Wanneer een vrije relatie vrijblijvend wordt

Een vrije relatie. Elkaar respecteren, waarderen, liefhebben en houden van. Elkaar vrij laten in zoveel dingen. Een leven naast elkaar hebben. Eigen dingen. Seksuele vrijheid met de uitgesproken grens van 'verliefdheid is niet in te passen'. Seksuele vrijheid wel. Dat is de relatie die ik wilde. Die ik zo graag wilde hebben. Die ik had.



Die is voorbij.



Dan slik je. Ga je door. Huil je. En realiseer je je dat het wel degelijk de juiste beslissing is. Dat dit niet het gene is wat je gelukkig maakt. Dit niet of hij niet? Geen van ons twee werd verliefd op iemand anders en toch glipte de relatie tussen mijn vingers door en ook tussen zijn vingers... Het is beter zo.



Nee, ik wil niet meer verder, niet meer opnieuw proberen etc. Vechten om een relatie weer terug te krijgen. Daar geloof ik niet in, heb ik nooit in kunnen en willen geloven. Zo ook nu niet. Een streep onder 5 jaar. Een hoofdstuk in mijn levensboek. Een mooi hoofdstuk, dat wel. Een hoofdstuk zonder 'ze leven nog lang en gelukkig', ook al leken sommige momenten net een sprookje, maar die momenten zijn lang geleden.



Maar dan denk je er over na. Ga je denken over jezelf. Nadenken.

Relaties. Toekomst. Vrijheid. Geen vrijheid. Liefde & Lust. Porneau en intimiteit. Wat is Djoels? Wat past bij Djoels. Wat wil Djoels? Het zijn vragen die ik alleen maar zelf wil en kan beantwoorden. Opeens krijg ik een scheut van twijfel over de vrije liefde waar ik zo in geloofde. Ik nam mijn vrijheid en ging er in op en vergat dat er een relatie was. Opeens verlang ik zo sterk naar die monogame liefdes. Ik bevind me in een waas van melancholie, dus wellicht denk ik er morgen anders over.



Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet op zoek naar een relatie nu of wat dan ook. Het is meer een gevoel wat me overvalt en waar ik over nadenk, zoals je over zoveel dingen nadenkt nadat je relatie op de klippen is gelopen. Ik heb prachtige ouders, ik ben gezond, heb een goede baan, lieve vrienden, maar op het gebied van relaties ben ik een ongelofelijke sucker. Op de één of andere manier loopt het altijd spaak na een paar jaar.



Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Zijn er mensen die eerst geloofden in een vrije of open relatie, maar dat deze mening veranderd is na een ingrijpende gebeurtenis in het leven en in een volgende relatie compleet gelukkig werden door een monogame relatie te hebben. Of is het zo dat je 'als je eenmaal op die manier een relatie hebt gehad, dit ook altijd zo zou willen?'. Uiteraard is dit voor iedereen anders, maar ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen.