Thuis
alle pijlers
Kan ik hier wat van zeggen of niet...?
maandag 22 december 2008 om 14:48
Wij wonen nu een half jaar in ons nieuwe huis en ik heb een beetje een probleem.... Onze naaste buren hebben een kindje, die is erg gehandicapt. Hij is autistisch, doof en rolstoelgebonden. Niet zo'n fijne combinatie denk ik want hij is behoorlijk driftig. Regelmatig staat hij buiten echt onwijs hard te schreeuwen en trapt keihard tegen de deur als hij naar binnen wil, meerdere malen. Onze buren lijken dan niet echt sjoege te geven want ze willen hem niet meteen zijn zin geven, wat ik op zich wel begrijp, maar ik heb er dus behoorlijk last van als hij weer aan de achterdeur staat te krijsen en trappen (dreunt helemaal door). Ze laten hem dus geregeld uren alleen door de straat rijden met zijn rolstoel, ondertussen schreeuwt hij dan keihard (oke, hij is doof dus dat verstaat hij zelf ook niet denk ik).
Buiten dat heeft hij ons zoontje dus al eens te pakken genomen (ons kindje heeft een chronische ziekte, dus ik was daar zacht gezegd niet zo heeeel blij mee). Onze thuiszorg wist niet dat hij zo driftig is en zij werkt veel met autistische kindjes, liep met ons kindje daar heen voor een gezellig praatje, en toen greep hij onze zoon van 2 bij het haar en liet niet meer los. Hij is erg sterk. Ons ventje was heel overstuur. De buren zeiden dat onze thuiszorg dat niet had mogen doen, daar ben ik het gedeeltelijk wel mee eens, maar ze hebben mij nooit verteld dat hij een soort van gevaarlijk kon zijn voor kleine kindjes. Ze laten hem wel steeds uren alleen buiten op straat zonder waarschuwing aan ons. Daarbij komt dat hij regelmatig expres de weg versperd voor mij. Ik kom bijvoorbeeld op de fiets aan met kind en boodschappen en wil dan door het gangpad. Hij zet dan zijn rolstoel op de rem en gebaart dat ik daar niet langs mag. Sta je dan bepakt en bezakt. Als ik hem toch aan de kant zet (wat ik wel eens doe, want kom op, hij is de baas niet) begint hij keihard te blazen en schreeuwen uit drift.
Om ons te provoceren staat hij regelmatig op onze auto te slaan als we erbij staan en op de auto zitten dan al wel aardig wat krassen ter hoogte van de rolstoel. De buurman had ons al gewaarschuwd dat we nooit een wiel op de stoep mogen hebben staan of de autodeur open want dan gaat hij ook door het lint. Hij heeft al eens een auto helemaal gemold die met het wiel op de stoep stond. Tuurlijk proberen wij er rekening mee te houden. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik af en toe horendol wordt van al dat geschreeuw en gekrijs. Hij heeft soms wel eens driftbuien, nou dan lijkt het wel of de buren het huis aan het verbouwen zijn. Ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor ons, maar wij zitten ook niet bepaald in een jovele situatie met ons zieke kindje. Misschien dat ik daarom ook wel wat minder kan hebben. Maar het is gruwelijk irritant als je eens een nacht niet goed geslapen hebt vanwege je eigen situatie, en je wilt wat rusten, en dan staat dat kind weer constant tegen de deur te hengsten. En is het normaal dat zo een driftig kind zonder begeleiding uren buiten is?
Kan ik er wat van zeggen tegen de buren, of is dat not done?
Buiten dat heeft hij ons zoontje dus al eens te pakken genomen (ons kindje heeft een chronische ziekte, dus ik was daar zacht gezegd niet zo heeeel blij mee). Onze thuiszorg wist niet dat hij zo driftig is en zij werkt veel met autistische kindjes, liep met ons kindje daar heen voor een gezellig praatje, en toen greep hij onze zoon van 2 bij het haar en liet niet meer los. Hij is erg sterk. Ons ventje was heel overstuur. De buren zeiden dat onze thuiszorg dat niet had mogen doen, daar ben ik het gedeeltelijk wel mee eens, maar ze hebben mij nooit verteld dat hij een soort van gevaarlijk kon zijn voor kleine kindjes. Ze laten hem wel steeds uren alleen buiten op straat zonder waarschuwing aan ons. Daarbij komt dat hij regelmatig expres de weg versperd voor mij. Ik kom bijvoorbeeld op de fiets aan met kind en boodschappen en wil dan door het gangpad. Hij zet dan zijn rolstoel op de rem en gebaart dat ik daar niet langs mag. Sta je dan bepakt en bezakt. Als ik hem toch aan de kant zet (wat ik wel eens doe, want kom op, hij is de baas niet) begint hij keihard te blazen en schreeuwen uit drift.
Om ons te provoceren staat hij regelmatig op onze auto te slaan als we erbij staan en op de auto zitten dan al wel aardig wat krassen ter hoogte van de rolstoel. De buurman had ons al gewaarschuwd dat we nooit een wiel op de stoep mogen hebben staan of de autodeur open want dan gaat hij ook door het lint. Hij heeft al eens een auto helemaal gemold die met het wiel op de stoep stond. Tuurlijk proberen wij er rekening mee te houden. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik af en toe horendol wordt van al dat geschreeuw en gekrijs. Hij heeft soms wel eens driftbuien, nou dan lijkt het wel of de buren het huis aan het verbouwen zijn. Ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor ons, maar wij zitten ook niet bepaald in een jovele situatie met ons zieke kindje. Misschien dat ik daarom ook wel wat minder kan hebben. Maar het is gruwelijk irritant als je eens een nacht niet goed geslapen hebt vanwege je eigen situatie, en je wilt wat rusten, en dan staat dat kind weer constant tegen de deur te hengsten. En is het normaal dat zo een driftig kind zonder begeleiding uren buiten is?
Kan ik er wat van zeggen tegen de buren, of is dat not done?
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 27 december 2008 om 13:30
quote:fenne8 schreef op 23 december 2008 @ 15:24:
Fijn dat je wat aan mijn posting had! Denk dat je in je laatste post goed beschrijft en aanvoelt hoe het misschien wel voor die ouders is. Buiten heeft het jongetje meer vrijheid en kan meer zijn gang gaan. Hij kan daar rond rijden wat hij binnen niet kan. Kan me dus goed voorstellen dat ouders juist om driftbuien te voorkomen hem buiten laten. (jongetje is buiten misschien ook wel gelukkiger dan binnen) En dat hij dan flipt om dingen die voor hem anders zijn, dat hoort bij zijn beperking. Maar dat neemt niet weg dat het idd niet kan, hij kan natuurlijk geen dingen beschadigen en al helemaal geen mensen aanvallen. Maar als ik het zo lees denk ik niet dat het mogelijk is dit jongetje dat te leren. Hij kan zich niet inleven in andere mensen, snapt niet dat hij anderen pijn doet. En dat het daarom dus voor hem juist beter zou kunnen zijn om in een instelling te wonen waar hij eigenlijk meer vrijheid zou kunnen hebben omdat hij daar op een terrein wel gecontroleerd rond kan rijden en meer zijn gang kan gaan. Maar ja, dat is makkelijk gezegd en is zo te horen op dit moment voor ouders nog geen reëele optie.
Dat laatste stuk van je post vooral, daar ben ik het geheel mee eens: het is waarschijnlijk alleen maar beter voor iedereen dat hij ergens anders gaat wonen (of op z'n minst intensieve begeleiding krijgt, maar dat gaat denk ik alleen maar als hij ook in zo'n instelling woont). Het lijkt me van groot belang dat dit ook aan de ouders duidelijk wordt gemaakt, en dan liefst door zo'n professional: dat het voor iedereen beter is (en dan bedoel ik in eerste instantie kind zelf en gezin). Ik weet niet wie schreef over het dochtertje wat ze ook nog hebben, maar dat moet toch vreselijk zijn? En dat hij in z'n eigen huis niet normaal uit de voeten kan. Ik snap best dat het voor de ouders heel moeilijk is, maar mij lijkt dat een aanzienlijk deel van zijn frustraties juist voortkomt uit de situatie zoals die is. Dat hij zich thuis niet goed kan redden met de rolstoel, dat hij eigenlijk steeds te veel is, dat hij waarschijnlijk veel meer negatieve reacties krijgt dan positieve en natuurlijk de frustratie over zijn stoornis, het niet kunnen communiceren, het in de rolstoel zitten etc. Door de situatie voor een groot deel feitelijk te ontkennen wordt het er niet beter op.
Tja, blijft de vraag wat jij kan doen. Toch op een of andere manier het gesprek aangaan, al snap ik heel goed dat dat moeilijk is, zeker omdat die ouders in een soort ontkenning lijken te zitten. Die aankaarting van hulp lijkt me wel goed.
Fijn dat je wat aan mijn posting had! Denk dat je in je laatste post goed beschrijft en aanvoelt hoe het misschien wel voor die ouders is. Buiten heeft het jongetje meer vrijheid en kan meer zijn gang gaan. Hij kan daar rond rijden wat hij binnen niet kan. Kan me dus goed voorstellen dat ouders juist om driftbuien te voorkomen hem buiten laten. (jongetje is buiten misschien ook wel gelukkiger dan binnen) En dat hij dan flipt om dingen die voor hem anders zijn, dat hoort bij zijn beperking. Maar dat neemt niet weg dat het idd niet kan, hij kan natuurlijk geen dingen beschadigen en al helemaal geen mensen aanvallen. Maar als ik het zo lees denk ik niet dat het mogelijk is dit jongetje dat te leren. Hij kan zich niet inleven in andere mensen, snapt niet dat hij anderen pijn doet. En dat het daarom dus voor hem juist beter zou kunnen zijn om in een instelling te wonen waar hij eigenlijk meer vrijheid zou kunnen hebben omdat hij daar op een terrein wel gecontroleerd rond kan rijden en meer zijn gang kan gaan. Maar ja, dat is makkelijk gezegd en is zo te horen op dit moment voor ouders nog geen reëele optie.
Dat laatste stuk van je post vooral, daar ben ik het geheel mee eens: het is waarschijnlijk alleen maar beter voor iedereen dat hij ergens anders gaat wonen (of op z'n minst intensieve begeleiding krijgt, maar dat gaat denk ik alleen maar als hij ook in zo'n instelling woont). Het lijkt me van groot belang dat dit ook aan de ouders duidelijk wordt gemaakt, en dan liefst door zo'n professional: dat het voor iedereen beter is (en dan bedoel ik in eerste instantie kind zelf en gezin). Ik weet niet wie schreef over het dochtertje wat ze ook nog hebben, maar dat moet toch vreselijk zijn? En dat hij in z'n eigen huis niet normaal uit de voeten kan. Ik snap best dat het voor de ouders heel moeilijk is, maar mij lijkt dat een aanzienlijk deel van zijn frustraties juist voortkomt uit de situatie zoals die is. Dat hij zich thuis niet goed kan redden met de rolstoel, dat hij eigenlijk steeds te veel is, dat hij waarschijnlijk veel meer negatieve reacties krijgt dan positieve en natuurlijk de frustratie over zijn stoornis, het niet kunnen communiceren, het in de rolstoel zitten etc. Door de situatie voor een groot deel feitelijk te ontkennen wordt het er niet beter op.
Tja, blijft de vraag wat jij kan doen. Toch op een of andere manier het gesprek aangaan, al snap ik heel goed dat dat moeilijk is, zeker omdat die ouders in een soort ontkenning lijken te zitten. Die aankaarting van hulp lijkt me wel goed.
zaterdag 27 december 2008 om 14:23
Uithuisplaatsing lijkt me wat voorbarig, maar het zou wel raadzaam zijn als een van de ouders met deze jongen naar buiten ging. Ik zet ook wel eens een stoel neer voor onze tuin zodat ik mijn kinderen in de straat in de gaten kan houden (4 en 3 jaar oud) of ik ga in de speeltuin zitten met een kopje thee en een magazine. Zo kunnen de ouders ook meteen ingrijpen als ie wat vernielt of onaardig doet tegen andere kinderen.
zaterdag 27 december 2008 om 14:46
Er zijn hier al heel veel goede (en respectvolle) tips gegeven om dit probleem aan te pakken,
Ik kom je alleen sterkte wensen, en je op het hart drukken niet te lang te wachten met stappen ondernemen,
Jouw kind heeft ook recht op een veilige omgeving om op te groeien, hij is nog maar twee, maar strakjes zal hij toch ook onbezorgt buiten willen spelen?
Jij wilt hem toch (vooral ook omdat hij ziek is) de allerbeste zorg kunnen geven, bovendien is het fijn om in je eigen huis rust te hebben, en dat je spullen heel blijven,
Ik kom je alleen sterkte wensen, en je op het hart drukken niet te lang te wachten met stappen ondernemen,
Jouw kind heeft ook recht op een veilige omgeving om op te groeien, hij is nog maar twee, maar strakjes zal hij toch ook onbezorgt buiten willen spelen?
Jij wilt hem toch (vooral ook omdat hij ziek is) de allerbeste zorg kunnen geven, bovendien is het fijn om in je eigen huis rust te hebben, en dat je spullen heel blijven,
zaterdag 27 december 2008 om 15:01
Er staan inderdaad een heleboel goede tips. Ik ben eigenlijk nog aan het nadenken over het hoe en wat. Zit zelf helemaal niet lekker in mijn vel vanwege onze eigen situatie en dat maakt het nu wel extra moeilijk dat ik zoiets heb van; moet ik dit nu aangaan want stel het wordt 1 groot drama, dan heb ik dat er ook nog bij. Het zijn toch je buren waar je geen ellende mee wil. Maar er moet wel wat gebeuren, dat ben ik me wel bewust. Net ook weer luisterende getuige geweest van een enorme driftbui hiernaast. Misschien is een vertrouwensarts wel een hele goede om wat advies in te winnen.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 27 december 2008 om 23:37
Wat een vervelende situatie!
Even over het herrie schoppen in huis. Heb je zelf misschien de mogelijkheid om wat kasten te verplaatsen? Onze eigen ervaring is dat als er kasten staan tegen de muren van de buren, dit een behoorlijk deel van het geluid dempt.
Als je dat al hebt..... oei. Dan is het dus echt erg en wordt het misschien inderdaad tijd voor een vertrouwensarts. Als je in een dorp woont met maar 1 huisarts dan is de kans groot dat deze het kind ook kent, dus dan kun je daar ook terecht.
Je zou ook eens kunnen aankaarten of ze wellicht hun huis kunnen aanpassen. De gemeente neemt daarvan een groot deel van de kosten op zich. Ja, belastinggeld maarja, in geval van een handicap heb je daar wel gewoon recht op.
Veel sterkte ermee. Soms zou je willen dat je dingen eerder weet... (of had je dit huis gekocht als je dit had geweten?)
Even over het herrie schoppen in huis. Heb je zelf misschien de mogelijkheid om wat kasten te verplaatsen? Onze eigen ervaring is dat als er kasten staan tegen de muren van de buren, dit een behoorlijk deel van het geluid dempt.
Als je dat al hebt..... oei. Dan is het dus echt erg en wordt het misschien inderdaad tijd voor een vertrouwensarts. Als je in een dorp woont met maar 1 huisarts dan is de kans groot dat deze het kind ook kent, dus dan kun je daar ook terecht.
Je zou ook eens kunnen aankaarten of ze wellicht hun huis kunnen aanpassen. De gemeente neemt daarvan een groot deel van de kosten op zich. Ja, belastinggeld maarja, in geval van een handicap heb je daar wel gewoon recht op.
Veel sterkte ermee. Soms zou je willen dat je dingen eerder weet... (of had je dit huis gekocht als je dit had geweten?)
zaterdag 14 februari 2009 om 10:11
Wij neigen nu toch wel heel erg naar de vertrouwensarts. We hebben de buurvrouw van de andere kant gesproken en die zei dat ze ook wel eens wat gezegd had/over gevraagd had, maar dat de buren zich er niks van aantrekken. Zij vindt het met name heel vervelend om in de zomervakantie als het mooi weer is, de hele dag in het geschreeuw te zitten. En ook bij een klein nichtje van haar heeft buurjongen agressief aan het haar getrokken en vast gehouden toen het kind langsliep. En bij hun slaat hij op de auto's etc en geeft de buurman bij hun ook aan, waar de auto moet staan, ipv zoon te begeleiden buiten. Maar anyway, toen de andere buurvrouw vroeg hoe het nou moest met het geschreeuw buiten, vroeg buurvrouw of ze dan niet beter met een walkman in de tuin kon gaan zitten, en verder doen ze er niks aan... ze corrigeren hem ook niet als hij keihard schreeuwt (weet ook niet of dat kan bij een doof kind, maar ja).
En de laatste weekenden is het met name qua driftbuien heel erg, ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor mij, maar wij horen dus de heeele dag gebonk, gedreun en geschreeuw. En ik moet eerlijk zeggen dat wij door onze eigen omstandigheden gewoon de puf niet hebben om het gesprek aan te gaan, ook al omdat ik niet het gevoel heb dat ze zich er ook maar iets van aantrekken van een ander. Dat kan ik wel opmaken uit eerdere gesprekken die we gehad hebben over andere zaken (zoals bijv de nieuwe schutting die wij graag 'hoog' willen, en zij 'laag' want dat is 'gezelliger' volgens hun, maar goed, andere discussie) maar het is nu zaterdag en ik zit al weer een half uur in het gedreun, het huilen staat me nader dan het lachen kan ik vertellen.
En de laatste weekenden is het met name qua driftbuien heel erg, ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor mij, maar wij horen dus de heeele dag gebonk, gedreun en geschreeuw. En ik moet eerlijk zeggen dat wij door onze eigen omstandigheden gewoon de puf niet hebben om het gesprek aan te gaan, ook al omdat ik niet het gevoel heb dat ze zich er ook maar iets van aantrekken van een ander. Dat kan ik wel opmaken uit eerdere gesprekken die we gehad hebben over andere zaken (zoals bijv de nieuwe schutting die wij graag 'hoog' willen, en zij 'laag' want dat is 'gezelliger' volgens hun, maar goed, andere discussie) maar het is nu zaterdag en ik zit al weer een half uur in het gedreun, het huilen staat me nader dan het lachen kan ik vertellen.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 14 februari 2009 om 12:43
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar het lijkt me het beste voor iedereen als er wel met de ouders gesproken wordt. Dit kan toch niet zo doorgaan? De ouders doen weinig aan de overlast, waarschijnlijk omdat ze niet bij machte zijn om er iets aan te veranderen of misschien willen ze het niet zien. Wanneer ze vaker klachten van buren krijgen, zullen ze misschien wel meer gaan nadenken en tot een oplossing moeten komen. Dat het kind er niets aan kan doen, doet er m.i. niet zoveel toe. Ik denk dat het voor het kind uiteindelijk ook beter zal zijn wanneer hij in een woonomgeving zit die beter bij zijn situatie past.
En hoever wil je het laten gaan, dadelijk doet hij jullie kind iets ernstigs aan. Ga praten, want op deze manier gaat het gewoon niet.
En hoever wil je het laten gaan, dadelijk doet hij jullie kind iets ernstigs aan. Ga praten, want op deze manier gaat het gewoon niet.
Cum non tum age
zaterdag 14 februari 2009 om 14:47
Zijn het koophuizen of huurhuizen? Bij huurhuizen contact opnemen met de verhuurder. Bij koophuizen met de gemeente of wijkagent. De ouders hebben namelijk recht op een aangepaste woning, danwel aanpassingen gefinanciert door de gemeente. Denk aan rolstoelingang bij de deur, extra geluidsisolatie of zelfs een andere woning. De schade aan de auto verhalen op de buren. En als die niet meewerken of je vind het vervelend om ze aan te spreken, je eigen verzekeringsmaatschappij bellen en dan spreken zij de buren aan. Trek aan de bel en als je het niet via de buren wilt/kunt doen, dan maar via instanties.
Je kunt overwegen om het AMK in te schakelen. Niet zozeer voor mishandeling, maar zeker wel voor verwaarlozing. Het alleen buiten laten uren aan een stuk, laten gillen en slaan, niet ingrijpen, geen hulp van buitenaf inschakelen etc. valt onder verwaarlozing. Deze jongens krijgt duidelijk niet de zorg die hij nodig heeft. En als het AMK voor de zoon niets kan doen, kunnen zij in ieder geval voor de dochter in kwestie komen. Zij heeft namelijk te lijden onder de problemen van haar broer en de vermoeide laat maar waaien houding van de ouders. Sterkte.
Je kunt overwegen om het AMK in te schakelen. Niet zozeer voor mishandeling, maar zeker wel voor verwaarlozing. Het alleen buiten laten uren aan een stuk, laten gillen en slaan, niet ingrijpen, geen hulp van buitenaf inschakelen etc. valt onder verwaarlozing. Deze jongens krijgt duidelijk niet de zorg die hij nodig heeft. En als het AMK voor de zoon niets kan doen, kunnen zij in ieder geval voor de dochter in kwestie komen. Zij heeft namelijk te lijden onder de problemen van haar broer en de vermoeide laat maar waaien houding van de ouders. Sterkte.
zaterdag 14 februari 2009 om 21:42
Ik kan me zo goed voorstellen dat jij het niet leuk vindt om thuis te zijn als je de hele tijd dat gebonk en geschreeuw hoort... heb het zelf gehad met een asociale buurman die luid muziek draaide en hard meezong. Het was een verademing dat hij ging samenwonen in een ander huis en intussen hebben we al twee keer een stel naast ons gehad waar we nooit wat hoorden: heerlijk. Toen pas realiseerde ik me hoe ik me irriteerde aan mijn oude buurman...
In jullie geval is het een kind met een handicap en sociaal onaangepast. Ik denk dat jij gewoon een schutting moet kopen en er neer moet zetten. Als de buurman dan begint over "niet gezellig" kun je gewoon zeggen dat je graag privacy hebt, aangezien je al veel van hun dagelijks leven meekrijgt. Echt no way dat ik daar een lage schutting neer ging zetten! En als die jongen mijn auto zou beschadigen of zou slaan, zou ik er absoluut niet anders mee omgaan dan als het de buurjongen zou zijn die naar een gewone school zou gaan. Hij moet OF leren hoe hij zich wel moet gedragen, OF hij moet permanent begeleid worden. Helemaal als andere kinderen daar anders de dupe van worden. Het is echt heel vervelend dat die jongen geboren is met deze afwijkingen, maar blijkbaar is hij ook niet gelukkig.
In jullie geval is het een kind met een handicap en sociaal onaangepast. Ik denk dat jij gewoon een schutting moet kopen en er neer moet zetten. Als de buurman dan begint over "niet gezellig" kun je gewoon zeggen dat je graag privacy hebt, aangezien je al veel van hun dagelijks leven meekrijgt. Echt no way dat ik daar een lage schutting neer ging zetten! En als die jongen mijn auto zou beschadigen of zou slaan, zou ik er absoluut niet anders mee omgaan dan als het de buurjongen zou zijn die naar een gewone school zou gaan. Hij moet OF leren hoe hij zich wel moet gedragen, OF hij moet permanent begeleid worden. Helemaal als andere kinderen daar anders de dupe van worden. Het is echt heel vervelend dat die jongen geboren is met deze afwijkingen, maar blijkbaar is hij ook niet gelukkig.
zaterdag 14 februari 2009 om 23:01
Ik snap ook oprecht niet dat zij zich niks aantrekken van die enorme driftbuien. Wij zijn nou met onze kleine medicatie aan het afbouwen en dan heeft hij soms ook dagen dat hij niks met zichzelf aankan en ook driftig wordt enzo, ik vind dat zo sneu. Ben altijd blij als hij weer lekker in zijn vel zit. Vind het daarom ook zo raar dat zij dat uren laten doorgaan. Pas als hij buiten is is hij wel gelukkig, dan zie ik hem met een grote glimlach naar planten kijken enzo, dat vindt hij heel fijn. Maar hij ziet het hele buitengebeuren wel als zijn eigen wereld en alles wat niet klopt (auto die verkeerd staat, kindje wat langsloopt) wordt hij agressief van. Dat is toch eigenlijk ook heel zielig! Ik hoorde wel van de buurvrouw wat er vorig jaar iemand heel boos aan de deur heeft gestaan omdat kind uren buiten was in de winter in zijn rolstoel zonder muts en handschoenen aan. Die wilde toen al de kinderbescherming bellen. Maar ze hebben echt een plaat voor hun hoofd. Ze wilden dat wij 1 keer per week de babyfoon een avond thuis hadden staan, zodat ze naar hun gezamenlijke hobby konden gaan. Ik heb dat geweigerd want wij hebben al zorg genoeg aan ons eigen kind en ik wil die verantwoordelijkheid niet voor zo'n zwaar gehandicapt kind, en ze lopen dan serieus de hele buurt af wie het wel wil doen, dus die babyfoon staat nu 7 huizen verderop ofzo. Lekker veilig als er brand uitbreekt. Denk dat zij zo gewoon mogelijk willen leven, zo lijkt het wel soms...
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 14 februari 2009 om 23:07
Ik ga maandag advies inwinnen bij een vertrouwensarts. Hoe ik het beste eea kan aanpakken. Ik ben het eens met jullie dat direct aanspreken misschien het beste is, maar als ik terugkijk op hoe ze reageerden toen ons ventje was gegrepen en wat ze tegen de buurvrouw zeggen over die walkman, denk ik niet dat ze daar wat mee gaan doen.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 14 februari 2009 om 23:25
Ik heb een tijdje een client (volwassen) gehad die ook zo autistisch was. Die kon ook uit het niets slaan. En hij sloeg bijvoorbeeld alle Ford Ka's die op zijn pad kwamen aan flarden. Hij was daarin niet te stoppen... maar hij woonde dus wel in een instelling. En kreeg ook medicatie om rustiger te worden.
Wat ik hiermee bedoel. Ik denk dat dat jongetje echt niet thuis zou moeten wonen. Misschien jeugdzorg inschakelen? Het is wel sneaky, maar zulke mensen zijn vaak erg proffesioneel en kunnen je buren er misschien van overtuigen om hulp te nemen voor dat jongetje. Misschien zou ik zelfs wel ergens kindermishandeling melden. Want ik vind het eigenlijk verwaarlozing als je je kind uren alleen op straat laat. Zeker een verstandelijk beperkt kind.
Wat ik hiermee bedoel. Ik denk dat dat jongetje echt niet thuis zou moeten wonen. Misschien jeugdzorg inschakelen? Het is wel sneaky, maar zulke mensen zijn vaak erg proffesioneel en kunnen je buren er misschien van overtuigen om hulp te nemen voor dat jongetje. Misschien zou ik zelfs wel ergens kindermishandeling melden. Want ik vind het eigenlijk verwaarlozing als je je kind uren alleen op straat laat. Zeker een verstandelijk beperkt kind.
zondag 15 februari 2009 om 23:34
He wat een ontzettend vervelende woonsituatie Maleficent. Ik zou er ook knettergek van worden en vind dat je je al ongelooflijk inhoudt. Dat vind ik niet nodig, je hebt duidelijk voortdurend last van de jongen, daar mag best wat aan gebeuren. Het gaat immers om je wooncomfort. Natuurlijk is het af en toe geven en nemen wanneer buren kinderen hebben, maar dit is geen gewone situatie. Het klinkt alsof dat kind de hele buurt in zijn ban houdt. Tijd om er wat aan te doen dus, daar heb je alle recht toe en het is misschien ook wel beter voor de ouders en de jongen.
maandag 16 februari 2009 om 13:15
Misschien hardstikke mosterd hoor, maar hebben ze geen PGB voor hun zoon aangevraagd? Dan kunnen ze begeleiding voor hem krijgen en misschien eens een weekend op een zorgboederij,
Ik heb 2 zoontjes met een autistische stoornis, en ik weet wat het is als er hier een een driftbui heeft of in paniek staat te schreeuwen buiten, je bent hardstikke machteloos want je kan het niet altijd voor zijn..
En hier hebben de buren er ook last van, ja..
Ik heb 2 zoontjes met een autistische stoornis, en ik weet wat het is als er hier een een driftbui heeft of in paniek staat te schreeuwen buiten, je bent hardstikke machteloos want je kan het niet altijd voor zijn..
En hier hebben de buren er ook last van, ja..
maandag 16 februari 2009 om 13:38
Mariah, wat doe jij er dan aan om het draagbaar te maken voor je buren? Ik kan me voorstellen dat je als moeder ook zo weinig kan, maar dit jongetje vernielt echt spullen en dat kan simpel voorkomen worden door begeleiding of lekker in de achtertuin naar plantjes te laten kijken.
Onverantwoord overigens dat ze hem alleen laten en een babyfoon droppen! Dat doe je met babies als je even weg moet, maar niet als je een hobby gaat beoefenen. Hij kan van alles uithalen, net zoals een kind zonder beperkingen.
Onverantwoord overigens dat ze hem alleen laten en een babyfoon droppen! Dat doe je met babies als je even weg moet, maar niet als je een hobby gaat beoefenen. Hij kan van alles uithalen, net zoals een kind zonder beperkingen.
maandag 16 februari 2009 om 14:45
quote:LouiseP schreef op 16 februari 2009 @ 13:38:
Mariah, wat doe jij er dan aan om het draagbaar te maken voor je buren? Ik kan me voorstellen dat je als moeder ook zo weinig kan, maar dit jongetje vernielt echt spullen en dat kan simpel voorkomen worden door begeleiding of lekker in de achtertuin naar plantjes te laten kijken.
Onverantwoord overigens dat ze hem alleen laten en een babyfoon droppen! Dat doe je met babies als je even weg moet, maar niet als je een hobby gaat beoefenen. Hij kan van alles uithalen, net zoals een kind zonder beperkingen.
Helaas kan ik er weinig aan doen, behalve gelijk reageren als er een buiten staat te brullen, en buiten blijf ik er zoveel mogelijk bij, maar dat lukt ook niet altijd..
Ik heb zo'n idee dat de ouders er niet zo goed mee om kunnen gaan, en dat ze ook geen begeleiding krijgen van een instantie.
Ze kunnen wel een PGB aanvragen en daarmee kunnen ze zorg en opvang inkopen dus ook iemand die met hem naar buiten kan gaan, en dat hij zo aggressief doet als er b.v. een autodeur openstaat dat is echt autistisch gedrag, hij begrijpt het niet, en ergens is het heel sneu dat hij en de ouders geen goede begeleiding krijgen.
Als je buurjongen aan de deur staat te krijsen enzo kunnen ze maar beter opendoen, dit heeft niets te maken met zijn zin geven, maar met zijn handicap, en daarom denk ik ook dat de ouders er zich niet zo in verdiept hebben.
Als mijn kinderen in de vakantie buiten spelen en ik zie ze een tijdje niet, denk ik ook weleens stiekem aaahh lekker rustig, maar ga dan toch maar weer eens kijken...
Mariah, wat doe jij er dan aan om het draagbaar te maken voor je buren? Ik kan me voorstellen dat je als moeder ook zo weinig kan, maar dit jongetje vernielt echt spullen en dat kan simpel voorkomen worden door begeleiding of lekker in de achtertuin naar plantjes te laten kijken.
Onverantwoord overigens dat ze hem alleen laten en een babyfoon droppen! Dat doe je met babies als je even weg moet, maar niet als je een hobby gaat beoefenen. Hij kan van alles uithalen, net zoals een kind zonder beperkingen.
Helaas kan ik er weinig aan doen, behalve gelijk reageren als er een buiten staat te brullen, en buiten blijf ik er zoveel mogelijk bij, maar dat lukt ook niet altijd..
Ik heb zo'n idee dat de ouders er niet zo goed mee om kunnen gaan, en dat ze ook geen begeleiding krijgen van een instantie.
Ze kunnen wel een PGB aanvragen en daarmee kunnen ze zorg en opvang inkopen dus ook iemand die met hem naar buiten kan gaan, en dat hij zo aggressief doet als er b.v. een autodeur openstaat dat is echt autistisch gedrag, hij begrijpt het niet, en ergens is het heel sneu dat hij en de ouders geen goede begeleiding krijgen.
Als je buurjongen aan de deur staat te krijsen enzo kunnen ze maar beter opendoen, dit heeft niets te maken met zijn zin geven, maar met zijn handicap, en daarom denk ik ook dat de ouders er zich niet zo in verdiept hebben.
Als mijn kinderen in de vakantie buiten spelen en ik zie ze een tijdje niet, denk ik ook weleens stiekem aaahh lekker rustig, maar ga dan toch maar weer eens kijken...
maandag 16 februari 2009 om 14:47
quote:LouiseP schreef op 16 februari 2009 @ 13:38:
Mariah, wat doe jij er dan aan om het draagbaar te maken voor je buren? Ik kan me voorstellen dat je als moeder ook zo weinig kan, maar dit jongetje vernielt echt spullen en dat kan simpel voorkomen worden door begeleiding of lekker in de achtertuin naar plantjes te laten kijken.
Onverantwoord overigens dat ze hem alleen laten en een babyfoon droppen! Dat doe je met babies als je even weg moet, maar niet als je een hobby gaat beoefenen. Hij kan van alles uithalen, net zoals een kind zonder beperkingen.
Helaas kan ik er weinig aan doen, behalve gelijk reageren als er een buiten staat te brullen, en buiten blijf ik er zoveel mogelijk bij, maar dat lukt ook niet altijd..
Ik heb zo'n idee dat de ouders er niet zo goed mee om kunnen gaan, en dat ze ook geen begeleiding krijgen van een instantie.
Ze kunnen wel een PGB aanvragen en daarmee kunnen ze zorg en opvang inkopen dus ook iemand die met hem naar buiten kan gaan, en dat hij zo aggressief doet als er b.v. een autodeur openstaat dat is echt autistisch gedrag, hij begrijpt het niet, en ergens is het heel sneu dat hij en de ouders geen goede begeleiding krijgen.
Als je buurjongen aan de deur staat te krijsen enzo kunnen ze maar beter opendoen, dit heeft niets te maken met zijn zin geven, maar met zijn handicap, en daarom denk ik ook dat de ouders er zich niet zo in verdiept hebben.
Als mijn kinderen in de vakantie buiten spelen en ik zie ze een tijdje niet, denk ik ook weleens stiekem aaahh lekker rustig maar ga dan toch maar weer eens kijken...
Mariah, wat doe jij er dan aan om het draagbaar te maken voor je buren? Ik kan me voorstellen dat je als moeder ook zo weinig kan, maar dit jongetje vernielt echt spullen en dat kan simpel voorkomen worden door begeleiding of lekker in de achtertuin naar plantjes te laten kijken.
Onverantwoord overigens dat ze hem alleen laten en een babyfoon droppen! Dat doe je met babies als je even weg moet, maar niet als je een hobby gaat beoefenen. Hij kan van alles uithalen, net zoals een kind zonder beperkingen.
Helaas kan ik er weinig aan doen, behalve gelijk reageren als er een buiten staat te brullen, en buiten blijf ik er zoveel mogelijk bij, maar dat lukt ook niet altijd..
Ik heb zo'n idee dat de ouders er niet zo goed mee om kunnen gaan, en dat ze ook geen begeleiding krijgen van een instantie.
Ze kunnen wel een PGB aanvragen en daarmee kunnen ze zorg en opvang inkopen dus ook iemand die met hem naar buiten kan gaan, en dat hij zo aggressief doet als er b.v. een autodeur openstaat dat is echt autistisch gedrag, hij begrijpt het niet, en ergens is het heel sneu dat hij en de ouders geen goede begeleiding krijgen.
Als je buurjongen aan de deur staat te krijsen enzo kunnen ze maar beter opendoen, dit heeft niets te maken met zijn zin geven, maar met zijn handicap, en daarom denk ik ook dat de ouders er zich niet zo in verdiept hebben.
Als mijn kinderen in de vakantie buiten spelen en ik zie ze een tijdje niet, denk ik ook weleens stiekem aaahh lekker rustig maar ga dan toch maar weer eens kijken...
maandag 16 februari 2009 om 22:33
Wat ik al eerder zei, ze leggen de verantwoordelijkheid heel erg bij anderen. Zo van; buurman waarschuwt mensen dat ze de autodeur niet open mogen laten of een wiel op de stoep en denkt dat het daarmee klaar is. Maar ook ik krijg wel eens bezoek en vergeet dat wel te melden. Ik vind niet dat ik dan daarvoor verantwoordelijk ben. En toen ons kindje gegrepen was, dat was de schuld van onze thuiszorg, niet van hun of het kind. Kindje heeft overdag wel dagbesteding/school. Ze hebben verder helemaal geen hulp in huis, want ze gebruiken het PGB om zichzelf in te huren om bij hem thuis te zijn als hij terug komt van school. Ik vind het ook zielig dat hij zo hard moet schreeuwen om 'zijn zin te krijgen' kan me niet voorstellen dat dat zo de bedoeling is, en dat dat kind er enorm gefrustreerd van raakt en zich onbegrepen voelt. Hun spraken dat ook zo uit naar ons van; wij laten hem wel even schreeuwen hoor, want hij moet leren dat hij moet wachten etc maar ik denk gewoon niet dat het zo werkt bij een zwaar autistisch persoon. Nogmaals, ik geloof wel dat ze goede bedoelingen hebben, natuurlijk want het is hun kind en ze houden van hem, maar dat ze er toch veel te makkelijk over denken.
Stressed is just desserts spelled backwards
