIET probeert te kwetsen.
Dan ga ik liever liefdevol nog als het kan uit elkaar dan dat ik de ander een mes in zijn rug steek en ondertussen vriendelijk naar hem moet blijven lachen.
jij zou dat doen (zeg je, want nogmaals ik heb dat meer zien beweren en toch anders zien doen)
Maar een ander doet dat niet en die is blijkbaar wel bang voor die consequentie, wil die keus niet maken, wil beide, endat gezin en materiele zekerheid en dat stukje lust of spanning, en die zijn WEL bang voor de consequentie, en zolang je nog niet voor die keus gestaan hebt is het nog maar de vraag of je het zo makkelijk zou doen, zo makkelijk er open over zou zijn.
waarom zouden er zoveel anders doen dan verwacht? want al die mensen waren dat net zo goed van plan en deden het toch niet toen ze er voor stonden.
Ik denk omdat het toch lastiger en moeilijker is dan het gezegd is.
Ik ken geen mens die een relatie in stapt met het voornemen niet eerlijk te zijn, niet trouw te zijn. Niet die keus dan te maken, maar ze doen het toch anders als het ze overkomt.
[...]
. Ik ga niet bij een partner blijven voor de zaak of het huis, ik ga niet bij een partner blijven als we elkaar niet meer intiem aanraken en geen voorbeeld kunnen zijn hoe mensen liefdevol lichamelijk op elkaar reageren voor de kinderen met een intieme kus of een plagerig moment want dat voorbeeld wil ik niet geven. En ik kan met iedereen wel goede momenten beleven maar een relatie omvat meer dan een goed moment hier of een goed moment daar.
Een relatie is voor mij een vertrouwensband, eerlijkheid en openheid, jezelf kunnen zijn, liefde waarbij je de ander NIET probeert te kwetsen.
Dan ga ik liever liefdevol nog als het kan uit elkaar dan dat ik de ander een mes in zijn rug steek en ondertussen vriendelijk naar hem moet blijven lachen.
jij zou dat doen (zeg je, want nogmaals ik heb dat meer zien beweren en toch anders zien doen)
Maar een ander doet dat niet en die is blijkbaar wel bang voor die consequentie, wil die keus niet maken, wil beide, endat gezin en materiele zekerheid en dat stukje lust of spanning, en die zijn WEL bang voor de consequentie, en zolang je nog niet voor die keus gestaan hebt is het nog maar de vraag of je het zo makkelijk zou doen, zo makkelijk er open over zou zijn.
waarom zouden er zoveel anders doen dan verwacht? want al die mensen waren dat net zo goed van plan en deden het toch niet toen ze er voor stonden.
Ik denk omdat het toch lastiger en moeilijker is dan het gezegd is.
Ik ken geen mens die een relatie in stapt met het voornemen niet eerlijk te zijn, niet trouw te zijn. Niet die keus dan te maken, maar ze doen het toch anders als het ze overkomt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 27 december 2010 om 15:22
quote:Paekzwart schreef op 27 december 2010 @ 12:53:
@Doddie, ik geloof zelfs ook dat mensen in staat zijn van meerdere mensen te houden. Ik geloof zelfs in open relaties en dat die mogelijk zijn.
Ik geloof alleen niet in vreemdgaan dat dat je dat moet doen. Dan vind ik dat je de keuze moet maken om het alsnog openbaar te maken en anders moet scheiden.
Ik ook maar ik veroordeel het minder dat mensen die foute keus maken, geloof dat het voro veel lastiger is dan je denkt. En wie weet ooit ook wel lastig voor jou, want als je sterk in je schoenen staat, die keus niet hoeft te maken, die gevoelens nog niet kent en er nog niet hebt voorgestaan lijkt het zo makkelijk. ik heb er voor gestaan en weet hoe de valkuil werkt. het is niet zo zwart wit en het is iets dat doodeng is.
en niet iedereen heeft een partner als ik heb met zo veel begrip.
@Doddie, ik geloof zelfs ook dat mensen in staat zijn van meerdere mensen te houden. Ik geloof zelfs in open relaties en dat die mogelijk zijn.
Ik geloof alleen niet in vreemdgaan dat dat je dat moet doen. Dan vind ik dat je de keuze moet maken om het alsnog openbaar te maken en anders moet scheiden.
Ik ook maar ik veroordeel het minder dat mensen die foute keus maken, geloof dat het voro veel lastiger is dan je denkt. En wie weet ooit ook wel lastig voor jou, want als je sterk in je schoenen staat, die keus niet hoeft te maken, die gevoelens nog niet kent en er nog niet hebt voorgestaan lijkt het zo makkelijk. ik heb er voor gestaan en weet hoe de valkuil werkt. het is niet zo zwart wit en het is iets dat doodeng is.
en niet iedereen heeft een partner als ik heb met zo veel begrip.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 27 december 2010 om 15:25
quote:Paekzwart schreef op 27 december 2010 @ 13:48:
Ik zou nooit willen dat iemand vreemdgaat en dat voor mij verbergt en het lijkt bijna normaal te worden in het kader van de ander geen "verdriet" willen doen of zelf niet vanalles te verliezen en dat dat geldige excuses zijn. Ik vind dat je als volwassen mens om moet gaan met de waarheid. Ik kan moeilijk mee gaan lullen met jullie als ik er anders over denk. En jullie besluiten wel voor anderen... Tja.
Ik hoef echt niet alles te weten. Wij hebben een redelijk open relatie, zij het geen onbeperkte vrijbrief om in het rond te neuken. Ik kan me heel goed voorstellen dat mijn man mij iets niet vertelt (of ik hem). Ik zal niet bij hem weggaan als hij vreemdgaat, maar dat wil niet zeggen dat ik per se alles wil weten.
Some things are better left unsaid en niet elke volwassene wil altijd de volle waarheid weten. Prima dat jij vindt dat je daar als volwassene mee om moet kunnen gaan, maar ook daar denkt niet iedereen hetzelfde over.
Ik zou nooit willen dat iemand vreemdgaat en dat voor mij verbergt en het lijkt bijna normaal te worden in het kader van de ander geen "verdriet" willen doen of zelf niet vanalles te verliezen en dat dat geldige excuses zijn. Ik vind dat je als volwassen mens om moet gaan met de waarheid. Ik kan moeilijk mee gaan lullen met jullie als ik er anders over denk. En jullie besluiten wel voor anderen... Tja.
Ik hoef echt niet alles te weten. Wij hebben een redelijk open relatie, zij het geen onbeperkte vrijbrief om in het rond te neuken. Ik kan me heel goed voorstellen dat mijn man mij iets niet vertelt (of ik hem). Ik zal niet bij hem weggaan als hij vreemdgaat, maar dat wil niet zeggen dat ik per se alles wil weten.
Some things are better left unsaid en niet elke volwassene wil altijd de volle waarheid weten. Prima dat jij vindt dat je daar als volwassene mee om moet kunnen gaan, maar ook daar denkt niet iedereen hetzelfde over.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 27 december 2010 om 15:27
Het is natuurlijk nogal een open deur dat 'vreemdgaan', in de zin van 'bedriegen' en 'ontrouw' niet erg netjes is. En in goed overleg samen lekker met anderen rollebollen wel.
De vraag is hoe fout is fout, en wat sta je jezelf daarin toe, en je partner? Bewaart vreemdgaan soms ook een soort vrede? Lost het een frustratie op? Hou je op die manier een niet-helemaal-perfecte relatie leefbaar omdat het alternatief toch erger is? Wil je het eigenlijk wel weten als je partner vreemdgaat?
Niemand is brandschoon en volledig eerlijk. We zijn allemaal anders en hebben daarom ook allemaal bepaalde behoeftes. En we staan ook bloot aan verleidingen.
Als de ene partner strikte monogamie eist, en niet erg geinteresseerd is in seks. En de ander wil niet op die manier afsterven en doodgaan zonder andere ervaringen. Mag de ene partner dat dan van de andere eisen? Waarom? Omdat dat 30 jaar eerder in een naieve romantische bui beloofd is? Mogen mensen niet meer veranderen daarna?
En moet de relatie dan altijd maar volledig opgeblazen worden? Of kan het soms verstandiger te zijn om het dan maar verborgen te houden? Om een onleefbare situatie leefbaar te maken bijvoorbeeld?
Voor mensen als Peakzwart, met naar eigen zeggen een heel leger exen, en in mijn mening nogal simplistische meningen die door een heel smal zwart/wit kokertje passen, is dat misschien wel de oplossing. Maar voor relaties met diepgang is soms misschien wat meer maatwerk vereist.
Ik heb ook in zulke situaties geleefd. Zowel in de frustratie van de mentale kuisheidgordel, als in situatie waarbij ik een verborgen relatie had. En ook in de situatie waarbij ik 'vreemdgaan' had opgebiecht. Uiteindelijk is die relatie wel geeindigd, maar ik zou het na 22 jaar ook geen volledige mislukking durven noemen.
Terugkijkend heb ik geen spijt dat ik vreemdgegaan ben, maar wel dat ik het opgebiecht heb, omdat dat onnodig veel pijn veroorzaakt heeft.
Ik zou niet kunnen zeggen welke situatie het beste is. Dat hangt heel erg van de betrokkenen af.
In het eerste geval (niet vreemdgaan) voel je je misschien als een gecastreerd hondje met een riempje om. In het tweede geval (vreemdgaan) misschien een oneerlijke klootzak, in het derde geval (opbiechten) wordt je voortaan gewantrouwd en ben je vogelvrij. Geen van allen heel goed voor je 'inner peace' zeg maar.
Mijn huidige relatie is goddank heel anders, we gaan nu samen vreemd.
@Doddie, jij bent een wijze vrouw volgens mij.
De vraag is hoe fout is fout, en wat sta je jezelf daarin toe, en je partner? Bewaart vreemdgaan soms ook een soort vrede? Lost het een frustratie op? Hou je op die manier een niet-helemaal-perfecte relatie leefbaar omdat het alternatief toch erger is? Wil je het eigenlijk wel weten als je partner vreemdgaat?
Niemand is brandschoon en volledig eerlijk. We zijn allemaal anders en hebben daarom ook allemaal bepaalde behoeftes. En we staan ook bloot aan verleidingen.
Als de ene partner strikte monogamie eist, en niet erg geinteresseerd is in seks. En de ander wil niet op die manier afsterven en doodgaan zonder andere ervaringen. Mag de ene partner dat dan van de andere eisen? Waarom? Omdat dat 30 jaar eerder in een naieve romantische bui beloofd is? Mogen mensen niet meer veranderen daarna?
En moet de relatie dan altijd maar volledig opgeblazen worden? Of kan het soms verstandiger te zijn om het dan maar verborgen te houden? Om een onleefbare situatie leefbaar te maken bijvoorbeeld?
Voor mensen als Peakzwart, met naar eigen zeggen een heel leger exen, en in mijn mening nogal simplistische meningen die door een heel smal zwart/wit kokertje passen, is dat misschien wel de oplossing. Maar voor relaties met diepgang is soms misschien wat meer maatwerk vereist.
Ik heb ook in zulke situaties geleefd. Zowel in de frustratie van de mentale kuisheidgordel, als in situatie waarbij ik een verborgen relatie had. En ook in de situatie waarbij ik 'vreemdgaan' had opgebiecht. Uiteindelijk is die relatie wel geeindigd, maar ik zou het na 22 jaar ook geen volledige mislukking durven noemen.
Terugkijkend heb ik geen spijt dat ik vreemdgegaan ben, maar wel dat ik het opgebiecht heb, omdat dat onnodig veel pijn veroorzaakt heeft.
Ik zou niet kunnen zeggen welke situatie het beste is. Dat hangt heel erg van de betrokkenen af.
In het eerste geval (niet vreemdgaan) voel je je misschien als een gecastreerd hondje met een riempje om. In het tweede geval (vreemdgaan) misschien een oneerlijke klootzak, in het derde geval (opbiechten) wordt je voortaan gewantrouwd en ben je vogelvrij. Geen van allen heel goed voor je 'inner peace' zeg maar.
Mijn huidige relatie is goddank heel anders, we gaan nu samen vreemd.
@Doddie, jij bent een wijze vrouw volgens mij.
maandag 27 december 2010 om 15:27
quote:doddie schreef op 27 december 2010 @ 15:22:
[...]
Ik ook maar ik veroordeel het minder dat mensen die foute keus maken, geloof dat het voro veel lastiger is dan je denkt. En wie weet ooit ook wel lastig voor jou, want als je sterk in je schoenen staat, die keus niet hoeft te maken, die gevoelens nog niet kent en er nog niet hebt voorgestaan lijkt het zo makkelijk. ik heb er voor gestaan en weet hoe de valkuil werkt. het is niet zo zwart wit en het is iets dat doodeng is.
en niet iedereen heeft een partner als ik heb met zo veel begrip.Helemaal mee eens. Ik kan zo een stuk of vijf mensen noemen die fel tegen vreemdgaan waren, die zoiets NOOIT zouden doen, wat denkt je wel. Uiteindelijk gingen ze vreemd en verlieten sommige zelfs hun partner voor die ander.
[...]
Ik ook maar ik veroordeel het minder dat mensen die foute keus maken, geloof dat het voro veel lastiger is dan je denkt. En wie weet ooit ook wel lastig voor jou, want als je sterk in je schoenen staat, die keus niet hoeft te maken, die gevoelens nog niet kent en er nog niet hebt voorgestaan lijkt het zo makkelijk. ik heb er voor gestaan en weet hoe de valkuil werkt. het is niet zo zwart wit en het is iets dat doodeng is.
en niet iedereen heeft een partner als ik heb met zo veel begrip.Helemaal mee eens. Ik kan zo een stuk of vijf mensen noemen die fel tegen vreemdgaan waren, die zoiets NOOIT zouden doen, wat denkt je wel. Uiteindelijk gingen ze vreemd en verlieten sommige zelfs hun partner voor die ander.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 27 december 2010 om 15:41
Hierin moet ik Paekzwart wel een beetje steunen, even los van de topic hier of hoe iemand zijn mening hier weergeeft, even puur op het punt dat Paekzwart mijn inziens wil maken. Als je vreemd gaat terwijl je weet dat je partner dit niet goed zou keuren heb je twee opties. Eén: je bent eerlijk en je biecht het op (whatever de gevolgen zullen zijn). Twee: je bent niet eerlijk en je zegt het niet tegen je partner, dan is het dus bedriegen. Wat je ook als verzachtende omstandigheden aanvoerd of hoeveel je eigen partner ook mede schuldig aan de aanleiding is, je bent hem/haar aan het belazeren en je gaat hem/haar pijn doen. En op dat punt ben ik het dan eens met Paekzwart, dan kun je beter eerlijk zijn en eerst een einde maken aan de relatie voordat je begint aan een andere. Je kan wel zeggen "maar al die andere dingen in onze relatie zijn wel goed", als je zover gaat om de ander pijn te doen (ook al weet hij/zij het nog niet) vind ik dat niet opwegen tegen mijn "eigen genot". Als je heel eerlijk bent tegen jezelf en stel jezelf de vraag "als mijn partner het zou weten zou hij het dan uitmaken?" als het antwoord dan ja is en je besluit daarom het hem dan maar niet te vertellen, dan vind ik dat heel erg. Dan ben je eigenlijk dus alleen met je eigen geluk bezig. Als hij na het opbiechten echter toch bij je wil blijven, ondanks dat je je minnaar blijft zien, dan is dat pas een soort open relatie volgens mij (nog niet één zoals o.a. Doddie heeft, daar is het vanaf het begin in overleg gegaan begrijp ik). Het is niet dat ik anderen veroordeel (probeer ik tenminste niet te doen) maar ik spreek wel mijn verbazing uit van "hoe kun je dat je partner aandoen".
En om even bij Cernunnos' "gecastreerd hondje met een riempje om" ( ) stil te staan, ik denk dat als ik ooit voor de optie sta om vreemd te gaan en die kan weerstaan, ik me niet als een hondje aan de lijn voel maar dat ik trots ben op mezelf dat ik niet toegegeven heb aan m'n eigen genot, maar voor het geluk van mijn partner en mij heb gekozen.
En om even bij Cernunnos' "gecastreerd hondje met een riempje om" ( ) stil te staan, ik denk dat als ik ooit voor de optie sta om vreemd te gaan en die kan weerstaan, ik me niet als een hondje aan de lijn voel maar dat ik trots ben op mezelf dat ik niet toegegeven heb aan m'n eigen genot, maar voor het geluk van mijn partner en mij heb gekozen.
maandag 27 december 2010 om 15:47
ik snap peak wel. Ik ben ook voor eerlijkheid en openheid en vind vreemdgaan ook een verkeerde keus. Vind ook dat je de consequentie moet dragen van je keus en je partner ook de keus moet geven.
Maar de realiteit leert je wel dat het zo simpel voor veel niet is. anders koos men er wel vaker voor en deden we wat we volgens ons moraal wenselijk zou vinden. En dan denkt iedereen zoals peakzwart en stappen we allemaal met dat voornemen een relatie in.
Ik denk dus dat we eerder anders tegen relatie;s moeten gaan aankijken, minder idealistisch, beseffend dat wat je nu wenst kanm veranderen.
als het minder raar wordt gevonden dat je naar andere kunt gaan verlangen, dat kunt gaan wensen, en partners er minder door van streek raken als dat moment zou aanbreken, werd het bespreken makkelijker.
Ligt dat aan de aannames die we hebben over onze partners? Aan het drama wat die er van maakt als we er eerlijk over zijn, of is is het lafheid van de gene die inderdaad de consequentie niet wil dragen?
Vooral het laatste, maar het zou ook makkelijker zijn als we er wat normaler over gingen denken, over de behoefte aan sex met andere als je langer samen bent.
Maar de realiteit leert je wel dat het zo simpel voor veel niet is. anders koos men er wel vaker voor en deden we wat we volgens ons moraal wenselijk zou vinden. En dan denkt iedereen zoals peakzwart en stappen we allemaal met dat voornemen een relatie in.
Ik denk dus dat we eerder anders tegen relatie;s moeten gaan aankijken, minder idealistisch, beseffend dat wat je nu wenst kanm veranderen.
als het minder raar wordt gevonden dat je naar andere kunt gaan verlangen, dat kunt gaan wensen, en partners er minder door van streek raken als dat moment zou aanbreken, werd het bespreken makkelijker.
Ligt dat aan de aannames die we hebben over onze partners? Aan het drama wat die er van maakt als we er eerlijk over zijn, of is is het lafheid van de gene die inderdaad de consequentie niet wil dragen?
Vooral het laatste, maar het zou ook makkelijker zijn als we er wat normaler over gingen denken, over de behoefte aan sex met andere als je langer samen bent.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 27 december 2010 om 15:47
Het ligt misschien aan de periode van het jaar of de top2000 ik weet het niet. Maar ik mail al een tijdje met een vriendje en in een recent verleden hebbenwij weleens gevreeen op een parkeerplaats.
Maar wij willen meer en niet bij ons thuis
Kan je gewoon naar een hotel gaan en een kamer voor een paar uur huren of zijn daar andere mogelijkheden
Graag tips en ervaringen
Maar wij willen meer en niet bij ons thuis
Kan je gewoon naar een hotel gaan en een kamer voor een paar uur huren of zijn daar andere mogelijkheden
Graag tips en ervaringen
maandag 27 december 2010 om 16:06
@Mil
Tuurlijk ben je met je eigen 'geluk' bezig, maar ik vind niet dat dat dan perse op de laatste plaats hoeft te komen. Niks mis met je eigen geluk. Dat is ook een deel van de afweging.
Als voor je partner seks niet belangrijk is, en voor jou wel, dan vind ik niet dat de mening van je partner over seks perse zwaarder moet wegen.
Wat jij zegt vind ik ook niet slecht hoor, dat je je trots voelt dat je dan niet toegeeft. Dan offer je iets op voor je partner, en een offer brengen voor je partner kan ook veel kracht geven in een relatie.
Maar het is niet altijd zo duidelijk en simpel.
In mijn huidige relatie kan ik me niet voorstellen dat ik ooit vreemd zou gaan. Ik wordt seksueel als kat wel veel meer op het spek gebonden nu, maar instinctief vertrouwen speelt zo'n belangrijke rol in deze relatie dat ik dat nooit op zou willen blazen door vreemd te gaan.
Het wordt trouwens niet van me geeist, maar ik weet dat ze het liever niet heeft. En dat is voor mij meer dan genoeg in dit geval, want vanwege het vertrouwen komt zo'n "offer" veel meer tot z'n recht, zodat het geen frustratie is.
In mijn vorige relatie was dat vertrouwen er eigenlijk helemaal niet, dat was meer een vorm van onderdrukking, en dan gaat er bij mij toch iets knagen..
Tuurlijk ben je met je eigen 'geluk' bezig, maar ik vind niet dat dat dan perse op de laatste plaats hoeft te komen. Niks mis met je eigen geluk. Dat is ook een deel van de afweging.
Als voor je partner seks niet belangrijk is, en voor jou wel, dan vind ik niet dat de mening van je partner over seks perse zwaarder moet wegen.
Wat jij zegt vind ik ook niet slecht hoor, dat je je trots voelt dat je dan niet toegeeft. Dan offer je iets op voor je partner, en een offer brengen voor je partner kan ook veel kracht geven in een relatie.
Maar het is niet altijd zo duidelijk en simpel.
In mijn huidige relatie kan ik me niet voorstellen dat ik ooit vreemd zou gaan. Ik wordt seksueel als kat wel veel meer op het spek gebonden nu, maar instinctief vertrouwen speelt zo'n belangrijke rol in deze relatie dat ik dat nooit op zou willen blazen door vreemd te gaan.
Het wordt trouwens niet van me geeist, maar ik weet dat ze het liever niet heeft. En dat is voor mij meer dan genoeg in dit geval, want vanwege het vertrouwen komt zo'n "offer" veel meer tot z'n recht, zodat het geen frustratie is.
In mijn vorige relatie was dat vertrouwen er eigenlijk helemaal niet, dat was meer een vorm van onderdrukking, en dan gaat er bij mij toch iets knagen..
maandag 27 december 2010 om 16:10
maandag 27 december 2010 om 16:17
Je bent ook niet altijd hetzelfde in je leven.
Ik heb meer dan 20 jaar geen man aangekeken, was geheel tevreden en snapte niet wat sex met een ander kon toevoegen.
Maar toen veranderde veel in mijn leven, de kinderen werden groter, ik kreeg een baan, was ineens niet meer alleen maar moeder en vrouw maar ik kwam ook weer meer in beeld, en ineens werd ik belangrijker waar ik vroeger meer voor geluk van andere ging, ik denk wel dat ik in die periode egoistischer was, ik deed dingen die ik nooit deed, wilde dingen die ik zelf niet eens begreep.
Ik denk ook dat het niet vertellen en voor je houden voor een groot deel onbegrip over jezelf is. als je jezelf al niet snapt, hoe moet ik dan vragen van mijn partner beantwoorden?
Toen snapte ik het niet, nu door ervaringen en sex met andere snap ik veel meer van mezelf en van mijn relatie. Nu jaren later weet ik wat er toen aan de hand was wat er aan scheelde maar had ik daarin blijven zitten hadden we het nooit ontdekt.
We hebben er veel van geleerd over ons zelf. Hoe verschillend we zijn wat sexbeleving betreft bv. Maar wat wisten we daar nu van, met bij elkaar, bij mijn man kreeg ik mijn eerste orgasme en las ik in vrouwenbladen had ik een man die elke vrouw zich wenste, alleen was ik blijkbaar niet die standaard vrouw bij wie dat werkte.
Ik weet nog goed dat mijn man een keer uit riep "we dachten altijd dat jij moeite had met sex, maar ik moet er nu achter komen dat ik dat meer heb" Soms maak je in elkaar niet dat gene los wat een ander kan losmaken.
wij zijn er ook van overtuigd dat je nooit alles kunt zijn voor elkaar, veel komen daar nooit achter en missen dat ook niet, maar het kan ook maken dat je iets gaat missen zonder goed te weten wat. dat je minder zin in sex krijgt omdat je niet op 1 lijn zit en het doet op de manier waar beide zich in kunnen vinden. Voor de 1 voldoende maar de ander mist iets. Maar dat maakt nog niet dat ht slecht is of dat je relatie niet goed is.
Ik heb meer dan 20 jaar geen man aangekeken, was geheel tevreden en snapte niet wat sex met een ander kon toevoegen.
Maar toen veranderde veel in mijn leven, de kinderen werden groter, ik kreeg een baan, was ineens niet meer alleen maar moeder en vrouw maar ik kwam ook weer meer in beeld, en ineens werd ik belangrijker waar ik vroeger meer voor geluk van andere ging, ik denk wel dat ik in die periode egoistischer was, ik deed dingen die ik nooit deed, wilde dingen die ik zelf niet eens begreep.
Ik denk ook dat het niet vertellen en voor je houden voor een groot deel onbegrip over jezelf is. als je jezelf al niet snapt, hoe moet ik dan vragen van mijn partner beantwoorden?
Toen snapte ik het niet, nu door ervaringen en sex met andere snap ik veel meer van mezelf en van mijn relatie. Nu jaren later weet ik wat er toen aan de hand was wat er aan scheelde maar had ik daarin blijven zitten hadden we het nooit ontdekt.
We hebben er veel van geleerd over ons zelf. Hoe verschillend we zijn wat sexbeleving betreft bv. Maar wat wisten we daar nu van, met bij elkaar, bij mijn man kreeg ik mijn eerste orgasme en las ik in vrouwenbladen had ik een man die elke vrouw zich wenste, alleen was ik blijkbaar niet die standaard vrouw bij wie dat werkte.
Ik weet nog goed dat mijn man een keer uit riep "we dachten altijd dat jij moeite had met sex, maar ik moet er nu achter komen dat ik dat meer heb" Soms maak je in elkaar niet dat gene los wat een ander kan losmaken.
wij zijn er ook van overtuigd dat je nooit alles kunt zijn voor elkaar, veel komen daar nooit achter en missen dat ook niet, maar het kan ook maken dat je iets gaat missen zonder goed te weten wat. dat je minder zin in sex krijgt omdat je niet op 1 lijn zit en het doet op de manier waar beide zich in kunnen vinden. Voor de 1 voldoende maar de ander mist iets. Maar dat maakt nog niet dat ht slecht is of dat je relatie niet goed is.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 27 december 2010 om 16:26
@doddie, ik denk inderdaad dat er veel te veel geïdealiseerd wordt, dat de verwachtingen die partners van elkaar hebben erg hoog zijn. Bovendien denk ik dat de eis van absolute eerlijkheid en openheid misschien een beetje hoog gegrepen is in het echte leven.
Huwelijken kunnen ook prima functioneren met echtelijke ontrouw, al is dat misschien niet wat de bedrogen partner goed zal keuren. En waarom zou je de keuze bij je partner moeten leggen? Die kan dan kiezen tussen twee dingen die hij/zij absoluut niet wil: partner gaat vreemd, of je gooit hem/haar eruit. Misschien kiest de vreemdganger er zelf voor om te gaan, maar is dat ook helemaal niet wat de partner wil.
Ik vind het een beetje moeilijk onder woorden te brengen, want dit is geen pleidooi voor vreemdgaan, maar wat ik bedoel is dat er zoveel redenen zijn om er over te zwijgen. Minstens net zoveel redenen als om het te vertellen. Ik denk wel dat een vreemdganger naar een uitkomst toe zal redeneren die in zijn/haar straatje past, maar ik denk toch dat er best redenen zijn om vreemd te gaan en erover te zwijgen.
Huwelijken kunnen ook prima functioneren met echtelijke ontrouw, al is dat misschien niet wat de bedrogen partner goed zal keuren. En waarom zou je de keuze bij je partner moeten leggen? Die kan dan kiezen tussen twee dingen die hij/zij absoluut niet wil: partner gaat vreemd, of je gooit hem/haar eruit. Misschien kiest de vreemdganger er zelf voor om te gaan, maar is dat ook helemaal niet wat de partner wil.
Ik vind het een beetje moeilijk onder woorden te brengen, want dit is geen pleidooi voor vreemdgaan, maar wat ik bedoel is dat er zoveel redenen zijn om er over te zwijgen. Minstens net zoveel redenen als om het te vertellen. Ik denk wel dat een vreemdganger naar een uitkomst toe zal redeneren die in zijn/haar straatje past, maar ik denk toch dat er best redenen zijn om vreemd te gaan en erover te zwijgen.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 27 december 2010 om 16:37
Goede postings van Cernunnos en Doddie, wou dat ik eea op die manier kon verwoorden.
En ook de post van Mil_Spec heeft goede punten. Maar op dit stukje wil ik wel reageren : "En op dat punt ben ik het dan eens met Paekzwart, dan kun je beter eerlijk zijn en eerst een einde maken aan de relatie voordat je begint aan een andere.
Maar daar veronderstel je dat als je een sv/minnaar hebt dat je dus op zoek bent naar een relatie. Terwijl dat ook los van elkaar kan staan. Ik las zoiets ook in een andere post, iets over verlangen om met je minnaar hand-in-hand te lopen of id. Veel sv/minnaars-relaties gaan daar helemaal niet om.
"Je kan wel zeggen "maar al die andere dingen in onze relatie zijn wel goed", als je zover gaat om de ander pijn te doen (ook al weet hij/zij het nog niet) vind ik dat niet opwegen tegen mijn "eigen genot". Als je heel eerlijk bent tegen jezelf en stel jezelf de vraag "als mijn partner het zou weten zou hij het dan uitmaken?" als het antwoord dan ja is"
Maar wat als het antwoord op die vraag "Nee" is en je partner geeft ook aan dat hij er niets van wil weten ?
En ook de post van Mil_Spec heeft goede punten. Maar op dit stukje wil ik wel reageren : "En op dat punt ben ik het dan eens met Paekzwart, dan kun je beter eerlijk zijn en eerst een einde maken aan de relatie voordat je begint aan een andere.
Maar daar veronderstel je dat als je een sv/minnaar hebt dat je dus op zoek bent naar een relatie. Terwijl dat ook los van elkaar kan staan. Ik las zoiets ook in een andere post, iets over verlangen om met je minnaar hand-in-hand te lopen of id. Veel sv/minnaars-relaties gaan daar helemaal niet om.
"Je kan wel zeggen "maar al die andere dingen in onze relatie zijn wel goed", als je zover gaat om de ander pijn te doen (ook al weet hij/zij het nog niet) vind ik dat niet opwegen tegen mijn "eigen genot". Als je heel eerlijk bent tegen jezelf en stel jezelf de vraag "als mijn partner het zou weten zou hij het dan uitmaken?" als het antwoord dan ja is"
Maar wat als het antwoord op die vraag "Nee" is en je partner geeft ook aan dat hij er niets van wil weten ?
maandag 27 december 2010 om 16:48
Ik blijf het jammer vinden dat het zo moet, met de openheid is het zoveel leuker.
Ik ben net met mijn lover en zijn vrouw wezen winkelen en mijn man komt zo hier heen.
Ik krijg een kado of bloemen, een sms en verberg die niet.
Dat gun ik iedereen, en dat lukt alleen als je er over praat en samen een oplossing zoekt.
Als je partner er niet in mee gaat, geef dan aan dat jij niet meer monogaam wil zijn en laat een ander niet in een illusie. En zie dan maar hoe dat afloopt.
Nu ontneem je jezelf en de ander die kans maar ook keus. In die zin zeg ik hetzelfde als peakzwart maar besef ik ook dat ik had kunnen vreemdgaan als ik niet deze man had gehad die zei "dod als je spanning zoekt laten we daar dan samen wat mee gaan doen"omdat hij die behoefte niet had vond hij niet dat hij kon verwachten dat ik er tevreden mee was. En je ziet vaak dat de ander simpel zegt er wel tevreden mee te zijn, en dan is de discussie gesloten, ik ben tevreden heb geen behoefte en heb geen probleem dus jij hoeft dat ook niet te hebben, ipv hee dan hebben WE een probleem.
Maar zolang dat nog als afwijkend en raar wordt gezien is er open over praten en weten dat het afgekeurd en veroordeeld wordt erg eng en lastig.
Ik ben net met mijn lover en zijn vrouw wezen winkelen en mijn man komt zo hier heen.
Ik krijg een kado of bloemen, een sms en verberg die niet.
Dat gun ik iedereen, en dat lukt alleen als je er over praat en samen een oplossing zoekt.
Als je partner er niet in mee gaat, geef dan aan dat jij niet meer monogaam wil zijn en laat een ander niet in een illusie. En zie dan maar hoe dat afloopt.
Nu ontneem je jezelf en de ander die kans maar ook keus. In die zin zeg ik hetzelfde als peakzwart maar besef ik ook dat ik had kunnen vreemdgaan als ik niet deze man had gehad die zei "dod als je spanning zoekt laten we daar dan samen wat mee gaan doen"omdat hij die behoefte niet had vond hij niet dat hij kon verwachten dat ik er tevreden mee was. En je ziet vaak dat de ander simpel zegt er wel tevreden mee te zijn, en dan is de discussie gesloten, ik ben tevreden heb geen behoefte en heb geen probleem dus jij hoeft dat ook niet te hebben, ipv hee dan hebben WE een probleem.
Maar zolang dat nog als afwijkend en raar wordt gezien is er open over praten en weten dat het afgekeurd en veroordeeld wordt erg eng en lastig.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 27 december 2010 om 16:48
@SD2010:quote:Maar daar veronderstel je dat als je een sv/minnaar hebt dat je dus op zoek bent naar een relatie. Terwijl dat ook los van elkaar kan staan. Ik las zoiets ook in een andere post, iets over verlangen om met je minnaar hand-in-hand te lopen of id. Veel sv/minnaars-relaties gaan daar helemaal niet om.Ja inderdaad, maar ook als je geen relatie wil maar alleen een sv zou ik zelf toch eerst de huidige relatie verbreken. Ik zou me (sexueel) niet geheel kunnen geven aan iemand als ik nog een relatie zou hebben met mijn partner, maar dat ben ik natuurlijk, he quote:Maar wat als het antwoord op die vraag "Nee" is en je partner geeft ook aan dat hij er niets van wil weten ?
Kan ook, maar dan geeft hij je mijn inziens eigenlijk toestemming voor een soort open relatie.
*aanvulling*
Ik denk dat heel wat mensen jaloers zijn op Doddie. Ik vraag me af of, als mijn partner er wel voor open zou staan, ik mij wel helemaal zou kunnen geven aan een minnares ik weet het echt niet.
Kan ook, maar dan geeft hij je mijn inziens eigenlijk toestemming voor een soort open relatie.
*aanvulling*
Ik denk dat heel wat mensen jaloers zijn op Doddie. Ik vraag me af of, als mijn partner er wel voor open zou staan, ik mij wel helemaal zou kunnen geven aan een minnares ik weet het echt niet.
maandag 27 december 2010 om 17:08
Ik lig met mijn vriend meer op 1 lijn op sexgebied maar zou bij hem binnen een relatie weer heel veel gaan missen wat ik bij mijn man heb.
Maar waarom zou ik een relatie verbreken als ik beide heb? twee mannen die elkaar aanvullen, bij keuze zou ik hoe dan ook ergens inleveremn
Die keuze is hoe dan ook voor mijn man, een relatie is een keuze en je zal altijd tegen verschillen aan lopen, maar die los je in liefde op. Bij mijn vriend zou ik dat ook weer moeten doen op andere gebieden, een relatie is meer dan sex met elkaar, sex kun je zelf kopen, een goede partner vinden is minder makkelijk.
En vaak klikt een minnaar sexueel beter, lijkt die meer op je waar je bij een partner meer een tegenpool zoekt vanwege de voortplanting (Beter nageslacht, het is blijkbaar wetenschappelijk onderzocht)
Maar waarom zou ik een relatie verbreken als ik beide heb? twee mannen die elkaar aanvullen, bij keuze zou ik hoe dan ook ergens inleveremn
Die keuze is hoe dan ook voor mijn man, een relatie is een keuze en je zal altijd tegen verschillen aan lopen, maar die los je in liefde op. Bij mijn vriend zou ik dat ook weer moeten doen op andere gebieden, een relatie is meer dan sex met elkaar, sex kun je zelf kopen, een goede partner vinden is minder makkelijk.
En vaak klikt een minnaar sexueel beter, lijkt die meer op je waar je bij een partner meer een tegenpool zoekt vanwege de voortplanting (Beter nageslacht, het is blijkbaar wetenschappelijk onderzocht)
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 27 december 2010 om 17:12
quote:doddie schreef op 27 december 2010 @ 15:22:
[...]
Ik heb voor dat soort keuzes gestaan. Ik koos alleen niet de optie vreemdgaan.
Ik kies er voor om, ondanks dat de ander vindt dat bepaalde zaken zijn probleem niet zijn, het toch koste wat het kost duidelijk te maken als het de eerlijkheid in de relatie in gevaar brengt. En draag daar dan ook de consequenties van. Niet leuk, niet makkelijk, wel eerlijk.
Het is jammer dat veel mensen vinden dat je elkaar niet tegemoet zou moeten proberen te komen. Ik vind het een plicht in een relatie om stil te blijven staan bij het geluk van de ander. Zo blijf je langs elkaar heen leven. Daarom ben ik een groot voorstander dat je alles bespreekbaar moet blijven houden in een relatie.
Dat vraagt openheid, bij jezelf stil staan wat je wilt, je kwetsbaar opstellen en ook helaas de mogelijkheid dat je relatie daardoor uitgaat.
[...]
Ik heb voor dat soort keuzes gestaan. Ik koos alleen niet de optie vreemdgaan.
Ik kies er voor om, ondanks dat de ander vindt dat bepaalde zaken zijn probleem niet zijn, het toch koste wat het kost duidelijk te maken als het de eerlijkheid in de relatie in gevaar brengt. En draag daar dan ook de consequenties van. Niet leuk, niet makkelijk, wel eerlijk.
Het is jammer dat veel mensen vinden dat je elkaar niet tegemoet zou moeten proberen te komen. Ik vind het een plicht in een relatie om stil te blijven staan bij het geluk van de ander. Zo blijf je langs elkaar heen leven. Daarom ben ik een groot voorstander dat je alles bespreekbaar moet blijven houden in een relatie.
Dat vraagt openheid, bij jezelf stil staan wat je wilt, je kwetsbaar opstellen en ook helaas de mogelijkheid dat je relatie daardoor uitgaat.
maandag 27 december 2010 om 17:14
quote:Dit vind ik echt schokkend. Je hebt zelf je seksleven de nek om gedraaid omdat je kost wat 't kost moest voortplanten ondanks dat het niet op de natuurlijke wijze lukte. Zonder kinderwens had je nu wellicht nog 'n prima relatie gehad, zowel in als buiten bed.Wat jij hier zegt is pas schokkend. We hadden beiden een grote kinderwens. Er zijn nu eenmaal medisch gezien veel mogelijkheden. En geloof me, voor je dat traject instapt is er al heel wat gepraat en gewikt en gewogen!Dat dit zoveel impact zou hebben op ons seksleven hadden we van te voren niet kunnen voorzien.Maar als je jarenlang bijna op commando seks moet hebben raakt de lol er wel een beetje van af. En dan telkens weer de teleurstelling dat je niet zwanger bent, heeft veel impact op je relatie. Het doet me erg veel verdriet als mensen er zo over denken.Vind het zeer kort door de bocht. Bovendien weet je niet waar je over praat!
Zal alles wat jullie geschreven hebben eens rustig doorlezen straks en reageren.
Zal alles wat jullie geschreven hebben eens rustig doorlezen straks en reageren.
