Thuis
alle pijlers
Een dier verliezen..
woensdag 1 april 2009 om 18:21
Bah zeg. Vrijdag de kat van mijn vriend naar de dierenarts gebracht voor sterrilisatie. Nog gevraagd of het mis kon gaan, maar welneeee gaat bijna altijd goed. Eind van de middag haar weer opgehaald, ze was suf maar het was allemaal goed gegaan. Zaterdag en zondag leek ze goed bij te komen, ze was bezig met herstellen. Maar maandag at, dronk ze niet en ze hield zich niet schoon.. een zielig hoopje poes. Even aangezien en s'avonds de dierenarts gebeld. Hoop sussende woorden, maar ik vertrouwde het niet en we mochten langs komen.
De kat had koorts, volgens de arts had ze aan haar hechtingen gelikt en kwam het daardoor. Ik vond het maar vreemd, ze likte helemaal niet aan dr verwoningen maar okee.. ze had een antibiotica spuitje gehad en wat extra vocht. Dinsdag overdag is de kat bij de ouders van mijn vriend gebleven, omdat ik het niet vertrouwde, ze zag er heel slecht uit. Dinsdagnacht ging het mis, mijn vriend werd wakker van een krijs van de kat en dacht dat ze was overleden. Maar ze leefde nog toen hij ging kijken, de hele nacht is hij op gebleven om voor haar te zorgen.
Vanochtend is zijn moeder met de kat naar de dierenarts gegaan zodra die open was (om 8 uur). De dierenarts besloot de kat tijdelijk te houden om haar wat op te knappen maar het was al te laat. Ze is overleden vanmorgen om 10 uur aan een zware longontsteking, wat zal ze veel pijn hebben gehad. Mijn vriend is er helemaal kapot van, verschrikkelijk dat zoiets kan gebeuren en wat voor een impact het heeft.
Ondanks dat men zegt, het was maar een dier..
De kat had koorts, volgens de arts had ze aan haar hechtingen gelikt en kwam het daardoor. Ik vond het maar vreemd, ze likte helemaal niet aan dr verwoningen maar okee.. ze had een antibiotica spuitje gehad en wat extra vocht. Dinsdag overdag is de kat bij de ouders van mijn vriend gebleven, omdat ik het niet vertrouwde, ze zag er heel slecht uit. Dinsdagnacht ging het mis, mijn vriend werd wakker van een krijs van de kat en dacht dat ze was overleden. Maar ze leefde nog toen hij ging kijken, de hele nacht is hij op gebleven om voor haar te zorgen.
Vanochtend is zijn moeder met de kat naar de dierenarts gegaan zodra die open was (om 8 uur). De dierenarts besloot de kat tijdelijk te houden om haar wat op te knappen maar het was al te laat. Ze is overleden vanmorgen om 10 uur aan een zware longontsteking, wat zal ze veel pijn hebben gehad. Mijn vriend is er helemaal kapot van, verschrikkelijk dat zoiets kan gebeuren en wat voor een impact het heeft.
Ondanks dat men zegt, het was maar een dier..
woensdag 1 april 2009 om 18:27
He get! Wat vervelend voor je zeg. Het was maar een dier is helemaal niet wat je wilt horen nu. Het is gewoon kut en jullie hebben er verdriet over. Sterkte!
Ow vervelend misschien om te zeggen, maar tegenwoordig gaan de topics over dieren naar de pijler thuis. Wees dus niet verbaasd als die verplaatst wordt.
Ow vervelend misschien om te zeggen, maar tegenwoordig gaan de topics over dieren naar de pijler thuis. Wees dus niet verbaasd als die verplaatst wordt.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 1 april 2009 om 18:38
woensdag 1 april 2009 om 18:42
woensdag 1 april 2009 om 18:42
quote:Fame schreef op 01 april 2009 @ 18:38:
Bij ons horen de dieren als volwaardige leden bij het gezin. Je houdt (als het goed is) van je huisdier en daarom is het ook terecht dat je verdrietig bent als het overlijdt.Inderdaad! Een dier is gewoon een extra gezinslid. Vind "het was maar een dier" zo flauw, die mensen begrijpen er niks van.
Bij ons horen de dieren als volwaardige leden bij het gezin. Je houdt (als het goed is) van je huisdier en daarom is het ook terecht dat je verdrietig bent als het overlijdt.Inderdaad! Een dier is gewoon een extra gezinslid. Vind "het was maar een dier" zo flauw, die mensen begrijpen er niks van.
woensdag 1 april 2009 om 18:46
quote:Perel schreef op 01 april 2009 @ 18:42:
Ach Lunisy, wat triest!
Wat zielig voor het dier. En wat verdrietig voor jullie.
Zo'n jonge (neem ik aan) poes, en een dagelijks voorkomende operatie!
Hoe kan ze nou in ene longontsteking hebben ontwikkeld?
Wordt dit nog onderzocht misschien?
Perel.
Door de operatie had ze natuurlijk al wel een verminderde weerstand, het kan zijn dat ze het erna heeft ontwikkeld of dat het virus/bacterie al wat sluimerde. Ze was jong, in juli zou ze 1 jaar oud worden en ze was net voor het eerst krols geweest. Heel onwerkelijk allemaal, maar het wordt niet verder onderzocht.. het was duidelijk dat het een zware longonsteking was.
Allemaal bedankt voor de reacties.
Ach Lunisy, wat triest!
Wat zielig voor het dier. En wat verdrietig voor jullie.
Zo'n jonge (neem ik aan) poes, en een dagelijks voorkomende operatie!
Hoe kan ze nou in ene longontsteking hebben ontwikkeld?
Wordt dit nog onderzocht misschien?
Perel.
Door de operatie had ze natuurlijk al wel een verminderde weerstand, het kan zijn dat ze het erna heeft ontwikkeld of dat het virus/bacterie al wat sluimerde. Ze was jong, in juli zou ze 1 jaar oud worden en ze was net voor het eerst krols geweest. Heel onwerkelijk allemaal, maar het wordt niet verder onderzocht.. het was duidelijk dat het een zware longonsteking was.
Allemaal bedankt voor de reacties.
woensdag 1 april 2009 om 19:10
Verliezen van een geliefd huisdier is heel verdrietig, zelf heb ik het helaas ook een paar keer moeten meemaken, maar ik was er dan echt een week lang helemaal kapot van. Het blijft lange tijd heel gevoelig. Mijn moeder heeft ooit een jaar lang gerouwd na de dood van een hond. Voor mij is een huisdier een volwaardig gezinslid, het hoort er gewoon bij. In ieder geval heel veel sterkte.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
woensdag 1 april 2009 om 20:23
Hoi!
ik voel ontzettend met je mee Lunisy. Een dier verliezen kan net zo erg zijn als een vriend verliezen.
Helaas is mijn lieve kat vorige week overleden. Zij is zo'n 17 jaar lid geweest van mijn gezin en we hebben het nog steeds elke dag over haar. We missen haar, de andere kat mist haar (hij is veel rustiger dan normaal en loopt haar af en toe te zoeken). We zijn toch een deel van ons gezin kwijt en dat doet verdriet.
Nu niet verder over mij ....
Ik vind het zeer tragisch dat dit allemaal heeft moeten gebeuren bij jullie kat èn dat na iets wat eigenlijk een simpele ingreep zou moeten zijn. Wat een afschuwelijk iets dat je vriend wakker is geworden van haar geschreeuw; ze zal (ben ik bang) wel pijn hebben gehad.
Ik wens jullie sterkte!
ik voel ontzettend met je mee Lunisy. Een dier verliezen kan net zo erg zijn als een vriend verliezen.
Helaas is mijn lieve kat vorige week overleden. Zij is zo'n 17 jaar lid geweest van mijn gezin en we hebben het nog steeds elke dag over haar. We missen haar, de andere kat mist haar (hij is veel rustiger dan normaal en loopt haar af en toe te zoeken). We zijn toch een deel van ons gezin kwijt en dat doet verdriet.
Nu niet verder over mij ....
Ik vind het zeer tragisch dat dit allemaal heeft moeten gebeuren bij jullie kat èn dat na iets wat eigenlijk een simpele ingreep zou moeten zijn. Wat een afschuwelijk iets dat je vriend wakker is geworden van haar geschreeuw; ze zal (ben ik bang) wel pijn hebben gehad.
Ik wens jullie sterkte!
woensdag 1 april 2009 om 20:26
Ik heb 2 katten van 15 jaar oud en het zijn absoluut m'n maatjes. Ze zijn grappig, aanhankelijk, eigenwijs, slim en trouw. Als ze buiten op straat zijn klop ik op het raam (woon 1-hoog) en als ik dan vervolgens naar de deur loop staan ze netjes te wachten om naar binnen te gaan.. ze horen het kloppen en weten dat ze dan naar binnen moeten .
Ik probeer rekening te houden met het feit dat ze er misschien geen jaren meer zullen zijn maar ik kan en wil ze absoluut nog niet missen! Hoewel ik het verschil tussen mens en dier absoluut erken (al zijn het zeker niet "maar" dieren) zijn ze enorm belangrijk voor me.
Sterkte, het is vreselijk als je je beestje zo jong en zo onverwacht kwijtraakt!
Ik probeer rekening te houden met het feit dat ze er misschien geen jaren meer zullen zijn maar ik kan en wil ze absoluut nog niet missen! Hoewel ik het verschil tussen mens en dier absoluut erken (al zijn het zeker niet "maar" dieren) zijn ze enorm belangrijk voor me.
Sterkte, het is vreselijk als je je beestje zo jong en zo onverwacht kwijtraakt!
woensdag 1 april 2009 om 20:27
'het is maar een dier'
mensen die dat zeggen weten niet hoe het is om van dieren te houden.....heb 2 katten en moet niet denken aan de dag dat ik ooit afscheid van mijn jongens moet nemen...... en daar denk ik dus ook maar niet aan, hou zo veel van die 2 etterbakjes!
Sterkte Lunisy, voor jou en je vriend!
mensen die dat zeggen weten niet hoe het is om van dieren te houden.....heb 2 katten en moet niet denken aan de dag dat ik ooit afscheid van mijn jongens moet nemen...... en daar denk ik dus ook maar niet aan, hou zo veel van die 2 etterbakjes!
Sterkte Lunisy, voor jou en je vriend!
woensdag 1 april 2009 om 21:47
jee,meis wat erg!!
Leef met jullie mee!
Mosterd na de maaltijd maar mischien een tip voor andere kattenbezitters die hun kat nog "laten helpen"
Na een narcose hebbe katten het vaak erg moelijk om op temperatuur te blijven/komen.
Zorg voor een warm plekje met evt. kruik en een warme deken (achter de ramen in het zonnetje)
De kat van mn moeder is er op dezelfde manier als die van TO bijna tussenuitgepiept.
Onderkoeld en in chock (schrijf je dat zo?) heeft ze m na een paar uur onder de bank vandaan getrokken en ze was bijna te laat....moest een adrenaline(?) spuit aan te pas komen.
Mijn jongste kat is een half jaar geleden ook gecastreerd en ik ben met hem op de bank gaan liggen (heel vervelend,met een lekker boek een middag op de bank. )
kat op mn buik,dekentje erover.....zijn ze eerder over de narcose heen.
Leef met jullie mee!
Mosterd na de maaltijd maar mischien een tip voor andere kattenbezitters die hun kat nog "laten helpen"
Na een narcose hebbe katten het vaak erg moelijk om op temperatuur te blijven/komen.
Zorg voor een warm plekje met evt. kruik en een warme deken (achter de ramen in het zonnetje)
De kat van mn moeder is er op dezelfde manier als die van TO bijna tussenuitgepiept.
Onderkoeld en in chock (schrijf je dat zo?) heeft ze m na een paar uur onder de bank vandaan getrokken en ze was bijna te laat....moest een adrenaline(?) spuit aan te pas komen.
Mijn jongste kat is een half jaar geleden ook gecastreerd en ik ben met hem op de bank gaan liggen (heel vervelend,met een lekker boek een middag op de bank. )
kat op mn buik,dekentje erover.....zijn ze eerder over de narcose heen.
