Seks
alle pijlers
Wanneer een vrije relatie vrijblijvend wordt
maandag 21 april 2008 om 22:02
Een vrije relatie. Elkaar respecteren, waarderen, liefhebben en houden van. Elkaar vrij laten in zoveel dingen. Een leven naast elkaar hebben. Eigen dingen. Seksuele vrijheid met de uitgesproken grens van 'verliefdheid is niet in te passen'. Seksuele vrijheid wel. Dat is de relatie die ik wilde. Die ik zo graag wilde hebben. Die ik had.
Die is voorbij.
Dan slik je. Ga je door. Huil je. En realiseer je je dat het wel degelijk de juiste beslissing is. Dat dit niet het gene is wat je gelukkig maakt. Dit niet of hij niet? Geen van ons twee werd verliefd op iemand anders en toch glipte de relatie tussen mijn vingers door en ook tussen zijn vingers... Het is beter zo.
Nee, ik wil niet meer verder, niet meer opnieuw proberen etc. Vechten om een relatie weer terug te krijgen. Daar geloof ik niet in, heb ik nooit in kunnen en willen geloven. Zo ook nu niet. Een streep onder 5 jaar. Een hoofdstuk in mijn levensboek. Een mooi hoofdstuk, dat wel. Een hoofdstuk zonder 'ze leven nog lang en gelukkig', ook al leken sommige momenten net een sprookje, maar die momenten zijn lang geleden.
Maar dan denk je er over na. Ga je denken over jezelf. Nadenken.
Relaties. Toekomst. Vrijheid. Geen vrijheid. Liefde & Lust. Porneau en intimiteit. Wat is Djoels? Wat past bij Djoels. Wat wil Djoels? Het zijn vragen die ik alleen maar zelf wil en kan beantwoorden. Opeens krijg ik een scheut van twijfel over de vrije liefde waar ik zo in geloofde. Ik nam mijn vrijheid en ging er in op en vergat dat er een relatie was. Opeens verlang ik zo sterk naar die monogame liefdes. Ik bevind me in een waas van melancholie, dus wellicht denk ik er morgen anders over.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet op zoek naar een relatie nu of wat dan ook. Het is meer een gevoel wat me overvalt en waar ik over nadenk, zoals je over zoveel dingen nadenkt nadat je relatie op de klippen is gelopen. Ik heb prachtige ouders, ik ben gezond, heb een goede baan, lieve vrienden, maar op het gebied van relaties ben ik een ongelofelijke sucker. Op de één of andere manier loopt het altijd spaak na een paar jaar.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Zijn er mensen die eerst geloofden in een vrije of open relatie, maar dat deze mening veranderd is na een ingrijpende gebeurtenis in het leven en in een volgende relatie compleet gelukkig werden door een monogame relatie te hebben. Of is het zo dat je 'als je eenmaal op die manier een relatie hebt gehad, dit ook altijd zo zou willen?'. Uiteraard is dit voor iedereen anders, maar ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen.
Die is voorbij.
Dan slik je. Ga je door. Huil je. En realiseer je je dat het wel degelijk de juiste beslissing is. Dat dit niet het gene is wat je gelukkig maakt. Dit niet of hij niet? Geen van ons twee werd verliefd op iemand anders en toch glipte de relatie tussen mijn vingers door en ook tussen zijn vingers... Het is beter zo.
Nee, ik wil niet meer verder, niet meer opnieuw proberen etc. Vechten om een relatie weer terug te krijgen. Daar geloof ik niet in, heb ik nooit in kunnen en willen geloven. Zo ook nu niet. Een streep onder 5 jaar. Een hoofdstuk in mijn levensboek. Een mooi hoofdstuk, dat wel. Een hoofdstuk zonder 'ze leven nog lang en gelukkig', ook al leken sommige momenten net een sprookje, maar die momenten zijn lang geleden.
Maar dan denk je er over na. Ga je denken over jezelf. Nadenken.
Relaties. Toekomst. Vrijheid. Geen vrijheid. Liefde & Lust. Porneau en intimiteit. Wat is Djoels? Wat past bij Djoels. Wat wil Djoels? Het zijn vragen die ik alleen maar zelf wil en kan beantwoorden. Opeens krijg ik een scheut van twijfel over de vrije liefde waar ik zo in geloofde. Ik nam mijn vrijheid en ging er in op en vergat dat er een relatie was. Opeens verlang ik zo sterk naar die monogame liefdes. Ik bevind me in een waas van melancholie, dus wellicht denk ik er morgen anders over.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet op zoek naar een relatie nu of wat dan ook. Het is meer een gevoel wat me overvalt en waar ik over nadenk, zoals je over zoveel dingen nadenkt nadat je relatie op de klippen is gelopen. Ik heb prachtige ouders, ik ben gezond, heb een goede baan, lieve vrienden, maar op het gebied van relaties ben ik een ongelofelijke sucker. Op de één of andere manier loopt het altijd spaak na een paar jaar.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Zijn er mensen die eerst geloofden in een vrije of open relatie, maar dat deze mening veranderd is na een ingrijpende gebeurtenis in het leven en in een volgende relatie compleet gelukkig werden door een monogame relatie te hebben. Of is het zo dat je 'als je eenmaal op die manier een relatie hebt gehad, dit ook altijd zo zou willen?'. Uiteraard is dit voor iedereen anders, maar ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen.
djoels wijzigde dit bericht op 21-04-2008 22:04
Reden: spelfoutje
Reden: spelfoutje
% gewijzigd
DTEEZ!
maandag 21 april 2008 om 22:09
maandag 21 april 2008 om 22:11
maandag 21 april 2008 om 22:22
Lavuera, je hebt gelijk over de 'blikken opentrekken' al dan niet in letterlijke vorm. Ik weet dat er mensen zijn die naar een open relatie overstappen na b.v. 10 of 20 of weet ik veel hoeveel jaren monogame relaties. Dat was bij mij niet van toepassing. Ik wilde de spanning van de open relatie, hij ook. Ik ben bi, hij ook. We wilden doen, en zien en genieten. Dat deden we ook. In het begin altijd waar we beiden bij waren, later ook los van elkaar.. Er was bij ons dus geen sprake van een relatie die eerst jarenlang monogaam was. Vanaf moment één was duidelijk wat voor wensen/behoeften/spannende dingen we wilden doen.
DTEEZ!
maandag 21 april 2008 om 22:25
Vrijheid in een relatie is belangrijk. Maar nog meer belangrijk is vertrouwen, zonder vertrouwen is er niets.
Als je zoals jij een vrije relatie hebt kan het zijn dat je de nummer 1 vergeet. Dat je opgaat in nummer 2, 3 whatever. Het is belangrijk dat je elkaars nummer 1 blijft. Maar het kan zijn dat je na 5 jaar zoals bij jou het geval is er toch routine en sleur ontstaat. En dat je meer spanning vindt bij een ander.
Het kan zijn dat jij en/of je partner niet geschikt zijn voor een lange duurzame relatie omdat jullie beide vrijheids gevoelig zijn. In een lange duurzame relatie is het normaal dat je je aanpast aan de wensen en behoeften van je partner. Maar als je erg vrijheids gevoelig bent kan dit al snel in een sleur en saaiheid omslaan. En dat is iets wat je niet wilt, waar je niet voor de 100% achter staat.
Dis ik kan je weinig advies geven.....ik denk dat het een pure persoonlijkheids kwestie is......
Als je zoals jij een vrije relatie hebt kan het zijn dat je de nummer 1 vergeet. Dat je opgaat in nummer 2, 3 whatever. Het is belangrijk dat je elkaars nummer 1 blijft. Maar het kan zijn dat je na 5 jaar zoals bij jou het geval is er toch routine en sleur ontstaat. En dat je meer spanning vindt bij een ander.
Het kan zijn dat jij en/of je partner niet geschikt zijn voor een lange duurzame relatie omdat jullie beide vrijheids gevoelig zijn. In een lange duurzame relatie is het normaal dat je je aanpast aan de wensen en behoeften van je partner. Maar als je erg vrijheids gevoelig bent kan dit al snel in een sleur en saaiheid omslaan. En dat is iets wat je niet wilt, waar je niet voor de 100% achter staat.
Dis ik kan je weinig advies geven.....ik denk dat het een pure persoonlijkheids kwestie is......
maandag 21 april 2008 om 22:25
wat ik nou nooit begrijp he, is waarom mensen een relatie beginnen als ze niet bereidt zijn, de meest belangrijke dingen alleen met hun partner te doen. Als er altijd andere mensen bij betrokken moeten worden.
en dan na een paar jaar gaan zitten treuren dan het mis is gelopen. ik kan daar met mijn botte hersenen gewoon niet bij.
en dan na een paar jaar gaan zitten treuren dan het mis is gelopen. ik kan daar met mijn botte hersenen gewoon niet bij.
maandag 21 april 2008 om 22:32
Oh er zijn ook genoeg monogame relaties die na pakweg 3 jaar stuklopen, been there done that......Het kan ook gewoon zijn dat je elkaar niet meer leuk vind na 3 jaar.
1 op de 3 huweliken loopt spaak hier in NL, en dat heeft gewoon te maken met de veranderde mentaliteit. Vroeger was de vrouw financieel afhankelijk van de man en bleef thuis na het trouwen dit is allemaal niet meer van toepassing tegenwoordig.
Je blijft bij elkaar omdat je het leuk hebt met elkaar, omdat de klik er nog is , omdat je nog van elkaar houdt.
1 op de 3 huweliken loopt spaak hier in NL, en dat heeft gewoon te maken met de veranderde mentaliteit. Vroeger was de vrouw financieel afhankelijk van de man en bleef thuis na het trouwen dit is allemaal niet meer van toepassing tegenwoordig.
Je blijft bij elkaar omdat je het leuk hebt met elkaar, omdat de klik er nog is , omdat je nog van elkaar houdt.
maandag 21 april 2008 om 22:35
Grappig reactie Datmeenjeniet. Vooral je woord 'altijd andere mensen bij betrokken worden'. Het is mijn enige relatie (van de meerdere die ik heb gehad) waar anderen in betrokken werden.
Je opmerking: 'na een paar jaar gaan zitten treuren dan het mis is gelopen, ik kan daar met mijn botte hersenen gewoon niet bij' vind ik een ronduit onbeschofte opmerking. Ik treur niet om welke relatievorm naar de klote is gegaan. Ik treur om het feit dat twee mensen uit elkaar zijn die elkaar ooit zo lief hadden en nog steeds lief hebben op een andere manier. Ik geef mijn vrije relatie niet de schuld, ik geef niets of niemand de schuld. Ik wijs nergens naar. Het is voorbij en dat is kut, maar ik ben ervan overtuigd dat het beter is voor hem en voor mij en niet om de relatievorm die we hadden, maar omdat er gewoonweg niet genoeg is om de relatie (op welke manier dan ook) te kunnen voeden. Ik vind je conclusie daarom bijzonder kort door de bocht en datmeenikwel.
Melodie, dank je voor je posting, het doet me denken of ik bestemd ben voor een lange relatie, of dat ik gewoonweg nog steeds niet de juiste persoon ben tegengekomen in dit leven met wie dat wel zou kunnen gebeuren.
Je opmerking: 'na een paar jaar gaan zitten treuren dan het mis is gelopen, ik kan daar met mijn botte hersenen gewoon niet bij' vind ik een ronduit onbeschofte opmerking. Ik treur niet om welke relatievorm naar de klote is gegaan. Ik treur om het feit dat twee mensen uit elkaar zijn die elkaar ooit zo lief hadden en nog steeds lief hebben op een andere manier. Ik geef mijn vrije relatie niet de schuld, ik geef niets of niemand de schuld. Ik wijs nergens naar. Het is voorbij en dat is kut, maar ik ben ervan overtuigd dat het beter is voor hem en voor mij en niet om de relatievorm die we hadden, maar omdat er gewoonweg niet genoeg is om de relatie (op welke manier dan ook) te kunnen voeden. Ik vind je conclusie daarom bijzonder kort door de bocht en datmeenikwel.
Melodie, dank je voor je posting, het doet me denken of ik bestemd ben voor een lange relatie, of dat ik gewoonweg nog steeds niet de juiste persoon ben tegengekomen in dit leven met wie dat wel zou kunnen gebeuren.
DTEEZ!
maandag 21 april 2008 om 22:39
natuurlijk lopen vele relaties stuk, ook de mongame,...maar ik bedoel maar te zeggen, wie met vuur speelt, loopt nu eenmaal het risico een keer op de blaren te moeten zitten
lijkt me simpel.
en mijn hersenen zijn bot als ik de algemeen heersende opvattingen hier niet deel dat altijd alles maar goed gepraat moet worden.
natuurlijk iedereen mag lekker rondwippen, maar dan niet ouwehoeren als het fout gaat
lijkt me simpel.
en mijn hersenen zijn bot als ik de algemeen heersende opvattingen hier niet deel dat altijd alles maar goed gepraat moet worden.
natuurlijk iedereen mag lekker rondwippen, maar dan niet ouwehoeren als het fout gaat
maandag 21 april 2008 om 22:41
maandag 21 april 2008 om 22:49
eens met lavuera, wie ben jij datmeenjeniet om in dit topic zo een reacties te plaatsen ? ze zijn laag, gemeen en kwetsend en beslist niet bevorderend voor de gemoedstoestand van TO ( djoels ). dit gezegd zijnde, ik wens je heel veel sterkte toe, djoels, ken je weliswaar alleen van het meelezen in sommige topics maar ik meen het oprecht dat ik met je meeleef.
ervaring kan ik helaas niet met je delen...vind dit topic wel heel interessant, ben ook bi, vraag me ook vaak af hoe dat met relaties samengaat ( heb er nu geen ).
ervaring kan ik helaas niet met je delen...vind dit topic wel heel interessant, ben ook bi, vraag me ook vaak af hoe dat met relaties samengaat ( heb er nu geen ).
maandag 21 april 2008 om 22:50
Okee, nog een keer. Ik vermoed niet dat mijn relatie over is omdat ik een vrije relatie had. Alle redenen die ik tegen hem kon zeggen, en hij tegen mij kon zeggen, om de relatie niet verder te laten gaan, hadden niets te maken met 'ik vind het niet leuk dat je af en toe zonder mij.....
Wij waren niet altijd in clubs, niet altijd aan het daten. Zo af en toe hadden we een date, gingen we naar een club. Ook al deden we dat wel, dan nog. Maar Datmeenjeniet, wil je gewoon niet inzien dat het er ook niets mee te maken kán hebben, of ben je gewoon bij voorbaat van plan alle rondneukende niet monogame swingende parenclub hoerenenhufters op hun nummer te zetten? Zeg dat dan even, dan trek ik het me niet persoonlijk aan?
DTEEZ!
maandag 21 april 2008 om 22:50
Oke nu reageer ik even op je openingspost.
Ik geloof in monogamie. En zeker de eerste jaren. Ik vind zelf wel eens dat men snel voor open of swingrelatie's kiest. Ik geloof in een hechting en basis tussen twee personen. Iets opbouwen waar je niet zomaar tussen komt.
Ik ben zelf 23 jaar monogaam geweest en pas toen zijn wij een andere relatievorm aangegaan. Niet eens uit een verlangen of een wil. Maar meer dat je hoort dat er ook andere relatievormen zijn en uit een idee van ontdekken, een spannend avontuur. Ik denk zelf weer monogaam te eindigen.
Zo kort al de boel open breken, wat bied dan de relatie meer dan dat een ander bied? Wat is dan de basis? Waarom is die ene dat zo specialer dan die ander? Weet je dat al na zo'n korte tijd? Kun je dan al zo onvoorwaardelijk kiezen voor die gene?
Ik denk dat wij in 23 jaar met elkaar vergroeit zijn. Veel zaken hebben overwonnen in die 23 jaar, samen iets opgebouwd,rust en vertrouwen gevonden in al die jaren dat dat niet zomaar weg is. En vanuit die rust en vertrouwen dorsten we een andere relatie aan.
Ik zeg overigens niet dat het niet kan, gelijk kiezen voor een open relatie of polyamorie of swingen. Misschien als je al een relatie ervoor had en weet dat monogamie niet bij je past. Misschien als je wat ouder bent en weet hoe je in elkaar steekt.
maar eigenlijk geloof ik in die basis van een paar jaar, die hechting, die onverwoestbare band met elkaar. En dan nog kan het uiteraard fout gaan, geen 1 relatie geeft garantie. maar ik denk wel dat men in dergelijke lange relatie''s eerder kiest voor die relatie, dat een ander daar niet zo makkelijk tussen komt. Mits het geen buiten de relatie werd gezocht geen vervanging was of noodsprong. Alleen als gezamelijk avondtuur.
In zo'n relatie zou ik me kunnen voorstellen dat je ziet dan het mis gaat en zegt "dit werkt niet, dit gaat niet goed, hier moeten we mee stoppen" Uithuilen en terug vallen op wat er samen was.
Als dat er niet is.. dat gevoel er niet is. Dan is blijkbaar wat men vond toch belangrijker dan wat de relatie bood. Of is het te ver doorgeschoten en is dat gevoel al weg voor men aan de bel trok.
Ik geloof in monogamie. En zeker de eerste jaren. Ik vind zelf wel eens dat men snel voor open of swingrelatie's kiest. Ik geloof in een hechting en basis tussen twee personen. Iets opbouwen waar je niet zomaar tussen komt.
Ik ben zelf 23 jaar monogaam geweest en pas toen zijn wij een andere relatievorm aangegaan. Niet eens uit een verlangen of een wil. Maar meer dat je hoort dat er ook andere relatievormen zijn en uit een idee van ontdekken, een spannend avontuur. Ik denk zelf weer monogaam te eindigen.
Zo kort al de boel open breken, wat bied dan de relatie meer dan dat een ander bied? Wat is dan de basis? Waarom is die ene dat zo specialer dan die ander? Weet je dat al na zo'n korte tijd? Kun je dan al zo onvoorwaardelijk kiezen voor die gene?
Ik denk dat wij in 23 jaar met elkaar vergroeit zijn. Veel zaken hebben overwonnen in die 23 jaar, samen iets opgebouwd,rust en vertrouwen gevonden in al die jaren dat dat niet zomaar weg is. En vanuit die rust en vertrouwen dorsten we een andere relatie aan.
Ik zeg overigens niet dat het niet kan, gelijk kiezen voor een open relatie of polyamorie of swingen. Misschien als je al een relatie ervoor had en weet dat monogamie niet bij je past. Misschien als je wat ouder bent en weet hoe je in elkaar steekt.
maar eigenlijk geloof ik in die basis van een paar jaar, die hechting, die onverwoestbare band met elkaar. En dan nog kan het uiteraard fout gaan, geen 1 relatie geeft garantie. maar ik denk wel dat men in dergelijke lange relatie''s eerder kiest voor die relatie, dat een ander daar niet zo makkelijk tussen komt. Mits het geen buiten de relatie werd gezocht geen vervanging was of noodsprong. Alleen als gezamelijk avondtuur.
In zo'n relatie zou ik me kunnen voorstellen dat je ziet dan het mis gaat en zegt "dit werkt niet, dit gaat niet goed, hier moeten we mee stoppen" Uithuilen en terug vallen op wat er samen was.
Als dat er niet is.. dat gevoel er niet is. Dan is blijkbaar wat men vond toch belangrijker dan wat de relatie bood. Of is het te ver doorgeschoten en is dat gevoel al weg voor men aan de bel trok.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 april 2008 om 22:56
Princessetamtam, ik ben totaal niet bezig met een andere relatie, heb niemand op het oog of wat dan ook. En toch heb ik erover nagedacht, omdat ik weet dat ik niet de rest van mijn leven alleen zal/wil zijn. Ook toen ik nog in mijn relatie zat en wel eens dacht aan 'het gaat niet goed zo, het is wellicht beter uit elkaar te gaan' dacht ik wel eens aan een andere relatie. Hoe zou dat zijn. Ik bedoel, mijn bi zijn is best een belangrijk iets in me. Maar wat als ik iemand tegenkom die daar niet mee om kan gaan, kan ik dat laten schieten, wil ik dat? Of wil ik dat niet en sterker nog, vind ik het dan fijn om af en toe alleen naar een club te gaan of niet? Ik weet het niet. Op dit ogenblik weet ik het sowieso allemaal even niet meer, maakt het er niet makkelijker op... maar gelukkig is het allemaal niet aan de orde. Het is nu tijd voor genezen en herstellen. Ook al ben je zelf overtuigd van het feit dat je beter uit elkaar kunt gaan, kan je nog steeds pijn voelen, en niet zo'n beetje ook.
Dat je af en toe sex met iemand anders hebt, betekent niet automatisch dat al je gevoel uit je hoofd en ziel wordt geneukt en dat je niet meer geraakt/gekwetst kan worden of gewoon verdriet kunt hebben omdat je verdriet hebt.
Dat je af en toe sex met iemand anders hebt, betekent niet automatisch dat al je gevoel uit je hoofd en ziel wordt geneukt en dat je niet meer geraakt/gekwetst kan worden of gewoon verdriet kunt hebben omdat je verdriet hebt.
DTEEZ!
