Seks
alle pijlers
#zeghet
donderdag 5 november 2015 om 10:03
Ik had hier al wel een topic verwacht over #zeghet, de twitter hashtag die vrouwen (en enkele mannen) gebruiken om te vertellen over sexueel geweld maar kan er geen vinden. Misschien leeft dit toch minder dan ik had gedacht, maar er is wel aandacht aan besteed op televisie.
Nu zal ik zelf maar eerlijk zeggen dat ik nooit iets heb meegemaakt. Toch zet het mij aan het denken. Het lijkt erop dat sexueel geweld best vaak voorkomt maar onder het tapijt wordt geveegd. Dat is een probleem en er is dan dus een verschil tussen wat veel mensen denken (komt weinig voor) en wat de realiteit is (komt best nog vaak voor). Maar er zitten ook elementen in die ik niet helemaal gepast vind (o.a. vrouwen die gaan vertellen wie de dader is). Ook de doelstelling vind ik soms onduidelijk. Is het therapeutisch om deze verhalen (soms 10 jaar na dato) nog te vertellen? Wat is het nut van 'awareness' als je er toch van uit mag gaan dat iedereen wel weet dat sexueel geweld een no-go is?
Maar goed, misschien is dit #zeghet toch niet zo'n groot ding als eerder deze week dacht nav. aandacht in de media.
Nu zal ik zelf maar eerlijk zeggen dat ik nooit iets heb meegemaakt. Toch zet het mij aan het denken. Het lijkt erop dat sexueel geweld best vaak voorkomt maar onder het tapijt wordt geveegd. Dat is een probleem en er is dan dus een verschil tussen wat veel mensen denken (komt weinig voor) en wat de realiteit is (komt best nog vaak voor). Maar er zitten ook elementen in die ik niet helemaal gepast vind (o.a. vrouwen die gaan vertellen wie de dader is). Ook de doelstelling vind ik soms onduidelijk. Is het therapeutisch om deze verhalen (soms 10 jaar na dato) nog te vertellen? Wat is het nut van 'awareness' als je er toch van uit mag gaan dat iedereen wel weet dat sexueel geweld een no-go is?
Maar goed, misschien is dit #zeghet toch niet zo'n groot ding als eerder deze week dacht nav. aandacht in de media.
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
donderdag 5 november 2015 om 12:00
quote:MrsStanleyWalker schreef op 05 november 2015 @ 11:54:
En als je ergens een kind of een vrouw mee kapot kan maken is het wel seksueel geweld en geloof me, die schade is oneindig veel groter dan wat een rancuneuze ex kan veroorzaken. Als we dan toch appels met peren gaan vergelijken.Maar zeg nou eens ronduit: jij vindt dat je dus in de openbaarheid, b.v. op Twitter onder de #zeghet hashtag, mag zeggen 'meneer A.B. uit C. heeft mij 5 jaar geleden tegen mijn zin betast'?
En als je ergens een kind of een vrouw mee kapot kan maken is het wel seksueel geweld en geloof me, die schade is oneindig veel groter dan wat een rancuneuze ex kan veroorzaken. Als we dan toch appels met peren gaan vergelijken.Maar zeg nou eens ronduit: jij vindt dat je dus in de openbaarheid, b.v. op Twitter onder de #zeghet hashtag, mag zeggen 'meneer A.B. uit C. heeft mij 5 jaar geleden tegen mijn zin betast'?
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
donderdag 5 november 2015 om 12:01
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.
donderdag 5 november 2015 om 12:02
quote:cerulli schreef op 05 november 2015 @ 12:01:
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.Precies.
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.Precies.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 5 november 2015 om 12:03
quote:cerulli schreef op 05 november 2015 @ 12:01:
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.Helemaal eens. En wat Erik de Vlieger zegt: echte mannen plegen geen seksueel geweld. Dat is voor karakterloze hufters.
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.Helemaal eens. En wat Erik de Vlieger zegt: echte mannen plegen geen seksueel geweld. Dat is voor karakterloze hufters.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
donderdag 5 november 2015 om 12:04
quote:Theemok1 schreef op 05 november 2015 @ 11:59:
Onwetende mensen trekken verkeerde conclusies. Je hebt echt geen idee wat seksueel misbruik voor de rest van je leven en voor de generatie na jou voor gevolgen heeft.
Maar ik ben weg hier. Ik kan wel wat beters doen dan kwaad worden.Praten jullie niet ontzettend langs elkaar heen? Ivankar heeft het over namen noemen, iets wat met #zeghet volgens mij niet gebeurt.
Onwetende mensen trekken verkeerde conclusies. Je hebt echt geen idee wat seksueel misbruik voor de rest van je leven en voor de generatie na jou voor gevolgen heeft.
Maar ik ben weg hier. Ik kan wel wat beters doen dan kwaad worden.Praten jullie niet ontzettend langs elkaar heen? Ivankar heeft het over namen noemen, iets wat met #zeghet volgens mij niet gebeurt.
donderdag 5 november 2015 om 12:10
quote:cerulli schreef op 05 november 2015 @ 12:01:
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.
Dit vind ik een goede bijdrage.
Verder denk ik dat het uiteindelijk toch belangrijk is dat aangifte wordt gedaan, ook al snap ik dat dat niet altijd helpt en herinneringen weer boven haalt enzovoorts. Voor daders werkt het misschien toch wel afschrikwekkend als ze een keer voor verhoor naar het bureau mogen komen, ook al is het bewijs niet rond te krijgen. Verder denk ik (hoop ik) dat als er tegen iemand aangifte wordt gedaan en er liggen tegen die persoon ook al drie aangiftes uit het verleden voor min of meer dezelfde feiten, dat er dan toch meer moeite wordt gedaan om de verdachte op zijn minst stevig aan de tand te voelen.
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.
Dit vind ik een goede bijdrage.
Verder denk ik dat het uiteindelijk toch belangrijk is dat aangifte wordt gedaan, ook al snap ik dat dat niet altijd helpt en herinneringen weer boven haalt enzovoorts. Voor daders werkt het misschien toch wel afschrikwekkend als ze een keer voor verhoor naar het bureau mogen komen, ook al is het bewijs niet rond te krijgen. Verder denk ik (hoop ik) dat als er tegen iemand aangifte wordt gedaan en er liggen tegen die persoon ook al drie aangiftes uit het verleden voor min of meer dezelfde feiten, dat er dan toch meer moeite wordt gedaan om de verdachte op zijn minst stevig aan de tand te voelen.
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
donderdag 5 november 2015 om 12:18
Ik zou niet snel namen noemen. Maar als die kerel bij mij in de wijk zou komen wonen, zou ik zijn buren met kleine kinderen dus wél inlichten. Dus ja, zonder schromen zou ik dan overgaan tot naming and shaming.
Dingen op social media gooien vind ik vrij nutteloos en ik denk ook niet dat het een doel dient.
Dingen op social media gooien vind ik vrij nutteloos en ik denk ook niet dat het een doel dient.
donderdag 5 november 2015 om 12:31
quote:Janneke012345 schreef op 05 november 2015 @ 12:10:
[...]
Dit vind ik een goede bijdrage.
Verder denk ik dat het uiteindelijk toch belangrijk is dat aangifte wordt gedaan, ook al snap ik dat dat niet altijd helpt en herinneringen weer boven haalt enzovoorts. Voor daders werkt het misschien toch wel afschrikwekkend als ze een keer voor verhoor naar het bureau mogen komen, ook al is het bewijs niet rond te krijgen. Verder denk ik (hoop ik) dat als er tegen iemand aangifte wordt gedaan en er liggen tegen die persoon ook al drie aangiftes uit het verleden voor min of meer dezelfde feiten, dat er dan toch meer moeite wordt gedaan om de verdachte op zijn minst stevig aan de tand te voelen.
Ik heb zelf nooit aangifte gedaan maar ik denk dat er op dit punt aan het rechtssysteem nog wel het een en ander te verbeteren valt. Ik heb huiveringwekkende verhalen gehoord over politie agenten die nog wel een opfrissingscursus tact kunnen gebruiken. Zo zal het niet altijd gaan, en een deel van de daders wordt ook gewoon veroordeeld. Maar het blijft een probleem dat slachtoffers vaak niet goed begeleid worden, de radertjes bij justitie langzaam draaien, en een veroordeling er soms gewoon niet komt wegens een gebrek aan bewijs. Ik ben geen jurist, dus ik heb geen idee hoe dit beter zou kunnen, maar misschien dat #zeghet de juiste mensen aan het denken kan zetten.
En dan heb ik het nog niet eens over het sociale stigma. Veel slachtoffers zijn ontzettend eenzaam. Stel je voor dat de dader (zoals heel vaak voorkomt) een familielid is, een vriend, een partner? Aangifte doen is een enorme stap en veel slachtoffers laten zich weerhouden door het idee dat ze "de familie overhoop gooien". Of ze durven er uberhaupt niet over te praten omdat ze denken dat het hun schuld is, dat ze smerig zijn, dat ze het verdiend hebben. Ik denk het dat #zeghet daar wat in zou kunnen betekenen: weten dat je niet alleen bent maakt zo'n enorm groot verschil.
[...]
Dit vind ik een goede bijdrage.
Verder denk ik dat het uiteindelijk toch belangrijk is dat aangifte wordt gedaan, ook al snap ik dat dat niet altijd helpt en herinneringen weer boven haalt enzovoorts. Voor daders werkt het misschien toch wel afschrikwekkend als ze een keer voor verhoor naar het bureau mogen komen, ook al is het bewijs niet rond te krijgen. Verder denk ik (hoop ik) dat als er tegen iemand aangifte wordt gedaan en er liggen tegen die persoon ook al drie aangiftes uit het verleden voor min of meer dezelfde feiten, dat er dan toch meer moeite wordt gedaan om de verdachte op zijn minst stevig aan de tand te voelen.
Ik heb zelf nooit aangifte gedaan maar ik denk dat er op dit punt aan het rechtssysteem nog wel het een en ander te verbeteren valt. Ik heb huiveringwekkende verhalen gehoord over politie agenten die nog wel een opfrissingscursus tact kunnen gebruiken. Zo zal het niet altijd gaan, en een deel van de daders wordt ook gewoon veroordeeld. Maar het blijft een probleem dat slachtoffers vaak niet goed begeleid worden, de radertjes bij justitie langzaam draaien, en een veroordeling er soms gewoon niet komt wegens een gebrek aan bewijs. Ik ben geen jurist, dus ik heb geen idee hoe dit beter zou kunnen, maar misschien dat #zeghet de juiste mensen aan het denken kan zetten.
En dan heb ik het nog niet eens over het sociale stigma. Veel slachtoffers zijn ontzettend eenzaam. Stel je voor dat de dader (zoals heel vaak voorkomt) een familielid is, een vriend, een partner? Aangifte doen is een enorme stap en veel slachtoffers laten zich weerhouden door het idee dat ze "de familie overhoop gooien". Of ze durven er uberhaupt niet over te praten omdat ze denken dat het hun schuld is, dat ze smerig zijn, dat ze het verdiend hebben. Ik denk het dat #zeghet daar wat in zou kunnen betekenen: weten dat je niet alleen bent maakt zo'n enorm groot verschil.
donderdag 5 november 2015 om 12:36
quote:cerulli schreef op 05 november 2015 @ 12:01:
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.
Het is heel goed dat het bespreekbaar gemaakt wordt maar ik zou dit niet via dat soort media doen. Nu gaat het nog goed maar het kan ook vreselijk uit de hand lopen.
Ik neem aan dat iedereen kan reageren op #zeghet. Dat zou inderdaad ook gebruikt kunnen gaan worden voor valse beschuldigingen . Ook het vals beschuldigd worden doet zich heel veel voor en niet alleen uit wraak. Ik heb vaker dan gewild meegemaakt dat jonge meisjes (vaak vanuit psychisch kwetsbare achtergrond) hun vader / leraar / hulpverlener beschuldigde. Dat kan vele oorzaken hebben en natuurlijk is er wel iets aan de hand met zo'n meid.
Zo'n #zeghet , daar kan ook behoorlijk misbruik van gemaakt gaan worden en dan schiet het z'n doel voorbij.
En hoe veilig oftewel hoe kwetsbaar ben je verder op social media. Helaas voelen veel mensen zich veilig omdat ze denken anoniem te zijn. In veel gevallen is dat niet het geval. Daarbij ben je als je te maken hebt gehad met sexueel geweld kwetsbaar. Het lijkt me nogal traumatiserend om na je verhaal gedaan te hebben onbeschofte, beschuldigende enz.v. opmerkingen te krijgen.
Ik vrees dat mensen via social media dadelijk hun verhaal gaan doen en de drempel hoger wordt naar hulpverlening.
Liever zou ik zien dat de hulpverlening veel toegankelijker werd gemaakt of dat er op scholen veel meer aandacht is voor sexueel geweld. Een vertrouwenspersoon op school (geen docent) die er echt alleen voor de leerlingen is. Dat soort zaken zouden veel meer uitgediept moeten worden.
Ik ben niet zo'n voorstander om social media voor dat soort zaken te gebruiken. Het is heel handig om voor tel lichten en mensen te informeren maar niet voor zoiets.
Ik zie eigenlijk vrij weinig mensen namen noemen. En ik geloof ook niet dat veel mensen valse beschuldigingen een strak plan vinden. Dat is een argument dat je in dit sorot situaties vaak hoort: "Ja maar, en wat nou als het valse beschuldigingen zijn?" Tja, als dat gebeurt is dat uiteraard heel erg. Niet alleen voor de beschuldigde, maar ook voor alle slachtoffers die niet geloofd worden, want rancuneus, of aanstellers, of overgevoelig.
Dat neemt niet weg dat ik denk dat er heel veel te winnen valt bij het bespreekbaar maken van seksueel geweld. Want daar draait #zeghet om. Niet om laster. Om mensen te laten praten over ervaringen die gruwelijk, pijnlijk, traumatisch en eenzaam zijn.
Het is heel goed dat het bespreekbaar gemaakt wordt maar ik zou dit niet via dat soort media doen. Nu gaat het nog goed maar het kan ook vreselijk uit de hand lopen.
Ik neem aan dat iedereen kan reageren op #zeghet. Dat zou inderdaad ook gebruikt kunnen gaan worden voor valse beschuldigingen . Ook het vals beschuldigd worden doet zich heel veel voor en niet alleen uit wraak. Ik heb vaker dan gewild meegemaakt dat jonge meisjes (vaak vanuit psychisch kwetsbare achtergrond) hun vader / leraar / hulpverlener beschuldigde. Dat kan vele oorzaken hebben en natuurlijk is er wel iets aan de hand met zo'n meid.
Zo'n #zeghet , daar kan ook behoorlijk misbruik van gemaakt gaan worden en dan schiet het z'n doel voorbij.
En hoe veilig oftewel hoe kwetsbaar ben je verder op social media. Helaas voelen veel mensen zich veilig omdat ze denken anoniem te zijn. In veel gevallen is dat niet het geval. Daarbij ben je als je te maken hebt gehad met sexueel geweld kwetsbaar. Het lijkt me nogal traumatiserend om na je verhaal gedaan te hebben onbeschofte, beschuldigende enz.v. opmerkingen te krijgen.
Ik vrees dat mensen via social media dadelijk hun verhaal gaan doen en de drempel hoger wordt naar hulpverlening.
Liever zou ik zien dat de hulpverlening veel toegankelijker werd gemaakt of dat er op scholen veel meer aandacht is voor sexueel geweld. Een vertrouwenspersoon op school (geen docent) die er echt alleen voor de leerlingen is. Dat soort zaken zouden veel meer uitgediept moeten worden.
Ik ben niet zo'n voorstander om social media voor dat soort zaken te gebruiken. Het is heel handig om voor tel lichten en mensen te informeren maar niet voor zoiets.
It's never too late start living!
donderdag 5 november 2015 om 14:05
quote:leen65 schreef op 05 november 2015 @ 12:36:
Liever zou ik zien dat de hulpverlening veel toegankelijker werd gemaakt of dat er op scholen veel meer aandacht is voor sexueel geweld. Een vertrouwenspersoon op school (geen docent) die er echt alleen voor de leerlingen is. Dat soort zaken zouden veel meer uitgediept moeten worden.
Ik ben niet zo'n voorstander om social media voor dat soort zaken te gebruiken. Het is heel handig om voor tel lichten en mensen te informeren maar niet voor zoiets.
Goede post, maar ik wil toch ook mijn verhaal even delen omdat je hebt over vertrouwenspersonen op school; ik ben in de onderbouw van de middelbare school aangerand door een jongen terwijl ik nee zei. Die jongen was niet van Nederlandse komaf. Toen ik al mijn vertrouwen bij elkaar had geraapt en met de vertrouwenspersoon (een vrouw) ben gaan praten, was haar reactie: 'In sommige culturen betekent alleen zijn in een kamer met een jongen dat hij seks met je mag hebben.' En daarmee was de kous af. Ik was dertien. Die jongen - man - een jaar of 20.
En o ja, die keer dat ik op schoolkamp was, en ik naast een leraar (man) liep, die vroeg of ik al ontmaagd was...
Ik meld het omdat dit is hoe het in elkaar steekt: dit is hoe mensen in een opvoedkundige functie omgaan met seksualiteit en misbruik. Om te janken. En nu pas - ik ben halverwege de twintig - kan ik mezelf 'vergeven': ik heb me altijd schuldig gevoeld.
Liever zou ik zien dat de hulpverlening veel toegankelijker werd gemaakt of dat er op scholen veel meer aandacht is voor sexueel geweld. Een vertrouwenspersoon op school (geen docent) die er echt alleen voor de leerlingen is. Dat soort zaken zouden veel meer uitgediept moeten worden.
Ik ben niet zo'n voorstander om social media voor dat soort zaken te gebruiken. Het is heel handig om voor tel lichten en mensen te informeren maar niet voor zoiets.
Goede post, maar ik wil toch ook mijn verhaal even delen omdat je hebt over vertrouwenspersonen op school; ik ben in de onderbouw van de middelbare school aangerand door een jongen terwijl ik nee zei. Die jongen was niet van Nederlandse komaf. Toen ik al mijn vertrouwen bij elkaar had geraapt en met de vertrouwenspersoon (een vrouw) ben gaan praten, was haar reactie: 'In sommige culturen betekent alleen zijn in een kamer met een jongen dat hij seks met je mag hebben.' En daarmee was de kous af. Ik was dertien. Die jongen - man - een jaar of 20.
En o ja, die keer dat ik op schoolkamp was, en ik naast een leraar (man) liep, die vroeg of ik al ontmaagd was...
Ik meld het omdat dit is hoe het in elkaar steekt: dit is hoe mensen in een opvoedkundige functie omgaan met seksualiteit en misbruik. Om te janken. En nu pas - ik ben halverwege de twintig - kan ik mezelf 'vergeven': ik heb me altijd schuldig gevoeld.
donderdag 5 november 2015 om 14:35
donderdag 5 november 2015 om 14:39
quote:Blondie456 schreef op 05 november 2015 @ 11:01:
[...]
Jij snapt er werkelijk geen enkele zak van!
En waarom snap Janneke er geen zak van?
Eerlijk gezegd denk ik dat Janneke een goed punt heeft. Wij zijn namelijk een rechtstaat, met wetten. En 1 van die wetten is dat je onschuldig bent tot het tegendeel bewezen is. De bewijslast ligt bij het openbaar ministerie en de uitspraak over de waarde van deze bewijslast is aan rechters voorbehouden.
Het publiekelijk namen en shamen van mensen die misschien wel of niet, in meer of mindere mate zich waarschijnlijk wel eens, een beetje, of heel veel schuldig hebben gemaakt aan deze of gene vorm van seksueel geweld, zonder dat de vermoedelijke dader hiervoor aangeklaagd of veroordeeld is, druist nogal in tegen dit principe.
Jezelf slachtoffer van seksueel geweld voelen en noemen is goed, maar doe dan ook aangifte tegen de vermoedelijke dader. En wanneer je dat niet doet of wil, zwijg dan. De aangifte is jouw middel om "terug te slaan". gebruik dat!
[...]
Jij snapt er werkelijk geen enkele zak van!
En waarom snap Janneke er geen zak van?
Eerlijk gezegd denk ik dat Janneke een goed punt heeft. Wij zijn namelijk een rechtstaat, met wetten. En 1 van die wetten is dat je onschuldig bent tot het tegendeel bewezen is. De bewijslast ligt bij het openbaar ministerie en de uitspraak over de waarde van deze bewijslast is aan rechters voorbehouden.
Het publiekelijk namen en shamen van mensen die misschien wel of niet, in meer of mindere mate zich waarschijnlijk wel eens, een beetje, of heel veel schuldig hebben gemaakt aan deze of gene vorm van seksueel geweld, zonder dat de vermoedelijke dader hiervoor aangeklaagd of veroordeeld is, druist nogal in tegen dit principe.
Jezelf slachtoffer van seksueel geweld voelen en noemen is goed, maar doe dan ook aangifte tegen de vermoedelijke dader. En wanneer je dat niet doet of wil, zwijg dan. De aangifte is jouw middel om "terug te slaan". gebruik dat!
jouw leven is een keuze
donderdag 5 november 2015 om 14:41
quote:MrsStanleyWalker schreef op 05 november 2015 @ 14:35:
[...]
Ja.Okee, dan zijn wij het dus zwaar oneens. Het zou enorm afdoen aan het waardevolle aspect van deze actie. En bovendien: je kunt zomaar een aanklacht wegens smaad aan je broek krijgen als je dat doet. Een aanklacht die héél wat meer kans van slagen heeft dan een aanklacht wegens seksueel geweld waarbij het een 'he said she said' kwestie is.
[...]
Ja.Okee, dan zijn wij het dus zwaar oneens. Het zou enorm afdoen aan het waardevolle aspect van deze actie. En bovendien: je kunt zomaar een aanklacht wegens smaad aan je broek krijgen als je dat doet. Een aanklacht die héél wat meer kans van slagen heeft dan een aanklacht wegens seksueel geweld waarbij het een 'he said she said' kwestie is.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
donderdag 5 november 2015 om 14:45
quote:Haligh schreef op 05 november 2015 @ 14:05:
[...]
Goede post, maar ik wil toch ook mijn verhaal even delen omdat je hebt over vertrouwenspersonen op school; ik ben in de onderbouw van de middelbare school aangerand door een jongen terwijl ik nee zei. Die jongen was niet van Nederlandse komaf. Toen ik al mijn vertrouwen bij elkaar had geraapt en met de vertrouwenspersoon (een vrouw) ben gaan praten, was haar reactie: 'In sommige culturen betekent alleen zijn in een kamer met een jongen dat hij seks met je mag hebben.' En daarmee was de kous af. Ik was dertien. Die jongen - man - een jaar of 20.
En o ja, die keer dat ik op schoolkamp was, en ik naast een leraar (man) liep, die vroeg of ik al ontmaagd was...
Ik meld het omdat dit is hoe het in elkaar steekt: dit is hoe mensen in een opvoedkundige functie omgaan met seksualiteit en misbruik. Om te janken. En nu pas - ik ben halverwege de twintig - kan ik mezelf 'vergeven': ik heb me altijd schuldig gevoeld.
Dat is meer een kwestie van onjuist reageren door die vertrouwenspersoon, en wellicht politiek correct denken van waaruit grensoverschrijdend gedrag wordt goedgepraat vanwege 'andere cultuur'.
Beide zaken zijn juist iets waar je met dit soort acties aandacht voor kunt vragen. Potdomme zeg, we gaan anno 2015 toch geen begrip meer opbrengen voor achterlijk & misdadig gedrag omdat het 'uit een andere cultuur' komt...
[...]
Goede post, maar ik wil toch ook mijn verhaal even delen omdat je hebt over vertrouwenspersonen op school; ik ben in de onderbouw van de middelbare school aangerand door een jongen terwijl ik nee zei. Die jongen was niet van Nederlandse komaf. Toen ik al mijn vertrouwen bij elkaar had geraapt en met de vertrouwenspersoon (een vrouw) ben gaan praten, was haar reactie: 'In sommige culturen betekent alleen zijn in een kamer met een jongen dat hij seks met je mag hebben.' En daarmee was de kous af. Ik was dertien. Die jongen - man - een jaar of 20.
En o ja, die keer dat ik op schoolkamp was, en ik naast een leraar (man) liep, die vroeg of ik al ontmaagd was...
Ik meld het omdat dit is hoe het in elkaar steekt: dit is hoe mensen in een opvoedkundige functie omgaan met seksualiteit en misbruik. Om te janken. En nu pas - ik ben halverwege de twintig - kan ik mezelf 'vergeven': ik heb me altijd schuldig gevoeld.
Dat is meer een kwestie van onjuist reageren door die vertrouwenspersoon, en wellicht politiek correct denken van waaruit grensoverschrijdend gedrag wordt goedgepraat vanwege 'andere cultuur'.
Beide zaken zijn juist iets waar je met dit soort acties aandacht voor kunt vragen. Potdomme zeg, we gaan anno 2015 toch geen begrip meer opbrengen voor achterlijk & misdadig gedrag omdat het 'uit een andere cultuur' komt...
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
donderdag 5 november 2015 om 14:47
quote:ivankar schreef op 05 november 2015 @ 14:45:
[...]
Dat is meer een kwestie van onjuist reageren door die vertrouwenspersoon, en wellicht politiek correct denken van waaruit grensoverschrijdend gedrag wordt goedgepraat vanwege 'andere cultuur'.
Beide zaken zijn juist iets waar je met dit soort acties aandacht voor kunt vragen. Potdomme zeg, we gaan anno 2015 toch geen begrip meer opbrengen voor achterlijk & misdadig gedrag omdat het 'uit een andere cultuur' komt...Het gaat niet zozeer om het 'politiek correcte rechtpraten wat krom is'. Het gaat om de gedachte dat vrouwen - en kinderen - seksueel misbruik zelf uitlokken door hoe ze zich gedragen, hoe zich kleden, of omdat ze ergens alleen zijn met een jongen. Dáár gaat het om. Wellicht had ze precies hetzelfde gereageerd als ik door een Hollander was aangeraakt en ik toevallig een kort rokje had aangehad - ik zeg maar wat.
[...]
Dat is meer een kwestie van onjuist reageren door die vertrouwenspersoon, en wellicht politiek correct denken van waaruit grensoverschrijdend gedrag wordt goedgepraat vanwege 'andere cultuur'.
Beide zaken zijn juist iets waar je met dit soort acties aandacht voor kunt vragen. Potdomme zeg, we gaan anno 2015 toch geen begrip meer opbrengen voor achterlijk & misdadig gedrag omdat het 'uit een andere cultuur' komt...Het gaat niet zozeer om het 'politiek correcte rechtpraten wat krom is'. Het gaat om de gedachte dat vrouwen - en kinderen - seksueel misbruik zelf uitlokken door hoe ze zich gedragen, hoe zich kleden, of omdat ze ergens alleen zijn met een jongen. Dáár gaat het om. Wellicht had ze precies hetzelfde gereageerd als ik door een Hollander was aangeraakt en ik toevallig een kort rokje had aangehad - ik zeg maar wat.
donderdag 5 november 2015 om 14:51
quote:ivankar schreef op 05 november 2015 @ 14:41:
[...]
Een aanklacht die héél wat meer kans van slagen heeft dan een aanklacht wegens seksueel geweld waarbij het een 'he said she said' kwestie is.
En daarmee sla je de spijker volkomen op zijn kop, juist vanwege die kromme situatie is het voor slachtoffers al zo moeilijk! Ik lees -ook in dit draadje- genoeg reactie om te peilen dat er ook hier genoeg vrouwen zijn die het (gelukkig!) nooit hebben meegemaakt. Maar als je zelf slachtoffer bent, is het best pijnlijk om de ongenuanceerde reacties te lezen van vrouwen die vinden dat daders beschermd moeten worden - want daar komt het op neer. Een goed werkende rechtsstaat zou juist goed moeten zorgen voor slachtoffers van seksueel geweld, maar in plaats daarvan kun je maar beter je mond houden omdat je anders wegens smaad wordt aangeklaagd... Omgekeerde wereld!
Ik hoop dat anderen die het niet mee hebben gemaakt, ook na willen denken over wat het eigenlijk inhoudt, seksueel geweld. Iemand neemt zonder jouw toestemming, iets weg van jou en gaat over al jouw grenzen heen. Je raakt direct beschadigd. En als iemand zo flink is om jou op zo'n wijze te beschadigen, dan moet 'ie ook zo flink zijn de gevolgen daarvan te dragen. Voor een slachtoffer is de optie van naming and shaming lang zo onbegrijpelijk niet. Maar het zal een kwestie van het eens zijn dat slachtoffers en niet-slachtoffers het met elkaar oneens zijn, simpelweg vanwege een ongelijkheid in ervaring.
[...]
Een aanklacht die héél wat meer kans van slagen heeft dan een aanklacht wegens seksueel geweld waarbij het een 'he said she said' kwestie is.
En daarmee sla je de spijker volkomen op zijn kop, juist vanwege die kromme situatie is het voor slachtoffers al zo moeilijk! Ik lees -ook in dit draadje- genoeg reactie om te peilen dat er ook hier genoeg vrouwen zijn die het (gelukkig!) nooit hebben meegemaakt. Maar als je zelf slachtoffer bent, is het best pijnlijk om de ongenuanceerde reacties te lezen van vrouwen die vinden dat daders beschermd moeten worden - want daar komt het op neer. Een goed werkende rechtsstaat zou juist goed moeten zorgen voor slachtoffers van seksueel geweld, maar in plaats daarvan kun je maar beter je mond houden omdat je anders wegens smaad wordt aangeklaagd... Omgekeerde wereld!
Ik hoop dat anderen die het niet mee hebben gemaakt, ook na willen denken over wat het eigenlijk inhoudt, seksueel geweld. Iemand neemt zonder jouw toestemming, iets weg van jou en gaat over al jouw grenzen heen. Je raakt direct beschadigd. En als iemand zo flink is om jou op zo'n wijze te beschadigen, dan moet 'ie ook zo flink zijn de gevolgen daarvan te dragen. Voor een slachtoffer is de optie van naming and shaming lang zo onbegrijpelijk niet. Maar het zal een kwestie van het eens zijn dat slachtoffers en niet-slachtoffers het met elkaar oneens zijn, simpelweg vanwege een ongelijkheid in ervaring.
donderdag 5 november 2015 om 14:54
quote:Haligh schreef op 05 november 2015 @ 14:05:
[...]
Goede post, maar ik wil toch ook mijn verhaal even delen omdat je hebt over vertrouwenspersonen op school; ik ben in de onderbouw van de middelbare school aangerand door een jongen terwijl ik nee zei. Die jongen was niet van Nederlandse komaf. Toen ik al mijn vertrouwen bij elkaar had geraapt en met de vertrouwenspersoon (een vrouw) ben gaan praten, was haar reactie: 'In sommige culturen betekent alleen zijn in een kamer met een jongen dat hij seks met je mag hebben.' En daarmee was de kous af. Ik was dertien. Die jongen - man - een jaar of 20.
En o ja, die keer dat ik op schoolkamp was, en ik naast een leraar (man) liep, die vroeg of ik al ontmaagd was...
Ik meld het omdat dit is hoe het in elkaar steekt: dit is hoe mensen in een opvoedkundige functie omgaan met seksualiteit en misbruik. Om te janken. En nu pas - ik ben halverwege de twintig - kan ik mezelf 'vergeven': ik heb me altijd schuldig gevoeld.
Allereerst vind ik het heel erg voor je wat je hebt meegemaakt. Dit zou absoluut niet mogen hebben gebeuren. Jammer dat je daardoor het vertrouwen voor een heel groot deel bent kwijt geraakt. Dat lees ik in je overtuiging dat mensen in een opvoedkundige positie nogal verknipt omgaan met sexueel geweld en intimidatie.
Daar ben ik zelf niet van overtuigd. Ik heb gelukkig ook hele, goeie ervaringen met docenten en school. Wel denk ik dat een vertrouwenspersoon voor de leerlingen niet in dienst moet zijn van de school maar vanuit een andere instantie zijn / haar functie moet uitoefenen. een vertrouwenspersoon moet onafhankelijk zijn.
Voorlichting en informatie moet er niet alleen zijn voor leerlingen maar zeker ook voor ouders en docenten.
Ik hoop dat je hulp hebt hierbij en iemand die je echt duidelijk maakt dat je hier absoluut geen schuld aan hebt en leert dat er genoeg mensen zijn die je wel kunt vertrouwen.
[...]
Goede post, maar ik wil toch ook mijn verhaal even delen omdat je hebt over vertrouwenspersonen op school; ik ben in de onderbouw van de middelbare school aangerand door een jongen terwijl ik nee zei. Die jongen was niet van Nederlandse komaf. Toen ik al mijn vertrouwen bij elkaar had geraapt en met de vertrouwenspersoon (een vrouw) ben gaan praten, was haar reactie: 'In sommige culturen betekent alleen zijn in een kamer met een jongen dat hij seks met je mag hebben.' En daarmee was de kous af. Ik was dertien. Die jongen - man - een jaar of 20.
En o ja, die keer dat ik op schoolkamp was, en ik naast een leraar (man) liep, die vroeg of ik al ontmaagd was...
Ik meld het omdat dit is hoe het in elkaar steekt: dit is hoe mensen in een opvoedkundige functie omgaan met seksualiteit en misbruik. Om te janken. En nu pas - ik ben halverwege de twintig - kan ik mezelf 'vergeven': ik heb me altijd schuldig gevoeld.
Allereerst vind ik het heel erg voor je wat je hebt meegemaakt. Dit zou absoluut niet mogen hebben gebeuren. Jammer dat je daardoor het vertrouwen voor een heel groot deel bent kwijt geraakt. Dat lees ik in je overtuiging dat mensen in een opvoedkundige positie nogal verknipt omgaan met sexueel geweld en intimidatie.
Daar ben ik zelf niet van overtuigd. Ik heb gelukkig ook hele, goeie ervaringen met docenten en school. Wel denk ik dat een vertrouwenspersoon voor de leerlingen niet in dienst moet zijn van de school maar vanuit een andere instantie zijn / haar functie moet uitoefenen. een vertrouwenspersoon moet onafhankelijk zijn.
Voorlichting en informatie moet er niet alleen zijn voor leerlingen maar zeker ook voor ouders en docenten.
Ik hoop dat je hulp hebt hierbij en iemand die je echt duidelijk maakt dat je hier absoluut geen schuld aan hebt en leert dat er genoeg mensen zijn die je wel kunt vertrouwen.
It's never too late start living!
donderdag 5 november 2015 om 15:00
quote:jacer schreef op 05 november 2015 @ 14:51:
[...]
En daarmee sla je de spijker volkomen op zijn kop, juist vanwege die kromme situatie is het voor slachtoffers al zo moeilijk! Ik lees -ook in dit draadje- genoeg reactie om te peilen dat er ook hier genoeg vrouwen zijn die het (gelukkig!) nooit hebben meegemaakt. Maar als je zelf slachtoffer bent, is het best pijnlijk om de ongenuanceerde reacties te lezen van vrouwen die vinden dat daders beschermd moeten worden - want daar komt het op neer. Een goed werkende rechtsstaat zou juist goed moeten zorgen voor slachtoffers van seksueel geweld, maar in plaats daarvan kun je maar beter je mond houden omdat je anders wegens smaad wordt aangeklaagd... Omgekeerde wereld!
Ik hoop dat anderen die het niet mee hebben gemaakt, ook na willen denken over wat het eigenlijk inhoudt, seksueel geweld. Iemand neemt zonder jouw toestemming, iets weg van jou en gaat over al jouw grenzen heen. Je raakt direct beschadigd. En als iemand zo flink is om jou op zo'n wijze te beschadigen, dan moet 'ie ook zo flink zijn de gevolgen daarvan te dragen. Voor een slachtoffer is de optie van naming and shaming lang zo onbegrijpelijk niet. Maar het zal een kwestie van het eens zijn dat slachtoffers en niet-slachtoffers het met elkaar oneens zijn, simpelweg vanwege een ongelijkheid in ervaring.Ik lees echt helemaal nergens dat daders beschermd moeten worden. Daders van seksueel geweld kunnen mij niet hard genoeg aangepakt worden. Alleen, wel binnen de basisprincipes van beschaving en rechtsstaat.
[...]
En daarmee sla je de spijker volkomen op zijn kop, juist vanwege die kromme situatie is het voor slachtoffers al zo moeilijk! Ik lees -ook in dit draadje- genoeg reactie om te peilen dat er ook hier genoeg vrouwen zijn die het (gelukkig!) nooit hebben meegemaakt. Maar als je zelf slachtoffer bent, is het best pijnlijk om de ongenuanceerde reacties te lezen van vrouwen die vinden dat daders beschermd moeten worden - want daar komt het op neer. Een goed werkende rechtsstaat zou juist goed moeten zorgen voor slachtoffers van seksueel geweld, maar in plaats daarvan kun je maar beter je mond houden omdat je anders wegens smaad wordt aangeklaagd... Omgekeerde wereld!
Ik hoop dat anderen die het niet mee hebben gemaakt, ook na willen denken over wat het eigenlijk inhoudt, seksueel geweld. Iemand neemt zonder jouw toestemming, iets weg van jou en gaat over al jouw grenzen heen. Je raakt direct beschadigd. En als iemand zo flink is om jou op zo'n wijze te beschadigen, dan moet 'ie ook zo flink zijn de gevolgen daarvan te dragen. Voor een slachtoffer is de optie van naming and shaming lang zo onbegrijpelijk niet. Maar het zal een kwestie van het eens zijn dat slachtoffers en niet-slachtoffers het met elkaar oneens zijn, simpelweg vanwege een ongelijkheid in ervaring.Ik lees echt helemaal nergens dat daders beschermd moeten worden. Daders van seksueel geweld kunnen mij niet hard genoeg aangepakt worden. Alleen, wel binnen de basisprincipes van beschaving en rechtsstaat.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
donderdag 5 november 2015 om 15:04
quote:jacer schreef op 05 november 2015 @ 14:51:
[...]
En daarmee sla je de spijker volkomen op zijn kop, juist vanwege die kromme situatie is het voor slachtoffers al zo moeilijk! Ik lees -ook in dit draadje- genoeg reactie om te peilen dat er ook hier genoeg vrouwen zijn die het (gelukkig!) nooit hebben meegemaakt. Maar als je zelf slachtoffer bent, is het best pijnlijk om de ongenuanceerde reacties te lezen van vrouwen die vinden dat daders beschermd moeten worden - want daar komt het op neer. Een goed werkende rechtsstaat zou juist goed moeten zorgen voor slachtoffers van seksueel geweld, maar in plaats daarvan kun je maar beter je mond houden omdat je anders wegens smaad wordt aangeklaagd... Omgekeerde wereld!
Ik hoop dat anderen die het niet mee hebben gemaakt, ook na willen denken over wat het eigenlijk inhoudt, seksueel geweld. Iemand neemt zonder jouw toestemming, iets weg van jou en gaat over al jouw grenzen heen. Je raakt direct beschadigd. En als iemand zo flink is om jou op zo'n wijze te beschadigen, dan moet 'ie ook zo flink zijn de gevolgen daarvan te dragen. Voor een slachtoffer is de optie van naming and shaming lang zo onbegrijpelijk niet. Maar het zal een kwestie van het eens zijn dat slachtoffers en niet-slachtoffers het met elkaar oneens zijn, simpelweg vanwege een ongelijkheid in ervaring.
Juist.
Ik vind dat sommige mensen echt idioot makkelijk doen over het feit dat de rechtsstaat slachtoffers geen bescherming biedt en dat daders tegen de slachtoffers beschermt moeten worden en zich ook nog moreel superieur wanen.
[...]
En daarmee sla je de spijker volkomen op zijn kop, juist vanwege die kromme situatie is het voor slachtoffers al zo moeilijk! Ik lees -ook in dit draadje- genoeg reactie om te peilen dat er ook hier genoeg vrouwen zijn die het (gelukkig!) nooit hebben meegemaakt. Maar als je zelf slachtoffer bent, is het best pijnlijk om de ongenuanceerde reacties te lezen van vrouwen die vinden dat daders beschermd moeten worden - want daar komt het op neer. Een goed werkende rechtsstaat zou juist goed moeten zorgen voor slachtoffers van seksueel geweld, maar in plaats daarvan kun je maar beter je mond houden omdat je anders wegens smaad wordt aangeklaagd... Omgekeerde wereld!
Ik hoop dat anderen die het niet mee hebben gemaakt, ook na willen denken over wat het eigenlijk inhoudt, seksueel geweld. Iemand neemt zonder jouw toestemming, iets weg van jou en gaat over al jouw grenzen heen. Je raakt direct beschadigd. En als iemand zo flink is om jou op zo'n wijze te beschadigen, dan moet 'ie ook zo flink zijn de gevolgen daarvan te dragen. Voor een slachtoffer is de optie van naming and shaming lang zo onbegrijpelijk niet. Maar het zal een kwestie van het eens zijn dat slachtoffers en niet-slachtoffers het met elkaar oneens zijn, simpelweg vanwege een ongelijkheid in ervaring.
Juist.
Ik vind dat sommige mensen echt idioot makkelijk doen over het feit dat de rechtsstaat slachtoffers geen bescherming biedt en dat daders tegen de slachtoffers beschermt moeten worden en zich ook nog moreel superieur wanen.
You know how I know? Because I reeaally think so!
donderdag 5 november 2015 om 15:05
quote:leen65 schreef op 05 november 2015 @ 14:54:
[...]
Allereerst vind ik het heel erg voor je wat je hebt meegemaakt. Dit zou absoluut niet mogen hebben gebeuren. Jammer dat je daardoor het vertrouwen voor een heel groot deel bent kwijt geraakt. Dat lees ik in je overtuiging dat mensen in een opvoedkundige positie nogal verknipt omgaan met sexueel geweld en intimidatie.
Daar ben ik zelf niet van overtuigd. Ik heb gelukkig ook hele, goeie ervaringen met docenten en school. Wel denk ik dat een vertrouwenspersoon voor de leerlingen niet in dienst moet zijn van de school maar vanuit een andere instantie zijn / haar functie moet uitoefenen. een vertrouwenspersoon moet onafhankelijk zijn.
Voorlichting en informatie moet er niet alleen zijn voor leerlingen maar zeker ook voor ouders en docenten.
Ik hoop dat je hulp hebt hierbij en iemand die je echt duidelijk maakt dat je hier absoluut geen schuld aan hebt en leert dat er genoeg mensen zijn die je wel kunt vertrouwen.
Dank voor je reactie. Het klopt inderdaad dat - naast al het andere - mijn vertrouwen hierdoor erg is beschadigd. Sinds komt heb ik eindelijk professionele hulp, dus hopelijk komt daar verandering in.
Ik ben blij dat jij betere ervaringen hebt. En ik hoop dat er meer professionals worden ingeschakeld voor dit soort problemen, precies zoals jij voorstelt.
[...]
Allereerst vind ik het heel erg voor je wat je hebt meegemaakt. Dit zou absoluut niet mogen hebben gebeuren. Jammer dat je daardoor het vertrouwen voor een heel groot deel bent kwijt geraakt. Dat lees ik in je overtuiging dat mensen in een opvoedkundige positie nogal verknipt omgaan met sexueel geweld en intimidatie.
Daar ben ik zelf niet van overtuigd. Ik heb gelukkig ook hele, goeie ervaringen met docenten en school. Wel denk ik dat een vertrouwenspersoon voor de leerlingen niet in dienst moet zijn van de school maar vanuit een andere instantie zijn / haar functie moet uitoefenen. een vertrouwenspersoon moet onafhankelijk zijn.
Voorlichting en informatie moet er niet alleen zijn voor leerlingen maar zeker ook voor ouders en docenten.
Ik hoop dat je hulp hebt hierbij en iemand die je echt duidelijk maakt dat je hier absoluut geen schuld aan hebt en leert dat er genoeg mensen zijn die je wel kunt vertrouwen.
Dank voor je reactie. Het klopt inderdaad dat - naast al het andere - mijn vertrouwen hierdoor erg is beschadigd. Sinds komt heb ik eindelijk professionele hulp, dus hopelijk komt daar verandering in.
Ik ben blij dat jij betere ervaringen hebt. En ik hoop dat er meer professionals worden ingeschakeld voor dit soort problemen, precies zoals jij voorstelt.
donderdag 5 november 2015 om 15:05
Dat punt probeer ik ook te maken: vanwege de aanname van haar woord tegen het zijne, de angst om aangifte te doen, spijtoptanten etc., is het juist zo lastig dat een dader ook gestraft wordt. Dáár ligt de bescherming van daders. En dat wordt ook gevoed omdat het niet erg kies is als je de naam van de dader laat vallen. Het is een optelsom die ervoor zorgt dat de opvatting bij slachtoffers bestaat dat daders meer beschermd worden. Wat, natuurlijk, ook niet voor elk slachtoffer zal gelden.
donderdag 5 november 2015 om 15:08
quote:MrsStanleyWalker schreef op 05 november 2015 @ 11:54:
En als je ergens een kind of een vrouw mee kapot kan maken is het wel seksueel geweld en geloof me, die schade is oneindig veel groter dan wat een rancuneuze ex kan veroorzaken. Als we dan toch appels met peren gaan vergelijken.
Ik twijfel er niet aan dat seksueel geweld/misbruik in welke vorm dan ook enorm verwoestende werking heeft voor het slachtoffer. Daders dienen daarvoor gepast gestraft worden en ja, onze huidgie wetgeving sluit daar nog niet echt bij aan (er wordt echter wel gewerkt aan verbetering!)
Maar ik wil je toch graag even een praktijkvoorbeeld van de andere kant schetsen:
25 jaar geleden beschuldigde mijn oudere zus, mijn vader van seksueel misbruik. Dat deed zij via een jongerenwerker van wat toen nog het JAC heette.
Mijn vader is aangehouden, en heeft 2 weken in voorarrest gezeten en de hele juridische afhandeling heeft uiteindelijk ruim 2 jaar geduurd. Mijn vader had een baan waarvoor een veiligheidsverklaring van de inlichtingendienst nodig was. Deze is bij de aangifte ingetrokken. Gevolg: mijn vader raakte zijn baan kwijt.
Mijn moeder heeft in eerste instantie mijn vader gesteund, maar kreeg vanuit haar omgeving/familie steeds meer kritiek. Hoe kan je zo'n monster nu steunen? gevolg een zus van haar liet haar weer vallen en buren, kennissen wilden geen contact meer.
Ik en mijn jongere zus zijn ook uitvoerig onderzocht en verhoord op vermoedens van misbruik. Dat heeft voor mij op toen 15-jarige leeftijd een enorme impact gehad, vooral omdat ik gen idee had waar het over ging, en omdat ik me niet voor kon stellen dat mijn vader zoiets deed.
Spanningen tussen mij, mijn ouders, en mijn broers en zussen (groot gezin, 6 kinderen) werd al maar groter, en mede ook door het werkloos raken van mijn vader zijn we eerst ons huis, en late rook ons gezin kwijt geraakt. We zijn als broers en zussen "uit elkaar gevallen". Daarnaast heeft een groot deel van de omliggende familie- en kennissenkring ook iedere vorm van contact verbroken.
Na ruim 2 jaar bleek er een heel ander probleem: mijn oudere zus bleek een border-liner, en verliefd op de JAC-medewerker die de aangifte in gang had gezet. Het was haar allemaal om de aandacht van de jongerenwerker te doen. De zaak is geseponeerd, maar het kwaad was al geschiedt.
Onder het motto; Waar rook is, is vuur, is het contact met kennissen en familie nooit volledig hersteld, mijn ouders waren ondertussen gescheiden, mijn vader kon op enig moment de advocaat-kosten niet meer betalen en is uiteindelijk ook failliet verklaard.
Nu, 20 jaar later heb ik alleen nog contact met 1 broertje. Mijn vader heeft een aantal jaren na de aangifte zichzelf van het leven beroofd, en de rest van de familie zie ik niet meer. De zus die de aangifte deed zit al haar hele leven in een halfopen inrichting en zal daar waarschijnlijk ook nooit meer uitkomen.
En dit alles was i nog in een tijdperk zonder sociale media, dusonderschat het namen en shamen dus niet.....!
En als je ergens een kind of een vrouw mee kapot kan maken is het wel seksueel geweld en geloof me, die schade is oneindig veel groter dan wat een rancuneuze ex kan veroorzaken. Als we dan toch appels met peren gaan vergelijken.
Ik twijfel er niet aan dat seksueel geweld/misbruik in welke vorm dan ook enorm verwoestende werking heeft voor het slachtoffer. Daders dienen daarvoor gepast gestraft worden en ja, onze huidgie wetgeving sluit daar nog niet echt bij aan (er wordt echter wel gewerkt aan verbetering!)
Maar ik wil je toch graag even een praktijkvoorbeeld van de andere kant schetsen:
25 jaar geleden beschuldigde mijn oudere zus, mijn vader van seksueel misbruik. Dat deed zij via een jongerenwerker van wat toen nog het JAC heette.
Mijn vader is aangehouden, en heeft 2 weken in voorarrest gezeten en de hele juridische afhandeling heeft uiteindelijk ruim 2 jaar geduurd. Mijn vader had een baan waarvoor een veiligheidsverklaring van de inlichtingendienst nodig was. Deze is bij de aangifte ingetrokken. Gevolg: mijn vader raakte zijn baan kwijt.
Mijn moeder heeft in eerste instantie mijn vader gesteund, maar kreeg vanuit haar omgeving/familie steeds meer kritiek. Hoe kan je zo'n monster nu steunen? gevolg een zus van haar liet haar weer vallen en buren, kennissen wilden geen contact meer.
Ik en mijn jongere zus zijn ook uitvoerig onderzocht en verhoord op vermoedens van misbruik. Dat heeft voor mij op toen 15-jarige leeftijd een enorme impact gehad, vooral omdat ik gen idee had waar het over ging, en omdat ik me niet voor kon stellen dat mijn vader zoiets deed.
Spanningen tussen mij, mijn ouders, en mijn broers en zussen (groot gezin, 6 kinderen) werd al maar groter, en mede ook door het werkloos raken van mijn vader zijn we eerst ons huis, en late rook ons gezin kwijt geraakt. We zijn als broers en zussen "uit elkaar gevallen". Daarnaast heeft een groot deel van de omliggende familie- en kennissenkring ook iedere vorm van contact verbroken.
Na ruim 2 jaar bleek er een heel ander probleem: mijn oudere zus bleek een border-liner, en verliefd op de JAC-medewerker die de aangifte in gang had gezet. Het was haar allemaal om de aandacht van de jongerenwerker te doen. De zaak is geseponeerd, maar het kwaad was al geschiedt.
Onder het motto; Waar rook is, is vuur, is het contact met kennissen en familie nooit volledig hersteld, mijn ouders waren ondertussen gescheiden, mijn vader kon op enig moment de advocaat-kosten niet meer betalen en is uiteindelijk ook failliet verklaard.
Nu, 20 jaar later heb ik alleen nog contact met 1 broertje. Mijn vader heeft een aantal jaren na de aangifte zichzelf van het leven beroofd, en de rest van de familie zie ik niet meer. De zus die de aangifte deed zit al haar hele leven in een halfopen inrichting en zal daar waarschijnlijk ook nooit meer uitkomen.
En dit alles was i nog in een tijdperk zonder sociale media, dusonderschat het namen en shamen dus niet.....!
jouw leven is een keuze
