Thuis
alle pijlers
Anders dan thuis
maandag 18 oktober 2021 om 21:04
We hebben op het moment het dekentjes-topic. Daar geven veel forumers aan dat ze thuis - als in bij hun ouders - nooit onder een dekentje zaten, maar sinds ze een eigen huishouden hebben wel.
Dat zette me aan het denken. Ik zat thuis ook nooit onder een dekentje en kan me niet herinneren dat ik m’n ouders ooit onder een dekentje heb zien zitten. Nu dus wel.
Ook een joggingbroek vonden ze niks. “Doe eens wat gezelligs aan.” Ik hoor het m’n moeder gewoon zegen. Tegenwoordig als we niks meer hoeven gaat de jeans uit en de pyjamabroek of jogging aan. Hetzelfde met m’n bh (heb ik m’n moeder ooknooit zien doen).
Wat doe jij anders dan je ouders? Wat pak je anders aan?
Ik weet bijvoorbeeld dat ik me ‘thuis’ altijd ergerde aan het aantal schilmesjes. Die zaten altijd in de vaatwasser. Bij het fruit eten moest het enige mesje doorgegeven worden. Dus toen ik op mezelf ging kocht ik dr een stuk of 10, zodat ik nooit mis zou grijpen
.
Dat zette me aan het denken. Ik zat thuis ook nooit onder een dekentje en kan me niet herinneren dat ik m’n ouders ooit onder een dekentje heb zien zitten. Nu dus wel.
Ook een joggingbroek vonden ze niks. “Doe eens wat gezelligs aan.” Ik hoor het m’n moeder gewoon zegen. Tegenwoordig als we niks meer hoeven gaat de jeans uit en de pyjamabroek of jogging aan. Hetzelfde met m’n bh (heb ik m’n moeder ooknooit zien doen).
Wat doe jij anders dan je ouders? Wat pak je anders aan?
Ik weet bijvoorbeeld dat ik me ‘thuis’ altijd ergerde aan het aantal schilmesjes. Die zaten altijd in de vaatwasser. Bij het fruit eten moest het enige mesje doorgegeven worden. Dus toen ik op mezelf ging kocht ik dr een stuk of 10, zodat ik nooit mis zou grijpen
.
Lach hard, duik diep, kom terug..
donderdag 21 oktober 2021 om 10:09
Mijn ouders waren trouwens helemaal niet zuinig en ze hielden van mooie spullen, kunst en design enzo. Ze kunnen ook niet goed met geld omgaan. Ondanks twee vrij hoge inkomens was er nooit veel spaargeld. Dat probeer ik iets beter te doen, maar eigenlijk ben ik ook slecht met geld. Mijn broers doen dat alweer een stuk beter. Die hebben zich echt voorgenomen om het financieel beter te doen. M’n zus en ik doen maar wat.
donderdag 21 oktober 2021 om 10:13
Check. Hier wel flanellen lakens, maar meegenomen van thuis. Laatst 2 gedegradeerd tot lor, want had ineens een gat. Ben benieuwd hoe lang de nieuwen meegaan.
Mbt het regelmatig vervangen van meubels. Meubels waren toen in verhouding vre-se-lijk duur. Ik geloof dat het bankstel van mijn ouder (3-zits met 2 stoelen van massief eiken en leer) zeker iets van 3 duizend gulden kostte. Natuurlijk gemaakt om jaren mee te gaan, wat het toch deed. Maar het modaal salaris lag toen een heel stuk lager en ze hebben er jaren voor gespaard.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 21 oktober 2021 om 10:19
Zo herkenbaar allemaal!
Ik doe zelf nog wel steeds een toetje als vla/yoghurt of ijs na de maaltijd. Anders voelt het voor mij als niet compleet. Om mij heen zie ik dat ook eigenlijk bij iedereen wel (maar wel in een apart bord/schaaltje! haha
* altijd op zondag naar opa's en oma's, dat was de norm. 's ochtends naar de ene en 's middags naar de andere. Altijd in zondagse kleren. Zo werd dat ook genoemd. En dan op de achterbank zonder gordels.
* Dat iedereen zomaar altijd achterom binnen kwam lopen.
We hadden echt wel een bel. De bakker, srv-man, alle buren en ook vage kennissen en via-via kennissen. Ik weet nog dat ik als puber standaard de deur op slot draaide als ik alleen thuis was. Zo'n hekel had ik eraan.
Het is nu bij mijn ouders nog steeds zo (dorp). Laatst was ik daar op visite liep er zo maar een vage kennis met een collectiebus de woonkamer binnen.
Hier dus altijd de schuttingdeur op slot, sinds ik uit huis ben is er nog nooit iemand zonder aan te bellen binnen gekomen
Ik doe zelf nog wel steeds een toetje als vla/yoghurt of ijs na de maaltijd. Anders voelt het voor mij als niet compleet. Om mij heen zie ik dat ook eigenlijk bij iedereen wel (maar wel in een apart bord/schaaltje! haha
* altijd op zondag naar opa's en oma's, dat was de norm. 's ochtends naar de ene en 's middags naar de andere. Altijd in zondagse kleren. Zo werd dat ook genoemd. En dan op de achterbank zonder gordels.
* Dat iedereen zomaar altijd achterom binnen kwam lopen.
We hadden echt wel een bel. De bakker, srv-man, alle buren en ook vage kennissen en via-via kennissen. Ik weet nog dat ik als puber standaard de deur op slot draaide als ik alleen thuis was. Zo'n hekel had ik eraan.
Het is nu bij mijn ouders nog steeds zo (dorp). Laatst was ik daar op visite liep er zo maar een vage kennis met een collectiebus de woonkamer binnen.
Hier dus altijd de schuttingdeur op slot, sinds ik uit huis ben is er nog nooit iemand zonder aan te bellen binnen gekomen
donderdag 21 oktober 2021 om 10:30
Het was vroeger ook veel gangbaarder om je eigen kleding te maken. In mijn beleving hoorde een naaimachine tot de standaard huisraad van bijna elk huishouden. Stoffen waren toen veel goedkoper en op veel plaatsen te krijgen en kleding in winkels was duur. Ik kan me nog heel goed mijn eerste gekochte jurk herinneren. Ik was acht of negen. Een jurk voor kerst, bij C&A in de uitverkoop gekocht en wat wás ik trots. "Hij komt helemaal uit een winkel!", verkondigde ik aan iedereen die het wilde horen.
Nu naai ik nog zelden kleding, terwijl ik het wel leuk vind om te doen. Maar ik gun me er de tijd niet meer voor. Stoffen zijn ook steeds moeilijker te krijgen. Vind nog maar eens een stoffenwinkel tegenwoordig. Sokken stoppen heb ik zelfs nog nooit gedaan sinds ik uit huis ben. Misschien wordt dat laatste wel weer hip in het kader van consuminderen en recyclen.
Nu naai ik nog zelden kleding, terwijl ik het wel leuk vind om te doen. Maar ik gun me er de tijd niet meer voor. Stoffen zijn ook steeds moeilijker te krijgen. Vind nog maar eens een stoffenwinkel tegenwoordig. Sokken stoppen heb ik zelfs nog nooit gedaan sinds ik uit huis ben. Misschien wordt dat laatste wel weer hip in het kader van consuminderen en recyclen.
Ik vind hier dingen van.
donderdag 21 oktober 2021 om 10:38
Sokken stoppen doe ik ook niet.
Deed mijn moeder wel.
Die breide ook zelf sokken, doe ik ook niet.
Hou sowieso niet van gebreide kleding.
Had een hele lieve oma, die dan weer eens een trui voor me gemaakt had en maar kriebelen dat ding.
Iedereen op zaterdag avond achter elkaar aan onder de douche.
Ik douche bijna elke dag, in de ogen van mijn ouders kan dat niet, veel te duur en niet nodig.
Maandag wasdag, de machine draait hier als mijn wasmand vol is.
Deed mijn moeder wel.
Die breide ook zelf sokken, doe ik ook niet.
Hou sowieso niet van gebreide kleding.
Had een hele lieve oma, die dan weer eens een trui voor me gemaakt had en maar kriebelen dat ding.
Iedereen op zaterdag avond achter elkaar aan onder de douche.
Ik douche bijna elke dag, in de ogen van mijn ouders kan dat niet, veel te duur en niet nodig.
Maandag wasdag, de machine draait hier als mijn wasmand vol is.
Een kus is een indruk, die met nadruk vraagt om een herdruk
donderdag 21 oktober 2021 om 15:23
Pas zei mijn man: weet je wat ik nou zo suf vind? Dat je geen naaimachine hebt.Sabeltandcavia schreef: ↑21-10-2021 10:30Het was vroeger ook veel gangbaarder om je eigen kleding te maken. In mijn beleving hoorde een naaimachine tot de standaard huisraad van bijna elk huishouden. Stoffen waren toen veel goedkoper en op veel plaatsen te krijgen en kleding in winkels was duur. Ik kan me nog heel goed mijn eerste gekochte jurk herinneren. Ik was acht of negen. Een jurk voor kerst, bij C&A in de uitverkoop gekocht en wat wás ik trots. "Hij komt helemaal uit een winkel!", verkondigde ik aan iedereen die het wilde horen.
Nu naai ik nog zelden kleding, terwijl ik het wel leuk vind om te doen. Maar ik gun me er de tijd niet meer voor. Stoffen zijn ook steeds moeilijker te krijgen. Vind nog maar eens een stoffenwinkel tegenwoordig. Sokken stoppen heb ik zelfs nog nooit gedaan sinds ik uit huis ben. Misschien wordt dat laatste wel weer hip in het kader van consuminderen en recyclen.
Ik dacht alleen maar: huh? Juist het hebben van een naaimachine is suf!
Maar goed, handig is het wel.
Wij hadden nooit zelfgenaaide kleren: mijn moeder had een 2e handskledingwinkel en wist precíes waar en hoe je de leuke kleren kon vinden, maar ook goed hoe je krijgertjes en dergelijke kon combineren. Ik heb dat daarentegen helemaal niet geleerd.
Mijn moeder was daarnaast ook van alles vrijescholerig. In ieder geval maakte ze van die antroposofische poppen, deed ze álles met wol, vanaf dat het van het schaap kwam. Dus af en toe hadden we een vacht in het bad liggen (en konden we een paar dagen niet douchen) en stonden er stinkende pannen met verf voor de wol op. Of er lag een vilten iets in de maak op de keukentafel. We hadden ook een ouderwets spinnenwiel en die gebruikten we ook regelmatig. Ik doe er nu niks mee, maar ik heb ook mijn wol wel zelf geverfd, gesponnen en gebreid. Of mijn eigen sloffen gevilt. Poppen heb ik ook nog gemaakt.
donderdag 21 oktober 2021 om 15:30
Hier gaat er onder vrienden een verhaal rond dat mijn ouders járen alleen maar bruine bonen hebben gegeten om te sparen voor hun bankstel.dianaf schreef: ↑21-10-2021 10:13Check. Hier wel flanellen lakens, maar meegenomen van thuis. Laatst 2 gedegradeerd tot lor, want had ineens een gat. Ben benieuwd hoe lang de nieuwen meegaan.
Mbt het regelmatig vervangen van meubels. Meubels waren toen in verhouding vre-se-lijk duur. Ik geloof dat het bankstel van mijn ouder (3-zits met 2 stoelen van massief eiken en leer) zeker iets van 3 duizend gulden kostte. Natuurlijk gemaakt om jaren mee te gaan, wat het toch deed. Maar het modaal salaris lag toen een heel stuk lager en ze hebben er jaren voor gespaard.
donderdag 21 oktober 2021 om 15:38
Begrijp ik het nu goed dat je man het suf vindt dat JIJ geen naaimachine hebt? Waarom heeft hij er geen één dan?
Ik vind hier dingen van.
donderdag 21 oktober 2021 om 15:44
Haha, ja. Ik snap ook niks van zijn opmerking.Sabeltandcavia schreef: ↑21-10-2021 15:38Begrijp ik het nu goed dat je man het suf vindt dat JIJ geen naaimachine hebt? Waarom heeft hij er geen één dan?
Nou ja, ik naai weleens wat (op de hand dus;), dus dat het gericht aan mij is snap ik dan weer wel hoor.
donderdag 21 oktober 2021 om 15:50
Ik denk dat hij je een hint geeft voor zijn verjaardag.
Een patronenboekje en een naaimachine.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
.
donderdag 21 oktober 2021 om 16:38
Mijn moeder heeft de eerste jaren ook voornamelijk kleding gemaakt voor mij en mijn broertje. En deed mijn moeder het niet dan was het oma wel. Die breide ook iedere winter een stapeltje truien en een nieuwe sjaal, muts en wanten. Als je oma om een roze met paarse trui wilde kreeg je die 2-3 weken later. Uiteindelijk is mijn moeder gestopt met de normale kleding voor ons te maken, behalve carnavalskleding, want er ging toch veel werk in zitten. Dus toen gingen we altijd naar de Wibra, Zeeman, Sengers en C&A. De rest was te duur.Sabeltandcavia schreef: ↑21-10-2021 10:30Het was vroeger ook veel gangbaarder om je eigen kleding te maken. In mijn beleving hoorde een naaimachine tot de standaard huisraad van bijna elk huishouden. Stoffen waren toen veel goedkoper en op veel plaatsen te krijgen en kleding in winkels was duur. Ik kan me nog heel goed mijn eerste gekochte jurk herinneren. Ik was acht of negen. Een jurk voor kerst, bij C&A in de uitverkoop gekocht en wat wás ik trots. "Hij komt helemaal uit een winkel!", verkondigde ik aan iedereen die het wilde horen.
Nu naai ik nog zelden kleding, terwijl ik het wel leuk vind om te doen. Maar ik gun me er de tijd niet meer voor. Stoffen zijn ook steeds moeilijker te krijgen. Vind nog maar eens een stoffenwinkel tegenwoordig. Sokken stoppen heb ik zelfs nog nooit gedaan sinds ik uit huis ben. Misschien wordt dat laatste wel weer hip in het kader van consuminderen en recyclen.
En over kleding gesproken, mijn moeder wilde altijd alles op de groei kopen dus kocht alles 1 a 2 maten te groot want dan konden we er langer mee doen. Dan werd ik naar een pashokje gestuurd om iets te passen. En als het dan goed zat dan nog een maat of 2 groter meenemen voor de zekerheid. Vond dat echt niet leuk. Ik had als kind dan 164 ofzo maar ik kreeg dan 178 ofzo.
Kwam een jaar of 10 geleden nog een hele oude jas van mezelf tegen in een doos die ik in groep 8/brugklas had en ik verzoop er nog in toen ik um voor de gein aantrok. Wat moet ik eruit gezien hebben in altijd te grote kleding tenzij mijn moeder het maakte. Pas toen ik 13-14 was kreeg ik gewoon de maat die ik nodig had ondanks dat mn moeder zei "zul je niet een maatje groter nemen?"
donderdag 21 oktober 2021 om 16:51
Wat een énig topic. 
Het begint al met die schilmesjes waar ik er ook meteen minstens 10 van heb gekocht toen ik op mezelf ging!
En inderdaad nooit meer gekeken naar "het heilige 20-uur-journaal waar niet doorheen gepraat mocht worden"! (Maar mijn ouders mag je nu nog steeds niet bellen om 20u!)
Bij ons aan tafel werd altijd heel boos gedaan als iemand een glas omstootte. Toen ik eenmaal zelf een gezin kreeg dacht ik: Waarom eigenlijk? Je moet gewoon snel een doekje pakken en of je dat nou schreeuwend & tierend doet of niet, er verandert niks meer aan het gebeurde.
En inderdaad heb ik direct bij het op kamers gaan de toetjes na het avondeten afgeschaft, ik hou helemaal niet van vla! Ook nooit meer rabarber of tutti frutti, bah!
Mijn moeder vindt het nog altijd heel erg dat "ik mijn man de strijk laat doen", want dat doe je een getrouwde man niet aan. Dat het alleen zijn kledingstukken zijn die gestreken moeten worden, doet niet ter zake.
Als ik vroeger ziek was mocht ik alleen maar droge beschuit zonder iets erop en slappe thee, want alles daarbuiten zou je lichaam maar van streek maken. Ik hield helemaal niet van beschuiten en m'n thee dronk ik altijd met melk, maar dat mocht niet als je ziek was.
In mijn eigen huis mag je als je ziek bent juist eten en drinken waar je trek in hebt, of het nou vet of zoet of sterk of pittig is, desnoods gaan we het speciaal halen!
Wij gingen vroeger maar 1 keer per jaar op een vast moment uit eten, niet vanwege geldgebrek maar puur uit calvinisme. Mijn man en ik gaan altijd spontaan en zo vaak als we willen; genieten vind ik dat!
Het begint al met die schilmesjes waar ik er ook meteen minstens 10 van heb gekocht toen ik op mezelf ging!
En inderdaad nooit meer gekeken naar "het heilige 20-uur-journaal waar niet doorheen gepraat mocht worden"!
(Maar mijn ouders mag je nu nog steeds niet bellen om 20u!)Bij ons aan tafel werd altijd heel boos gedaan als iemand een glas omstootte. Toen ik eenmaal zelf een gezin kreeg dacht ik: Waarom eigenlijk? Je moet gewoon snel een doekje pakken en of je dat nou schreeuwend & tierend doet of niet, er verandert niks meer aan het gebeurde.
En inderdaad heb ik direct bij het op kamers gaan de toetjes na het avondeten afgeschaft, ik hou helemaal niet van vla! Ook nooit meer rabarber of tutti frutti, bah!
Mijn moeder vindt het nog altijd heel erg dat "ik mijn man de strijk laat doen", want dat doe je een getrouwde man niet aan. Dat het alleen zijn kledingstukken zijn die gestreken moeten worden, doet niet ter zake.
Als ik vroeger ziek was mocht ik alleen maar droge beschuit zonder iets erop en slappe thee, want alles daarbuiten zou je lichaam maar van streek maken. Ik hield helemaal niet van beschuiten en m'n thee dronk ik altijd met melk, maar dat mocht niet als je ziek was.
In mijn eigen huis mag je als je ziek bent juist eten en drinken waar je trek in hebt, of het nou vet of zoet of sterk of pittig is, desnoods gaan we het speciaal halen!
Wij gingen vroeger maar 1 keer per jaar op een vast moment uit eten, niet vanwege geldgebrek maar puur uit calvinisme. Mijn man en ik gaan altijd spontaan en zo vaak als we willen; genieten vind ik dat!
donderdag 21 oktober 2021 om 16:54
donderdag 21 oktober 2021 om 16:57
Toen ik heel klein was had ik ook veel zelfgemaakte kleding. Mijn moeder had een patroon van een bepaald setje dat ze in tig stofjes maakte en mijn oma naaide heel veel. Meestal waren dat wel leuke dingen. Ik had daarnaast ook kleding uit de winkel.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 21 oktober 2021 om 16:57
Ohh en ik bedenk me nog iets anders mijn broertje en ik gingen best lang samen in bad op zaterdag avond. Mijn moeder vond het onhandig en waterverspilling als ik bijvoorbeeld op vrijdag of zondag wilde douchen alleen. Tot er een keer iets was dat we niet in bad konden, weet niet meer wat, en ik wel alleen mocht douchen. Heb daarna nooit meer samen met m'n broertje in bad gezeten. Ga nu bijna nooit meer in bad.
Mijn ouders zijn ook nog van de stempel dat 1x per week in bad of douche gaan voldoende is want je wordt toch niet vies als je kleding aan hebt. Alleen in de zomer of na het sporten wordt er vaker gedouched. Mijn ouders hebben dus heel wat afgeklaagd toen ik op een gegeven moment vaker ging douchen omdat ik mezelf begon te ruiken en klasgenootjes wel eens zeiden dat ik stonk.
Mijn ouders zijn ook nog van de stempel dat 1x per week in bad of douche gaan voldoende is want je wordt toch niet vies als je kleding aan hebt. Alleen in de zomer of na het sporten wordt er vaker gedouched. Mijn ouders hebben dus heel wat afgeklaagd toen ik op een gegeven moment vaker ging douchen omdat ik mezelf begon te ruiken en klasgenootjes wel eens zeiden dat ik stonk.
donderdag 21 oktober 2021 om 17:05
Het is niet naaien trouwens, maar wij deden nog weleens waar mijn moeder als kind heel erg vaak mee moest helpen: truien uithalen om de wol opnieuw te kunnen gebruiken voor een nieuwe trui. Dan is al dat handwerk opeens niet meer zo duur, maar uit pure armoe ontstaan.
donderdag 21 oktober 2021 om 17:08
Een paar maten te groot doe ik nog steeds.TsumTsum schreef: ↑21-10-2021 16:38Mijn moeder heeft de eerste jaren ook voornamelijk kleding gemaakt voor mij en mijn broertje. En deed mijn moeder het niet dan was het oma wel. Die breide ook iedere winter een stapeltje truien en een nieuwe sjaal, muts en wanten. Als je oma om een roze met paarse trui wilde kreeg je die 2-3 weken later. Uiteindelijk is mijn moeder gestopt met de normale kleding voor ons te maken, behalve carnavalskleding, want er ging toch veel werk in zitten. Dus toen gingen we altijd naar de Wibra, Zeeman, Sengers en C&A. De rest was te duur.
En over kleding gesproken, mijn moeder wilde altijd alles op de groei kopen dus kocht alles 1 a 2 maten te groot want dan konden we er langer mee doen. Dan werd ik naar een pashokje gestuurd om iets te passen. En als het dan goed zat dan nog een maat of 2 groter meenemen voor de zekerheid. Vond dat echt niet leuk. Ik had als kind dan 164 ofzo maar ik kreeg dan 178 ofzo.
Kwam een jaar of 10 geleden nog een hele oude jas van mezelf tegen in een doos die ik in groep 8/brugklas had en ik verzoop er nog in toen ik um voor de gein aantrok. Wat moet ik eruit gezien hebben in altijd te grote kleding tenzij mijn moeder het maakte. Pas toen ik 13-14 was kreeg ik gewoon de maat die ik nodig had ondanks dat mn moeder zei "zul je niet een maatje groter nemen?"
donderdag 21 oktober 2021 om 17:15
Overdag niets op tv? Je kan gewoon alles wat je wil op elk tijdstip kijken.dianaf schreef: ↑20-10-2021 09:17En niet meer de dingen die je niet lekker vindt! Nooit meer witlof! Whoehoe!
Ik geef eerlijk toe, ik vind overdag tv kijken ook zonde van mijn tijd. Ik kan niet beweren dat het aan mijn opvoeding ligt, want mijn sibling doet dat wel. Nu vind ik dat er overdag helemaal niets op tv is dat ik interessant vind.
Op zich waren mijn ouders toch wel redelijk makkelijk. Ik was niet verplicht om elke dag buiten te spelen, ze keken niet altijd het journaal (ik keek wel het jeugdjournaal, dus ze waren wel op de hoogte.), we mochten wel appelsap dingen als gewoon drinken (ik kan mij niet herinneren dat ik veel water of zo dronk), snoep/chips beperkt, maar als ik er om vroeg en het niet net na of voor het eten was, dan mocht het meestal wel.
Maar andere klasgenootjes vonden ze soms wel streng, met name mbt het tv kijken of dat ik zelf mijn speelgoed op moest ruimen en niet zomaar snoep mocht pakken. Terwijl ik het nooit als een belemmering heb ervaren. Ik vond bij vriendinnetjes weer andere dingen raar/streng.
donderdag 21 oktober 2021 om 17:26
Voor het kind. Ik krijg elk jaar een hoodie voor een reis die ik begeleid, die bestel ik wel in een maat te groot.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 21-10-2021 18:22
17.30% gewijzigd
donderdag 21 oktober 2021 om 17:37
Ik bedenk me opeens dat mijn ouders al ruim 41 jaar dezelfde parketvloer in de woonkamer hebben. Toen ze van hun huurhuis naar een koophuis gingen hebben ze de vloer er uit gehaald en in het nieuwe huis weer gelegd.
Dat zou ik dus nooit doen. En alles wordt bewaard. Ze vinden ook altijd dat wij dingen teveel en onnodig weggooien. Mijn vader legt de grens bij gebruikte spijkers en schroeven. Die bewaarde mijn opa wel en die stond er dan op dat dat eerst gebruikt werd.
Dat zou ik dus nooit doen. En alles wordt bewaard. Ze vinden ook altijd dat wij dingen teveel en onnodig weggooien. Mijn vader legt de grens bij gebruikte spijkers en schroeven. Die bewaarde mijn opa wel en die stond er dan op dat dat eerst gebruikt werd.
donderdag 21 oktober 2021 om 18:00
Wat een leuk topic en wat een herkenbaarheid!
Ik eet vaak gewoon met bord op schoot voor de tv, versus altijd aan tafel. Dat is eigenlijk wel iets beschamends van mij. Ik denk dat mijn kinderen daar vast ook weer afscheid van gaan nemen als zij op zichzelf wonen. Ik heb de Knorr-pakjes in de ban gedaan, maar kook alles vers zonder toevoegingen en geen doorgekookte groente. Ook wat spannender gerechten.... maar vroeger was er natuurlijk ook niet zoveel keuze als nu.
Het gemakzuchtige gebakken eitje op brood elke zaterdagavond is vervangen voor een goeie maaltijd want dat snap ik echt niet... je hebt dan juist de tijd om iets lekkers te koken? En de snackbar gebeurt echt nooit... hoogstens thuisbezorgd.
Uit eten was ook een zeldzaamheid, die paar keer bij Van der Valk herinner ik me zelfs nog... dan ga ik zelf heel wat vaker en ik leer ook de kinderen van goed eten te genieten.
Eenmaal op kamers trok ik gewoon een zak chips open wanneer ik daar zin in had. Dus niet dat afgemeten bakje chips op zaterdagavond. Nu snack ik helemaal niet meer en dat is ook goed. Als er visite is, doe ik ook niet het trucje van de koektrommel: 1 koekje en de trommel verdwijnt weer.
De Willem Ruis show, Ted de Braak, Honeymoonquiz of whatever is nu Netflix geworden. En dan zonder dat we daar eerst voor in bad hadden gezeten (mijn broertje in mijn oude badwater, yugh) en in badjas naar beneden kwamen. We kregen thuis elke winter een nieuw paar pantoffels. Ik blijf sokken kopen voor iedereen.
De kerk is geskipt, ik denk dat mijn kinderen me daar dankbaar voor zijn want die weten niet eens hoe zonde van de tijd dat was. En familiebezoekjes zijn niet standaard. Evenals de boswandelingen op zondag. Het zijn nu meer ieder voor zich vrijblijvende rommel- klus- en hangdagen geworden. Of we gaan zonder doel naar de stad en drinken ergens koffie. Dat was vroeger: voor een doel naar de stad en koffiedrinken kon ook thuis. Sowieso kleding kopen hoeft gelukkig niet meer met het hele gezin, dat kan gewoon online.
Ik eet vaak gewoon met bord op schoot voor de tv, versus altijd aan tafel. Dat is eigenlijk wel iets beschamends van mij. Ik denk dat mijn kinderen daar vast ook weer afscheid van gaan nemen als zij op zichzelf wonen. Ik heb de Knorr-pakjes in de ban gedaan, maar kook alles vers zonder toevoegingen en geen doorgekookte groente. Ook wat spannender gerechten.... maar vroeger was er natuurlijk ook niet zoveel keuze als nu.
Het gemakzuchtige gebakken eitje op brood elke zaterdagavond is vervangen voor een goeie maaltijd want dat snap ik echt niet... je hebt dan juist de tijd om iets lekkers te koken? En de snackbar gebeurt echt nooit... hoogstens thuisbezorgd.
Uit eten was ook een zeldzaamheid, die paar keer bij Van der Valk herinner ik me zelfs nog... dan ga ik zelf heel wat vaker en ik leer ook de kinderen van goed eten te genieten.
Eenmaal op kamers trok ik gewoon een zak chips open wanneer ik daar zin in had. Dus niet dat afgemeten bakje chips op zaterdagavond. Nu snack ik helemaal niet meer en dat is ook goed. Als er visite is, doe ik ook niet het trucje van de koektrommel: 1 koekje en de trommel verdwijnt weer.
De Willem Ruis show, Ted de Braak, Honeymoonquiz of whatever is nu Netflix geworden. En dan zonder dat we daar eerst voor in bad hadden gezeten (mijn broertje in mijn oude badwater, yugh) en in badjas naar beneden kwamen. We kregen thuis elke winter een nieuw paar pantoffels. Ik blijf sokken kopen voor iedereen.
De kerk is geskipt, ik denk dat mijn kinderen me daar dankbaar voor zijn want die weten niet eens hoe zonde van de tijd dat was. En familiebezoekjes zijn niet standaard. Evenals de boswandelingen op zondag. Het zijn nu meer ieder voor zich vrijblijvende rommel- klus- en hangdagen geworden. Of we gaan zonder doel naar de stad en drinken ergens koffie. Dat was vroeger: voor een doel naar de stad en koffiedrinken kon ook thuis. Sowieso kleding kopen hoeft gelukkig niet meer met het hele gezin, dat kan gewoon online.
