Seks
alle pijlers
zwanger! maar hoe verder met fetisj???
maandag 28 juni 2010 om 09:11
Hallo allemaal,
dit weekend heb ik positief getest: ik ben zwanger!!!
superblij natuurlijk maar dan...
Het is algemeen bekend dat je seksleven erop achteruit gaat als je ouders bent geworden.
Om het lastiger te maken heeft mijn man een hakkenfetisj, waarin ik onze hele relatie zover als voor mij mogelijk was ben meegegaan. Als we alleen zijn draag ik heel vaak naaldhakken, maar ik voel me er niet prettig bij dit buitenshuis te doen of in het bijzijn van derden.
Nu wil ik graag na de bevalling dit niet volledig stoppen, maar ik weet niet hoe ik dit kan combineren met het moederschap. Mijn man is ervan overtuigd dat hij zijn fetisj volledig moet opgeven voor het kind en kan daarom ook niet oprecht blij zijn met de zwangerschap (ook al is het een weloverwogen keus geweest). Het is altijd een wezenlijk deel van ons seksleven geweest en ik ben bang dat als de fetisj noodgedwongen wegvalt er écht niets van overblijft. Ik voel me sexy omdat ik weet dat hij dat vindt, maar waar voor mij 5 minuten voor het slapengaan voldoende zou zijn, is dat voor hem natuurlijk niet zo.
Ik vroeg me af of hier ouders zijn met een fetisj, waarvan de kinderen niet afweten, en hoe zij dit hebben gecombineerd? hoe houd je je seksleven op peil?
alvast bedankt voor jullie tips,
mama2011
dit weekend heb ik positief getest: ik ben zwanger!!!
superblij natuurlijk maar dan...
Het is algemeen bekend dat je seksleven erop achteruit gaat als je ouders bent geworden.
Om het lastiger te maken heeft mijn man een hakkenfetisj, waarin ik onze hele relatie zover als voor mij mogelijk was ben meegegaan. Als we alleen zijn draag ik heel vaak naaldhakken, maar ik voel me er niet prettig bij dit buitenshuis te doen of in het bijzijn van derden.
Nu wil ik graag na de bevalling dit niet volledig stoppen, maar ik weet niet hoe ik dit kan combineren met het moederschap. Mijn man is ervan overtuigd dat hij zijn fetisj volledig moet opgeven voor het kind en kan daarom ook niet oprecht blij zijn met de zwangerschap (ook al is het een weloverwogen keus geweest). Het is altijd een wezenlijk deel van ons seksleven geweest en ik ben bang dat als de fetisj noodgedwongen wegvalt er écht niets van overblijft. Ik voel me sexy omdat ik weet dat hij dat vindt, maar waar voor mij 5 minuten voor het slapengaan voldoende zou zijn, is dat voor hem natuurlijk niet zo.
Ik vroeg me af of hier ouders zijn met een fetisj, waarvan de kinderen niet afweten, en hoe zij dit hebben gecombineerd? hoe houd je je seksleven op peil?
alvast bedankt voor jullie tips,
mama2011
maandag 28 juni 2010 om 13:43
quote:loomii schreef op 28 juni 2010 @ 13:40:
[...]
Het enige waar ik iets van vind is dat haar man niet echt blij kan zijn met de zwangerschap, omdat hij zijn fetisj in het gedrang ziet komen. Voor de rest vind ik nergens iets van.Ik had het niet beter kunnen verwoorden. wat andere mensen in de slaapkamer (en daarbuiten ) samen willen doen, moeten ze zelf weten. Maar op voorhand al allemaal beren op de weg zien, niet blij zijn met de baby, niet openstaan voor suggesties van je vrouw, terwijl je het net 2 dagen weet.... dat snap ik niet zo goed.
[...]
Het enige waar ik iets van vind is dat haar man niet echt blij kan zijn met de zwangerschap, omdat hij zijn fetisj in het gedrang ziet komen. Voor de rest vind ik nergens iets van.Ik had het niet beter kunnen verwoorden. wat andere mensen in de slaapkamer (en daarbuiten ) samen willen doen, moeten ze zelf weten. Maar op voorhand al allemaal beren op de weg zien, niet blij zijn met de baby, niet openstaan voor suggesties van je vrouw, terwijl je het net 2 dagen weet.... dat snap ik niet zo goed.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 28 juni 2010 om 13:47
quote:mama2011 schreef op 28 juni 2010 @ 11:59:
[...]
toen we ervoor besloten te gaan wisten we beiden dat een zwangerschap en het ouderschap een vermindering van de fetisj tot gevolg zou hebben, toch heeft hij er voor gekozen dit te doen. omdat ik aan hem merkte dat zijn mindere enthousiasme over de zwnagerschap verder ging dan de gebruikelijke angsten voor het aanstaande vaderschap, heb ik de discussie met hem over de fetisj geopend; vandaar de timing, hij had niks willen zeggen en het voor zichzelf willen verwerken.
Duidelijk, bedankt voor de toelichting.
Ik vind het (als buitenstaander) een treurig en egoistisch verhaal. Als dit de problemen zijn die opkomen op het moment dat je verneemt dat je zwanger bent... dat vind ik echt onbegrijpelijk. Jullie zullen straks wel meer dingen anders moeten gaan doen of moeten gaan laten vanwege je kind. Als dit de instelling nu al is. Maar het is mijn leven niet dus doet het er niet toe wat ik ervan vind. Ik hoop dat je over veel energie beschikt. Je zal het nodig hebben wil je alle schotels full speed draaiende houden.
[...]
toen we ervoor besloten te gaan wisten we beiden dat een zwangerschap en het ouderschap een vermindering van de fetisj tot gevolg zou hebben, toch heeft hij er voor gekozen dit te doen. omdat ik aan hem merkte dat zijn mindere enthousiasme over de zwnagerschap verder ging dan de gebruikelijke angsten voor het aanstaande vaderschap, heb ik de discussie met hem over de fetisj geopend; vandaar de timing, hij had niks willen zeggen en het voor zichzelf willen verwerken.
Duidelijk, bedankt voor de toelichting.
Ik vind het (als buitenstaander) een treurig en egoistisch verhaal. Als dit de problemen zijn die opkomen op het moment dat je verneemt dat je zwanger bent... dat vind ik echt onbegrijpelijk. Jullie zullen straks wel meer dingen anders moeten gaan doen of moeten gaan laten vanwege je kind. Als dit de instelling nu al is. Maar het is mijn leven niet dus doet het er niet toe wat ik ervan vind. Ik hoop dat je over veel energie beschikt. Je zal het nodig hebben wil je alle schotels full speed draaiende houden.
maandag 28 juni 2010 om 13:47
maandag 28 juni 2010 om 13:47
Iets anders is de vraag mama of jij er straks na je bevalling nog wel zin in hebt om je hiermee bezig te houden en natuurlijk zeg je nu ja, dat deden al die vrouwen alleen voelde het anders na de bevalling.
je zal niet het eerste stel zijn waarbij het sexleven behoorlijk naar dieptepijl ging na een bevalling als er kinderen kwamen. En daar heb je niet eens een fetish voor nodig.
In die zin, als je vriend veel met vrienden heeft gesproken die al vader zijn geworden denk ik dat hij zich best terecht zorgen kan maken als het bij jullie ook zo zou lopen.
Ik snap dan ook niet zo goed de verwontwaardigde reacties. Ik denk nl dat heel wat vaders tot conclusie zijn gekomen dat het sexleven veranderd is en op lager pitje kwam te staan, als hij nu aangeeft dat wel jammer te vinden is hij hooguit realistisch en kijkt hij vooruit, Het is voor hem echter geen reden om dan maar van kinderen af te zien, en hij houd rekening met het slechtste senario (evt afzien van zijn hakken fetish)
Daarbij vroeg mama inderdaad om tips, maar buiten al die tips heb je vooral zin nodig mama en dat is vaak nog het grootste probleem, praktisch is dit wel op te lossen maar iets doen waar je geen zin in hebt is heel wat lastiger.
Echter ht komt wel weer goed, en met een man die een houding heeft van " dan maar niet meer " Heb je juist een partner getroffen die ook rekeningt houd met een slecht senario en kan het eigenlijk alleen maar meevallen
Ik zie het ds heel wat minder negatief dan veel anderen hier. Het is realistisch hierbij stil te staan en heel menselijk om een verlies bij een groot winst van het krijgen van een kind toch ook wel een beetje jammer te vinden.
echter voor die tijd kun je veel bedenken en je weet het pas als je er voor staat. Veel kan anders uitpakken dan gedacht ook het feit dat je denkt er wel mee te kunnen leven. Ik denk dus dat je je pas daarover moet gaan buigen als het ook echt gaat spelen, je kunt niet alles voorzien omdat de gevoelens wel eens heel anders kunnen liggen dan je nu bedenkt.
echter 2 dagen na een positieve test zou je hier nog iet mee bezig moeten zijn maar meer met blijdschap en verwondering. Ik denk dat je er door je doorvragen over zijn fetish en je angst daarin ook wel zelf voor die domper hebt gezorgt. Geen probleem maken die er nog iet is. En niets aanpraten. Waarschijnlijk was hij hier zelf nog niet over bezig als hjj er niet zo specifiek om had gevraagd een paar dagen na je test.
je zal niet het eerste stel zijn waarbij het sexleven behoorlijk naar dieptepijl ging na een bevalling als er kinderen kwamen. En daar heb je niet eens een fetish voor nodig.
In die zin, als je vriend veel met vrienden heeft gesproken die al vader zijn geworden denk ik dat hij zich best terecht zorgen kan maken als het bij jullie ook zo zou lopen.
Ik snap dan ook niet zo goed de verwontwaardigde reacties. Ik denk nl dat heel wat vaders tot conclusie zijn gekomen dat het sexleven veranderd is en op lager pitje kwam te staan, als hij nu aangeeft dat wel jammer te vinden is hij hooguit realistisch en kijkt hij vooruit, Het is voor hem echter geen reden om dan maar van kinderen af te zien, en hij houd rekening met het slechtste senario (evt afzien van zijn hakken fetish)
Daarbij vroeg mama inderdaad om tips, maar buiten al die tips heb je vooral zin nodig mama en dat is vaak nog het grootste probleem, praktisch is dit wel op te lossen maar iets doen waar je geen zin in hebt is heel wat lastiger.
Echter ht komt wel weer goed, en met een man die een houding heeft van " dan maar niet meer " Heb je juist een partner getroffen die ook rekeningt houd met een slecht senario en kan het eigenlijk alleen maar meevallen
Ik zie het ds heel wat minder negatief dan veel anderen hier. Het is realistisch hierbij stil te staan en heel menselijk om een verlies bij een groot winst van het krijgen van een kind toch ook wel een beetje jammer te vinden.
echter voor die tijd kun je veel bedenken en je weet het pas als je er voor staat. Veel kan anders uitpakken dan gedacht ook het feit dat je denkt er wel mee te kunnen leven. Ik denk dus dat je je pas daarover moet gaan buigen als het ook echt gaat spelen, je kunt niet alles voorzien omdat de gevoelens wel eens heel anders kunnen liggen dan je nu bedenkt.
echter 2 dagen na een positieve test zou je hier nog iet mee bezig moeten zijn maar meer met blijdschap en verwondering. Ik denk dat je er door je doorvragen over zijn fetish en je angst daarin ook wel zelf voor die domper hebt gezorgt. Geen probleem maken die er nog iet is. En niets aanpraten. Waarschijnlijk was hij hier zelf nog niet over bezig als hjj er niet zo specifiek om had gevraagd een paar dagen na je test.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 28 juni 2010 om 13:55
quote:qwertuu schreef op 28 juni 2010 @ 13:34:
Tia, daar ben ik het toch niet mee eens, geloof ik... Ik ken meer relaties waarin er een uitgekiende scheve balans is tussen nemen en geven, maar waarbij ik niet het gevoel heb dat het om ongelijkwaardige relaties gaat. Alle relaties met een chronisch zieke partner zijn bij voorbaat al uit die balans. Dat gegeven an sich, daar vind ik niets vreemds aan. Zeker niet als TO aangeeft op andere vlakken het nodige terug te krijgen. En wis niet uit dat ze zich zelf óók sexy voelt in die schoenen.
Dat haar man de aandacht voor zichzelf opeist, is al genuanceerd. Dat deed hij nadrukkelijk niet, maar zij zag aan hem dat er iets mis was.
Ik vraag me ook af wat voor nut het heeft om het hier over de relatie te hebben. Als hij graag neemt en zij graag geeft en ze zijn daar samen tevreden mee: niets mis mee toch? Zo lang ze niet onderdrukt en mishandeld wordt, hoeven we daar niets van te vinden.
En zolang zij zelf vindt dat er met die balans niets mis is, is dat ook helemaal zo, Q.
Er is een wezenlijk verschil tussen gelijkheid en gelijkwaardigheid, en jij zult als geen ander weten hoe het is om weliswaar chronisch ziek maar toch gelijkwaardig in een relatie met je partner te zitten.
Ook in een relatie waarin de pleaser/giver en de taker allebei zich goed voelen, is gelijkwaardigheid. Voor iedereen is die gelijkwaardigheid weer anders in te vullen, het gaat alleen wel erom of iemand daarmee gelukkig is.
Ik reageerde met mijn post op de laatste vraag van TO, waarin ik meende te bespeuren dat ze toch niet helemaal de gelijkwaardigheid zag in de relatie naar aanleiding van de gesprekken dit weekend. Vandaar
Hommeltje, al een eigen topic geopend? Komen we daar wel buurten...
Tia, daar ben ik het toch niet mee eens, geloof ik... Ik ken meer relaties waarin er een uitgekiende scheve balans is tussen nemen en geven, maar waarbij ik niet het gevoel heb dat het om ongelijkwaardige relaties gaat. Alle relaties met een chronisch zieke partner zijn bij voorbaat al uit die balans. Dat gegeven an sich, daar vind ik niets vreemds aan. Zeker niet als TO aangeeft op andere vlakken het nodige terug te krijgen. En wis niet uit dat ze zich zelf óók sexy voelt in die schoenen.
Dat haar man de aandacht voor zichzelf opeist, is al genuanceerd. Dat deed hij nadrukkelijk niet, maar zij zag aan hem dat er iets mis was.
Ik vraag me ook af wat voor nut het heeft om het hier over de relatie te hebben. Als hij graag neemt en zij graag geeft en ze zijn daar samen tevreden mee: niets mis mee toch? Zo lang ze niet onderdrukt en mishandeld wordt, hoeven we daar niets van te vinden.
En zolang zij zelf vindt dat er met die balans niets mis is, is dat ook helemaal zo, Q.
Er is een wezenlijk verschil tussen gelijkheid en gelijkwaardigheid, en jij zult als geen ander weten hoe het is om weliswaar chronisch ziek maar toch gelijkwaardig in een relatie met je partner te zitten.
Ook in een relatie waarin de pleaser/giver en de taker allebei zich goed voelen, is gelijkwaardigheid. Voor iedereen is die gelijkwaardigheid weer anders in te vullen, het gaat alleen wel erom of iemand daarmee gelukkig is.
Ik reageerde met mijn post op de laatste vraag van TO, waarin ik meende te bespeuren dat ze toch niet helemaal de gelijkwaardigheid zag in de relatie naar aanleiding van de gesprekken dit weekend. Vandaar
Hommeltje, al een eigen topic geopend? Komen we daar wel buurten...
maandag 28 juni 2010 om 14:00
quote:loomii schreef op 28 juni 2010 @ 13:40:
[...]
Het enige waar ik iets van vind is dat haar man niet echt blij kan zijn met de zwangerschap, omdat hij zijn fetisj in het gedrang ziet komen. Voor de rest vind ik nergens iets van.
Dat ben ik met je eens, maar ergens begrijp ik het ook. Als iets zo'n aanzienlijk deel van je tijd inneemt, dan is de angst dat dat gaat veranderen zodra er een kind komt reëel. Zo'n positieve test kan in die context een heel confronterend moment zijn.
Het is een raar vergelijk, maar toen ik mijn positieve zwangerschapstest in handen had, waren we bedrukt, angstig en blij tegelijk. We wisten allebei dat de komst van een kind iets van ons af zou kunnen nemen waar we beiden wel heel veel plezier aan beleefden (beetje rare manier om mijn gezondheid te omschrijven, maar toch) en dat had invloed op onze blijdschap.
Natuurlijk is het niet één op een vergelijkbaar en persoonlijk vind ik de manier waarop deze fetisj zijn rol in het leven van TO en haar man heeft gekregen eerder neigen richting verslaving dan richting een gezonde manier van een aparte seksbeleving. Maar als je die verslaving als uitgangspunt neemt: dát is wat deze man nodig heeft om klaar te kunnen komen; dan snap ik van hem uit gezien best dat hij even moet slikken als hij zijn seksuele bevrediging bij het zien van die positieve test in rook op ziet gaan. Ik zou er zelf in ieder geval niet gelukkig van zijn geworden, van het vooruitzicht dat bijvoorbeeld -mijn inspiratie even halend uit dit topic - mijn vagina dichtgenaaid zou worden na de bevalling. Als je weet dat dát is wat staat te gebeuren (en wellicht ervaart de man van TO iets vergelijkbaars), dan is die positieve test wel een confronterende point of no return.
Het lijkt mij alleen wel zaak om van daaruit de oplossing te zoeken in de behandeling van het waanbeeld van de dichtgenaaide vagina de behandeling van de verslaving. De fetisj an sich is het probleem niet in mijn ogen. Het feit dat hij er bijna volcontinue mee geconfronteerd moet worden om er opgewonden genoeg van te raken wél.
[...]
Het enige waar ik iets van vind is dat haar man niet echt blij kan zijn met de zwangerschap, omdat hij zijn fetisj in het gedrang ziet komen. Voor de rest vind ik nergens iets van.
Dat ben ik met je eens, maar ergens begrijp ik het ook. Als iets zo'n aanzienlijk deel van je tijd inneemt, dan is de angst dat dat gaat veranderen zodra er een kind komt reëel. Zo'n positieve test kan in die context een heel confronterend moment zijn.
Het is een raar vergelijk, maar toen ik mijn positieve zwangerschapstest in handen had, waren we bedrukt, angstig en blij tegelijk. We wisten allebei dat de komst van een kind iets van ons af zou kunnen nemen waar we beiden wel heel veel plezier aan beleefden (beetje rare manier om mijn gezondheid te omschrijven, maar toch) en dat had invloed op onze blijdschap.
Natuurlijk is het niet één op een vergelijkbaar en persoonlijk vind ik de manier waarop deze fetisj zijn rol in het leven van TO en haar man heeft gekregen eerder neigen richting verslaving dan richting een gezonde manier van een aparte seksbeleving. Maar als je die verslaving als uitgangspunt neemt: dát is wat deze man nodig heeft om klaar te kunnen komen; dan snap ik van hem uit gezien best dat hij even moet slikken als hij zijn seksuele bevrediging bij het zien van die positieve test in rook op ziet gaan. Ik zou er zelf in ieder geval niet gelukkig van zijn geworden, van het vooruitzicht dat bijvoorbeeld -mijn inspiratie even halend uit dit topic - mijn vagina dichtgenaaid zou worden na de bevalling. Als je weet dat dát is wat staat te gebeuren (en wellicht ervaart de man van TO iets vergelijkbaars), dan is die positieve test wel een confronterende point of no return.
Het lijkt mij alleen wel zaak om van daaruit de oplossing te zoeken in de behandeling van het waanbeeld van de dichtgenaaide vagina de behandeling van de verslaving. De fetisj an sich is het probleem niet in mijn ogen. Het feit dat hij er bijna volcontinue mee geconfronteerd moet worden om er opgewonden genoeg van te raken wél.
maandag 28 juni 2010 om 14:00
Haha Hommeltje is nu de pispaal zie ik. Laat Hommeltje toch lekker. Ieder zijn/haar mening. En soms is het is hier idd wel vaak een grote veroordeel- en lebber-show. Daar doen we allemaal wel aan mee in zekere mate. Je oordeelt op dat beetje informatie dat je van TO krijgt en je eigen referentiekader en wat inlevingsvermogen. En dat in de saus van de anonimiteit van het internet... lang leve de nuance.
maandag 28 juni 2010 om 14:02
Lieve Mama2011,
Ergens vind ik het best zielig voor jou, en dan bedoel ik niet dat je een sneu figuur bent ofzo maar in de letterlijke zin van het woord.
Je weet net, 24...48 uur dat je zwanger bent? Jeetje mina, dan loop je toch op wolkjes van zo'n nieuws, zeker als het gepland is. Je zou je suf moeten shoppen, in je nopjes moeten zijn met het leventje dat zich in jou heeft genesteld. In plaats daarvan zit je hier een topic te posten en ben je bang dat je man misschien niet meer gelukkig is straks in je relatie.
Het is echt een ijkpunt in je relatie een zwangerschap, een kind, en veel vrouwen zie je inderdaad alles op een rijtje zetten. Waar sta ik, hoe is mijn vriend eigenlijk echt, hoe is onze relatie.
Ik hoop dat je man gewoon moet wennen, alhoewel ik sommige dingen behoorlijk "niet gezond" vind overkomen. Dat kindje van jou is straks afhankelijk van jullie twee en dat is prioriteit, alles andere wordt zeker in het begin een bijzaak, hoe hard je man zijn fetisj ook "nodig" heeft.
Lieve meid, ga genieten van je zwangerschap, help hem om een balans te vinden maar probeer het niet vóór hem te doen.
Dit is zijn probleem, in zijn hoofd, hij moet daarmee compromissen zien te sluiten, hij mag in zijn handjes knijpen dat je sowieso al zo lang hierin bent meegegaan, echt.
Ergens vind ik het best zielig voor jou, en dan bedoel ik niet dat je een sneu figuur bent ofzo maar in de letterlijke zin van het woord.
Je weet net, 24...48 uur dat je zwanger bent? Jeetje mina, dan loop je toch op wolkjes van zo'n nieuws, zeker als het gepland is. Je zou je suf moeten shoppen, in je nopjes moeten zijn met het leventje dat zich in jou heeft genesteld. In plaats daarvan zit je hier een topic te posten en ben je bang dat je man misschien niet meer gelukkig is straks in je relatie.
Het is echt een ijkpunt in je relatie een zwangerschap, een kind, en veel vrouwen zie je inderdaad alles op een rijtje zetten. Waar sta ik, hoe is mijn vriend eigenlijk echt, hoe is onze relatie.
Ik hoop dat je man gewoon moet wennen, alhoewel ik sommige dingen behoorlijk "niet gezond" vind overkomen. Dat kindje van jou is straks afhankelijk van jullie twee en dat is prioriteit, alles andere wordt zeker in het begin een bijzaak, hoe hard je man zijn fetisj ook "nodig" heeft.
Lieve meid, ga genieten van je zwangerschap, help hem om een balans te vinden maar probeer het niet vóór hem te doen.
Dit is zijn probleem, in zijn hoofd, hij moet daarmee compromissen zien te sluiten, hij mag in zijn handjes knijpen dat je sowieso al zo lang hierin bent meegegaan, echt.
maandag 28 juni 2010 om 14:06
Hij had een politiek correct antwoord kunnen geven, maar zou hij nu echt de enige man zijn die zich daar diep van binnen toch vragen over stelt? Die kinderen krijgen meer zien als " haar " ding en het zelf wel prima te vinden maar die in een relatie zonder kinderen ook voordelen zien?
Deze man wordt afgeschilderd als een harteloze ongevoelige zak een egoist maar ik zie toch wel meer mannen die er zo in staan, allemaal ongevoelig of beleven ze het anders als de meeste vrouwen?
Ik merk bij dit stel in ieder geval dat ze praten, en dat hij eerlijk is over zijn gevoel en het wel jammer vind maar toch achter de kinderwens staat en een evt concequentie voor lief neemt.
zo rampzalig zie ik het dus niet, meer realistisch en eerlijk, maar met een tactvol antwoord had hij zich vast geliefder gemaakt en had het romantischer en leuker over gekomen.
En mama2011 het is dus goed op te lossen, mits jij ook de zin, lust en energie hebt en dat is vaak juist het echte probleem.
Deze man wordt afgeschilderd als een harteloze ongevoelige zak een egoist maar ik zie toch wel meer mannen die er zo in staan, allemaal ongevoelig of beleven ze het anders als de meeste vrouwen?
Ik merk bij dit stel in ieder geval dat ze praten, en dat hij eerlijk is over zijn gevoel en het wel jammer vind maar toch achter de kinderwens staat en een evt concequentie voor lief neemt.
zo rampzalig zie ik het dus niet, meer realistisch en eerlijk, maar met een tactvol antwoord had hij zich vast geliefder gemaakt en had het romantischer en leuker over gekomen.
En mama2011 het is dus goed op te lossen, mits jij ook de zin, lust en energie hebt en dat is vaak juist het echte probleem.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 28 juni 2010 om 14:25
quote:doddie schreef op 28 juni 2010 @ 14:06:
Hij had een politiek correct antwoord kunnen geven, maar zou hij nu echt de enige man zijn die zich daar diep van binnen toch vragen over steld? Die kinderen krijgen meer zien als " haar " ding en het zelf wel prima te vinden maar een relatie zonder kinderen ook een reeele optie te vinden?
Deze man wordt afgeschilderd als een harteloze ongevoelige zak een egoist maar ik zie toch wel meer mannen die er zo in staan, allemaal ongevoelig of beleven ze het anders als de meeste vrouwen?
Ik merk bij dit stel in ieder geval dat ze praten, en dat hij eerlijk is over zijn gevoel en hte wel jammer vind maar toch achter de kinderwens staat en een evt concequentie voor lief neemt.
zo rampzalig zie ik het dus niet, meer realistisch en eerlijk, maar met een tactvol antwoord had hij zich vast geliefder gemaalt en had het romantischer en leuker over gekomen.
En mama het is dus goed op te lossen, mits jij ook de zin, lust en energie hebt en dat is vaak juist het echte probleem.Oeh.....dat lijkt mij helemaal geen goede gezinsbasis. De vader die dingen "opgeeft" voor de kinderwens van zijn vrouw. Die schoen gaat denk ik sneller wringen dan een pornohak.
Hij had een politiek correct antwoord kunnen geven, maar zou hij nu echt de enige man zijn die zich daar diep van binnen toch vragen over steld? Die kinderen krijgen meer zien als " haar " ding en het zelf wel prima te vinden maar een relatie zonder kinderen ook een reeele optie te vinden?
Deze man wordt afgeschilderd als een harteloze ongevoelige zak een egoist maar ik zie toch wel meer mannen die er zo in staan, allemaal ongevoelig of beleven ze het anders als de meeste vrouwen?
Ik merk bij dit stel in ieder geval dat ze praten, en dat hij eerlijk is over zijn gevoel en hte wel jammer vind maar toch achter de kinderwens staat en een evt concequentie voor lief neemt.
zo rampzalig zie ik het dus niet, meer realistisch en eerlijk, maar met een tactvol antwoord had hij zich vast geliefder gemaalt en had het romantischer en leuker over gekomen.
En mama het is dus goed op te lossen, mits jij ook de zin, lust en energie hebt en dat is vaak juist het echte probleem.Oeh.....dat lijkt mij helemaal geen goede gezinsbasis. De vader die dingen "opgeeft" voor de kinderwens van zijn vrouw. Die schoen gaat denk ik sneller wringen dan een pornohak.
maandag 28 juni 2010 om 14:27
quote:Iwannalive schreef op 28 juni 2010 @ 11:35:
Je bent net zwanger, krijgt een spannende tijd voor de boeg, en meteen eist je man de aandacht op voor het in standhouden van zijn wensen. Behoorlijk egoistisch. Hij kan ook eerst jou de aandacht geven met je zwangerschap en dit pas ter sprake brengen als dingen echt wezenlijk anders worden en dan bepalen hoe jullie er samen mee om kunnen gaan op een manier die voor beiden werkt. Maar zoals ik het hier lees is je man nu al bang dat hij er ook op zal moeten gaan inleveren en legt hij alvast een claim bij je neer die jij maar moet gaan waarmaken straks.
Volgens mij is er maar 1 antwoord voor je man. "Ons leven zal idd veranderen schat."
Maar goed dit gezegd hebbende. De kans is groot dat jullie elkaar hebben uitgezocht op deze rolverdeling. Zijn egoistische gedrag komt vast niet nu pas te voorschijn (jij lijkt verre van shockt en gaat gewoon meteen aan de slag om een oplossing te vinden voor meneer zijn probleem). Zijn persoonlijkheid heeft je er niet van weerhouden om met hem een kind te willen.Wat een rake post.
Je bent net zwanger, krijgt een spannende tijd voor de boeg, en meteen eist je man de aandacht op voor het in standhouden van zijn wensen. Behoorlijk egoistisch. Hij kan ook eerst jou de aandacht geven met je zwangerschap en dit pas ter sprake brengen als dingen echt wezenlijk anders worden en dan bepalen hoe jullie er samen mee om kunnen gaan op een manier die voor beiden werkt. Maar zoals ik het hier lees is je man nu al bang dat hij er ook op zal moeten gaan inleveren en legt hij alvast een claim bij je neer die jij maar moet gaan waarmaken straks.
Volgens mij is er maar 1 antwoord voor je man. "Ons leven zal idd veranderen schat."
Maar goed dit gezegd hebbende. De kans is groot dat jullie elkaar hebben uitgezocht op deze rolverdeling. Zijn egoistische gedrag komt vast niet nu pas te voorschijn (jij lijkt verre van shockt en gaat gewoon meteen aan de slag om een oplossing te vinden voor meneer zijn probleem). Zijn persoonlijkheid heeft je er niet van weerhouden om met hem een kind te willen.Wat een rake post.
maandag 28 juni 2010 om 14:29
quote:doddie schreef op 28 juni 2010 @ 14:06:
Deze man wordt afgeschilderd als een harteloze ongevoelige zak een egoist maar ik zie toch wel meer mannen die er zo in staan, allemaal ongevoelig of beleven ze het anders als de meeste vrouwen?Een man die niet heel erg blij kan zijn met de gewenste zwangerschap van zijn vrouw omdat hij bang is dat hij daardoor iets in zijn leven moet opgeven vind ik inderdaad harteloos en egoistisch. Het is idd de realiteit dát je voor kinderen e.e.a. op moet geven / op een laag pitje moet zetten / moet aanpassen. En als dat een probleem is, hou dan je poot stijf ipv je piemel en begin niet aan kinderen.
Deze man wordt afgeschilderd als een harteloze ongevoelige zak een egoist maar ik zie toch wel meer mannen die er zo in staan, allemaal ongevoelig of beleven ze het anders als de meeste vrouwen?Een man die niet heel erg blij kan zijn met de gewenste zwangerschap van zijn vrouw omdat hij bang is dat hij daardoor iets in zijn leven moet opgeven vind ik inderdaad harteloos en egoistisch. Het is idd de realiteit dát je voor kinderen e.e.a. op moet geven / op een laag pitje moet zetten / moet aanpassen. En als dat een probleem is, hou dan je poot stijf ipv je piemel en begin niet aan kinderen.
