Kan ik hier wat van zeggen of niet...?

Wij wonen nu een half jaar in ons nieuwe huis en ik heb een beetje een probleem.... Onze naaste buren hebben een kindje, die is erg gehandicapt. Hij is autistisch, doof en rolstoelgebonden. Niet zo'n fijne combinatie denk ik want hij is behoorlijk driftig. Regelmatig staat hij buiten echt onwijs hard te schreeuwen en trapt keihard tegen de deur als hij naar binnen wil, meerdere malen. Onze buren lijken dan niet echt sjoege te geven want ze willen hem niet meteen zijn zin geven, wat ik op zich wel begrijp, maar ik heb er dus behoorlijk last van als hij weer aan de achterdeur staat te krijsen en trappen (dreunt helemaal door). Ze laten hem dus geregeld uren alleen door de straat rijden met zijn rolstoel, ondertussen schreeuwt hij dan keihard (oke, hij is doof dus dat verstaat hij zelf ook niet denk ik).



Buiten dat heeft hij ons zoontje dus al eens te pakken genomen (ons kindje heeft een chronische ziekte, dus ik was daar zacht gezegd niet zo heeeel blij mee). Onze thuiszorg wist niet dat hij zo driftig is en zij werkt veel met autistische kindjes, liep met ons kindje daar heen voor een gezellig praatje, en toen greep hij onze zoon van 2 bij het haar en liet niet meer los. Hij is erg sterk. Ons ventje was heel overstuur. De buren zeiden dat onze thuiszorg dat niet had mogen doen, daar ben ik het gedeeltelijk wel mee eens, maar ze hebben mij nooit verteld dat hij een soort van gevaarlijk kon zijn voor kleine kindjes. Ze laten hem wel steeds uren alleen buiten op straat zonder waarschuwing aan ons. Daarbij komt dat hij regelmatig expres de weg versperd voor mij. Ik kom bijvoorbeeld op de fiets aan met kind en boodschappen en wil dan door het gangpad. Hij zet dan zijn rolstoel op de rem en gebaart dat ik daar niet langs mag. Sta je dan bepakt en bezakt. Als ik hem toch aan de kant zet (wat ik wel eens doe, want kom op, hij is de baas niet) begint hij keihard te blazen en schreeuwen uit drift.



Om ons te provoceren staat hij regelmatig op onze auto te slaan als we erbij staan en op de auto zitten dan al wel aardig wat krassen ter hoogte van de rolstoel. De buurman had ons al gewaarschuwd dat we nooit een wiel op de stoep mogen hebben staan of de autodeur open want dan gaat hij ook door het lint. Hij heeft al eens een auto helemaal gemold die met het wiel op de stoep stond. Tuurlijk proberen wij er rekening mee te houden. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik af en toe horendol wordt van al dat geschreeuw en gekrijs. Hij heeft soms wel eens driftbuien, nou dan lijkt het wel of de buren het huis aan het verbouwen zijn. Ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor ons, maar wij zitten ook niet bepaald in een jovele situatie met ons zieke kindje. Misschien dat ik daarom ook wel wat minder kan hebben. Maar het is gruwelijk irritant als je eens een nacht niet goed geslapen hebt vanwege je eigen situatie, en je wilt wat rusten, en dan staat dat kind weer constant tegen de deur te hengsten. En is het normaal dat zo een driftig kind zonder begeleiding uren buiten is?



Kan ik er wat van zeggen tegen de buren, of is dat not done?

Ik heb zelf een beetje het gevoel bij de ouders, dat ze hem heel erg zien als een gewoon kind en ook zo willen behandelen. Ze hebben ook helemaal geen thuiszorg ofzo. Ze waren laatst aan de deur of ik elke week een avond de babyfoon bij me wilde houden dan konden hun hun hobby beoefenen. Nou nee, dat doe ik niet. Heb zelf al veel zorg voor mijn zoon en ik snap niet dat ze hun 2 kindjes alleen laten. Regel dan iemand die daar zit en weet wat die moet doen met hem. Ik zou nooit onze zoon alleen laten en de babyfoon bij de buren en ja, ik weet wat het is om zelden weg te kunnen. Als wij weggaan komt er familie of thuiszorg.



We zijn ook al eens uitgenodigd op de koffie (dat was nadat hij ons zoontje had gegrepen trouwens) dus ik wilde liever niet gaan, maar ja, ze zijn best een beetje dwingend. Dus wij erheen met de kleine, nou dan is het al van; pas op, die 2 mogen niet alleen zonder toezicht ergens terecht komen (buurjongen kruipt rond) dus ik blijf constant bij mijn zoon. Op een gegeven zaten ons zoontje en ik op de grond wat te spelen, zat hij achter mij te blazen en zei de buurman; nu moet ik even opletten want hij kan zo gaan slaan. Ja, dan zit je echt lekker. Koffie was op en we zijn gegaan.



Hij is nu een jaar of 9 en hij heeft een veel lager verstandelijk vermogen dus ik denk zelf ook wel dat hij niet altijd thuis kan blijven wonen, want hij wordt steeds sterker natuurlijk.



Maar ja, ik vind het heel moeilijk om dit alles aan te kaarten. Juist omdat ik weet hoe het voelt om een ander soort kindje te hebben.

Ik weet niet of de andere buren het ook zo ervaren. Laatst was er een overbuuf (daar komt hij niet vaak langs trouwens met de rolstoel) en die zei tegen de buurvrouw van; wat heeft hij het toch weer fijn buiten he, met dit weer? Maar ja, die hoort niet dat gehengst op de achterdeur en dat gekrijs als hij naar binnen wil.



Kijk, wij wonen hier nog niet zo lang, dus je gaat ook niet alle buren langs van heb jij daar ook zo'n last van.

quote:Bambi schreef op 22 december 2008 @ 15:10:

Nou, inderdaad. Elninjoo is weer lekker bezig.



Je zou de buren hier inderdaad over aan kunnen spreken, Maleficent. Hoe is je relatie verder met hen, hebben ze ook goed gereageerd na dat vervelende incident met jouw zoontje?



Nee, ze zeiden toen dat het heel stom was van onze thuiszorg. Verder niks hoor.



We hebben niet zo'n hele goede band. We merken dat zij heel graag een beetje sociaal zijn met de buren en wij hebben dat minder.

ik denk zelf ook dat het beter is als er iemand bij hem is als hij naar buiten gaat. Maar ze zullen ook wel blij zijn dat ze de handen vrij hebben af en toe.... kan ook wel horen soms aan de buurman dat hij wat moedeloos is als hij buiten staat te krijsen tegen de buurman.

fenne, bedankt voor de toelichting (anderen ook bedankt trouwens )



Ik snap ook wel dat het voor ouders erg moeilijk is, je houdt van je kind, en natuurlijk wil je die thuis houden zo lang mogelijk. Mijn mantra is dan ook vaak dat het voor hun erger is dan voor mij. Zoals vorige week toen hij die driftbui had, dan zit ik hier aan de andere kant van de muur ook zo van; jezus dit is niet normaal. Maar ja, hun zitten ermee. En daarna zie ik hun dochtertje weglopen naar een vriendinnetje buiten en besef me dat zij ook zo vaak meemaakt dat haar broer driftbuien heeft. Lijkt me ook best belastend voor haar.



Aan de andere kant zijn het mensen die erg eigenwijs zijn. Wij wilden met hun overleggen dat de schutting vervangen werd. Want hij is oud en hij heeft een verlaging aan de achterkant, wat niet handig is met onze katten. Dan proberen ze dus ook al hun stempel erop te drukken dat zij perse een lage willen omdat ze graag een praatje kunnen maken in de achtertuin. Dus we hebben dat 1 zomer aangekeken maar deze lente gaat er gewoon een hoge schutting in.



Wat jij schrijft Fenne, herken ik wel hoor. Hij kan niet goed communiceren, wel met gebarentaal, maar hij is eigenlijk erg boos vaak tegen vreemden want dan kan hij niet duidelijk maken wat hij wil en ook niet alles wat hij wil kán en dan gaat hij dus op de auto slaan en schreeuwen etc.



Maar naar de wijkagent/politie gaan vind ik eigenlijk ook wel wat zwaar, als iemand dat bij mij zou doen zonder mij te vragen om een oplossing zou ik best boos worden.