Thuis
alle pijlers
Kan ik hier wat van zeggen of niet...?
maandag 22 december 2008 om 14:48
Wij wonen nu een half jaar in ons nieuwe huis en ik heb een beetje een probleem.... Onze naaste buren hebben een kindje, die is erg gehandicapt. Hij is autistisch, doof en rolstoelgebonden. Niet zo'n fijne combinatie denk ik want hij is behoorlijk driftig. Regelmatig staat hij buiten echt onwijs hard te schreeuwen en trapt keihard tegen de deur als hij naar binnen wil, meerdere malen. Onze buren lijken dan niet echt sjoege te geven want ze willen hem niet meteen zijn zin geven, wat ik op zich wel begrijp, maar ik heb er dus behoorlijk last van als hij weer aan de achterdeur staat te krijsen en trappen (dreunt helemaal door). Ze laten hem dus geregeld uren alleen door de straat rijden met zijn rolstoel, ondertussen schreeuwt hij dan keihard (oke, hij is doof dus dat verstaat hij zelf ook niet denk ik).
Buiten dat heeft hij ons zoontje dus al eens te pakken genomen (ons kindje heeft een chronische ziekte, dus ik was daar zacht gezegd niet zo heeeel blij mee). Onze thuiszorg wist niet dat hij zo driftig is en zij werkt veel met autistische kindjes, liep met ons kindje daar heen voor een gezellig praatje, en toen greep hij onze zoon van 2 bij het haar en liet niet meer los. Hij is erg sterk. Ons ventje was heel overstuur. De buren zeiden dat onze thuiszorg dat niet had mogen doen, daar ben ik het gedeeltelijk wel mee eens, maar ze hebben mij nooit verteld dat hij een soort van gevaarlijk kon zijn voor kleine kindjes. Ze laten hem wel steeds uren alleen buiten op straat zonder waarschuwing aan ons. Daarbij komt dat hij regelmatig expres de weg versperd voor mij. Ik kom bijvoorbeeld op de fiets aan met kind en boodschappen en wil dan door het gangpad. Hij zet dan zijn rolstoel op de rem en gebaart dat ik daar niet langs mag. Sta je dan bepakt en bezakt. Als ik hem toch aan de kant zet (wat ik wel eens doe, want kom op, hij is de baas niet) begint hij keihard te blazen en schreeuwen uit drift.
Om ons te provoceren staat hij regelmatig op onze auto te slaan als we erbij staan en op de auto zitten dan al wel aardig wat krassen ter hoogte van de rolstoel. De buurman had ons al gewaarschuwd dat we nooit een wiel op de stoep mogen hebben staan of de autodeur open want dan gaat hij ook door het lint. Hij heeft al eens een auto helemaal gemold die met het wiel op de stoep stond. Tuurlijk proberen wij er rekening mee te houden. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik af en toe horendol wordt van al dat geschreeuw en gekrijs. Hij heeft soms wel eens driftbuien, nou dan lijkt het wel of de buren het huis aan het verbouwen zijn. Ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor ons, maar wij zitten ook niet bepaald in een jovele situatie met ons zieke kindje. Misschien dat ik daarom ook wel wat minder kan hebben. Maar het is gruwelijk irritant als je eens een nacht niet goed geslapen hebt vanwege je eigen situatie, en je wilt wat rusten, en dan staat dat kind weer constant tegen de deur te hengsten. En is het normaal dat zo een driftig kind zonder begeleiding uren buiten is?
Kan ik er wat van zeggen tegen de buren, of is dat not done?
Buiten dat heeft hij ons zoontje dus al eens te pakken genomen (ons kindje heeft een chronische ziekte, dus ik was daar zacht gezegd niet zo heeeel blij mee). Onze thuiszorg wist niet dat hij zo driftig is en zij werkt veel met autistische kindjes, liep met ons kindje daar heen voor een gezellig praatje, en toen greep hij onze zoon van 2 bij het haar en liet niet meer los. Hij is erg sterk. Ons ventje was heel overstuur. De buren zeiden dat onze thuiszorg dat niet had mogen doen, daar ben ik het gedeeltelijk wel mee eens, maar ze hebben mij nooit verteld dat hij een soort van gevaarlijk kon zijn voor kleine kindjes. Ze laten hem wel steeds uren alleen buiten op straat zonder waarschuwing aan ons. Daarbij komt dat hij regelmatig expres de weg versperd voor mij. Ik kom bijvoorbeeld op de fiets aan met kind en boodschappen en wil dan door het gangpad. Hij zet dan zijn rolstoel op de rem en gebaart dat ik daar niet langs mag. Sta je dan bepakt en bezakt. Als ik hem toch aan de kant zet (wat ik wel eens doe, want kom op, hij is de baas niet) begint hij keihard te blazen en schreeuwen uit drift.
Om ons te provoceren staat hij regelmatig op onze auto te slaan als we erbij staan en op de auto zitten dan al wel aardig wat krassen ter hoogte van de rolstoel. De buurman had ons al gewaarschuwd dat we nooit een wiel op de stoep mogen hebben staan of de autodeur open want dan gaat hij ook door het lint. Hij heeft al eens een auto helemaal gemold die met het wiel op de stoep stond. Tuurlijk proberen wij er rekening mee te houden. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik af en toe horendol wordt van al dat geschreeuw en gekrijs. Hij heeft soms wel eens driftbuien, nou dan lijkt het wel of de buren het huis aan het verbouwen zijn. Ik weet wel dat het voor hun erger is dan voor ons, maar wij zitten ook niet bepaald in een jovele situatie met ons zieke kindje. Misschien dat ik daarom ook wel wat minder kan hebben. Maar het is gruwelijk irritant als je eens een nacht niet goed geslapen hebt vanwege je eigen situatie, en je wilt wat rusten, en dan staat dat kind weer constant tegen de deur te hengsten. En is het normaal dat zo een driftig kind zonder begeleiding uren buiten is?
Kan ik er wat van zeggen tegen de buren, of is dat not done?
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 22 december 2008 om 20:44
ooooh, wat moeilijk zeg!
Ik denk dat je wel met je buren moet gaan praten. Je hebt eigenlijk geen keus. Want dit wordt alleen maar erger ben ik bang. Hij wordt groter en sterker en zal nog harder gaan schreeuwen. Misschien kun je het gesprek openen door te zeggen dat je het heel moeilijk vind om het aan te kaarten?
Kan hij niet zelf naar binnen als hij dat wil? Heeft hij daar hulp voor nodig? Anders is daar misschien nog iets te behalen. Een knop waarmee de deur automatisch opent zodat hij naar binnen kan rijden?
Wat ik trouwens nog wel het allerergst vind is dat zij er blijkbaar vanuit gaan dat jullie IEDEREEN die bij jullie komt informeren over het buurjongetje. Belachelijk toch dat jullie thuiszorg niet met je kindje naar buiten kan lopen om hem gedag te zeggen? Niet iedereen die bij jullie komt kan toch weten dat hij een bepaalde stoornis heeft? Het had ook een vriendin van je kunnen zijn die met haar kinderen bij jullie op bezoek kwam en zich van geen kwaad bewust was...
Ik denk dat je wel met je buren moet gaan praten. Je hebt eigenlijk geen keus. Want dit wordt alleen maar erger ben ik bang. Hij wordt groter en sterker en zal nog harder gaan schreeuwen. Misschien kun je het gesprek openen door te zeggen dat je het heel moeilijk vind om het aan te kaarten?
Kan hij niet zelf naar binnen als hij dat wil? Heeft hij daar hulp voor nodig? Anders is daar misschien nog iets te behalen. Een knop waarmee de deur automatisch opent zodat hij naar binnen kan rijden?
Wat ik trouwens nog wel het allerergst vind is dat zij er blijkbaar vanuit gaan dat jullie IEDEREEN die bij jullie komt informeren over het buurjongetje. Belachelijk toch dat jullie thuiszorg niet met je kindje naar buiten kan lopen om hem gedag te zeggen? Niet iedereen die bij jullie komt kan toch weten dat hij een bepaalde stoornis heeft? Het had ook een vriendin van je kunnen zijn die met haar kinderen bij jullie op bezoek kwam en zich van geen kwaad bewust was...
maandag 22 december 2008 om 21:08
Afgezien van het feit dat het me werkelijk afschuwelijk lijkt om zo'n buurjongetje te hebben (ik kan heel slecht tegen geschreeuw, raak er zelf overstuur van als ik het hoor) lees ik wel wat dingen die je over je buren schrijft die ik een beetje gek vind. Je schrijft dat ze je na het 'grijpincident' op de koffie vroegen, en dat je liever niet was gegaan maar dat ze zo dwingend waren. Terwijl ik zou denken: Mooie kans om er even over te praten, zo ontspannen mogelijk. Sowieso, als je dit soort problemen hebt, lijkt het me zaak om de communicatie zo open mogelijk te houden en de verstandhouding zo goed mogelijk, dus daar een beetje extra energie insteken lijkt me niet onwenselijk. En over die schutting: Je gaat overleggen met de buren, en vervolgens vind je het maar niks dat ze een wens hebben, namelijk een lage schutting achter (een schutting vervangen doe je meestal samen, toch?).
Oftewel, ik krijg het gevoel dat er, van jou uit, al eigenlijk niet zo heel veel open communicatie meer mogelijk is. En natuurlijk snap ik dat je veel irritatie en zorgen hebt van hun zoontje, en vindt dat zij het niet goed aanpakken (en dat ben ik met je eens) en dat je die mensen daardoor allengs minder sympathiek gaat vinden. Maar als je op wat voor manier dan ook een oplossing wilt vinden waar vooralsnog de politie buiten blijft, dan is een goede verstandhouding met je buren wel van vitaal belang, denk ik.
Ik wil je absoluut niet aanvallen en ik vind het een vreselijke situatie voor je (en ik heb het gevoel dat ik ook niet 100% helder op papier krijg wat ik bedoel) en ik hoop dat er in elk geval iets te verzinnen is waardoor het beter gaat. Gaat het buurjongetje wel overdag naar een dagbesteding ofzo?
Oftewel, ik krijg het gevoel dat er, van jou uit, al eigenlijk niet zo heel veel open communicatie meer mogelijk is. En natuurlijk snap ik dat je veel irritatie en zorgen hebt van hun zoontje, en vindt dat zij het niet goed aanpakken (en dat ben ik met je eens) en dat je die mensen daardoor allengs minder sympathiek gaat vinden. Maar als je op wat voor manier dan ook een oplossing wilt vinden waar vooralsnog de politie buiten blijft, dan is een goede verstandhouding met je buren wel van vitaal belang, denk ik.
Ik wil je absoluut niet aanvallen en ik vind het een vreselijke situatie voor je (en ik heb het gevoel dat ik ook niet 100% helder op papier krijg wat ik bedoel) en ik hoop dat er in elk geval iets te verzinnen is waardoor het beter gaat. Gaat het buurjongetje wel overdag naar een dagbesteding ofzo?
maandag 22 december 2008 om 21:12
Hee maleficent,
Wat een rotsituatie voor alle betrokkenen.
Ik zou als ik jou was de mogelijkheid onderzoeken om te verhuizen (als dat een optie is).
Volgens mij is dit heel moeilijk werkelijk te veranderen. Ik denk niet dat de buren hem uit huis gaan laten plaatsen omdat jullie er zoveel last van hebben. Ze willen nog niet eens accepteren dat hij niet is zoals alle kinderen.
Als verhuizen niet mogelijk is zou ik je eigen kindje sowieso op assertiviteitstraining doen. Ik zou trouwens over de krassen op de auto wel de buren aanspreken want dat kan echt niet.
Succes en ik zou willen dat ik iets voor je kon doen mied,
Vv.
Wat een rotsituatie voor alle betrokkenen.
Ik zou als ik jou was de mogelijkheid onderzoeken om te verhuizen (als dat een optie is).
Volgens mij is dit heel moeilijk werkelijk te veranderen. Ik denk niet dat de buren hem uit huis gaan laten plaatsen omdat jullie er zoveel last van hebben. Ze willen nog niet eens accepteren dat hij niet is zoals alle kinderen.
Als verhuizen niet mogelijk is zou ik je eigen kindje sowieso op assertiviteitstraining doen. Ik zou trouwens over de krassen op de auto wel de buren aanspreken want dat kan echt niet.
Succes en ik zou willen dat ik iets voor je kon doen mied,
Vv.
Ik geloof in leven voor de dood
maandag 22 december 2008 om 22:06
Verhuizen is wel erg makkelijk gezegd. Als jullie er nog maar een half jaar wonen, schiet je er altijd bij in. Dat het buurjongetje gedragsproblemen heeft en gehandicapt is heel erg voor jullie buren maar geen reden om het normaal te vinden dat hij overlast veroorzaakt. Ik zou de buren er gewoon op aanspreken als ik jou was.
maandag 22 december 2008 om 22:42
Misschien eens tussen neus en lippen door vragen naar welke vorm van zorg zij voor gekozen hebben met hun zoon. En dat je aan het kijken bent of er andere instanties zijn die je eventueel kunt benaderen voor hulp voor je zoon en dat je er dus eigenlijk van uit gaat dat zij met haar oudere zoon echt wel weet wat er in de zorg te koop is?
Dus meer het suggestieve toepassen, net doen alsof je er van uit gaat dat ze zorg heeft voor haar zoon en dan heel vreemd opkijken als blijkt dat het niet zo is. Tenzij je natuurlijk al via haar ooit eens te horen gekregen hebt dat ze niet aan externe zorg doen...
Dus meer het suggestieve toepassen, net doen alsof je er van uit gaat dat ze zorg heeft voor haar zoon en dan heel vreemd opkijken als blijkt dat het niet zo is. Tenzij je natuurlijk al via haar ooit eens te horen gekregen hebt dat ze niet aan externe zorg doen...
dinsdag 23 december 2008 om 09:32
dinsdag 23 december 2008 om 11:22
Maleficent, een ontzettend lastige situatie.
Heb je de beschadiging aan je auto wel eens aangekaart? Ik zou dat namelijk zeker wél doen en ik vind het niet meer dan normaal dat zij de kosten op zich nemen. Het is maar een klein dingetje van de vele issues, maar deze zou ik heel zakelijk aanpakken. (Je velt tenslotte geen enkel waardeoordeel, je wijst alleen op het feit dat er schade is en de kosten die het met zich meebrengt om dat te laten repareren.)
Misschien moet je toch ook eens heel open het gesprek aangaan over het feit dat buurjongetje urenlang over straat zwerft terwijl hij ondertussen schreeuwt, bonkt, de weg blokkeert, agressief doet en je zoontje aanvalt. Dat is lastig om te bespreken, maar het is wel wat er gebeurt en het zijn feiten.
Dus ik vind dat je best zo'n feit kan benoemen ("gister aan het eind van de middag stond je zoon 45 minuten heel hard op de deur te bonzen terwijl hij allerlei dingen uit schreeuwde" en "eergister blokkeerde hij om 14.00 uur het pad volledig toen ik terugkwam van boodschappen doen" , "2 week geleden trok hij mijn zoontje keihard aan zijn haren", etc.) en uitleggen wat dat voor jou betekent. Ik snap dat dat heel lastig is, maar als je er niet over praat weet je in ieder geval zeker dat het nooit beter wordt en sterker nog, alleen maar erger wordt. Buurjongen wordt tenslotte steeds groter en sterker, jouw zoontje zal uiteindelijk ook wat vaker naar buiten gaan en voor je het weet loopt het écht uit de hand, is je zoontje gewond, of jijzelf natuurlijk. (Er komt een dag dat jij het ook moet ontgelden, en jongens van een jaar of 11 kunnen dan al best sterk zijn - helemaal als ze weinig remmingen hebben.) Dus je zult helaas er wel over móeten praten, omdat je anders zeker weet dat het op een slechte dag uit de hand loopt.
Nodig ze uit voor de koffie en sja, gooi het toch eens op tafel..
(Nogmaals, gebruik feiten en wat het voor jóu betekent, dat komt minder beschuldigend over.)
Heb je de beschadiging aan je auto wel eens aangekaart? Ik zou dat namelijk zeker wél doen en ik vind het niet meer dan normaal dat zij de kosten op zich nemen. Het is maar een klein dingetje van de vele issues, maar deze zou ik heel zakelijk aanpakken. (Je velt tenslotte geen enkel waardeoordeel, je wijst alleen op het feit dat er schade is en de kosten die het met zich meebrengt om dat te laten repareren.)
Misschien moet je toch ook eens heel open het gesprek aangaan over het feit dat buurjongetje urenlang over straat zwerft terwijl hij ondertussen schreeuwt, bonkt, de weg blokkeert, agressief doet en je zoontje aanvalt. Dat is lastig om te bespreken, maar het is wel wat er gebeurt en het zijn feiten.
Dus ik vind dat je best zo'n feit kan benoemen ("gister aan het eind van de middag stond je zoon 45 minuten heel hard op de deur te bonzen terwijl hij allerlei dingen uit schreeuwde" en "eergister blokkeerde hij om 14.00 uur het pad volledig toen ik terugkwam van boodschappen doen" , "2 week geleden trok hij mijn zoontje keihard aan zijn haren", etc.) en uitleggen wat dat voor jou betekent. Ik snap dat dat heel lastig is, maar als je er niet over praat weet je in ieder geval zeker dat het nooit beter wordt en sterker nog, alleen maar erger wordt. Buurjongen wordt tenslotte steeds groter en sterker, jouw zoontje zal uiteindelijk ook wat vaker naar buiten gaan en voor je het weet loopt het écht uit de hand, is je zoontje gewond, of jijzelf natuurlijk. (Er komt een dag dat jij het ook moet ontgelden, en jongens van een jaar of 11 kunnen dan al best sterk zijn - helemaal als ze weinig remmingen hebben.) Dus je zult helaas er wel over móeten praten, omdat je anders zeker weet dat het op een slechte dag uit de hand loopt.
Nodig ze uit voor de koffie en sja, gooi het toch eens op tafel..
(Nogmaals, gebruik feiten en wat het voor jóu betekent, dat komt minder beschuldigend over.)
dinsdag 23 december 2008 om 11:37
Maleficient, wat een rotsituatie!
Ik heb zo'n autistje in de familie, ook eentje die dingen sloopt en onverwacht kan gaan slaan. Van zijn moeder weet ik, dat er niet heel veel aan te doen is. Je kunt natuurlijk de ouders aanspreken op schade. Geluidsoverlast zal niet te voorkomen zijn, helaas.
Vraag eens waarom ze hem zolang zonder begeleiding buiten laten. Is het om hem iets te leren, of omdat hij moet afkoelen? Misschien wordt hij buiten sneller weer rustig dan binnen?
Ik vind uren buiten zonder begeleiding wel veel hoor. Mijn neefje heeft 24/7 begeleiding, als je die een minuut uit het oog verliest ben je hem kwijt.
Ik heb zo'n autistje in de familie, ook eentje die dingen sloopt en onverwacht kan gaan slaan. Van zijn moeder weet ik, dat er niet heel veel aan te doen is. Je kunt natuurlijk de ouders aanspreken op schade. Geluidsoverlast zal niet te voorkomen zijn, helaas.
Vraag eens waarom ze hem zolang zonder begeleiding buiten laten. Is het om hem iets te leren, of omdat hij moet afkoelen? Misschien wordt hij buiten sneller weer rustig dan binnen?
Ik vind uren buiten zonder begeleiding wel veel hoor. Mijn neefje heeft 24/7 begeleiding, als je die een minuut uit het oog verliest ben je hem kwijt.
dinsdag 23 december 2008 om 11:41
Hartstikke zielig enzo voor de ouders en voor het kind zelf maar gehandicapt of niet, spullen en kind zouden toch niet door dat joch gemold mogen worden.
En ik heb ook niet het idee dat paps en mams van die jongen het nou zo goed aanpakken. En als je zelf niet eens mag parkeren waar jij wilt, bij jouw huis, omdat meneer dan uitflipt? Dan laten ze hem maar binnen denk ik dan.......of zouden ze hem juist naar buiten sturen omdat zij dan minder last van hem hebben? Hoe dan ook, gewoon zeggen waar het op staat, doet hij jouw kind of je auto nog wat, dan de politie erop af. Tis te gek voor woorden.
En ik heb ook niet het idee dat paps en mams van die jongen het nou zo goed aanpakken. En als je zelf niet eens mag parkeren waar jij wilt, bij jouw huis, omdat meneer dan uitflipt? Dan laten ze hem maar binnen denk ik dan.......of zouden ze hem juist naar buiten sturen omdat zij dan minder last van hem hebben? Hoe dan ook, gewoon zeggen waar het op staat, doet hij jouw kind of je auto nog wat, dan de politie erop af. Tis te gek voor woorden.
dinsdag 23 december 2008 om 14:44
Ik heb het er nogmaals met mijn man over gehad van hoe we dit nou het beste kunnen doen, maar het is zo moeilijk. Ik begrijp juist heel erg goed hoe moeilijk het is als je een ziek kindje hebt, ik zou er ook niet aan moeten denken om ons kindje 'weg te doen' uit huis omdat ik de zorg niet zou aankunnen (is nu niet aan de orde bij ons hoor!) En hoe naar het is als je kindje anders is dan de rest. En buurjongetje is behoorlijk autistisch, ik heb er verder geen verstand van, maar hij komt niet over als een kind dat een band voelt met veel verschillende mensen. Misschien zijn zijn ouders wel de enige met wie hij een soort van liefdesband ervaart. Waarom hij zoveel buiten is; ja de buurvrouw zegt dat hij het heerlijk vind. Hij kan uren rondrijden en hij blijft ook wel netjes op de stoep en in de buurt. Maar ja, er hoeft ook maar 1 ding te zijn wat afwijkt van wat in zijn beeld normaal is en hij flipt gewoon helemaal. Als ze hem binnen willen houden omdat het slecht weer is of hij is ziek oid merk ik dat hij wel veel meer driftbuien heeft binnenshuis. Dat hoor je heel erg goed (krijsen/bonken). Ze wonen niet in een aangepast huis dus het probleem is idd dat hij binnen wil soms en dan gaat het niet snel genoeg en maakt hij ook onwijs lawaai, maar hij kan zelf niet binnen rijden met de rolstoel. Dus dan moet de deur open, hij naar binnen getild worden, dus hij is dan ook afhankelijk van hoe snel de buren er bij zijn. Af en toe straalt de moedeloosheid er ook wel vanaf hoor, en aan de andere kant heb ik best bewondering voor hoeveel geduld ze hebben.
Nou ja een gesprek moet er wel komen denk ik. Over het slaan op de auto's en het driftige gedrag naar ons en ons zoontje toe. Ik heb al wel gevraagd aan de buurman een tijd terug hoe ik hem moet benaderen als hij in de weg staat etc en die heeft wat doven-gebaren geleerd, maar dat helpt dus niet echt. Dus tja, ik denk zelf dat hij te 'slecht' is om zo lang steeds alleen te zijn buiten, zonder begeleiding. Dat wil ik dan ook wel aangeven. Hij wordt natuurlijk wel steeds sterker.
Nou ja een gesprek moet er wel komen denk ik. Over het slaan op de auto's en het driftige gedrag naar ons en ons zoontje toe. Ik heb al wel gevraagd aan de buurman een tijd terug hoe ik hem moet benaderen als hij in de weg staat etc en die heeft wat doven-gebaren geleerd, maar dat helpt dus niet echt. Dus tja, ik denk zelf dat hij te 'slecht' is om zo lang steeds alleen te zijn buiten, zonder begeleiding. Dat wil ik dan ook wel aangeven. Hij wordt natuurlijk wel steeds sterker.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 23 december 2008 om 15:24
Fijn dat je wat aan mijn posting had! Denk dat je in je laatste post goed beschrijft en aanvoelt hoe het misschien wel voor die ouders is. Buiten heeft het jongetje meer vrijheid en kan meer zijn gang gaan. Hij kan daar rond rijden wat hij binnen niet kan. Kan me dus goed voorstellen dat ouders juist om driftbuien te voorkomen hem buiten laten. (jongetje is buiten misschien ook wel gelukkiger dan binnen) En dat hij dan flipt om dingen die voor hem anders zijn, dat hoort bij zijn beperking. Maar dat neemt niet weg dat het idd niet kan, hij kan natuurlijk geen dingen beschadigen en al helemaal geen mensen aanvallen. Maar als ik het zo lees denk ik niet dat het mogelijk is dit jongetje dat te leren. Hij kan zich niet inleven in andere mensen, snapt niet dat hij anderen pijn doet. En dat het daarom dus voor hem juist beter zou kunnen zijn om in een instelling te wonen waar hij eigenlijk meer vrijheid zou kunnen hebben omdat hij daar op een terrein wel gecontroleerd rond kan rijden en meer zijn gang kan gaan. Maar ja, dat is makkelijk gezegd en is zo te horen op dit moment voor ouders nog geen reëele optie.
Maar een gesprek met ouders over zijn gedrag naar jullie en vooral jullie zoontje toe is denk ik inderdaad wel handig. Ben heel benieuwd hoe het gaat, probeer je inderdaad tijdens het gesprek in hen in te leven. Zoals ik uit je posts lees kan je dit goed, je zit daar tenslotte niet om hen aan te vallen maar uit bezorgdheid over zijn gedrag naar jouw kind. En dat is hartstikke terecht!
Oja, en wat je schrijft over dat hij misschien wel alleen naar zijn ouders een liefdesband voelt, misschien voelt hij dat zelfs niet eens naar zijn ouders toe.... Pfoeh, ik heb het meegemaakt hoor, mensen met deze problematiek die eigenlijk geen liefde voor hun ouders (konden) voelen. Wat vreselijk is dat als ouder, dat je kind niet in staat is echt van je te houden...
Heel veel succes in ieder geval als je het gesprek nog gaat voeren. Je staat echt wel in je recht om met hen een gesprek aan te gaan, je moet inderdaad wel veilig kunnen zijn in je eigen buurt. Wie weet helpt zo'n gesprek ouders zelfs wel een stukje in hun acceptatieproces van eventuele uithuisplaatsing zoon. Want als ik het zo lees is dat onontkoombaar, hij wordt alleen maar groter en sterker en dus moeilijker te handelen. Maar ja, zoals je zelf ook schrijft, dat voelt toch voor veel ouders als 'weg doen' ook al is het soms eigenlijk juist in het belang van het kind.
Maar een gesprek met ouders over zijn gedrag naar jullie en vooral jullie zoontje toe is denk ik inderdaad wel handig. Ben heel benieuwd hoe het gaat, probeer je inderdaad tijdens het gesprek in hen in te leven. Zoals ik uit je posts lees kan je dit goed, je zit daar tenslotte niet om hen aan te vallen maar uit bezorgdheid over zijn gedrag naar jouw kind. En dat is hartstikke terecht!
Oja, en wat je schrijft over dat hij misschien wel alleen naar zijn ouders een liefdesband voelt, misschien voelt hij dat zelfs niet eens naar zijn ouders toe.... Pfoeh, ik heb het meegemaakt hoor, mensen met deze problematiek die eigenlijk geen liefde voor hun ouders (konden) voelen. Wat vreselijk is dat als ouder, dat je kind niet in staat is echt van je te houden...
Heel veel succes in ieder geval als je het gesprek nog gaat voeren. Je staat echt wel in je recht om met hen een gesprek aan te gaan, je moet inderdaad wel veilig kunnen zijn in je eigen buurt. Wie weet helpt zo'n gesprek ouders zelfs wel een stukje in hun acceptatieproces van eventuele uithuisplaatsing zoon. Want als ik het zo lees is dat onontkoombaar, hij wordt alleen maar groter en sterker en dus moeilijker te handelen. Maar ja, zoals je zelf ook schrijft, dat voelt toch voor veel ouders als 'weg doen' ook al is het soms eigenlijk juist in het belang van het kind.
dinsdag 23 december 2008 om 22:19
Dit vind ik niet kunnen, autistisch of niet. Dat hij loopt te schreeuwen is tot daar aan toe maar dat hij de weg belemmert, je zoon niet los laat en de auto's vernielt dat vind ik echt niet kunnen.
Als dat kind zo "gevaarlijk" is dan moeten ze hem niet alleen op straat laten, je gaat toch andermans eigendommen niet lopen vernielen? Ik zou er echt wat van zeggen. Jij mag je auto daar neer zetten, ik vind het juist zijn verantwoordelijkheid en wel dat 'ie zijn zoon in bedwang houdt.
Verder heb ik er niet veel verstand van maar het komt op mij over alsof de ouders het joch af en toe ook spuugzat zijn dus misschien is het tijd dat dit jochie uit huis geplaatst wordt.
Ga praten met die mensen! Jij hebt last van het geschreeuw in je eigen huis, je zoon is bang van hem, hij belemmert jouw weg én hij vernielt dure auto's! Zijn ze niet voor rede vatbaar dan zou ik aangifte doen wegens vernieling.
Als dat kind zo "gevaarlijk" is dan moeten ze hem niet alleen op straat laten, je gaat toch andermans eigendommen niet lopen vernielen? Ik zou er echt wat van zeggen. Jij mag je auto daar neer zetten, ik vind het juist zijn verantwoordelijkheid en wel dat 'ie zijn zoon in bedwang houdt.
Verder heb ik er niet veel verstand van maar het komt op mij over alsof de ouders het joch af en toe ook spuugzat zijn dus misschien is het tijd dat dit jochie uit huis geplaatst wordt.
Ga praten met die mensen! Jij hebt last van het geschreeuw in je eigen huis, je zoon is bang van hem, hij belemmert jouw weg én hij vernielt dure auto's! Zijn ze niet voor rede vatbaar dan zou ik aangifte doen wegens vernieling.
zaterdag 27 december 2008 om 09:55
Die uitnodiging van de buren was op zich wel een gebaar van hun kant maar ze hadden je beter uit kunnen nodigen als dat jongetje op bed lag. En zonder jouw zoontje erbij. Dat was beter geweest.
Ik zou het nogmaals proberen zonder de kids erbij. Wie weet praat dat makkelijker. Die ouders zullen vast ook niet lekker gezeten hebben, want ja, wat gaat hun zoon nou weer doen hè.
Als ik lees wat voor gedrag die jongen heeft, denk ik dat die ouders heel vaak commentaar krijgen daarover. Daar word je waarschijnlijk wel defensief van, waardoor je niet meer toegankelijk bent als er weer eens iets is.
Die jongen veroorzaakt overlast. Dat kan niet zo blijven. Die ouders zullen daar hoe dan ook iets mee moeten. Ik denk dat de manier waarop je dat van hen wilt krijgen wel sterk van belang is.
Ik zou het nogmaals proberen zonder de kids erbij. Wie weet praat dat makkelijker. Die ouders zullen vast ook niet lekker gezeten hebben, want ja, wat gaat hun zoon nou weer doen hè.
Als ik lees wat voor gedrag die jongen heeft, denk ik dat die ouders heel vaak commentaar krijgen daarover. Daar word je waarschijnlijk wel defensief van, waardoor je niet meer toegankelijk bent als er weer eens iets is.
Die jongen veroorzaakt overlast. Dat kan niet zo blijven. Die ouders zullen daar hoe dan ook iets mee moeten. Ik denk dat de manier waarop je dat van hen wilt krijgen wel sterk van belang is.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 27 december 2008 om 10:00
quote:shahla schreef op 27 december 2008 @ 09:55:
Die jongen veroorzaakt overlast. Dat kan niet zo blijven. Die ouders zullen daar hoe dan ook iets mee moeten. Ik denk dat de manier waarop je dat van hen wilt krijgen wel sterk van belang is.Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.
Die jongen veroorzaakt overlast. Dat kan niet zo blijven. Die ouders zullen daar hoe dan ook iets mee moeten. Ik denk dat de manier waarop je dat van hen wilt krijgen wel sterk van belang is.Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.
zaterdag 27 december 2008 om 10:04
quote:elianne69 schreef op 27 december 2008 @ 00:52:
Ik ben het met Kate eens. Uit huis plaatsen hoeft misschien niet eens mits ze hulp zoeken/aanvaarden. Door het gedrag van dit kind verminderd jullie woongenot ernstig en daar zullen zijn ouders iets aan moeten doen. Ik zie het al voor me dat mijn buren mij aangeven hoe ik mijn auto moet parkeren en wat ik wel en niet mag doen omdat hun kind anders boos kan worden en kan gaan slaan. Dat is toch te gek voor woorden? Je zou nog bang worden ook als je hem tegenkomt over een paar jaar.Totally mee eens! Tuurlijk is het zielig dat het kind autistisch is, maar om dat meteen maar buurt-terrorist te laten worden??? In elk geval de schade verhalen op ouders, en bij bedreiging / agressief gedrag aangifte doen bij de politie. Dat zou je toch ook niet van een gewoon iemand pikken?
Ik ben het met Kate eens. Uit huis plaatsen hoeft misschien niet eens mits ze hulp zoeken/aanvaarden. Door het gedrag van dit kind verminderd jullie woongenot ernstig en daar zullen zijn ouders iets aan moeten doen. Ik zie het al voor me dat mijn buren mij aangeven hoe ik mijn auto moet parkeren en wat ik wel en niet mag doen omdat hun kind anders boos kan worden en kan gaan slaan. Dat is toch te gek voor woorden? Je zou nog bang worden ook als je hem tegenkomt over een paar jaar.Totally mee eens! Tuurlijk is het zielig dat het kind autistisch is, maar om dat meteen maar buurt-terrorist te laten worden??? In elk geval de schade verhalen op ouders, en bij bedreiging / agressief gedrag aangifte doen bij de politie. Dat zou je toch ook niet van een gewoon iemand pikken?
zaterdag 27 december 2008 om 10:05
quote:elninjoo schreef op 27 december 2008 @ 10:00:
[...]
Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.En inderdaad, samen sta je nog sterker!
[...]
Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.En inderdaad, samen sta je nog sterker!
zaterdag 27 december 2008 om 10:14
quote:elninjoo schreef op 27 december 2008 @ 10:00:
[...]
Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.Wat een gevoeloze reactie.
[...]
Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.Wat een gevoeloze reactie.
zaterdag 27 december 2008 om 10:17
quote:elninjoo schreef op 27 december 2008 @ 10:00:
[...]
Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.Waarom hamer je er zo op dat die jongen uit huis moet? Er zijn meer wegen die naar Rome kunnen leiden, hoor.
[...]
Als je met alle overlastondervindende buren aanklachten indient en in blijft dienen, hoef je niet op je knieeen voor die ouders, maar wordt het door 'n instantie wel voor je opgelost doordat ze dat kind uit huis plaatsen en 't probleem dus weg is.Waarom hamer je er zo op dat die jongen uit huis moet? Er zijn meer wegen die naar Rome kunnen leiden, hoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 27 december 2008 om 10:19
quote:vivastudent schreef op 27 december 2008 @ 10:04:
[...]
Totally mee eens! Tuurlijk is het zielig dat het kind autistisch is, maar om dat meteen maar buurt-terrorist te laten worden??? In elk geval de schade verhalen op ouders, en bij bedreiging / agressief gedrag aangifte doen bij de politie. Dat zou je toch ook niet van een gewoon iemand pikken?Dat is juist het issue. Het is géén gewone jongen. Dat betekent niet dat je dan maar moet pikken wat er gaande is, alleen is het redelijker om het niet precies zo te benaderen als een 'gewoon gevalletje overlast'.
[...]
Totally mee eens! Tuurlijk is het zielig dat het kind autistisch is, maar om dat meteen maar buurt-terrorist te laten worden??? In elk geval de schade verhalen op ouders, en bij bedreiging / agressief gedrag aangifte doen bij de politie. Dat zou je toch ook niet van een gewoon iemand pikken?Dat is juist het issue. Het is géén gewone jongen. Dat betekent niet dat je dan maar moet pikken wat er gaande is, alleen is het redelijker om het niet precies zo te benaderen als een 'gewoon gevalletje overlast'.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 27 december 2008 om 10:20
Je kan er m.i. best wat van zeggen, maar een buurtcommittee oprichten ter uithuisplaatsing van de buurjongen lijkt een beetje op een burocratisch volksgericht.
Hoe oud is die knul? Is dat nieuw, dat hij zo lang buiten kan zijn zonder begeleiding? Ik kan me voorstellen dat je als ouders de overlast niet duidelijk ziet, als je er zelf 24/7 in zit. Maar goed, daar hoeft de buurt niet de dupe van te worden, dus toch maar in gesprek met de ouders dan. Vervelende situatie.....
Hoe oud is die knul? Is dat nieuw, dat hij zo lang buiten kan zijn zonder begeleiding? Ik kan me voorstellen dat je als ouders de overlast niet duidelijk ziet, als je er zelf 24/7 in zit. Maar goed, daar hoeft de buurt niet de dupe van te worden, dus toch maar in gesprek met de ouders dan. Vervelende situatie.....
zaterdag 27 december 2008 om 10:26
Dat uitnodigen bij hun thuis was voor de verjaardagen van beide kindjes, was volgens mij niet echt een gebaar. Er is nooit meer gepraat over dat ons zoontje zo hard aan zijn haren is getrokken.
Het gaat er mij helemaal niet om dat het kind uit huis moet (alhoewel het volgens mij onvermijdelijk is als hij groter/sterker wordt) maar dat er geen overlast meer is qua weg versperren/op auto's slaan/bij de achterdeur krijsen en op de deur meppen.
Het gaat er mij helemaal niet om dat het kind uit huis moet (alhoewel het volgens mij onvermijdelijk is als hij groter/sterker wordt) maar dat er geen overlast meer is qua weg versperren/op auto's slaan/bij de achterdeur krijsen en op de deur meppen.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 27 december 2008 om 12:11
Lastige situatie zegt!
Ik zou zeker een gesprek met die mensen aan gaan.
Waarschijnlijk zien ze zelf niet dat het escaleert. Er is ook ouderbegeleiding, de ouders kunnen leren hoe ze met hun kind om kunnen gaan. Het kan natuurlijk niet dat het kind je de weg verspert of flipt als hij een autodeur open ziet gaan.
Ik zou zeker een gesprek met die mensen aan gaan.
Waarschijnlijk zien ze zelf niet dat het escaleert. Er is ook ouderbegeleiding, de ouders kunnen leren hoe ze met hun kind om kunnen gaan. Het kan natuurlijk niet dat het kind je de weg verspert of flipt als hij een autodeur open ziet gaan.
