Spijt van verhuizen .. wat nu?

Hoi allemaal,

Vorig jaar zijn wij verhuisd naar een ander dorp, ong 20 min van onze "oude" buurt.
Destijds waren we echt toe aan verhuizen; van een rijtjeswoning naar een mooie vrijstaande woning.
In onze oude buurt waren óf alle woningen meteen verkocht, of er zat erfpacht op, of er moest voor duizendennn euro's verbouwd worden..
Mijn man heeft in 2018 een ernstig ongeluk gehad, waardoor compleet verbouwen niet te doen is voor hem/ons.

Inmiddels wonen we bijna een jaar in het nieuwe huis, maar voor mij voelt het nog steeds niet als 'thuis'...
Ik voel me zo schuldig, want dit zag ik zelf echt niet aankomen. Vol goede moed verhuisden we, prachtig mooi, huis aan het water .. maar toch, ik mis het 'oude vertrouwde'.. terwijl ik er toen echt kláár mee was, in dat dorpje wonen.

Heeft iemand dit ook ervaren, of ben ik gewoon een aansteller ...?
Terugverhuizen is financieel niet haalbaar het komende jaar, en ik wil het echt een kans geven hier. Alleen .. ik probeer het al een jaar, maar dit rotgevoel blijft telkens weer de kop op te steken ..

Ik hoop hier een lotgenoot te vinden, ik voel me echt rot hierover en zit echt niet goed in mijn vel.
Mijn oudste dochter mist haar vrienden en oude school ook heel erg, het gaat heel lang goed, maar eergisteren heeft ze een enorme huilbui gehad en kwam alles er uit .. ik had zo gehoopt dat ze inmiddels haar draai wel had gevonden hier, maar dus niet ...
Jullie snappen dat dat bij mij vervolgens weer alles triggert ... ik heb zelf vervolgens een dag later een instorting gehad en alles verteld aan mijn man.
Hij snapt me wel, maar zegt steeds dat het een moment opname is ..
Helaas duurt deze 'momentopname' al een jaar voor mij ...

Liefs Daydreamer

Tiana_76 schreef: ↑

20-02-2021 15:54

Het is nu natuurlijk ook gewoon een rare tijd en bijna onmogelijk om op een normale manier in te burgeren in je nieuwe woonplaats.

Kun je het op die manier wat relativeren? Over een tijdje wordt alles (hopelijk) weer wat normaler, kun je eens een terrasje pakken in de nieuwe woonplaats, sporten, je kind kan in een gewoon ritme naar school en met vrienden afspreken.

Je hebt ook wel gelijk, en ik hoop ook echt dat het op den duur weer over gaat ..

S-Groot schreef: ↑

20-02-2021 17:00

Afgelopen jaar valt niet te vergelijken met welk ander jaar ook, niet bepaald representatief dus. Laat het er zijn maar geef het niet veel aandacht, besef dat dit een bizarre tijd is en dat je daarmee te dealen hebt (evenals dochter, hoe kan ze nou gewend zijn op haar nieuwe school?).

Dat is ook waar, dat vertellen we haar ook wel. Toch blijft het wel moeilijk om je kleine meid zo verdrietig te zien.. Je gaat dan toch denken "hebben we hier wel goed aan gedaan?" en "wat hebben we gedaan?" ... pfff vermoeiend al die gedachten ..

Wissewis schreef: ↑

20-02-2021 18:13

Is het een optie om haar oude klasgenoten af en toe (buiten) op te zoeken?

Als het "maar" 20 minuten is, kan je haar toch gewoon af en toe ernaartoe laten gaan?
Of - als de andere ouders het rijden zien zitten - iedereen bij jullie in de tuin uitnodigen?


Dat ik mezelf niet thuisvoel ... tot daaraantoe.
Maar dat mijn kind na een jaar dat verdriet heeft, daar zou ik het écht wel lastig mee hebben.

Helemaal mee eens! As we speak, is 1 van haar beste vriendinnen hier nu te logeren dit weekend Volgend weekend weer naar een andere vriendin
We doen er dus van alles aan, en de ouders van haar vrienden vinden dit ook allemaal geen probleem om hier heen te rijden.
Maakt het niet minder moeilijk zo nu en dan ..

We proberen het wel in perspectief te zetten; volgend jaar gaat ze naar het voortgezet onderwijs, daar zullen (hopelijk) ook anderen van haar oude school heen gaan (ligt in het midden van ons oude & nieuwe woonplaats)

Wat mezelf betreft; eerst de kids gelukkig, ik kom later wel

madamecannibale schreef: ↑

20-02-2021 18:13

Wat vervelend voor je. Weet je concreet waarom je je niet thuis voelt? Voelt het huis niet fijn? Zijn de buren niet leuk? Is het te rustig of juist te druk? Ik zou daar eerst eens proberen achter te komen, soms kan je met een paar aanpassingen je huis al veel meer als een thuis laten voelen. Wat trok jullie aan in dit huis toen je besloot te verhuizen?


Verder is dit gewoon een vreemde tijd en ook geen tijd waarin je je buurt echt leert kennen.

Echt concreet is het niet .. maar eerder konden de kids zo de deur uit lopen, en op het schoolplein spelen (we woonden er 100m vanaf) of op het speelveldje ernaast. We wonen nu aan een lange straat, langs het kanaal. Er zijn wel kinderen, maar toch minder aanloop dan voorheen.
Ik maak dit waarschijnlijk veel groter dan het is ..

naamloosjes schreef: ↑

22-02-2021 19:00

Ik herken t wel. Ik ben ook vlak voor corona verhuisd en daarna best een kut jaar gehad. Dus ik heb er ook niet altijd een positief gevoel bij. Maar ik was ook niet altijd happy in m'n oude huis.

Klote is dat hè..? De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Deze week logeren er vriendjes en vriendinnetjes van de oude school, ik trek er met ze op uit door de buurt, maar nog steeds mis ik dat échte 'thuis' gevoel ..
Ik hoop maar dat er dit jaar meer dingen voor kinderen worden geopend, zodat ze meer kunnen en mogen doen met leeftijdsgenoten.

Hoe heb jij uiteindelijk je draai gevonden..?

teepje schreef: ↑

24-02-2021 01:03

Ik herken je verhaal enorm! Wij zijn in de eerste lockdown verhuisd en de verhuizing was echt mijn droom. Maar de klusperiode was erg zwaar met de kinderen hun thuis scholing, en ik was compleet apathisch na de verhuizing. Voelde me opgejaagd en totaal niet op mijn gemak. De kinderen zijn in ons geval wel heel snel gewend, maar wat voelde ik me schuldig dat ik niet blij kon zijn.

In de zomer kwamen er vrienden op bezoek en hebben we uitbreid gegeten in onze tuin, en toen voelde ik voor het eerst een sprankje thuis. Ik realiseerde me toen dat een thuis gevoel bij mij groeit door mensen op bezoek te krijgen, feestjes te vieren, herinneringen te maken. En dat gaat nu eenmaal veel langzamer in deze tijd. Heel veel mensen zijn nog niet eens op bezoek geweest. Het gaat nu beter nu ik me dit besef. Ik heb goed uitgepakt met kerstversiering, en grijp alle gelegenheden aan om een klein feestje te maken met het gezin. En ik heb geaccepteerd dat het nu eenmaal een lastig jaar is en dat het moet groeien.

Ik kan me helemaal voorstellen dat als je kind niet gelukkig is, dat ook op jou afstraalt. Heel rot is dat.

Wellicht is mijn ervaring niet vergelijkbaar met jou, maar wilde het toch delen, wellicht heb je er iets aan! Geef jezelf de tijd!

Bedankt voor het delen, erg fijn om dit zo te lezen. Minder voor jou natuurlijk, maar stiekem wel fijn dat ik niet de enige ben ..
De afgelopen dagen heeft onze meid alleen maar oude vrienden en klasgenoten over de vloer gehad, ik zie haar gewoon genieten, heerlijk

Volgende week weer school, hopelijk gaat het dan weer beter met haar.
Ik daarentegen geniet wel van dit heerlijke weer, en trek er zoveel mogelijk op uit deze dagen. Langzaamaan zal dit gevoel vast wel slijten ..